Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Λίγες σκέψεις για την 28η Οκτωβρίου...

Σήμερα είναι ημέρα εορτής για την Ελλάδα...Σήμερα συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από την 28η Οκτωβρίου του 1940, μέρα στην οποία οι Έλληνες αρνήθηκαν να παραδώσουν την πατρίδα τους στις κατακτητικές δυνάμεις...Από Ιστορία δε σκαμπάζω και πολλά, και όποιος θέλει την εξήγηση σε αυτό δεν έχει παρά να σκεφτεί την ποιότητα της ιστορίας που διδαχθήκαμε όλοι μας στο σχολείο...Η πράξη όμως αυτή ήταν ίσως παράλογα γενναία...Μια χούφτα άνθρωποι, χωρίς ικανό εξοπλισμό και χωρίς ιδιαίτερες πολεμικές γνώσεις κατάφεραν σημαντικά χτυπήματα σε δυνάμεις άλλων χωρών και έδωσαν το παράδειγμα και σε άλλους να ακολουθήσουν....
Πέρα από τις μαθητικές και στρατιωτικές παρελάσεις που οι περισσότεροι πλέον τις βλέπουν σαν ένα έθιμο πλέον, πέρα από τις σημαίες στα μπαλκόνια αυτές τις ημέρες που λειτουργούν σαν ψευδαίσθηση ότι σκεφτόμαστε την ιστορία μας ενώ συνεχίζουμε να ζούμε σαν αμερικανάκια, πέρα από τη σημαδεμένη αργία στο ημερολόγιο όλων εμάς των υπαλλήλων, υπάρχουν σίγουρα στη εορτή της 28ης Οκτωβρίου πολλά βαθύτερα νοήματα, που αξίζει τον κόπο να τα σκεφτούμε...Η συγκεκριμένη εθνική επέτειος έχει κατά την άποψη μου μερικά χαρακτηριστικά, τα οποία την κάνουν ξεχωριστή...Κατ' αρχάς υπάρχουν ακόμη πολλοί άνθρωποι εν ζωή, οι οποίοι θυμούνται τα γεγονότα και έχουν πολλές αναμνήσεις...Και τις αναμνήσεις αυτών των ανθρώπων, όσο συναισθηματικά φορτισμένες και να είναι, προσωπικά τις λαμβάνω πολύ περισσότερο υπ' όψιν από τα ξερά βιβλία ιστορίας...Φαντάζομαι πως λίγο πολύ όλοι έχουμε κάποιο γνωστό ή κάποιο συγγενή, που πολέμησε τότε στα βουνά της Ηπείρου, και υπό αυτή την έννοια όλοι έχουμε πληροφόρηση για τα γεγονότα εκ των έσω...Πέρα όμως από αυτό, μπορεί το αρχικό διάστημα του ελληνοϊταλικού πολέμου που ακολούθησε το ΌΧΙ της 28ης Οκτωβρίου να ήταν όντως θριαμβευτικό για την Ελλάδα, όμως η συνέχεια με τη γερμανική εισβολή παρά τις ηρωικές αντιδράσεις, τη γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο που ακολούθησε, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης για το γεγονός ότι η Ελλάδα καταστράφηκε τότε...Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως και οι ήττες δεν είναι χρήσιμες...Ίσα ίσα που σαν Έλληνες, είναι ανάγκη να σκεφτούμε τα γεγονότα αυτά, και να εξάγουμε συμπεράσματα τα οποία είναι ικανά να μας βοηθήσουν και στη ζωή μας από εδώ και πέρα...Ότι δηλαδή, θα έπρεπε να κάνει ένα κανονικό βιβλίο Ιστορίας δηλαδή...
Πρώτο και κύριο είναι το νόημα της αντίστασης...Αν σκεφτεί κάποιος ψυχρά τα γεγονότα του 1940 και έπειτα, μπορεί ίσως να εξάγει το συμπέρασμα πως το αποτέλεσμα της όλης αντίστασης ήταν προδιαγεγραμμένο για τη χώρα μας, από τη στιγμή που αποφάσισε να τα βάλει με τα θηρία της εποχής...Όμως, το μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου για μένα είναι ακριβώς αυτό...Πως κανείς αγώνας και καμία διεκδίκηση δεν είναι εκ των προτέρων χαμένη, όταν είναι δίκαια και όταν ο ελληνικός λαός είναι ενωμένος και αφήνει πίσω τις κόντρες και τις έριδες...Αυτή η άρνηση της υποταγής στον πιο δυνατό, η διατήρηση της εθνικής αξιοπρέπειας στο μέγιστο βαθμό και ο αγώνας για τα πάτρια εδάφη θα πρέπει και εμάς τους σύγχρονους Έλληνες να μας αφυπνίσουν και να μας διδάξουν...Αν ακούει δηλαδή κανείς...
Ένα άλλο ερώτημα που θαρρώ πως αβασάνιστα σχεδόν έρχεται στο νου των περισσότερων από εμάς, είναι ποια θα ήταν η αντίδραση της σημερινής Ελλάδας σε μια αντίστοιχη πρόκληση όπως αυτή του 1940...Πως θα αντιδρούσε η δική μας η γενιά δηλαδή...Με ηρωισμό ή θα έβαζε την ουρά στα σκέλια;...Θα σας πω εγώ την άποψη μου...Ξέρω κατ' αρχάς πως είναι απίθανο να συμβεί κάτι παρόμοιο τη σημερινή εποχή...Σήμερα με τα έξυπνα όπλα και τους υπερσύγχρονους εξοπλισμούς, οι πόλεμοι διαρκούν ελάχιστες ημέρες συνήθως...Ξέρω επίσης πως πολλοί πιστεύουν πως ακόμη και ο σύγχρονος Έλληνας μόλις δει τα σκούρα, θα αντισταθεί και αυτός ηρωικά...Επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω όμως...Όλοι εμείς οι σημερινοί Έλληνες είμαστε τόσο πρόθυμοι να διχαστούμε για την πιο ασήμαντη αφορμή, που είναι πανεύκολο για τον κάθε είδους κατακτητή να επιτύχει το σκοπό του...Έτσι και αλλιώς, σήμερα αποκλείεται να μας ζητήσει κανένας ξένος με τελεσίγραφο τα εδάφη μας...Σήμερα, με την τόση αποχαύνωση και τη διχαστική τάση που μας διακατέχει άπαντες, δεν χρειάζεται να μας ρωτήσει καν...Ας απευθυνθεί κατευθείαν στους κρατούντες, για να πάρει το τυπικό ΟΚ και όσο για εμάς, όταν ίσως ξυπνήσουμε από το λήθαργο ίσως καταλάβουμε το παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες μας...
Σκεπτόμενος πάντως τα γεγονότα του 1940, αλλά και αυτά που ακολούθησαν, έχω να αναφέρω πως σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας οι Έλληνες είχαν το χαρακτηριστικό πως ενώνονταν απέναντι στον εξωτερικό εχθρό, όμως στη συνέχεια τα γκρέμιζαν όλα με εμφύλιες διαμάχες και σπαραγμούς...Για αυτό δεν πρέπει να μας προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι την γερμανική κατοχή διαδέχτηκε ο εμφύλιος πόλεμος όπου Έλληνες δολοφονούσαν Έλληνες και μάλιστα τα θύματα του πολέμου αυτού, ήταν περισσότερα από τα θύματα των συγκρούσεων με τις δυνάμεις του άξονα, αν μας λέει κάτι αυτό..Για να μην θυμηθώ ενδεικτικά τη δολοφονία του Καποδίστρια και τη φυλάκιση του Κολοκοτρώνη, λίγα μόλις χρόνια ύστερα από την επανάσταση του 1821...Για αυτό ακόμα και σήμερα δε φοβάμαι κανέναν εξωτερικό εχθρό, ούτε θεωρώ πως κανείς ξένος είναι υπεύθυνος για τη γενικότερη κατάντια μας ως χώρα...Αντίθετα φοβάμαι και τρέμω, τον εχθρό που είναι εντός των πυλών, αυτός που είναι έτοιμος να προδώσει τα πάντα, που είναι αποχαυνωμένος στον καναπέ του και ατενίζει ναρκωμένος τα πράγματα γύρω του, και που βλέπει τον απέναντι συμπατριώτη του σαν θανάσιμο εχθρό στο όνομα μιας διαφωνίας για εντελώς ασήμαντη και γελοία αφορμή...Αυτόν όχι μόνο τον φοβάμαι, αλλά τον τρέμω...
Πριν από 70 χρόνια, ένας ξένος πρέσβης έστειλε τελεσίγραφο στη χώρα μας και ζήτησε στην ουσία να τις παραδοθούν τα εδάφη της χώρας και τα σκήπτρα της...Η απάντηση ήταν φυσικά ένα μεγαλοπρεπές ΌΧΙ (του λαού φυσικά και όχι του δικτάτορα...) που συνοδεύτηκε με αγώνα, μάχες και ηρωικές πράξεις αντίστασης...70 χρόνια μετά η ουσιαστική διακυβέρνηση της χώρας έχει παραδοθεί και με τη βούλα στους ξένους, χωρίς να μας τη ζητήσουν αυτοί, αφού εμείς οι ίδιοι το αιτηθήκαμε αυτό...Όσο για τα εδάφη, υποτίθεται πως ακόμη είναι δικά μας ακόμη...Τώρα είμαι περίεργος να δω ποια θα είναι η απάντηση του λαού, αν και δεν έχω αυταπάτες...Όσο για την απάντηση των σημερινών πολύχρωμων δικτατόρων, επίσης είναι δεδομένη...Το μπαλάκι λοιπόν για μια ακόμη φορά σε εμάς...
Και τώρα όλοι μπορείτε εύκολα να διαφωνήσετε...Ή να βάλουμε κάτω τα πράγματα και να σκεφτούμε όλοι μαζί...



2 σχόλια:

  1. Δόξα και τιμή σε αυτούς που πολέμησαν στον πόλεμο σε συνθήκες που αν έβαζαν τους τωρινους Έλληνες έστω και για μια ώρα θα έβαζαν τα κλάμματα και θα έπαιρναν τηλέφωνο το βύσμα τους να τους πάρουν από εκεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κάνεις λάθος, όσοι μπορούσαν θα είχαν ήδη φύγει για το εξωτερικό... Γιατί τα βύσματα δεν θα απαντούσαν στα τηλέφωνα, θα είχαν φύγει και αυτά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή