Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

H εκπλήρωση μιας προσωπικής υπόσχεσης...

Η πλέον του δεκαημέρου αποχή του φτωχού συγγενή από τις αναρτήσεις και τις δημοσιεύσεις, μετά το κρεσέντο των πρώτων ημερών του μήνα, έρχεται σήμερα να πάρει τέλος έστω και προσωρινά...Είμαι ξανά πίσω για να σας εξηγήσω τους λόγους της αποχής, για να καθησυχάσω τις ανησυχίες σας και να προσφέρω μια χαρούμενη ή λιγότερο χαρούμενη νότα στην καθημερινότητα σας...Μια μόλις εβδομάδα πριν και το φετινό καλοκαίρι πάρει την άγουσα για τα αποδυτήρια, είμαι εδώ ξανά, πανέτοιμος για νέες προκλήσεις και έχοντας να σας ανακοινώσω και μια σημαντική είδηση...

Ο ιστότοπος αυτός δημιουργήθηκε για να αποτελεί μια προσωπική διέξοδο του υπογράφοντα προς τον έξω κόσμο, από την οποία θα διοχετεύονται προς τα έξω προσωπικές σκέψεις και συναισθήματα..Όμως από τη στιγμή, που έχει αποκτήσει ένα ελάχιστο κοινό, που ξοδεύει λίγο από τον καθημερινό του χρόνο κάνοντας τον κόπο να να ρίξει μια ματιά στα κείμενα αυτά, είμαι απόλυτα υποχρεωμένος να τους σεβαστώ...Έτσι αφουγκραζόμενος το γεγονός, πως από τις 10 Αυγούστου και μετά οι περισσότεροι έχουν φύγει για διακοπές, πετώντας μακριά Pc και λοιπές συσκευές, πήρα την απόφαση να κάνω μια διακοπή και να ξαναρχίσω όταν όλοι θα είναι πίσω, έτοιμοι να υποδεχτούν ξανά την κουταμάρα και την υπερβολή μου...Επί τη ευκαιρία, κατάφερα να εξοικονομήσω λίγο χρόνο, για να ολοκληρώσω κάτι που σας περιγράφω στην αμέσως παράγραφο...Έτσι περί το τέλος του τρέχοντος μήνα περίπου, οι ρυθμοί θα ανεβούν ξανά και το καραβάνι θα ξεκινήσει την πορεία του για κατάκτηση νέων προορισμών σκέψεων και συναισθημάτων..Μάλιστα αξίζει να σημειωθεί πως έχω ήδη σημειώσει περί τα 15 διαφορετικά θέματα στο σημειωματάριο μου, για τον επόμενο καιρό συν αυτά που προκύπτουν από την καθημερινότητα...Για αυτό λοιπόν από την αρχή της επόμενης εβδομάδας και έπειτα, οι αναρτήσεις θα είναι συνεχείς και ποικίλες όπως πάντα και τα κενά θα εκμηδενισθούν..Για να σας πω την αλήθεια η όλη κατάσταση από συχνότητα μα και ένταση δημοσιεύσεων, θα μπορεί να χαρακτηριστεί από μία και μόνο λέξη...Οργασμός...Και πάμε τώρα και στην είδηση που σας υποσχέθηκα...

Η καλή είδηση είναι ότι όλο αυτό το διάστημα, κατάφερα να βρω ελεύθερο χρόνο προκειμένου να πραγματοποιήσω μια υπόσχεση που είχα πρωτοδώσει στον εαυτό μου από το τέλος του 2009 και ως τώρα αδυνατούσα να την πραγματοποιήσω. Η υπόσχεση αφορά, την μεταφορά στο χαρτί των κορυφαίων κατά την ταπεινή μου άποψη δημοσιεύσεων του φτωχού συγγενή έως τώρα, σε μια έκδοση που αποκλειστικό στόχο έχει να τις διαφυλάξει για πολλά χρόνια, τόσο στη μνήμη όσο και στη ζωή...Η σκέψη για το παραπάνω εγχείρημα ξεκίνησε λίγο πριν από το τέλος του 2009 και μάλιστα δε σας κρύβω πως ο αρχικός προγραμματισμός ήταν να εκδοθεί τις πρώτες ημέρες του 2010…Φυσικά όμως, και αυτό ήταν ένα σχέδιο που ξεχάστηκε γρήγορα, καθώς ο χρόνος που απαιτούνταν ήταν αρκετός, ενώ εκείνη την περίοδο οι εξελίξεις έτρεχαν…Ευτυχώς λοιπόν βρέθηκε ο Αύγουστος, όπου ο ελεύθερος χρόνος είναι κάπως περισσότερος και έτσι εδέησα να εκπληρώσω μια υπόσχεση που είχα δώσει στον εαυτό μου, από το ξεκίνημα κιόλας της διαδικτυακής μου παρουσίας…Και είναι κάτι που θα προσπαθώ να το πράττω ανά τακτά χρονικά διαστήματα (λογικά μια φορά κάθε χρόνο), για όσο καιρό ο φτωχός συγγενής θα ζει και θα υπάρχει για να πρήζει τον κόσμο με τις παραξενιές και τις ιδιοτροπίες του… Έστω όμως και 9 μήνες μετά, είμαι σε θέση να ανακοινώσω πως η συγκεκριμένη λιτή έκδοσή είναι σχεδόν έτοιμη...Για την ακρίβεια απομένουν κάποιες πινελιές, οι οποίες θα αποδοθούν μέσα στην τρέχουσα εβδομάδα...

Πολλοί ξέρω πως ενδεχομένως θα αναρωτηθούν για τη χρησιμότητα του όλου εγχειρήματος...Για ποιο λόγο δηλαδή μπαίνω στον κόπο να εκδώσω σε έντυπη μορφή, όλα τα παραπάνω κείμενα από τη στιγμή μάλιστα που όλα αυτά είναι διαθέσιμα και ανηρτημένα στο διαδίκτυο για όποιον επιθυμεί να ανατρέξει σε αυτά…Αλλά αισθάνομαι πως είναι αλλιώς να έχω τις κορυφαίες μου δημοσιεύσεις (σύμφωνα πάντα με τα προσωπικά μου υποκειμενικά κριτήρια), πάντα διαθέσιμες στη βιβλιοθήκη μου…Είναι μια σιγουριά και αυτό, αλλά και μια ηθική ικανοποίηση γιατί όχι;…Πέρα από αυτό, όταν θα περάσουν οι μήνες και τα χρόνια και θα έχω σχεδόν λησμονήσει τα θέματα στα οποία αναφερόμουν τώρα, θα μπορώ εύκολα να ανατρέξω σε αυτές τις σελίδες και να επαναφέρω στη μνήμη μου τα θέματα με τα οποία χαιρόμουν, λυπόμουν, γκρίνιαζα, γελούσα, δάκρυζα, εκνευριζόμουν και σκεφτόμουν σήμερα…Θα είναι μια επιβεβαίωση πως κάποτε υπήρξα και εγώ ένας μάχιμος και ασυμβίβαστος blogger, που πήγαινε πάντα κόντρα στο κύμα και αρνούνταν να παρατήσει τις ιδέες και τα πιστεύω του, ενώ πάντα έβαζε το φτωχό μυαλό του να δουλέψει ανάποδα για να μπορεί να ανακαλύπτει τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις… Με την ευχή να συνεχιστεί το ίδιο βιολί για πολλά χρόνια, με αποτέλεσμα να γεμίσω μια ολόκληρη βιβλιοθήκη με κείμενα του φτωχού συγγενή, τα οποία φυσικά θα αποτελούν και την παρακαταθήκη μου κατά μια έννοια…Από την άλλη πλευρά βέβαια, αυτή όλη η προσπάθεια είναι λογικό να μη μείνει μόνο για μένα, για αυτό και τα αντίτυπα θα είναι σίγουρα πάνω από ένα…Όσο για το ποιοι θα έχουν την τύχη ή την ατυχία να τα αποκτήσουν, αυτό είναι αυτονόητο...Η διανομή των συγκεκριμένων θα γίνει σε όσους φίλους, γνωστούς ή οικείους μου το ζητήσουν αφού πρώτα το πληροφορηθούν σχετικά από την παρούσα ανάρτηση, αλλά και σε όσους το βρίσκουν δύσκολο να διαβάζουν μέσω ιντερνετ, αλλά έχουν ήδη εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους για το παρόν blog...Έτσι και έτσι, εγώ δεν το έχω πει σε κανέναν προφορικά και όσοι το μάθουν, θα το μάθουν μέσω του φτωχού συγγενή…Και στο κάτω κάτω, αν κάποιος δεν κάνει τον κόπο να μπαίνει εδώ μέσα έστω αραιά και που, δε βλέπω κανένα λόγο να θέλει να λάβει στα χέρια του ένα συνοθύλευμα κειμένων που είναι βέβαιο πως δε θα του λένε τίποτα βαθύτερο και δεν θα του ξυπνάνε κανενός είδους συναίσθημα...
Συνεχίζοντας, αξίζει πιστεύω τον κόπο να δώσω κάποιες χρηστικές συμβουλές για την όλη προσπάθεια…Η διαδικασία της επιλογής ,μου ήταν εξαιρετικά επίπονη, μέχρι τελικά να καταλήξω στις 90-95 δημοσιεύσεις που θα συμπεριλάβω στο τελικό αρχείο...Είχα πολλές αμφιβολίες και πολλά διλήμματα, ενώ δεν μου είναι και εύκολο να κόβω από την προεπιλογή κείμενα, τα οποία μπορεί να είναι άκρως αδιάφορα για όλους εσάς, αλλά σε μένα όλα κάτι έχουν να πουν...Πέρα από όλα αυτά, αξίζει να σημειώσω πως τελικά επέλεξα να μην προβώ σε καμία κατηγοριοποίηση των δημοσιεύσεων, καθώς το θεωρώ ανούσιο να κάνω κάτι τέτοιο από τη στιγμή μάλιστα που πολλά κείμενα ισορροπούν μεταξύ περισσότερων από μια κατηγοριών…Για αυτό και τα παραθέτω ανακατεμένα, έτσι ώστε ο απλός αναγνώστης να διαβάζει ένα κείμενο και στη συνέχεια να μην γνωρίζει τι τον περιμένει παρακάτω…Είναι μια συνεχής εναλλαγή συναισθημάτων, άκρως αντιθέτων πολλές φορές μεταξύ τους, που κάνει το όλο σκηνικό πιο ενδιαφέρον κατά την άποψη μου..Επίσης το κάθε κείμενο (η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων δεν έχει υποστεί καμία αλλαγή από εμένα τώρα) ξεκινά με μια μικρή εισαγωγή μερικών γραμμών, η οποία γράφτηκε από μένα αυτές τις ημέρες και περιγράφει το πλαίσιο και το κλίμα που επικρατούσε την εποχή που δημοσιεύτηκε, παρέχοντας κάποιες εξηγήσεις για τις οποίες να είστε βέβαιοι πως ποτέ δεν πρόκειται να αναφερθώ προφορικά..Οπότε όπως αντιλαμβάνεστε έχουν και αυτές τη σημασία του και κρύβουν μέσα τους πολλές εξηγήσεις και πολλές απαντήσεις, για όποιον ενδεχομένως επιθυμεί να αφουγκραστεί κάτι περισσότερο, αφού είναι βέβαιο πως δεν θα έχει ξανά τέτοια ευκαιρία…
Δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο…Ή μάλλον έχω να προσθέσω πάρα πολλά, αλλά δε θεωρώ πως είναι καλό να αναλώνομαι σε μακροσκελείς περιγραφές για κάτι που ούτως ή άλλως είναι στα σκαριά και καλώς ή κακώς, δεν αφορά όλους τους αναγνώστες…Οι υπόλοιποι σε λίγες ημέρες ας είναι έτοιμοι για να κάνουμε όλοι μαζί ένα μακροβούτι στην καταγάλανη και πεντακάθαρη θάλασσα του φτωχού συγγενή, εκεί όπου οι πολιτικές με τις αθλητικές απόψεις, διάφορα άλλα θέματα ποικίλου ενδιαφέροντος, τα προσωπικά ζητήματα, τα μουσικά θέματα, τα κοινωνικά τα ιστορικά και τα στρατιωτικά είναι σε μια κατάσταση όπως αυτή που περιγράφει η φράση κάτω από τον τίτλο του ιστολογίου…Ατάκτως εριμμένα, ενώ φυσικά ακροβατούν συνεχώς ανάμεσα στο χιούμορ και τη σοβαρότητα, την κριτική και την υπερβολή……Όπως δηλαδή συμβαίνει πάντα (και φυσικά θα συμβαίνει) σε αυτό το ιστολόγιο, από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας του και μέχρι το τέλος κάπου εκεί μακριά πέρα από τον ορίζοντα...

Μείνετε συντονισμένοι λοιπόν, διότι στο εγγύς μέλλον θα πούμε πολλά και διάφορα...

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Οι καλοκαιρινές διακοπές του Νεοέλληνα..(επανέκδοση)

Προτού αρχίσω και το σημερινό παραλήρημα θα πρέπει να σας εξομολογηθώ κάτι...Πολύ σπάνια αφιερώνω χρόνο για να ξαναδιαβάζω τις παλαιότερες αναρτήσεις που έχω ανεβάσει σε τούτο τον ταπεινό πλην όμως ιστότοπο...Πάντως σε γενικές γραμμές θυμάμαι τι έχω περίπου γράψει, με τα ποια θέματα έχω πραγματευτεί..Σήμερα λοιπόν ξεκίνησα να γράφω κάποιες σκέψεις για την ερημωμένη πόλη που ακούει στο όνομα Αθήνα, αλλά και για την κοσμοσυρροή που παρατηρώ όταν πηγαίνω για μπάνιο στην παραλία...Ένα κείμενο,που θα μιλούσε για την άνετη μετακίνηση πλέον στην πόλη και το χαμό που γίνεται στην παραλία, στις οποίες ο Έλληνας διαπρέπει αυτές τις μέρες...Ώσπου θυμήθηκα, ότι κάτι παρόμοιο είχα γράψει και πέρυσι και ανέτρεξα σε αυτό...Για του λόγου το αληθές το συγκεκριμένο κείμενο βρίσκεται στην ακόλουθη διεύθυνση...http://ftoxos-sigenis.blogspot.com/2009/08/blog-post_11.html...Επειδή εκείνο το κείμενο το θεωρώ ως ένα από τα πιο όμορφα που έχω γράψει (προσωπικό γούστο είναι αυτό...), επειδή είχε συγκεντρώσει πολλά χτυπήματα τότε και κυρίως επειδή το τρέχον κοινό του φτωχού συγγενή είναι εντελώς διαφορετικό από πέρυσι, θεωρώ ανούσιο να ξαναγράψω κάτι από τη στιγμή που το έχω έτοιμο...Για αυτό από την επόμενη παράγραφο κιόλας, μιμούμενος τα κανάλια που έχουν επαναλήψεις αυτόν τον καιρό, θα επαναδημοσιεύσω εκείνο το κείμενο της 11ης Αυγούστου του 2009 (για πρώτη και τελευταία φορά προχωρώ γενικά σε αναδημοσίευση) , βάζοντας μόνο κάποιες μικρές πινελιές και ανεβάζοντας ένα πιο καλοκαιρινό τραγούδι ...Θεωρώ πως αξίζει τον κόπο να θυμηθούμε λοιπόν, τι φιλοσοφίες ανέπτυσσα ένα χρόνο πριν, από αυτό το βήμα...Πάρτε βαθιά ανάσα λοιπόν, πατήστε το play στο βίντεο που βρίσκεται στο τέλος της παρούσας ανάρτησης και κάντε ένα μεγάλο μακροβούτι στο καλοκαιρινό παραλήρημα που ακολουθεί αμέσως τώρα....

"Βρισκόμαστε πλέον, αγαπητοί αναγνώστες του φτωχού συγγενή, λίγες μόνο ημέρες πριν το Δεκαπενταύγουστο και η εικόνα των ερημωμένων πόλεων είναι μια πραγματικότητα. Ειδικά η Αθήνα αυτήν την εβδομάδα που διανύουμε μοιάζει ερειπωμένη πόλη...η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων έχει πάρει τα όρη και τα νησιά και το πεδίο είναι ελεύθερο...Βγαίνεις στο δρόμο στις 10 το πρωί και βλέπεις ελάχιστους ανθρώπους...Παρκάρεις το αυτοκίνητο σου σε οποιαδήποτε από τις τουλάχιστον 10 θέσεις που έχεις μπροστά σου διαθέσιμες...Διασχίζεις τις κεντρικές οδικές αρτηρίες της πόλης με τετάρτη ταχύτητα και τουλάχιστον 100 χιλιόμετρα την ώρα και οι υπόλοιποι οδηγοί σου κορνάρουν και σου ανάβουν τα φώτα, επειδή οδηγείς αργά...!!! Απίστευτα πράγματα, ιδίως για όποιον ζει όλη τη ζωή του εδώ και βλέπει τη διαφορά...Βέβαια, επειδή όλα τα καλά δε διαρκούν για πάντα, μετά τον Δεκαπενταύγουστο οι ορδές και τα καραβάνια των ταξιδιωτών θα πάρουν το δρόμο της επιστροφής προς το κλεινόν άστυ και η Αθήνα θα πάρει ξανά τη μορφή που όλοι λατρέψαμε τόσα χρόνια...Η πολυκοσμία θα επιστρέψει, το πάρκινγκ θα γίνει ξανά δυσεύρετο, το νέφος θα είναι ξανά μαζί μας, ο θόρυβος που τόσο μας έλειψε θα έρθει πίσω,τα κορναρίσματα θα συνοδεύουν την καθημερινότητα μας και γενικά όλα θα πάρουν τη γνωστή τους μορφή...Αλλά και να μην κυκλοφορείς με το αυτοκίνητο, μπορείς εύκολα να καταλάβεις τη διαφορά στην ερημωμένη πόλη...Ξέρετε τι είναι να κατεβαίνεις από την πολυκατοικία για μισή ώρα και να γυρίζεις βρίσκοντας το ασανσέρ στον όροφο που το άφησες, σημάδι πως δεν κυκλοφορεί ψυχή;...Αφήστε που η καθαρίστρια του διαδρόμου, έχει σηκώσει τα πατάκια των εισόδων για να τα καθαρίσει και παραδοσιακά τα αφήνει όρθια...Ε λοιπόν, εδώ και πάνω από 10 μέρες, τα περισσότερα από αυτά παραμένουν όρθια, μιας και οι ιδιοκτήτες τους έχουν ταξιδέψεις για άλλες πολιτείες, πιο δροσερές και πιο υγρές, αφήνοντας πίσω στο κλεινόν άστυ μονάχα τους μη προνομιούχους..

Καμιά φορά κάθομαι και σκέφτομαι πως τελικά οι διακοπές είναι ένα πολύ περίεργο πράγμα στη ζωή του εργαζόμενου Έλληνα...Δουλεύεις 11,5 μήνες το χρόνο σαν το χαμάλη, ενώ η έννοια προσωπική ζωή είναι είδος προς εξαφάνιση, στριμωγμένη ανάμεσα στο βαριά φορτωμένο καθημερινό πρόγραμμα...Και περιμένεις αυτές τις 15 ημέρες κυριολεκτικά σαν μάννα εξ' ουρανού προκειμένου να ξεφύγεις από την καθημερινή ρουτίνα και να αναπαύσεις το ταλαιπωρημένο σου σαρκίο, αλλά και για να ξεδώσεις...Να αλλάξεις παραστάσεις βρε αδερφέ και να ξεφύγεις από τον ανώτερο σου στη δουλειά που σε πρήζει με τις φωνές και τις απαιτήσεις του, αλλά και να γλιτώσεις από το πρωινό ξύπνημα που ποτέ δε συνήθισες όλα αυτά τα χρόνια...Και αντί να βρεις έναν ήσυχο τόπο να ξεκουράσεις το κορμί σου και κυρίως το μυαλό σου από τις σκοτούρες και την καθημερινότητα, κάνεις ότι είναι δυνατό προκειμένου την περίοδο των διακοπών να κουραστείς ακόμη περισσότερο...!! Η έννοια διακοπές για το σύγχρονο Έλληνα είναι συνυφασμένη με ταξιδάκι σε κάποιο από τα ελληνικά νησιά...Τι να μας πει το μνημόνιο, το ΔΝΤ και η τρόικα, από τη στιγμή που ο Έλληνας την εξόρμηση του θα την πραγματοποιήσει με κάθε τρόπο, έστω και για λιγότερες ημέρες...Για αυτόν ακριβώς το λόγο, κάθε Έλληνας εργαζόμενος που σέβεται τον εαυτό του, έχει κλείσει ένα δωμάτιο σε κάποιο πολυσύχναστο νησί για να περάσει εκεί τις λιγοστές ημέρες των διακοπών του...Μάλιστα οι περισσότεροι για να μη χάσουν το κελεπούρι έχουν φροντίσει να το νοικιάσουν και να το καπαρώσουν από το χειμώνα κιόλας...Το ότι το δωμάτιο τις περισσότερες φορές αποδεικνύεται βρώμικο και ανάξιο των χρημάτων που δαπανήθηκαν για αυτό, είναι κάτι που απλά το βάζω στη κουβέντα έτσι για να μην ξεχνιόμαστε...
Η πολυπόθητη ημέρα της φυγής επιτέλους φτάνει και εσύ συνωστίζεσαι στο λιμάνι μαζί με χιλιάδες άλλους θερινούς ταξιδιώτες και υπομένεις την καθυστέρηση της γραμμής κάτω από το λιοπύρι...Επιτέλους το καράβι φτάνει, αλλά ενώ περίμενες ένα σύγχρονο πλοίο βλέπεις ένα σχεδόν σαπιοκάραβο με πολλούς υπεράριθμους επιβάτες...Καταπίνεις το θυμό σου και λες "δε βαριέσαι...διακοπές πηγαίνω ας μην νευριάσω με τα κακώς κείμενα"...Με τα πολλά ύστερα από αρκετές ώρες φτάνεις στον προορισμό σου και ξεφορτώνεις τα πολυάριθμα μπαγκάζια σου (παιδιά, σκυλιά, τσάντες, βαλίτσες και ενίοτε πεθερά...) Αφού τακτοποιείσαι στο δωμάτιο, καταλαβαίνεις πως είναι πλέον μεσημέρι και είναι η ώρα του φαγητού...Άλλωστε πάντα ο Έλληνας τις παραδόσεις που έχουν να κάνουν με το φαγητό τις τηρεί απαρέγκλιτα και με θρησκευτική ευλάβεια...Επιλέγεις μαζί με την παρέα σου ένα εστιατόριο, αλλά για κακή σου τύχη, ο εστιάτορας έχει αποφασίσει πως αυτό το καλοκαίρι θα πουλήσει και θα μαγειρέψει όλα τα αποθέματα των φαγητών και των υλικών που έχει από παλιά, συμπεριλαμβανομένων πολλές φορές των κατοικιδίων του μαγαζιού...Άλλωστε βρισκόμαστε σε περίοδο οικονομικής κρίσης και τα ανοίγματα δεν είναι πολύ συχνά πλέον...Για αυτό και τα μπιφτέκια που τρως είναι από την εποχή που ήταν της μόδας τα παντελόνια καμπάνα και οι μακριές φαβορίτες...Αλλά εσένα λίγο σε νοιάζουν όλα αυτά, αφήστε που δεν τα καταλαβαίνεις και πολύ...Εσένα σε νοιάζει που βρίσκεσαι σε διακοπές και συνεχίζεις να απολαμβάνεις τη μαγεία κάθε στιγμής...
Το απόγευμα απολαμβάνεις το καφεδάκι και το μπανάκι σου σε μια πολυσύχναστη παραλία που έχει τόσο πολύ κόσμο, όσο η λεωφόρος Κηφισίας σε ώρα αιχμής μια εργάσιμη ημέρα με βροχή!!! Ακόμα και η θάλασσα σου μοιάζει αλλοιωμένη με τόσο πολύ κόσμο που έχει μέσα της, ενώ ακόμα και το θαλασσινό νερό έχει μια περίεργη γεύση..."Μα τι στο καλό γίνεται;" αναρωτιέσαι αλλά ποιος σε ακούει...Αφήστε που η θάλασσα άνοιξε την όρεξη της κυρίας στη διπλανή ξαπλώστρα και η μυρωδιά από το παστίτσιο που έχει στο μπολ της είναι το καλύτερο κάλεσμα για όλες τις μύγες του νησιού... Και έφτασε επιτέλους το βράδυ...Η ώρα που κάθε άνθρωπος που κάνει διακοπές μεταμορφώνεται σε ένα άγριο party animal, που δεν βλέπει την ώρα και τη στιγμή που θα λιώσει τις σόλες των παπουτσιών του από το χορό και το κούνημα...Κάνεις ένα μπανάκι λοιπόν, γεμίζεις το μαλλί σου με gel με τον κίνδυνο να σε κυνηγούν όλα τα έντομα του συγκεκριμένου νησιού και των γειτονικών, φοράς και το ακαταμάχητο άρωμα σου (ούτε το άρωμα του γατόπαρδου τόση επιτυχία) και είσαι πλέον έτοιμος να ξεχυθείς στις πίστες και στα κλαμπ του νησιού...Επιλέγετε λοιπόν με την παρέα σου ένα νυχτερινό κλαμπ (για την ακρίβεια ένα σκοτεινό καταγώγιο που αν το έβλεπες φωτισμένο την ημέρα θα σιχαινόσουν να μπεις μέσα) και όλο το βράδυ κουνιέσαι στους ρυθμούς κάποιων ακαταλαβίστικων μπάπα-μπούπα , που χαριστικά και με πολλή γενναιοδωρία στην έκφραση ονομάζονται μουσική.... Αλλά εσένα δε σε νοιάζει τίποτα, εσύ είσαι σε διακοπές και αισθάνεσαι πραγματικός άρχοντας...Πίνεις κάθε μπόμπα που σου προσφέρεται και δεν γυρνάς πίσω στο ξενοδοχείο αν δεν έχει πρώτα ξημερώσει και δεν αισθάνεσαι το κεφάλι σου να πάει να σπάσει από τον πονοκέφαλο...Πέφτεις για ύπνο μαζί με την παρέα σου και δίνεις με αυτόν τον τρόπο τέλος σε μια συναρπαστική ημέρα διακοπών...

Ο ύπνος σου στις διακοπές δε διαρκεί ποτέ πάνω από 3 ώρες για αυτό και ξυπνάς πρωί πρωί...Άλλωστε πρέπει να πάρεις πρωινό, από τη στιγμή μάλιστα που το έχεις προπληρώσει μαζί με το δωμάτιο...Είπαμε το φαγητό για τον Έλληνα και ιδίως το πρωινό είναι απαράβατος κανόνας...Άσχετα αν τα πρωινά αυγά και οι μαρμελάδες, αισθάνεσαι να χορεύουν μέσα στο στομάχι σου, παρέα με το ουίσκι και τα σφηνάκια που ήπιες το προηγούμενο βράδυ και μαζί με τα βαλσαμωμένα μπιφτέκια του βραδινού εστιατορίου... Μετά και από αυτό, αισθάνεσαι σαν κοτόπουλο βγαίνοντας στον ήλιο...Αλλά είπαμε...Είσαι σε διακοπές και παρότι η ώρα είναι 12 το μεσημέρι και ο ήλιος είναι πιο καυτός και από το χέρι του Μπάνε Πρέλεβιτς, είσαι υποχρεωμένος να πας για μπάνιο...Επειδή όμως δεν αισθάνεσαι και τόσο άνετα, αποφασίζεις να θέσεις βέτο στην παρέα σου και να τοποθετήσεις τους δικούς σου όρους..."Θα σας ακολουθήσω, αλλά δεν θα πάμε στην ίδια χθεσινή παραλία, όπου δεν έπεφτε καρφίτσα...Ας πάμε σε μια πιο ήσυχη, με λιγότερο κόσμο και λιγότερη βαβούρα"...Όλοι συμφωνούν και το καραβάνι ξεκινάει...Πράγματι η συγκεκριμένη παραλία σου φαίνεται μια χαρά...Έχει κόσμο, αλλά σε λογικά πλαίσια και το σπουδαιότερο...μπορείς να ανασάνεις και να ξαπλώσεις σαν άνθρωπος....Αλλά δυστυχώς φίλε μου ούτε και σήμερα είναι η τυχερή σου ημέρα...Έχεις την ατυχία η ξαπλώστρα σου να βρίσκεται ανάμεσα σε δύο πολύβουες και θορυβώδεις παρέες...Η μια παρέα στα αριστερά σου, το έχει ρίξει στο beach volley...Αλλά όπως πολύ καλά ξέρεις, πάντα σε μια τέτοια περίπτωση υπάρχει ο γραφικός που την έχει δει Λίμπερμαν Αγκάμεζ και καρφώνει τη μπάλα με τόση δύναμη λες και κάνει δοκιμαστικό για να παίξει στον Ηρακλή...Και εσύ κοιτάς να αποφύγεις τα χτυπήματα της μπάλας...Αλλά και δεξιά σου, το ζευγάρι που βρίσκεται δεν είναι λιγότερο επικίνδυνο...Βλέπεις εκείνοι παίζουν ρακέτες και το αγόρι δυστυχώς για σένα νομίζει πως είναι ο Ρότζερ Φέντερερ (φωτό) και έχει ως στόχο να κάνει την κοπέλα να μη φτάνει να αποκρούσει το μπαλάκι, με αποτέλεσμα αυτό συχνά πυκνά να προσγειώνεται πάνω σου και αυτός να πανηγυρίζει λες και κέρδισε το Ρολάν Γκαρός (που είναι άλλωστε και το αιώνιο απωθημένο του Ελβετού)...Μα πόση γραφικότητα τελοσπάντων μπορεί να αντέξει ακόμα και ένας άνθρωπος που είναι σε διακοπές;

Με αυτό το ρυθμό περίπου κυλούν και οι υπόλοιπες ημέρες των διακοπών και η ημέρα της αποχώρησης φτάνει χωρίς να καταλαβαίνεις πόσο γρήγορα πέρασαν οι διαθέσιμες ημέρες...Είδατε φίλοι μου πως έχουν απόλυτο δίκιο όσοι ισχυρίζονται πως όταν περνάς καλά ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα που δεν τον καταλαβαίνεις..Είδατε που η λαϊκή σοφία μπορεί να περιγράψει όλα τα ανθρώπινα συναισθήματά; Φυσικά όλα όσα γλαφυρότατα περιγράφω παραπάνω, αποτελούν μια τυπική εβδομάδα διακοπών κάθε Νεοέλληνα...Βέβαια αναγνωρίζω πως υπάρχουν και άλλα είδη διακοπών για πολλούς...Υπάρχουν αυτοί που στις διακοπές τους μοιάζουν να θέλουν να μάθουν όλες τις περιοχές και για αυτό διανύουν τόσα πολλά χιλιόμετρα, περισσότερα από νταλικέρη διεθνών δρομολογίων...Αλλά και αυτοί που πηγαίνουν διακοπές με το έτερον ήμισυ και περνούν όλη την ημέρα μέσα στο δωμάτιο, κολλημένοι από τα σιρόπια και τις γλύκες...Ή άλλοι που πληρώνουν χρήματα για να ζήσουν στιγμές survivor, σε ένα κάμπινγκ που είναι γενικά και της μόδας...
Αυτές είναι λοιπόν φίλοι μου, οι διακοπές του νεοέλληνα σήμερα...Μια εβδομάδα στην οποία προσπαθεί να χωρέσει όλα όσα δεν έκανε ολόκληρη τη χρονιά, με την ψευδαίσθηση πως έτσι ξεδίνει και περνάει πραγματικά καλά...Θα μου πείτε και εσένα τι σε νοιάζει, πως σπαταλά ο καθένας τον ελεύθερο χρόνο του;...Αυτό που απλά προσπαθώ να πω, είναι πως θα πρέπει να κάνουμε πράγματα που πραγματικά μας ευχαριστούν και μας αναπαύουν, χωρίς να επηρεαζόμαστε από τα πρότυπα της εποχής, από τις in συμπεριφορές και το φασισμό της μόδας...Διότι σε τέτοιες περιπτώσεις και δεν ευχαριστιόμαστε πραγματικά τη ζωή και τις χαρές της και μοιάζουμε με καρικατούρες που ακολουθούν τις βουλές της εποχής, χωρίς πρωτοβουλία και ακριβή προσανατολισμό...
Τελοσπάντων, επειδή γενικώς με τα κηρύγματα δεν τα πάω και τόσο καλά, αφήνω τον καθένα να απολαύσει τον ελάχιστο ελεύθερο του χρόνο με όποιον τρόπο επιθυμεί, και να γυρίσει πίσω ανανεωμένος, φρέσκος και ξεκούραστος, με λιγότερες έννοιες και περισσότερη ενέργεια..."


υγ1 Και σαν επιστέγασμα όλων των παραπάνω ένα κομμάτι, αρκούντως χιουμοριστικό που σαρκάζει με όμορφο και έξυπνο τρόπο τη συμπεριφορά του Νεοέλληνα στην παραλία...Ένα τραγούδι από ένα γνωστό σε όλους μας ραπ συγκρότημα, το οποίο με τον καυστικό του και συνάμα σπαρταριστό στίχο καυτηριάζει και σατιρίζει τα κακώς κείμενα, την ώρα που οι άλλοι εν Ελλάδι hip-hopάδες, είναι απολύτως ενταγμένοι και υποταγμένοι στο εγχώριο σταρ σίστεμ, μακριά από πράγματα και απόψεις που οι ίδιοι βαυκαλίζονται πως πρεσβεύουν...



Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

Η επιστροφή του Ερνέστο στον κόκκινο πάγκο...

Ο Ερνέστο Βαλβέρδε είναι εδώ και λίγες ώρες ο νέος προπονητής του Ολυμπιακού, για να γίνει ξανά το χατήρι όσων κατά την περυσινή περίοδο φώναζαν κάθε τρεις και λίγο το όνομα του εν χορώ, μες στο Καραΐσκάκη..Και έτσι ο Ολυμπιακός, όπως άλλωστε και στο μπάσκετ φέτος, φέρνει για δεύτερη φορά τον ίδιο προπονητή και αυτό που μένει να δούμε αν ήλθε για να διαπρέψει ή απλά πρόκειται για ξαναζεσταμένο φαγητό...Πολλά έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί για το Βάσκο, όχι μόνο τώρα αλλά και για την προηγούμενη θητεία του στον κόκκινο πάγκο...Η συντριπτική πλειοψηφία των κόκκινων φιλάθλων υποδέχθηκε με χαρά και ανακούφιση την επιστροφή του Βάσκου, κρίνοντας κυρίως όσα προηγήθηκαν τα δύο περασμένα χρόνια...Κάποιοι είναι σκεπτικοί...Επειδή όμως αισθάνομαι πως όσοι τον αποθεώνουν το κάνουν για λάθος λόγους και όσοι τον αμφισβητούν επίσης για λάθος λόγους, βρήκα την ευκαιρία να γράψω λίγες (λίγες;;;) κουβέντες για τη σημαντική αυτή επιστροφή...Για αυτό και παρακάτω θα παραθέσω την άποψη μου για τον Ερνέστο, αλλά και διάφορα περιστατικά τα οποία κάποιοι τεχνηέντως ξεχνούν να αναφέρουν...Χωρίς παρωπίδες, χωρίς κολλήματα, φυσικά χωρίς αγιογραφίες και στηριζόμενος σε πραγματικά γεγονότα...Όπως κάνουν φυσικά και οι αθλητικοί δημοσιογράφοι, έτσι δεν είναι;....

Η προπονητική αξία του Βαλβέρδε...
Πολλοί αμφισβητούν την προπονητική αξία του Βαλβέρδε και λένε ατάκες του τύπου, "έλα μωρέ τώρα σε ποιες ομάδες έχει δουλέψει;" Κατ' αρχάς έχει δουλέψει σε Μπιλμπάο, Εσπανιόλ και Βιγιαρεάλ, που δημιουργούν ένα βιογραφικό σημαντικό...Με την τελευταία όντως δεν τα πήγε καλά και απολύθηκε, αλλά στις άλλες δύο πήγε συγκριτικά μια χαρά...Ναι δεν έκανε πρωταθλητισμό, αλλά πχ στη Μπιλμπάο αυτό είναι το τελευταίο που μετρά, σε σχέση με το να αναδειχτούν παίχτες από τα σπλάχνα του συλλόγου...Με την Εσπανιόλ όμως, έφτασε ως τον τελικό του ΟΥΕΦΑ και έχασε στα πέναλτι από την πυραυλοκίνητη τότε Σεβίλλη του Ράμος, παίζοντας ωστόσο από τα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου με 10...Πέρα όμως από αυτό εκείνη η ομάδα είχε ποιότητα και ήταν εξαιρετικά δουλεμένη...Με τον τεράστιο Ιραιθόθ (δεύτερος κίπερ τότε πίσω από τον Καμενί, αλλά αγωνιζόταν στο Ουέφα βασικός) στο τέρμα, στην άμυνα το συγχωρεμένο το Χάρκε μαζί με τον Τορεχόν, τον Πάμπλο Σαμπαλέτα, το βράχο Μοισές Ουρτάδο στο κέντρο, φυσικά τον εξαιρετικό Άλμπερτ Ριέρα έξω αριστερά, τον δεξιοτέχνη Ντε λα Πένια, το Λουίς Γκαρσία, το χρησιμότατο Ρουφέτε δεξιά και κυρίως τη μεγάλη ντίβα της ομάδας μπροστά, το μύθο των Καταλανών Ραούλ Ταμούδο...Με πολλούς από τους παραπάνω δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις και αυτό αναφερόταν στα ρεπορτάζ της εποχής...Όμως στο χορτάρι όλη τη χρονιά, η Εσπανιόλ ήταν μια σφριγηλή αντίπαλος και κυρίως μια πολύ καλή ομάδα με το Όμικρον κεφαλαίο...Αλλά και στην Ελλάδα πήρε ένα εύκολο πρωτάθλημα, με συγκριτικά μεγάλη διαφορά...Φυσικά κανείς δεν είπε ότι είναι Μουρίνιο....Αλλά για την Ελλάδα και αυτός περισσεύει...Μια ματιά στους πάγκους των άλλων ομάδων, θα σας πείσει πως ο Ερνέστο σαν όνομα είναι αρκετές σκάλες πάνω, αντικειμενικά μιλώντας...
Η Ευρωπαϊκή πορεία του Ολυμπιακού με το Βάσκο στον πάγκο...
Οι πιο πολλοί θυμούνται το προηγούμενο πέρασμα του Βαλβέρδε με ευχάριστες αναμνήσεις, λόγω κάποιων εντυπωσιακών σκορ που πέτυχε ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη εκείνη τη χρονιά...Όλοι δηλαδή θυμούνται την πεντάρα με τη Μπενφίκα, όπου ακόμα και ο Ντιόγκο έβαλε 2 γκολ, αλλά και την τεσσάρα στη Χέρτα, όπου στο δεύτερο ημίχρονο ο Λέτο ερχόμενος από τον πάγκο έδωσε ρεσιτάλ...Ξεχάσαμε όλοι την τριάρα στην Κύπρο, όπου ο Ερνέστο δεν ξεκινά τον Άντζα βασικό και επιμένει στο Τζόλε, ενώ έχει έρθει ήδη ο Λέτο και ως συνέπεια μας κάνει ο παλάίμαχος ο Σόσιν και ο κάτι σαν προπονητής Τιμούρ γιογιό, παρότι υπήρχε η σοβαρή δικαιολογία ότι δεν είχαν ολοκληρωθεί οι σημαντικές μεταγραφές...Ή στη συνέχεια στον όμιλο, ποιος άραγε θυμάται τις εμφανίσεις της ομάδας εκτός έδρας τόσο με τη Γαλατάσαράι όσο και με τη Μέταλιστ; Ένας Ολυμπιακός που δεν έκανε καμία φάση, έπαιζε μαζική άμυνα και τρώγοντας ένα γκολ έχασε με κάτω τα χέρια με εμφανίσεις που θύμιζαν τις πρόσφατες με τη Μακάμπι...Αλλά και τα ματς με Μπενφίκα και Χέρτα φαίνεται πως τα ξεχάσαμε και θυμόμαστε απλά τα σκορ...Στο πρώτο ημίχρονο με τη Χέρτα το οποίο έληξε 0-0, οι Γερμανοί έχασαν απίστευτες ευκαιρίες για να προηγηθούν και όσοι δε θυμούνται τον τουρίστα Ντιντιέ Ντομί να αποκρούει κατά τύχη στη γραμμή, ή τον Πάντελιτς να αστοχεί σε ανεπανάληπτο τετ α τετ, είμαι εγώ εδώ και τους τα θυμίζω...Αλλά και στο ματς με τη Μπενφίκα, το πιο δίκαιο σκορ θα ήταν πιθανώς το 5-4, αφού στο πρώτο ειδικά ημίχρονο, οι δύο ομάδες έχουν τις ίδιες ευκαιρίες απλά ο Ολυμπιακός ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικός ενώ ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ακυρώθηκε και ένα γκολ της Μπενφίκα στην αρχή, για όποιον θυμάται...Το αποκορύφωμα φυσικά ήταν το στραπάτσο από τη Σεντ Ετιέν το Φλεβάρη, όπου μια ομάδα σχεδόν ουραγός στη Γαλλία με παίχτες που απλά έτρεχαν, μας κέρδισε και μας απέκλεισε άνετα και με σβηστές τις μηχανές...Για να μη θυμηθώ δηλαδή ότι επί μια ώρα οι ψαράδες της Νόρτζελαντ μας έπαιζαν σχεδόν μονότερμα μες στη Δανία...Όλα αυτά τα λέω, για να θυμίσω πως ο Βαλβέρδε δεν κρίθηκε επιτυχημένος, λόγω των ευρωπαϊκών νικών όπως κάποιοι λανθασμένα θυμούνται...Για άλλους λόγους αγαπήθηκε....

Ερνέστο...ο δίκαιος...
Επειδή όλοι στην Ελλάδα ζούμε και γνωρίζουμε τι σημαίνει αποδυτήρια μεγάλης ομάδας και τι κλίκες δημιουργούνται, γνωρίζουμε πως οι προπονητές των μεγάλων ομάδων θέλουν να τα έχουν καλά με τους ντόπιους, τους παλιούς και τις βεντέτες...Ο Βαλβέρδε ήταν ο μοναδικός προπονητής, που χειρίστηκε τα αποδυτήρια άψογα και για αυτό κατάφερνε να αποσπά στον αγωνιστικό χώρο το καλύτερο από τον κάθε παίχτη...Και ήταν εξαιρετικά δίκαιος με όποιον άξιζε για αυτό ήταν συμπαθής στις παλιές καραβάνες και στους Έλληνες..Θυμίζω πως Νικοπολίδης, Τοροσίδης και Αβραάμ ήταν βασικοί και αναντικατάστατοι όλη τη χρονιά...Θυμίζω τα μπινελίκια του Ντάρκο μετά το γκολ με την ΑΕΚ στο Καραΐσκάκη, που δεν τον εμπόδιζαν όποτε μπαίνει να σκοράρει...Θυμίζω την εκδίωξη του Ραούλ Μπράβο από έναν συμπατριώτη του προπονητή και δεν βρίσκω ποιος προπονητής θα το έκανε αυτό ποτέ, ή πχ αν θα το έκανε αυτό ποτέ ο Μπάγεβιτς με έναν Σέρβο (εδώ κάποτε έπαιζε βασικός και αναντικατάστατος ο Μίλος Μάριτς)...Θυμίζω τον παραγκωνισμό του Όσκαρ, που ήταν μια δική του επιλογή...Θυμίζω, πως ενώ αρχικά δε γούσταρε το Ντουντού στη συνέχεια δεν τον έβγαζε ποτέ...Θυμίζω κυρίως πως οι Λέτο και Νταρμπισάιρ, οι οποίοι καθόλη τη χρονιά είχαν παράπονα από αυτόν, στο τέλος βγήκαν και είπαν πως θέλουν να μείνει ο Βαλβέρδε...Όλα αυτά δείχνουν δικαιοσύνη και αυτό για το ποδοσφαιρικό τμήμα μιας μεγάλης ομάδας στο οποίο πηγαινοέρχονται βεντέτες και παπαγαλάκια είναι πάρα πολύ σημαντικός παράγοντας για την εύρυθμη λειτουργία του...
Οι μεταγραφικές επιλογές του Βαλβέρδε..
Πολλοί τον έκραζαν τότε, για τις επιλογές παικτών στις οποίες προέβη και για το γεγονός πως δεν στήριξε τους νέους του Ολυμπιακού και έβγαλε όλη τη σεζόν με κάποιους συγκεκριμένους παίχτες..Για την πρώτη περίπτωση, όλοι κάνουν αναφορά στην περίπτωση Όσκαρ και για τη δεύτερη στην περίπτωση Πατσατζόγλου...Για να ενισχύσω ακόμη περισσότερο τα επιχειρήματά τους θα θυμίσω την περίπτωση του Μίκελ Αλόνσο, τον οποίο ο Βάσκος τον δοκίμαζε για πάνω από έναν μήνα, ενώ ήταν εμφανές και στον πιο αδαή, ότι το παλικάρι δεν μπορούσε...Από την άλλη πλευρά όμως ξεχνούν όμως πολλοί πως η τριάδα από την Ισπανία που είχε προτείνει ο Ερνέστο ήταν ο Ντούσερ, ο Ντούντα και τέλος ο Όσκαρ...Άσχετα αν η διοίκηση του πήρε μόνο τον τελευταίο...Ενώ ο σκληροτράχηλος Ντούσερ πήρε τότε μεταγραφή για μια κάποια Σεβίλλη, ενώ η εξέλιξη του Ντούντα ήταν τόσο εντυπωσιακή που έβγαλε μάτια με τη Μάλαγα και έπαιξε και Μουντιάλ...Όσο για τους νέους που όλοι λένε πως δεν εκμεταλλεύτηκε, έχω να πω πως ο Βαλβέρδε κατάλαβε πολύ γρήγορα πως εδώ στην Ελλάδα παίζει το κεφάλι του κάθε αγωνιστική και για αυτό καθιέρωσε μια σταθερή ενδεκάδα έμπειρων για να ελαχιστοποιήσει τις απώλειες...Εδώ μετά την ήττα στην Κύπρο οι μισοί ζητούσαν να απολυθεί...Εδώ στην πρώτη αγωνιστική και ενώ ο Αστέρας Τρίπολης κέρδιζε 1-0 μέσα στο Καραΐσκάκη, οι περισσότεροι ήταν έτοιμοι να αποδοκιμάσουν χοντρά...Ο Βαλβέρδε κατάλαβε πως αυτό που μπορεί να του εξασφαλίσει το μέλλον του ήταν οι νίκες με κάθε τρόπο...Για αυτό άφησε στην άκρη τα πειράματα και τις δοκιμές πολύ νωρίς και δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος...
Η μετατροπή της αρχικής άρνησης του σε κατάφαση...
Πολλοί παραξενεύτηκαν γιατί η άρνηση του Ερνέστο πριν δύο μήνες, μετατράπηκε σε μεγαλοπρεπή κατάφαση...Μα είναι απλό...Ο Βάσκος είναι ένας έξυπνος άνθρωπος, που δεν πιστεύω να ήταν διατεθειμένος να ζήσει όσα έζησε στο προηγούμενο πέρασμα του...Ήξερε πως λαμβάνοντας μια ομάδα καινούρια είναι πιθανό να ξανααποκλειστεί από τον Αύγουστο και να μπει στο ταμείο ανεργίας γρήγορα γρήγορα...Υποψιαζόταν επίσης πως στις αρχές του καλοκαιριού, πιθανή επαναπρόσληψη του, πιθανώς να γινόταν για την απομυθοποίηση του και αυτό το σκηνικό στον Ολυμπιακό του Σωκράτη το έχουμε βιώσει αρκετές φορές, τόσο σε ποδόσφαιρο όσο και σε μπάσκετ...Ενώ τώρα όλα έχουν αλλάξει...Ο Βάσκος ήρθε σχεδόν πάνω σε άσπρο άλογο, ως ο σωτήρας της ομάδας με σχεδόν λευκή επιταγή για να χειριστεί το ποδοσφαιρικό τμήμα...Πότε άλλοτε συνέβη στον Ολυμπιακό να πουν στον προπονητή, διάλεξε όποιον παίχτη θέλεις και εμείς θα στον πάρουμε...Αλλά και να αποτύχει ο Ερνέστο, ποιος θα του ρίξει ευθύνες από τη στιγμή που διαχειρίστηκε μια ομάδα την οποία δεν έχτισε ο ίδιος; Ή αν ξαναπαρουσιαστεί πρόβλημα φυσικής κατάστασης και μυικών τραυματισμών, ποιος θα του επιρρίψει ευθύνη; Αντιθέτως αν πάρει το πρωτάθλημα (που το θεωρώ αρκετά πιθανό, από τη στιγμή που η ομάδα θα αγωνίζεται μια φορά την εβδομάδα μόλις...), αυτός θα καρπωθεί το μεγαλύτερο μερίδιο της επιτυχίας...Με μονά ζυγά δικά του και τέτοιες εγγυήσεις και με δεδομένη τη στήριξη και την αγάπη του κόσμου, μόνο αφελής θα ήταν ο Βαλβέρδε αν δεν αποδεχόταν την πρόταση...
Η προσωπική μου άποψη γενικά για την επιστροφή...
Προσωπικά τον ήθελα για προπονητή και μάλιστα το έχω ξαναγράψει πρόσφατα, πως ο μεταγραφικός σχεδιασμός της ομάδας, μοιάζει σαν να έγινε από αυτόν...Τον ήθελα άσχετα αν κατά την πρώτη θητεία του, στα αιώνια ντέρμπι η ομάδα δεν έσκισε...Θυμίζω πως πέρα από τις νίκες με ΑΕΚ και ΠΑΟΚ εντός έδρας, το κύπελλο ήρθε σχεδόν από συγκυρία, ενώ τα δύο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό μπορεί να έληξαν 0-0 χωρίς πολλές φάσεις, αλλά οι πράσινοι ήταν έστω και κατά λίγο καλύτεροι από εμάς...Τον ήθελα όμως, διότι με αυτόν η ομάδα παρουσίασε ένα πρέσινγκ που όμοιο της από ελληνική ομάδα, εγώ δεν έχω ξαναδεί και το λέω...Είδα επίσης μια τέλεια εφαρμογή του 4-4-1-1, το οποίο υπό κάποιες συνθήκες και με τα κατάλληλα εργαλεία, μπορεί να σε πάει ψηλά και να σου προσφέρει καλό θέαμα...Τον είδα επίσης να βελτιώνει παίχτες και τον είδα επίσης να καταφέρνει να πάρει το καλύτερο δυνατό από έναν παίχτη, ο οποίος όταν ήρθε στην Ελλάδα, αρκετοί άσχετοι βιάστηκαν να τον χαρακτηρίσουν παλτό πολυτελείας...Μιλώ φυσικά για το Φερνάντο Μπελούτσι, ο οποίος ήταν κατ' εμέ ο πιο καταλυτικός και πιο σημαντικός παίχτης για την πορεία της ομάδας εκείνη τη σεζόν...Δεν ξέρω αν ο Ιμπαγκάσα θα μπορέσει να αποδειχτεί εξίσου σημαντικός για την πορεία της ομάδας, αλλά πχ ο Σκόκο μου μοιάζει αυτή τη στιγμή ιδανικός και για εξυπηρετήσει τη θέση, έχοντας καλύτερα πόδια από το Φερνάντο, ενώ παράλληλα θεώρώ πως ο Ριέρα με τον Ερνέστο θα θυμίσει ξανά το θωρηκτό της Εσπανιόλ...Κυρίως όμως ήθελα το Βαλβέρδε σε σχέση με τα άλλα ονόματα, διότι γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα και φαντάζομαι πως πλέον ξέρει και τις κακοτοπιές, τόσο των αντιπάλων σε αγωνιστικό επίπεδο όσο κυρίως αυτές που προέρχονται εκ των έσω και είναι και οι πιο επικίνδυνες από όλες κατά τα φαινόμενα...Και εντέλει, θέλω μια φορά να στηριχθεί τόσο πολύ ένας προπονητής στην ομάδα και να καθήσει για μια πενταετία για να κάνει έργο και να έχει και η ομάδα μια συνέχεια...Δεν ξέρω αν θα γίνει κάτι τέτοιο, και να σας πω την αλήθεια δεν το πολυπιστεύω...Αλλά τουλάχιστον από προπονητές κλόουν τύπου Κετσπάγια και Ζίκο, ο Βαλβέρδε είναι καλύτερος και εντέλει πιο κατάλληλος για να χειριστεί αυτό το φετινό πολυεθνικό ρόστερ, μπας και γίνει κάτι καλό...
Παρουσιάζει πάντως εξαιρετικό ενδιαφέρον, ο τρόπος με τον οποίο θα δράσει ο Ερνέστο, τόσο αγωνιστικά όσο κυρίως εξωαγωνιστικά και μεταγραφικά, ιδίως κατά τον πρώτο καιρό...Αλλά όλα αυτά θα φανούν ξεκάθαρα με τον καιρό και καλό θα είναι να κάνουμε υπομονή...
Μου αρέσει πάντως, που είπα πως θα πω λίγα λόγια...

Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

Τα καλοκαιρινά οξύμωρα των Παναθηναϊκού, ΑΕΚ...

Καθώς η επίσημη ποδοσφαιρική περίοδος για τις περισσότερες ελληνικές δεν έχει ξεκινήσει ακόμη, κρίνω σκόπιμο σήμερα να πω δυο κουβέντες ποδοσφαιρικές. Και μιας και για την ομάδα που αγαπώ, έχω ήδη αναφερθεί και θα το ξανακάνω και προσεχώς, λέω σήμερα να αναφερθώ στους έτερους δύο διεκδικητές του ελληνικού πρωταθλήματος, τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ...Οι επίσημες υποχρεώσεις για την μεν ΑΕΚ ξεκινούν σε δύο εβδομάδες, ενώ για τους πράσινους η επίσημη σεζόν ξεκινά με την έναρξη του φετινού πρωταθλήματος ήτοι στο τέλος του τρέχοντος μήνα...Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, δεν είναι δυνατόν να έχει κανείς ολοκληρωμένη εικόνα για τις δύο αυτές ομάδες, μιας και τα φιλικά επ' ουδενί δεν αποτελούν ασφαλές κριτήριο για οιαδήποτε ομάδα κατά την άποψη μου...Για αυτόν ακριβώς το λόγο σήμερα θα αναφερθώ στα παράξενα και οξύμωρα φαινόμενα που παρατηρούνται στις δύο αυτές ομάδες και που προξενούν φοβερή εντύπωση στον ουδέτερο παρατηρητή...

Παναθηναϊκός
Ο Παναθηναϊκός φέτος ξεκινά τη χρονιά έχοντας ένα πολύ μεγάλο αβαντάζ σε σχέση με τους έτερους διεκδικητές του τίτλου...Είχε το χρόνο να προετοιμαστεί κατάλληλα, χωρίς να δίνει ευρωπαϊκά προκριματικά μες στο κατακαλόκαιρο, ενώ έχει εξασφαλισμένα αρκετά χρήματα από το Champions League και ειδικά αν τελικά ο ΠΑΟΚ δεν καταφέρει να εισέλθει στους ομίλους...Είχε επίσης το χρόνο, καθώς η προηγούμενη σεζόν για αυτόν τελείωσε αρχές Μαΐου, να προχωρήσει σε επαγγελματικό σχεδιασμό και να εντοπίσει τους μεταγραφικούς του στόχους με ηρεμία και καθαρό μυαλό...Όλα αυτά όμως μοιάζουν να πήγαν στράφι εν μέσω του φοβερού πολέμου της πολυμετοχικότητας, που κορυφώθηκε το τρέχον καλοκαίρι και δημιούργησε νέα στρατόπεδα στον ορίζοντα...Τουλάχιστον μέχρι πριν 2 χρόνια, υπήρχε ο Τζίγκερ και απέναντι του είχε τους άλλους επιχειρηματίες της περίφημης πολυμετοχικότητας...Ο Τζίγκερ είχε μια εφημερίδα να τον στηρίζει απροκάλυπτα και μια να τον ξεσκίζει στην κριτική, ενώ ο κόσμος έμοιαζε να είναι συντριπτικά εναντίον του...Αυτά μέχρι και τις αρχές του καλοκαιριού, όταν οι Γιαννακοπουλαίοι προσεταιρίσθηκαν στο στρατόπεδο του, αλλάζοντας τα δεδομένα της μάχης και δημιουργώντας το οξύμωρο...Ο κόσμος είναι εναντίον της υπάρχουσας διοίκησης με μεγάλη πλειοψηφία και όλοι αναπολούν τις "πατερικές" στιγμές και νευριάζουν με τις μεταγραφικές επιλογές, τον υποτιθέμενο αριστερό πρόεδρο και τις λοιπές παλινωδίες...Οι εφημερίδες όμως πλέον είναι και οι δύο απροκάλυπτα μαζί του...Τόσο το Derby, όσο και η Πράσινη στηρίζουν τη διοίκηση και χτυπούν τους απέναντι με ειρωνικά σχόλια, σπόντες και ανώνυμες καταγγελίες...Μια ματιά να ρίξει κανείς στα πρωτοσέλιδα των συγκεκριμένων φυλλάδων και θα καταλάβει, αφού θα διαβάσει για Βατοπέδια και λοιπά σκάνδαλα...Το μέλλον είναι πολύ ενδιαφέρον...Αν η ομάδα πάει καλά, τότε όλοι θα σωπάσουν και οι οπαδοί θα είναι άπαντες χαρούμενοι...Αν όμως το πράγμα στραβώσει, τότε θα γίνει χαμός...Ο κόσμος συλλήβδην θα ξεσηκωθεί, και τότε να δω τι ψέμα και τι ευφάνταστη δικαιολογία θα βρουν να γράψουν οι πράσινες εφημερίδες...Αφήστε, που η κυκλοφορία τους ως τότε είναι βέβαιο πως θα φτάσει στα τάρταρα, διότι ο κόσμος που και που σταματάει την κατανάλωση κουτόχορτου και δεν καταπίνει αμάσητα αυτά που του σερβίρουν...
Και πάμε και στα μεταγραφικά...Ο Σίντνεϊ Γκοβού, όπως και κάθε ξένος ποδοσφαιριστής ανάλογου επιπέδου, στο φτωχό ελληνικό πρωτάθλημα περισσεύει...Παίχτες που σκοράρουν πχ 10 γκολ σε πρωταθλήματα τύπου αγγλικό και γαλλικό είναι βέβαιο πως στην Ελλάδα μπορούν εύκολα να σκοράρουν από 20-25 γκολ και το παράδειγμα του για κάποιους τελειωμένου Σισέ είναι πρόσφατο και νωπό...Αλλά το πραγματικά οξύμωρο για τον Παναθηναϊκό είναι η αυτή η μεγάλη τρύπα που υπάρχει στο κέντρο της άμυνας...Από το 2004 όταν έφυγε ο Κυργιάκος δεν έχει περάσει ένας σοβαρός αμυντικός ηγέτης και στυλοβάτης για την πράσινη άμυνα...Αντιθέτως έχουν περάσει πολλοί άσχετοι με το αντικείμενο ποδοσφαιριστές και αρκετοί ελπιδοφόροι, που κονιορτοποιήθηκαν από την αρρωστημένη νοοτροπία...Ονόματα τύπου Ενακαρίρε, Καντέ, Μίκαελ Άντονσον, Μόρις, Σαριέγκι είναι λίγα μόνο από τα ονόματα της μακριάς λίστας όλα αυτά τα χρόνια...Όλο λόγια για αμυντικούς killer και θωρηκτά, που στο τέλος προκύπτουν αν μη τι άλλο γατάκια, επιρρεπή στα λάθη και τις γκέλες...Και φέτος μετά από τόσο μεγάλη συζήτηση, κατέληξαν στη λύση του Μπουμσόνγκ...Δεν ξέρω αν υπάρχει εκεί μέσα κάποιος διοικητικός που να σκαμπάζει από ποδόσφαιρο και να έχει παρακολουθήσει το Γάλλο αμυντικό στην έως τώρα καριέρα του, αλλά μιλάμε για έναν από τους μεγαλύτερους γκαφατζήδες αμυντικούς που υπάρχουν στο ευρωπαϊκό στερέωμα...Το να έχεις από τη μέση και μπροστά παίχτες σαν το Σισέ, το Γκοβού, το Λέτο, το Νίνη κλπ και να έχεις αμυντική τετράδα που να την απαρτίζουν οι Μπουμσόνγκ, Καντέ, Βύντρα και Σπυρόπουλος με τέρμα το Τζόρβα, είναι σαν να φοράς το ακριβότερο σακάκι που υπάρχει συνοδευόμενο από μεταξωτό πουκάμισο και γραβάτα και από κάτω να είσαι με το σώβρακο....Με το συμπάθιο δηλαδή...

Α.Ε.Κ.
Και ερχόμαστε τώρα στην ΑΕΚ...Μια ομάδα που απέχει πάνω από 15 χρόνια από την εφήμερη χαρά που προσφέρει η κατάκτηση ενός πρωταθλήματος, ενώ η λίμνη της όλο και στερεύει για να θυμηθώ τις ρήσεις παλιού της προέδρου...Η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που σχεδόν πάντα είχε σαν βασικό γνώμονα το καλό ποδόσφαιρο, τουλάχιστον μέχρι και πριν από λίγα χρόνια. Φέτος η ΑΕΚ μοιάζει με τον Παναθηναϊκό στο εξής: ενώ από τη μέση και μπροστά είναι μια ομάδα με πολύ ταλέντο (αν και πιστεύω πως τελικά κάτι θα πουλήσει),και με την προσθήκη του Ντιόπ σκλήρυνε και το κέντρο της, παρόλα αυτά η άμυνα της είναι για τα πανηγύρια...Βλέποντας ως αμυντικό δίδυμο τους Δέλλα και Μαϊστόροβιτς, γεννιούνται ελπίδες σε καθένα από εμάς να παίξουμε επαγγελματικό ποδόσφαιρο, εκτός κι αν τα περιμένουν όλα από τον φέρελπι, αλλά άπειρο Μανωλά...Δε βρίσκω λογική σε αυτό...Καταλαβαίνω την επιστροφή Λύμπε, ο οποίος είναι ένας παίκτης που και 20 λεπτά να αγωνιστεί είναι ικανός να κάνει αισθητή την παρουσία του...Αλλά η παρουσία του πρώην ποδοσφαιριστή Δέλλα με το αργοκίνητο καράβι που ακούει στο όνομα Μαϊστόροβιτς, δείχνει πως και η φετινή αμυντική λειτουργία του Δικεφάλου θα μπάζει από παντού...
Σε σχέση λοιπόν με την ΑΕΚ, μου κάνει εξαιρετική εντύπωση το ακόλουθο, το οποίο συνάμα θεωρώ εξαιρετικά οξύμωρο και παράξενο...Όταν μια ομάδα έχει πάνω από 15 χρόνια να πάρει το πρωτάθλημα (δεν εξετάζω για ποιους λόγους κάθε φορά...), περιμένω όταν ξεκινά μια καινούρια προσπάθεια να κρατά χαμηλούς τόνους και να προσπαθεί για κάτι καλό χωρίς να το πολυδιαφημίζει...Από τη φετινή ΑΕΚ βγαίνει μια αισιοδοξία, η οποία είναι εντελώς αβάσιμη και αν μη τι άλλο δεν ταιριάζει σε ομάδα, με τόση μεγάλη αποχή από τους τίτλους...Αρκούν 2-3 φιλικές νίκες για να πάρει τα πάνω του ο Δικέφαλος και όσοι είναι δίπλα του και να μιλούν για σίγουρο πρωτάθλημα, βγάζοντας μια άκρατη αισιοδοξία η οποία δεν προκύπτει από πουθενά...Ήθελα να ξερα, αν μια φιλική νίκη επί της Μπλακμπερν και της looser Ρέιντζερς, αρκεί για ένα τέτοιο ξέσπασμα...Ο Ολυμπιακός του Σόλιντ, κάποτε σε φιλικά έβαλε 2 πεντάρες σε Βέρντερ Βρέμης και Μπλάκμπερν, αλλά στη συνέχεια αποτέλεσε το ανέκδοτο του Champions League τρώγοντας 3 και 4 τεμάχια εντός έδρας από Ρόζενμποργκ και Λιόν αντίστοιχα...Για αυτό ψυχραιμία...Ξεχάστηκαν άραγε οι κόντρες των ποδοσφαιριστών μεταξύ τους στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο; Ξεχάστηκαν οι κόντρες του Ντούσκο με τους Λάτιν και τον ευέξαπτο Τζιμπούρ; Ξεχάστηκαν όλες οι αδυναμίες; Ξεχάστηκε η κόντρα μεταξύ των κιτρινόμαυρων φυλλάδων, αλλά και των οπαδών μεταξύ τους, για διάφορα θέματα, μεταξύ των οποίων και ο προπονητής; Ξεχάστηκαν τα άδεια ταμεία; Ξεχνούν εν τέλει πως φέτος οι δύο αιώνιοι θα είναι καλύτεροι από πέρυσι;...Εντύπωση προκαλεί πως ο συνήθως μετρημένος Μπάγεβιτς, βγαίνει και λέει μεγάλες κουβέντες, ότι η φετινή ΑΕΚ του θυμίζει την ομάδα μοντέλο που πραγματικά θαύμασε όλη η ποδοσφαιρική Ελλάδα πριν μια εοκοσαετία...Πολλές απορίες μου γεννούν όλα αυτά...Για να μην παρεξηγηθώ πάντως να αναφέρω το εξής...Η φετινή ΑΕΚ έχει ένα πλεονέκτημα φέτος και αυτό δεν είναι άλλο από το βατό της πρόγραμμα τις πρώτες 5-6 αγωνιστικές...Αν αγγίξει το απόλυτο, τότε για μένα έχει και εκείνη βάσιμες ελπίδες...Αλλά το να βγαίνουν και να το διατρανώνουν μεγαλοφώνως όλοι οι Ενωσίτες οπαδοί και δημοσιογράφοι μου μοιάζει αλαζονικό, αυτοκαταστροφικό και οξύμωρο...Χαμηλούς τόνους λοιπόν συνιστώ...

Αυτά είχα σε γενικές γραμμές να σημειώσω για Παναθηναϊκό και ΑΕΚ, σε σχέση με θέματα που μου φαίνονται οξύμωρα και έξω από κάθε ποδοσφαιρική λογική...Όσο για όλα τα υπόλοιπα, θα φανούν στο χορτάρι που όπως έχω ξαναγράψει είναι ο καθρέφτης των πάντων στο ποδόσφαιρο...

Τρίτη 3 Αυγούστου 2010

Καλοκαιρινές, μοδάτες, γυναικείες συνήθειες...

Πολλές φίλες του ιστότοπου τούτου, μου έχουν διατυπώσει κατά καιρούς τα παράπονα τους, επειδή λένε ότι τάχα ο φτωχός συγγενής ασχολείται κατά κύριο λόγο με θέματα αντρικού περιεχομένου, τα οποία ναι μεν αφορούν ως επί το πλείστο και αυτές, αλλά όσο να ναι θέλουν κάτι πιο εξειδικευμένο που να αφορά αυτές...Εγώ, δε φταίω σε τίποτε, αυτές το ζήτησαν...Πίστευαν φαίνεται πως αυτά που τους εκφράζω προφορικά,θα ήταν διαφορετικά από αυτά που θα αποτυπώσω στην ηλεκτρονική αυτή σελίδα...Επειδή όμως όπως λέει και ο λαός, του ανθρώπου πρώτα του βγαίνει η ψυχή και στη συνέχεια το χούι, σήμερα θα ασχοληθούμε με αυτά τα υποτιθέμενα αδύναμα πλασματάκια που τυραννούν τις ζωές μας και τις καθορίζουν με τέτοιο τρόπο, ώστε όλοι εμείς οι άντρες να νομίζουμε πως έχουμε το πάνω χέρι...Περί γυναικών ο λόγος λοιπόν και ειδικότερα περί κάποιων συνηθειών τους που άπτονται του καλοκαιριού και της μόδας και στα μάτια ενός απλού παρατηρητή μοιάζουν αν μη τι άλλο παράξενες...
Το καλοκαίρι και ειδικότερα ο Αύγουστος μοιάζει να είναι ένας πραγματικά παραδεισένιος μήνας για το γυναικείο πληθυσμό της χώρας...Κατ' αρχάς είναι ο μήνας κατά τη διάρκεια του οποίου οι γυναίκες δρέπουν τους καρπούς της εξάμηνης και έτι περαιτέρω δίαιτας και υγιεινής διατροφής για να βγουν όμορφες και καλλίγραμμες στην παραλία...Το τελευταίο θεωρώ πως είναι αυτοσκοπός για κάθε γυναίκα...Και αν όχι αυτοσκοπός για να μην είμαι και υπερβολικός, είναι πάντως ένας στόχος που είναι σημαδεμένος στο ημερολόγιο πολλούς μήνες πριν...Φυσικά η καλή σωματική κατάσταση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη και με την εξωτερική εμφάνιση...Δεν υπάρχει γυναίκα, που να μην θέλει να είναι σικάτη και καλοντυμένη, ακόμα και αν πηγαίνει στην παραλία για μπάνιο, που θα διαρκέσει μια ώρα...Μαγιό,πετσέτα και παρεό με τσάντα και σανδάλια απαραιτήτως ασορτί, διάφορα αξεσουάρ και ξεκινούν για μπάνιο...Για ένα απλό μπάνιο πηγαίνουν και κουβαλούν μαζί τους ολόκληρη βαλίτσα...Για να μη μιλήσω για διακοπές...Φυσικά το κάνουν και άντρες αυτό, αλλά προσωπικά είναι έξω από τη λογική μου και για αυτό μου φαίνεται εξαιρετικά παράξενο....Πηγαίνω για μπάνιο, σημαίνει φοράω ένα μαγιό, σαγιονάρες, παίρνω και μια πετσέτα στην πλάτη, το πολύ πολύ και καμία εφημερίδα και είμαι έτοιμος...Τα υπόλοιπα είναι για τους κοσμικούς και τις κοσμικές, που ετοιμάζονται για την παραλία, λες και πηγαίνουν σε κοσμική δεξίωση...
Ο Αύγουστος είναι επίσης ο αγαπημένος μήνας των γυναικών, επειδή τώρα τα μαγαζιά έχουν εκπτώσεις..Ποια κρίση και ποια οικονομική ανέχεια; Ποια γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της, λαμβάνει υπ' όψιν τέτοια πεζά φαινόμενα, αν και ποτέ δεν το παραδέχεται; Οι γυναίκες την έννοια της οικονομικής κρίσης την αντιλαμβάνονται απλά σαν βόλτα σε όλα τα μαγαζιά για να επιλέξουν το φθηνότερο μόνο αν τους αρέσει περισσότερο, ειδάλλως ας πάει και το παλιάμπελο...Διότι το ότι θα ψωνίσουν, αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο.. Φανταστείτε φέτος έχω ακούσει από γνωστούς, πως στις εκπτώσεις δεν θα ψωνίσουν ούτε ένα ρούχο, ούτε ένα ζευγάρι παπούτσια, εκτός κι αν το έχουν απόλυτη ανάγκη...Αντιθέτως από καμία γυναίκα δεν έχω ακούσει κάτι παρόμοιο...Φαίνεται πως έχουν δίκιο όσοι ισχυρίζονται πως η κρίση θα χτυπήσει πραγματικά την Ελλάδα, όταν οι γυναίκες πάψουν να αγοράζουν...Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης κατά την άποψη μου, ο τρόπος που αντιλαμβάνονται οι γυναίκες την έννοια των εκπτώσεων...Πείτε για παράδειγμα πως εγώ θέλω να αγοράσω μια μπλούζα..Την έχω δει σε ένα μαγαζί (γιατί να γυρίζω τα μαγαζιά ψάχνοντας, απλά δεν παίζει...) και ας πούμε κοστίζει 50Ευρώ..Περιμένω τις εκπτώσεις, η τιμή της μπλούζας πέφτει πχ στα 30 Ευρώ, και πηγαίνω στο μαγαζί, την αγοράζω και φεύγω...Η γυναίκα από την άλλη πλευρά θα δει ένα φόρεμα που κοστίζει 50 Ευρώ, μετά από ατέλειωτο ψάξιμο στα μαγαζιά...Έρχονται οι εκπτώσεις, η τιμή πέφτει στα 25 Ευρώ...Τότε η γυναίκα δεν χάνει ούτε μέρα και πηγαίνει στο μαγαζί και αγοράζει 3 φορεματάκια και τελικά δίνει 75 Ευρώ και θεωρεί πως γλίτωσε άλλα τόσα...Θεωρεί πως έπιασε κορόιδο τον καταστηματάρχη και από πάνω και το υπερηφανεύεται κιόλας, φουσκώνοντας από υπερηφάνεια σαν το παγόνι...Και φυσικά δεν αρκείται μόνο σε αυτό, αφού δράττεται της ευκαιρίας και ψωνίζει και μια σειρά από άλλα προϊόντα για να συνοδεύουν το φορεματάκι...Πραγματικά, μεγάλο κορόιδο ο καταστηματάρχης, δε συμφωνείτε; Πάντως αυτός που είπε την ατάκα, ότι οι εκπτώσεις είναι το φάρμακο και η θεραπεία για όλες τις γυναικείες ψυχώσεις έχει όλα τα δίκια με το μέρος του...
Εντύπωση επίσης προκαλεί το γεγονός, πως κυκλοφορώντας κανείς στο δρόμο, παρατηρεί πως η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών που κυκλοφορεί και ανήκει στις ηλικίες από 18 έως 40 είναι βγαλμένες από το ίδιο φωτοτυπικό μηχάνημα...Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που παρατηρώ και με ωθούν σε αυτό το συμπέρασμα; Ντύσιμο, χτένισμα, βάψιμο, αξεσουάρ είναι όλα κοινής φιλοσοφίας για να τονίζουν τη μόδα και την κομψότητα, με όποιο μάτι και να βλέπει κανείς αυτά τα χαρακτηριστικά..Βλέπω πχ γυναίκες να φορούν γυαλιά μυωπίας με χρωματιστό σκελετό, το χρώμα του οποίου αλλάζει κάθε φορά για να ταιριάζει με το συνολάκι και αναρωτιέμαι ο χριστιανός πόσα ζευγάρια έχουν πια; Βλέπω, τις περισσότερες γυναίκες να αφήνουν τα νύχια τους να εξέχουν λίγα μόνο χιλιοστά από το δάχτυλο λες και είναι επαγγελματίες κιθαρίστες που γρατζουνάνε τις χορδές, και μάλιστα βάφουν μόνο το μικρό αυτό κομμάτι, κάνοντας το θέαμα απαράδεκτο κατ' εμέ...Βλέπω, γύρω μου τις γυναίκες να φορούν τεράστια γυαλιά ηλίου, τα οποία θα τα χαρακτήριζα ως μάσκα, από τη στιγμή που καλύπτουν σχεδόν το μισό τους πρόσωπο και όχι μόνο τα μάτια τους ακολουθώντας στο έπακρο τις επιταγές της μόδας...Τι κι αν είναι να απορεί κανείς αν με αυτά τα τεράστια γυαλιά είναι σε θέση να βλέπουν....τι κι αν μοιάζουν σαν αυτά τα προστατευτικά μαύρα τζάμια που χρησιμοποιούν οι εργάτες όταν δουλεύουν ηλεκτροκόλληση και οξυγονοκόλληση..Σημασία έχει να είσαι στη μόδα...Βλέπω επίσης τώρα το καλοκαίρι να κυκλοφορούν στους δρόμους με σανδάλια...Τα σανδάλια εγώ ξέρω πως είναι για την παραλία, όχι για την καθημερινή ζωή στην πόλη...Διότι όταν χρησιμοποιοποιούνται στην πόλη, τότε προκύπτουν μια σειρά από τεχνικά προβλήματα...Το σημαντικότερο έξ' αυτών είναι φυσικά η πιθανότητα να προσγειωθεί πάνω στο πόδι σου κανένας γίγαντας, που θα σε πατήσει και θα σε λιώσει...Αλλά μπρος στα κάλλη, τι είναι άραγε ο πόνος; Κυκλοφορώντας σχεδόν καθημερινά μες στην πόλη με ένα λεωφορείο 50 ατόμων στο οποίο μέσα στοιβάζονται πάνω από 150, μου χει τύχει πολλές φορές να γίνω μάρτυρας να πατάει ένας τύπος κατά λάθος πάνω στο πόδι μιας κοπέλας που φορά σανδάλια....Το αποτέλεσμα είναι φυσικά χιουμοριστικό..Και ακόμη πιο χιουμοριστικό είναι το γεγονός πως η κοπέλα ζητάει και τα ρέστα, αγνοώντας το γεγονός πως πολύ απλά πήγαινε γυρεύοντας...Καθημερινές ιστορίες τρέλας και μόδας μαζί...
Αυτά είχα να καταθέσω για το φαινόμενο της μόδας, το οποίο χτυπά το γυναικείο πληθυσμό και ιδίως τέτοια εποχή και γιατί όχι και όλη τη χρονιά...Για αυτόν ακριβώς το λόγο και όλη η βιομηχανία της μόδας είναι εντελώς στραμμένη προς το γυναικείο φύλο και εστιάζει στις ανάγκες του αλλά και στην ανάγκη για αυτοεπιβεβαίωση μέσω της κατοχής υλικών αγαθών και του λεγόμενου shoping therapy...Βέβαια δε θα πρέπει να παραγνωρίζει κανείς πως τον τελευταίο καιρό, παρατηρείται το φαινόμενο και πολλοί άνδρες να ρέπουν προς το συγκεκριμένο πειρασμό της μόδας και των υλικών κατοχών, αν όχι προς αξεσουάρ ένδυσης σε άλλου είδους υλικά αγαθά...Αλλά, το θέμα μας στην παρούσα ανάρτηση δεν είναι αυτό...
Φυσικά και δεν πιστεύω πως όλες οι θηλυκές υπάρξεις μέσα στο συγκεκριμένο ηλικιακό target group έχουν την ίδια συμπεριφορά και ακολουθούν τα ίδια πρότυπα...Αλλά ελάτε τώρα, πείτε την αλήθεια...Αφού όλες το έχουν το μικρόβιο μέσα τους...

Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

Το μεγάλο προσωπικό δίλημμα του Αυγούστου...

Εισήλθαμε αισίως στον Αύγουστο αγαπητοί μου αναγνώστες, τον μήνα που είναι κατ' εξοχήν αυτός των διακοπών για την πλειονότητα των Ελλήνων...Ένας μήνας πιο χαλαρός και πιο ήρεμος..Για αυτό το λόγο, σήμερα ανοίγω το μήνα με ένα ανάλαφρο θέμα, στο οποίο θα χρειαστώ και τη βοήθεια σας...Και εξηγούμαι...
Φαίνεται λοιπόν φίλοι μου, πως κάποιος εκεί πάνω συνεχίζει να μας κάνει πλάκα για δεύτερη φορά μέσα στο καλοκαίρι...Διότι πείτε μου και εσείς πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί, το γεγονός πως πλέον κατέχω και το αμερικάνικο πτυχίο των Αγγλικών, μετά από το αγγλικό και μάλιστα με μέσο όρο αρκετά πάνω από τη βάση...Δεν μπορώ να το εξηγήσω με άλλον τρόπο...Φαίνεται σαγήνευσα τους διορθωτές με τις απόψεις που διατύπωσα στην έκθεση, περί του ποιος από τους γονείς πρέπει να εργάζεται και ποιος να κρατάει τα παιδιά, και τους εξεταστές των προφορικών με τις απόψεις μου περί του ποιος θα πρέπει να επιλεχθεί ως σχεδιαστής για ένα καινούριο ξενοδοχείο...Αμερικανιές του κερατά δηλαδή και ανούσιες κουταμάρες, στις οποίες εν τέλει κατάφερα να προσαρμοστώ και να μη με πιάσουν για Αμερικανάκι εμένα...Και έτσι βρέθηκα με δύο πτυχία στα χέρια...Αν και να σας πω την αλήθεια, επειδή ακόμη δεν έχω πάρει κάποιο επίσημο χαρτί στα χέρια μου και επειδή η όποια ενημέρωση μου προέρχεται από το Internet και την τηλεφωνική μου επικοινωνία με την ξανθιά καθηγήτρια, ακόμα κρατάω μικρό καλάθι...Φυσάω και το γιαούρτι λοιπόν όπως καταλαβαίνετε, και ακόμα περιμένω μια πιο επίσημη ενημέρωση...
Η διπλή μεν, πλην όμως ασήμαντη επιτυχία έφερε στην επιφάνεια κάποια προβλήματα, τα οποία ποτέ δεν τα είχα σταθμίσει στη ζωή μου και ειλικρινά δεν περίμενα να έρθουν σε πρώτο πλάνο...Κατ' αρχάς μένοντας σε ένα μικρό διαμέρισμα, δεν υπάρχει αρκετός τοίχος για να γίνει ανάρτηση των πτυχίων ...Προσπάθησα να σκεφτώ τρόπους επίλυσης τούτου και μάλλον κατέληξα στο να βάλω την εξής αγγελία στις εφημερίδες για να πουλήσω το ένα από τα δύο..."Πωλείται φρέσκο πτυχίο Proficiency, ανθρώπου τυχερού που ουδεμία σχέση έχει με τη γλώσσα, σε τιμή ευκαιρίας, παρέα με όλα τα παρελκόμενα (βιβλία, φυλλάδια, χειρόγραφες σημειώσεις συλλεκτικής και ανυπολόγιστης αξίας...!!!)...Παζάρια δεκτά...Δεκτή και η ανταλλαγή με πτυχίο άλλης γλώσσας"...
Για να το κλείσω μια και καλή, θεωρώ πως ήμουν ένας αντισυμβατικός μαθητής, που τηρούσε μόνο τις συμβατικές του υποχρεώσεις...Σας μπέρδεψα, έτσι δεν είναι; Εγώ να δείτε μπέρδεμα που υπέστη και τα δύο χρόνια αυτά...Όταν λέω πως τηρούσα τις συμβατικές μου υποχρεώσεις εννοώ, πως καθ όλη τη διετή διάρκεια των μαθημάτων, ποτέ δε διάβασα κάτι παραπάνω από τις ασκήσεις και τις εκθέσεις που μας έβαζαν για το σπίτι όλη τη χρονιά...Για επανάληψη φυσικά ούτε λόγος...Και όταν λέω αντισυμβατικός, εννοώ πως δεν ακολούθησα ούτε μια συμβουλή των καθηγητών...Ποτέ δεν διάβασα βιβλία στα αγγλικά, όπως μας συνιστούσαν συνεχώς και ποτέ δεν έκανα έξτρα πρακτική στο listening...Ποτέ μα ποτέ, δεν είδα ταινία χωρίς υπότιτλους και ποτέ δεν μπήκα στο πνεύμα της γλώσσας...Για αυτό και δεν εθελοτυφλώ και δε διστάζω να πω, πως παρότι κάτοχος δύο πτυχίων, το γενικότερο επίπεδο μου στη γλώσσα είναι κατά πολύ (έως πάρα πολύ) χαμηλότερο...
Επειδή όμως είμαι της άποψης, πως όταν κάποιος σου κάνει πλάκα, τότε εσύ θα πρέπει να ανταποδίδεις, πήρα την απόφαση μετά ωρίμου σκέψεως να ξεκινήσω μαθήματα για να μάθω μια καινούρια γλώσσα...Αποφάσισα να γίνω γλωσσομαθής, τόσο αργά και για αυτό το λόγο από Οκτώβρη θα ριχτώ ξανά στη μάχη των μαθημάτων...Και αν για τα αγγλικά, όλοι λίγο εως πολύ ξέρουμε τα βασικά από το σχολείο, στη νέα γλώσσα θα ξεκινήσω από την αλφαβήτα και αυτό είναι ένας ακόμη παράγοντας που κάνει το όλο ταξίδι πιο παράξενο και πιο ενδιαφέρον...Απαλλαγμένος από το όποιο άγχος των αγγλικών που θεωρούνται must στον εργασιακό τομέα, θα ανοίξω τη βαρκούλα μου σε νέα απάτητα πελάγη με ύφος περισσότερο μεσογειακό...Επειδή όμως δεν έχω κατασταλάξει για το ποια γλώσσα θα προσπαθήσω να ταλαιπωρήσω το φθινόπωρο, θέλω να σας θέσω τα δεδομένα και σε σας, μπας και μπορέσετε να με βοηθήσετε λίγο και να με ξεκολλήσετε από το δίλημμα...Και επειδή ο Αύγουστος είναι μπροστά και οι περισσότεροι από εσάς θα ξεχυθείτε για διακοπές, σας δίνω το περιθώριο να σκεφτείτε μέσα στο μήνα και να μου προτείνετε και να ψηφίσετε, τι θεωρείτε εσείς καλύτερο, ούτως ώστε το Σεπτέμβριο που θα πάω στο φροντιστήριο να διαπραγματευτώ να έχω πάρει ξεκάθαρες αποφάσεις και να μην ψάχνομαι...Πείτε τις απόψεις σας και στο τέλος σας κλασσικός ξεροκέφαλος και κυκλοθυμικός άνθρωπος θα σταθμίσω όλα τα δεδομένα και θα αποφασίσω ότι μου κατέβει ξαφνικά στο κεφάλι...Κλασσικά πράγματα δηλαδή...Παρακάτω ακολουθούν οι δύο επιλογές με κάποια από τα χαρακτηριστικά τους, ενώ αφήστε και ένα πολύ μικρό περιθώριο για μια τεράστια έκπληξη...
Φυσικά η πρώτη επιλογή γλώσσας είναι τα Ιταλικά...Παρότι η γνώση μου σε σχέση με τη γλώσσα αυτή είναι μηδαμινή και περιορίζεται σε ποδοσφαιρική ορολογία ελέω της αγάπης μου για το καμπιονάτο και παρότι δεν έχω κάνει ποτέ ούτε Λατινικά στο σχολείο, τη συγκεκριμένη γλώσσα τη συμπαθώ και ηχεί στα αυτιά μου ευχάριστα...Βοηθάει φυσικά και το γεγονός πως σε γενικές γραμμές είμαι ιταλόφιλος...Ή για να το θέσω σε σωστότερη βάση, δεν είμαι ιταλόφιλος απλά θεωρώ πως με τη συγκεκριμένη χώρα μοιάζουμε σε πολλά πράγματα σε καλά αλλά κυρίως σε κακά...Το 'ούνα φάτσα ούνα ράτσα', για μένα είναι μια αλήθεια, απλά οι Ιταλοί σε κάποια πράγματα είναι κάποια χρόνια μπροστά...Αυτοί τα πολιτικά σκάνδαλα και την επιχειρηματική εξουσία την έχουν χρόνια, ενώ σε μας το σχέδιο για μπερλουσκονισμό είναι σε πλήρη εξέλιξη...Οπότε μαθαίνοντας Ιταλικά, προλαβαίνω και τις εξελίξεις του μέλλοντος...Έπειτα κανείς δεν ξέρει το μέλλον τι πρόκειται να μας φέρει...Μπορεί σε κάποια χρόνια να χρειαστεί να κάνω καντάδα σε κάποια κοπέλα και θα πρέπει στο σημείο αυτό να παραδεχθούμε πως το να τραγουδήσεις μια ιταλική καντάδα μετράει πολύ περισσότερο από το να τραγουδήσεις το μινόρε της αυγής...Με άλλο μάτι σε βλέπει η κοπέλα κι ας μη σκαμπάζει γρι από Ιταλικά, δε συμφωνείτε; Ή μπορεί ένα απελπισμένο βράδυ να θέλω να υποδυθώ το Ρωμαίο που δίνει τελεσίγραφο αγάπης στην Ιουλιέτα...χωρίς να ξέρω Ιταλικά θα εκτεθώ και θα μπλέξω...Σημαντικός επίσης λόγος που υπαγορεύει την εκμάθηση Ιταλικών είναι το γεγονός πως σε περίπου 10 χρόνια, όταν αν όλα πάνε καλά θα είμαι στο κατώφλι των 40 ετών και θα έχω κόψει όλες τις καταχρήσεις και τις βλαβερές συνήθειες, είναι πιθανόν να με ζητήσει η Μίλαν για μεταγραφή, άλλωστε στην κατάλληλη ηλικία θα είμαι...Και όσοι τώρα γελάτε απλά σκεφτείτε το εξής...Ψηλός είμαι, όγκο έχω, εκτόπισμα έχω, καλό σουτ έχω αναμφισβήτητα, οπότι τι άλλο μένει...Εντάξει το ξέρω πως δεν είμαι γρήγορος, δεν έχω αντοχή και αν προσπαθήσω να τρέξω 400άρι θα χρειαστεί κάποιος να με χρονομετράει με ημερολόγιο...Αλλά με το χέρι στην καρδιά...πόσοι από αυτούς που παίζουν σήμερα στη Μίλαν, είναι γρήγοροι και έχουν αντοχή; Αφήστε που θα είμαι η καλύτερη παρέα του Ροναλντίνιο στα μπουζούκια...Όλα τα παραπάνω, είναι λόγοι που συνηγορούν πως τα Ιταλικά είναι η καλύτερη επιλογή για το μέλλον...
Και από την άλλη πλευρά, υπάρχουν τα Ισπανικά...Πριν μερικά χρόνια, όταν άκουγα ότι κάποιος μαθαίνει Ισπανικά, στο μυαλό μου η συγκεκριμένη γλώσσα, φάνταζε σαν κάτι πολύ παράξενο ή μακρινό...Σήμερα, λίγα χρόνια μετά μόλις, τα Ισπανικά θεωρούνται μια γλώσσα πολύ της μόδας...Και αυτό δεν το λέει καμία επίσημη στατιστική που να γνωρίζω, αλλά το λέει η προσωπική μου εμπειρία μιλώντας με φίλους και γνωστούς...Σε αντίθεση πχ με Γαλλικά και Γερμανικά που τις θεωρώ πεθαμένες γλώσσες, τα Ισπανικά είναι μια πολύ hot επιλογή...Γενικά η Ισπανία είναι μια χώρα της μόδας εδώ και λίγο καιρό...Κατέκτησε Μουντιάλ και Ευρωπαϊκό στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ εδώ και κάποια χρόνια μας έχει, και σε γενικές γραμμές στον αθλητισμό έχει σαρώσει τα τελευταία χρόνια...Αλλά και σε πολιτικοοικονομικό επίπεδο, από ότι λένε οι ειδικοί της χώρας τούτης, η Ισπανία ίσως να είναι η πρώτη μεγάλη και πάλαι ποτέ χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα αντιμετωπίσει οικονομικές ομορφιές σαν και τις δικές μας...Επομένως γνωρίζοντας Ισπανικά θα μπορώ να τους πω τι να αποφύγουν, όχι τίποτα άλλο αλλά να προστατευτούν οι άνθρωποι...Έπειτα, γνωρίζοντας την Ισπανική γλώσσα έχω σοβαρές πιθανότητες να κάνω όψιμη ποδοσφαιρική καριέρα στην Ελλάδα, μιας και οι ισπανόφωνοι έχουν μεγάλη πέραση ιδίως στον Ολυμπιακό και τον Άρη...Για να προλάβω αντιδράσεις, να πω πως σίγουρα είμαι πιο χρήσιμος και ουσιαστικός από τον Όσκαρ και πιο γρήγορος από το αργοκίνητο καράβι και πρώην ποδοσφαιριστή που ακούει στο όνομα Σέρχιο Κόκε...Πέρα από όλα αυτά και για να σοβαρευτώ λίγο, διάβαζα στο internet πως τα Ισπανικά είναι επίσημη γλώσσα σε πάρα πολλές χώρες και γενικά ομιλείται σε όλον τον κόσμο...Και ιδίως στην Αμερικανική ήπειρο...Οπότε αν το μέλλον μας οδηγήσει να γίνουμε συλλέκτες καφέ στη Βραζιλία, καθηγητές ταγκό στην Αργεντινή, ανιχνευτές ποδοσφαιρικών ταλέντων στην Ουρουγουάη ή έμποροι κόκας στην Κολομβία, τότε τα Ισπανικά θα είναι ένα προαπαιτούμενο εφόδιο...Μη σας φαίνεται καθόλου αστείο, διότι σε λίγο καιρό προβλέπω να ζήσουμε ένα νέο κύμα μετανάστευσης Ελλήνων προς το εξωτερικό, ύστερα από τόσα πολλά χρόνια...Εκτός όμως από αυτό, η γνώση Ισπανικών ενδέχεται να μου δώσει μια θέση στην Εθνική ομάδα μπάσκετ...Ναι, ναι μη σας φαίνεται παράξενο...Μπορώ να κάθομαι δίπλα στη μπασκέτα και να βρίζω τους Ισπανούς διεθνείς στη μητρική τους γλώσσα, μπας και καταφέρουμε να τους αποσυντονίσουμε διότι άλλο τρόπο να τους κερδίσουμε δεν βλέπω στον ορίζοντα...Ή μπορώ εύκολα να μπω και να παίξω στο παρκέ...Τι παραπάνω έχει άραγε ο Σοφοκλής εκτός από 10-15 εκατοστά ύψος από μένα; Άντε και λίγο όγκο παραπάνω...Αλλά εγώ θα βάζω και καμιά βολή, έστω και κατά τύχη...
Αυτά είναι τα θετικά στοιχεία της κάθε γλώσσας και το ντέρμπι ως τις αρχές Σεπτεμβρίου προβλέπεται αμφίρροπο και γεμάτο εκπλήξεις, αν και να σας πω την αλήθεια, υπάρχει φαβορί και μάλιστα αδιαφιλονίκητο..Όμως δε θα σας το αποκαλύψω τώρα, διότι δεν επιθυμώ επ' ουδενί να επηρεάσω με κανένα τρόπο τις απόψεις...
ΥΓ1 Θέλω λίγη κατανόηση...Αύγουστος είναι, ζέστη πολλή κάνει, άδεια δεν φαίνεται στον ορίζοντα, οπότε...

ΥΓ2 Επειδή βρισκόμαστε σε καλοκαιρινή περίοδο, θα ανεβάσω ένα τραγουδάκι παλιό, που καταδεικνύει με τον δικό του τρόπο ένα ακόμα προαιώνιο δίλημμα... Ένα δίλημμα για αναποφάσιστους, που δεν ξέρουν τι να αποφασίσουν τελικά και κυρίως με ποια κριτήρια να λάβουν τη συγκεκριμένη απόφαση...Τραγούδι με άρωμα δεκαετίας 80, από έναν μεγάλο τραγουδιστή και δημιουργό, που ενώ εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να τα σπάει, είναι και αυτός όπως και άλλοι εντελώς αποκλεισμένος από το ευρύ κοινό...Όσοι ξέρουν όμως, εκτιμούν και θαυμάζουν το Γιάννη...Η καλύτερη συνοδεία για να καταφέρει κάποιος να διαβάσει το άνωθεν παραλήρημα...