Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Πάσχα...των Ελλήνων...Πάσχα...

Όσο και να μοιάζει απίστευτο και παράξενο, δεν απομένουν παρά ελάχιστα εικοσιτετράωρα για τον ερχομό και της φετινής εορτής του Πάσχα...Μια γιορτής που είναι βέβαιο πως όλοι οι απανταχού Έλληνες την περιμένουν πως και πως...Μια εορτή η οποία αντικειμενικά ταιριάζει πολύ περισσότερη στην ψυχοσύνθεση του λαού μας, πολύ περισσότερο από κάθε άλλη...Και αυτό γιατί συνδυάζει καλό καιρό και όχι χειμώνα, παραδοσιακό τρόπο γλεντιού μέχρι εκεί που δεν πάει και όχι ξενέρωτα ξενόφερτα έθιμα αλλά και για έναν ακόμα σημειολογικό λόγο...Οι περιπτώσεις της Σταύρωσης αλλά κυρίως της ανάστασης δίνουν μια ελπίδα στην πολύπαθη αυτή χώρα αλλά και σε εμάς τους ίδιους, πως μετά από τόσες διαδοχικές και επί πολλά έτη σταυρώσεις, υπάρχει έστω και μια αμυδρή ελπίδα για ανάσταση και ανάταση..
Φέτος, η περίοδος του Πάσχα πέφτει εξαιρετικά νωρίς σε σχέση με όλα τα προηγούμενα χρόνια, πράγμα εξαιρετικά πρωτόγνωρο για εμάς...Για την ακρίβεια, είναι τόσο σύντομο το διάστημα που μεσολάβησε ενδιάμεσα, που τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά μοιάζουν σαν να ήταν μόλις πριν μια εβδομάδα...Ευτυχώς που βοηθά αρκετά ο καιρός και δεν έχουμε το συνήθη άστατο καιρό παλιότερων Μαρτίων, διότι ειδάλλως θα ψήναμε τον πατροπαράδοτο οβελία συντροφιά με τα κάλαντα και τα λαμπιόνια...
Ευτυχώς πάντως που ζούμε σε αυτή τη χώρα, στην οποία ακόμα μπορείς εύκολα να καταλάβεις ότι φτάσαμε σχεδόν στο Πάσχα, έστω και αν εποχιακά είμαστε νωρίς...Το καταλαβαίνεις όταν οι κεντρικοί δρόμοι της πόλης ξαφνικά παρουσιάζουν δραστική μείωση της κίνησης. Ακόμα περισσότερο όταν τύχει να επισκεφτείς μια οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία και ανακαλύψεις πως τα μισά και πλέον γραφεία είναι άδεις λες και έχει πέσει περονόσπορος..Το καταλαβαίνεις όταν, παρατηρείς τα μεγάλα ξενόφερτα εστιατόρια να ανακαλύπτουν τη νηστεία με πλαστικές τροφές...όταν το champions league και η ευρωλίγκα φτάνουν στη φάση των 8...όταν τα όργανα της τάξης ξεχύνονται στους δρόμους προς άγρα κλήσεων...όταν στις τηλεοράσεις αρχίζουν να παίζουν σωρηδόν φτηνές παραγωγές επί του θέματος, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι για τα μπάζα...όταν η σειρά ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ παίζεται στην Ελλάδα για 150 συνεχή χρόνια...όταν βλέπεις στην τηλεόραση διαφημίσεις για παιχνίδια και δώρα...όταν πιάνουν στασίδι στην τηλεόραση ο πρόεδρος και οι υπόλοιποι της κρεαταγοράς αλλά και ο ξεχασμένος Πέτρος Γαιτάνος...όταν παρακολουθείς κονσέρβα ρεπορτάζ για κροτίδες και διάφορα άλλα έθιμα...όταν πολλοί ξαφνικά θυμούνται τη φιλανθρωπία...Όταν δεις κάποια από τα παραπάνω να συμβαίνουν αγαπητέ ανώνυμε φίλε, τότε δε χρειάζεται να κοιτάξεις καν το ημερολόγιο και το εορτολόγιο έστω και αν προέρχεσαι από πολυετές κώμμα...Είσαι ένα βήμα από το Πάσχα και αυτό δεν επιδέχεται καμία μα καμία αμφισβήτηση...
Δεν έχω σκοπό ημέρες που είναι ούτε να αρχίσω τη γκρίνια, ούτε να μιζεριάσω στο κατώφλι του Πάσχα...Έχουμε τόσες ημέρες μπροστά μας για να ασχοληθούμε όλα αυτά και κυρίως τόσες πολλές αφορμές, που λέω να γίνει μια μικρή διακοπή και το παιχνίδι να συνεχιστεί αμέσως μόλις τελειώσουν οι εορταστικές ημέρες...Ούτε φυσικά έχω καμία ιδιαίτερη διάθεση να αναλύσω το νόημα της εορτής και τον καταλληλότερο τρόπο εορτασμού...Ο καθένας είναι ελεύθερος να περάσει το Πάσχα του με όποιον τρόπο κρίνει αυτός καταλληλότερο, αν και στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει σωστό και λάθος...Αρκεί να μην υπάρχει τάση υποκρισίας και επίδειξης, οι οποίες συνήθως δυστυχώς κάνουν την εμφάνιση τους κάτι τέτοιες ημέρες...Και να θυμόμαστε απλά, ότι ο πρώτος που σώθηκε ήταν ο ληστής...
Δεν έχω σκοπό να πλατιάσω άλλο...Ότι καλύτερο εύχομαι στον καθένα ξεχωριστά και από την αρχή της επόμενης εβδομάδας στις επάλξεις ξανά...
υγ1 Και επειδή ο φτωχός συγγενής έχει πολλάκις έμπρακτα αποδείξει πως είναι και του λιμανιού και του σαλονιού, και της συναυλίας και της πίστας και του ροκ και του ψαλτηρίου, σήμερα αποφάσισα να τα μπλέξω όλα αυτά λιγάκι και να ανεβάσω το ακόλουθο μουσικό video από τα παλιά με την Ελένη και το Βασίλη και την ομορφότερη από τις 3 στάσεις των εγκωμίων αντικειμενικά...


Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

Τα συνθήματα της στρατιωτικής...υποβρύχιας παρέλασης...

Και ενώ όλοι οι Έλληνες ασχολούνταν με διάφορα θέματα ήσσονος σημασίας και της σειράς όλον αυτόν τον καιρό, ήρθε η ημέρα της εθνικής επετείου για να αναδειχθεί στον αφρό της δημοσιότητας ένα πραγματικά καυτό θέμα...Φυσικά δεν αναφέρομαι στις ευρωπαϊκές εξελίξεις γύρω από την οικονομική κατάσταση και το μέλλον της χώρας...Ποιος ασχολείται με αυτά, όταν προκύπτει θέμα όπως το περίφημο τραγούδι-εμβατήριο που τραγουδούσαν οι ουκ-άδες κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής παρέλασης; Ένα θέμα που απασχόλησε σχεδόν τους πάντες και προκάλεσε εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις και γνώμες...Ως συνήθως δηλαδή...
Μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο πέφτουμε από τα σύννεφα και μένουμε σαστισμένοι κάθε φορά που ακούμε πράγματα, τα οποία συμβαίνουν εδώ και αιώνες...Δεν χρειάζεται να έχεις υπηρετήσει εκεί καν, για να ξέρεις πως η εκπαίδευση στις ειδικές δυνάμεις περιλαμβάνει έναν σωρό τέτοιου είδους δραστηριότητες και ανάλογα συνθήματα...Σε έναν τομέα που απαιτεί τη μέγιστη δυνατή εκπαίδευση, είναι ως ένα βαθμό κατανοητό να προσπαθούν κάποιοι να τους τονώσουν το ηθικό με διαφόρους θεμιτούς αλλά και αθέμιτους τρόπους...Προσπαθούν να τους ανυψώσουν το φρόνημα και να τους διατηρούν σε όσο το δυνατό καλύτερη ψυχική και σωματική κατάσταση...Αν θα χρειαστούν ποτέ στην πραγματικότητα, είναι τουλάχιστον αμφίβολο...Αλλά αν μια στο εκατομμύριο χρειαστούν, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο πως οι συγκεκριμένοι θεωρούνται απόλυτα αναλώσιμοι...Για αυτό το λόγο, προσπαθούν να τους κάνουν να νιώσουν ανώτεροι, όχι μόνο από τους υπόλοιπους στρατευμένους αλλά και από τους υπόλοιπους Έλληνες...
Μπορώ λοιπόν να καταλάβω αυτήν την προσπάθεια ανύψωσης ηθικού, μόνο όμως εάν γινόταν με πολιτισμένα μέσα...Ας τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο, ας έλεγαν κάποιο μη υβριστικό συνθηματάκι, ας έλεγαν το 'Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα', ας έλεγαν 'τη γερακίνα', το 'η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο' ή το 'νάτανε το 21' ...Ότι και να επέλεγαν δεν θα μου καιγόταν καρφάκι...Όμως αυτά που τραγουδούσαν τα θεωρώ κατάπτυστα και απαράδεκτα...Επειδή πολλοί μπορεί να παρακολουθήσατε το σχετικό ρεπορτάζ στα κανάλια, χωρίς όμως να συγκρατήσετε τους στίχους, τους παραθέτω εγώ ενδεικτικά έτσι για να αντιληφθείτε και εσείς...Τραγουδούσαν λοιπόν τα συγκεκριμένα παλικάρια τα εξής...
-Έλληνας γεννιέσαι, δε γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ... και
-Τους λένε Σκοπιανούς, τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω, με δέρματα από αυτούς...
Προσωπικά, μόνο και μόνο διαβάζοντας τα στο internet, με πιάνει αναγούλα έστω και αν ξέρω πως όλα αυτά αποτελούν μια θλιβερή πραγματικότητα εδώ και χρόνια...Αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο είναι το γεγονός πως όλα αυτά τα κατάπτυστα έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της μαθητικής παρέλασης, μπροστά σε παιδιά και σε γονείς που δεν είναι υποχρεωμένοι να ανέχονται το ακατάσχετο φασιστικό υβρεολόγιο του καθενός...Τουλάχιστον ας περιορίζονταν να τα φωνάξουν μέσα στα στρατόπεδα κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης τους...'Η έστω κατά τη διάρκεια της μάχης όταν θα βρεθούν πρόσωπο με πρόσωπο με τον αντίπαλο...Εκεί ας φωνάξουν ότι τραβάει η ψυχή τους και κανείς δεν πρόκειται να τους κατηγορήσει...Όμως, να εξαπολύεται αυτός ο λεκτικός οχετός μπροστά σε ανυποψίαστους πολίτες το θεωρώ απαράδεκτο...Το ότι οι συγκεκριμένοι είναι άρτια εκπαιδευμένοι και μάχιμοι ουδείς το αμφισβητεί...Ποιος είπε όμως ότι η γενναιότητα μετριέται μόνο με τον τρόπο αυτό;
Φυσικά υπάρχουν πολλοί που έσπευσαν να υπερασπιστούν την εν λόγω κίνηση, φουσκώνοντας από υπερηφάνεια ακούγοντας τα συγκεκριμένα εμετικά συνθήματα...Μια πλειάδα από μάχιμους που διαθέτει αυτή η χώρα, που είναι αγωνιστές της πορδής και σπεύσουν να δηλώσουν τη συμφωνία τους μέσω του facebook...Δεν θέλω να κρίνω τις απόψεις τους, άλλωστε σε ελεύθερο κράτος υποτίθεται ζούμε και ο καθένας έχει το δικαίωμα να πρεσβεύει ότι νομίζει...Αλλά θέλω να τους απευθύνω μια απλή και σύντομη ερώτηση; Αν γινόταν κάτι αντίστοιχο σε Αλβανία ή Σκόπια πως θα αισθάνονταν; Όταν οι ελληνικές σημαίες καίγονται εντός εκτός και επί τα αυτά, πως αισθάνονται;...Προσωπικά με ενοχλεί αφάνταστα όταν λαμβάνουν χώρα τα παραπάνω...Αλλά δεν πιστεύω πως τα αντίποινα είναι η λύση, ενώ ούτε τα γελοία συνθήματα προσφέρουν κάτι πέρα από φτηνό μίσος και ξενοφοβία...Και τελοσπάντων σε αυτή τη χώρα από πότε η αγάπη για την πατρίδα έχει γίνει προνόμιο μόνο ορισμένων και μετριέται με φασιστικά και εμετικά συνθήματα και όχι με αγνές πράξεις και συμπεριφορές; Και όχι μόνο αυτό, αλλά μετά το ντόρο που έγινε με το θέμα, βγήκε αυτός ο ανεκδιήγητος πρωθυπουργός των Σκοπίων και ζητούσε και τα ρέστα αποπάνω...Καλά μας κάνουν, αφού στο μυαλό μας δεν έχουμε ίχνος λογικής...
Αν με ρωτήσετε για την άποψη μου, θεωρώ τα παραπάνω φαινόμενα ως απολύτως επικίνδυνα ειδικά τη σημερινή εποχή...Και αυτό γιατί τέτοια φαινόμενα δεν έχουν καμία σχέση ούτε με τα εθνικά θέματα, ούτε με την αγάπη για την πατρίδα...Ίσα ίσα που σε συνδυασμό με την γενικότερα δύσκολη συγκυρία, μπορούν να γεννήσουν παράξενες ιδέες σε κάποιους, οι οποίοι παίζουν το παιχνίδι τους με ιδανικό τρόπο, έχοντας ποντάρει στο φόβο, την ανέχεια και την αγανάκτηση την οποία όντως αισθάνεται στο πετσί του ο απλός πολίτης...Απλή επισήμανση κάνω και κρούω τον κώδωνα του κινδύνου...
Δεν θέλω να το συνεχίσω άλλο, επειδή οι ημέρες που ακολουθούν είναι γιορτινές και δεν είναι ανάγκη να ψυχοπλακωθούμε έτι περισσότερο...Ίσα ίσα που αισθάνομαι την ανάγκη να το κανιβαλίσω κιόλας και να διηγηθώ μερικές προσωπικές εμπειρίες...Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας, υπηρέτησα σε μία από τις πιο μάχιμες αντικειμενικά μονάδες του Έβρου και πέρασα και δύο μήνες σαν εκπαιδευόμενος έφεδρος βαθμοφόρος...Όλα αυτά όπως πιθανώς να καταλαβαίνετε, σήμαιναν αρκετή εκπαίδευση, τουλάχιστον σε σχέση με το μέσο φαντάρο εκείνης της εποχής...Μη φανταστείτε τίποτα τρομερό...Παρέλαση, πορεία, συντονισμός, τροχάδην,τυπικότητα μέχρι αηδίας, παραγγέλματα, ένα στο αριστερό ένα και ένα δυο και λοιπές γραφικότητες..Ήμασταν όμως μάχιμοι τρομάρα μας και αυτό απαιτεί όταν τρέχεις ή όταν κάνεις βήμα να φωνάζεις τα σχετικά συνθήματα, όχι για να τρομάξεις τον εχθρό αλλά για να σε ακούσει μέσα στο γραφείο ο διοικητής...Για αυτό και ξελαρυγγιαζόμασταν να φωνάξουμε 'πρώτη μοίρα δυνατή, πρώτη μοίρα αετοί...!!!' (κάθε ομοιότητα με τους αετούς της Λισαβόνας ή τον αετό του Νότη είναι τυχαία και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα) Αλλά και όταν μαζευόμασταν σε επίπεδο πυροβολαρχίας, το σύνθημα δεν έβγαινε λόγω ομοιοκαταληξίας και για αυτό με μια γερή δόση ποιητικής αδείας φωνάζαμε : 'α πυρχία σημαίνει πειθαρχία, είμαστε η καλύτερη πυροβολαρχία'...Τώρα βέβαια που το ξανασκέφτομαι ύστερα από μερικά χρόνια πάλι καλά που δεν μας έβαζαν να φωνάζουμε: 'είσαι στο μυαλό, κάτι μαγικό, όπου πας εσύ μέσα στο στρατό θα σε ακολουθώ'...Ή μάλλον λόγω και της μεγάλης πλειοψηφίας των παοκτσήδων στρατιωτών καλά που δε φωνάζαμε....'ΩΩΩ διοικητάρα, έχω πάθος με το στρατό, όπου και να βγαίνω εδώ πάντα θα γυρνώ, για σένα θα προσεύχομαι να γίνεις αρχηγός'...στα πρότυπα του κλασσικού 'ωωω παοκάρα έχω τρέλα' με προφανή σκοπό βέβαια να τσιμπήσουμε καμία τιμητική...
Αλλά το καλύτερο ήταν στην εκπαίδευση των λυβ...Εκεί οπωσδήποτε τα στιχάκια και τα συνθήματα ήταν απείρως πιο ποιητικά, μεγαλώνοντας συνάμα και το δείκτη της γελοιότητας...Το πρώτο μας επέβαλλαν να το φωνάζουμε για να σπάσει εντελώς η ψυχολογία κάποιων οπλιτών που είχαν αφήσει την κοπέλα τους πίσω και η σκέψη τους τριγύριζε πάντα σε αυτή...Για αυτό ο εκπαιδευτής ούρλιαζε και εμείς επαναλαμβάναμε..
Θα κόψω τριαντάφυλλα, απ' του στρατού τον κήπο...
για να μετράς αγάπη μου, τις μέρες που θα λείπω...
εσύ στο κρεβατάκι σου και εγώ υπηρεσία...
εσύ κοιμάσαι με άλλονε και εγώ με το λοχία...

Αλλά αυτό που πάντα όταν το φωνάζαμε τρέχοντας με έπιανε νευρικό γέλιο και δε μπορούσα να κρατηθώ με τίποτα ήταν το ακόλουθο τετράστιχο...

Μου πανε λέει πως στο ναυτικό,
έχουν λέει ωραίες στολές...
μα εγώ δε θέλω ναυτάκι να γενώ...
θέλω να πηδώ με αλεξίπτωτο...(Τώρα ποιο αλεξίπτωτο θα μπορούσε να κρατήσει έναν ανθυπολοχαγό πάνω από 120 κιλά, δεν μπορώ να το ξέρω καθώς η τεχνολογία μπορεί να κάνει θαύματα..)
Εν κατακλείδι για να τελειώνουμε, είναι κοινό μυστικό ότι στο στράτευμα και ειδικά στα πιο εκπαιδευμένα σώματα υπάρχουν πάμπολλα παρόμοια φαινόμενα και όποιος δεν το παραδέχεται απλά εθελοτυφλεί...Το να υπάρχουν και να λαμβάνουν χώρα μέσα στα στρατόπεδα τέτοια κατάπτυστα και φασιστικά φαινόμενα, δεν με βρίσκει σύμφωνο αλλά τουλάχιστον δεν μου προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση γνωρίζοντας το πως έχουν καταντήσει κάποιοι τον ελληνικό στρατό...Το να βγαίνουν όμως σε κοινή θέα μπροστά σε απλό κόσμο και παιδιά το βρίσκω κατάπτυστο, ενοχλητικό και εμετικό...

Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Δημόσιο forever...και με παραδείγματα...

Σήμερα λοιπόν είναι Κυριακή των Βαΐων και ενώ αρκετός κόσμος έχει ήδη ξεκινήσει τις πασχαλινές διακοπές του, εμείς συνεχίζουμε κατά τα γνωστά, παρόντες στις επάλξεις...Σήμερα θα αναφερθώ σε έναν τομέα, τον οποίο όλοι οι Έλληνες κατηγορούμε, αλλά την ίδια στιγμή όλοι θέλουν να κερδίσουν μια θέση αυτόν...Για την ακρίβεια έναν τομέα τον οποίο όλοι ανεξαιρέτως λατρεύουμε να μισούμε...Μιλώ φυσικά για το δημόσιο τομέα στην Ελλάδα, έναν τομέα που αναλογικά σίγουρα είναι από τους μεγαλύτερους σε όλες τις χώρες της Ευρώπης...Και μπορεί να είναι παγκοσμίως γνωστό σε όλους το περίφημο αμερικανικό όνειρο, αλλά θεωρώ πως ήρθε πλέον η στιγμή να μάθουν όλοι το ελληνικό όνειρο...Το οποίο φυσικά δεν είναι άλλο από την κατάληψη μιας θέσης στο ελληνικό δημόσιο, με έναν καλό μισθό και μια δουλειά η οποία θα απαιτεί να κάνεις όσο το δυνατόν λιγότερα...Απλά καθημερινά πράγματα δηλαδή...
Ο Έλληνας εδώ και πολλά χρόνια έχει μάθει να αγαπά να μισεί το δημόσιο τομέα...Σε οποιαδήποτε κουβέντα σχετική και να βρεθώ αυτήκοος μάρτυρας, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μη συμφωνούν όλοι στο γεγονός πως το δημόσιο είναι άντρο διαφθοράς, με υπαλλήλους που δεν κάνουν τίποτα...Αφήστε που όλοι διαμαρτύρονται, επειδή όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι ίδιοι πληρώνουν μέσω των φόρων τους δημοσίους υπαλλήλους...Δεν έχει σχέση σε ποιον τομέα αναφέρονται...Εφορίες, δημόσιες τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, ερτ και γενικά οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου...Την ίδια στιγμή βέβαια, όλοι κάνουμε αμάν για μια (ή και περισσότερες βρε αδερφέ..) θέση στο δημόσιο, αλλά αυτό είναι από άλλο ανέκδοτο...Μας αρκεί που βρίζουμε αυτό που πραγματικά επιζητούμε και έτσι ησυχάζουμε τη συνείδηση μας...
Όλα αυτά θαρρώ πως ήλθαν στο προσκήνιο ξανά ύστερα από την απόφαση της πεφωτισμένης κυβέρνησης να περικόψει προς το παρόν στην ουσία τον 14ο μισθό στο δημόσιο τομέα...Λέω προς το παρόν γιατί το μέλλον πιθανώς να επιφυλάσσει και άλλες εκπλήξεις...Φυσικά απέναντι στη συγκεκριμένη απόφαση θα πρέπει να είμαστε συγκρατημένοι, διότι το μέλλον δεν ξέρουμε τι πρόκειται να επιφυλάξει για όλους μας...Και το χειρότερο που έχουμε να κάνουμε σαν απλοί εργαζόμενοι είναι να χωριζόμαστε σε κατηγορίες, η μία εκ των οποίων να φθονεί τις άλλες και να επιθυμεί να περικοπούν τα προνόμια των άλλων...Διότι στην περίπτωση αυτή, άπαντα τα εργασιακά δικαιώματα μας θα πάνε περίπατο και εμείς θα μείνουμε να φιλονικούμε...Τελοσπάντων ξέφυγα...
Πέρα λοιπόν από τις ανεκδιήγητες κυβερνήσεις όλων των χρόνων, ο γιγαντιαίος δημόσιος τομέας σε αυτή τη χώρα είναι ένα θέμα, το οποίο κάποτε θα πρέπει να επιλυθεί...Φυσικά η επίλυση δεν μπορεί να έρθει με μαζικές απολύσεις και περικοπές, αλλά με διαφόρων ειδών κίνητρα για να απορροφηθούν οι εργαζόμενοι σε άλλους τομείς...Στο κάτω κάτω τα ίδια τα κόμματα είναι αυτά που δημιούργησαν το πρόβλημα, δημιουργώντας στρατιές δημοσίων υπαλλήλων για ψηφοθηρικούς και μόνο λόγους...Για αυτό λοιπόν οι περικοπές αλλά και οι τυχόν προσλήψεις θα πρέπει να γίνονται όχι με γνώμονα κομματικά κριτήρια, αλλά με κριτήρια παραγωγικότητας..Έτσι όπως κάθε απλός ιδιωτικός υπάλληλος κρίνεται ανα πάσα στιγμή και μπορεί να βρεθεί στο δρόμο χωρίς να το καταλάβει, έτσι θα πρέπει κάποτε να μπουν και σε αυτό το ρημάδι το δημόσιο τα κριτήρια παραγωγικότητας, μπας και δουλέψει ποτέ αυτή η χαλασμένη μηχανή που ονομάζεται ελληνικό κράτος...Δεν τρέφω πάντως πραγματικές ελπίδες, πως θα γίνει ποτέ κάτι τέτοιο...Εδώ η νέα κυβέρνηση αφού μας έπρηξε τα αρ..συκώτια με την ανοιχτή διακυβέρνηση και τη διαδικασία αποστολής βιογραφικών, στο τέλος διόρισε στις θέσεις γραμματέων και προϊσταμένων δημοσίου, πολιτικάντηδες της κακιάς ώρας, κομματικά όργανα, συνδικαλιστές και κομματικά όργανα...
Δεν έχω σκοπό να τσουβαλιάσω όλους τους δημόσιους υπαλλήλους, ούτε έχω σαφή και ξεκάθαρη άποψη για το τι πρέπει να γίνει...Αυτό που ξέρω είναι πως τα κριτήρια παραγωγικότητας είναι η μόνη λύση...Όλοι μας, στις συναλλαγές με τις δημόσιες υπηρεσίες έχουμε συναντήσει ανθρώπους που απροκάλυπτα κάθονται και γράφουν τον πολίτη στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και άλλους που αγωνίζονται πραγματικά για να εξυπηρετήσουν τον πολίτη, καλύπτοντας δουλειά που θα έπρεπε να κάνουν και άλλοι...Δεν μπορώ φυσικά να αποφανθώ ποιο είναι το ποσοστό της πρώτης κατηγορίας και ποιο της δεύτερης...Το μόνο βέβαιο είναι ότι υπάρχουν και οι δύο και κάποτε θα πρέπει και στο δημόσιο μια τάξη...
Χαρακτηριστικά, θα αναφέρω δύο περιστατικά που μου συνέβησαν τον τελευταίο καιρό, για να δείτε πως αντιλαμβάνονται το ρόλο τους ως δημόσιοι υπάλληλοι και υπηρέτες του απλού πολίτη, κάποιοι άνθρωποι...Παρόμοια παραδείγματα φυσικά όλοι φαντάζομαι πως έχουμε πάμπολλα...
Έγινα που λέτε και εγώ μάρτυρας της τεράστιας εγκληματικότητας που ταλανίζει αυτή τη χώρα όταν κάποιοι έξυπνοι μου αφαίρεσαν διάφορα προσωπικά έγγραφα...Αν το δει πρακτικά κανείς και κρίνοντας από όλα αυτά που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας, θα δει πως μου πήραν απλά κάποια προσωπικά έγγραφα άνευ ουσιαστικής σημασίας...Όμως όταν γίνεσαι αντικείμενο κλοπής, δεν παύει η ψυχολογία σου να πέφτει πολύ χαμηλά...Έπρεπε λοιπόν να πάω να αναγγείλω το γεγονός στην αρμόδια υπηρεσία, που είναι επιφορτισμένη με την προστασία του πολίτη...Από κει και πέρα ξεκινά η θεατρική παράσταση και τα κωμικοτραγικά περιστατικά διαδέχονταν το ένα το άλλο...Για λίγες στιγμές, ένιωσα πως ήμουν πρωταγωνιστής σε σκετσάκι του ΑΜΑΝ, αφού να φανταστείτε για να καλμάρω τα νεύρα μου, σκεφτόμουν πως δε μπορεί από κάπου θα ξεπεταχτεί και ο Σερβετάς για να λάβει επιτέλους τέλος το αστείο...Πηγαίνω που λέτε στην κεντρική είσοδο της υπηρεσίας και αναφέρω το λόγο για τον οποίο τους επισκέφτηκα...Εκεί ήταν ένα παιδάκι, που μου ανέφερε πως θα έπρεπε να ξαναπεράσω σε μία με δύο ώρες γιατί οι υπεύθυνοι, βρίσκονταν έξω καθώς είχε τύχει κάτι επείγον...Δε βαριέσαι λέω..επείγον, επείγον και αποφάσισα να περπατήσω λίγο μπας και συνέλθω...Στο δρόμο περιδιαβαίνοντας τα μαγαζιά, είδα δύο τύπους της υπηρεσίας του πολίτη να τρώνε σουβλάκια σε ένα σουβλατζίδικο..Σκέφτομαι από μέσα μου τότε...'έχει γούστο να είναι αυτό το επείγον περιστατικό...Τουλάχιστον να μου το λέγανε και θα έδειχνα κατανόηση και ίσως να τους κερνούσα και καμιά μπίρα...Η πείνα είναι όντως επείγουσα ανάγκη'...Τελοσπάντων μετά από μια ώρα, επέστρεψα και ώ του θαύματος, όντως οι υπεύθυνοι ήταν αυτοί που έτρωγαν τα σουβλάκια...Μόλις τους ανέφερα το συμβάν, η αντίδραση τους ήταν άμεση...Έχουμε πολύ δουλειά, να έρθεις αύριο το πρωί, αλλά καλύτερα είναι να πας στην υπηρεσία που είναι κοντά στον τόπο του συμβάντος, διότι εμείς εδώ πνιγόμαστε στη δουλειά...Λέω δεν μπορεί, αυτοί οι τύποι με δουλεύουν, αλλά και τι να έκανα;...Η επόμενη ημέρα ήταν Σάββατο, ξύπνησα πρωί πρωί, οπλίστηκα με υπομονή και ξεκίνησα για νέες περιπέτειες...Πράγματι έφτασα στον τόπο και με οδήγησαν στον υπεύθυνο...Πήγα να μπω μέσα στο γραφείο και αυτός με βλοσυρό ύφος, μου είπε...'θα σου πω εγώ πότε θα μπεις'...Βλέπετε παρακολουθούσε τηλεόραση και δεν μπορούσε ένας τυχάρπαστος να του διακόψει την παρακολούθηση, έτσι δεν είναι; Μην φανταστείτε κανέναν ψαρωτικό τύπο...Ένας αξύριστος νεαρός ήταν, ίσως και πιο μικρός από εμένα, αλλά βλέπετε δυστυχώς η δημόσια εξουσία είναι όπλο για όποιον την κατέχει...Με τα πολλά, με δέχτηκε στο γραφείο, του εξήγησα τι είχε συμβεί (αφού μας διέκοψε δυο τρεις φορές το κινητό του...) και τότε μου είπε το αμίμητο..."Θα σου μιλήσω σαν φίλος...Μην μπλέξεις με την υπηρεσία μας, οι διαδικασίες είναι γραφειοκρατικές και δεν πρόκειται να πετύχεις κάτι (σώπα λες και δεν το είχα καταλάβει...) δήλωσε απλά μια απώλεια και σταμάτησε εκεί, γιατί άδικα θα ταλαιπωρηθείς...Πήγαινε βγάλε καινούρια έγγραφα και μην ασχολείσαι...Δεν στα λέω αυτά επειδή βαριέμαι (μπα, προς Θεού, ούτε μου πέρασε από το μυαλό κάτι τέτοιο...), εγώ για το καλό σου το λέω..."Έμεινα άφωνος...Τον χαιρέτησα τυπικά και βγήκα έξω, φεύγοντας όσο πιο γρήγορα μπορούσα, βρίζοντας από μέσα μου τόσο για την προθυμία με την οποία με υποδέχτηκαν όλοι οι τύποι αυτές τις δύο ημέρες, όσο και για την ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών...Σιχάθηκα...Να φανταστείτε πως τόσο καιρό μετά και ακόμα δεν έχω κινήσει τις διαδικασίες αντικατάστασης..Αθάνατη Ελλάδα με τις δημόσιες υπηρεσίες...(Ξέρω ότι πολλοί μπορεί να είστε δύσπιστοι στα παραπάνω...Αλλά σας ορκίζομαι πως διηγήθηκα μόνο το 30% από τα όσα συνέβησαν ενδεικτικά για να καταλάβετε χωρίς κανενός είδους υπερβολής...Δεν προχωρώ περαιτέρω τη διήγηση για ευνόητους λόγους, αλλά να είστε σίγουροι πως αν το κάνω θα φρίξετε, όπως έφριξα και εγώ...Το αφήνω λοιπόν εδώ...)
Αλλά το νόμισμα όπως λένε έχει πάντοτε δύο όψεις...Για το ίδιο θέμα και συγκεκριμένα για τα απαιτούμενα έγγραφα για την έκδοση νέων χαρτιών, αναγκάστηκα να επισκεφθώ ένα κέντρο εξυπηρέτησης πολιτών...Φυσικά μπήκα μέσα προκατειλημμένος και έτοιμος να ακούσω τα πάντα και το κυριότερο: προετοιμασμένος για το χειρότερο...Πλέον τίποτα δεν επρόκειτο να με ταράξει και να με εκπλήξει...Μπήκα μέσα λοιπόν και αντίκρισα έναν υπάλληλο πίσω από το γκισέ με γένια, κοτσίδα καθήμενο σε αναπηρικό καροτσάκι...Σαν κλασσικός ανεγκέφαλος Έλληνας, δεν θα αρνηθώ πως στιγμιαία σκέφτηκα πως τον έχουν τοποθετήσει εκεί χαριστικά λόγω της πάθησης...Μόλις όμως ήρθε η σειρά μου να εξυπηρετηθώ, ο συγκεκριμένος άνθρωπος με έκανε να αισθανθώ ηλίθιος και γελοίος για τη σκέψη που είχα προηγουμένως πραγματοποιήσει και να θέλω να καταπιώ τη γλώσσα μου...Η εξυπηρέτηση που έτυχα ήταν με λίγα λόγια υπέροχη...Ο άνθρωπος με καθοδήγησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, μου πρότεινε τις καλύτερες λύσεις και μου πρότεινε επίσης την καλύτερη κατά την προσωπική του άποψη διαδικασία για να ταλαιπωρηθώ όσο το δυνατόν λιγότερο και να πληρώσω όσο το δυνατόν λιγότερα...Αξίζει να σημειωθεί η πώρωση και το πάθος με τα οποία μου εξηγούσε όλα αυτά. Μου υπέδειξε επίσης, την σειρά την οποία θα πρέπει να ακολουθήσω καθώς και το που θα πρέπει να απευθυνθώ για το κάθε χαρτί χωριστά...Εκμεταλλευόμενος το γεγονός πως δεν περίμενε κανείς πίσω από μένα, μου αφιέρωσε τουλάχιστον 10 λεπτά εξηγώντας μου το καθετί...Στην ουσία απλά ενημερώθηκα που θα πρέπει να απευθυνθώ, δεν τελείωσα εκεί τη διαδικασία...Απλά, ειλικρινά αυτός ο άνθρωπος με τη συμπεριφορά του και τις οδηγίες του με σκλάβωσε...Και άλλοι έχουν χρόνο, αλλά προτιμούν να κάνουν τσιγάρο, να διαβάσουν εφημερίδα και σε ξεπετούν στο λεπτό...Φεύγοντας έκανα κάτι που δε συνηθίζω να κάνω συχνά στη ζωή μου...Σχετικά μεγαλόφωνα, για να το ακούσουν τόσο οι υπόλοιποι υπάλληλοι όσο και οι απλοί πολίτες που βρίσκονταν εκεί, του είπα..."Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις πληροφορίες, την καθοδήγηση και το ενδιαφέρον...Είσαστε πολύ εξυπηρετικός"..Και έφυγα...Απλά σαν αναγνώριση για έναν άνθρωπο ο οποίος επιτελούσε το καθήκον του με απόλυτο επαγγελματισμό και πρωτοφανή εξυπηρέτηση για τα ελληνικά δεδομένα...Μάλιστα λογικά, ο συγκεκριμένος άνθρωπος πιθανώς να ήταν ένας απλός συμβασιούχος και αυτό τον έκανε στα μάτια μου ακόμη περισσότερο συμπαθητικό και αξιοθαύμαστο...
Δεν επιθυμώ να αναφερθώ περαιτέρω επί του θέματος...Αν οι ιθύνοντες επιθυμούν να βάλουν τάξη δεν έχουν παρά να παραδειγματιστούν από συμπεριφορές σαν τις παραπάνω ένθεν κακείθεν...Είναι σίγουρο πως υπάρχουν πλήθος από τέτοιες συμπεριφορές σε κάθε δημόσια υπηρεσία...Το μόνο που απομένει είναι να εκτιμηθούν όλες αυτές αναλόγως...Προσωπικά, δεν ντρέπομαι να πω πως τύπους σαν της πρώτης κατηγορίας δε γουστάρω να τους πληρώνω...Όπως επίσης για τη δεύτερη περίπτωση, θα στενοχωρηθώ αν γίνουν οποιεσδήποτε περικοπές στον ούτως ή άλλως (λογικά) μικρό μισθό του δεύτερου ανθρώπου...Και μη μου πει κανείς, πως οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι δεν έχουν τα απαιτούμενα μέσα για να εργαστούν...Διότι προσωπικά για μένα, αυτό που κυρίως μετρά είναι η διάθεση για προσφορά, η επαγγελματική ευσηνειδησία και η διάθεση να τιμάς κάθε ευρώ που λαμβάνεις από τον κρατικό κορβανά...Αυτά και το αφήνω εδώ...
υγ1 Σήμερα το πρόγραμμα περιλαμβάνει και τραγούδι, για να συνοδεύσει την ανάγνωση...Ένα τραγούδι απόλυτα σχετικό με όλα τα παραπάνω...Ο περίφημος "δημόσιος φορέας", που αν και γραμμένος σχεδόν είκοσι χρόνια πριν παραμένει επίκαιρος όσο ποτέ...Και πέρα από αυτό μας θυμίζει άλλες εποχές...Τότε που τα πράγματα ήταν καλύτερα, τότε που το μέλλον προδιαγραφόταν ευοίωνο, τότε που ο Τσακνής ήταν περισσότερο μαχητικός και αγριεμένος και τότε που ο Λάκης έκανε πραγματική σάτιρα και όχι στοχευμένη κριτική...Δικό σας...


Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Η φετινή πορεία του Π.Α.Ο.Κ και τα ανυπέρβλητα εμπόδια...

Η πορεία που διέγραψε φέτος η ομάδα του ΠΑΟΚ στο ελληνικό πρωτάθλημα ήταν πολύ καλή σε γενικές γραμμές, σε σημείο που έφτασε να διεκδικεί στα ίσα(;) το πρωτάθλημα... Παρόλα αυτά αρκούσε ένα μπλόκο (ή μια πολύ κακή εμφάνιση, όπως το πάρει κανείς) στο ματς με τον Άρη στο Χαριλάου, έτσι ώστε όχι μόνον να χαθούν οι τρεις βαθμοί τότε, αλλά να βγει και η ομάδα εντελώς εκτός ρυθμού, όπως αποδείχτηκε στο επόμενο ματς και όπως πιθανόν να αποδειχθεί και στο εγγύς μέλλον...Επειδή λοιπόν για την πορεία του ΠΑΟΚ έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά, και για το συγκεκριμένο ματς πολλά περισσότερα αβάσιμα πράγματα από ανθρώπους χρωματισμένους καιρός είναι να μιλήσει κάποιος αχρωμάτιστος..Ή μάλλον κάποιος που διαβάζει μέσω internet αρκετά αποσπάσματα εφημερίδων (και της συμπρωτεύουσας), είναι γενικά καλόπιστος, δεν φορά χρωματιστά γυαλιά και παρακολουθεί τα γεγονότα από πολύ κοντά...Θα καταθέσω λοιπόν τις προσωπικές μου απόψεις, εξηγήσεις και απαντήσεις για κάποιες κοινές απόψεις που ακούστηκαν τον τελευταίο καιρό γύρω από το θέμα, προσπαθώντας να διερευνήσω ποιες είναι σωστές και ποιες αποτελούν μεγάλους μύθους...Για την ακρίβεια θα προσπαθήσω να αναπτύξω πέντε τέτοιες απόψεις, που κυριαρχούν στην ποδοσφαιρική κοινή γνώμη της χώρας...Η μπάλα στη σέντρα της Τούμπας λοιπόν, η θύρα 4 ανάβει τα πρώτα καπνογόνα και ο Τάσος ο Κάκος σφυρίζει την έναρξη του αγώνα...(Αλήθεια, γιατί έχω την εντύπωση πως όλα τα ντέρμπι του ΠΑΟΚ τα σφυρίζει ο εν λόγω διαιτητής;)..Τελοσπάντων ξεκινώ και μπαίνω κατευθείαν στα σκληρά...

Κάποιοι έστησαν τον ΠΑΟΚ στο ματς με τον Άρη...
Κατ' αρχάς πάνω στο θέμα αυτό θέλω να πω, πως για να πεις πως κάποιος έστησε κάποιον ή θα πρέπει να έχεις αποδείξεις, ή θα αναγκαστείς να γίνεις καραγκιόζης ανασκευάζοντας στη συνέχεια (αυτό πάει στον τίμιο Πάμπλο Γκαρσία, έναν παίχτη τον οποίο προσωπικά τιμώ...). Πολλοί λοιπόν είπαν, πως σε εκείνο το ματς, ο ΠΑΟΚ ήταν χάλια και όντως έτσι ήταν...Οι ίδιοι επίσης αναφέρουν την άποψη, πως όταν πας να παίξεις ένα ντέρμπι για να πάρεις το πρωτάθλημα θα πρέπει να μασάς σίδερα και να κερδίζεις και τη διαιτησία...Κατ' εμέ η διαιτησία του ματς ήταν απόλυτα επαγγελματική και αυτή την άποψη αποκόμισα βλέποντας το παιχνίδι...Θεωρώ πως ο διαιτητής είχε στο νου του, πως σε αυτό το παιχνίδι ο ΠΑΟΚ δεν έπρεπε με τίποτα να φύγει νικητής...Απλά και ο ίδιος βολεύτηκε από την περίσταση και από το γεγονός πως ο Δικέφαλος ήταν χάλια και δεν χρειάστηκε να κάνει παρά τα απολύτως απαραίτητα...Το να δείξεις κάρτα από το 1ο λεπτό στον Πάμπλο το Γκαρσία είναι σαν να ευνουχίζεις εξ' αρχής τον ΠΑΟΚ και το κέντρο του, ακόμη περισσότερο από τη στιγμή που το κατς των παιχτών του Άρη δεν το αντιμετωπίζεις με τον ίδιο ακριβώς τρόπο...Το να κόβεις με ένα ανύπαρκτο οφσάιντ τον ευρισκόμενο σε θέση τετ α τετ Βιειρίνια στο 10, είναι ένα παρόμοιο μήνυμα...Το γεγονός ότι η ομάδα του Άρη είχε πάνω από έναν χρόνο να πάρει πέναλτι και σε αυτό το παιχνίδι το πήρε αμέσως, θεωρώ πως κάτι λέει...Όλα αυτά είναι πραγματικά γεγονότα, που δίνουν το δικαίωμα στον ΠΑΟΚ να διαμαρτύρεται..Και όσο για αυτούς που λένε ότι ο ΠΑΟΚ δεν δικαιούται να διαμαρτύρεται από τη στιγμή που δεν έκανε ούτε φάση, έχω να τους ανταπαντήσω πως φέτος ο ΠΑΟΚ πήρε αρκετά ματς χωρίς να κάνει ούτε φάση, εκμεταλλευόμενος ένα κόρνερ ή μια σύγχυση...

Ο ΠΑΟΚ δεν είναι ακόμη έτοιμος για πρωτάθλημα...
Την άποψη αυτή την άκουσα να λέγεται πάρα πολύ και το κυριότερο είναι ότι την άκουσα από χείλη φιλάθλων του ΠΑΟΚ, που συζητούσαμε σχετικά στην Αθήνα...Με αυτή την άποψη διαφωνώ κάθετα, και θα εξηγηθώ πάραυτα...Θέλω να πω, πως πριν ξεστομίσουμε όλοι μας τέτοιες απόψεις, καλό θα είναι πρώτα να σκεφτόμαστε πως αναφερόμαστε στο γνωστό και μη εξαιρετέο ελληνικό πρωτάθλημα. Στο ελληνικό πρωτάθλημα, το οποίο κατά 99% το κατακτά ένας από τους δύο αιωνίους, οι ευκαιρίες για να το πάρει η ΑΕΚ ή ο ΠΑΟΚ για παράδειγμα ειναι ελάχιστες και αυτές θα πρέπει να το λαμβάνουμε υπόψιν μας. Το ίδιο συνέβη και τη χρονιά που η ΑΕΚ του Σάντος του Μπούρμπου, του Μάλμπασα και του Κρασσά έχυσε την καρδάρα με το γάλα στο περίφημο εκείνο ματς με τον Ιωνικό με το γκολ του Νατσούρα. Τότε όλοι είπαν πως η ομάδα θα βελτιωνόταν τον επόμενο χρόνο...Εγώ ξέρω πως πέρασαν 6-7 χρόνια από τότε και η ΑΕΚ κάθε χρόνο γίνεται και χειρότερη. Για να επιστρέψω στην περίπτωση του Δικεφάλου του Βορρά (που λέει και ο Μίνος), είναι πασιφανές πως χρήζει βελτίωσης αυτή η ομάδα...Κατά την ταπεινή μου άποψη οι Χαλκιάς, Αραμπατζής, Λίνο, Σορλέν, Σνάουτσνερ, Κριστιάνο,Τσιρίλο αλλά και ο πάγκος του ΠΑΟΚ δεν είναι για το επίπεδο αυτής της ομάδας...Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να χτυπήσει φέτος πρωτάθλημα...Φυσικά του χρόνου η ομάδα ενδεχομένως να δυναμώσει, αλλά η ευκαιρία ήταν φέτος...Φανταστείτε τον ΠΑΟΚ του μετρημένου Ζαγοράκη να έπαιρνε τα εκατομμύρια του champions league και σκεφτείτε πως θα άλλαζε αμέσως επίπεδο...Παράλληλα του χρόνου, η άμυνα του Παναθηναϊκού θα είναι σίγουρα καλύτερη από τη φετινή, ενώ και ο Ολυμπιακός αποκλείω να παρουσιάζει ξανά το φετινό οικτρό θέαμα μιας ομάδας αγύμναστης και παρατημένης. Για αυτό η φετινή χρονιά ήταν μια πραγματική ευκαιρία...

Ο ΑΡΗΣ χτύπησε λυσσασμένα το παιχνίδι λόγω ειδικών σχέσεων με τον Π.Α.Ο.
Αυτό ακούστηκε και ακούγεται κατά κόρον την τελευταία εβδομάδα..Κατά την ταπεινή μου άποψη, όποιος ισχυρίζεται κάτι τέτοιο δεν έχει ιδέα από το πως λειτουργεί παγκοσμίως το ποδόσφαιρο. Η μεγάλη έχθρα που υπάρχει μεταξύ ΆΡΗ και ΠΑΟΚ είναι γεγονός και είναι απόλυτα κατανοητή, αν εξαιρέσουμε τους τραμπουκισμούς εκτός αλλά και εντός γηπέδων. Παντού γίνεται το ίδιο, ενώ είναι κοινά αποδεκτό πως τα τοπικά ντέρμπι μεταξύ ομάδων της ιδίας πόλης παρουσιάζουν μεγάλη και ίσως ανεξήγητη έχθρα, ανεξάρτητα από βαθμολογικό κίνητρο και στόχους...Όποιος έχει παρακολουθήσει έστω και μία φορά στη ζωή του ματς π.χ. Σίτυ-Γιουνάιτεντ, Μπέτις-Σεβίλλη, Τορίνο-Γιουβέντους, Λίβερπουλ-Έβερτον μπορεί να καταλάβει αυτό που αναφέρω...Σε τέτοια ματς ο ένας αντίπαλος κοιτάει πως θα κερδίσει τον αιώνιο αντίπαλο, για να γεμίσει χαρά τους οπαδούς του...Αυτά είναι ματς στα οποία πιθανώς μια ομάδα εξιλεώνεται στα μάτια των οπαδών της, ακόμη και αν διάγει μια τραγική χρονιά...Επομένως, είναι άκαιρο και εντελώς ανεδαφικό να αναρωτιόμαστε για το κίνητρο του Άρη...Τέτοιοι αγώνες είναι πάντοτε κυκλωμένοι στο ημερολόγιο με κόκκινο μαρκαδόρο από την αρχή του πρωταθλήματος...Και για αυτό το λόγο θεωρώ πως ο ΠΑΟΚ είναι πιο δύσκολο να πάρει τη δεύτερη θέση στα Playoffs, από τη στιγμή που τα ματς με τον Άρη θα είναι για αυτόν πολύ δυσκολότερα από ότι για Ολυμπιακό και ΆΕΚ...

Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο...
Η συγκεκριμένη άποψη στο ποδόσφαιρο έχει απόλυτη εφαρμογή και θα εξακολουθεί να υφίσταται για όσα χρόνια υπάρχει το ίδιο το άθλημα. Όλα αυτά έχουν να κάνουν πάντως με την νοοτροπία της κάθε ομάδας...Προσωπικά είμαι της άποψης, πως μια ομάδα θα πρέπει πάντοτε να δίνει τον καλύτερο της εαυτό σε όλα τα ματς και επίσης να μη δείχνει οίκτο στον αντίπαλο όταν προηγείται με αρκετά γκολ διαφορά...Στην περίπτωση μας, είναι νωπή ακόμα η συμπεριφορά κατά του Άρη που επέδειξαν πρόσφατα οι ΠΑΟΚ και Ηρακλής και που οδήγησε στον πρόσφατο δεύτερο υποβιβασμό των κίτρινων στη β Εθνική...Και αν για τον Ηρακλή υπάρχει η σοβαρή δικαιολογία πως πήγε τότε στο Χαριλάου για να υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια του και για αυτό προηγούνταν στο σκορ μέχρι να μπουκάρουν οι κάφροι, για τον ΠΑΟΚ τι να πει κανείς; Ποιος ξεχνά εκείνο το περιβόητο ματς με την Καλαμαριά, που το 0-1 του ημιχρόνου έγινε στο δεύτερο ημίχρονο αμέσως 2-1 για τους πόντιους, υπό τη θέληση των οπαδών του δικεφάλου που είχαν κατακλύσει το στάδιο και επιθυμούσαν ήττα της ομάδας τους για να πέσει κατηγορία ο Άρης...Φαντάζομαι πως κανείς δεν το ξεχνά αυτό, ούτε καν ο συμπαθής Θοδωρής Ζαγοράκης που τότε ήταν παίχτης του δικεφάλου του Βορρά...Επειδή λοιπόν οι ομάδες σπανίως ξεχνούν τέτοια περιστατικά, ήταν απολύτως αναμενόμενο ο Άρης να σκυλιάσει και να κάνει τα πάντα για να πάρει τη νίκη και να στερήσει από τον αιώνιο αντίπαλο κάθε ελπίδα για κούπα...Βέβαια στην Ελλάδα εκτός από τα παραπάνω, την έννοια της ποδοσφαιρικής εκδίκησης την έχουμε κατανοήσει εντελώς στρεβλά και πιστεύει κάθε ομάδα πως για να εκδικηθεί τον αντίπαλό της πρέπει να δημιουργήσει τα ίδια τουλάχιστον έκτροπα και την ίδια τρομοκρατική ατμόσφαιρα...Αλλά για την καφρίλα και το φανατισμό έχω μιλήσει από αυτό το βήμα πάμπολλες φορές και έχω βαρεθεί να ασχολούμαι με μηδενικά...

Το σημαντικότερο πρόβλημα του ΠΑΟΚ είναι η εν γένει νοοτροπία του...
Ο ΠΑΟΚ έχει το μανδύα του συνεχώς αδικημένου στο ελληνικό ποδόσφαιρο...Είτε όντως σφάζεται από τους μεγάλους της Αθήνας είτε όχι, υπάρχει η νοοτροπία της κλάψας και της συνεχούς αδικίας που δεν αφήνει έναν πολύ μεγάλο σύλλογο όπως αυτός να ορθοποδήσει και να κάνει μεγάλα βήματα προς τα εμπρός. Έχοντας ζήσει κάποιο καιρό στη Βόρεια Ελλάδα, έστω και σαν στρατιώτης, μπορώ να κατανοήσω πως ο ΠΑΟΚ έχει πολύ και καθαρό λαό που του είναι πιστός και τον ακολουθεί. Για την ακρίβεια, θεωρώ πως ο λαός του ΠΑΟΚ είναι ένας από τους δυο λαούς υποστηρικτές ομάδων στην Ελλάδα, που μπορεί να χαρακτηριστεί ως λαϊκό κίνημα, με τα καλά και τα κακά που συνεπάγεται η έννοια αυτή (φυσικά ο άλλος λαός είναι της ομάδας που υποστηρίζω, αν και η συγκεκριμένη άποψη είναι φυσικά εντελώς υποκειμενική..) Απλά ο κόσμος του ΠΑΟΚ (και συγκεκριμένα της Βόρειας Ελλάδας ) επηρεάζεται πάρα πολύ από τα τοπικά μέσα που αναμασούν και αναμασούν την καραμέλα της αδικημένης πόλης και της αδικημένης ομάδας...Μπορεί κάτι τέτοιο να ισχύει, δεν αμφιβάλλω...Αλλά οι θεωρώ πως οι δημοσιογράφοι εκεί πέρα καλλιεργούν αυτό το κλίμα και δεν αφήνουν μια μεγάλη ομάδα να αναπτυχθεί...Δεν είναι τυχαίο πως οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ που εγώ συναντώ στη Νότια Ελλάδα, είναι συνειδητοποιημένοι, σκεπτόμενοι και ανοιχτόμυαλοι..Για να μην παρεξηγηθώ, δεν διαχωρίζω κανέναν, ούτε φυσικά υποτιμώ και υποβιβάζω ανθρώπινες προσωπικότητες, ιδέες και συμπεριφορές..Απλά θέλω να καυτηριάσω τη συμπεριφορά δημοσιογράφων που σπέρνουν στις καρδιές των φιλάθλων το φανατισμό και τη μισαλλοδοξία προβάλλοντας την υπερβολή και την παραποίηση της αλήθειας...Για αυτό, δεν πρέπει να μένουν περιχαρακωμένοι οι φίλαθλοι στα τοπικά μέσα και να προσπαθούν να συγκεντρώνουν και διαφορετικές απόψεις...Φυσικά το ίδιο συμβαίνει και στην πρωτεύουσα και ίσως και σε χειρότερο βαθμό, και όλα αυτά είναι που με κάνουν να πιστεύω πως το σχέδιο της αποχαύνωσης και της προαγωγής της καφρίλας και του φανατισμού είναι οργανωμένο και αφορά όλους μας...Για αυτό ας έχουμε ανοιχτές τις κεραίες μας...Φιλική συμβουλή προς όλους...

Δεν θέλω να αναφέρω περισσότερα για την περίπτωση του ΠΑΟΚ...Μιας ομάδας με μεγάλο λαό, τεράστια ιστορία, θρυλικές μορφές μα εσφαλμένη νοοτροπία...Ταπεινές απόψεις για μια ομάδα που φέτος δεν την άφησαν αλλά και η ίδια δεν κινείται με τον ιδεατό τρόπο για την κατάκτηση της κορυφής...Μιας ομάδας που τα δύο μόλις πρωταθλήματα στην ιστορία της, είναι πάρα πολύ λίγα...Μιας ομάδας, που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να ήταν ο εκπρόσωπος του πόλου μιας ισχυρής Θεσσαλονίκης..Μια ομάδα στην οποία το μεγαλύτερο κακό κατά την άποψη μου δεν το έχει κάνει η Αθήνα και οι ομάδες του κέντρου, αλλά οι διοκήσεις της και οι σφουγγοκωλάριοι γραφιάδες που υποτίθεται πως την υπηρετούν... Μια ομάδα στην οποία ειλικρινά εύχομαι να βρει τον πραγματικό της δρόμο στο εγγύς μέλλον...

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Η ..ηρωική αντίσταση στη Γερμανική πολιτιστική επιδρομή...

Σήμερα πήρα την απόφαση να μην αναφερθώ στους κρατούντες, αλλά να αναφέρω κάποιες σκέψεις για τον απλό λαό, όλους εμάς τους απλούς πολίτες, που θα πρέπει να παραδεχτούμε πως αρκετές φορές αποποιούμαστε τις ευθύνες μας και αρεσκόμαστε να τις φορτώνουμε αλλού...Προέρχεται όμως από περίεργη ράτσα ο Έλληνας τελικά και όλοι έχουμε βαλθεί να το αποδεικνύουμε με κάθε ευκαιρία...
Ζούμε λοιπόν στο συννεφάκι μας, σε έναν κόσμο που μπορεί στο μυαλό μας να απέχει αρκετά από τον ιδεατό, αλλά τουλάχιστον πιστεύουμε πως εμείς βρισκόμαστε στο κέντρο του...Ζούμε αποχαυνωμένοι σε μια ιδιότυπη νιρβάνα, την οποία μας πλασάρουν τα μέσα και η ζωή γενικότερα και πιστεύουμε πως ότι γίνεται ακόμα και διεθνώς έχει ως στόχο την Ελλάδα...Βυθισμένοι σε έναν καναπέ, θεωρούμε όλοι οι ξένοι διεθνώς μας ζηλεύουν και μας φθονούν και ασχολούνται όλη την ημέρα με το να ψάχνουν να βρουν τρόπους για να καταστρέψουν την Ελλάδα και τους κατοίκους της...Λες και δεν έχουν να κάνουν άλλη δουλειά στη ζωή τους, από το να καταστρέψουν ένα έθνος, το οποίο έχει τη δυνατότητα ανά πάσα στιγμή να καταστραφεί από μόνο του χωρίς εξωτερική βοήθεια...
Ξαφνικά λοιπόν και ενώ η Ελλάδα βιώνει μια μεγάλη κρίση για την οποία κάθε σώφρων άνθρωπος μπορεί να καταλάβει πως εν πολλοίς υπεύθυνη είναι η ίδια, βγαίνει ένα Γερμανικό περιοδικό και παρουσιάζει ένα ονομαστό ελληνικό άγαλμα να κάνει μια απρεπή χειρονομία και να απευθύνει ένα μήνυμα προς την Ελλάδα...Και ξαφνικά, σαν να μας τσίμπησε μια μεγάλη μύγα, πεταγόμαστε όλοι από την πολυθρόνα μας για να αντιδράσουμε καθώς αφενός μας έθιξαν τη χώρα και αφετέρου την πολιτιστική παράδοση...Αρκούσαν λίγες ώρες, ούτως ώστε όλοι μας προσωρινά να αποσπάσουμε την προσοχή μας από την το σκουπιδότοπο που ονομάζεται τηλεόραση, από τον τεχνητό φανατισμό και την εσωτερική διχόνοια και σύσσωμοι να αντιδράσουμε..Σαν άλλοι αγωνιστές, σταθήκαμε στις επάλξεις και βροντοφωνάξαμε ένα εμφατικό μολών λαβέ στους βάρβαρους και απολίτιστους Γερμανούς, που όταν εμείς χτίζαμε Ακρόπολη αυτοί περπατούσαν με τα 4, όπως αναφέρει ο πανάρχαιος και συνάμα αναμφισβήτητος αστικός μύθος...Φυσικά τα χρόνια έχουν αλλάξει και μαζί με αυτά έχουν αλλάξει και οι τρόποι αντίστασης...Παλιά, η αντίσταση γινόταν με μάχες, ηρωικές θυσίες και αιματηρούς αγώνες...Σήμερα η αντίσταση γίνεται δημιουργώντας ένα σχετικό γκρουπάκι στο facebook, και προσπαθώντας να μαζέψουμε όσο το δυνατόν περισσότερα μέλη, παράλληλα φυσικά με την προσπάθεια μας να βρούμε μια διαδικτυακή γκόμενα ή να χτίσουμε ένα ψηφιακό αγρόκτημα...Επίσης, την εκδίκηση θα την πάρουμε σίγουρα από τους Γερμανούς στην προσεχή Eurovision και αυτό θα τους πονέσει...Α και μια πρακτική συμβουλή...Να μην ξεχνούμε πλέον όλοι όπου και να πηγαίνουμε να κουβαλάμε μαζί μας μεγάλες άδειες πλαστικές σακούλες...Και αυτό για να μαζέψουμε την υποκρισία μας και την ψευτοπαλικαριά μας, που τρέχουν άφθονες από τα μπατζάκια μας και είναι όντως κρίμα να πάνε χαμένες...
Δεν θέλω να παρεξηγηθώ, ούτε να το παίξω υπεράνω..Αλλά μου φαίνεται αφόρητα η υποκριτική η όλη φάση και για αυτό βγαίνω και το καταθέτω...Ψάχνουμε μια βλακώδη αφορμή για να φανούμε ήρωες στα λόγια, τη στιγμή που στα σοβαρά και τα σημαντικά θέματα κάνουμε την πάπια και δεν κατανοούμε το παιχνίδι και τους καθοδηγητές του...Και φυσικά δε βάζουμε το μυαλό μας να δουλέψει, ή προσπαθούμε αλλά τι να σου κάνει το κακόμοιρο, έχει καεί από την πολύ χαζομάρα που μας περικλείει...Κατ' αρχάς δεν εξετάζουμε καν, τη σοβαρότητα του περιοδικού...Αλλά πέρα από αυτό, πιστεύετε πως αν μια ελληνική φυλλάδα έκανε κάτι αντίστοιχο για μια χώρα του εξωτερικού θα δημιουργούνταν τόσος μεγάλος ντόρος; Εγώ πιστεύω πως δε θα γινόταν τίποτα...Ενώ στην προκειμένη περίπτωση, κουβέντα στην κουβέντα και γραφικότητα στη γραφικότητα φτάσαμε στο σημείο ο Γιωργάκης και η Γερμανίδα να συζητούν on kamera, για το αν πουλάμε τα νησιά ή όχι; Μας πειράζει το περιοδικό και δεν μας πειράζει που Έλληνας πολιτικός κάθεται και συζητά δημόσια τέτοιες αηδίες...Επίσης δεν μας πειράζει που την ίδια στιγμή οι πολιτικοί μας επαναφέρουν τελείως λαϊκίστικα το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων για να χρυσώσουν το χάπι στον απλό λαό...
Για την οικονομία της συζήτησης πάντως ας δεχτούμε πως είναι σοβαρό θέμα το συγκεκριμένο πρωτοσέλιδο, που όντως δηλαδή είναι αν το ιεραρχήσουμε σωστά...Και τώρα περνούμε στην ερώτηση που όλοι περιμένατε...Ελάτε, πείτε την αλήθεια αν βλέπατε σε μια κανονική φωτογραφία το συγκεκριμένο άγαλμα θα καταλαβαίνατε ότι είναι η Αφροδίτη της Μήλου; Όσοι απαντήσουν καταφατικά, θεωρώ πως έχουν κάθε δίκιο να διαμαρτύρονται και να φωνάζουν για εθνική προσβολή κατά της Ελλάδας...Τους αναγνωρίζω το δικαίωμα να διαδηλώνουν, να ζητούν την κεφαλή του διευθυντή του focus επί πίνακι, να ζητούν την άμεση απέλαση του Γερμανού πρέσβη, την άμεση απόλυση του Ότο Ρεχάγκελ, το κλείσιμο της εταιρείας Γερμανός και να κάνουν μποϊκοτάζ σε όλα τα Γερμανικά προϊόντα (εκτός της αγαπημένης τους bmw φυσικά...)..Ορκίζομαι πως τους αναγνωρίζω το δικαίωμα να κλείνουν τους δρόμους διαδηλώνοντας και δεν θα παραπονεθώ...Και θεωρώ πως θα πρέπει να τους παραχωρηθούν εισιτήρια διαρκείας για όλα τα ελληνικά και διεθνή μουσεία για να τα επισκέπτονται όποτε επιθυμούν...Πέρα από την όποια πλάκα πάντως, μόνο αυτοί θεωρώ πως έχουν το δικαίωμα να διαμαρτύρονται..
Όλοι εμείς οι υπόλοιποι ας αφήσουμε στην άκρη το υποκριτικό ενδιαφέρον και ας συνεχίσουμε να ζούμε αμέριμνοι στον ιδεατό μας μικρόκοσμο και να ασχοληθούμε με τα ήσσονος σημασίας θέματα...Με τα ποδοσφαιρικά ντέρμπι, τα κουτσομπολιά, τα νέα των διάσημων, τη eurovision, τις εκλογές της οννεδ, τα ριάλιτι, το γυναικείο βόλεϊ και τα λοιπά σοβαρά θέματα που ταλανίζουν και απασχολούν την Ελλάδα...
Όλα τα παραπάνω φυσικά ισχύουν και για μένα...Ούτε εγώ γνώριζα για ποιο άγαλμα επρόκειτο, άσχετα αν πιθανώς να το πετύχαινα έστω και με την τρίτη προσπάθεια, όχι φυσικά λόγω γνώσης αλλά λόγω τύχης...Τουλάχιστον όμως εγώ θεωρώ πως έχω καταλάβει το παιχνίδι που παίζεται και που βρίσκονται οι πραγματικοί εχθροί της χώρας...Και αν μου ζητήσει κάποιος να του τους δείξω, δε θα δείξω προς το εξωτερικό...Εντός των συνόρων θα κοιτάξω και θεωρώ πως δεν θα απέχω και πολύ από την πραγματικότητα..
Εν κατακλείδι...Καλό είναι το ενδιαφέρον για τέτοια θέματα, αλλά τα σημαντικά είναι αλλού...Όσο για τις αντιδράσεις, καλό είναι να μην ξεπερνούν τα όρια και να απευθύνονται εκεί που πρέπει...Διότι σε λίγο θα καταντήσουμε σαν τους μουσουλμάνους , που για μερικά σκίτσα στη Δανία απειλούν το σκιτσογράφο, κάνουν πορείες και χαλάνε τον κόσμο, νιώθοντας θιγόμενοι..Ξέρω πως μερικοί ζηλεύουν τέτοιου είδους μαζικές αντιδράσεις και θα ήθελαν κάτι αντίστοιχο να συμβεί και από ελληνικής πλευράς...Με αυτούς λυπάμαι, αλλά εκπέμπουμε σε τελείως διαφορετικό μήκος κύματος...Ή για να είμαι απόλυτα ακριβής, οι μικρόκοσμοι μας είναι παράλληλοι και δε συναντούνται πουθενά...

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Ένας κουρασμένος και γερασμένος...έφηβος...

Ο Ολυμπιακός είναι σχεδόν μαθηματικά εκτός διεκδίκησης του φετινού πρωταθλήματος εδώ και λίγες εβδομάδες. Ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος που μόλις εδώ και μια εβδομάδα έκλεισε τα 85 χρόνια ζωής, παρουσιάζει φέτος ένα θέαμα και μια εικόνα ομάδας που μόνο με το χαρακτηρισμό οικτρό μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς. Δεν είναι το ότι ήδη έχει χάσει το πρωτάθλημα, το κύπελλο και η συνέχεια του στην Ευρώπη ολοκληρώνεται σε λίγες ώρες, οι αφορμές που με οδηγούν να κάνω κριτική...Ίσα ίσα που εγώ προσωπικά τουλάχιστον έγινα υποστηρικτής αυτής της ομάδας, κατά τη διάρκεια των λεγόμενων πέτρινων χρόνων, τότε που η ομάδα ταλαιπωρούνταν από εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες και δεν μπορούσε να βρει με τίποτα το δρόμο της...Εννοώ δηλαδή, πως οι ποδοσφαιρικές μου σκέψεις και κρίσεις δεν επηρεάζονται από τα πρωταθλήματα και τις διακρίσεις, αλλά από το καλό ποδόσφαιρο και τις ορθολογικές αποφάσεις...
Ο λόγος που κάθομαι και αραδιάζω όλες αυτές τις σκέψεις είναι διότι έχω βαρεθεί η κριτική να περιλαμβάνει τους πάντες και τα πάντα στην ομάδα, εκτός από τους πραγματικούς υπεύθυνους...Διαβάζω μερικές εφημερίδες, ή ακούω συζητήσεις ανθρώπων και παρατηρώ πως γίνεται στοχευμένη κριτική χωρίς να ακουμπά κανείς την πραγματική αλήθεια...Πιστέψτε με, δεν αντέχω να ακούω ανακρίβειες...Πέρα από αυτό, βρίσκω εντελώς παράλογο η παροιμία 'το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι' να έχει εφαρμογή παντού εκτός από την αγαπημένη μας ομάδα...Μου φαίνεται απίστευτο να φορτώνουν όλοι τις ευθύνες παντού εκτός από τη διοίκηση...Εκτός όλων των άλλων, δεν μπορώ να καταλάβω πως τόσα χρόνια στην ομάδα όλα τα καλά τα πιστώνεται η διοίκηση, ενώ τα λάθη όλοι οι άλλοι...Φυσικά, οι απόψεις μου δεν αποτελούν κανενός είδους θέσφατο, ίσα ίσα μάλιστα...Αλλά τουλάχιστον είναι απόψεις ενός ανθρώπου, που θα επέλεγε να υποστηρίζει την ίδια ομάδα, ακόμη και αν δεν υπήρχαν κανενός είδους παρεμβολές από το περιβάλλον του...Ειλικρινά δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω, πόσοι είναι σε θέση να ισχυριστούν κάτι παρόμοιο...
Πολλοί δημοσιογράφοι και οπαδοί λοιπόν (επαγγελματίες και μη...) φορτώνουν τα πάντα στους προπονητές που πέρασαν φέτος από την ομάδα και άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους πάνω σε αυτή, στιγματίζοντας και ασελγώντας πάνω στην ιστορία της. Φυσικά και εγώ συμφωνώ ότι π. χ. ο Κετσπάγια ευθύνεται για την τραγική φυσική κατάσταση του Ολυμπιακού φέτος, ότι ο Ζίκο ήταν τραγικός προπονητής από όλες τις απόψεις και ότι ο Μπόσκο είναι ανεπαρκής να χειριστεί το μεγάλο αυτό καράβι...Αλλά δεν ξεχνώ ποιος τους έφερε και τους επέβαλε σε αυτήν την ομάδα. Και οι τρεις ήταν απλοί yes men, χωρίς ουσιαστικές απαιτήσεις και ισχυρή προπονητική προσωπικότητα..Δεν ξεχνώ τη χαρακτηριστική ατάκα 'χολέρα έχει ο Κετσπάγια;' και ποιος μας τον επέβαλλε καταστρατηγώντας κάθε έννοια ποδοσφαιρικής λογικής...Σε κάθε επιχείρηση πάντα τα λάθη τα φορτώνονται οι απλοί υπάλληλοι, αλλά οι γενικότερες ευθύνες βαρύνουν το αφεντικό και απορώ γιατί στην περίπτωση του Ολυμπιακού δεν βγαίνει να το πει...Αντίθετα εδώ τα καλά τα πιστώνεται ο ένας και η κριτική μοιράζεται σε πολλούς...Για αυτό και μετά, νομιμοποιείται ο κάθε Κετσπάγια να δηλώνει πως αν δεν τον έδιωχναν θα έπαιρνε το πρωτάθλημα περίπατο ή ο λευκός Πελέ να χορεύει αμέριμνος στο καρναβάλι του Ρίο, πίνοντας στην υγεία των κορόιδων...Καλά κάνουν και μας δουλεύουν...
Τον τελευταίο καιρό, ο κόσμος κυρίως αλλά και ο τύπος τα έχουν βάλει με τους παίχτες...Για μένα οι παίχτες έχουν το μικρότερο μερίδιο ευθύνης και εξηγούμαι αμέσως...Πρώτα πρώτα είναι αγύμναστοι χωρίς δική τους ευθύνη, με αποτέλεσμα κάθε τρεις και λίγο να υφίστανται μυικούς τραυματισμούς και η απόδοση τους μετά το 60 των αγώνων να πέφτει κατακόρυφα...Έπειτα και οι ίδιοι βλέπουν την κατάσταση που επικρατεί και ο καθένας κάνει αυτό που νομίζει καλύτερο για την πάρτη του, αλλά και για το καλό της ομάδας όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας...Είναι σαν να περιμένει κανείς από μια τάξη εφήβων να είναι ήσυχη και φρόνιμη μέσα σε μια αίθουσα τη στιγμή που ο καθηγητής είναι απών και ο διευθυντής νοιάζεται για άλλα πράγματα αδιαφορώντας για αυτούς..Είναι ποτέ δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο; Έτσι συμβαίνει με τους ερυθρόλευκους παίχτες,...Παιδιά είναι και αυτοί...Θέλετε καλοπληρωμένα και ίσως κακομαθημένα; Παιδιά όμως...Για αυτό το λόγο ο Γκαλέτι κορόιδευε στην προετοιμασία...Για αυτό ο Ντουντού παρότι μονίμως τραυματίας, πουλάει συνεχώς και απροκάλυπτα οπαδιλίκι θεωρώντας μας τελείως ζώα...Για αυτό και ο όντως χρήσιμος Λούα Λούα κάνει ότι ακριβώς γουστάρει και δεν τη δίνει ούτε από το δεξί στο αριστερό...Για αυτό ο Μαρέσκα είναι εμφανώς ξενερωμένος και δε γουστάρει ο άνθρωπος...Για αυτό ο Μήτρογλου κανει μορφασμούς και ειρωνικές χειρονομίες με το χαρακτηριστικό 'εγώ αλλαγή;'...Για αυτό ο Νταρμπισάιρ δυσανασχετεί με τις αλλαγές του, κάνοντας τον υποτιθέμενο προπονητή να μεταβάλλει την αλλαγή, αποσύροντας τον εύκολο στόχο Ζαϊρί...Για αυτό ο Ντάτολο είναι σαν το ψάρι έξω από τα νερά του και περιμένει να έρθει ο Μάιος για να γυρίσει πίσω στην κανομική του ομάδα, μοιάζοντας σαν φαντάρος που κάνει αγγαρεία...Για αυτό ο Μέλμπεργκ συνέχεια είναι εκτός εαυτού, μη πιστεύοντας αυτά που βλέπει...Για αυτό ο Ντιόγκο έχει γίνει 120 κιλά...Τα προσχήματα κάπως κρατούν οι Έλληνες Νικοπολίδης, Αβραάμ και κυρίως ο Τοροσίδης οι οποίοι αντιλαμβάνονται τον κόσμο περισσότερο σαν γηγενείς και φοβούνται τα χειρότερα...Για όλους τους παραπάνω λόγους, δεν είναι οι παίχτες οι υπαίτιοι της φετινής κατρακύλας...Είναι η διοίκηση η οποία είναι ανύπαρκτη και έχει προχωρήσει ως τώρα σε τραγελαφικές επιλογές προσώπων και μεθόδων και σε τραγικά λάθη...Οι ευθύνες των παικτών έπονται και είναι ήσσονος σημασίας κατά την ταπεινή μου άποψη...
Όλα τα παραπάνω πάντως είναι δυνατό να εξηγηθούν, αν τα δούμε από την ποδοσφαιρική τους σκοπιά. Άλλωστε τις περισσότερες φορές, όποιος προσπαθεί να καταστρατηγήσει τους άγραφους νόμους του ποδοσφαίρου, τιμωρείται σκληρά...Όταν ουσιαστικά καταργείς το ρόλο του προπονητή, όταν δημιουργείς ένα ρόστερ ανισοβαρές με τεράστιες ελλείψεις και χωρίς ικανές εναλλακτικές επιλογές και όταν στηρίζεις κάποια εμφανώς κουτσά άλογα, μόνο και μόνο για να αποδείξεις πως εσύ δεν κάνεις λάθη ποτέ...Όταν κάνεις όλα τα παραπάνω, τότε είναι δεδομένο πως εννιά φορές στις δέκα όχι μόνο θα χάσεις πανηγυρικά το πρωτάθλημα και το κύπελλο, αλλά λογικά δεν θα κατακτήσεις ούτε τη δεύτερη θέση στα play offs, αφού οι ποδοσφαιριστές σου θα είναι σκασμένοι, ξεζουμισμένοι και με την ψυχολογία τους στο ναδίρ...Και τότε να σε δω...
Αλλά όλα αυτά, έστω και με μεγάλη δόση φαντασίας, μπορώ να τα κατανοήσω...Αυτό όμως που με εκνευρίζει είναι το γεγονός πως προβάλλεται σαν αυτοσκοπός το να μπει η ομάδα στο champions league, μπας και καταφέρει να ορθοποδήσει οικονομικά...Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν μπορώ να ανεχτώ να αντιμετωπίζεται ο Ολυμπιακός αλλά και η κάθε ομάδα με απόλυτα χρηματοοικονομικά κριτήρια, λες και είναι μια οποιαδήποτε ανώνυμη εταιρεία...Δηλαδή τώρα θυμηθήκαμε ότι η ομάδα έχει μπει οικονομικά μέσα; Και γιατί μια ποδοσφαιρική ομάδα να αντιμετωπίζεται εντελώς αποκομμένη από τις υπόλοιπες επιχειρηματικές δραστηριότητες του κάθε προέδρου επιχειρηματία..Εκτός και αν θεωρείτε ότι το να έχει στην κατοχή του ένας επιχειρηματίας μια μεγάλη ομάδα δεν του αποφέρει κανένα παράπλευρο όφελος στις άλλες επιχειρήσεις του...Αν το πιστεύετε αυτό, τότε εγώ πάω πάσο.... Αν πάντως παρ' ελπίδα θέλουμε να βλέπουμε μια ομάδα σαν μια ατόφια επιχείρηση, τότε γιατί άραγε να μην ελέγχουμε τον τρόπο με τον οποίο οι ίδιες οι ΠΑΕ παίρνουν δημόσιες εκτάσεις για γήπεδα και απολαμβάνουν διάφορα άλλα προνόμια...Γιατί το μισό Καραΐσκάκη πωλήθηκε και κανείς δεν είπε ούτε κουβέντα...Φυσικά το παράδειγμα είναι τυχαίο...
Ξέφυγα όμως...Προσωπικά δεν με ενοχλεί αν ο Ολυμπιακός φέτος βγει στο ΟΥΕΦΑ..Ίσα ίσα που θεωρώ πως η δοκιμασία των προκριματικών του τσάμπιονς λιγκ είναι επίπονη για κάθε ελληνική ομάδα...Πέρα όμως από αυτό, απαιτείται μια σοβαρή και στιβαρή προπονητική λύση, εγνωσμένης αξίας, η οποία όμως να στηριχτεί πραγματικά...Για ονόματα προπονητών έχω να προτείνω, αλλά το αφήνω προς το παρόν...Όσο για τον Βαλβέρδε δεν το κρύβω ότι είμαι επιφυλακτικός και ίσως στο εγγύς μέλλον να το αναλύσω λίγο περισσότερο...Το μόνο βέβαιο είναι πως η το ρόστερ χρειάζεται επειγόντως ανανέωση και συνάμα ελληνοποίηση..Στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετά ονόματα που μπορούν να αναδειχθούν και κυρίως ξέρουν τι σημαίνει Ολυμπιακός (και Παναθηναϊκός και ΑΕΚ αντίστοιχα)...Δεν μπορώ να καταλάβω λοιπόν τι παραπάνω μπορούν να προσφέρουν στην ομάδα παίχτες σαν τους Λεονάρντο, Ντομί, Ντάτολο, Ραούλ Μπράβο, Πάρντο, Ντιόγκο, Όσκαρ, Κόβατς,Γκαλλίτσιος, Ντουντού κλπ κλπ...Αντιθέτως οι Τζαβέλλας, Τσέζαρεκ, Γιαννούλης, Παπαστεργιανός, Φλίσκας, Καρντόζο, Βερπακόφσκις, Νασούτι, Τάτος, Ριέρα, Σκόκο και διάφοροι άλλοι...Και μη νομίζετε πως μιλάμε για πανάκριβες επιλογές...Όλοι μαζί είναι ζήτημα αν κοστίζουν όσο ένας ολόκληρος Μπεν Αρφά (για να θυμηθούμε και λίγο τα παραμύθια με τα οποία ξεχειμωνιάσαμε, όσο η ομάδα σύσσωμη έκανε χριστουγεννιάτικες διακοπές μακράς διαρκείας...)
Όσο για τα διοικητικά ένα έχω να πω...Το μοντέλο του προέδρου δυνάστη-πατερούλη- καθοδηγού και υποκινητή θεωρώ πως έχει ξοφλήσει για όλες τις ομάδες...Επίσης κανείς τυχάρπαστος γιάπης δεν είναι σε θέση να κουμαντάρει μια ελληνική ιδίως ομάδα, με γνώμονα μόνο το επιχειρηματικό συμφέρον...Οι οπαδοί είναι αυτοί που θα τον διώξουν...Η μόνη λύση για το διοικητικό μέλλον θεωρώ πως είναι η πολυμετοχικότητα... Πολυμετοχικότητα όχι φυσικά σαν και αυτή του Παναθηναϊκού, στην οποία υπάρχουν τέσσερις διεκδικητές της εξουσίας, καθεμία εκ των οποίων χρησιμοποιεί τα δικά της μέσα και τους δικούς της υποστηρικτές για να επικρατήσει επί των υπολοίπων...Ούτε φυσικά σαν την υποτιθέμενη πολυμετοχικότητα που εφαρμόστηκε στον Ολυμπιακό πριν λίγα χρόνια με τα μέλη...Μέλη που σαν υποχρέωση είχαν να καταβάλλουν τη συνδρομή τους μπας και πάρουν κανένα εισιτήριο, και σαν μοναδικό προνόμιο είχαν το δικαίωμα να ψηφίσουν, να αποθεώσουν το μεγαλείο και να ενισχύσουν τα ποσοστά του προέδρου, ούτως ώστε να δημιουργηθεί στη συνέχεια ένα Δ.Σ. με ημετέρους και ανθρώπους που δε διαφωνούσαν σε τίποτα με τον ένα...Θέλω πολυμετοχικότητα σαν και αυτή της Μπαρτσελόνα...Εκεί όπου κανείς δεν είναι εκτός κριτικής...Εκεί όπου τα μέλη ναι μεν πληρώνουν μια σεβαστή συνδρομή, αλλά έχουν δικαίωμα να μαζέψουν υπογραφές, να αμφισβητήσουν τη διοίκηση και να προκαλέσουν εκλογές...Εκεί που το καταστατικό του συλλόγου δεν γίνεται έρμαιο στα χέρια των διοικούντων...Εκεί που όλοι ανά πάσα στιγμή υπόκεινται στον έλεγχο του κόσμου...Εκεί που ο κόσμος έχει πραγματικές υποχρεώσεις και πραγματικά δικαιώματα...Εκεί που εν τέλει που επικρατεί περισσότερη δημοκρατία και προσήλωση στους θεσμούς, περισσότερη και από ότι σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα όπως αυτό της χώρας μας για παράδειγμα...
Μη με ρωτάτε αν πραγματικά πιστεύω πως θα γίνει κάτι τέτοιο ποτέ στην ομάδα μας...Όχι δεν το πιστεύω...Αλλά πιστεύω πως υπάρχουν οι άνθρωποι που μπορούν να εγγυηθούν μια τέτοια διαδικασία και να την εφαρμόσουν άρτια και δημοκρατικά και στη συνέχεια να ακολουθήσουν και άλλοι από τις άλλες ομάδες...Ας ζήσουμε λοιπόν με την ελπίδα και παράλληλα ας προσγειωθούμε..
Και να θυμάστε πάντα αυτό, όποια ομάδα και να αγαπάτε...Όταν είσαι προσγειωμένος, αυτό σε βοηθά να βλέπεις την αλήθεια ευκολότερα αλλά και πρακτικά να το δείτε όταν πέφτεις δεν έχεις πολύ απόσταση να διανύσεις για να βρεθείς στο έδαφος...
Αυτά προς το παρόν...

Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

Μας πήρανε μέτρα...

Πέρασε ήδη ένας γεμάτος μήνας από την προηγούμενη ανάρτηση και ήρθε η ώρα της ολικής επαναφοράς...Πολλοί ενδεχομένως να αναρωτιέστε για τους λόγους της συγκεκριμένης αποχής και δεν έχω σκοπό να σας τους αποκρύψω...Όντας κλασσικός γκρινιάρης σε σχέση με όλα τα θέματα, αλλά ιδίως σε σχέση με την κατάσταση της χώρας, έκρινα απλά ότι με το πέρας των 100 πρώτων ημερών της νεόκοπης κυβέρνησης, όλα έχουν βελτιωθεί και τίποτα δεν είναι όπως παλιά...Όπως ακριβώς μας υπόσχονταν προεκλογικά...Συγχωρήστε μου την όρεξη για ειρωνεία και σκωπτικά σχόλια...Είναι η μοναδική άμυνα που έχω για να αντέξω και να μην τρελαθώ...Παρακάτω λοιπόν ακολουθούν κάποιες σκέψεις για τα μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί με υποτιθέμενο γνώμονα την καλυτέρευση της οικονομικής κατάστασης της χώρας,
Κάθε εβδομάδα λοιπόν ακούμε καινούρια μέτρα τα οποία συνοδεύονται με τη μόνιμη επωδό πως θα ακολουθήσουν κι άλλα, σε περίπτωση που τα τρέχοντα δεν αποδώσουν τα αναμενόμενα...Αν κάτι προσωπικά με εκνευρίζει είναι οι παλινωδίες της κυβέρνησης και τα άθλια επικοινωνιακά τρικ που υποτιμούν τη νοημοσύνη μας...Στην αρχή ακούγαμε πως υπάρχουν λεφτά...Στη συνέχεια αποδόθηκαν ευθύνες στα λόγια...Ακολούθησε η μεγάλη αύξηση του ελλείμματος..Στη συνέχεια η χώρα βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεωκοπίας και ήταν επιτακτική ανάγκη της λήψης άμεσων μέτρων...Λίγες ημέρες αργότερα ο 14ος μισθός πέρασε στην ιστορία...Στη συνέχεια κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι θα ακολουθήσει...Ίσως να φύγει και ο 13ος ή ο 12ος...Στο τέλος όλοι θα εργάζονται χωρίς αμοιβή, έτσι για να καθαρίσει η χώρα από τα χρέη...Και μέσα σε όλα αυτά, επικοινωνιακά τρικ του στυλ επισκέψεις με στόμφο σε διεθνείς χώρες, γελοιότητες για να δείξουν πως έχουμε πυγμή και λοιπές ανούσιες πράξεις...Ξεχνούν κάτι βασικό...Όταν ο λαός θα φτάσει στο σημείο να μην έχει πραγματικά να φάει, τότε θα κατασπαράξει αυτούς τους ίδιους...
Πάντως επειδή ο λαός είδε και αποείδε, είναι πλέον αρκετά συγκαταβατικός στην περικοπή κάποιων σπαταλών, μπας και μπορέσει ποτέ να ορθοποδήσει η συγκεκριμένη χώρα...Είναι όντως διατεθειμένος να συνεισφέρει σε κάποιο βαθμό...Αλλά το ερώτημα παραμένει...Θα τιμωρηθεί ποτέ κανείς σε αυτή τη χώρα για τη συγκεκριμένη κατάσταση;...Μιλώ για πρώην, τωρινούς και λοιπούς γελοίους...Πήγε κάποιος φυλακή μήπως και δεν το έχω πληροφορηθεί ή η όλη φάση εξαντλείται σε κάποιες εξεταστικές επιτροπές του πισινού απλά για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου; Ή μήπως έχουν παραγραφεί τα αδικήματα εδώ και καιρό;...Αλλά ακόμα και τη στρεβλή νοοτροπία στο λαό, οι πολιτικοί δεν την έχουν δημιουργήσει με το κατάπτυστο παράδειγμα τους...Ποιος άραγε δημιούργησε τις στρατιές των χρωματιστών δημοσίων υπαλλήλων; Ποιος έχει κάνει σημαία την αργομισθία και ποιος παίρνει σύνταξη μετά το πέρας της δεύτερης βουλευτικής θητείας; Ποιος μαγειρεύει τους οικονομικούς δείκτες, παρουσιάζοντας μια ψεύτικη ανάπτυξη, η οποία ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε;Ποιος έκανε χιλιάδες λογιστικά τρικ, από τα οποία επωφελήθηκαν ημέτεροι; Ποιος κλέβει τα χρήματα των ασφαλισμένων, των επενδυτών και λοιπών άλλων κατηγοριών, ενώ η ανεργία και η ανέχεια καλπάζουν;...Αλλά βλέπετε στην Ελλάδα δεν είναι τίποτα σοβαρό...ούτε οι νόμοι, ούτε και τα υπόλοιπα και το αφήνω εδώ, διότι αν επεκταθώ θα χουμε μπλεξίματα...
Ειδικός περί τα οικονομικά μέτρα καθ' αυτά, δεν είμαι στην πραγματικότητα..Αλλά γιατί όλα μου φαίνονται εντελώς εισπρακτικά, απλά και μόνο για να τη βγάλουμε και φέτος και ότι αρπάξουμε από τον κακομοίρη το φορολογούμενο;..Διότι πως αλλιώς να εξηγήσω, την αύξηση των έμμεσων φόρων που είναι κατ' εξοχήν αυτοί οι οποίοι πλήττουν τα χαμηλά εισοδήματα; Εμένα οι τύποι μου μοιάζουν να θέλουν να πετάξουν απλά από πάνω τους την καυτή πατάτα, χωρίς να νοιάζονται για κάτι ευρύτερο...Τους ενδιαφέρουν απλά και μόνο οι δείκτες και τα νούμερα, που είναι όμως ο ασφαλέστερος τρόπος για να πεις ψέματα...Αυτοί θα είναι απόλυτα ικανοποιημένοι αν βελτιωθούν οι δείκτες άσχετα αν οι άνεργοι φτάσουν τα 3 εκατομμύρια και κλείσουν όλες οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις..Και ρωτάω εγώ ο αφελής; Που είναι τα κίνητρα για τις επιχειρήσεις για να προσλάβουν νέους εργαζομένους; Που είναι η προστασία του χαμηλού εισοδήματος, την οποία όλα τα ζώα τη θυμούνται παραμονές των εκλογών κάθε φορά...Που είναι τελοσπάντων η αναλογική συνεισφορά των πλουσίων στα μέτρα αυτά; Διότι εγώ το μόνο που βλέπω είναι ότι στους μεγάλους σβήνονται πρόστιμα και γίνονται ευνοϊκές ρυθμίσεις ενώ οι μικροί πεθαίνουν...
Και κάτι τελευταίο...Προσωπικά αν κάτι με εξοργίζει στην προκειμένη περίπτωση είναι το ακόλουθο...Δεν γουστάρω να μου μιλάνε για κρίση και θυσίες, οι άνθρωποι που τη δημιούργησαν, ή άνθρωποι που δεν τους αγγίζει το θέμα στην πραγματικότητα..Δεν αντέχω να μου κάνουν κήρυγμα για την αναγκαιότητα των μέτρων και των περικοπών μεγαλοεπιχειρηματίες καρχαρίες που τόσα χρόνια κερδοσκοπούν ασύστολα εις βάρος των εργαζομένων και του κοινωνικού συνόλου...Δεν μπορώ να ανεχτώ να ηγούνται των υποτιθέμενων κινητοποιήσεων, εργατοπατέρες όλων των αποχρώσεων, που θεωρούν πως ο συνδικαλισμός είναι επάγγελμα και έχουν οικονομήσει πολλά χωρίς στην πραγματικότητα να εργαστούν ποτέ...Και εν τέλει, δεν γουστάρω και δεν ανέχομαι να εκφράζουν απόψεις συναινετικές για τα μέτρα, οι μεγαλοδημοσιογράφοι των καναλιών και των εφημερίδων, άνθρωποι δισεκατομμυριούχοι σφουγγοκολάριοι των αφεντικών και της πολιτικής που μιλούν εξ' ονόματος του λαού, ξεχνώντας τεχνηέντως, πως αυτοί ανήκουν στην κάστα των πλουσίων...Την περικοπή των μισθών μπορώ να την αντέξω...Τη βενζίνη να πάει 2 Ευρώ το λίτρο, επίσης...Η αύξηση της τιμής των ποτών δεν πρόκειται να με επηρεάσει..Αλλά το να μιλούν για τη ζωή μου, οι παραπάνω κατηγορίες ανθρώπων δεν μπορώ να το αντέξω ειλικρινά...Αυτοί που κυνηγούν τη ζωή μας για να την ξεμοναχιάσουν...
υγ1 Ίσως και να είμαι σκληρός, ίσως και άδικος..Ίσως επειδή όμως, αν έχω απαιτήσεις από κάποιους είναι από τους προοδευτικούς ανθρώπους, ή τουλάχιστον τους υποτιθέμενους τέτοιους...Από τους άλλους δεν περιμένω τίποτα καλό...
υγ2 Α μην το ξεχάσω...Θυμάστε την ατάκα του Γιωργάκη, ότι τον συνάντησε ένας γέρος άνθρωπος και του είπε πως θα προσφέρει το μισθό του, για τη σωτηρία της χώρας; Έ κάποιον αντίστοιχο γέρο άνθρωπο συνάντησα και εγώ...Τι μου είπε; "Δεν τους χαρίζω τίποτε εγώ...από εμένα θα πάρουν το μακρύτερο...Ας τιμωρηθούν πρώτα οι υπεύθυνοι και τότε ίσως να το σκεφτώ..." Και τώρα ελάτε, πείτε την αλήθεια...Ποιος από τους δύο γέρους είναι πιο πιθανό να είναι υπαρκτό πρόσωπο...Ελάτε, δεν είναι δύσκολο...
υγ3 Και ένα μαγικό τραγουδάκι έτσι για να το ακούτε όσο διαβάζετε...Μια συνύπαρξη πραγματικών κολοσσών που δημιούργησε ένα μικρό αριστούργημα που μιλά σε όλους αυτούς που κυνηγούν τη ζωή μας για να την ξεμοναχιάσουν μές στη νύχτα...Και επί τη ευκαιρία...Μήπως είναι πραγματικά αργά;...