Το "όποιος αντέξει", η σχολή του και το τέλος του...

Στα ψιλά γράμματα των αθλητικών ειδησεογραφικών ιστοσελίδων και της θερινής μεταγραφικής ειδησεογραφίας , πέρασε μια είδηση σχετικά με το τέλος μιας ιστορικής αθλητικής εκπομπής...Όπως διάβασα προ δεκαπενθημέρου, το συνδρομητικό κανάλι αποφάσισε από τη νέα σεζόν να μη συνεχίσει τη βραδινή εκπομπή επικοινωνίας με τον τίτλο "όποιος αντέξει" και παρουσιαστή το Βαγγέλη Μπραουδάκη...Βέβαια, για όλους εμάς τους εραστές του ραδιοφώνου, η εκπομπή τελείωσε όταν σταμάτησε να μεταδίδεται ραδιοφωνικά πριν από κάποια χρόνια, έστω και αν κάθε απόγευμα πλέον ο Βαγγέλης έχει εκπομπή στο Σέντρα FM...Με αφορμή την ολοκλήρωση του κύκλου της εκπομπής, κρίνω σκόπιμο να αναφέρω κάποιες σκέψεις σε σχέση με την εκπομπή αυτή,το πως τη γνώρισα, τη σχολή που δημιούργησε αλλά και τη σταδιακή μετάλλαξη αυτής και τέτοιου είδους εκπομπών...

Ήταν αρχές του φθινοπώρου του 1999, όταν πήγαινα με το λεωφορείο στην Αθήνα για να ξεκινήσω τις σπουδές...Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, άκουγα ραδιόφωνο στα ακουστικά...Γινόταν ένα ματς μπάσκετ ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Α.Ε.Κ το οποίο κρίθηκε στο τέλος υπέρ των πρασίνων με μια αμφισβητούμενη φάση (βήματα του Μποντιρόγκα..). Μόλις έφτασα ρώτησα κάποιους γνωστούς, να μου πουν την άποψη τους για τη συγκεκριμένη φάση...Η απάντηση που μου έδωσαν ήταν άκρως αφοπλιστική...Δεν ξέρουμε, αλλά θα ακούσουμε το βράδυ τι θα πει ο Μπραουδάκης στο Σπορ fm, που είναι αντικειμενικός..Δεν είχα ιδέα φυσικά περί τίνος πρόκειται, αλλά το βράδυ έκατσα και εγώ να ακούσω τι είδους εκπομπή είναι αυτή, που είχε τόσο μεγάλη απήχηση...Και κόλλησα από τότε κάθε βράδυ να ακούω και εγώ αυτήν την εκπομπή...

Το "όποιος αντέξει" δεν ήταν η πρώτη εκπομπή λόγου ακροατών στη ραδιοφωνία, ενώ ακόμα και το όνομα της είχε χρησιμοποιηθεί αρχικά από άλλο δημοσιογράφο σε αντίστοιχου concept εκπομπή στον ίδιο σταθμό...Αλλά ήταν η πρώτη εκπομπή που άκουσα εγώ και που στιγμάτισε τα φοιτητικά και όχι μόνο χρόνια...Σημειωτέον, εκείνη την εποχή δεν υπήρχε άτομο που να γνώρισα στο πανεπιστήμιο, να ασχολούνταν με τα αθλητικά και να μην άκουγε έστω και όχι καθημερινά το "όποιος αντέξει"...Τι είχε λοιπόν η συγκεκριμένη εκπομπή και ξεχώριζε;

Κατά την προσωπική μου άποψη, η όλη εκπομπή έβγαζε μια ποιότητα και μπορούσες να την ακούς ευχάριστα, γνωρίζοντας πως θα ακούσεις προσωπικές απόψεις ενός πολύ αξιόλογου δημοσιογράφου και όχι μόνο...Πρώτα πρώτα ο Βαγγέλης, δεν άφηνε να ακούγονται στον αέρα ακραιφνείς απόψεις και άνθρωποι με χρωματιστά γυαλιά...Ακόμα και όταν έβγαιναν κάποιοι τέτοιοι, ήταν σε θέση με την απαράμιλλη επικοινωνιακή του ικανότητα να τους βάζει στη θέση τους με λογικά και πειστικά επιχειρήματα..Το πιο σπουδαίο όμως ήταν άλλο...Ο Βαγγέλης Μπραουδάκης ήταν ο πρώτος δημοσιογράφος που είχε βγει και είχε πει ξεκάθαρα την (κίτρινη) οπαδική του τοποθέτηση...Αυτό όμως δεν τον εμπόδιζε ποτέ (τουλάχιστον όσο άκουγα εγώ) να ασκεί κριτική και να εκφέρει ελεύθερα και αντικειμενικά την άποψη του, χωρίς παρωπίδες και οπαδικούς εναγκαλισμούς...Δεν είναι τυχαίο, ότι αυτή η κριτική προς όλες τις κατευθύνσεις (με επιχειρήματα πάντα), τον έφερε στο στόχαστρο πολλών ισχυρών παραγόντων της τότε εποχής...

Σημαντικό επίσης ρόλο διαδραμάτιζαν και οι εκάστοτε ραδιοφωνικοί του παρτενέρ, οι οποίοι είχαν μια ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ και ταίριαζαν απόλυτα μαζί του...Αρχικά ήταν ο εξαιρετικός Γιάννης Μοσχονάς, στη συνέχεια για κάποιο διάστημα ο Πέτρος Πολυχρονίδης και τελικά ο Κώστας Καραπαπάς (κυρίως στα τηλεοπτικά χρόνια του "όποιος αντέξει.."). Και οι τρεις (ιδίως όμως ο πρώτος και ο τρίτος) είχαν σαν κύριο προσόν κάποιες θανατηφόρες ατάκες, οι οποίες κυριολεκτικά τσάκιζαν κόκαλα..

Όταν έγινε η μεταφορά της εκπομπής στα τηλεοπτικά πλατό του συνδρομητικού καναλιού, αρχικά μεταδιδόταν τόσο τηλεοπτικά, όσο και ραδιοφωνικά...Βέβαια για όλους εμάς, που νιώθαμε τη μαγεία του ραδιοφώνου, το γυαλί είχε ραγίσει...Αφού να φανταστείτε θυμάμαι χαρακτηριστικά, πως έβγαιναν τότε στις τηλεφωνικές γραμμές της εκπομπής άνθρωποι και εξέφραζαν τη διαφωνία τους για την τηλεοπτική version...Όλοι φανταζόμασταν τότε πως η παράλληλη μετάδοση δε θα διαρκούσε για πολύ, όπως και έγινε στην πραγματικότητα μετά από λίγο καιρό...Αργότερα είδα και κάποιες τηλεοπτικές εκπομπές του "όποιος αντέξει", ενώ και τώρα τον ακούω αραιά και που τα απογεύματα...Όμως η μαγεία εκείνων των ετών, μοιάζει να έχει χαθεί...

Ήμουν αθεράπευτος φαν του "όποιος αντέξει", το ομολογώ, ιδίως μετά από μεγάλα αθλητικά γεγονότα και όχι μόνο...Ενώ πάντα είχα προσωπική άποψη για τα πάντα, ήθελα να ακούω και τη γνώμη του Βαγγέλη, την οποία θεωρούσα αντικειμενική και σωστή...Να φανταστείτε πως ακόμα και τώρα έχω στην κατοχή μου κάποιες κασέτες που είχα γράψει τότε μαγνητοφωνώντας κάποιες εκπομπές από τα πρώτα χρόνια της τρέχουσας δεκαετίας...Κάπου κάπου, τις βάζω να παίζουν στο κασετόφωνο, έτσι για να θυμάμαι τα παλιά μου και συνάμα και τα φοιτητικά χρόνια...Έτσι και αλλιώς, οι αναμνήσεις είναι αυτές που μένουν με το πέρασμα των χρόνων...Οι αναμνήσεις, αλλά και η προσμονή που υπήρχε τότε, να πάει η ώρα 11.00 και να ακουστεί το Άστρα μην με μαλώνετε' από το Λιδάκη, που ήταν το σήμα αρχής της εκπομπής...Η χειρότερη στιγμή ήταν όταν ακουγόταν το ίδιο τραγούδι από τον Χαρ. Γαργανουράκη, διότι αυτό ήταν το σήμα τέλους του όποιος αντέξει...Αυτά είναι που μένουν συν κάποιες ατάκες σήμα κατατεθέν του Βαγγέλη Μπραουδάκη από εκείνη την εποχή...Αναφέρω κάποιες που θυμάμαι χαρακτηριστικά.."Γεια σου, γεια σου, είσαι πολύ φανατικός (όταν ήθελε να κλείσει κάποιον ακροατή), "Χαιρετώ σε", "Με τα αν δε γίνονται πραγματικότητες", "Δεν είμαι αντικειμενικός, προσωπικές απόψεις εκφράζω", "Για να ξέρουμε τι λέμε.." και άλλα πολλά...

Το "όποιος αντέξει", κατά την ταπεινή μου άποψη αποτελεί φάρο για όλες τις ραδιοφωνικές εκπομπές επικοινωνίας, που ακούμε και σήμερα...Για την ακρίβεια θεωρώ πως με το ραδιοφωνικό τέλος της συγκεκριμένης εκπομπής, περάσαμε από τα χρόνια της αθωότητας στα χρόνια της καφρίλας και του φανατισμού...Αρκεί να παρατηρήσετε τις εκπομπές ανάλογου ύφους που υπάρχουν στην μπάντα των αθλητικών ραδιοφώνων, τα τελευταία χρόνια και θα διαπιστώσετε του λόγου το αληθές...Οι εκπομπές που κυριαρχούν είναι οι οπαδικές...Ο παρουσιαστής είναι δημοσιογράφος - οπαδός μιας συγκεκριμένης ομάδας και το ραδιοφωνικό κοινό ξέρει πως το συγκεκριμένο δίωρο, στον αέρα συζητούνται αποκλειστικά θέματα που αφορούν μια ομάδα..Έχουμε περάσει από την εποχή που όλοι οι δημοσιογράφοι δήλωναν φίλαθλοι της Εθνικής ομάδας, του Απόλλωνα και του Πανιωνίου στην εποχή που οι δημοσιογράφοι ασχολούνται μόνο με την ομάδα τους και τίποτα άλλο και πάνω από όλα προτάσσουν την οπαδική τους ταυτότητα...Θυμάμαι το Βαγγέλη Μπραουδάκη, που μπορούσε να μιλήσει για ξένο ποδόσφαιρο, για μπάσκετ, για τένις, για βόλεϋ, αλλά και για πολιτική και μου προκαλείται θλίψη για την τωρινή κατάσταση...Δεν λέω πως ακόμα και τώρα δεν υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις...Αλλά, μετράει πάντα η πλειοψηφία και τα πιο ηχηρά ονόματα, τα οποία δίνουν και τα φώτα στους νεότερους ραδιοφωνικούς παραγωγούς των αθλητικών ραδιοφώνων...Θέλετε και ονόματα; Από που να αρχίσω...Από το Γιώργο Γεωργίου που έγινε φίρμα ως αρνητής των πάντων, τον (συμπαθή σε εμένα) Γιάννη Καραλή που τελευταία έχει γίνει πολύ φανατικός, το Μπάμπη, το Γκόντζο, κλπ κλπ...Σημειώνω για μια ακόμη φορά, πως αναφέρομαι σε ανθρώπους που κάνουν εκπομπές επικοινωνίας με γραμμές και τηλέφωνα και μόνο σε αυτούς, προς το παρόν...

Όλα τα παραπάνω τα αναφέρω, διότι έχω συνειδητοποιήσει πως το τέλος του "όποιος αντέξει" (δεν εννοώ του τηλεοπτικού τώρα, αλλά του ραδιοφωνικού) σήμανε και το τέλος της ραδιοφωνικής αθωότητας και συνάμα την εξάπλωση του κύματος φανατισμού...Αυτό θαρρώ πως θα πρέπει να το λάβουν πολύ σοβαρά υπόψιν οι κρατούντες τις τύχες των αθλητικών ραδιοσταθμών..Διότι κρατούν στα χέρια τους μεγάλη δύναμη, πράγμα που το αποδεικνύουν κάθε φορά οι μετρήσεις των ραδιοφωνικών ακροαματικοτήτων..

Αυτά προς το παρόν επί του θέματος, αν και θα επανέλθω σχετικά σύντομα με δημοσιεύσεις για τη γενικότερη κατάσταση της μπάντας των fm, αθλητικής και μη...

υγ1 Την είδηση του τέλους του όποιος αντέξει, την αλίευσα στο πάντα έγκυρο ρεπορτάζ media του gazzetta.gr

υγ2 Βαγγέλη, πρέπει να επιστρέψεις στη βραδινή ραδιοφωνική ζώνη, για να επιστρέψουν πίσω οι μεγάλες στιγμές του παρελθόντος...