Καλό τριήμερο σε όλους....

Φίλοι και φίλες, σας ανακοινώνω πως ο φ. σ. φεύγει για τριήμερο για να πάρει καθαρό αέρα και για να κάνει ρεπορτάζ!! Από Δευτέρα, αν όλα πάνε καλά, συνεχίζουμε την προσπάθεια με περισσότερο κέφι και πολύ εντατικά με καινούρια ενδιαφέροντα θέματα. Διαβάστε τα προηγούμενα post για να μπείτε λίγο στο κλίμα και από Δευτέρα πίσω στο μετερίζι της ενημέρωσης και της σχολιογραφίας. Εκτός κι αν μες στο Σαββατοκύριακο προκύψει κάποια έκτακτη είδηση και χρειαστεί επειγόντως να την ανακοινώσω.

100 μεγαλύτεροι Έλληνες...εναλλακτικά!!!

Παρακάτω παρατίθεται η λίστα με τις απόψεις του φτωχού συγγενή για τους 100 μεγαλύτερους Έλληνες. Η αριστερή λίστα με τα μαύρα γράμματα είναι η λίστα από την ψηφοφορία του ΣΚΑΙ με αλφαβητική σειρά Και δίπλα από αυτούς με κοκκινα γράμματα, είναι οι αναπληρωματικοί ή εναλλακτικοί ή οι πραγματικοί 100 μεγαλύτεροι Έλληνες (και όχι μόνο Έλληνες) κατ' εμέ με αρκετή δόση χιούμορ φυσικά....
υγ Φυσικά δεκτές γίνονται όλες οι παρατηρήσεις και οι διορθώσεις σας...

Αγγελόπουλος Θεόδωρος Αγγελόπουλος Μανόλης

Άγνωστος Στρατιώτης Φτωχός Συγγενής

Αισχύλος Τράγκας Γεώργιος

Ανδρόνικος Μανόλης Κοτζάμπασης Μάκης

Αριστοτέλης Γεωργίου Γεώργιος

Αριστοφάνης Μητσικώστας Γεώργιος

Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος Παπά Τσάκαλος

Αρχιμήδης Αρχοντίδης Χρήστος

Βαμβακάρης Μάρκος Τερζής Πασχάλης

Βασίλειος Β' Βουλγαροκτόνος, Κουτσιανικούλης Βασίλειος ο βαζελο(γαυρο)κτόνος

Βέγγος Θανάσης Μπέζος Γιάννης

Βελουχιώτης Άρης Τσίπρας Αλέξης

Βενιζέλος Ελευθέριος Βενιζέλος Ευάγγελος

Βουγιουκλάκη Αλίκη Ματσούκα Δήμητρα

Γκάλης Νίκος Βουρτζούμης Βαγγέλης

Γλέζος Μανόλης Λέτο Σεμπάστιαν

Γλύκατζη Αρβελέρ Ελένη Πετραλιά Φάνη Πάλλη

Δήμας Πύρρος Χούστερ Μαρκ

Δημόκριτος Ερωτόκριτος

Διάκος Αθανάσιος Κάκος Αναστάσιος

Δραγούμης Ίων Βουγιούκας Ίαν

Ελύτης Οδυσσέας Γιαννακόπουλος Στέλιος

Επίκουρος Κατακουζηνός Κωνσταντίνος

Ευκλείδης Πασχαλίδης Μίλτος

Ευριπίδης Κατσαβός Ευριπίδης

Ζαγοράκης Θοδωρής Τσαλουχίδης Γιώτης

Ηράκλειτος Αντύπας Ηρακλής

Ηρόδοτος Ηρώδης

Θαλής ο Μιλήσιος Δεληβοριάς Φοίβος

Θεμιστοκλής Νικολαίδης Θεμιστοκλής (Ντέμης)

Θεοδωράκης Μίκης Μάους Μίκης

Θεοτοκόπουλος Δομίνικος Θεοτοκάτος Πέτρος

Θουκυδίδης Πρετεντέρης Γιάννης

Ιουστινιανός Ουσταμπασίδης Θεοδωρος

Ιπποκράτης Αυτιάς Γεώργιος

Καβάφης Κωνσταντίνος Καρβέλας Νικόλαος

Καζαντζάκης Νικόλαος Καρπετόπουλος Αντώνης

Καζαντζίδης Στέλιος Κιάμος Πάνος

Κάλλας Μαρία Ζηνα Πέγκυ

Καποδίστριας Ιωάννης Μελισσανίδης Ιωάννης

Καραθεοδωρή Κωνσταντίνος Χατζηπαναγής Βασίλειος

Καραϊσκάκης Γεώργιος Βικελίδης Κλεάνθης

Καραμανλής Κωνσταντίνος Ρουσόπουλος Θεόδωρος

Καστοριάδης Κορνήλιος Τόμπσον Κορνήλιους

Κλεισθένης Μπουλάς Σάκης

Κολοκοτρώνης Θεόδωρος Παλαιοκώστας Βασίλειος

Κοραής Αδαμάντιος Μίνος Γεώργιος

Κοσμάς ο Αιτωλός Κωστένογλου Νίκος

Κουν Κάρολος Χαλακατεβάκης Βασίλειος

Λαζόπουλος Λάκης Σεφερλής Μάρκος

Λαμπράκης Γρηγόρης Αρναούτογλου Γρηγόρης

Λεωνίδας Καμπάνταης Λεωνίδας

Λοϊζος Μάνος Πουνέντης Μάκης

Μακρυγιάννης Ιωάννης Αναστασιάδης Θέμος

Μαργιωρής Νικόλαος Φερεντζές Κωνσταντίνος

Μέγας Αλέξανδρος Κούδας Γεώργιος

Μέγας Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου Μιχάλης

Μελάς Παύλος Μελάς Ζαφείρης

Μερκούρη Μελίνα Μέρκιουρι Φρέντυ

Μεταξάς Ιωάννης Μεταξά 5 αστέρων

Μητρόπουλος Δημήτριος Μητρόπουλος Τάσος

Μπελογιάννης Νικόλαος Μπελούτσι Φερνάντο

Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα Λάσκαρη Ζωή

Μουζάλα Έλενα Θώδη Έφη

Νανόπουλος Δημήτριος Αλέφαντος Νικόλαος

Ξυλούρης Νίκος Σφακιανάκης Νότης

Όθων Ρεχάγκελ Όθων

Όμηρος Ευστρατιάδης Όμηρος

Παλαιολόγος Κωνσταντίνος Σκόρδας Λάμπρος

Παλαμάς Κωστής Χατζηδάκης Κωστής

Παναγούλης Αλέξανδρος Παναγούλιας Αλκέτας

Παξινού Κατίνα Κατίνα Σαλαμάκι

Παπαδιαμάντης Αλέξανδρος Διαμαντίδης Δημήτριος

Παπαδόπουλος Γεώργιος Παπαδόπουλος Αβραάμ

Παπαθανασίου Βαγγέλης Μάντζιος Βαγγέλης

Παπανδρέου Ανδρέας Λεβέντης Βασίλειος

Παπανδρέου Γεώργιος Κουλούρης Κίμων

Παπανικολάου Γεώργιος Ανευλαβής Ελευθέριος

Περικλής Στεργιανούδης Περικλής

Πλαστήρας Νικόλαος Μειμαρακης Ευάγγελος

Πλάτωνας Πλατινί Μισέλ

Πλήθων Γεμιστός Γεώργιος Τεν Κατε Χενκ

Πραξιτέλης Παπουτσέλης Ευστράτιος

Πυθαγόρας Διαγόρας

Ρίτσος Γιάννης Πανούσης Τζίμης

Σεφέρης Γεώργιος Πανούτσος Αντώνης

Σημίτης Κώστας Παπαντωνίου Γιάννος

Σολωμός Διονύσιος Μαυροτσούκαλος Διονύσιος

Σόλωνας Σορλέν Ολιβιέ

Σοφοκλής Σχορτσανίτης Σοφοκλής

Σωκράτης Παπασταθόπουλος Σωκράτης

Τρικούπης Χαρίλαος Παππάς Χάρης

Τσιτσάνης Βασίλης Σαρλάνης Χρήστος

Φειδίας Βερύκιος Δήμος

Φεραίος Ρήγας Φερέρ Λορεντσο Σέρα

Φίλιππος της Μακεδονίας Συρίγος Φίλιππος

Φλωράκης Χαρίλαος Αλαβάνος Αλέκος

Χατζιδάκις Μάνος Πυροβολάκης Μάνος

Χορν Δημήτριος Τσαλταμπάσης Θανασης

Ωνάσης Αριστοτέλης Δράκος Γιάγκος

100 μεγαλύτεροι Έλληνες...

Θα έχετε ακούσει φαντάζομαι για την πρωτοβουλία της τηλεόρασης του ΣΚΑΙ σχετικά με την ψηφοφορία για την ανάδειξη του κορυφαίου Έλληνα όλων των εποχών. Ομολογώ πως προσωπικά εμένα δε με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο η συγκεκριμένη διαδικασία, καθώς θεωρώ πως είναι οξύμωρο να θέτεις σε σύγκριση κάποιους αναμφισβήτητα σημαντικούς ανθρώπους οι οποίοι όμως έζησαν σε διαφορετικές εποχές και δραστηριοποιήθηκαν σε διαφορετικούς τομείς. Για παράδειγμα ένας τωρινός σκηνοθέτης δεν μπορεί να συγκριθεί ποτέ με έναν αρχαίο τραγικό αν και υποτίθεται πως και οι δύο κάνουν τέχνη! Στη συγκεκριμένη ψηφοφορία έλαβαν μέρος κάποιες χιλιάδες άνθρωποι και η όλη διαδικασία έχει φτάσει περίπου στην τελική δεκάδα ή εικοσάδα αν δεν κάνω λάθος..

Φυσικά το πιο ενδιαφέρον του όλου θέματος είναι κατ' εμέ να δω πως σκέφτονται και με ποια κριτήρια αποφασίζουν και κρίνουν οι πολίτες του σύγχρονου κόσμου. Με τις μισές σχεδόν επιλογές εγώ διαφωνώ, όπως και με τη σειρά της κατάταξης, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι η όλη διαδικασία έχει ψήγματα μόνο αντικειμενικότητας, πράγμα λογικό αφού υπεισέρχονται τα υποκειμενικά κριτήρια επιλογής του καθενός. Τελοσπάντων, θεωρώ πως όλη αυτή η εκδήλωση θα πρέπει να πάρει τη θέση που πραγματικά της αρμόζει...δηλαδή μιας τηλεοπτικής παραγωγής με πιασάρικο θέμα, χωρίς όμως το αποτέλεσμα της να θεωρηθεί επ' ουδενί αντιπροσωπευτικό της κοινής γνώμης...

Εθνικό Ζητημα...

Τα εθνικά θέματα ομολογώ πως δεν είναι το φόρτε μου δηλαδή δεν αποτελούν πρωτεύον ενδιαφέρον για μένα για πολλούς και διαφόρους λόγους. Ο κυριότερος είναι ότι αισθάνομαι πως αποτελούν πεδίο για να δείξουν και να επιδείξουν κάποιο εθνοσωτήρες τον υποτιθέμενο πατριωτισμό τους προς άγρα ψήφων και άλλων συμφερόντων, αλλά και για άλλους λόγους που θα αναπτύξω αναλυτικότερα σε άλλο post. Σε γενικές γραμμές δεν αισθάνομαι έχθρα για κανέναν λαό, ούτε καν για τον τουρκικό με τον οποίο όντως μας χωρίζουν αλλά και μας ενώνουν αρκετά κατά την άποψη μου. Δικαιούμαι όμως να εκφέρω την άποψη μου για αυτά καθώς είμαι ένας από αυτούς που έχω δει Τούρκο στρατιώτη στα 10 μέτρα και να μας χωρίζει μονο το ποτάμι. Και φυσικά δεν ανήκω σε αυτούς που έχουν δει Τούρκο μόνο όταν παίζει η Γαλατασαράι, η η εθνική Τουρκίας (δεν αναφέρω τη Φενερμπαχτσέ διότι έχει στο ρόστερ της λίγους...!!!).

Μια είδηση που πέρασε λοιπόν στα ψηλά, είναι η επανεμφάνιση του καταζητούμενου από την Ιντερπόλ Τουρκοκύπριου δολοφόνου του Σολωμού Σολωμού ως υποψήφιου μάλιστα για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές του ψευδοκράτους. Φαντάζομαι ότι η συγκεκριμένη εμφάνιση στοχεύει σε ψηφοθηρικούς λόγους και κυρίως στους ακραιφνείς εθνικιστές...Κατανοώ την απραξία της διεθνούς κοινότητας, την έχω συνηθίσει πλέον Αυτοί έχουν μάθει να εξαντλούν την αυστηρότητα τους σε κάποιους Μιλόσεβιτς, Κάρατζιτς, Σαντάμ (ίσως και δικαίως), αλλά όταν τα θέματα αφορούν τους εξ' ανατολών γείτονες κάνουν την πάπια και σωπαίνουν,αυτή είναι δυστυχώς η τραγική αλήθεια...Με το γεγονός αυτό φυσικά καταλύεται κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και έννομης τάξης, αλλά αυτό που με ενοχλεί εμένα ιδιαίτερα είναι το ακόλουθο...

Ακούσατε μήπως κάποιον Έλληνα πολιτικό να αναφερθεί στο θέμα...Αν αναφέρθηκε έστω και κάποιος με χαρά να το πληροφορηθώ,έστω κι αν έγινε για την ψήφο...Γιατί τόση σιωπή; Ούτε ένα διάβημα,ούτε μια διεθνής διαμαρτυρία; Ξέχασα, ασχολούνται άπαντες με τις δημοσκοπήσεις και τα ποσοστά τους και έχουν ξεχάσει όλα τα υπόλοιπα.

Σσσσςς...κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε κανέναν....!!!

Δεν πειράζει...τα παλικάρια δεν πονάνε...άλλωστε όπως λέει πολύ εύστοχα και ο ποιητής...:

Όσοι με το Χάρο έγιναν φίλοι...με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη...

Στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι...πάντα γελαστοί και γελασμένοι...

Περί Facebook...

Τελικά δεν εξηγείται αλλιώς..Εμείς οι Έλληνες είμαστε επιρρεπείς σε οτιδήποτε ξενόφερτο μας πλασάρουν απέξω και ιδίως στο χώρο του internet που για να πούμε την αλήθεια, οι περισσότεροι είμαστε άμαθοι...Έτσι τώρα τελευταία, η μόδα ακούει στο όνομα facebook, μια εφεύρεση που σκαρφίστηκαν δύο Αμερικανοί φοιτητές. Οι περισσότεροι γνωρίζουν τι είναι αυτό και πως λειτουργεί και το πιο παράξενο από όλα είναι πως το γνωρίζουν ακόμα και άτομα που δεν είναι μέλη του. Παρακάτω θα αναπτύξω κάποιες ενστάσεις μου...
Προσωπικά έγινα μέλος της συγκεκριμένης ιστοσελίδας πριν από μερικούς μήνες, όταν και κάμφθηκαν οι αρχικές αντιρρήσεις μου περί της χρησιμότητας του. Βέβαια ξεκινώντας είχα τη συνήθεια να γίνομαι μέλος στα πιο γελοία γκρουπ και να παίρνω μέρος στα πιο απαράδεκτα κουίζ έτσι για πλάκα. Πέρα από αυτά η συγκεκριμένη ιστοσελίδα σε βοηθά σε κάποια πράγματα όπως να βρεις κάποιους παλιούς γνωστούς που είχες χάσει παντελώς, φίλους από το στρατό ή συμμαθητές ενώ παράλληλα σου δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνείς έμμεσα και να βλέπεις πως νιώθουν και πως σκέφτονται κάποιοι κοντινοί σου άνθρωποι. Εκεί όμως περιορίζονται τα όποια θετικά...
Αρνητικά σημεία υπάρχουν πολλά και ίσως το βασικότερο είναι η άποψη της παρακολούθησης της προσωπικότητας σου μέσα από τους διαχειριστές της ιστοσελίδας ή άλλους που έχουν αποκτήσει τέτοια δικαιώματα. Εγώ θα σταθώ σε κάτι άλλο που προσωπικά μου φαίνεται γελοίο. Θεωρώ κατάντια της εποχής την επικοινωνία ή ακόμα και την προσπάθεια εξεύρεσης συντρόφου μέσα από τέτοια μονοπάτια. Ξέρω πως η εποχή είναι πολύ δύσκολη, τη δυσκολία της άλλωστε την αισθάνομαι καθημερινά στο πετσί μου. Επίσης κατανοώ να μιλάς μέσω chat με έναν φίλο σου με τον οποίο σας χωρίζει μεγάλη απόσταση Αλλά το να τρώει κάποιος τόσες ώρες μπροστά σε μια οθόνη μιλώντας με μια κοπέλα π. χ. το θεωρώ μέγιστη σαχλαμάρα. Μπορείς να πας για έναν καφέ, για φαγητό ίσως ή για κάτι άλλο, τουλάχιστον όμως θα βλέπεις τον άλλον στα μάτια και θα ακούς τη φωνή του. Σε λίγο όπως πηγαίνουν τα πράγματα όλες των ειδών οι επαφές θα αντικατασταθούν με εικονικές...και το χειρότερο είναι πως όλοι ακολουθούμε τις προσταγές της εποχής και δεν φαίνεται φως στον ορίζοντα...
Ένα ακόμα στοιχείο που το θεωρώ εξίσου ανούσιο και ανόητο ως ένα βαθμό είναι η αντίσταση μέσω του facebook. Κατανοώ πως στους περισσότερους δεν μας αρέσει η επικρατούσα κατάσταση η λύση όμως επ'ουδενί δεν είναι η εικονική αντίσταση. Θέλουμε να αντιδράσουμε με κάποιο τρόπο; Ωραία...ας μην ψηφίσουμε κανέναν ψεύτη, ας συμμετέχουμε σε ειρηνικές πορείες, τελοσπαντων ας το αποδείξουμε με τη στάση ζωής μας διατηρώντας σε υψηλό βαθμό την αξιοπρέπεια και την αυτοεκτίμηση μας. Το να αντιδρούμε συμμετέχοντας σε ένα virtual group, ή τοποθετώντας στο προφίλ μας ένα σύνθημα επαναστατικό ή βρίζοντας μέσω ίντερνετ κάποιο πολιτικό είναι totally pointless που λένε και στο χωριό μου (!!), ενώ ταυτόχρονα πίνουμε coca-cola, τρώμε mc donalds και καπνίζουμε marlboro...
Όλα αυτά φυσικά αφορούν πρώτα τον εαυτό μας. Και δεν ξέρω αν απηχούν τη γενική αντίληψη, αλλά απηχούν τη δική μου τουλάχιστον...

Big Brother στη μεραρχία...

Με τα θέματα του στρατού όπως θα διαπιστώσετε και με το πέρασμα του χρόνου έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία...Δεν είμαι οπαδός του στρατού φυσικά, αλλά είχα μια δύσκολη θητεία σαν στρατιώτης σε μια ΄πολύ απαιτητική μονάδα και για αυτό όλα τα θέματα που άπτονται του θέματος αυτού με ιντριγκάρουν αρκετά και με ενδιαφέρουν..Φυσικά τα θέματα που με απασχολούν κυρίως είναι αυτά που αφορούν τους κληρωτούς που δεν έχουν επιλογή, αλλά πηγαίνουν με το ζόρι στο στρατό...Με όλο το σεβασμό στους μόνιμους και τα προβλήματα τους, τα οποία όμως προέρχονται από δική τους επιλογή...
Την είδηση που θα αναφέρω στη συνέχεια, την ψάρεψα στο ίντερνετ, φαντάζομαι πολλοί από εσάς την έχουν πληροφορηθεί αλλά όχι από τα τηλεοπτικά δίκτυα...Λοιπόν στη μεραρχία της Εδέσσης, μέσα σε θάλαμο με κρεβάτια όπου κοιμούνταν στρατιώτες, είχαν τοποθετηθεί κάμερες παρακολούθησης για να τους παρακολουθούν. Ήμαρτον κύριοι, οι άνθρωποι δεν είναι εγκληματίες και δεν παίζουν στο Βig Brother...Υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι για την επιβολή της όποιας τάξης, αλλά όχι αυτοί που προσβάλλουν τα ατομικά δικαιώματα και την προσωπικότητα του ατόμου. Την χρήση κάμερων ασφαλείας στα καταστήματα την κατανοώ σαν μέσο προστασίας της τάξης και της ιδιοκτησίας Άντε να κατανοήσω βαριά βαριά και τη χρήση τους στους δρόμους, για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας. Αλλά μέσα στο στρατόπεδο;Είμαστε σοβαροί ή χάσαμε και το λίγο μυαλό που μας είχε απομείνει; Υπάρχει κανένας αρμόδιος, κανένας στρατηγός ή κανένας υπουργός να μας εξηγήσει τι ακριβώς συνέβη; Αλλά τι ρωτάω...Έχουν σοβαρότερα θέματα για να ασχοληθούν όπως οι κρίσεις των αξιωματικών και οι δημοσκοπήσεις του Σαββατοκύριακου...

Ανεργία τέλος...

Κάθε ημερα που περνά έχω τη συνήθεια να διαβαζω όλα τα πρωτοσελιδα των εφημερίδων που κυκλοφορούν ειτε αθλητικών ειτε πολιτικών. Τους ρίχνω μια ματιά είτε στο περίπτερο ,είτε στην τηλεόραση το πρωί, είτε μέσω internet καθε απόγευμα. Αυτην την συνήθεια την επεκτείνω και κάθε Σαββατικύριακο.

Επειδη παρακολουθώ τον τυπο γενικά εδώ και πολλά χρόνια είμαι σε θεση να καταλαβαίνω τη γραμμή και την πολιτική θέση που πρεσβεύει καθε εφημεριδα και τα πολιτικά συμφέροντα που εξυπηρετεί...Αυτό λοιπόν που έχω να θίξω στο συγκεκριμένο σημείωμα είναι το χάλι των συμπολιτευόμενων κυρίως φύλλων και ιδίως κάποιων εφημερίδων που θεωρούνται και ιστορικές. Λοιπόν αυτές κάθε μέρα σχεδόν έχουν σαν πρώτο θέμα τις νεες θεσεις εργασιας που προκηρυσσονται ιδιως στο δημοσιο τομεα. Μιλαμε οτι αν καθησεις και αθροισεις τους αριθμους νεων θεσεων εργασιας που υποτιθεται πως ανοιγουν καθημερινα θα λαλήσεις. Και όχι μονο αυτό, αλλά θα οδηγηθούμε τελικά στο συμπερασμα πως οι Έλληνες είναι ή τεμπέληδες ή ψεύτες καθως ισχυριζονται πως δεν υπαρχουν θεσεις εργασιας. Οι συγκεκριμενες θεσεις για οσους δεν γνωριζουν αφορουν διαγωνισμους δημοσιου που προκειται να λαβουν χωρα στο απωτερο μέλλον, δεν εχουν ουτε καν προκυρηχθει και απλα αποτελουν δημιουργια εντυπώσεων...Φρούδες ελπίδες δηλαδή...

Συμπερασματικά, οι συγκεκριμενες εφημεριδες αν και εχουν ελαχιστη κυκλοφορία σε πωλήσεις, καταφέρνουν και γίνονται ορατές από τον κόσμο μέσω της τηλεόρασης ή της έκθεσης στο περίπτερο...Και επειδη εχω περασει και εγω απο το λουκι της ανεργιας, ξερω πως ζητας να βρεις μια ελπιδα και μια ακτινα φωτός. Το να εκμεταλλευεσαι την ελπιδα των ανεργων ανθρωπων, προμοτάροντας παράλληλα μια χρεωκοπημένη κυβερνηση(την εκαστοτε κυβέρνηση) ειναι ανήθικο και παράλογο. Και επειδη τωρα τελευταία όλο και πυκνώνουν τα συγκεκριμένα πρωτοσέλιδα, αυτό είναι ένα σαφές δείγμα ότι οδηγούμαστε προς εκλογές και όλοι θέλουν για μια ακόμη φορά να εξγοράσουν την ψήφο και μαζί και τη συνείδηση μας...

Ελληνικό μπάσκετ...

Λοιπόν από χθες Πέμπτη έως και την Κυριακή διεξάγεται το final 8 του ισπανικού κυπέλλου μπάσκετ. Όλοι οι αγώνες σε ένα γήπεδο με οπαδούς όλων των ομάδων...Μάλιστα χτες σε ένα πολύ ωραίο παιχνίδι η Μπαρτσελόνα νίκησε την αιώνια αντίπαλο της Ρεαλ και φυσικά δεν άνοιξε ούτε μύτη, παρότι στη συγκεκριμένη χώρα οι διαφορές δεν είναι μόνο οπαδικές. Είναι βαθύτερες και ακουμπούν την πολιτική, την εθνική καταγωγή κλπ. Αλλά η ατμόσφαιρα γιορτή.

Σε αντιδιαστολή με τους απολίτιστους (!!) Ισπανούς εμείς τι έχουμε άραγε να επιδείξουμε;

Εμείς διοργανώσαμε τελική φάση βόλεϊ στην Πάτρα η οποία στιγματίστηκε τη μια μέρα από πράσινους και την άλλη από κόκκινους οπαδούς, οι οποίοι βλέπουν τον αντίπαλο σαν θανάσιμο εχθρό. όσο για το αποτέλεσμα του αγώνα....θα το μάθουμε σε κάνα μήνα...

Την Κυριακή διεξάγεται ο τελικός του κυπέλλου μπάσκετ στο νεόδμητο στάδιο του Ελληνικού που μετά την Ολυμπιάδα χωράει γύρω στους 7500 χιλιάδες θεατές περίπου. Πόσοι θα παρακολουθήσουν τον αγώνα της Κυριακής δια ζώσης; Από 597 εισιτήρια δώσανε σε κάθε ομάδα και οι υπόλοιπες θέσεις μένουν κενές για λόγους ασφαλείας. Αυτή είναι η κατάντια μας...Οι 6000 κενές θέσεις για λόγους ασφαλείας Ποιος φταίει; Πολλοί έχουν ευθύνη κατά την άποψη μου.... Οι οπαδοί που είναι εντελώς υποκινούμενα πρόβατα, οι ομάδες που μοιράζουν τα εισιτήρια στους στρατούς τους, οι οπαδικες εφημερίδες που υποκινούν το φανατισμό, η ανίκανη αστυνομία,η έλλειψη αθλητικής παιδείας, οι συμπεριφορές αθλητών και προπονητών και άλλα πολλά...

Αλλά ποιος αλήθεια τα σκέφτεται αυτά; Μας νοιάζει μόνο να σηκώσει η ομάδα μας την κούπα αδιαφορώντας για το πως...Όλα τα άλλα είναι ψιλά γράμματα...

Βιγιαρεάλ και... 1-0

Διάβαζα σήμερα το απόγευμα φίλοι μου σε αθλητικές εφημερίδες με αφορμή το επερχόμενο παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τη Βιγιαρεαλ, μια τουριστική ξενάγηση για την Ισπανική αυτή πόλη, συνοδευόμενη από υποδείξεις και συμβουλές για τους Έλληνες φιλάθλους που θα βρεθούν εκεί την επόμενη εβδομάδα Προσωπικά μπορεί να ξέρω απέξω ολόκληρο το ρόστερ της Βιγιαρεάλ αλλά αγνοούσα κάποιες άλλες πληροφορίες Συγκεκριμένα, η πόλη αυτή αριθμεί περίπου 45 με 50 χιλιάδες κατοίκους, έχει καμιά δεκαπενταριά ταξιτζήδες, κάμποσα νυχτερινά στέκια,αλλά από υγεία και περίθαλψη τι γίνεται; Λοιπόν για να σας φύγει η περιέργεια έχει ένα νοσοκομείο με υπερσύγχρονα ιατρικά μέσα καθώς και 4 ακόμα μικρότερα κέντρα υγείας, όλα πλήρως εξοπλισμένα...
Αυτόματα ήρθε στο μυαλό μου η κατάσταση που επικρατεί στην πόλη από την οποία σχεδόν κατάγομαι...... Λοιπόν η πόλη μου αν και περίπου έχει τους ίδιο αριθμό κατοίκων με την ισπανική πόλη, έχει μόλις ένα νοσοκομείο και αυτό της κακιάς ώρας. Όσες φορές έχω πάει έχω καταλάβει πως η υγεία σου επαφίεται στο φιλότιμο των εργαζομένων. Για εξοπλισμό ας μη μιλήσω, ενώ τα φακελάκια θεωρούνται και εκεί αναγκαίο κακό ίσως και θεσμός πλέον. Πιστέψτε με, δεν έχω ακούσει παρά ελάχιστα καλά λόγια από ανθρώπους που είτε νοσηλεύτηκαν οι ίδιοι είτε είχαν κάποιο συγγενή τους. Όσο για τις διαγνώσεις των γιατρών, αφήστε το, σκέτο πάμε στοίχημα και αν σου κάτσει κέρδισες.....!!!
Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες και τα αποτελέσματα λυπητερά...Το μέλλον και σε αυτόν τον τομέα διαγράφεται ζοφερό και το βαρέλι δεν έχει πάτο..Ο Θεός να μας φυλάει από του νοσοκομείου...τα δόντια...

Eurovision...No Thanks

Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει με εμάς τους Έλληνες...Επειδή είμαστε συνηθισμένοι ως λαός να τρώμε τη μια σφαλιάρα μετά την άλλη στα σοβαρά θέματα, ψάχνουμε κάπου αλλού να διοχετεύσουμε την ανάγκη μας για επικράτηση και αυτοεπιβεβαίωση. Αυτός είναι ένας από τους λόγους, που κάνει πολλούς να δίνουν εθνική σημασία σε αυτό το βλαχομπαρόκ κιτς πανηγυράκι με τα μετρίου επιπέδου διεθνή άσματα, που ακούει στο όνομα Eurovision. Επειδή ένας φτωχός συγγενής δεν έχει θέση σε αυτά τα πάρτι, εμένα θα μου επιτρέψετε να απέχω από έναν γελοίο θεσμό που συμβάλει στην αποχαύνωση. Προτιμώ να βάλω κανένα Cd να παίζει και να την βρω έτσι...Εδώ που τα λέμε κάποιες πιο σοβαρές χώρες με αξιόλογη μουσική παράδοση είτε απέχουν εντελώς (Ιταλία) είτε γελοιοποιούν το θεσμό με τα τραγούδια που στέλνουν (Μ. Βρετανία, Ισπανία κλπ).
Θα μου πείτε βέβαια εύλογα αφού δεν το παρακολουθώ, γιατί ασχολούμαι και τι με νοιάζει...

Με νοιάζει φίλοι μου και με παρανοιάζει...Διότι όταν η κρατική τηλεόραση σκορπάει 2 εκατομμύρια Ευρώ, μόνο και μόνο για να απονείμει το χρίσμα στον "αισθάνομαι" και θα σκορπίσει άλλα τόσα και περισσότερα το Μάη, ενώ παράλληλα τροφοδοτεί τους μεγάλους δυνάστες του ελληνικού αθλητισμού με ποσά για τα τηλεοπτικά που δεν υπάρχουν στην αγορά (ιδίως τη δική μου ομάδα), τότε εμένα μου δείχνει πως δεν σέβεται το ανταποδοτικό τέλος. Και εγώ όπως όλοι δίνω 10 Ευρώ το μήνα για αυτό και η οικονομική μου κατάσταση δεν επιτρέπει σπατάλες...Αν θέλουν να χτυπήσουν τον ανταγωνισμό, ας λειτουργήσουν με τεχνοκρατικά κριτήρια και διαφημιστικές δαπάνες, αλλιώς ας κόψουν το μηνιαίο χαράτσι...Και τότε ας ξοδέψουν όσα θέλουν...δεν με απασχολεί....

Τσακωμοι και παραξενιές...

Τελικά είναι να μην το έχεις στο αίμα σου...Μιλάω για την τάση για μανούρα και τσαμπουκά που διακατέχει την μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων και ειδικά όσων ζουν στο κλεινόν άστυ. Όλα τους φταίνε, όλα τους πειράζουν και τους ενοχλούν...Δε λέω αυτή η πόλη σου δίνει καθημερινά αφορμές για να νευριάζεις, αλλά ας ήμαστε λίγο πιο ήρεμοι και καλόβολοι...

Προσωπικά έχω πολλά ελαττώματα σαν άνθρωπος, αλλά τουλάχιστον δεν νευριάζω με το παραμικρό και έχω αρκετή υπομονή...

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις στάθηκε ένα περιστατικό, στο οποίο ήμουν μάρτυρας πριν από λίγη ώρα. Είχα πάει στο σουπερμάρκετ και εκεί υπήρχε μια κυρία γύρω στα 75, με βαμμένο μαλλί κιτρινωπό σαν τη φανέλα του Αστέρα Τρίπολης και κάτι γυαλιά τόσο μεγάλα σαν αυτά που φορούσε η Έλενα Ναθαναήλ. Λοιπόν η ηρωίδα μας, είχε όρεξη για καυγά και αυτή που την πλήρωσε ήταν η κοπέλα στα αλλαντικά...Δεν της άρεσαν λοιπόν της γριάς ούτε τα λουκάνικα ούτε τα σαλάμια, ενώ είχε την απαίτηση να ανοίξει καινούριο μπαστούνι...Στη συνέχεια δεν της άρεσε το πάχος από τις φέτες καθώς αυτή ήθελε πιο χοντρές κ.ο.κ. Η καημένη η υπάλληλος της είπε απλά πως αυτά που ζητούσε δεν ήταν δυνατόν να γίνουν. Και τότε η ηρωίδα μας άρχιζε να βρίζει θεούς και δαίμονες, λέγοντας πως δεν είναι συμπεριφορά αυτή προς τους πελάτες και πως έπρεπε να έρθει ο προϊστάμενος..Στο τέλος παράτησε το καλάθι της επιδεικτικά στο πάτωμα και έφυγε μουρμουρίζοντας και βρίζοντας...

Καταλαβαίνω τα νεύρα και την αγωνία όλων των ανθρώπων....Συμφωνώ πως στη ζωή μας πρέπει να διεκδικούμε το δίκιο μας με όλους τους τρόπους. Αλλά υπάρχουν και κάποια όρια τα οποία αν τα ξεπεράσουμε, γινόμαστε γραφικοί,χάνουμε το δίκιο μας και εκνευρίζουμε τους διπλανούς μας, οι οποίοι δεν φταίνε σε τίποτα να μας παρακολουθούν να εκδηλώνουμε τις ιδιοτροπίες και τις παραξενιές μας...

Παραλήρημα...

- Όπως δεν μπορούν οι μεγαλογιατροί με τα φακελάκια να μιλάνε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νοσοκόμοι...

- Όπως δεν μπορούν οι πλουσιοπάροχα αμειβόμενοι αθλητές να μιλάνε για τα προβλήματα των ερασιτεχνικών κατηγοριών και την έλλειψη υποδομών...

- Όπως δεν μπορούν οι μεγαλοδικηγόροι να μιλάνε για τα προβλήματα των ασκουμένων...

- Όπως δεν μπορούν οι ηθοποιοί με τις τρεις και τέσσερις δουλειές να μιλάνε για τα προβλήματα των νεαρών ηθοποιών...

Έτσι και οι πλουσιοπάροχα αμειβόμενοι δημοσιογράφοι με την προσωπική φρουρά, τις βίλες και τα ακριβά αυτοκίνητα δεν μπορούν,δεν δικαιούνται και είναι εντελώς ανήθικο να μιλάνε για τα προβλήματα που ταλανίζουν την καθημερινότητα όλων εμών των φτωχών συγγενών. Ασχοληθείτε λοιπόν με την Πετρούλα, το Σάκη, τη βλακεία και το lifestyle που μας πουλάτε και αφήστε τα καθημερινά προβλήματα του απλού κόσμου. Όχι πως θα λυθούν ποτέ, αλλά υπάρχει θεός που βλέπει και ενίοτε τιμωρεί...

Αόρατοι καθοδηγητές...

Λοιπόν φανταστείτε την εικόνα...Βρισκόμαστε σε μία πρόβα θεατρικής παράστασης και οι ηθοποιοί αφού έχουν μάθει τα κείμενα τους, ακούνε τις οδηγίες - εντολές του σκηνοθέτη. Αυτός στην πραγματικότητα έχει την ευχέρεια να δώσει στην παράσταση τη μορφή που θέλει, ανάλογα με το στήσιμο που θα κάνει στο θίασο. Καθορίζει τα στοιχεία και τις ατάκες στις οποίες θα δοθεί έμφαση με σκοπό να περάσει στον κόσμο το μήνυμα που θέλει...

Περνάμε σε άλλη εικόνα...Στα αποδυτήρια ο προπονητής έξηγέι το σύστημα στους παίκτες και το πως θέλει αυτοί να κινηθούν στο γήπεδο. Π. χ. λέει εσύ θα βγαίνεις από τα πλάγια, εσύ θα κουβαλάς τη μπάλα, εσύ θα βγαίνεις στο δεύτερο δοκάρι, εσύ να σουτάρεις έξω από την περιοχή κ.ο.κ. Φυσικά όλα αυτά με στόχο η ομάδα να αποδώσει για να είναι ικανοποιημένοι οι οπαδοί και κυρίως ο πρόεδρος που πληρώνει...

Στο προκείμενο τώρα...Δελτίο ειδήσεων... Ο αρχισυντάκτης λέει τις οδηγίες σύμφωνα με τις επιταγές του αφεντικού...Εσύ θα υπερασπιστείς την κυβέρνηση, εσύ θα φωνάξεις, εσύ θα πεις αυτό, εσύ θα τσακωθείς και θα διαφωνήσεις με αυτόν...Και φυσικά όλοι θα κάνετε γαργάρα τα θέματα που αφορούν το αφεντικό μας έτσι;

Κοινό στοιχείο και στις 3 περιπτώσεις; Φυσικά ότι το αποτέλεσμα είναι απόρροια του αόρατου καθοδηγητή που κινεί τα νήματα σε συνδυασμό φυσικά με την εκάστοτε ικανότητα των μπροστινών να αποδώσουν το μέγιστο...

Τώρα σοβαρά, υπάρχει κανείς που πιστεύει στην αντικειμενική ενημέρωση από τα ελληνικά μέσα μαζικού επηρεασμού; Όχι γιατί αν υπάρχει, να μου τον δείξετε και εμένα του παράξενου...

Τέλος ο Βαλβέρδε...

Προσωπικά ως φίλαθλος του Ολυμπιακού, θεωρώ τον Ερνέστο Βαλβέρδε ως έναν από τους καλύτερους προπονητές που έχουν περάσει από την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Απ' ότι μπορώ να αφουγκραστώ μάλιστα ο άνθρωπος δουλεύει αρκετά και με πείσμα, δεν πρόκειται δηλαδή για κανέναν τυχάρπαστο Νορβηγό (βλέπε Σόλιντ). Φυσικά έχει και μειονεκτήματα αρκετά (μεταγραφικές αποτυχίες τύπου Όσκαρ, Ανόρθωση, τακτική αναρχία σε πολλά ματς κλπ, εμμονές σε παίχτες και μη επαρκή αξιοποίηση των μικρών κλπ).
Όμως πιστεύω πως ο προπονητής αυτός δεν θα μείνει και άλλη χρονιά στον Πειραιά. Πρόβλεψη κάνω και με τον κίνδυνο να εκτεθώ πιστεύω πως απλά περιμένει μια καλή πρόταση από Ευρώπη και θα την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια...Δηλαδή, θα πάει τρέχοντας και με λιγότερα χρήματα σε όποια ομάδα τύπου Βιγιαρεάλ, Ατλέτικο, Μπιλμπάο, Λα Κορούνια,Σεβίλλη,Εσπανιόλ ενδιαφερθεί για αυτόν. Που στηρίζω αυτήν την πρόβλεψη; Στο θέμα Λεντέσμα. Όταν έναν παίχτη που πέρυσι δεν τον ήθελες ούτε για τον πάγκο(άσχετα από το θέμα του διαβατηρίου και σε συνάρτηση με την ένδεια που διακρίνει την ομάδα),φέτος τον παίρνει η ομάδα πίσω, αυτό στα μάτια τα δικά μου σημαίνει πως δε σε νοιάζει και πολύ τι θα γίνει στο μέλλον. Ίδωμεν....Κυριακή κοντή γιορτή...

Διαίρει και Βασίλευε...

Κατ' αρχάς για να εξηγηθώ εκ των προτέρων, θα πρέπει να ξεκαθαρίσω πως είμαι ένας από τους ανθρώπους στων οποίων τη ζωή το ποδόσφαιρο και γενικότερα ο αθλητισμός καταλαμβάνει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι...Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι παρακολουθώ αγώνες όλων των σπορ, διαβάζω εφημερίδες και αθλητικά sites στο internet, παίζω αθλητικά video games,πηγαίνω και στο γήπεδο ενίοτε... Επειδή όμως θεωρώ τον εαυτό μου σκεπτόμενο, πιστεύω πως ο αθλητισμός ως όπιο του λαού είναι ένα μέσο που χρησιμοποιούν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις και οι κυβερνώντες προκειμένου να χωρίσουν τον απλό λαό σε στρατόπεδα και να τον κάνουν να ξεχάσει τα πραγματικά προβλήματα. Αυτή η τακτική πετυχαίνει το στόχο της σε απόλυτο βαθμό κατά την ταπεινή άποψη μου. Και ενδεικτικά αναφέρω παρακάτω κάποια συγκεκριμένα στοιχεία τα οποία το επιβεβαιώνουν...:
1. Πρώτον τόσο ποδόσφαιρο δεν υπήρχε ποτέ στην Ελλάδα, ούτε την εποχή της χούντας. Θα μου πείτε τότε δεν είχε τόσες ομάδες, αλλά τώρα το κακό έχει παραγίνει...Κάθε μέρα έχει αγώνες και το ενδιαφέρον εστιάζεται πάντα σε αυτούς...
2. Πολλά σημαντικά νομοσχέδια ή άλλες αποφάσεις που αφορούν τη ζωή μας, έχουν ψηφιστεί κατά τη διάρκεια αγώνων και ιδίως κάποιες Τρίτες ή Τετάρτες βράδυ, την ώρα που όλη η Ελλάδα στενάζει στους ρυθμούς του Τσαμπιονς Λιγκ.
3. Στην Ελλάδα υπάρχουν και λειτουργούν τη στιγμή που μιλάμε περίπου 15-16 αν δεν κάνω λάθος αθλητικές( οπαδικές εφημερίδες). Με όλο το σεβασμό που τρέφω σε κάθε εργαζόμενο, θεωρώ πως αυτές (κυρίως μέσω πρωτοσέλιδων) προάγουν τη βία,το διχασμό και το φανατισμό. Σε αυτά κυριαρχούν ειρωνικά (χυδαία,σεξουαλικά,προβοκατόρικα) σχόλια, τα οποία είναι από μόνα τους ικανά να μετατρέψουν τον πιο ήσυχο φίλαθλο σε χούλιγκαν..
4. Σε συνέχεια του 3, μπορεί να μου εξηγήσει κανείς πως κάποιες από αυτές επιβιώνουν με λίγες εκατοντάδες φύλλα; Φυσικά την απάντηση τη δίνει η Αγία κρατική διαφήμιση που πάντα μοιράζεται κατά το δοκούν...Φανταστείτε πως μέχρι πρότινος συγκεκριμένος επιχειρηματικός όμιλος διατηρούσε στην ιδιοκτησία του τρία οπαδικά φύλλα( ένα για κάθε μεγάλη ομάδα του κέντρου)!!!
5. Το πονεμένο θέμα των γηπέδων. Όλοι εμείς τυφλωμένοι από το φανατισμό που μας πουλάνε, συμφωνούμε και απαιτούμε να χτίζονται γηπεδα με κρατικά χρήματα για τις αγαπημένες ομάδες μας(δώρα στους επιχειρηματίες). Σε τόση αποχαύνωση έχουμε περιέλθει που γινόμαστε υποστηρικτές ανθρώπων που δεν είναι καν οπαδοί των ομάδων που διατηρούν στην κατοχή τους.
Αυτά και άλλα πολλά δείχνουν πως το κράτος έχει επιτύχει τον πλήρη αποπροσανατολισμό μας. Αντί να απαιτούμε να φτιαχτούν νοσοκομεία, σχολεία, δρόμοι και έργα για τα οποία φορολογούμαστε, εμείς ενδιαφερόμαστε για το Καραΐσκάκη, το Βοτανικό, τη Ν. Φιλαδέλφεια και την Τούμπα. Ας ξυπνήσουμε επιτέλους...

ΥΓ Το ποδόσφαιρο είναι ένα μόνο μέσο αποχαύνωσης και διαίρεσης. Υπάρχουν φυσικά και άλλα με κατεύθυνση τις γυναίκες για τα οποία θα αναφερθώ σε άλλο post....

Ξεχασμένοι Ήρωες Νο 1

Η 27η Μαίου του 1983 για τους περισσότερους στον κόσμο δεν είναι παρά μια απλή ημέρα χωρίς καμία ιδιαίτερη σημασία και κανένα ιδιαίτερο νόημα. Για αυτούς που έχουν γενέθλια μια τέτοια ημέρα, είναι απλά μια μέρα γιορτής. Αλλά αυτή η μέρα είναι σημαδιακή στην ιστορία, διότι τότε συνέβη ένα κοσμοϊστορικό γεγονός. Τη συγκεκριμένη ημέρα γεννήθηκε ένας από τους πιο χαρισματικούς αθλητές στην ιστορία, ο μεγάλος Λευκορώσος, ο ένας και μοναδικός, ο όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω, η αυτού εξοχότητα, ο αξιότιμος κύριος
Maxim Tsigalko.
Όσοι διαβάζοντας αυτό το όνομα δεν αισθανθήκατε ένα ρίγος να σας διαπερνά το κορμί και τα πόδια σας να τρέμουν, τότε μπορείτε να αφήσετε αυτή τη δημοσίευση και να περάσετε στην επόμενη, καθώς μέσα σε αυτό το ιστολόγιο θα βρείτε πολλά ενδιαφέροντα...Οι υπόλοιποι συνεχίζουμε..
Λοιπόν φίλοι μου ο Μaxim Tsigalko είναι ένας σπουδαίος Λευκορώσος ποδοσφαιριστής που έκανε μεγάλη καριέρα μέσω του δημοφιλούς παιχνιδιού Championship Manager 01-02. Γεννημένος στο παγωμένο Μινσκ πριν από 25,5 χρόνια ο Maxim Tsigalko ξεκινούσε το παιχνίδι σαν ένας πραγματικός φτωχός συγγενής. Τον ανακάλυπτες να βολοδέρνει μεταξύ πάγκου και εξέδρας στη Δυναμό Μινσκ και τον αγόραζες με ελάχιστα χρήματα σε όποια ομάδα κι αν ήσουν virtual προπονητής. Ο ίδιος, γεννημένος επιθετικός περιοχής, ερχόταν σε όποια ομάδα και αν του έκανε πρόταση ανεξάρτητα από το όνομα της. Εγώ προσωπικά τον είχα αγοράσει σε Ολυμπιακό, Π.Α.Ο.Κ., Πανιώνιο, Φιορεντίνα, Μπαρτσελόνα, Έμπολι, Νάπολη(3η κατηγορία), Ηρακλή και γενικά σε όλες τις ομάδες. Ο άνθρωπος ήταν μια πραγματική μηχανή του γκολ, δεν χρειαζόταν χρόνο προσαρμογής, δεν τραυματιζόταν,δεν δημιουργούσε προβλήματα και είχε ερωτική σχέση με τα αντίπαλα δίχτυα. Χαρακτηριστικά αναφέρω δύο περιπτώσεις χωρίς να θέλω να κουράσω..
1.Στην Μπαρτσελόνα (όπου έπαιξε μέχρι το 2018!!) μέσα σε μια σεζόν που τα κατακτήσαμε όλα, ο ίδιος σε 55 επίσημα ματς όλων των διοργανώσεων πέτυχε 198 τέρματα...Μάλιστα σε ένα παιχνίδι με την Εσπανιόλ στην έδρα μας κερδίσαμε 10-2 με τον παιχταρά να πετυχαίνει 8 γκολ και τα άλλα 2 ο Λουίς Ενρίκε!!
2.Στην Έμπολι ξεκινήσαμε από την τρίτη κατηγορία και με την αγία τριάδα Maxim Tsigalko, Τομάζο Ρόκι( σήμερα στη Λάτσιο) και Αντόνιο Ντι Νατάλε(Ουντινέζε σήμερα) να πετάει φωτιές, σε δύο χρόνια είμασταν πρωταθλητές Ιταλίας, αφήνοντας όλα τα φαβορί πίσω και με τον Τσιγκάλκο να πετυχαίνει 61 γκολ!!..
Ποια ήταν όμως η πραγματική καριέρα του παιχταρά Μaxim Tsigalko? Λοιπόν, ο φίλος μας από το 2001 έως το 2006 τίμησε τα χρώματα της Δυναμό Μινσκ, και από κει και πέρα αφού περιπλανήθηκε σε ομάδες του Καζακστάν, πέρυσι πήρε μεταγραφή στη νεοφώτιστη στην Α΄ κατηγορία της Λευκορωσίας ομάδα με το όνομα FC Savit Mahilyou. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Τsigalko είναι 1 φορά διεθνής με την εθνική ομάδα της Λευκορωσίας και πρόλαβε να σημειώσει 1 γκολάκι στο ντεμπούτο του. Φέτος αγωνίζεται με τον αριθμό 17 στην πλάτη και έχει και έναν δίδυμο αδερφό τον Γιούρι, που αγωνίζεται τερματοφύλακας σε μια μικρή ομάδα της Ρουμανίας....
Κλείνοντας, θέλω να ρωτήσω μόνο τούτο...Maxim Tsigalko αν ήσουν o editor του παιχνιδιού θα ήσουν τόσο γενναιόδωρος με τον εαυτό σου;;..........

Απινιδωτής...

Μία ακόμη είδηση που αναφέρθηκε στα ψιλά των δελτίων των 8 ανάμεσα σε παράθυρα και lifestyle θέματα και όπως είναι φυσικό χάθηκε, είναι ο θάνατος ενός ανθρώπου μέσα σε ασθενοφόρο λόγω ελλείψεως απινιδωτή. Επειδή γηράσκω αεί διδασκόμενος, την λέξη αυτή την έμαθα μόλις πριν λίγες εβδομάδες όταν ένας άνθρωπος παλαίμαχος του Ηρακλή έχασε τη ζωή του μέσα στο Καυτανζόγλειο κατά τη διάρκεια του ματς Ηρακλή - Α.Ε.Κ. Απινιδωτής λοιπόν είναι μία συσκευή η οποία αν έχω καταλάβει σωστά σε περίπτωση που κάποιος οργανισμός πάθει ανακοπή καρδιάς ή κάτι παρόμοιο, μπορεί να τον επαναφέρει στη ζωή μέσω κάποιου σοκ που προκαλεί. Τελοσπάντων, μέσες άκρες αυτή είναι η λειτουργία του και συνίσταται να υπάρχει ένας τουλάχιστον σε μέρη όπου συναθροίζονται πολλοί άνθρωποι. Τέτοιοι χώροι είναι οι σταθμοί μετρό, αθλητικές εγκαταστάσεις κλπ. Στη συμπρωτεύουσα λοιπόν μέσα στο μεγαλύτερο στάδιο της πόλης, το οποίο χρησιμοποιήθηκε και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, δεν υπήρχε το συγκεκριμένο μηχανηματάκι με αποτέλεσμα την τραγική κατάληξη που όλοι ξέρουμε.
Και μέσα σε λίγες εβδομάδες, δεύτερο κρούσμα ακόμα πιο τραγικό. Μέσα σε ένα ασθενοφόρο ξεψύχησε κάποιος άνθρωπος για την ίδια αιτία. Το επαναλαμβάνω για να το χωνέψω και εγώ ο ίδιος. Μέσα στο ασθενοφόρο...Και έρχομαι εγώ ο αφελής και ρωτώ; Που είναι το περιβόητο κράτος πρόνοιας; Που είναι το σύστημα υγείας; Που πάνε όλα τα ποσά από τις εισφορές των εργαζομένων; ,Μα επιτρέπεται να συμβαίνουν όλα αυτά στην Ελλάδα του 2009; Μήπως μας δουλεύετε σύσσωμοι ή μήπως εμείς έχουμε αργήσει να το καταλάβουμε;
Ποιοι είναι αυτοί επιτέλους που αποφασίζουν με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους ποιος θα πεθάνει; Ακούσατε να τιμωρήθηκε ποτέ κανένας;....
Τελικά ένα μόνο μας σώζει σε αυτήν την ταλαίπωρη χώρα. Ότι ακόμα και ο Θεός ο ίδιος μας έχει πάρει στην πλάκα και δεν πιστεύει στα μάτια του με όσα βλέπει...
Εκτός κι αν όλοι αυτοί οι υπευθυνο-ανεύθυνοι είναι θιασώτες της ελληνικής παροιμίας : Όποιου του μέλλει να πνιγεί... ποτέ του δεν πεθαίνει...

Δεν έχει τι να βάλει...

Όλοι φαντάζομαι έχετε ακούσει τον καταιγισμό διαφημίσεων από όλα τα ηλεκτρονικά μέσα που αφορούν μεγάλη γνωστή αλυσίδα παιδικών και εποχικών ειδών και παιχνιδιών. Μιλάμε για πραγματικό κατακλυσμό, αφού όποιον σταθμό και αν ακούσεις ιδίως στο ραδιόφωνο, πέφτεις πάνω σε αυτές, όχι μόνο τώρα αλλά και σε άλλες περιόδους όπως Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι κλπ.
Συνάμα, φαντάζομαι πως οι περισσότεροι έχετε ακούσει για το κύμα απολύσεων στα καταστήματα της αλυσίδας, που έχει οδηγήσει πρόσφατα πολλούς εργαζομένους σε διαμαρτυρίες έξω από τα καταστήματα. Η δικαιολογία της εταιρείας γνωστή και μόνιμη επωδός του τελευταίου καιρού: η οικονομική κρίση
Και εγώ με το λίγο μυαλό που διαθέτω λέω το εξής. Αφού αποδεδειγμένα τα καταστήματα είναι συνήθως γεμάτα κόσμο (πράγμα που σημαίνει πως το brand name είναι πολύ δυνατό), γιατί να σπαταληθούν τόσοι πόροι για διαφημίσεις και να μη χρησιμοποιηθούν αυτοί, ούτως ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι απολύσεις...Οι νόμοι της οικονομίας είναι αμείλικτοι και η ανάγκη για τη μέγιστη κερδοφορία μεγάλη και το γνωρίζω πάρα πολύ καλά. Αλλά λίγη κοινωνική σκέψη και αντίληψη δεν βλάπτει...

Ξεχασμένη Είδηση...

Κατ' αρχάς πρέπει να ξεκαθαρίσω πως έχω σταματήσει να παρακολουθώ ειδήσεις από το χαζοκούτι καθώς αισθάνομαι πως παρακολουθώ ότι συμφέρει το κάθε μέσο...Επομένως η ενημέρωση μου πηγάζει πλέον κυρίως μέσω internet όπου έχεις μια πληθώρα επιλογής και κυρίως από κάποια blogs, τα οποία τα θεωρώ τουλάχιστον μη κατευθυνόμενα, τουλάχιστον μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου...
Από ένα blog λοιπόν την περασμένη εβδομάδα αλίευσα μια είδηση που αναφερόταν στην αυτοκτονία ενός φαντάρου μέσα στη σκοπιά σε ένα στρατόπεδο του Έβρου. Φυσικά φαντάζομαι πως τα ηλεκτρονικά μέσα δεν αναφέρθηκαν όσο θα έπρεπε σε αυτό το γεγονός και αν το έκαναν, θα αφορούσε λόγους εντυπωσιασμού, καθώς πάντα ένα θέμα με αίμα πουλάει... Κάθισε όμως κανείς να αναρωτηθεί ποιες συνθήκες και ποια γεγονότα οδήγησαν τον ταλαίπωρο αυτόν άνθρωπο στο απονενοημένο διάβημα; Αντιθέτως όλα τα μέσα και ιδίως τα φιλοκυβερνητικά έκαναν σημαία την είδηση περί μείωσης της θητείας κτλ( Σημειωτέον, όταν ακούτε στα Μέσα για σενάρια μείωσης της θητείας, σημαίνει πως έρχονται εκλογές). Αλλά και πόσους από μας άραγε άγγιξε στ' αλήθεια αυτό το γεγονός ή μήπως όλοι σκεφτήκαμε τη γνωστή ρήση: Μακριά από τον κ..ο μας και όπου θέλει ας είναι!!Εμάς το βύσμα μας να είναι καλά...
Κάτι τέτοιες ώρες μου έρχονται στο μυαλό οι δικές μου στρατιωτικές αναμνήσεις από τη θητεία μου στον Έβρο και όσο κι αν ακουστεί ανατριχιαστικό μπορώ και καταλαβαίνω τα παιδιά που δίνουν ένα τέτοιο τέλος...Θυμάμαι χαρακτηριστικά αυτές τις μαύρες μέρες της ατέλειωτης μοναξιάς που σε έβαζε σε σκέψεις, σε αγρίευε και σε έκανε άλλον άνθρωπο...Φυλώντας σκοπιά με γεμάτη γεμιστήρα οπλισμένη, σκεφτόμουν τι έκανα λάθος και με έστειλαν εκεί...Τουλάχιστον είχα την τύχη να γνωρίσω πολλά αξιόλογα άτομα, η συζήτηση με τα οποία σε ξαλάφρωνε καθώς όλοι είχαμε τις ίδιες έννοιες...Επίσης θυμάμαι χαρακτηριστικά τρεις - τέσσερις περιπτώσεις παιδιών που δεν την πάλευαν και πήραν αναβολή. Και τέλος θυμάμαι το δάκρυ που έφυγε από τα μάτια μου αφήνοντας τη μονάδα την ημέρα που απολύθηκα. Δάκρυ ανακούφισης αλλά και συμπόνοιας σε αυτούς που έμεναν πίσω...
Αγαπητέ άγνωστε φίλε R.I.P. . Μπορεί για εσένα να μη δημιουργήθηκε κανένα group στο facebook, αλλά αυτός που βλέπει από εκεί ψηλά, πιστεύω πως καταλαβαίνει...

Ιδρυτική Διακήρυξη και Θεματολογία...

Λοιπόν όπως κάνουν και οι σοβαροί σε αυτήν την ταλαιπωρημένη χώρα, έτσι και εδώ δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε μια προσπάθεια, χωρίς την διατύπωση ιδρυτικής διακήρυξης.. Τίποτα σημαντικό, απλά θέλω να αναφέρω εκ των προτέρων με ποια θέματα θα ασχολούμαι και τι θα περιέχει αυτό το ιστολόγιο σε γενικές γραμμές...Λοιπόν εδώ θα αναγράφουμε και θα αναφέρουμε ότι μας ενοχλεί, μας κάνει εντύπωση, μας ιντριγκάρει, μας αρέσει και μας ανησυχεί. Όλα αυτά με διάθεση κριτική αλλά και χιούμορ και φυσικά χωρίς να αναφέρουμε ονόματα και να θίγουμε υπολήψεις και τιμές...Πέρα όμως από σκέψεις και προτάσεις, ανά τακτά διαστήματα θα ανεβάζω και διάφορες αθλητικές αναλύσεις, αθλητικά σχόλια, προγνωστικά για το στοίχημα, αλλά και ιστορικά στοιχεία κ.τ.λ.
Εν κατακλείδι λοιπόν, το blog θα είναι κοινωνικό-αθλητικό-οικονομικό-πολιτικό-πολιτιστικό-περιβαλλοντολογικού ενδιαφέροντος με έμφαση σε γεγονότα είτε που μας συμβαίνουν καθημερινά και μας κάνουν εντύπωση, είτε συμβαίνουν σε γενικότερο επίπεδο και θάβονται από τα Μέσα Μαζικού Επηρεασμού...

Για τον τίτλο του blog...

Κατ' αρχάς καλησπέρα,αυτή είναι η παρθενική μου ανάρτηση σε αυτό το καινούριο μου blog και για αυτό οφείλω κάποιες επεξηγήσεις που αφορούν κυρίως την προέλευση της ονομασίας του ιστολογίου αυτού...

Η φράση φτωχός συγγενής είναι ένα collocation της Ελληνικής γλώσσας. Το δεύτερο συστατικό της,δηλαδή η λέξη συγγενής είναι μια προσφώνηση πολύ οικεία σε εμένα(την ακούω πάρα μα πάρα πολύ συχνά) αν και δεν μου αρέσει ιδιαίτερα για να πω την αλήθεια...Πάντως γενικεύοντας, έχω νιώσει πολλές φορές στη ζωή μου έως σήμερα να είμαι ο φτωχός συγγενής μιας κατάστασης...με την έννοια της μειονεκτικής θέσης (π.χ. πολλά πράγματα που με αφορούν τα μαθαίνω τελευταίος και καταϊδρωμένος.ή νιώθω πολλές φορές στη ζωή μου να παλεύω με μια σφεντόνα σαν τον Δαβίδ απέναντι σε στρατιές..).Τέλοσπάντων ύστερα από μακρά αναζήτηση κατέληξα σε καμιά δεκαριά ονόματα εκ των οποίων έφτασα σε τελικά δύο. Το δεύτερο ήταν ήδη κατοχυρωμένο από άλλον blogger (δεν έχει νόημα να το αναφέρω πλέον), άρα η κατάληξη ήταν αυτή που φαίνεται στον τίτλο και δεν το κρύβω πως είμαι αρκετά ικανοποιημένος από την τελική επιλογή. Αυτά σαν εισαγωγή για τον τίτλο, όλα τα υπόλοιπα εν καιρώ....