Τρίτη 18 Μαΐου 2010

Learn old man letters, now at old age...(!!!!)

Ύστερα από ένα αρκετά μεγάλο διάλειμμα περίπου δυόμισι εβδομάδων είμαι πίσω ξανά ενεργός και αποφασισμένος και έτοιμος...Εξάλλου, η επικαιρότητα είναι τέτοια, που και να θες να απέχεις, δεν μπορείς...Για όσους αναρωτιούνται που χάθηκε αυτή η ψυχή με την γκρινιάρικη πλην όμως μαχητική πένα όλο αυτό το διάστημα, έχω να τους πληροφορήσω πως ούτε διακοπές ήμουν, ούτε βαριόμουν να καταθέσω τις σκέψεις μου, ούτε με φίμωσε το google, ούτε φυσικά με έκοψε το περίφημο Δ.Ν.Τ. στα πλαίσια των περικοπών...Απλά στα πλαίσια του παλιμπαιδισμού των δύο τελευταίων χρόνων που με οδήγησε στην όψιμη απόφαση να τελειοποιήσω τις γνώσεις μου στα Αγγλικά, ήμουν απασχολημένος στις εξετάσεις του περίφημου proficiency...You know...Εκείνου του πτυχίου, η κατοχή του οποίου θεωρείται αναγκαίο εφόδιο για κάθε μαθητή και για κάθε φοιτητή κλπ κλπ...Μάλιστα, επειδή είναι κοινώς αποδεκτό πως είμαι άνθρωπος με άφθονο χιούμορ, δεν αρκέστηκα στο να δώσω εξετάσεις για ένα μόνο πτυχίο, αλλά έδωσα τόσο το τεστ του Αμερικανικού πανεπιστημίου όσο και αυτό του Αγγλικού...Έτσι για ποικιλία βρε αδερφέ...Με αφορμή λοιπόν τις υπέροχες αυτές δύο Κυριακές που πέρασα, αισθάνομαι την ανάγκη να παραθέσω κάποιες σκέψεις για την όλη διαδικασία...Πάρτε το απλά σαν ζέσταμα για τα επόμενα που θα ακολουθήσουν με στυλ χαλαρό, αλλά και σοβαρό...
Τα μαθήματα...
Ήταν πολύ περίεργη η απόφαση να ξεκινήσω ξανά τα Αγγλικά μετά από τόσα χρόνια...Φανταστείτε πως κατάφερα να πάρω το Lower με το μεγαλειώδη βαθμό του C το σωτήριο έτος 1995...Γεμάτα 15 χρόνια πίσω...Σχεδόν μια ολόκληρη ζωή έχει περάσει από τότε και πολλά έχουν αλλάξει τελείως, για να μην πω τα πάντα...Τότε ήμουν ένας απλός μαθητής Γυμνασίου και τώρα κοντεύω να πατήσω τα 30....Μάλιστα είχα προσπαθήσει τότε αμέσως μετά να πάρω και το proficiency αμέσως μετά, εκμεταλλευόμενος την καλή φόρμα μου (ούτε ομάδα της Β' Αγγλίας να ήμουν), αλλά με αδίκησαν τα κυκλώματα και έτσι κόπηκα στο προκαταρκτικό τεστ...Μετά από τόσα χρόνια λοιπόν, είπα να συνεχίσω...Ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη, ξαφνική και κυρίως μια κουραστική απόφαση...Ξέρετε τι είναι να γυρνάς από τη δουλειά και αμέσως μετά να πηγαίνεις για ένα σπέσιαλ τρίωρο μάθημα;...Ή τι είναι να νυστάζεις τρελά, αλλά να πρέπει να τελειώσεις τις ασκήσεις γραμματικής για την επόμενη ημέρα... Και που να ξέρατε πόσους καφέδες κατανάλωσα μέσα στα μαθήματα...Ή πόσες φορές έπιανα τον εαυτό μου να αφαιρείται από το μάθημα και να ακούει τους θορύβους από έξω...Αφού να φανταστείτε κάποιες φορές μου ερχόταν να πω εκείνη την ατάκα που θυμάμαι από κάποιο αναγνωστικό του Δημοτικού...: "Σώπα δάσκαλε...σώπα να ακούσουμε τα πουλιά..." Τι κι αν δεν υπάρχουν πουλιά στην Αθήνα...Τι κι αν οι μόνοι θόρυβοι που ακούγονταν ήταν φωνές, κορναρίσματα και βουητά από το δρόμο...Πάντως ήμουν ο καλύτερος μαθητής της τάξης και αυτό το παραδέχονται όλοι οι συμμαθητές μου....Τώρα αν αυτό ήταν καλός ή κακός δείκτης για το γενικότερο επίπεδο του τμήματος, επιτρέψτε μου να έχω μεγάλες αμφιβολίες...
Η χρησιμότητα των αθλητικών γνώσεων...
Από μικρό παιδί, ένα πράγμα που με χαρακτήριζε ήταν η μεγάλη και εκτενής ενασχόληση με τα αθλητικά δρώμενα...Ήταν κάτι που μου άρεσε από μικρό και φυσικά συνεχίζει να μου αρέσει και τώρα...Όλα αυτά τα χρόνια άκουγα ανθρώπους γύρω μου, να αμφισβητούν ανοιχτά τη χρησιμότητα της συγκεκριμένης ενασχόλησης με τον αθλητισμό...Έπρεπε όμως να δώσω τις συγκεκριμένες εξετάσεις για να ανακαλύψω την απτή χρησιμότητα...Ξέρετε φίλοι μου, πόσες λέξεις στα αγγλικά έχω μάθει όλα αυτά τα χρόνια ασχολούμενος με το fooball manager;...Πάρα πολλές...Ή πόσες ατάκες από περιγραφές ξένων ποδοσφαιρικών αγώνων ήμουν σε θέση να γνωρίζω, τη στιγμή που οι συμμαθητές μου τις αγνοούσαν παντελώς; Αλλά και το μπάσκετ μου έχει προσφέρει πολλά...Όταν κάποιοι συμμαθητές μου έψαχναν λεξικά για να θυμηθούν τι σημαίνει η λέξη isolation, εγώ έχοντας παρακολουθήσει περιγραφές Βασίλη Σκουντή ξέρω τι είναι και τι σημαίνει...Για να μη μιλήσω π. χ. για τη λέξη transition...Όταν οι συμμαθητές μου έψαχναν λεξικά τύπου Oxford, εγώ ήξερα τι σημαίνει η εν λόγω λέξη από την κινητή εγκυκλοπαίδεια που ονομάζεται Δημήτρης Χατζηγεωργίου...Για αυτό μη μου ξαναπείτε τίποτα για το θέμα αυτό...
Το άγχος και η πίεση των μαθητών...
Για να το σοβαρέψω λίγο πάντως, έχω να αναφέρω πως κατά τη διάρκεια και των δύο εξετάσεων, παρακολουθούσα τα μικρά παιδιά και το μεγάλο άγχος που είχαν...Παιδάκια που πίστευαν πως άυτές οι εξετάσεις ήταν το παν στη ζωή τους...Παιδιά που ίσως να ένιωθαν την πίεση των γονιών τους και αυτό τα βάρυνε ακόμη περισσότερο...Ξέρετε, πολύ θα ήθελα να πάρω το λόγο και να τους πω πως τέτοια χαζοτεστ είναι σταγόνες μπροστά στον ωκεανό των δυσκολιών που θα έλθει μπροστά τους μετά από το σχολείο...Φοβόμουν όμως πως τέτοιες κουβέντες θα επιβάρυναν ακόμη περισσότερο την ψυχολογία τους και για αυτό παρέμενα σιωπηλός...Όσο για μένα...Από πολύ μικρός τα έχω απομυθοποιήσει όλα μέσα μου...Ένα πράγμα θα σας πω για να καταλάβετε...Πλέον προετοιμαζόμαστε για την προφορική εξέταση που έπεται μετά από 10 μέρες και στα πλαίσια αυτής της προετοιμασίας, ο καθηγητής μας έβαλε να κάνουμε εικονικά προφορικά τεστ μέσα στο μάθημα, κάνοντας μας στο τέλος παρατηρήσεις και διορθώσεις...Και ενώ σε όλους μα όλους τους συμμαθητές μου, έκανε παρατηρήσεις γραμματικού περιεχομένου ή λεξιλογίου και τους συνιστούσε να μην είναι τόσο σφιχτοί, εμένα ξέρετε τι μου είπε;..Να προσπαθήσω στις εξετάσεις να είμαι πιο σοβαρός, πιο μετρημένος και να μην χαλαρώνω τόσο πολύ το κλίμα κατά τη διάρκεια της συνομιλίας με τους εξεταστές...Φανταστείτε τι έχει να γίνει...
Η απροκάλυπτη πλύση εγκεφάλου...
Πέρα όμως από όλα αυτά, μην πιστέψει κανείς πως όσοι παίρνουν το ρημάδι το proficiency, ξέρουν τη γλώσσα...Μην κάνει κανείς τέτοιο λάθος, αν και είμαι απολύτως βέβαιος πως όποιος έχει παρακολουθήσει έστω και λίγες ώρες ξένη γλώσσα στη ζωή του, το γνωρίζει αυτό καλά...Απλά προσπαθεί ο μαθητής να εντρυφήσει στην τεχνική των εξετάσεων και μαθαίνει απλά τα sos, σύμφωνα με την εμπειρία του φροντιστηρίου με μόνο και αποκλειστικό στόχο να καταφέρει να πάρει το πτυχίο και να ξεμπερδέψει με δαύτο...Αυτό προσωπικά δε μου μοιάζει παράξενο...Στο κάτω κάτω όλες οι εξετάσεις σε όλα τα γνωστικά πεδία σε αυτή τη χώρα, την παπαγαλία δεν ευνοούν ή μήπως κάνω λάθος;...Αυτό όμως που μου με παραξενεύει και με εκνευρίζει σε σχέση με το Proficiency, είναι ο κυνικός και απροκάλυπτος τρόπος με τον οποίο ιδίως οι Αμερικάνοι σου κάνουν πλύση εγκεφάλου μέσα από αυτό...Με το πρόσχημα του φρικτά περιορισμένου χρόνου, δεν σου αφήνουν κανένα περιθώριο σκέψης...Άλλωστε όλοι οι καθηγητές στο λεν ξεκάθαρα εκ των προτέρων, πως την ώρα των εξετάσεων είσαι υποχρεωμένος να ξεχάσεις τις προσωπικές σου απόψεις, αφού πρέπει να συμφωνείς απαραίτητα με τα κείμενα...Τι κι αν το θέμα της έκθεσης π.χ. σου λέει για το καλό που προσφέρουν οι Αμερικανοί στην ανθρωπότητα με τις αγαθοεργίες που κάνουν...Εσύ δεν μπορείς να πεις τίποτα αντίθετο, απλά να αναλύσεις αυτές τις καλές πράξεις...Μιλάμε για πλύση εγκεφάλου πρώτης ποιότητας...Και αφήστε εμένα, που στο κάτω κάτω δεν είμαι κανένα παιδάκι πλέον...Τα κακόμοιρα τα δεκαεξάχρονα σκέφτομαι...
Η σκέψη για ένα εγχώριο πτυχίο...
Με αφορμή λοιπόν τόσο την πλύση εγκεφάλου στα μαθήματα Αγγλικών, όσο και το σοβαρό κόστος που έχουν οι εξετάσεις για κάθε μαθητή και κατ' επέκταση γονιό, έκανα πολλές φορές τη σκέψη μέσα σε αυτή τη διετία, πως θα έπρεπε το κράτος να δημιουργήσει ένα αντίστοιχο κρατικό πτυχίο γλωσσομάθειας στο οποίο να εξετάζονται οι Έλληνες. Να οριοθετήσει μια αρκετά χαμηλότερη τιμή, από τη στιγμή που τα έσοδα θα μπαίνουν στα κρατικά ταμεία και με αυτόν τον τρόπο να δημιουργήσει ένα προσιτό και εγχώριο πτυχίο...Από τη στιγμή μάλιστα, που η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων μαθητών, θέλει το proficiency, απλά σαν εφόδιο για την εργασία του...Και να έμεναν τα άλλα πτυχία, για τα παιδιά αυτά που σκοπεύουν να μετακινηθούν στο εξωτερικό για σπουδές ή για εργασία...Την ίδια στιγμή μαζί με αυτή τη σκέψη πάντως μου καρφώνεται και μια ακόμα...Για την ακρίβεια τρομάζω στην ιδέα στη διενέργεια εξετάσεων από εγχώριο φορέα...Ήδη ηχούν στα αυτιά μου, οι καταγγελίες για νοθεία, φακελάκια στους εξεταστές και προνομιακή μεταχείριση υποψηφίων...Για αυτό ας το αφήσουμε καλύτερα και να προσπαθήσουμε όλοι μαζί να βρούμε λόγους για να υποστηρίξουμε τις αγαθοεργίες των Αμερικανών..
Τα αποτελέσματα...
Όσο για τα αποτελέσματα και τις προσδοκίες μου; Μα ποιος νοιάζεται για τον προορισμό, από τη στιγμή που το ταξίδι είναι το πιο σημαντικό;...Τι σημασία έχει η Ιθάκη, αν ο πηγαιμός προς αυτή δεν είναι ενδιαφέρων και περιπετειώδης; Τελοσπάντων, για να σοβαρευτώ επιτέλους, μια ζωή ήμουν άνθρωπος των οριακών καταστάσεων...Πάντα ζούσα με το minimum δυνατό...Για αυτό και στα 2 τεστ του Proficiency, όλα θα κριθούν στο όριο και στο νήμα...Στο κάτω κάτω, τι αξία έχει να περάσεις τον πήχη στο άλμα επί κοντώ, αν δεν τον ακουμπήσεις και λίγο, προκειμένου να κουνηθεί και να δημιουργήσει αγωνία στο κοινό για το αν τελικά θα πέσει ή θα κρατηθεί στη θέση του...!!!
υγ1 Και για όσους δεν είναι αγγλομαθείς και δεν έχουν εντρυφήσει στη γλώσσα αυτή και σε όλο το βάθος της, θέλω να τους παρέχω τα φώτα μου και να τους εξηγήσω πως η μετάφραση του τίτλου της παρούσας ανάρτησης, είναι φυσικά η ακόλουθη...: "Μάθε γέρο γράμματα, τώρα στα γεράματα...!!!!