Επειδή το Πάσχα είναι πλέον προ των πυλών, αποφάσισα για λίγες ημέρες να συμμετέχω και εγώ στο εορταστικό κλίμα των ημερών και να αναφερθώ σε θέματα λίγο πιο ανάλαφρα από το συνηθισμένο ύφος και στυλ του φτωχού συγγενή, το οποίο έχετε συνηθίσει αυτούς τους μήνες. Επειδή λοιπόν οι μέρες είναι γιορτινές και επειδή δυστυχώς γύρω μας επικρατεί πολύ δυστυχία και ανέχεια, την περίοδο αυτή παρατηρείται μια αύξηση των εκδηλώσεων συμπαράστασης (οικονομικής και όχι μόνο) προς τους ανήμπορους και τους μη έχοντες ούτε τα βασικά. Και μη σας κάνει καμία εντύπωση φίλοι μου, διότι υπάρχουν πάρα πολλοί τέτοιοι άνθρωποι και ιδίως στην Αθήνα η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη και το μέλλον δυστυχώς δυσοίωνο. Είθισται λοιπόν τέτοιες μέρες να παρατηρούνται φαινόμενα φιλανθρωπίας και πολλά από αυτά λαμβάνουν χώρα από τους λεγόμενους επώνυμους και γνωστούς ανθρώπους της χώρας τούτης. Σε κάποια από αυτά θα επικεντρωθώ σε αυτήν την ανάρτηση, θίγοντας τις θετικές τους πτυχές αλλά και τις αρνητικές. Βλέπετε είναι στο αίμα μου η κριτική των κακώς κειμένων, τι να κάνω...
Θα ξεκινήσω με τις προσφορές που κάνουν αυτές τις ημέρες (αλλά και τις ημέρες των Χριστουγέννων) αθλητικοί σύλλογοι, γνωστοί ηθοποιοί ,καλλιτέχνες αλλά και διάφορες άλλες ομάδες διάσημων προσωπικοτήτων. Όλοι αυτοί είναι άνθρωποι με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, των οποίων η προσφορά αποτελεί ένα πενιχρό μέρος των συνολικών τους απολαβών. Καμιά φορά τέτοιου είδους προσφορές αγγίζουν τα όρια της κοροϊδίας, αλλά ...δε βαριέστε φίλοι μου, από το τίποτα.... Για παράδειγμα είναι λιγάκι προκλητικό μια ποδοσφαιρική ομάδα να προσφέρει 10000 Ευρώ σε ένα ίδρυμα παιδιών, τη στιγμή που αυτό το ποσό αφορά μόλις το ημερομίσθιο κάποιων εκ των μελών της. Όλοι θα επιθυμούσαμε φαντάζομαι, οι προσφορές να ήταν αρκετά υψηλότερες και πιο χρήσιμες. Αυτό που με πειράζει εμένα είναι κάτι άλλο. Είναι υποκριτικό (για να μην πω τίποτα βαρύτερο μέρες που είναι) σε κάθε βήμα τους αυτοί οι άνθρωποι να καλούν τις τηλεοπτικές κάμερες. Καταλαβαίνω το ενδιαφέρον των δημοσιογράφων για τους ανθρώπους του θεάματος, αλλά μια προσφορά δεν έχει και τόση μεγάλη αξία όταν διαφημίζεται σε τόσο μεγάλο βαθμό. Άλλωστε όπως προστάζει και η λαϊκή σοφία..."κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό". Φυσικά δεν αποτελεί πρόθεση μου να γενικεύσω την κατάσταση, όπως επίσης γνωρίζω ότι πίσω από αυτές τις προσφορές υπάρχουν και άλλες καλυμμένες και κρυφές για το ευρύ κοινό...Ακόμη περισσότερο με ενοχλούν οι μεγάλοι επιχειρηματίες και οι κοσμικές κυρίες τους που διοργανώνουν εκδηλώσεις κατά της φτώχειας με τη συμμετοχή των κρατούντων του τόπου, αλλά και πολιτικών. Τις περισσότερες φορές τέτοιες εκδηλώσεις αποσκοπούν σε προβολή και τίποτα περισσότερο. Διότι αν μη τι άλλο, το βρίσκω οξύμωρο να έχεις αμέτρητες βίλες και σπίτια, έναν στόλο από κότερα, να κολυμπάς στις πισίνες σου και ταυτόχρονα να λες πως νοιάζεσαι για την καταπολέμηση της φτώχειας και της ανέχειας. Διότι τέτοιες δηλώσεις μπορούν να καλλιεργούν ένα φτιασιδωμένο φιλολαϊκό και κοινωνικό προφίλ, αλλά είναι σφόδρα επικίνδυνες για τα νεύρα και την ψυχική υγεία μας...Και όπως λέει και ο Μαχαιρίτσας σε ένα τραγούδι του ιδίως για τις κυρίες..."μέχρι να γίνεις η θεά που ονειρευόσουνα παιδούλα,να βάλεις σ'όλους τα γυαλιά, εσύ η αγία των φτωχών, η πιο ακριβοπληρωμένη τσούλα..."
Μια προσφορά χωρίς διαφήμιση και προβολή είναι αυτή που διενεργεί εδώ και κάποιες ημέρες το μεγαλύτερο ελληνικό blog, το γνωστό μας http://troktiko.blogspot.com/ . Σε συνεργασία με το Δήμο Αθηναίων (που γενικά του καταλογίζω πολλά, αλλά εδώ του βγάζω το καπέλο) προσφέρει πεντακόσιες μερίδες φαγητού στους αστέγους της Αθήνας καθημερινά. Η συγκεκριμένη κίνηση υπήρξε πρωτοποριακή, αν και διαφημίστηκε ελάχιστα για λόγους ανταγωνισμού από τα μεγάλα εκδοτικά συμφέροντα. Τέτοιες κινήσεις, αν και δεν επιλύουν σε καμία περίπτωση το πρόβλημα, συμβάλλουν στη βελτίωση της κατάστασης και δίνουν την απαραίτητη ώθησε σε ακόμη περισσότερους να ακολουθήσουν το παράδειγμα. Διότι μόνο ύστερα από συντονισμένες και κοινές ενέργειες είναι δυνατόν να αρχίζει να αλλάζει η κατάσταση. Το φοβερό σε σχέση με την περίπτωση αυτή, είναι το γεγονός πως οι μερίδες του φαγητού αποδεικνύονται καθημερινά πολύ λίγες και εξαντλούνται σε λίγα μόλις λεπτά. Και αυτό είναι ένας δείκτης της υπάρχουσας κατάστασης και της ανάγκης για βοήθεια...
Ύστερα από την αναφορά για κάποιες αξιέπαινες κατά τη γνώμη μου πρωτοβουλίες, αλλά και για κάποιες άλλες που υποτιμούν τη νοημοσύνη και το νοητικό μας επίπεδο, ας αναφέρω ελάχιστες σκέψεις σε σχέση με την προσωπική ευθύνη του καθενός Προς Θεού σκοπός μου δεν είναι να κάνω κήρυγμα, ίσα ίσα που όλα όσα γράφω αφορούν πρωτίστως εμένα τον ίδιο και στη συνέχεια τους άλλους. Είναι λοιπόν ανάγκη και εμείς να βοηθούμε τους συνανθρώπους μας, στο μέτρο φυσικά του δυνατού και όσο μας επιτρέπουν οι δύσκολοι καιροί που ζούμε. Διότι τέτοιες ενέργειες έχουν όφελος και σε εμάς τους ίδιους, καθώς μας παρέχουν εσωτερική ικανοποίηση και γαλήνη...
Κλείνοντας ας αναφέρω ένα προσωπικό παράδειγμα, που συνάμα αποτελεί και μία από τις φορές που ένιωσα περισσότερο χαρούμενος και ικανοποιημένος στη ζωή μου. Τα Χριστούγεννα του 2005 εργαζόμουν σε μια επιχείρηση με φρούτα και λαχανικά. Το αφεντικό την παραμονή των αργιών και αφού έβλεπε πως υπήρχαν αρκετά φρούτα που υπήρχε το ενδεχόμενο να χαλάσουν σε λίγες ημέρες, μας υπέδειξε να τα μοιράσουμε σε μια σειρά από κοινωφελή ιδρύματα της περιοχής (χαμόγελο του παιδιού κλπ).Φυσικά όλα τα πράγματα ήταν σε άριστη κατάσταση... Λοιπόν δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά των παιδιών και το βλέμμα τους όταν τους τα πήγαμε εκεί...Οι παιδικές φωνές, τα γέλια και τα ευχαριστήρια τόσο αυτών όσο και των ειδικών δεν είχαν τελειωμό...Ακόμα και τώρα, εγώ που είμαι πολυγραφότατος, αδυνατώ να περιγράψω τις στιγμές που εκτυλίχθηκαν μπροστά στα μάτια μου. Αυτά τα παιδικά χαρούμενα βλέμματα ήταν μια από τις πιο όμορφες στιγμές που έχω ζήσει ποτέ....Βέβαια τα συγχαρητήρια δεν ανήκουν σε εμάς, αφού εμείς το μόνο που κάναμε ήταν η διανομή, αλλά όπως και να χει τα παιδιά εμάς έβλεπαν(το μέλλον μου βέβαια στα φρούτα δεν ήταν ρόδινο και ανθηρό,αλλά δεν είναι της παρούσης αυτό το θέμα)...Βλέπετε λοιπόν τι συναισθήματα μπορεί να σου δημιουργήσει μια πράξη αφιλοκερδούς προσφοράς και πως κάποια πράγματα που μπορεί να είναι τελείως άχρηστα για σένα ενδέχεται να είναι ζωτικής σημασίας για τους άλλους. Αυτό μόνο ας αναλογιστούμε και ας μην μιζεριάζουμε μέρες που είναι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου