Το πυροβολικό...το πυροβολικό...

Φθάσαμε αισίως στις 4 Δεκεμβρίου αγαπητοί μου φίλοι και δίχως άλλο, η σημερινή ημέρα είναι πολύ σημαντική. Της αγίας Βαρβάρας σήμερα και όποιος έχει υπηρετήσει τη θητεία του στο τιμημένο σώμα του Πυροβολικού, κάθε χρόνο τέτοια ημέρα θυμάται...Σκοπίμως χρησιμοποιώ τη λέξη υπηρετήσει, διότι αυτή μπορεί να προσδώσει το πραγματικό νόημα κυριολεκτικά και μεταφορικά...Τελοσπάντων, όσα χρόνια και να περάσουν οι μνήμες θα παραμένουν νωπές και τα περιστατικά θα πηγαινοέρχονται στο μυαλό σαν σκηνές από κινηματογραφική ταινία...Τι είδους ταινία; Φυσικά κωμωδία, τι άλλο θα μπορούσε να ήταν; Με πρωταγωνιστές τον αρχηγό στοιχείου, το γεμιστή, το σκοπευτή, τα λοιπά μέλη του στοιχείου και πολλούς μα πάρα πολλούς καραβανάδες...

Ήμουν στρατιώτης περίπου 10 ημερών στο κέντρο εκπαίδευσης της Θήβας, σαν σήμερα πριν από 6 χρόνια όταν γιόρταζε η προστάτιδα του σώματος...Από τη γιορτή θυμάμαι ελάχιστα πράγματα αλλά μη φανταστείτε πως υπήρχε κάποιο σοβαρό τελετουργικό..Απλά αν θυμάμαι μας κέρασαν κονιάκ λόγω ενός εθίμου και τίποτα περισσότερο...Αυτό όμως που θυμάμαι ξεκάθαρα είναι οι προετοιμασίες που προηγήθηκαν της γιορτής...Προσωπικά, δεν μετείχα στις πρόβες για την παρέλαση της ορκωμοσίας λόγω ενός πόνου στο πόδι και αυτό σήμαινε πως μαζί με καμιά δεκαπενταριά ομοιοπαθείς, κάναμε τόσες αγγαρείες όσες δε μπορεί να χωρέσει το μυαλό ενός νοήμονος ανθρώπου...Περιμέναμε και την επίσκεψη πολιτικών, προεκλογική περίοδος γαρ, και για αυτό έπρεπε να ήταν τα πάντα στην εντέλεια...Είχαμε και την ατυχία να ανήκουμε στην πρώτη μοίρα (όποιος ξέρει από το στρατόπεδο, ξέρει πως μιλάμε για το πιο κεντρικό κτίριο, ενώ μόλις είχαν τελειώσει και κάποια έργα και υπήρχαν μπάζα...), πράγμα το οποίο σήμαινε πως υπήρχε πολύ δουλειά...Επί μια εβδομάδα, δουλεύαμε σαν εργάτες...Με σκούπες σκουπίσαμε όλη την κεντρική πλατεία της ορκωμοσίας, αλλά και το δρόμο που οδηγεί στην κεντρική είσοδο...Μιλάμε σκουπίζαμε τις πευκοβελόνες με ψάθινες σκούπες και δεν ξέραμε αν θα πρέπει να κλάψουμε ή να γελάσουμε...Σε ένα μικρό ξέφωτο πίσω από το κτίριο της μοίρας, βρισκόταν ένας σωρός από πέτρες και μπάζα...Ναι πέτρες και για την ακρίβεια κοτρόνες..Δεν ξέρω από που είχαν προκύψει...Αυτό που ξέρω είναι πως μια ολόκληρη ημέρα κουβαλούσαμε πέτρες λες και ήμασταν στην εξορία, για να αποδειχθεί για μια ακόμη φορά η λογική του παραλόγου του στρατού...Το πιο γραφικό όμως από όλα δεν σας το έχω πει ακόμα...Δίπλα στο κτίριο, υπήρχε μια σειρά από δάφνες, οι οποίοι είχαν ίχνη σοβά από τον παρακείμενο τοίχο...Μιλώ για την πίσω πλευρά...Μας έδωσαν λοιπόν άσπρα σώβρακα Minerva (της υπηρεσίας...) και azax και περνούσαμε και καθαρίζαμε όλα τα φύλλα, λες και η αγία Βαρβάρα θα κατέβαινε κάτω και θα έκανε επιθεώρηση να δει αν είχαν μετακινηθεί οι πέτρες και τα μπάζα και είχαν καθαριστεί τα φύλλα...Αλλά να σας πω και κάτι άλλο; Δεν με πείραζε η ατέλειωτη αγγαρεία...Αυτό που με πείραζε ήταν ο επιλοχίας που έχει επιφορτιστεί με το δύσκολο και κοπιαστικό έργο να μας δίνει προσταγές και να φωνάζει...Επιλοχίας από πενταετές πρόγραμμα, τότε περίπου 40 χρονών, από τη Μυτιλήνη με περίεργη προφορά και χαρακτήρα για κλοτσιές και γροθιές...Θυμάμαι ακόμα το όνομα του...Ακόμα και τώρα που έχουν περάσει κάποια χρόνια, είμαι 100% βέβαιος πως αν τον δω στο δρόμο θα τον γνωρίσω...Και θα τον βρίσω, παίρνοντας τη ρεβάνς έστω και ετεροχρονισμένα..Ποιος ξέρει άραγε που βρίσκεται σήμερα ο κύριος και ποιους καταδυναστεύει πουλώντας φωνή και ανωτερότητα; Το μόνο βέβαιο είναι πως ακόμα επιλοχίας θα είναι και θα μετρά μια ζωή και σήμερα...Και επίσης κάτι ακόμα βέβαιο, είναι πως χάρη στον τύπο αυτό κατόρθωσα να κατανοήσω από που πήρε την ονομασία το σώμα του πυροβολικού...Από κάτι τέτοιους πυροβολημένους...

Στο κέντρο εκπαίδευσης δεν μπήκε κανείς στον κόπο να μας εξηγήσει τουλάχιστον για ποιο λόγο η Αγία Βαρβάρα είναι η προστάτιδα του πυροβολικού...Πηγαίνοντας όμως στην μονάδα στον Έβρο, αυτό το κενό καλύφθηκε και με το παραπάνω...Εκεί όχι μόνο μας εξήγησαν τα πάντα, αλλά συχνά πυκνά μας ρωτούσαν στις επιθεωρήσεις εν είδει τεστ και η ελλιπής απάντηση επέφερε καμπάνα...Άλλωστε το ίδιο το σήμα της μονάδας απεικόνιζε τη μορφή της Αγίας Βαρβάρας πάνω του, ενώ όλα τα πυροβόλα (ακόμα και τα καινούρια) είχαν στο πλάι μια ανάγλυφη εικόνα της...Μάλιστα κάθε Παρασκευή που είχαμε συντήρηση, ο καθαρισμός και το γυάλισμα των εικόνων ήταν πρωτεύον καθήκον και ο αρχηγός κάθε στοιχείου το επέβλεπε προσωπικά...Δεν σας κρύβω ότι πάντα μου φαινόταν οξύμωρη η συνύπαρξη μιας εικόνας με ένα φονικό όπλο...Διότι όσο και να βοήθησαν τους αμυντικούς πολέμους των Ελλήνων για την απελευθέρωση, δεν μπορώ να μπω στη λογική του σκοτώνω με το σταυρό στο χέρι...Διότι το ότι σκοτώνω είναι βέβαιο και το ότι γίνομαι μια από τα ίδια με τους μουσουλμάνους που κοροιδεύω, είναι επίσης βέβαιο...Ας μην λησμονούμε όταν γίνεται μια βολή πυροβολικού,τότε σε μια απόσταση περί τα 30 χιλιόμετρα από το χώρο βολής, μια αρκετά μεγάλη επιφάνεια καταστρέφεται από προσώπου γης...Και ακόμη περισσότερο σήμερα, που η πρακτική αξία τέτοιων υπερόπλων είναι μηδαμινή, θεωρώ πως όλοι πρέπει να μπούμε σε σκέψεις...

Με αφορμή όλα αυτά, αισθάνομαι την ανάγκη να αναφέρω για μια ακόμη φορά την ακόλουθη σκέψη...Έχοντας ξεπεράσει τον κίνδυνο να γίνω γραφικός (από τη στιγμή που πιθανώς έχω γίνει προ πολλού...), ξαναλέω και δε θα βαριέμαι να το λέω...Σήμερα είναι απειροελάχιστες οι πιθανότητες να γίνει πόλεμος σώμα με σώμα ή με πυροβολικό...Άλλωστε ο πραγματικός εχθρός βρίσκεται πλέον εντός των πυλών και μας έχει ήδη κατακτήσει με ύπουλα μέσα χωρίς να το πάρουμε είδηση...Μας έχει υποδουλώσει τη σκέψη και τη συνείδηση, με τη βοήθεια της κατευθυνόμενης πληροφόρησης, της χειραγώγησης και των εσφαλμένων προτύπων...Σε αυτά τα θέματα, μακάρι να μας βοηθήσει όχι μόνο η αγία Βαρβάρα αλλά όλοι οι άγιοι...Και ας αφήσει τα πυροβόλα να βουλώσουν και να σκουριάσουν...

υγ1 Και πυρομαχικά και πυρομαχικά

και πυρομαχικά φέρτε μου βρε παιδιά...

να τα βά.. να τα βάλω στο κανόνι...

να τα κά.. να τα κάνω όλα σκόνη...

(Απόσπασμα από το εμβατήριο του πυροβολικού)

υγ2 Το μότο του σώματος είναι το ισχύς δια της γνώσεως...Τώρα αν εγώ το πω ισχύς δια της γραφικότητας θα με πείτε κακεντρεχή;

υγ3 Αυτά προς το παρόν...Εν καιρώ και τα υπόλοιπα...