Ελλάδα...η χώρα του παρα-...

Για την κατάσταση αυτού του υποτιθέμενου οργανωμένου κράτους που ακούει στο όνομα Ελλάδα, έχουν μιλήσει στο παρελθόν και έχουν τοποθετηθεί άπαντες οι επαΐοντες και οι γνωρίζοντες με διάφορα επιχειρήματα, βάσιμα και αβάσιμα...Όμως, από όποια αφετηρία κι αν εκκινεί κανείς και από όποια δόλια ή άδολα κίνητρα ωθείται, το βέβαιο είναι ένα και σε αυτό μοιάζουν να συμφωνούν άπαντες...Ότι ετούτη η χώρα απέχει παρασάγγας από το να δικαιούται να χαρακτηριστεί σαν ένα οργανωμένο και ευνομούμενο κράτος...Και αυτό μπορεί να το καταλάβει και ο καθένας από μόνος του, αφού πρώτα σκεφτεί διάφορα καθημερινά φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα στην καθημερινή δημόσια ζωή μας και τα οποία έχουν δημιουργήσει ένα παρακλάδι δίπλα στο κράτος, πιο δυνατό και πιο ενισχυμένο...Για να είμαι ειλικρινής, θεωρώ πως αν μια πρόθεση ταιριάζει γάντι σε αυτό το χρόνιο χάλι, αυτή δεν είναι άλλη από το παρά...Διότι στην Ελλάδα, μόνο τα παρα λειτουργούν άψογα, ενώ τα κανονικά είναι υπό καθεστώς πλήρους διάλυσης χρόνια τώρα...Και αμέσως γίνομαι πιο συγκεκριμένος, χρησιμοποιώντας κάποια παραδείγματα...

Παρεμπόριο...
Το εμπόριο αυτόν τον καιρό στη χώρα μας, είναι σε πλήρη κάμψη...Και αυτό μπορεί εύκολα να το διαπιστώσει ο καθένας από εμάς, κάνοντας μια βόλτα στους δρόμους της πόλης, όπου τα λουκέτα και τα ξενοίκιαστα καταστήματα είναι εκατοντάδες...Και αυτά που είναι ανοικτά, συνήθως δεν έχουν καθόλου πελατεία και απειλούνται με αφανισμό...Το παρεμπόριο όμως ζει και βασιλεύει...Και δεν αναφέρομαι μόνο στο παρεμπόριο που γίνεται πχ από τους ξένους μετανάστες στο δρόμο, οι οποίοι στήνοντας πάγκο με μαϊμούδες μπροστά στη φάτσα των καταστημάτων είναι φυσικό να μειώνουν τον ήδη εξαιρετικά περιορισμένο τζίρο των καταστημάτων..Και αυτό είναι ένα πρόβλημα...Παρεμπόριο όμως επίσης αποτελούσε και αποτελεί η τακτική επιχειρηματιών, οι οποίοι απέκρυπταν τα πραγματικά τους έσοδα από το ελληνικό δημόσιο...Όλο αυτό το φαινόμενο των μαύρων πωλήσεων είναι εξαπλωμένο παντού και πλέον δε μαζεύεται ποτέ...Εμένα φυσικά πάντα ξέρετε τι μου έκανε εντύπωση; Το να πουλήσεις για παράδειγμα ένα κιλό πορτοκάλια χωρίς απόδειξη, ή μια τυρόπιτα είναι δύσκολο να το καταλάβει κάποιος ελεγκτικός μηχανισμός από τη στιγμή που η έννοια της αποθήκης είναι πολύ γενική για επιχειρήσεις τέτοιου είδους...Το να πουλάς όμως ένα κοστούμι, ή ένα στερεοφωνικό χωρίς απόδειξη ακούγεται τρελό και όμως συμβαίνει καθημερινά...Στην Ελλάδα δυστυχώς το παρεμπόριο το εξέθρεψαν εξίσου και οι ίδιοι οι έμποροι...Έμποροι που δεν καταλαβαίνουν ότι η απόδοση του ΦΠΑ αφορά ένα έσοδο που οι ίδιοι έχουν ήδη εισπράξει εκ των προτέρων, έμποροι που θεωρούν καλό λογιστή όποιον είναι ικανός να τους μαγειρέψει με τρόπο μαεστρικό τα νούμερα τους, έμποροι που μπερδεύουν συχνά την τσέπη της επιχείρησης τους με την προσωπική τους τσέπη, έμποροι που αδιαφορούν για τη μελλοντική επένδυση, αλλά το μόνο που τους νοιάζει είναι να κλέψουν το κράτος...Κατανοώ τη λογική, του ότι ένας σε κλέβει (εν προκειμένω το κράτος...) να επιθυμείς να ανταποδώσεις με το ίδιο νόμισμα...Όμως συγχωρέστε με, μα αυτό απέχει πάρα πολύ από το να θεωρηθεί κανονικό εμπόριο και επιχειρηματικότητα... αυτό είναι στυγνό παρεμπόριο...Δεν πάει παρά ένας περίπου χρόνος, από ένα ανοιξιάτικο απόγευμα όταν και επισκεύτηκα ένα κατάστημα οπτικών ειδών, προκειμένου να αγοράσω γυαλιά ηλίου...Αφού επέλεξα ένα ομολογουμένως απαράδεκτο ζευγάρι (!!!), μου είπε η καταστηματάρχης πως αν θέλω μπορεί να μη μου κόψει απόδειξη για να γλιτώσω το ΦΠΑ, αλλά δε θα μου έδινε τσάντα, θήκη και περιτύλιγμα για να μην αποτελέσω στόχο...Το παρεμπόριο μπροστά στα μάτια μου...Σημειωτέον, μιλώ για ένα κατάστημα στο οποίο τότε πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου και δεν ήμουν τακτικός πελάτης...Θέλω να πω, πως θα μπορούσα να είμαι και κανένας υπάλληλος του ΣΔΟΕ, που να είχα επισκεφτεί το κατάστημα για έλεγχο και να παρίστανα τον πελάτη...Ούτε τα προσχήματα δηλαδή...Φυσικά εγώ σαν κοινός Ελληναράς καταναλωτής, αποδέχτηκα το συμβιβασμό, γλίτωσα καμιά τριανταριά Ευρώ ΦΠΑ, έβαλα τα γυαλιά στο κεφάλι μου, χαιρέτησα και έφυγα αμέριμνος, σίγουρος για μια ακόμη φορά πως έκανα ότι καλύτερο μπορούσα για να βοηθήσω το κράτος, μέσα στο οποίο φυτοζωώ...

Παραπαιδεία...
Ένα άλλο πολύ δημοφιλές παρά στη χώρα τούτη, είναι φυσικά η παραπαιδεία που και αυτή είναι σε πλήρη άνθηση...Όταν ήμουν εγώ μαθητής, παραπαιδεία θεωρούνταν το να πηγαίνει κανείς στο φροντιστήριο..Μάλιστα στο Λύκειο τότε, δεν αναφέραμε μπροστά στους καθηγητές, το γεγονός πως πηγαίναμε φροντιστήριο διότι αυτό θεωρούνταν τότε σχεδόν σαν ατόπημα...Τι κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μαθητής που να μην πηγαίνει φροντιστήριο; Οι τύποι έπρεπε να κρατηθούν πάση θυσία...Σήμερα, σχεδόν μια δεκαετία και κάτι ύστερα από εκείνη την εποχή, το φροντιστήριο θεωρείται τόσο ισχυρός θεσμός, όσο περίπου και το ίδιο το σχολείο, για να μην πω και ακόμη περισσότερο...Σήμερα, επίσης δεν υπάρχει ούτε ένας εκπαιδευτικός που τουλάχιστον να γνωρίζω εγώ έστω και κατ' όνομα που να μην παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα σε σπίτια...Και αν υπάρχει κάποιος που δεν το κάνει αυτό, είναι επειδή απλά και μόνο δε βρίσκει...Συγχωρήστε μου τον κυνισμό, αλλά είπαμε να πούμε αλήθειες...Η παιδεία γενικά είναι ένας από τους βασικότερους πυλώνες ενός σοβαρού κράτους, αν θέλετε τουλάχιστον να θεωρείται τέτοιο...Στη χώρα τούτη όμως, κάθε κυβέρνηση που έρχεται αλλάζει το εκπαιδευτικό σύστημα προς το χειρότερο...Με αποτέλεσμα σήμερα το δημόσιο σχολείο να είναι απαξιωμένο πέρα ως πέρα και η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών να θεωρεί τη φοίτηση εκεί σαν αγγαρεία, αφού τις γνώσεις που θα του χρειαστούν θα τις αποκτήσει στο φροντιστήριο και στο ιδιαίτερο...

Παρακράτος...

Ένα ακόμη πολύ δημοφιλές παρά που ανθίζει στη χώρα τούτη είναι φυσικά το παρακράτος...Στον όρο αυτό, τουλάχιστον με τη δική μου προσωπική κρίση περιλαμβάνονται όλοι εκείνοι οι παράγοντες που δρουν στο παρασκήνιο, πλην όμως έχουν τη δυνατότητα όταν τα πράγματα μοιάζουν να ξεφεύγουν από τα σχεδιασμένα, να παρεμβαίνουν και να δίνουν τη λύση...Το παρακράτος κατά την άποψη μου έχει πάμπολλες εκφάνσεις στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία...Όταν τα πλήθη μοιάζουν να ξυπνάνε και να παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, τότε κάτι τυχαίο συμβαίνει που εκφοβίζει τα πλήθη...Όταν τα πράγματα ζορίζουν, βγαίνουν τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια και πωλούν το προσυμφωνημένο παραμύθι για να κατευνάσουν τα πάθη...Όταν η κυβερνήσεις θέλουν να πάρουν αντιλαϊκά μέτρα, τότε όλως τυχαίως η αστυνομία προχωρά σε συλλήψεις τρομοκρατών, ή μάλλον για να είμαι πιο ακριβής, τότε η αστυνομία χρησιμοποιεί τις χρυσές της εφεδρείες και ξανασυναντιέται με παλιούς γνωστούς έτσι για το θεαθήναι...Όταν βρεθεί κανένας δημοσιογράφος που δεν ακολουθεί την πεπατημένη, τότε το σύστημα τον συνθλίβει και κάποιοι υποτιθέμενοι αγωνιστές τον βγάζουν από τη μέση...Όταν επίσης ένας κλάδος απεργεί και απαιτεί να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα του, τότε όλως τυχαίως πάντα τα δικαστήρια κρίνουν τις απεργίες αυτές παράνομες και καταχρηστικές, πετώντας στα σκουπίδια τα εργατικά δικαιώματα...Τον ίδιο σκοπό επίσης εξυπηρετούν κατευθυνόμενες διαρροές, προκειμένου να δημιουργηθεί στην κοινή γνώμη το κατάλληλο κλίμα....Όποιος θέλει αποδείξεις και ονόματα για όλα αυτά, δεν έχει παρά να παρακολουθήσει την ειδησεογραφία μιας ημέρας όπως αυτή φτιασιδώνεται και σερβίρεται κατά το δοκούν...Το παρακράτος λοιπόν ζει και βασιλεύει και όποιος δεν το βλέπει, απλά εθελοτυφλεί..

Η Ελλάδα λοιπόν μετά από όλα αυτά μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί ως η χώρα του παρά-... Μια χώρα στην οποία όλα αποφασίζονται και τίθενται σε εφαρμογή στο παρασκήνιο...Μια χώρα που τόσα χρόνια έχει εκπαιδεύσει τους κατοίκους της να συμπεριφέρονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και να ψάχνουν να βρουν κάθε μικρό παραθυράκι για να παρανομήσουν εις βάρος της πατρίδας τους, ανταποδίδοντας ακριβώς με το ίδιο νόμισμα...Ένα ατέλειωτο γαϊτανάκι όπου ο καθένας παρανομεί εις βάρος του άλλου και πάει λέγοντας...

Και η ζωή συνεχίζεται σε αυτή την αφόρητη χώρα, που έχει το θράσος να θέλει να ονομάζεται και οργανωμένο και ευνομούμενο κράτος...