Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Ελλάδα...η χώρα του παρα-...

Για την κατάσταση αυτού του υποτιθέμενου οργανωμένου κράτους που ακούει στο όνομα Ελλάδα, έχουν μιλήσει στο παρελθόν και έχουν τοποθετηθεί άπαντες οι επαΐοντες και οι γνωρίζοντες με διάφορα επιχειρήματα, βάσιμα και αβάσιμα...Όμως, από όποια αφετηρία κι αν εκκινεί κανείς και από όποια δόλια ή άδολα κίνητρα ωθείται, το βέβαιο είναι ένα και σε αυτό μοιάζουν να συμφωνούν άπαντες...Ότι ετούτη η χώρα απέχει παρασάγγας από το να δικαιούται να χαρακτηριστεί σαν ένα οργανωμένο και ευνομούμενο κράτος...Και αυτό μπορεί να το καταλάβει και ο καθένας από μόνος του, αφού πρώτα σκεφτεί διάφορα καθημερινά φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα στην καθημερινή δημόσια ζωή μας και τα οποία έχουν δημιουργήσει ένα παρακλάδι δίπλα στο κράτος, πιο δυνατό και πιο ενισχυμένο...Για να είμαι ειλικρινής, θεωρώ πως αν μια πρόθεση ταιριάζει γάντι σε αυτό το χρόνιο χάλι, αυτή δεν είναι άλλη από το παρά...Διότι στην Ελλάδα, μόνο τα παρα λειτουργούν άψογα, ενώ τα κανονικά είναι υπό καθεστώς πλήρους διάλυσης χρόνια τώρα...Και αμέσως γίνομαι πιο συγκεκριμένος, χρησιμοποιώντας κάποια παραδείγματα...

Παρεμπόριο...
Το εμπόριο αυτόν τον καιρό στη χώρα μας, είναι σε πλήρη κάμψη...Και αυτό μπορεί εύκολα να το διαπιστώσει ο καθένας από εμάς, κάνοντας μια βόλτα στους δρόμους της πόλης, όπου τα λουκέτα και τα ξενοίκιαστα καταστήματα είναι εκατοντάδες...Και αυτά που είναι ανοικτά, συνήθως δεν έχουν καθόλου πελατεία και απειλούνται με αφανισμό...Το παρεμπόριο όμως ζει και βασιλεύει...Και δεν αναφέρομαι μόνο στο παρεμπόριο που γίνεται πχ από τους ξένους μετανάστες στο δρόμο, οι οποίοι στήνοντας πάγκο με μαϊμούδες μπροστά στη φάτσα των καταστημάτων είναι φυσικό να μειώνουν τον ήδη εξαιρετικά περιορισμένο τζίρο των καταστημάτων..Και αυτό είναι ένα πρόβλημα...Παρεμπόριο όμως επίσης αποτελούσε και αποτελεί η τακτική επιχειρηματιών, οι οποίοι απέκρυπταν τα πραγματικά τους έσοδα από το ελληνικό δημόσιο...Όλο αυτό το φαινόμενο των μαύρων πωλήσεων είναι εξαπλωμένο παντού και πλέον δε μαζεύεται ποτέ...Εμένα φυσικά πάντα ξέρετε τι μου έκανε εντύπωση; Το να πουλήσεις για παράδειγμα ένα κιλό πορτοκάλια χωρίς απόδειξη, ή μια τυρόπιτα είναι δύσκολο να το καταλάβει κάποιος ελεγκτικός μηχανισμός από τη στιγμή που η έννοια της αποθήκης είναι πολύ γενική για επιχειρήσεις τέτοιου είδους...Το να πουλάς όμως ένα κοστούμι, ή ένα στερεοφωνικό χωρίς απόδειξη ακούγεται τρελό και όμως συμβαίνει καθημερινά...Στην Ελλάδα δυστυχώς το παρεμπόριο το εξέθρεψαν εξίσου και οι ίδιοι οι έμποροι...Έμποροι που δεν καταλαβαίνουν ότι η απόδοση του ΦΠΑ αφορά ένα έσοδο που οι ίδιοι έχουν ήδη εισπράξει εκ των προτέρων, έμποροι που θεωρούν καλό λογιστή όποιον είναι ικανός να τους μαγειρέψει με τρόπο μαεστρικό τα νούμερα τους, έμποροι που μπερδεύουν συχνά την τσέπη της επιχείρησης τους με την προσωπική τους τσέπη, έμποροι που αδιαφορούν για τη μελλοντική επένδυση, αλλά το μόνο που τους νοιάζει είναι να κλέψουν το κράτος...Κατανοώ τη λογική, του ότι ένας σε κλέβει (εν προκειμένω το κράτος...) να επιθυμείς να ανταποδώσεις με το ίδιο νόμισμα...Όμως συγχωρέστε με, μα αυτό απέχει πάρα πολύ από το να θεωρηθεί κανονικό εμπόριο και επιχειρηματικότητα... αυτό είναι στυγνό παρεμπόριο...Δεν πάει παρά ένας περίπου χρόνος, από ένα ανοιξιάτικο απόγευμα όταν και επισκεύτηκα ένα κατάστημα οπτικών ειδών, προκειμένου να αγοράσω γυαλιά ηλίου...Αφού επέλεξα ένα ομολογουμένως απαράδεκτο ζευγάρι (!!!), μου είπε η καταστηματάρχης πως αν θέλω μπορεί να μη μου κόψει απόδειξη για να γλιτώσω το ΦΠΑ, αλλά δε θα μου έδινε τσάντα, θήκη και περιτύλιγμα για να μην αποτελέσω στόχο...Το παρεμπόριο μπροστά στα μάτια μου...Σημειωτέον, μιλώ για ένα κατάστημα στο οποίο τότε πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου και δεν ήμουν τακτικός πελάτης...Θέλω να πω, πως θα μπορούσα να είμαι και κανένας υπάλληλος του ΣΔΟΕ, που να είχα επισκεφτεί το κατάστημα για έλεγχο και να παρίστανα τον πελάτη...Ούτε τα προσχήματα δηλαδή...Φυσικά εγώ σαν κοινός Ελληναράς καταναλωτής, αποδέχτηκα το συμβιβασμό, γλίτωσα καμιά τριανταριά Ευρώ ΦΠΑ, έβαλα τα γυαλιά στο κεφάλι μου, χαιρέτησα και έφυγα αμέριμνος, σίγουρος για μια ακόμη φορά πως έκανα ότι καλύτερο μπορούσα για να βοηθήσω το κράτος, μέσα στο οποίο φυτοζωώ...
Παραπαιδεία...
Ένα άλλο πολύ δημοφιλές παρά στη χώρα τούτη, είναι φυσικά η παραπαιδεία που και αυτή είναι σε πλήρη άνθηση...Όταν ήμουν εγώ μαθητής, παραπαιδεία θεωρούνταν το να πηγαίνει κανείς στο φροντιστήριο..Μάλιστα στο Λύκειο τότε, δεν αναφέραμε μπροστά στους καθηγητές, το γεγονός πως πηγαίναμε φροντιστήριο διότι αυτό θεωρούνταν τότε σχεδόν σαν ατόπημα...Τι κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μαθητής που να μην πηγαίνει φροντιστήριο; Οι τύποι έπρεπε να κρατηθούν πάση θυσία...Σήμερα, σχεδόν μια δεκαετία και κάτι ύστερα από εκείνη την εποχή, το φροντιστήριο θεωρείται τόσο ισχυρός θεσμός, όσο περίπου και το ίδιο το σχολείο, για να μην πω και ακόμη περισσότερο...Σήμερα, επίσης δεν υπάρχει ούτε ένας εκπαιδευτικός που τουλάχιστον να γνωρίζω εγώ έστω και κατ' όνομα που να μην παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα σε σπίτια...Και αν υπάρχει κάποιος που δεν το κάνει αυτό, είναι επειδή απλά και μόνο δε βρίσκει...Συγχωρήστε μου τον κυνισμό, αλλά είπαμε να πούμε αλήθειες...Η παιδεία γενικά είναι ένας από τους βασικότερους πυλώνες ενός σοβαρού κράτους, αν θέλετε τουλάχιστον να θεωρείται τέτοιο...Στη χώρα τούτη όμως, κάθε κυβέρνηση που έρχεται αλλάζει το εκπαιδευτικό σύστημα προς το χειρότερο...Με αποτέλεσμα σήμερα το δημόσιο σχολείο να είναι απαξιωμένο πέρα ως πέρα και η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών να θεωρεί τη φοίτηση εκεί σαν αγγαρεία, αφού τις γνώσεις που θα του χρειαστούν θα τις αποκτήσει στο φροντιστήριο και στο ιδιαίτερο...
Παρακράτος...
Ένα ακόμη πολύ δημοφιλές παρά που ανθίζει στη χώρα τούτη είναι φυσικά το παρακράτος...Στον όρο αυτό, τουλάχιστον με τη δική μου προσωπική κρίση περιλαμβάνονται όλοι εκείνοι οι παράγοντες που δρουν στο παρασκήνιο, πλην όμως έχουν τη δυνατότητα όταν τα πράγματα μοιάζουν να ξεφεύγουν από τα σχεδιασμένα, να παρεμβαίνουν και να δίνουν τη λύση...Το παρακράτος κατά την άποψη μου έχει πάμπολλες εκφάνσεις στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία...Όταν τα πλήθη μοιάζουν να ξυπνάνε και να παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, τότε κάτι τυχαίο συμβαίνει που εκφοβίζει τα πλήθη...Όταν τα πράγματα ζορίζουν, βγαίνουν τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια και πωλούν το προσυμφωνημένο παραμύθι για να κατευνάσουν τα πάθη...Όταν η κυβερνήσεις θέλουν να πάρουν αντιλαϊκά μέτρα, τότε όλως τυχαίως η αστυνομία προχωρά σε συλλήψεις τρομοκρατών, ή μάλλον για να είμαι πιο ακριβής, τότε η αστυνομία χρησιμοποιεί τις χρυσές της εφεδρείες και ξανασυναντιέται με παλιούς γνωστούς έτσι για το θεαθήναι...Όταν βρεθεί κανένας δημοσιογράφος που δεν ακολουθεί την πεπατημένη, τότε το σύστημα τον συνθλίβει και κάποιοι υποτιθέμενοι αγωνιστές τον βγάζουν από τη μέση...Όταν επίσης ένας κλάδος απεργεί και απαιτεί να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα του, τότε όλως τυχαίως πάντα τα δικαστήρια κρίνουν τις απεργίες αυτές παράνομες και καταχρηστικές, πετώντας στα σκουπίδια τα εργατικά δικαιώματα...Τον ίδιο σκοπό επίσης εξυπηρετούν κατευθυνόμενες διαρροές, προκειμένου να δημιουργηθεί στην κοινή γνώμη το κατάλληλο κλίμα....Όποιος θέλει αποδείξεις και ονόματα για όλα αυτά, δεν έχει παρά να παρακολουθήσει την ειδησεογραφία μιας ημέρας όπως αυτή φτιασιδώνεται και σερβίρεται κατά το δοκούν...Το παρακράτος λοιπόν ζει και βασιλεύει και όποιος δεν το βλέπει, απλά εθελοτυφλεί..
Η Ελλάδα λοιπόν μετά από όλα αυτά μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί ως η χώρα του παρά-... Μια χώρα στην οποία όλα αποφασίζονται και τίθενται σε εφαρμογή στο παρασκήνιο...Μια χώρα που τόσα χρόνια έχει εκπαιδεύσει τους κατοίκους της να συμπεριφέρονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και να ψάχνουν να βρουν κάθε μικρό παραθυράκι για να παρανομήσουν εις βάρος της πατρίδας τους, ανταποδίδοντας ακριβώς με το ίδιο νόμισμα...Ένα ατέλειωτο γαϊτανάκι όπου ο καθένας παρανομεί εις βάρος του άλλου και πάει λέγοντας...
Και η ζωή συνεχίζεται σε αυτή την αφόρητη χώρα, που έχει το θράσος να θέλει να ονομάζεται και οργανωμένο και ευνομούμενο κράτος...

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Το ερυθρόλευκο μεταγραφικό παιδομάζωμα...

Ο Ιανουάριος είναι ο κατ' εξοχήν μήνας των μεταγραφών, αν και τώρα που το σκέφτομαι, η μεταγραφολογία είναι ένα σπορ που στην Ελλάδα διεξάγεται όλο τον καιρό...Τελοσπάντων όμως, τώρα το Γενάρη είναι η επίσημη μεταγραφική περίοδος όπως έχει θεσμοθετηθεί παγκοσμίως εδώ και χρόνια. Οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης, τον τελευταίο καιρό είναι απολύτως εμφανείς και στο ποδόσφαιρο διεθνώς...Οι εποχές των παχιών αγελάδων μοιάζουν να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, και για αυτό η κίνηση στο μεταγραφικό παζάρι είναι ισχνή...Πάνε οι εποχές των βαρύγδουπων μεταγραφών, των ηγεμονικών και πολυετών συμβολαίων και των ονομάτων από το πάνω ράφι, όπως λέγεται χαρακτηριστικά. Τώρα παρατηρείται είναι σε έξαρση το φαινόμενο των δανεικών για ένα εξάμηνο και μετά βλέπουμε, των ελεύθερων και ξεπεσμένων τριαντατεσσάρηδων, και της προσπάθειας των μικρών να επωφεληθούν από τα ψίχουλα που περισσεύουν από τα τραπέζια των μεγάλων...

Αυτός που φυσικά κλέβει την παράσταση και διαφοροποιείται φέτος είναι όπως όλοι καταλαβαίνουμε ο Ολυμπιακός...Οι Πειραιώτες έχοντας μια διοίκηση, που μπήκε το καλοκαίρι με πολύ φόρα και μοιάζει να σαρώνει στο μεταγραφικό παζάρι, αγοράζοντας περίπου ότι ακριβώς επιθυμεί...Εκμεταλλευόμενος ο Μαρινάκης το γεγονός πως η συντριπτική πλειοψηφία των υπόλοιπων ομάδων έχει πραγματικά στεγνώσει από ρευστό, προχωράει σε συνεχείς κινήσεις, σχεδόν σε τιμή ευκαιρίας, αν φυσικά αναλογιστούμε τα δεδομένα που επικρατούσαν, πριν από περίπου δύο χρόνια για παράδειγμα...Την ίδια στιγμή, από την άλλη πλευρά οι ιδιοκτήτες των μικρομεσαίων ομάδων, μοιάζουν να αισθάνονται πως πουλώντας έναν ποδοσφαιριστή στον Ολυμπιακό αφενός θα πάρουν τα χρήματα που έχουν συμφωνηθεί έγκαιρα και σίγουρα και αφετέρου περιμένουν πως θα έχουν την εύνοια του Ολυμπιακού σε πολλά θέματα στο εγγύς μέλλον, μιας και από ότι δείχνουν τα πράγματα, τα ηνία του ποδοσφαίρου μετά από ένα διάλειμμα ξαναπήγαν σε ερυθρόλευκα χέρια...

Πολλοί λένε πως ο Μαρινάκης προχωρεί σε αυτό το εγχώριο παιδομάζωμα, μιμούμενος το παράδειγμα του Κόκκαλη την περίοδο του 1996 όταν σάρωσε την ελληνική επαρχία αποκτώντας Μαυρογενίδη, Γιαννακόπουλο, Γεωργάτο, Τζόρτζεβιτς κλπ, δημιουργώντας μια μαγιά παιχτών που πήραν την ομάδα στις πλάτες τους για χρόνια και ταυτόχρονα τους στέρησε από τους μεγάλους του αντιπάλους. Σήμερα αν πιστέψουμε τα δημοσιεύματα, ο Ολυμπιακός έκλεισε ή πρόκειται να κλείσει Μανιάτη, Κουμορτζί, Βέλλιο, Φορτούνη, Χαβίτο, Βασιλακάκη, Γεωργιάδη και άλλους που πιθανώς τώρα να μου διαφεύγουν...Δεν διαφωνώ πως όλα τα παραπάνω είναι παιδιά με κάποιο ταλέντο, που μπορούν να βελτιωθούν ακόμη περισσότερο στο μέλλον...Αλλά πρώτα από όλα θα πρέπει να σημειώσουμε την εμφανή διαφορά ποιότητας που υπήρχε στους παίχτες του τότε με αυτούς του σήμερα, δείγμα αν θέλετε της γενικότερης πτώσης του ελληνικού ποδοσφαίρου στην πάροδο των ετών..Είναι επίσης όμως αμφίβολο, αν όλοι αυτοί θα μπορέσουν να κάνουν καριέρα στο λιμάνι παίρνοντας σημαντικές ευκαιρίες ή αν θα χαντακωθούν παραμένοντας αιώνια ταλέντα σαν τους Σοιλέδηδες και τους Κατσικογιάννηδες..Οι κινήσεις αυτές εξηγούνται επίσης από το γεγονός ότι κάθε επιχειρηματίας στη δύσκολη αυτή οικονομική συγκυρία, νοιάζεται να εξασφαλίσει μια οικονομική διαχείριση συνετή και σοβαρή...Άλλωστε το γεγονός ότι σε λίγα χρόνια, για να μπορεί μια ομάδα να αγωνιστεί στην Ευρώπη θα πρέπει να παρουσιάζει οικονομικές καταστάσεις χωρίς ελλείμματα και μαύρες τρύπες είναι ένας βραχνάς για όλες τις ομάδες...Και η απόκτηση ελεύθερων και νεαρών με τη μορφή επένδυσης αλλά και η πώληση κάποιων hot ονομάτων, βοηθά και σε αυτήν την κατεύθυνση...Επιπρόσθετα, σε λίγα επίσης χρόνια, για να αγωνιστεί κανείς στην Ευρώπη θα πρέπει να έχει έναν ικανό αριθμό γηγενών ποδοσφαιριστών και επίσης ποδοσφαιριστών που να έχουν βγει από τα σπλάχνα της κάθε ομάδας...Και ειδικά ο Ολυμπιακός ήταν ανάγκη να κινηθεί σε αυτήν την κατεύθυνση, καθώς τα τελευταία χρόνια το ελληνικό στοιχείο έχει συρρικνωθεί απελπιστικά στου Ρέντη...

Γεννιέται πάντως το ερώτημα αν πραγματικά ο Ολυμπιακός χρειάζεται αυτούς τους συγκεκριμένους παίχτες...Παίρνοντας τον εξαιρετικά αξιόλογο κατ' εμέ Μανιάτη για παράδειγμα έχει πλέον τέσσερα δεξιά μπακ, συμπεριλαμβανομένων των Τοροσίδη, Μοντέστο και Γκαλίτσιου...Στην καλύτερη περίπτωση λοιπόν ο Μανιάτης θα καλύπτει τα λίγα ρεπό του Τοροσίδη...Η περίπτωση Κουμορτζί είναι επίσης ανάλογη...Μπορεί φέτος όντως να μπει αλλαγή σε μερικά ματς και κάτι να προσφέρει, αν τελικά αποκτηθεί, ενδεχόμενο βέβαια που μοιάζει να απομακρύνεται προς το παρόν...Αλήθεια όμως πιστεύει κανείς πως ο Ολυμπιακός του Champions League, μπορεί να στηριχθεί πραγματικά σε παίχτες του τύπου του συμπαθούς Γκανέζου; Αλλά και οι υπόλοιποι παίχτες πιστεύει κανείς πως θα παίξουν ποτέ πρωταγωνιστικό ρόλο στον Ολυμπιακό; Εδώ ολόκληρος Φετφατζίδης, που κατά την ταπεινή μου άποψη είναι ότι πιο αρτιότερο τεχνικά και ποδοσφαιρικά στην Ελλάδα κάτω των 22 ετών, και δεν μπορεί να πάρει τη φανέλα του βασικού σπίτι του και τον ξεπερνούν αμφιβόλου ποιότητας και κυρίως μέλλοντος λεγεωνάριοι...Φυσικά δε λέω, πως ο Ολυμπιακός δε χρειάζεται ενίσχυση, αυτό φωνάζει από μακριά και δεν έχει να κάνει αυτό με την κατάληξη του φετινού πρωταθλήματος...Όχι όμως σε θέσεις που υπάρχει πληθώρα παιχτών και κυρίως όχι παίχτες στοιχήματα και εντέλει αμφιβόλου ποιότητας...

Ένα άλλο ερώτημα είναι αν όλοι αυτοί οι ποδοσφαιριστές αποτελούν υποδείξεις του προπονητή ή αν έστω έχει ο ίδιος δώσει την τυπική του έγκριση πως μπορεί να στηριχθεί σε παίχτες σαν και αυτούς...Και εδώ επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω...Ο Βαλβέρδε και στα δύο περάσματα του από τον κόκκινο πάγκο, μπορεί να έχει παράξει έργο, πλην όμως έχει καταλάβει πως στο ελληνικό πρωτάθλημα αυτό που μετρά δεν είναι το θέαμα, αλλά αποκλειστικά το αποτέλεσμα...Όταν ξέρει πως αν χάσει το πρωτάθλημα θα είναι φευγάτος, αποκλείεται όχι μόνο αυτός αλλά οποιοσδήποτε στη θέση του, θα βρει μια ενδεκάδα, η οποία θα του κάνει τη δουλειά και δεν θα δώσει έμφαση στο να αναπτύξει το φυτώριο του Ολυμπιακού...Εκτός και αν κάποιος από αυτούς αποδειχθεί πραγματικά εξαιρετική περίπτωση και μπορεί άμεσα να βοηθήσει όπως για παράδειγμα ο Φετφατζίδης...Για τους υπόλοιπους, το πολύ πολύ να κάνουν καμιά συμμετοχή ξόφαλτση, όταν η ομάδα θα έχει καμιά δεκαριά απουσίες, ή ο άλλος δρόμος είναι να δοθούν δανεικοί...Εκτός φυσικά και αν του δοθεί ασυλία και γραμμή να βγάλει νέους παίχτες...Στην περίπτωση όμως αυτή, το πολυπόθητο για τη συντριπτική πλειοψηφία θα γίνει όνειρο απατηλό και ο εκάστοτε προπονητής θα αποτελέσει σύντομα παρελθόν...

Υπάρχει όμως και μια ακόμη παράμετρος της όλης στρατηγικής, που κατά την άποψη μου δεν έχει τονισθεί όσο θα έπρεπε...Ο Βαγγέλης Μαρινάκης μπορεί να βρίσκεται μόλις έξι μήνες στο τιμόνι του κόκκινου καραβιού, όμως δείχνει να έχει καταλάβει πως παίζεται το παιχνίδι, κυρίως στο επικοινωνιακό πεδίο...Για να γίνω σαφέστερος ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή έχει στο ρόστερ του μια σειρά από παίχτες που για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν υπολογίζονται τουλάχιστον για τη φετινή περίοδο...Μήτρογλου, Γκαλίτσιος, Γ. Παπαδόπουλος, Νέμεθ,Επστάιν οι αιωνίως δανεικοί Κατσικογιάννης, Νικλητσιώτης και Σοιλέδης, αλλά και οι μελλοντικοί πιθανώς όπως ο Βέλλιος, ο Γεωργιάδης, ο Παπάζογλου, ο Σουμπίνιο, ο Μονιάκης, ο Ανάκογλου και δεν ξέρω εγώ ποιος άλλος...Αυτοί λοιπόν οι ποδοσφαιριστές, ή τουλάχιστον όσοι αποκτηθούν, θα δοθούν δανεικοί σε ομάδες με τις οποίες ο Ολυμπιακός είναι βέβαιο πως στο μέλλον θα κάνει περαιτέρω παιχνίδι με τις μικρές ομάδες του πρωταθλήματος, από τη στιγμή μάλιστα που είναι η μοναδική ομάδα που έχει ρευστό αυτή τη στιγμή...Δεν αναφέρομαι σε στημένα πράγματα, ούτε σε φαινόμενα που είναι πρωτόγνωρα...Είναι όμως λογικό πχ παίχτες δανεικοί σε μικρές ομάδες, να τα δίνουν όλα στα ματς με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό..Επίσης, μπορεί να συμβεί και το άλλο...Οι συνθήκες αυτές που έχουν δημιουργηθεί δίνουν στον Ολυμπιακό τη δυνατότητα να παίρνει όποιον παίχτη θέλει, έχοντας τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για όλες τις υποθέσεις...Πέρα όμως από αυτά, ο Ολυμπιακός εντέλει είναι αυτός που θα καθορίσει με τη γενικότερη πολιτική του, και το ποιες ομάδες θα έχουν πλεονέκτημα στη μάχη για την αποφυγή του υποβιβασμού...Αυτό δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο ούτε φυσικά είναι φρούτο που ευδοκιμεί μόνο εδώ στην Ελλάδα...Γίνεται παντού, θεωρείται θεμιτό, και αποτελεί πλεονέκτημα για την ομάδα που έχει ποδοσφαιριστές διαθέσιμους για δανεισμό...Στην Αγγλία για παράδειγμα επίσης γίνεται το έλα να δεις και όποιος δεν το πιστεύει αυτό, ας ρωτήσει τον μάνατζερ της Μάρκετινγκ Γιουνάιτεντ...

Αυτά και το αφήνω εδώ...Γενική επωδό πάντως αποτελεί το γεγονός πως η κάθε ομάδα είναι λογικό να προσέχει ιδιαίτερα το ποιους ποδοσφαιριστές της θα δώσει δανεικούς, αλλά κυρίως το που θα τους δώσει...Είναι και αυτό μια παράμετρος που σε πρωταθλήματα σαν το εγχώριο που ο παραγοντισμός, τα προεδριλίκια και η λεζάντα είναι must, μπορεί εν πολλοίς να καθορίσει τον βαθμολογικό πίνακα...Όσο για τον Ολυμπιακό; Δεν πιστεύω πως υπάρχει κανείς φίλαθλος του που να μην επιθυμεί το μπόλιασμα της ομάδας με φρέσκο ελληνικό αίμα και παίχτες που θα καταλαβαίνουν κάποια πράγματα και δεν θα είναι απλοί μισθοφόροι...Από αυτό όμως το σημείο, ως την κατάσταση του να αποκτάται ότι κινείται με αποκλειστικό στόχο να μην πάνε οι παίχτες αυτοί στους άλλους διεκδικητές του πρωταθλήματος υπάρχει θαρρώ μεγάλη απόσταση...Ιδίως από τη στιγμή, που είναι εξαιρετικά αμφίβολο, αν η συντριπτική πλειοψηφία αυτών φορέσει έστω και για μια φορά την ερυθρόλευκη φανέλα στο μέλλον...
Μακάρι να φτάσουμε σύντομα στο σημείο, να πατά κάθε Κυριακή το χορτάρι του γηπέδου Καραϊσκάκη μια ενδεκάδα γεμάτη από Έλληνες παίχτες με πολύ ταλέντο...Να με συμπαθάτε όμως,αλλά για μένα κάτι τέτοιο δεν μοιάζει και πολύ πιθανό, από τη στιγμή που δεν υπάρχουν οι βάσεις...
Προσωπικές απόψεις όμως είναι αυτές...Και σεβαστή κάθε αντίρρηση, καλόπιστη και κακόπιστη...