Επεισόδια, οπαδοί, ηθικοί αυτουργοί και ο ρόλος της αστυνομίας...

Παρακάμπτω την προγραμματισμένη θεματολογία του φτωχού συγγενή, καθώς νιώθω την ανάγκη να αναφερθώ σε κάτι διαφορετικό που έχει να κάνει με την αστυνομία και το ρόλο της, ιδίως σε σχέση με τα χθεσινά επεισόδια μεταξύ των αιωνίων κάφρων...Προτού ξεκινήσω να γράψω το οτιδήποτε, θα πρέπει για μια ακόμη φορά να διευκρινίσω το εξής: Την αστυνομία, σαν θεσμό δεν μπορώ να πω πως την έχω στην καρδιά μου, το αντίθετο ίσως. Για αυτή την απέχθεια ευθύνονται τόσο διάφορες συμπεριφορές αστυνομικών τα τελευταία χρόνια, όσο και το παράδειγμα κάποιων γνωστών μου που φορώντας το πηλήκιο, τη στολή και τα απαραίτητα γυαλιά ηλίου την είδαν εξουσία. βάρυναν και το παίζουν κάποιοι...Όλα αυτά ίσως είναι περιττά να τα αναφέρω, από τη στιγμή μάλιστα που όσοι με συναναστρέφονται ή με διαβάζουν θα τα έχουν αντιληφθεί ήδη...Απλά αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω αυτή τη δήλωση για να μην παρεξηγηθούν οι προθέσεις μου, αναφέροντας τα επόμενα...Αφού έκανα τη δήλωση αυτή λοιπόν, προχωρώ στο παρασύνθημα...

Όσο και να μη μας αρέσει, θα πρέπει να αποδεχθούμε, πως η ύπαρξη ενός υγιούς αστυνομικού σώματος είναι αναγκαίο κακό τόσο για την εύρυθμη λειτουργία του κοινωνικού συνόλου όσο πρωτίστως για την προστασία του απλού πολίτη...Ιδίως τη σημερινή εποχή που η εγκληματικότητα και η παραβατικότητα βρίσκονται στο απόγειο τους, υπάρχει η ανάγκη η αστυνομία να τελεί το ρόλο για τον οποίο την πληρώνει ο απλός πολίτης και να μην αναλώνεται σε παράπλευρες ασχολίες για την εύνοια των ολίγων...
Πέρα από κομματικούς εναγκαλισμούς και χρωματιστά κομματικά γυαλιά, θεωρώ πως όλες οι απόψεις λίγο ως πολύ συγκλίνουν πως ο Χρυσοχοϊδης είναι ίσως ο μοναδικός άνθρωπος που επιτέλεσε έργο στη δημόσια τάξη...Από αυτόν λοιπόν τον άνθρωπο προσωπικά δεν περιμένω θαύματα...Περιμένω όμως να θέσει την αστυνομία στην υπηρεσία του απλού πολίτη και να την απαγκιστρώσει από άλλες ασχολίες. Το πρώτο βήμα άρχισε να το πράττει...Μειώνει την αστυνομική φύλαξη διαφόρων vip που υποτίθεται πως κινδυνεύουν...Αναγνωρίζω πως υπάρχουν άνθρωποι πού όντως κινδυνεύουν...Το να έχουν όμως προσωπική φύλαξη άνθρωποι πάμπλουτοι, που έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν προσωπική φρουρά και αντ' αυτού το κράτος τους παρέχει αστυνομικούς Φιλιππινέζες και μπάτλερ, ή δημοσιογράφοι πολυεκατομμυριούχοι που το μαχητικότερο ρεπορτάζ που έκαναν ποτέ είναι "ποιος πηδιέται με ποιον" είναι προκλητικό για τον απλό πολίτη που κινδυνεύει καθημερινά...

Εκεί όμως που θα πρέπει να κάνει πραγματική τομή ο υπουργός, είναι στην απόσυρση της αστυνομίας από τα γήπεδα αλλά και από τις εξωτερικές συγκεντρώσεις οπαδών στους δρόμους και στις συνοικίες...Αφορμή για όλα αυτά, είναι το χθεσινό προκαθορισμένο ραντεβού κόκκινων και πράσινων ανθρωπόμορφων οπαδών στο Παγκράτι, με αφορμή αγώνα βόλεϊ των πρασίνων στο κλειστό του Μετς...Τέτοια περιστατικά συμβαίνουν κάθε εβδομάδα, όχι μόνο σε Αθήνα αλλά σε όλη την Ελλάδα και δεν αφορούν μόνο τα πράσινα και τα κόκκινα ανθρωπόμορφα, αλλά και ζώα άλλων χρωμάτων. Αλλά είναι διαφορετικό να βλέπεις μπροστά σου τα επεισόδια και τον τρόμο των απλών κατοίκων μιας περιοχής να προσπαθούν να προστατευθούν, από το να τα παρακολουθείς στην τηλεόραση... Συγκλονίζεσαι μπροστά στη μανία κάποιων τεράτων που με το πρόσχημα της αγάπης για μια κωλοφανέλας σπάνε τα πάντα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες και για την ασφάλεια των απλών πολιτών...

Τέλος λοιπόν η αστυνομία από τα γήπεδα και τους αγωνιστικούς χώρους...Όλες οι ομάδες ανήκουν σε μεγαλοκαρχαρίες που λυμαίνονται τον τόπο και δημιούργησαν οπαδικούς στρατούς για να τους έχουν ως ασπίδα στα άνομα συμφέροντα που θέλουν να προωθήσουν...Ακόμα και για να καρπωθούν γήπεδα για τις ομάδες τους με λεφτά του κοσμάκη, βάζουν μπροστά τον κόσμο για να κάνει διαδηλώσεις και να εκφοβίζει τους αρμοδίους μπας και πάρουν τη "σωστή" απόφαση. Άνθρωποι που έσπειραν ανέμους και βία και τώρα τα αποτελέσματα αυτής της τακτικής τα λούζεται ο απλός λαός...Άνθρωποι - μεγαλοκαρχαρίες που κάποτε έλεγαν "αυτούς τους οπαδούς έχουμε και δεν γουστάρουμε να τους αλλάξουμε", που τους πέφτουν τα παντελόνια στην προσπάθεια τους να ανεβούν στην κερκίδα και που με σειρά ενεργειών τους και παραλείψεων όξυναν την κατάσταση, ξεχνώντας τεχνηέντως πως απευθύνονται σε χαμηλής νοημοσύνης ανθρώπους...Έχουν και τα διάφορα φερέφωνα τους, τους οπαδούς - δημοσιοκάφρους που πυροδοτούν το κλίμα, ξεχνώντας επίσης πως επίσης απευθύνονται σε ανθρώπους χαμηλής νοημοσύνης και βιοτικού επιπέδου, που το μόνο νόημα στην άχαρη και μίζερη ζωή τους είναι η προάσπιση μιας ομάδας-ιδέας...Μετά από όλα αυτά, για ποιο λόγο να υπάρχει η αστυνομία μέσα στα γήπεδα και έξω από αυτά; Αν θέλουν οι επικεφαλείς των ομάδων να αποτρέψουν τα επεισόδια μπορούν να πληρώσουν ιδιωτικούς αστυνομικούς και να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο...Αλλά δε θέλουν, από τη στιγμή που οι ίδιοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί τόσο των επεισοδίων όσο και των διαφόρων περιστατικών που συμβαίνουν κατά καιρούς συμπεριλαμβανομένων των φόνων και των τραυματισμών..Τι δουλειά έχει λοιπόν η αστυνομία αντί να προστατεύει τον απλό πολίτη, να τίθεται στην υπηρεσία κάποιων ανωνύμων εταιρειών και κάποιων καρχαριών; Μπορεί να μου το εξηγήσει αυτό κάποιος;

Αλλά πέρα από αυτό, θα πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει και το καραγκιοζιλίκι με τη φύλαξη των αστυνομικών στις οργανωμένες πορείες των διαφόρων οπαδών...Ή θα κάνουν κάτι δραστικό μπας και ξεβρομίσει ο τόπος από τα αποβράσματα ή ας ομολογήσουν την αδυναμία τους...Διότι από το μεσημέρι χθες το Παγκράτι βούιζε πως θα γίνουν επεισόδια, όπως και έγιναν...Όπως θα πρέπει να αποδοθούν και οι αναλογούσες ευθύνες στους ίδιους τους οργανωμένους οπαδούς όλων των χρωμάτων, διότι δεν πρέπει να αποδίδονται όλα στους ηθικούς αυτουργούς. Οι οργανωμένοι σύνδεσμοι έχουν γίνει γκέτο και άντρα κακοποιών ανθρωπόμορφων στοιχείων που το μόνο που ξέρουν είναι να κάνουν ντου και πεσίματα ο ένας των άλλων, έχοντας ανοίξει εδώ και χρόνια έναν ιδιότυπο πόλεμο πόλεως που στο πέρασμα του διαλύει περιουσίες αθώων πολιτών...Ένας κανονικός πόλεμος με στρατιώτες σεσημασμένους συνδεσμίτες, στρατολογημένους εδώ και χρόνια, που χρόνια τώρα ως μοναδικό επιχείρημα λειτουργίας των συνδέσμων τους έχουν την παραδοσιακή αιμοδοσία που τελούν μια φορά το χρόνο...Λες και λίγες φιάλες αίμα μπορούν να ξεπλύνουν διάφορα εγκλήματα του κοινού ποινικού κώδικα.

Η λύση είναι μία και αποτελεσματική, από τη στιγμή που ακόμα και οι συλλήψεις είναι ανούσιες και ατελέσφορες, αφού επεμβαίνουν οι πατερούληδες-πρόεδροι-ηθικοί αυτουργοί και αποφυλακίζουν τα κακόμοιρα τα παιδιά...Για αυτόν ακριβώς το λόγο η αστυνομία κάνει 2-3 συλλήψεις απλά για το ξεκάρφωμα, γεγονός που δείχνει πως ακόμα και οι ίδιοι δεν πιστεύουν στην επάρκεια του μέτρου...Για αυτό ας προκρίνει η αστυνομία τη λύση που εφαρμόζεται με τους φανατικούς της Ολλανδίας...Εκεί τους αφήνουν σε μια μεγάλη αλάνα και τους αφήνουν απερίσπαστους να πλακωθούν και αν σκοτωθούν τόσο το καλύτερο...Αυτό θα πρέπει να εφαρμοστεί και εδώ...Πόσα άραγε είναι τα πρωτοπαλίκαρα των στρατών; 200-300 παραπάνω; Αφήστε τα να σκοτωθούν μπας και ξεβρομίσεις επιτέλους αυτός ο τόπος...Διοργανώστε ένα ματς μακριά από το κέντρο της πόλης και δώστε τους τα εισιτήρια τσάμπα, άλλωστε και στα κανονικά γήπεδα τσάμπα δεν τα παίρνουν τα εισητήρια ή μήπως κάνω λάθος;...Τόσο ζώα άλλωστε που είναι και τόσο καμένοι εγκέφαλοι δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν την παγίδα. Διότι από το να ζούμε σκηνές στο κέντρο της πόλης σαν και τις αποψινές και να κινδυνεύουν αθώοι πολίτες, είναι καλύτερη η άλλη λύση...Τη συνέχεια σε ένα τέτοιο σενάριο την ξέρουμε...Ότι έγινε με την περίπτωση του οπαδού του Παναθηναϊκού που σκοτώθηκε στις οδομαχίες της Λαυρίου πριν δυο χρόνια...Στη συνέχεια οι ηθικοί αυτουργοί χύνουν κροκοδείλια δάκρυα πάνω από τα πτώματα...

Ξέρω πως το ύφος μου είναι παραληρηματικό..ξέρω επίσης πως μπορεί να αναφέρω και κάποιες υπερβολές...Αλλά οι χθεσινές εικόνες στο Παγκράτι ήταν απίστευτες και ανείπωτες. Διότι το να κάνουν πορεία οι μεν πράσινοι βάρβαροι από τη Λεωφόρο ως το Μετς ανενόχλητοι σαν να προελαύνει στρατός και την ίδια ώρα τα κόκκινα ζώα να στήνουν ενέδρες είναι ένα ενδιαφέρον σκηνικό, αν μιλάμε για την τακτική του Κολοκοτρώνη απέναντι στην προέλαση των δυνάμεων του Δράμαλη...Αλλά στο κατώφλι του 2010 είναι κατάντια...Μιλάμε για απίστευτες εικόνες...Ήταν 10 η ώρα το βράδυ και στην κεντρική πλατεία βρίσκονταν πάνω από 300 αστυνομικοί λες και είχαμε χούντα...Πραγματικά σοκαρίστηκα μόνο και μόνο στη συγκεκριμένη θέα...Αφήστε που τα δακρυγόνα έκαναν την κατάσταση αποπνικτική και δεν μας άφηναν να αναπνεύσουμε τον καθαρό αθηναϊκό αέρα...Και όλα αυτά για να προστατεύσουν την πόλη από την επέλαση και τις ορδές των βαρβάρων. Αυτή είναι η ντροπή του σύγχρονου κράτους φίλοι μου και για αυτό περιμένω από το Χρυσοχοίδη να αναλάβει δράση...Είναι υποχρέωση του...

Το χειρότερο όλων όμως ξέρετε ποιο είναι φίλοι μου; Πως η κατάσταση γίνεται συνέχεια χειρότερη και χειρότερη και κανείς δε φαίνεται να δίνει δεκάρα για αυτό...Παλιότερα λέγαμε πως αν συνεχίσουμε έτσι θα έχουμε νεκρούς...Είχαμε και νεκρούς και κάποια κακοποιά στοιχεία του κοινού ποινικού κώδικα συνεχίζουν ακόμα το ίδιο βιολί στο ίδιο μοτίβο...Κάθε ημέρα ακούμε διάφορα περιστατικά...Τη μία γίνεται πέσιμο οπαδών...Την άλλη πλακώνονται μέσα στο γήπεδο...Την άλλη γίνεται χαμός στη Θεσσαλονίκη και το γαϊτανάκι μοιάζει να μην έχει τέλος...Ξέρω πως η κατάντια αυτή είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των υπανάπτυκτων κοινωνιών και είτε μας αρέσει είτε όχι η ελληνική κοινωνία είναι τέτοια...Επιτέλους κάποιος ας κάνει κάτι χρήσιμο για την κοινωνία και να την καθαρίσει από τον υπόκοσμο...

υγ1 Το ξεκαθαρίζω μια και καλή για να γίνει σαφές..Το να αγαπάς μια ομάδα είναι θεμιτό, όλοι το κάνουμε...Το να τη θεωρείς ως ιδέα επίσης...Το να δακρύζεις από χαρά όταν θριαμβεύει ή το να στενοχωριέσαι όταν ηττάται είναι υγιές...Όμως το να αναγορεύεις ως πρώτιστο στόχο και τομέα της ζωής σου το ποδόσφαιρο σαν να μην υπάρχει τίποτα άλλο στον κόσμο είναι κατάντια...Και να το πάω και ένα βήμα παραπέρα...Αν βλέπεις τους απέναντι σαν θανάσιμους εχθρούς και επιθυμείς να σκοτώσεις για την ομάδα σου, τότε σόρι φίλε μου αλλά φοβάμαι πως αποτελείς βαρίδι για την κοινωνία, οπότε....την λύση την ξέρεις...

Το μεγαλείο των Κατσιμιχαίων...

Ένα από τα μεγάλα κολλήματα του τελευταίου μήνα για μένα, είναι αυτό που έχει να κάνει με τη μουσική και τα τραγούδια του Χάρη και του Πάνου Κατσιμίχα...Τα περισσότερα από αυτά βέβαια τα γνώριζα από παλιά, αλλά μια συγκυρία του τελευταίου μήνα μου έδωσε τη δυνατότητα να εμβαθύνω σε αυτά ακόμα περισσότερο. Αρχικά, ήταν μια επίσκεψη μου σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα ηλεκτρικών ειδών της Αθήνας, στην οποία το μάτι μου έπεσε σε ένα μικρό μέρος με cd και στο οποίο ανακάλυψα και αγόρασα μια συλλογή με τα καλύτερα τραγούδια των Χάρη και Πάνου. Πέρα από αυτό, εξεπλάγην ευχάριστα όταν η εφημερίδα που διαβάζω κάθε Κυριακή, έβαλε ως προσφορά για 4 συνεχείς Κυριακές 4 διαφορετικούς δίσκους των Κατσιμιχαίων, με την άδειά τους φυσικά. Ως εκ τούτου, εδώ και περίπου δύο μήνες, ακούω συνεχώς τα τραγούδια τους...Με την αφορμή αυτή, νιώθω την ανάγκη να αναφέρω κάποιες σκέψεις για τους δύο μεγάλους αυτούς δημιουργούς σε πλήρη αντιδιαστολή με διάφορα άλλα φρούτα που κυκλοφορούν στο μουσικό στερέωμα στις μέρες μας...

Τους Κατσιμιχαίους ανέκαθεν τους εκτιμούσα αφάνταστα, αν και τα τελευταία χρόνια ιδίως ο Χάρης, έχουν σχεδόν αποσυρθεί από τα μουσικά δρώμενα. Για την ακρίβεια τους θεωρώ ως προπομπούς των σημερινών έντεχνων, ως ανθρώπους που με την έμπνευση και το ταλέντο τους δημιούργησαν δρόμους και αποτέλεσαν φωτεινό μονοπάτι για όλους τους μεταγενέστερους. Αυτό όμως δε φαίνεται να βρίσκει σύμφωνες τόσο τις δισκογραφικές εταιρείες όσο και τα μουσικά ραδιόφωνα, που βάζουν τα τραγούδια τους πολύ σπάνια. Φυσικά αναφέρομαι στα ραδιόφωνα, που υποτίθεται πως παίζουν έντεχνο και ελληνικό ροκ, αλλά είναι δέσμια της αγίας playlist. Διότι τα υπόλοιπα μουσικά άντε το πολύ πολύ να παίξουν κανένα Ρίτα-Ριτάκι εκτελεσμένο (στην πραγματικότητα) από κανέναν τυχάρπαστο Ρέμο ή Βανδή κλπ..

Όσο αδαής και να είμαι περί τα μουσικά, είμαι σε θέση να πιστεύω πως πάρα πολλά από τα τραγούδια των Κατσιμιχαίων αποτελούν μικρά μουσικά αριστουργήματα. Οι μελωδίες τους είναι σαγηνευτικές και σε ταξιδεύουν, ενώ παράλληλα με κάθε ευκαιρία πειραματίζονται χρησιμοποιώντας νέα μουσικά όργανα. Επίσης σπουδαίους τους κάνει το γεγονός, πως πειραματίστηκαν και δοκίμασαν διάφορα μουσικά είδη, πιστοποιώντας πως όταν έχεις πραγματικό ταλέντο μπορείς να διακριθείς παντού. Εκτός από το κύριο μουσικό τους στυλ, έγραψαν ή ερμήνευσαν παραδοσιακά τραγούδια (πχ Αμοργιανό μου πέραμα), λαϊκά (Στην Ελλάς του 2000, τα χίλια γράμματα, η συνέλευση των ποντικών), λάτιν (λουλούδι του δάσους), τραγούδια που άνετα μπορούν να σταθούν δίπλα σε μεγάλα διεθνή classic rock κομμάτια (γυμνή σκιά, η μοναξιά του σχοινοβάτη), ενώ ακόμα και οι διασκευές στις οποίες προχώρησαν έδωσαν αποτελέσματα εκπληκτικά (π. χ. Μάρκος και Άννα, don't worry be happy κλπ). Το κυριότερο όλων είναι όμως η απαράμιλλη μαεστρία με την οποία μελοποιούν ποιήματα διαφόρων Ελλήνων ποιητών, φτιάχνοντας μικρά αριστουργήματα, αποδεικνύοντας την πολυπλοκότητα και την ποικιλία του αναμφισβήτητου ταλέντου τους.

Εκεί όπου δίνουν όμως πραγματικά ρέστα είναι στιχουργικά. Ξέχωρα από τις μελοποιήσεις των ποιημάτων, οι στίχοι των Κατσιμιχαίων φανερώνουν επίπεδο, ταλέντο και έμπνευση. Μέσα από τα τραγούδια τους μιλούν για μεγάλες αγάπες, για αδιέξοδους έρωτες, για υπέροχα μέρη, για κοινωνικά προβλήματα για τα οποία ελάχιστοι τολμούν και μιλούν, για την πολιτική, για ακραία συναισθήματα, για την εγκλωβισμένη νεολαία και για πολλά άλλα. Αυτό το ταλέντο μπορεί να το διακρίνει ο καθένας αν διαβάσει κάποιες συνεντεύξεις τους. Αυτό που προξενεί εντύπωση είναι οι ήρωες των τραγουδιών τους, οι οποίοι είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, με καθημερινές συμπεριφορές..Ήρωες ανθρώπινοι και ουχί εξιδανικευμένοι χαρακτήρες...Άνθρωποι απλοί σαν όλους εμάς...ο περιβόητος Φάνης, η ατίθαση Ρίτα, οι αμίλητοι άνθρωποι με τα μαύρα από τη μοναξιά του σχοινοβάτη, ο Μάρκος και η Άννα, η Σούζυ των φτηνών καλλυντικών, τα κορίτσια της συγνώμης, η όμορφη κοπέλα στο μια βραδιά στο λούκι και πολλοί άλλοι...

Αυτό που πραγματικά αναδεικνύει ακόμα περισσότερο το μεγαλείο τους, έστω και μετά από τόσα χρόνια και αυτό που μου έδωσε και την αφορμή για όλα αυτά, είναι η σημερινή κατάσταση στη δισκογραφία. Δεν μιλώ για τους λαϊκούς τραγουδιστές, αναφέρομαι στους έντεχνους που υποτίθεται συνεχίζουν την κληρονομιά του Χάρη και του Πάνου..Σε αυτό το πεδίο μπορούμε να δούμε παιδιά που έχουν καταλάβει (ή τους έχουν δώσει να καταλάβουν) πως ροκ και έντεχνο σημαίνει μακρύ μαλλί τίγκα στο ζελέ ή ατημέλητο, ή ένα παράξενο χτένισμα, ντύσιμο εκκεντρικό, γυμνασμένοι κοιλιακοί, αξυρισιά τεσσάρων- πέντε ημερών, ενώ από μουσική τίποτα σπουδαίο. Παιδιά που γίνονται έρμαια στα χέρια των δισκογραφικών εταιρειών, που κάνουν 1 ή 2 πρόσκαιρες επιτυχίες και γίνονται γνωστοί για λίγες εβδομάδες. Παιδιά των reality ή της τηλεόρασης, που ακόμα και το λιγοστό τους ταλέντο γίνεται έρμαιο στα χέρια των πολυεθνικών...Παιδιά που αντί να επενδύσουν στη φωνή, επενδύουν αποκλειστικά στην εξωτερική τους εμφάνιση. Παιδιά τα οποία το μόνο που τα απασχολεί είναι η δημοσιότητα, οι τηλεοπτικές εμφανίσεις και οι μεγάλες γνωριμίες και τα πάρτι. Παιδιά που αν τα ρωτήσεις ποιος είναι ο Εμπειρίκος, θα σου απαντήσουν με την ερώτηση 'σε ποιο κανάλι εμφανίζεται' και αν τους ρωτήσεις αν ξέρουν το Λούτσιο Ντάλα θα σου απαντήσουν πως παίζει στο ιταλικό πρωτάθλημα...

Επειδή λοιπόν πήξαμε στις μετριότητες και επειδή βαρεθήκαμε την πλύση εγκεφάλου των ραδιοφώνων και των δισκογραφικών, τους λέμε ξεκάθαρα πως ευχαριστούμε αλλά δεν θα πάρουμε...Όταν θέλουμε να ακούσουμε καλή ελληνική μουσική, τότε είναι βέβαιο πως δεν θα απευθυνθούμε σε κανέναν ραδιοφωνικό σταθμό...Θα κλείσουμε το ραδιόφωνο και θα βάλουμε να παίζει ένα cd του Χάρη και του Πάνου...Όποιος δίσκος τους και να είναι, δεν έχει καμία σημασία...Σημασία έχει πως το δωμάτιο μας (ή το αυτοκίνητο μας...) θα πλημμυρίσει από όμορφες νότες και από θεσπέσια μηνύματα...Διότι από ότι φαίνεται, όσα χρόνια και να περάσουν, όσο και να αποσυρθούν οι Κατσιμιχαίοι, όσα εκκολαπτόμενα αστέρια και να μας παρουσιάσουν οι δισκογραφικές, η μουσική και τα τραγούδια του Χάρη και του Πάνου θα συνεχίσουν να συγκινούν και να συντροφεύουν όχι μόνο εμάς, αλλά και τις επόμενες γενιές από ότι φαίνεται...Ευτυχώς σε αυτή τη χώρα, υπάρχουν κάποιες κλασσικές αξίες που όσα χρόνια και να περάσουν θα συνεχίσουν να ζουν και να συντροφεύουν τις ζωές μας...Ευτυχώς...

Και επειδή πέρα από τις μετριότητες έχουμε πήξει και στους ψευτομετριοπαθείς που φοβούνται να εκφέρουν την άποψη τους και εκφράζονται με μισόλογα θα πρέπει να αναφέρω και το εξής. Σε όλες τις συνεντεύξεις τους οι Χάρης και Πάνος, δε διστάζουν να κράξουν το σύστημα και τις δισκογραφικές, τη γενικότερη κατάσταση, αλλά και το επίπεδο των σημερινών τραγουδιών. Πάντα με κοφτερές απόψεις και σκληρές ατάκες τοποθετούν τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση, χωρίς καμία διάθεση για συμβιβασμούς και ωραιοποιήσεις καταστάσεων. Πάντα, το άκουσμα τέτοιων ξάστερων και καθαρών απόψεων είναι μια ευχάριστη είδηση...Όπως επίσης ευχάριστη είδηση είναι το γεγονός πως στην τελευταία τους κοινή συνέντευξη, οι Χάρης και Πάνος προανήγγειλαν πως ίσως από του χρόνου θα επανέλθουν στις κοινές ζωντανές εμφανίσεις, χαρίζοντας στους θαυμαστές τους μοναδικές στιγμές ξανά...

υγ1 Οι συνεργασίες των Χάρη και Πάνου με Χατζηδάκη, Θεοδωράκη,Μάνο Ελευθερίου, Καζαντζίδη και πολλά άλλα ιερά τέρατα λένε πολλά πιστεύω...

υγ2 Βρίσκω απόλυτα ενθαρρυντικό το γεγονός πως τις τέσσερις εβδομάδες κατά τις οποίες η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία είχε ως προσφορά τα cd των Κατσιμιχαίων ήταν πρώτη σε κυκλοφορία, παρότι βρισκόμασταν σε προεκλογική περίοδο...Αυτό το θεωρώ άκρως ενθαρρυντικό σημάδι και το σημειώνω...

υγ3 Τέτοιο είναι το κόλλημα μου τον τελευταίο καιρό, που κάθε μεσημέρι που επιστρέφω σπίτι με το αυτοκίνητο δεν μετρώ την απόσταση ούτε με τα χιλιόμετρα, ούτε με την ώρα...Αν με ρωτήσετε πόση ώρα κάνω για να επιστρέψω, θα σας απαντήσω ως εξής...Κανονικά η απόσταση είναι ένας Φάνης, μια βραδιά στο λούκι, ολίγη από Σαντορίνη, λίγες προσωπικές οπτασίες, μια γερή δόση από το για ένα κομμάτι ψωμί και για το τέλος το φοβερό υπόγειο...
υγ4 Δε θα μπορούσα να κλείσω μια τέτοια ανάρτηση χωρίς να παραθέσω ένα τραγούδι των Κατσιμιχαίων...Προβληματίστηκα έντονα για το ποιο θα πρέπει να ανεβάσω...Είναι τόσα πολλά αυτά που αξίζουν, που η διαδικασία επιλογής είναι μια δύσκολη υπόθεση ή ένας ευχάριστος πονοκέφαλος όπως λένε χαρακτηριστικά..Επιλέγω ένα τραγούδι με ιδιαίτερη σημασία...Είναι ένα από τα τελευταία τραγούδια που ηχογράφησαν μαζί και με αυτό το τραγούδι αναφέρονται στα τραγούδια τους...Στα τραγούδια τους που είναι αυθεντικά, που αντιστέκονται στη γενικότερη ανοησία, που είναι μια όαση ποιότητας, που πολεμάνε τη μετριότητα, που αντέχουν τις κακουχίες και τις τρικλοποδιές, που αντέχουν τους ρουφιάνους και άλλες λοιπές παραξενιές...Τα τραγούδια που πολλές φορές κάνουν ντρίμπλες ξαφνικές ακόμα και στους ίδιους τους δημιουργούς τους...Αρκετά φλυάρησα λοιπόν, ώρα για δράση και για νότες...Ακούστε λοιπόν το "τα τραγούδια μου είναι κάπως", και αναλογιστείτε και εσείς το μεγαλείο των καλλιτεχνών...

Το κυβερνητικό σχήμα του φτωχού συγγενή...

Εδώ και περίπου μία εβδομάδα, ο Γιωργάκης ανακοίνωσε την καινούρια του κυβέρνηση, συν διάφορες καινοτομίες σε κάποια υπουργεία...Σε αντίθεση όμως με όσα γράφουν και λένε σε συγχρονισμένο τόνο όλα σχεδόν τα Μέσα μαζικής ενημέρωσης, έχω να παρατηρήσω ότι ο Γιωργάκης δεν τόλμησε πραγματικά...Υποσχέθηκε ανανέωση προσώπων και άνοιγμα στην κοινωνία με επιλογές εκπλήξεις...Δεν τα είδαμε αυτά φίλοι μου, όμως...Ναι, είδαμε έναν συγκερασμό νέων και παλιών προσώπων, αλλά το τολμηρό βήμα προς την συνένωση της κοινωνίας δεν πιστεύω πως πραγματοποιήθηκε..Θα έπρεπε να τοποθετήσει σε κάθε υπουργείο, τους άριστους από όπου και να προέρχονται...Για αυτό και εγώ προσωπικά δεν είμαι ικανοποιημένος..Και για αυτό επίσης, σήμερα θα σας παρουσιάσω τις επιλογές που θα έκανα εγώ, αν είχα στα χέρια μου το τιμόνι της χώρας...Άνθρωποι με τσαγανό, εμπειρία, όρεξη και το κυριότερο...άφθαρτοι και επιτυχημένοι στο αντικείμενο τους εδώ και χρόνια, που έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους εδώ και χρόνια από διαφορετικά μετερίζια...Διαβάστε λοιπόν, ποιο θα ήταν το κυβερνητικό σχήμα της χώρας, αν τα ηνία της βρίσκονταν στα χέρια του φτωχού συγγενή...

Υπουργός Εθνικής Άμυνας : Ότο Ρεχάγκελ

Αυτή η θέση είναι πολύ τιμητική για κάθε άνθρωπο που την κατέχει, αλλά συνάμα πρέπει να δοθεί σε κάποιον άνθρωπο με μακροχρόνια εμπειρία που έχει αποδείξει εδώ και πάρα πολλά χρόνια πως αυτό που ξέρει μόνο να κάνει είναι μόνο να στήνει σοβαρές άμυνες...Δεν είναι εκ γενετής Έλληνας, αλλά η δημοτικότητα του ανάμεσα στους Έλληνες είναι πολύ μεγάλη..Μιλώ για τον Ότο Ρεχάγκελ...Τι κι αν κοντεύει τα 80; Τι κι αν είναι σειρά του Αχ. Καραμανλή; Ας είναι καλά οι βαφές μαλλιών και συγκεκριμένα το κομοδινί χρώμα...Ο άνθρωπος είναι βέβαιο πως θα ανορθώσει την εθνική άμυνα...Εδώ πήρε ολόκληρο Ευρωπαϊκό με σχεδόν μόνο άμυνα. Εδώ δε δίστασε να παίξει με 5 σέντερ μπακ, πριν από ένα μήνα στην Ελβετία..Το υπουργείο του ανήκει δικαιωματικά..

Αναπληρωτής υπουργός : Δήμος Βερύκιος

Θα άξιζε να ήταν υπουργός, αλλά είναι μικρός ακόμα και το μέλλον είναι μπροστά του. Είναι ήδη ο άρχοντας του υπουργείου εδώ και χρόνια...Σε αυτόν κάνουν 'παρουσιάστε' οι φαντάροι στο πεντάγωνο και 'βαρούν προσοχή' όλοι οι μέχρι τώρα υπουργοί...Έχει κύρος και δύναμη...Και επειδή ο Ρεχάγκελ, βρίσκεται εδώ σπάνια, αφού προτιμά τη γενέτειρα του, ο στρατηγός Βερύκιος είναι ένας κανονικός υπουργός, θέση που του αξίζει εδώ και χρόνια...

Υπουργός Παιδείας και Δια Βίου Μάθησης : Νίκος Αλέφαντος

Έλα μωρέ τώρα, σοβαροί να είμαστε τώρα, τα πάντα όλα θα πούμε εδώ πέρα, ποια είναι η Διαμαντοπούλου μπροστά στο γίγαντα Νίκο Αλέφαντο; Μάθε μπαλίτσα από τον άρχοντα...Μάθε παιδεία από τον άρχοντα...Ο Νικόλας θα εισάγει πολλές καινοτομίες...Πρώτα πρώτα μπαίνει στα σχολεία το μάθημα της προπονητικής, ούτως ώστε όλοι οι Έλληνες φίλαθλοι που αποκαλούνται προπονητές της εξέδρας, να έχουν πλέον ένα δίπλωμα που να το πιστοποιεί...Αλλά και στις σχολές στο πανεπιστήμιο στο μάθημα του management εμπλουτίζεται με το πόνημα του Νικόλα με τίτλο..."Το θαύμα του σύγχρονου management, Πως να τα βγάλετε πέρα με το Νέρι Καστίγιο"...Ανάρπαστα όλα θα γίνουν...Μιλάμε για πάταγο...Όλοι οι μαθητές σταματούν τις καταλήψεις και τις πορείες και στρώνονται στο διάβασμα...Και μην ακούσω ψιθύρους σε σχέση με την ηλικία του Νικόλα...Αφού το υπουργείο λέγεται δια βίου μάθησης...Όσο ζω μαθαίνω, τι να λέμε τώρα...Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι τραβηγμένη από το μέλλον και δείχνει το Νικόλα επί το έργον...

Υπουργός Προστασίας του Πολίτη: Γιώργος Καρατζαφέρης

Εδώ χρειάζονται δραστικά μέτρα και πρέπει να μπει ένας άνθρωπος με πυγμή και θέληση να πολεμήσει το έγκλημα, τους κακοποιούς και τους κουκουλοφόρους..Το πρώτο μέτρο που ανακοινώνει είναι η επαναφορά του τίτλου υπουργείο δημόσιας τάξης...Τι προστασίας του πολίτη και φλωριές...Δεύτερο μέτρο και σπουδαιότερο..απαγορεύονται οι συναθροίσεις πάνω των τριών ατόμων..Οι αστυνομικοί έχουν το ελεύθερο και την υποχρέωση να πυροβολούν εν ψυχρώ όποια φάτσα δεν γουστάρουν στο δρόμο...Όποιος θα συλλαμβάνεται θα οδηγείται κατευθείαν στο τμήμα, θα ξυλοφορτώνεται και στη συνέχεια θα υποβάλλεται σε ένα φρικτό μαρτύριο...Άμεσο ηλεκτροσόκ από τα χεράκια της sexy Ευγενίας και στη συνέχεια επί 8 ώρες θα υποχρεώνεται να ακούει τα τσιριχτά του Άδωνη...Να δείτε πως θα ομολογήσουν τα σκουλήκια...Και μην αναρωτηθεί κανείς πως θα τα βγάλει πέρα ο Γιώργαρος με τόσες φυλές που έχουν μαζευτεί στην Αθήνα και κατ' επέκταση στην Ελλάδα...Εδώ τα βγάζει πέρα με όλον αυτό το συρφετό που έχει μαζέψει στο κόμμα του...

Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού : Παναγιώτης Ψωμιάδης
Κες κε σε Γερουλάνος, όταν υπάρχει ο τιτανομεγιστοτεράστιος Παναγιώτης Ψωμιάδης; Είναι φανερό πως η θέση του νομάρχη είναι πολύ μικρή για να χωρέσει το μεγαλείο και την τεράστια προσωπικότητα του Πανίκα...Πέρα από αυτό, μετά τη φυγή του μεγάλου Στέλιου Καζαντζίδη, δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να σηκώσει στις πλάτες του, την ευθύνη του μεγάλου λαϊκού βάρδου της χώρας...Εκτός αυτού, ο Πανίκας πέρα από μέγιστος μακεδονομάχος είναι τοποτηρητής των παραδόσεων και των εθίμων της χώρας...Ποιος ξεχνά τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του με αποκριάτικη στολή και μάσκα τις Απόκριες; Ζούμε σε μια χώρα, ο πολιτισμός της οποίας μαζί με τον τουρισμό αποτελεί το μεγαλύτερο εξαγώγιμο προϊόν της και κανείς δεν δείχνει να το κατανοεί, πέρα από τον νομάρχη...Για όλους αυτούς τους λόγους, τη θέση του υπουργού πολιτισμού σε αυτή τη συγκυρία, μπορεί να την καλύψει μόνο ο Παναγιώτης Ψωμιάδης..."Για πάντα μαζί, για πάντα μαζί, σε αυτό το ανηφόρι που λέμε ζωή..."

Υφυπουργός Πολιτισμού : Γιώργος Τράγκας
Το παράθυρο του Νίκου Χατζηνικολάου στο ΑΛΤΕΡ είναι στην πραγματικότητα πολύ μικρό, για να χωρέσει το ταλέντο και το μεγαλείο του Γιώργου Τράγκα...Η δημοσιογραφία και ο σχολιασμός της επικαιρότητας μπορεί να χάσουν ένα μεγάλο κεφάλαιο, αλλά ο πολιτισμός αυτής της χώρας τον χρειάζεται επειγόντως...Όλοι μιλούν για την κρίση στο θέατρο και την τέχνη σε αυτή τη χώρα και για το γεγονός πως τα θέατρα δεν μαζεύουν πια πολύ κόσμο...Δεν ξέρω πόσοι τον παρακολουθείτε κάθε βράδυ στις ειδήσεις...Προσωπικά, όποτε προλαβαίνω τον βλέπω...Οι θεατρικές του παραστάσεις, οι γκριμάτσες του, τα ανεβοκατεβάσματα της φωνής, και οι παροιμιώδεις ατάκες του είναι βέβαιο πως είναι καλύτερες από οποιαδήποτε θεατρική παράσταση κυκλοφορεί στην επικράτεια και αυτό μπορεί να το προσυπογράψει κάθε πραγματικός θεατρόφιλος σε αυτή τη χώρα...

Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης : Αντώνης Νικοπολίδης
Αυτό το υπουργείο είναι καίριο για την Ελλάδα, που ως γνωστόν είναι μια αγροτική χώρα. Και αυτή τη δουλειά μπορεί να την φέρει εις πέρας μόνο ένας άνθρωπος που πραγματικά ξέρει τη δουλειά...Ένας άνθρωπος που έχει πτυχίο κηπουρού και αυτό αποτελεί εχέγγυο επιτυχίας....Μόλις ολοκληρώσει την ποδοσφαιρική του καριέρα (σε 5-6 χρόνια ίσως και λίγο περισσότερο...) θα μπορεί να αφοσιωθεί ψυχή τε και σώματι στο αντικείμενο στο οποίο σπούδασε όταν ήταν μικρός.

Υφυπουργός : Γιώργος Ανατολάκης
Είναι ένας δημοκρατικά εκλεγμένος βουλευτής και αυτό δείχνει πολλά...Και αν ο Νικοπολίδης έχει πτυχίο και εκπαίδευση περί τα αγροτικά, ο Ανατολάκης εδώ και τόσα χρόνια στα γήπεδα έχει μάθει το αντικείμενο του κλαδέματος σε πρακτική βάση...Έχει μεγάλη εμπειρία λοιπόν και η θέση αυτή του αξίζει...Και αν διαφωνείτε, μπορείτε να ρωτήσετε εκατοντάδες επιθετικούς τα πόδια των οποίων έχει κλαδέψει στην ποδοσφαιρική του καριέρα ο Γιώργαρος...

Κυβερνητικός εκπρόσωπος : Γιάννης Πρετεντέρης
Αυτή η θέση απαιτεί έναν άνθρωπο με ευφράδεια λόγου, με επικοινωνιακή ικανότητα, με γνωριμίες και κυρίως με τη δυνατότητα να κάνει το άσπρο μαύρο και να μπορεί να σε πείσει για αυτό...Ξέχωρα από το ότι στήριζε απροκάλυπτα Σημίτη στο παρελθόν και τώρα Καραμανλή, πιστεύετε κύριε Παπανδρέου πως υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα με τα συγκεκριμένα προσόντα ανεπτυγμένα σε μεγαλύτερο βαθμό, από ότι ο Γιάννης;...Για αυτό, φανείτε ανώτερος και τοποθετήστε τον σε αυτή τη θέση...

Υπουργός Θεσμών και Διαφάνειας : Βασίλης Γκαγκάτσης
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος κατά τη θητεία του ως πρόεδρος της ελληνικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας υπήρξε θεματοφύλακας των θεσμών και της απολύτου διαφάνειας...Τα πάντα λειτούργησαν με βάση την αρχή της νομιμότητας, με πρώτο και κύριο μέλημα του την προστασία των θεσμών και την απόλυτη δικαιοσύνη για όλους...Όλες οι ποδοσφαιρικές ομάδες και όλοι οι φίλαθλοι είχαν να λένε για τον σωστό τρόπο με τον οποίο κυλούσαν τα πράγματα σε όλα τα επίπεδα του ποδοσφαίρου...Ακόμη και η πορτογαλική τηλεόραση στον τελικό της Λισαβόνας, κατάλαβε ποιος ήταν ο πραγματικός πρωθυπουργός αυτής της χώρας...Και μην μιλήσει κανείς βαλτός και κακεντρεχής για παράγκες, διαιτησίες και τα τοιαύτα..Αποδείχτηκε ποτέ τίποτα;

Υπουργός Εξωτερικών : Κώστας Μπότος
Το συγκεκριμένο υπουργείο απαιτεί άνθρωπο κοσμοπολίτη, με διεθνείς γνωριμίες και διαπραγματευτική ικανότητα. Και ο Κώστας Μπότος είναι ο μοναδικός άνθρωπος στην Ελλάδα, που δικαιούται να λέει πως τα διαθέτει και τα τρία στο μέγιστο βαθμό. Κοσμοπολίτης είναι, από τη στιγμή από τη στιγμή που το όνομα του βρίσκεται σε όλες τις λίστες προσκεκλημένων των διεθνών γκαλά, ενώ η δημοφιλία του στο Κολωνάκι αγγίζει το 100%. Μεγάλος διαπραγματευτής επίσης είναι...Εδώ κατάφερε να κάνει τέσσερις μεγάλες μεταγραφές στο Γιαννάκη Οκκά των 2 γκολ το χρόνο...Εδώ είναι ο μοναδικός άνθρωπος με τον οποίο συνομιλεί από την Ελλάδα ο Αρσέν Βενγκέρ...Αυτόν ξέρει, αυτόν εμπιστεύεται... Καλά για την αναγνωρισιμότητα του, ας μη μιλήσουμε καλύτερα...Φανταστείτε πως πρόσφατα μετά από συνάντηση του εφ' όλης της ύλης με τον Μπαράκ Ομπάμα, βγαίνοντας στη συνέχεια μαζί στο προαύλιο του Λευκού Οίκου για να μιλήσουν στους συγκεντρωμένους δημοσιογράφους, πετάχτηκε ένας από το πλήθος και αναφώνησε..."Ρε σεις, ποιος είναι αυτός ο μελαχροινός, δίπλα στον Κώστα Μπότο;"

Υπουργός Υγείας : Κωνσταντίνος Μητσοτάκης

Εδώ θα έπρεπε να κάνει την υπέρβαση ο Γιωργάκης και να προτείνει τον επίτιμο σαν υπουργό υγείας...Είναι ο άνθρωπος που υπερέβη τα όρια του και είναι το ζωντανό παράδειγμα υγείας..Βλέποντας τον οι πολίτες να στέκει αγέρωχος και ατρόμητος ακόμα και σήμερα που κοντεύει να πατήσει τα 110, παίρνουν και οι ίδιοι θάρρος και οπλίζονται με περισσότερες αντοχές...Έτσι και αλλιώς σε αποφάσεις για την υγεία με σοβαρότητα και υπευθυνότητα για την υγεία δεν έχει πάρει κανείς έως τώρα...Αν τοποθετούσαμε όμως τον επίτιμο σαν σκιάχτρο, τότε τόσο ο χάρος όσο και όλες οι ασθένειες θα έκαναν μεταβολή και θα έπαιρναν το δρόμο της επιστροφής...Διαφωνεί κανείς;

Υπουργός Εργασίας, Οικονομίας και Ανάπτυξης : Γιώργος Αυτιάς

Το συγκεκριμένο υπερυπουργείο δημιουργείται μόνο και μόνο για να αναδειχθεί η κολοσσιαία προσωπικότητα του...Είναι ο άνθρωπος που μπορεί να καταλάβει το λαϊκό αίσθημα σε απόλυτο βαθμό, μιας και τόσα χρόνια δίνει το βήμα σε κάθε ασφαλισμένο και αποτελεί το στήριγμα για κάθε απλό άνθρωπο, ιδίως αν έχει περάσει τα 70. Ξέρει το ασφαλιστικό όσο λίγοι και αυτό είναι αναμφισβήτητο...Το εξηγεί άλλωστε καθημερινά στις μαραθώνιες εκπομπές του και αυτοί που μιλούν για λαϊκισμό, έχω να τους πω πως είναι εγκάθετοι του Παπαδάκη και του Οικονομέα...Επίσης ξέρει τα οικονομικά όσο λίγοι και μπορεί να ικανοποιήσει το λαό...Θα μου πείτε, αφού τα οικονομικά τα ήξεραν όλοι οι προκάτοχοι του, τότε γιατί τα έκαναν σκατά; Δεν είχαν την απαιτούμενη πυγμή και συμβιβάστηκαν...Μόνο ο Αυτιάς δήλωσε δημόσια πως θα πλακώσει στο ξύλο τον Αλμούνια...Μόνο μην κάνει κανένα λάθος και χτυπήσει τον τερματοφύλακα της Άρσεναλ....

Υπουργός Οικονομικών και Εμπορίου : Κώστας Αντωνίου

Είναι ο άνθρωπος που χειρίστηκε το μπάτζετ της περίφημης πολυμετοχικότητας του Παναθηναϊκού. Μόνο και μόνο το γεγονός πως χειρίστηκε το υψηλότερο μπάτζετ που υπήρξε ποτέ σε ελληνική ομάδα και πήρε έναν πολύ καλό και ακριβό φορ, διάφορους μέτριους, άφησε την τεράστια τρύπα στην άμυνα και περίμενε τις 15 Σεπτεμβρίου για να πάρει τον ελεύθερο Γιουρκα, παίρνει από εμένα δικαιωματικά τη θέση.

Υφυπουργός αρμόδιος θεμάτων εμπορίου : Μιχάλης Χατζηγιάννης

Είναι ο άνθρωπος που με το παράδειγμα του, απέδειξε πως πρέπει να λειτουργεί το εμπόριο σε αυτή τη χώρα...Ξεκίνησε από την Κύπρο έχοντας ως μοναδικό του όπλο μια μέτρια φωνή και ένα μικρό ταλέντο στη μουσική. Με δουλειά, γνωριμίες και τραγούδια καρμπόν έφτασε να γίνει πολυεκατομμυριούχος, να αποτελεί μια κινητή διαφήμιση και τα video clip του να είναι μια διαφήμιση προιόντων...Μπράβο του...αν αυτός δεν αξίζει τη θέση του υπουργού εμπορίου, τότε ποιος αξίζει...

Υπουργός Εσωτερικών και υποδομών : Σωκράτης Κόκκαλης

Ξέρω πως στο άκουσμα και μόνο, πως ένα τόσο νευραλγικό υπουργείο περνά στα χέρια ενός μεγαλοεπιχειρηματία θα δημιουργήσει αντιδράσεις, όμως είναι βέβαιο πως θα καταλαγιάσουν όταν εξηγηθούν επαρκώς οι λόγοι...Ως γνωστόν, τα εσωτερικά θέματα της χώρας είναι σε μαύρο χάλι για να μην πω τίποτα βαρύτερο...Εδώ υπεισέρχεται ο ρόλος του προέδρου, ο οποίος με μια μαγική κίνηση θα αλλάξει τα πάντα και θα γυρίσει το κλίμα, σε τέτοιο βαθμό που κανείς δε θα θυμάται πως ο ίδιος είναι ο υπεύθυνος. Το έχει κάνει πολλές φορές και του βγήκε, όπως και πρόσφατα με τον Κετσπάγια...Άλλωστε ο λαός επιζητεί λίγα ψίχουλα αποτελέσματος και πολλή επικοινωνιακή διαχείριση για να αποθεώσει κάποιον που ήταν έτοιμος να τον βρίσει...Όσο για τον τομέα των υποδομών, καταλαμβάνει τιμής ένεκεν τη θέση ο πρόεδρος...Τόσα χρόνια προσπάθεια και τόσα ανεφάρμοστα λόγια για την αναγκαιότητα των υποδομών, τόσα ταλέντα που χάθηκαν στο δρόμο, τόσοι προπονητές μαθητευόμενοι μάγοι που πήραν στα χέρια τους τα ηνία των υποδομών, εντέλει τόσες φρούδες υποσχέσεις...Δεν πιστεύω να θέλετε περαιτέρω εξηγήσεις...

Υπουργός Περιβάλλοντος : Νίκος Χρυσόγελος

Καλά έκανε ο Γιωργάκης (αν δεν ήταν ο Λάλας όπως γράφτηκε..) και του πρότεινε τη συγκεκριμένη θέση...Θα ήταν το απόλυτο ξεβράκωμα για ένα κόμμα, που αποτέλεσε κατά την ταπεινή μου γνώμη κατασκεύασμα κάποιων ΜΜΕ με αδιευκρίνιστους σκοπούς...Για ένα κόμμα, που δεν έχει προτείνει τίποτα, που ήταν απών στα φαινόμενα των πυρκαγιών και που ξαφνικά εμφανίζεται πάντα λίγες ημέρες πριν τις εκλογές...

Αναπληρωτής υπουργός περιβάλλοντος Αλέξης Τσίπρας

Ένας κατασκευαστής με οικολογική συνείδηση, ένας άνθρωπος που νοιάζεται για το περιβάλλον και το αποδεικνύει...Ένας άνθρωπος που προέταξε το δίκαιο των κορμοράνων, πάνω από το συμφέρον της ομάδας που αγαπάει από μικρό παιδί...Ας σπάσουν λοιπόν οι διαχωριστικές γραμμές και να προσφερθεί αυτή η τιμητική θέση σε έναν πραγματικό αριστερό...άκουσα γέλια ή μου φαίνεται;...

Αυτές, φίλοι μου θα έπρεπε να ήταν οι κυβερνητικές επιλογές του Γιωργάκη, με κάποιες μικρές παραλλαγές βέβαια..Όμως το γενικότερο μοτίβο θα έπρεπε να κινούνταν σε αυτήν την κατεύθυνση...Όμως ο Γιώργος δεν τόλμησε να κάνει τέτοιες τομές...Αυτό θα ήταν ένα μικρό και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα...Διότι μην λησμονείτε πως το παραπάνω κυβερνητικό σχήμα διαθέτει νιάτα, εμπειρία, ταλέντο, νέες απόψεις και καινοτομίες ενώ παράλληλα διαθέτει δύο βασικά χαρακτηριστικά...Έχει ανθρώπους που έχουν χρηματίσει με επιτυχία στο παρελθόν στο συγκεκριμένο αντικείμενο και έχουν αποδείξει τις ικανότητές τους στο στίβο της προσωπικής ζωής. Ο συγκερασμός όλων των παραπάνω θα δημιουργήσει ένα τόσο εκρηκτικό μείγμα, ικανό να εκτοξεύσει την Ελλάδα προς το μέλλον και την ευημερία...Και αφήστε το Γιωργάκη με τους Γερουλάνους, τις Μπιρμπίλιδες, τους Πεταλωτήδες και τους άλλους τυχάρπαστους...

υγ1 Χρειάζεται και το χιούμορ για να επιβιώσουμε, τι να κάνουμε...

υγ2 Η παραπάνω παράθεση και ανάλυση μπορεί να σας δημιουργεί ανάμικτα συναισθήματα...Θέλω να πω, πως μπορεί να τη βρίσκεται βαρετή, ενδιαφέρουσα ή παντελώς αδιάφορη...Τα συναισθήματα ποικίλλουν...Αυτό που είναι βέβαιο κατ' εμέ είναι πως μέσα από το χιούμορ (και την ειρωνεία κάποιες φορές...) λέγονται οι μεγαλύτερες αλήθεις...Το πιστεύω ακράδαντα αυτό...

Η ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής και η πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου...

Όλες αυτές τις ημέρες, ο φτωχός συγγενής κάθεται και παρακολουθεί τις εξελίξεις, τις δηλώσεις και τα γεγονότα που συμβαίνουν σε όλα τα επίπεδα...Πέρα από τα κλασσικά, τον τελευταίο καιρό είναι πλέον της μόδας και η πολιτική, ύστερα από τις εκλογές και τις αναταράξεις που ακολούθησαν...Πάντοτε παρακολουθώ τις πολιτικές εξελίξεις, αχρωμάτιστα και με κριτική διάθεση. Αλλά η εντονότερη ενασχόληση τις τελευταίες ημέρες σε συνδυασμό με την πάγια ενασχόληση εις βάθος με τα αθλητικά, μου δημιούργησε κάποιους ενδιαφέροντες (θέλω να πιστεύω...) συνειρμούς και συνδέσμους. Τόσο στην πολιτική όσο και στο ποδόσφαιρο υπάρχουν πέντε κύριοι σχηματισμοί, που άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο κυριαρχούν και κρατούν τις τύχες του χώρου στα χέρια τους...Παρατηρώντας όλα αυτά, υπάρχουν κάποιες συμπτώσεις και κάποια κοινά γνωρίσματα που εμφανίζονται και ωθούν τη σκέψη να ταιριάξει μια ποδοσφαιρική ομάδα και ένα αντίστοιχο πολιτικό κόμμα. Δημιουργούνται λοιπόν ζευγάρια σχηματισμών, που ταιριάζουν άλλα πάρα πολύ και άλλα λιγότερο μεταξύ τους...Διαβάζοντας τα παρακάτω, πιστεύω πως θα συμφωνήσετε, έστω και εν μέρει μαζί μου...

Ολυμπιακός - ΠΑ.ΣΟ.Κ

Ο Ολυμπιακός και το ΠΑ.ΣΟ.Κ έχουν πολλά κοινά γνωρίσματα...Και τα δύο ξεκίνησαν σαν λαϊκά κινήματα...Το μεν ΠΑ.ΣΟ.Κ ξεκίνησε υποτίθεται για να βοηθήσει τον απλό λαό, ενώ και ο Ολυμπιακός παλιά θεωρείτο η ομάδα του λιμανιού και της λαϊκής τάξης...Τα χρόνια πέρασαν, οι καταστάσεις άλλαξαν και τώρα και τα δύο πρόδωσαν τις αρχικές τους ρίζες...Παρόλα αυτά και τα δύο έχουν παραδοσιακούς οπαδούς, αλλά και πολλά και ισχυρά ερείσματα στον τύπο...Οι πιο δυνατές εφημερίδες στον κάθε χώρο πρόσκεινται σε αυτούς...Αναλογιστείτε την αύξηση της κυκλοφορίας των αθλητικών εφημερίδων όταν γράφουν για Ολυμπιακό, ξέχωρα από τις κλασσικές κόκκινες οπαδικές εφημερίδες...Το ίδιο συμβαίνει και στην πολιτική...Η συντριπτική πλειοψηφία πρόσκειται στη σημερινή κυβέρνηση παραδοσιακά ή όπως λέγεται χαρακτηριστικά στη μεγάλη δημοκρατική παράταξη...Τόσο το ΠΑ.ΣΟ.Κ όσο και ο Ολυμπιακός είχαν πάντα λαοφίλητους και μεγάλους ηγέτες...Τουλάχιστον σαν τέτοιοι πέρασαν στην ιστορία, αν και αυτό είναι συζητήσιμο τουλάχιστον για κάποιους...Στον κόκκινο προεδρικό θώκο κάθισαν ο Γουλανδρής, ο Νταϊφάς, ο Σωκράτης και άλλοι πολλοί...Στο ΠΑ.ΣΟ.Κ υπήρχε η εμβληματική φιγούρα του Ανδρέα, που επισκίαζε τα πάντα και φαίνεται ακόμη μεγαλύτερη, αναλογιζόμενοι όσα ακολούθησαν μετά από αυτόν...Επίσης και οι δύο ήταν κοινώς αποδεκτό πως απαρτίζονταν από έμψυχο δυναμικό με μεγάλες προσωπικότητες..Ο Ολυμπιακός είχε πάντα μεγάλους παίχτες και όταν λέω μεγάλους εννοώ σε όνομα, δημοτικότητα και προβολή και όχι σε προσφορά...Το ίδιο και το ΠΑΣΟΚ...Πάντα είχε πολλούς εν δυνάμει αρχηγούς, με μεγάλη προβολή αλλά με σχεδόν μηδαμινή προσφορά. Αλλά η κυριότερη ομοιότητα τους είναι η ακόλουθη...Και τα δύο μετά από τις απανωτές και πολυετείς επιτυχίες είναι γεμάτα από αλαζονεία..Η αλαζονεία τρέχει από τα μπατζάκια τους και μοιάζουν να μην υπολογίζουν κανένα...Και δεν υπάρχει καλύτερη συνταγή για την καταστροφή, από την άκρατη αλαζονεία..Τροφή για σκέψη...

Παναθηναϊκός-Ν.Δ.

Για μένα, αυτό το ζευγάρι έχει τις περισσότερες ομοιότητες σε σχέση με τα υπόλοιπα. Ξεκίνησαν και τα δύο σαν οι συνδυασμοί της ελίτ και των πλουσίων, παρότι τώρα τελευταία οι διαχωριστικές γραμμές έχουν πάει περίπατο. Τα στηρίζουν κάποια εκδοτικά συγκροτήματα που απαρτίζονται από αρκετά φανατικούς υποστηρικτές τους, τα οποία πλην όμως έχουν πολύ μικρή παρέμβαση και κυκλοφορία. Μια ακόμη σημαντική ομοιότητα είναι πως παρότι τόσο η ΝΔ όσο και ο Παναθηναϊκός είχαν πρόσφατα κάποιες επιτυχίες, θεωρώ πως και στα δύο υπάρχει μια αίσθηση κατωτερότητας που ακόμα και οι ίδιοι πιστεύουν πως αυτές οι επιτυχίες είναι μια απλή παρένθεση...Και έρχομαι στην πιο σημαντική ομοιότητα που γίνεται εντονότερη λόγω των τρεχουσών συγκυριών...Η περίφημη πολυμετοχικότητα και οι διαμάχες που έχει αυτή προκαλέσει τελευταία...Μετά το τέλος ενός ισχυρού ηγέτη (καπετάνιου-Κωστάκη αντίστοιχα) υπάρχουν τέσσερις δελφίνοι, σε μια ισορροπία τρόμου...Υπάρχει ένας (Τζίγκερ-Ντόρα) που έρχεται από το παρελθόν, έχει ισχυρά στηρίγματα και ήταν πασιφανές πως ήθελαν να αποτύχουν οι προηγούμενοι για να αποδειχθεί η χρησιμότητα τους...Κρυφό τους όνειρο είναι η επιστροφή στην αρχηγία ει δυνατόν με θριαμβευτικό τρόπο και καβάλα στο άλογο...Και οι δύο πάντως έχουν και ισχυρές αντιπάθειες...Υπάρχει άλλος ένας (Βγενόπουλος-Αβραμόπουλος) με εκλεπτυσμένη συμπεριφορά, χωρίς να οξύνει τα πνεύματα, χωρίς πραγματικούς υποστηρικτές αλλά και χωρίς εχθρούς...Τις περισσότερες φορές μιλάει πολύ, χωρίς στην πραγματικότητα να αναφέρει τίποτα ουσιαστικό και εφαρμόσιμο...Στα πηγαδάκια τον αναφέρουν σαν τον 'κύριο ίσως' και με τον τύπο δεν επιθυμούν να έχουν πολλά πολλά...Έχει ενωτικό προφίλ και ελπίζει αυτό να του αποβεί χρήσιμο στην προσπάθεια για γενικότερη ανέλιξη...Υπάρχει ένας ακόμα υποψήφιος (Πατέρας-Σαμαράς) που έχει ισχυρή προσωπικότητα, είναι παρόν στις εξελίξεις μπορεί και συσπειρώνει τον κόσμο, αλλά είναι αμφίβολο αν αυτά αρκούν ως προσόντα για την αρχηγία...Οι αντίπαλοι του, του καταλογίζουν παλιές στραβοτιμονιές (Εθνικός-Πολ.Αν.) αλλά αυτά μοιάζουν σχετικά ξεπερασμένα...Και τέλος υπάρχει και ένας τέταρτος υποψήφιος με απόλυτα λαϊκό προφίλ και λαϊκή απήχηση (Γιαννακόπουλος-Ψωμιάδης)...Άνθρωπος επιτυχημένος ως τώρα στο κομματικό του μετερίζι (μπάσκετ-νομαρχία), γεγονός που ο ίδιος θεωρεί πως του δίνει εξ΄ορισμού το διαβατήριο για μια θέση στην κεντρική ηγεσία. Ο λαός τους αγαπά και τους στηρίζει, έστω και αν οι κακεντρεχείς αντίπαλοι τους θεωρούν ως το άκρον άωτον της γραφικότητας και του ξεπεσμού...

Μετά από όλα αυτά, φαντάζομαι πως δε διαφωνείτε για το προφανές της ομοιότητας, έτσι δεν είναι...

Α.Ε.Κ.-Κ.Κ.Ε.

Και στην περίπτωση αυτή υπάρχουν πολλές και προφανείς ομοιότητες, με πρώτη και βασικότερη την παραδοχή πως και τα δύο αποτελούν λαϊκά κινήματα, που έχουν γερές βάσεις στον απλό λαό...Και τα δύο χαρακτηρίζονται σαν αρνητές των πάντων, καθώς το μόνο που ξέρουν είναι να κάνουν κριτική τις περισσότερες φορές άδικη κατά τεκμήριο, ή τουλάχιστον πάντα χωρίς να προτείνουν κάτι ουσιαστικό...Είναι ο τρίτος πόλος, ανάμεσα στις συμπληγάδες δύο μεγάλων καρχαριών...Έχουν υποστεί κατά καιρούς μεγάλες σφαγές, αλλά αυτό θεωρώ πως δεν τους νομιμοποιεί να φορούν συνεχώς τη μάσκα του αδικημένου και να θεωρούν πως όλοι έχουν βαλθεί να τους κυνηγούν για να τους εξαφανίσουν...Και οι δύο σχηματισμοί έχουν πολλά χρόνια να δουν πραγματική χαρά, αλλά φαίνεται να βολεύονται με τα λίγα, να θεωρούν τη διάκριση ως εφήμερη χαρά, λησμονώντας πως σιγά σιγά συρρικνώνονται πολύ επικίνδυνα...Πραγματική εξουσία σπανίως είχαν στα χέρια τους...Και τις ελάχιστες φορές που την απέκτησαν στα χέρια τους, τη χρησιμοποίησαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που τη μεταχειρίζονται και οι μεγάλοι, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων το άλλοθι και το παραμύθι της δήθεν διαφορετικότητας και της ανωτερότητας..

Π.Α.Ο.Κ.-ΛΑ.Ο.Σ.

Στο ζευγάρι αυτό υπάρχουν κάποιες ομοιότητες, όχι όμως σε τόσο καθοριστικό βαθμό όσο στα προηγούμενα...Και οι δύο θεωρούν στο μικρόκοσμο τους, πως αυτοί είναι η πραγματική αξιωματική αντιπολίτευση και ενδόμυχα ονειρεύονται να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Έχουν φανατικούς και συνάμα ακραίους οπαδούς και υποστηρικτές και έχουν την τάση να συσπειρώνονται πίσω από έναν αρχηγό με δυνατή προσωπικότητα..Επηρεάζονται τόσο μάλιστα από τον αρχηγό, σε σημείο που να αποδέχονται αμάσητα και άκριτα κάποιες παράξενες και αμφιλεγόμενες επιλογές των προέδρων τους, που γλύφουν εκεί που παλιά έφτυναν...Κατά κύριο λόγο, το σχηματισμό και των δύο εκπροσωπούν στον τύπο κάποιες γραφικές παρουσίες...Εδώ κάπου θεωρώ πως τελειώνουν οι ομοιότητες...Διότι ο ΠΑΟΚ έχει πολύ και μεγάλο λαό σε όγκο και παλμό και είναι ένα καθαρό σωματείο με τεράστια δυναμική και όχι ένας ερμαφρόδιτος σχηματισμός, με καιροσκοπικές τακτικές ως δημιούργημα των συγκυριών της εποχής...

ΑΡΗΣ-ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Τόσο στον Άρη όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ η διοίκηση και η ηγεσία είναι έννοιες υπό αμφισβήτηση. Για την ακρίβεια διοικούνται από τα οργανωμένα μέλη τους, που απαρτίζονται από αρκετές συνιστώσες. Στην ουσία είναι και οι δύο καμίνια που βράζουν, αν και τα πρόσφατα αποτελέσματα δημιουργούν έναν τόνο αισιοδοξίας. Στην πραγματικότητα, τόσο ο Άρης όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συμμετέχουν για το αποτέλεσμα στο πρωτάθλημα. Μάχονται για να επικρατήσουν επί του αιωνίου αντιπάλου, χωρίς καμία περαιτέρω επιδίωξη, αντί να επιδιώξουν τη συνεργασία που είναι βέβαιο πως θα φέρει γονιμότερα αποτελέσματα. Η κυριότερη όμως ομοιότητα έχει να κάνει πως τόσο ο Άρης όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρωταθλητές στην καρδιά τους, προτού καν ξεκινήσει το πρωτάθλημα...Ποιος ξεχνά τα μεγάλα ποσοστά του κόμματος στις δημοσκοπήσεις μέχρι πριν από έναν χρόνο περίπου; Και ποιος ξεχνά τις μεγάλες μεταγραφές αεροδρομίου που κάνει κάθε καλοκαίρι ο Άρης, που μαζεύουν χιλιάδες κίτρινων οπαδών στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης..Αλλά μόλις ξεκινήσει το πραγματικό πρωτάθλημα ( ή οι εκλογές αντίστοιχα..) μην τον είδατε τον Παναή...

Αυτά είχα σε γενικές γραμμές να αναφέρω σε σχέση με τις ομοιότητες που παρατηρώ μεταξύ των μεγάλων ποδοσφαιρικών ομάδων της χώρας και των μεγαλύτερων κομμάτων που καταδυναστεύουν την χώρα. Πρέπει θαρρώ να παραδεχθούμε πως το γεγονός πως υφίστανται τόσες πολλά κοινά σημεία, θα πρέπει να μας προβληματίσει και να μας βάλει σε σκέψη τουλάχιστον...Κυρίως σε σχέση με την πολιτική κατάσταση, όπου τουλάχιστον εκλείπει ο φανατισμός και η καφρίλα...Δεν εκλείπει δηλαδή εντελώς, αλλά εμφανίζεται με άλλη μορφή...Είναι ο φανατισμός των χαρτογιακάδων, των διαρροών και των στημένων δημοσιευμάτων και διαφωνιών...Όλοι μιλούν με ποδοσφαιρικούς όρους και όρους εξέδρας. Όλες αυτές οι ομοιότητες θαρρώ πως θα πρέπει να μας προβληματίσουν και να μας βάλουν σε σκέψη...Θα επανέλθω και στο μέλλον επ' αυτού...

υγ1 Αλλά ποιοι περιμένετε να αναφερθούν σε αυτά...Οι Πρετεντέρηδες, οι Ευαγγελάτοι και οι Χατζηνικολάου...

Έτσι και αλλιώς όλα είναι...προσωπικές οπτασίες...

Δεν ξέρω για σας φίλοι μου, αλλά αυτήν την εβδομάδα η γενικότερη διάθεση του φτωχού συγγενή δεν βρίσκεται και σε ιδιαίτερα καλά επίπεδα...Δεν ξέρω που οφείλεται αυτό, αλλά όλες αυτές οι ημέρες μου μοιάζουν αρκετά παράξενες και αισθάνομαι πως τίποτα δε με γεμίζει πραγματικά. Μου φταίνε οι πάντες και τα πάντα, όλα μου φαίνονται ανούσια και αισθάνομαι να μην ικανοποιούμαι με τίποτα...Δεν ξέρω σε τι μπορεί να οφείλεται μια τέτοια κατάσταση. Ίσως φταίει η εποχή, ίσως η χρονική συγκυρία ίσως κάτι άλλο...Το μόνο βέβαιο είναι πάντως πως κάποιες τέτοιες ημέρες, είναι η καλύτερη ευκαιρία για να καθίσεις να σκεφτείς και να συλλογιστείς τόσο το παρόν και το μέλλον, όσο και το παρελθόν...Είναι ευκαιρίες για μίνι απολογισμούς και αναπροσαρμογή σχεδίων σε σχέση με τα προσεχώς...Παρότι τις περισσότερες φορές η γενικότερη διάθεση συμπαρασύρει τα πάντα, θεωρώ πως τέτοιου είδους ψυχολογικές καταστάσεις είναι οι πιο πρόσφορες για σκέψη...Διότι η σκέψη, ο απολογισμός και ο σχεδιασμός απαιτούν νηφαλιότητα, χαμηλούς τόνους και περισυλλογή και επ' ουδενί απλωμένα φτερά και φουσκωμένα μυαλά...

Μία κύρια σκέψη που στριφογυρίζει στο μυαλό μου όλον αυτόν τον καιρό, είναι το αν πραγματικά αξίζει στη ζωή να προσπαθείς και να παλεύεις...Αναγνωρίζω βέβαια πως το μέτρο της προσωπικής προσπάθειας του καθενός διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να αφήσω στην άκρη λίγο τις γενικότητες και τις θεωρίες και να επικεντρωθώ για λίγο στον εαυτό μου...Σπανίως το πράττω αυτό μέσα από το συγκεκριμένο βήμα, αλλά κάποιες φορές έχει και αυτό τη σημασία και το νόημα του.

Επανερχόμενος λοιπόν, πρέπει να ομολογήσω πως όλη την εβδομάδα σκέφτομαι αν αξίζει τον κόπο να προσπαθώ και για αγωνίζομαι για την καθημερινή επιβίωση, από τη στιγμή που από ότι φαίνεται οι κόποι και οι θυσίες σπανίως έχουν πραγματικό και απτό αποτέλεσμα...Αλλά και τις φορές που αποδίδουν, η απόδοση αργεί να συμβεί τόσο πολύ, που τα χρονικά περιθώρια στενεύουν πάρα πολύ...Τρέχεις όλη την ημέρα για το καθημερινό, συνεχίζεις να προσπαθείς να κερδίσεις εφόδια για το μέλλον,αναλώνεσαι σε χίλιες δύο ανούσιες δραστηριότητες, αφήνεις στην άκρη τα σοβαρά και πέφτεις με τα μούτρα στην αέναη προσπάθεια για βελτίωση και ανέλιξη...Και φτάνει κάποια στιγμή, στην οποία όντως έχεις καταφέρει όλα αυτά και αισθάνεσαι πως πρέπει να ξαποστάσεις και γιατί όχι να δρέψεις τους καρπούς των χρονίων προσπαθειών σου. Αυτή η στιγμή, εκτός του ότι συνήθως είναι αργά, έχει και ένα άλλο θεμελιώδες πρόβλημα...Όταν φτάνεις εκεί, διαπιστώνεις πως πολλοί σε έχουν ξεπεράσει με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, κάποιοι άλλοι δεν χρειάστηκε να προσπαθήσουν ποτέ και τα βρήκαν όλα στρωμένα και έτοιμα, ενώ άλλοι ευνοήθηκαν από εξωγενείς παράγοντες...Η διαπίστωση αυτή είναι πάντα πικρή...Γίνεται όμως σκληρότερη,όταν διαπιστώνεις πως αυτά τα άλματα και οι ανακολουθίες δεν έγιναν από κάποιο πολύ δυνατό με μεγάλη κοινωνική επιφάνεια και δύναμη...Έγιναν από ανθρώπους της συνομοταξίας σου, από συντρόφους σου και από ανθρώπους που νόμιζες δικούς σου, μα μόνο τέτοιοι δεν ήταν τελικά...Από ανθρώπους που μόλις δε σε χρειάστηκαν πια σε πέταξαν στην άκρη, χωρίς ντροπή...Από ανθρώπους, οι οποίοι είχαν το μαγικό άγγιγμα της τύχης στη ζωή τους...Από ανθρώπους που μια ζωή σε υποτιμούσαν...Από ανθρώπους που στις κακές τους στιγμές και στις στιγμές αδυναμίας σε ήθελαν πάντα παρών, ενώ στις στιγμές χαράς έκαναν απλά πως δεν σε γνώριζαν...Από ανθρώπους που πολλές φορές δεν ήθελαν να ζητήσουν τη βοήθεια σου ενώ ήταν βέβαιο πως μπορούσες να τη δώσεις απλόχερα, μόνο και μόνο για να μη σου έχουν ουδεμία υποχρέωση λες και ζήτησες ποτέ κάτι παράλογο...Και το χειρότερο όλων είναι πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν αποτελούσαν μέρος του προβλήματος...Αυτός που είχε το πρόβλημα, αλλά και αυτός που ήταν ο ίδιος το πρόβλημα, ήσουν εσύ, μόνον εσύ και κανείς άλλος...

Για όλους τους παραπάνω λόγους, αρχίζω και αμφιβάλλω για τη χρησιμότητα σχολείων, πτυχίων,διπλωμάτων, διακρίσεων (υλικών και ηθικών) και διαφόρων άλλων ασχολιών...Κατ' αρχάς είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν τελικά θα σου χρησιμεύσουν σε κάτι...Εξίσου σημαντικό είναι και το πότε θα φανεί χρήσιμο...Για αυτούς τους λόγους, αρχίζω να ρίχνω κλεφτές ματιές προς τα πίσω και να δω τι φάνηκε χρήσιμο και τι ήταν εντελώς ανούσιο και άχρηστο...Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης εσωτερικής έρευνας, επιτρέψτε μου να μην το δημοσιοποιήσω, τουλάχιστον προς το παρόν. Όχι πως ενδιαφέρει και κανέναν βέβαια, αλλά τέλοσπάντων...Το μόνο βέβαιο είναι πάντως, πως η μάχη πρέπει να δοθεί...Έστω και αν οι αντίπαλοι μάχονται με βαρύ οπλισμό και έχουν τη διαιτησία αναφανδόν υπέρ τους...Έστω και αν το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο εδώ και καιρό...Πολλές φορές αξίζει περισσότερο η διαδρομή και όχι ο προορισμός, όπως λένε και αυτοί που ξέρουν τα πολλά...Άλλωστε μην ξεχνούμε τη ρήση σύγχρονου ποιητή που λέει..."δεν είναι η δόξα, δεν είναι τα λεφτά, είναι του δρόμου η χαρά..." Άσχετα αν πολλές φορές το λέμε αυτό για να ικανοποιήσουμε τη μετριότητα μας...

Προσωπικά δεν αντιλέγω, πως ενδεχομένως πιο όμορφος και χρήσιμος είναι ο πηγαιμός προς την Ιθάκη και όχι η Ιθάκη αυτή καθ' αυτή....Μάλιστα οφείλω να ομολογήσω πως είμαι πολύ κοντά στο να συμφωνήσω απόλυτα με αυτό και να αρκεστώ στα λίγα...Όχι για κανέναν άλλο λόγο...Απλά επειδή, ο χρόνος είναι τόσο αμείλικτος και η κλεψύδρα που τον μετράει δε φαίνεται να έχει σταματημό. Περνούν τα χρόνια, μεγαλώνεις, ωριμάζεις (υποτίθεται...) και βλέπεις πολλά...Γνωρίζεις πρόσωπα και συμπεριφορές, γνωρίζεις καταστάσεις και θέματα σε γενικές γραμμές βλέπεις πολλά...Πολλές εναλλαγές, πολλά όμορφα πράγματα, πολλά παράξενα και πολλά περίεργα...Αυτά έχεις την ευκαιρία να τα δεις, να τα γευθείς, να τα απολαύσεις και να τα υποστείς...Κι όσο για την Ιθάκη; Αποχαιρέτα την, καθώς τη χάνεις...Τη χάνεις διότι δε βρήκες θέση στο λεωφορείο που οδηγεί σε αυτή...Πίστεψες πως οι θέσεις θα είναι για δίκαια κατανεμημένες και πήγαινες άνετος προς την αφετηρία...Δε φαντάστηκες πως οι θέσεις είχαν κλειστεί εκ των προτέρων από κάποιους άλλους...

Δεν κάνω παράπονα, ούτε γκρινιάζω...Εξωτερικεύω απλά κάποιες από τις σκέψεις μου σε αυτόν τον ιστότοπο..Κατανοώ, πως για τους περισσότερους από εσάς όλα αυτά ακούγονται σαν ανούσια και άσχετα πράγματα και σας φαίνεται εξαιρετικά αφόρητη η ανάγνωση τους...Βοηθούν όμως εμένα, που τα αναρτώ εδώ για να τα διαβάζω κατά καιρούς και να τα ξαναθυμάμαι.

Υπάρχουν όπως παρατηρείτε κάποιες φορές, στις οποίες ο ταπεινός αυτός ιστότοπος λειτουργεί σαν ένα πραγματικό προσωπικό ημερολόγιο...Για την ακρίβεια ως ένα ιστολόγιο στο οποίο πολλές φορές οι αντικειμενικές κρίσεις,οι προσωπικές οπτασίες, οι προσωπικές σκέψεις και υπερβολές, τα συναισθήματα και οι προσωπικές και υποκειμενικές αλήθειες είναι έννοιες που μπλέκονται τόσο συχνά, που κάνουν δυσδιάκριτη τη διάκριση τους και δημιουργούν ένα πολύπλοκο, μερικές φορές δυσνόητο αλλά ενδιαφέρον μείγμα...

Κλείνοντας να εκμυστηρευτώ κάτι σε όλους εσάς (πολύ λίγοι πιστεύω πως είστε..), οι οποίοι αντέξατε και φτάσατε να διαβάζετε ως το τέλος τη συγκεκριμένη ανάρτηση...Όταν λοιπόν βγήκε στον ιντερνετικό αέρα και ξεκίνησε τη διαδρομή του ο φτωχός συγγενής, η συντριπτική πλειονότητα όσων των διάβαζαν ήταν γνωστοί και φίλοι, άνθρωποι τελοσπάντων που με ήξεραν προσωπικά...Πλέον που έχουμε μεγαλώσει κατά τι σαν συντροφιά, η συντριπτική πλειοψηφία των αναγνωστών του είναι άγνωστοι σύντροφοι, χρήστες του ίντερνετ...Ελάχιστοι από τους παλιούς έχουν μείνει πιστοί...Αυτό μου δίνει μια παραπάνω ευχέρεια να αναφέρομαι πιο συχνά σε προσωπικά βιώματα και καταστάσεις για τις οποίες δεν έχω στην πραγματικότητα μιλήσει ποτέ...Έχουν και αυτά τη σημασία τους και το ενδιαφέρον τους ακόμα και ως απλά μαθήματα ζωής ή παραδείγματα προς αποφυγή αν θέλετε, ακόμα και για τον απλό άγνωστο αναγνώστη και συναγωνιστή...Αυτά...

υγ1 Από αύριο κιόλας, ο φτωχός συγγενής επανέρχεται στο γνωστό μάχιμο ύφος με θέματα εκπλήξεις και πράγματα στα οποία ελάχιστοι ενδιαφέρονται..

υγ2 Μείναμε λίγο πίσω από πλευράς αναρτήσεων αυτόν τον καιρό, αλλά από αύριο θα επακολουθήσει οργασμός για να καλυφθεί το χαμένο έδαφος...

υγ3 Σήμερα έχει και τραγουδάκι...Για μένα το καλύτερο και το πιο γεμάτο σε νόημα τραγούδι του Αλκίνοου...Ένα τραγούδι που στα 3 λεπτά της διάρκειας του, συνοψίζει και περικλείει όλο το νόημα αυτών που ανέφερα σε γενικές γραμμές παραπάνω..Ένα τραγούδι βγαλμένο από τη σύγχρονη ζωή και τα προβλήματα της...'Ένα μεγάλο τραγούδι από έναν μεγάλο καλλιτέχνη..."Μα τέτοια που χω ψυχολογία, πως θα βγω στη συναυλία..." Απολαύστε το και κάντε και εσείς άφοβα τις σκέψεις και τους συνειρμούς σας και εσείς...

Το ηχηρό μήνυμα της κάλπης για όλους...

Οι εκλογές της 4ης Οκτωβρίου αποτελούν πλέον παρελθόν και από δω και πέρα αρχίζουν τα σοβαρά...Από δω και πέρα, δεν περνούν οι υποσχέσεις ούτε περνάει η πολιτική του τίποτα και του πουθενά...Φυσικά οι εκλογές αυτές αφήνουν εντελώς διαφορετικά συναισθήματα στους πρωταγωνιστές..Άλλοι είναι ευχαριστημένοι, άλλοι αισθάνονται απόλυτα δικαιωμένοι και άλλοι απλά δεν κατάλαβαν από που τους ήρθε...Μέσα σε όλα αυτά, ο Κώστας πήρε οριστικά την άγουσα για τα αποδυτήρια, ο Γιώργος πήρε τη μπαγκέτα στο χέρι και η Ντόρα αρχίζει να ζεσταίνεται...Η οικογενειοκρατία σε όλο της το μεγαλείο δηλαδή... Προτού αφήσουμε οριστικά πίσω μας τις χθεσινές εκλογές, θεωρώ καλό να αναφερθώ σε κάποια συμπεράσματα από τη χθεσινή μάχη που εξάγονται αυθόρμητα στον απλό παρατηρητή φτωχό συγγενή, που είναι έντονα πολιτικοποιημένος και όχι κομματικά χρωματισμένος..Ξεκινώ την ανάλυση λοιπόν, με την υποσημείωση πως, επειδή ήδη άρχισε να φυσά ο άνεμος της αλλαγής, είναι καλό να κλείσουμε τα παράθυρα και να ντυθούμε καλά, για να μην κρυώσουμε...

Το οριστικό αντίο ενός κουρασμένου...

Το χτεσινό αποτέλεσμα της κάλπης ήταν μια ψήφος αποδοκιμασίας για τον τέως πρωθυπουργό και μια γενικότερη αποδοκιμασία για τη χειρότερη κυβέρνηση που έχω δει ποτέ μου εγώ...Απόλυτα προσωπική άποψη εκφράζω, η οποία είναι ίσως επηρεασμένη από το γεγονός πως την περίοδο Σημίτη ήμουν απλός φοιτητής και έτσι δεν αισθανόμουν πως είναι να σου τα παίρνει το κράτος απροκάλυπτα...Πολλοί φαντάζομαι πως διαφωνούν με αυτό και είναι θεμιτό, άλλωστε εξήγησα τους λόγους...Αλλά θεωρώ πως ο Κωστάκης είχε εντελώς επαναπαυθεί στα εγκλήματα του ΠΑΣΟΚ ως το 2004 και είχε υποτιμήσει πλήρως τον αντίπαλο του...Για αυτόν ακριβώς το λόγο παρακολουθήσαμε όλα αυτά τα χρόνια μια κυβέρνηση που αντί να προσπαθήσει να κυβερνήσει, έκανε αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ...Ναι κύριοι και εγώ συμφωνώ πως το ΠΑΣΟΚ τα έκανε σκατά...Αλλά εσείς βγήκατε για να στρώσετε τα πράγματα και όχι για να κάνετε αντιπολίτευση. Παρακολούθησα και τα δύο debates. Εκεί ο Κωστάκης αναλώθηκε στο να κάνει αντιπολίτευση στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ...Και εμένα μου φαίνεται το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ ανεφάρμοστο...Αλλά αυτός ήταν κυβέρνηση και δεν παρουσίασε τίποτα καινούριο...Ακόμα και ο πιο ακραιφνής Νεοδημοκράτης φαντάζομαι πως πιθανόν να είναι απογοητευμένος, επομένως τι να πει ο απλός ψηφοφόρος των άλλων κομμάτων;

Ο Κωστάκης πιθανώς να είναι καλός για παρέα, αλλά για να κυβερνήσει μια χώρα που πάει από το κακό στο χειρότερο είναι εντελώς ανεπαρκής, για να μην πω κάτι βαρύτερο. Όλο αυτό το διάστημα καθόταν σαν το Βούδα και έμοιαζε αποκομμένος από τα καθημερινά...Τον είχαν αποστειρωμένο κάτι Ρουσόπουλοι και Λούληδες και του επέβαλαν τις αποφάσεις του...Ο ίδιος δεν έλεγε τίποτα, αφού έμοιαζε να νοιάζεται μόνο για το φαγητό, τον Παναθηναϊκό και το playstation. Αλλά και όταν αποφάσιζε να δράσει, έκανε τα πράγματα χειρότερα...Από που να αρχίσω...Από τα σκάνδαλα που ξεπηδούσαν μέρα με τη μέρα...Από τη μετατροπή του 'σεμνά και ταπεινά' σε 'απροκάλυπτα και ξεδιάντροπα'; Από το κομματικό κράτος; Από τις πυρκαγιές που κατέκαψαν δάση, ανθρώπους και περιουσίες; Από την καραμέλα της οικονομικής κρίσης που μας πουλάν τόσο καιρό τώρα, ενώ μόλις τώρα κάνει σιγά σιγά την εμφάνιση της;Από τις περιβόητες offshore εταιρείες...; Ή από τη μάχη με τους περιβόητους νταβατζήδες, η οποία ξεχάστηκε πιο γρήγορα και από το διάστημα που έκαναν να χωνευτούν τα περιβόητα σουβλάκια του Μπαιρακτάρη;Μόνο τα blogs ξέρατε να κυνηγάτε, λες και αυτά ήταν υπαίτια για όλα τα κακά του τόπου...Επειδή λοιπόν ο λαός μπορεί να αργεί καμιά φορά, αλλά πάντα δίνει την σωστή λύση, στην προκειμένη περίπτωση έστειλε τον κύριο τίποτα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας μια και καλή...

Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα...

Από την άλλη πλευρά, είναι λογικό να αισθάνεται δικαιωμένος και πανευτυχής ο Γιωργάκης, ο άλλος εκπρόσωπος των πολιτικών τζακιών σε αυτή τη δύσμοιρη χώρα...Αν αναλογιστεί κανείς τι ακριβώς πέρασε και κυρίως τι άκουσε όλον αυτόν τον καιρό, αν μη τι άλλο δικαιούται να είναι χαρούμενος και να πανηγυρίζει...Τα ποσοστά και η διαφορά θυμίζουν ημέρες 1981, αλλά όλοι αυτοί που τώρα πανηγυρίζουν ας έχουν κατά νου το εξής...Η εμπιστοσύνη του λαού είναι εντελώς παροδική και να το θυμάστε...Στα πρώτα ψήγματα αλαζονείας και στην πρώτη στραβοτιμονιά θα σας στείλει και εσάς από κει που ήρθατε, όπως έκανε στον άλλον...Πάντως χθες όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στην τηλεόραση, ήταν μετρημένα και δεν θριαμβολογούσαν ούτε έλεγαν μεγάλα λόγια...Αν και ο τρόπος που κρατιούνταν, θύμιζαν την παλιά λαϊκή παροιμία με την εκδιδόμενη γυναίκα που θέλει να κρυφτεί, αλλά δε δύναται λόγω της χαράς...

Πίστωση χρόνου πάντως δεν υπάρχει και ο λαός θέλει αποτελέσματα και προσπάθεια...Και προπαντός δε θέλει να ακούσει τίποτα για το χάλι που θα παραλάβουν...Και το Γιωργάκη δεν τον επέλεξε άκριτα, ούτε επειδή συναρπάστικε από τα λεγόμενα του...Τον επέλεξε στη λογική του μη χείρον βέλτιστον και αυτή η επιλογή είναι παροδική...Κάποιοι τον λοιδωρούν για τα συνεχή σαρδάμ στα οποία προβαίνει, αλλά και για την επικοινωνιακή δυνατότητα...Εμένα αυτό δεν με ενοχλεί να σας πω την αλήθεια...Αλλιώς ας ψηφίζαμε φιλόλογο...Εγώ θέλω πράγματα αυτονόητα...Θέλω ανανέωση σε πρόσωπα και ιδέες και όχι να ξαναδώ τους δεινόσαυρους που κατέκλεψαν τον ελληνικό λαό, μέχρι το 2004...Θέλω μέτρα για τους οικονομικά ασθενέστερους..Και θέλω επίσης οι νταβατζήδες των ΜΜΕ να μην έχουν τόση δύναμη...Αυτά τα έχει υποσχεθεί ο Γιωργάκης...Και ας μην ξεχνάει επίσης, πως τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα τον πολέμησαν παλιά, ενώ τώρα τον γλείφουν απροκάλυπτα...Ο ίδιος είπε πως είναι καθαρός και δε χρωστά σε κανένα...Μένει να δούμε τι θα κάνει, διότι η λαϊκή εντολή πλέον αλλάζει αμέσως και στέλνει εν ριπή οφθαλμού τους επιτυχημένους στα τάρταρα..Μη με ρωτάτε αν είμαι αισιόδοξος για το αν θα γίνουν όλα αυτά; Δεν πιστεύω ότι θα γίνουν...Και το ξεκαθαρίζω...Προσωπικά δεν με ενοχλούν τόσο οι αρχηγοί των κομμάτων...Με ενοχλεί αφάνταστα το κομματικό κράτος, τα κομματόσκυλα που ακολουθούν και οι εκατέρωθεν συνδικαλιστές που μυρίστηκαν ξανά δημόσιες θέσεις και έπεσαν σαν τα όρνια στο ωμό κρέας...Μπλε και πράσινα...

Η αβάσταχτη ελαφρότητα των κόκκινων συντρόφων...

Από τα τρία μικρότερα κόμματα, αυτό που μου έκανε αρνητική εντύπωση ήταν η περίπτωση του ΚΚΕ...Άπαντες οι εκπρόσωποι του κόμματος που βγήκαν στην τηλεόραση, έλεγαν τις ίδιες ακριβώς ατάκες, σε σημείο που να αναρωτιέσαι με αυτό το απροκάλυπτο φροντιστήριο στο οποίο είχαν υποβληθεί...Αριστερά κύριοι, σημαίνει (ή θα έπρεπε να σημαίνει...) ελεύθερη σκέψη και νόηση και θάρρος του λόγου...Αντ' αυτού βλέπουμε κόκκινα στρατιωτάκια με πανομοιότυπες απόψεις...Λέγανε λοιπόν όλοι εν χορώ πως αφενός η δύναμη του ΚΚΕ είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από αυτή που εκφράστηκε στην κάλπη και αφετέρου πως οι ψηφοφόροι τους παρασύρθηκαν από τα εκβιαστικά διλήμματα...Δεν θέλω να σχολιάσω κάτι παραπάνω, αφού ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του...Εγώ απλά και μόνο τρεις μικρές υποσημειώσεις θα κάνω...

• Είναι λογικό από εκλογές σε εκλογές να πέφτουν τα ποσοστά του ΚΚΕ...Ο χρόνος περνά, ο κόσμος γερνά και κάποιοι αφήνουν σιγά σιγά το μάταιο τούτο κόσμο...Για αυτό και πέφτουν τα ποσοστά...Για νέους φυσικά ούτε λόγος...
• Ήθελα να ήξερα αν δεν υπήρχε στο κόμμα η Λιάνα Κανέλλη να βγαίνει στην τηλεόραση και να κερδίζει επικοινωνιακούς πόντους, το ΚΚΕ θα έπαιρνε άραγε πάνω από 4 %;
• Σε περίοδο οικονομικής κρίσης, όπου πλήττονται τα εργασιακά και οικονομικά δικαιώματα είναι τραγική ξεφτίλα να πέφτουν τα ποσοστά ενός φιλεργατικού (υποτίθεται) κόμματος και αυτό πρέπει να τους προβληματίσει..Τροφή για σκέψη για κάποιους εργατοπατέρες...

Η παντελής αποτυχία των exit-polls για μια ακόμη φορά...

Να πω και δύο κουβέντες για τα χθεσινά exit-polls, τις προβλέψεις και τις δημοσκοπήσεις. Κατ' αρχάς, χθες για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε πως είναι αδύνατο να βάλεις 6-7 Έλληνες να εργαστούν μαζί και στο τέλος να μην τσακωθούν...Δεύτερον, δεν ξέρω γιατί δεν το λέει κανείς, αλλά χθες βράδυ 7 εταιρείες δημοσκοπήσεων συνεργάστηκαν, αλλά δεν κατάφεραν να προβλέψουν το αποτέλεσμα...Τι κι αν το δείγμα ήταν τεράστιο και κάλυπτε ομοιόμορφα μεγάλο κομμάτι της επικράτειας...Τι κι αν για όλα τα κόμματα δόθηκαν στη δημοσιότητα τεράστια ποσοστά απόκλισης; Τι κι αν π. χ. για το ΠΑΣΟΚ έδωσαν πρόβλεψη εδρών από 151 έως 159...Και πάλι έπεσαν έξω και αυτό είναι που πραγματικά μετράει...Διότι όσο αριστοτεχνικά στημένη και να είναι μια δημοσκόπηση, αυτό που μετράει είναι η λαϊκή βούληση...Και ο απλός Έλληνας είναι πολύ μπροστά...Και επειδή έχει καταλάβει τι παίζεται, παραπλανά τα exit-polls, κάνει τους δημοσκόπους να τρέχουν και στο τέλος κάθεται και γελάει...Όσο για αυτούς που εκ των υστέρων λένε πως 'εμείς πέσαμε μέσα" ή για τους μεμονωμένους που προσπαθούσαν με το ζόρι να βάλουν τους οικολόγους στη Βουλή δεν έχω να πω κάτι...Ο καθένας μπορεί να καταλάβει...

Αυτά είχα σε γενικές γραμμές να παρατηρήσω για τις χθεσινές εκλογές, τους πρωταγωνιστές τους και τα ερωτήματα που προέκυψαν από αυτές. Εκλογές που προκάλεσαν αρκετές εκπλήξεις για κάποιους, ενώ για κάποιους άλλους ήταν απόλυτα καθοριστικές..Πάντως κατ'εμέ το μήνυμα των εκλογών ήταν απλό και ξεκάθαρο...Ποιο ήταν αυτό; Ότι ξέχωρα από κάποιους λίγους ακραίους, πλέον δεν υφίστανται οι μεγάλες διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος. Τα προβλήματα είναι κοινά και αφορούν όλους...Και όποιος είτε δεν τα καταλαβαίνει, είτε είναι αλαζόνας, είτε θεωρεί τον εαυτό του παντοδύναμο τότε ο λαός θα τον στέλνει μια και καλή στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όσο βαρύ όνομα (ή σώμα) και να έχει...Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τους νικητές...Η ευκαιρία είναι μια και μοναδική και μέσα στο γήπεδο αποδεικνύονται τα πάντα...Αν και όλα θα φανούν στο πρώτο εικοσάλεπτο του ματς και κανείς δε θα περιμένει ως το 90...Διότι άλλο το ποδόσφαιρο και οι μάχες και άλλο το ποδήλατο... Αυτά είχα να πω...

υγ1 Πάντως για όποιον το παρακολουθούσε χτες, η σκηνή που πρώτα βγαίνουν τα στελέχη από τά γραφεία της Ρηγίλλης και στο τέλος ο Κωστάκης, μου θύμισε κηδεία...καλά να είναι φυσικά ο άνθρωπος...

υγ2 Όποιος παρακολουθούσε χτες πάντως τα blogs ήξερε το αποτέλεσμα από πολύ νωρίς και αυτό εγώ το θεωρώ νίκη της εναλλακτικής ενημέρωσης...

υγ3 Ίσως το χειρότερο για τη χώρα είναι ότι από δω και πέρα όλοι θα μιλούν για τα εσωτερικά της ΝΔ και δεν θα υπάρχει ουσιαστική αντιπολίτευση..Αλλά τουλάχιστον υπάρχουν τα blogs...

υγ4 Πάντως τώρα που τα εσωτερικά της Ν.Δ. βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, είναι must κάθε βράδυ η παρακολούθηση του Γιώργου Τράγκα...Και μετά μας λένε πως υπάρχει κρίση στο ελληνικό θέατρο...

υγ5 Τόσες ημέρες έβριζα αυτούς τους πολιτικούς που με βομβάρδιζαν με συνεχή sms και με έπρηζαν να τους ψηφίσω, λες και είμαι κανένα πρόβατο χωρίς πρωτοβουλία που θα επηρεαστώ από τέτοια τερτίπια...Σήμερα έλαβα και ένα ευχαριστήριο sms, από έναν υποψήφιο που μάλλον θα είναι υπουργός (αν και φυσικά δεν ψήφισα κανένα από τα γνωστά κόμματα), που με ευχαριστούσε...Μου έκανε καλή εντύπωση, πρέπει να το ομολογήσω...Άσχετα αν είναι ενδεχομένως παροδικό και υποκριτικό ένα τέτοιο ενδιαφέρον...

υγ6 Ήδη πάντως τα παπαγαλάκια έπιασαν δουλειά και ξεχνούν τι έλεγαν παλιότερα...

υγ7 Από Κωστάκη σε Γιωργάκη και από εκεί στη Ντόρα...Τι ακόμα θα υποστεί στο μέλλον αυτή η κακόμοιρη η χώρα άραγε;

υγ8 Πάντως τα μπλε κοράκια, όσο και αν διψούν για εξουσία και αρχηγία συγκατήθηκαν...Το παράδειγμα και η γκάφα του Μπένι είναι βλέπετε οδηγός...Και ας είχε την πλήρη στήριξη των κέντρων...