Τα λεφτά, τα λεφτά, ποιος τα ανακάλυψε;

Ευρισκόμενοι στα μέσα του σωτήριου έτους 2013, η κρίση μας έχει αγγίξει όλους για τα καλά και όποιος ισχυριστεί το αντίθετο θαρρώ πως φοβάται να παραδεχθεί την αλήθεια...Η οικονομική κατάσταση της χώρας μοιάζει να βαδίζει από το κακό στο χειρότερο, όσο και αν μερικοί προσπαθούν να κάνουν το μαύρο άσπρο και να μας πείσουν για το αντίθετο και αυτό έχει σίγουρα επιπτώσεις στην οικονομική κατάσταση όλων μας. Το βιώνουμε στην καθημερινότητα μας όλη την τετραετία αυτή, ύστερα από τις διάφορες περικοπές που έχουμε υποστεί και τα δυσβάσταχτα ποσά που καλούμαστε να καταβάλουμε στο κράτος με τη μορφή φόρων, μέτρων και χαρατσιών...Για τα οποία φυσικά θα μιλήσουμε εν καιρώ...

Κοιτάζω τη ζωή μου, την τελευταία τριετία και διαπιστώνω το ίδιο ακριβώς...Προσπαθώ να βρω από που θα εξοικονομήσω χρήματα και πως θα μειώσω το καθημερινό μου εξοδολόγιο...Συνήθειες που ήταν αγαπημένες μου, πλην όμως κόστιζαν αρκετά, έπαψαν να αποτελούν μέρος του εβδομαδιαίου μου προγράμματος. Οι έξοδοι έχουν φυσικά περιοριστεί κυρίως στα Σαββατοκύριακα, ακόμα και οι απλές βόλτες για έναν καφέ..Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως κάπου κάπου δεν πραγματοποιούνται οι περίφημες ανοιχτές βόλτες, που βγαίνεις και ξεχνάς να γυρίσεις σπίτι...Σε γενικές γραμμές πάντως, τα έξοδα έχουν όσο το δυνατόν εξορθολογιστεί και τα περιττά μοιάζουν να πηγαίνουν περίπατο, μαζί με χόμπι και ασχολίες που μου γέμιζαν τον ελεύθερο χρόνο...Επίσης για αγορές ούτε λόγος...Μόνο τα απολύτως απαραίτητα...Πάνε οι εποχές που κάποιοι έκαναν μια βόλτα στα μαγαζιά και επέστρεφαν με δέκα σακούλες ψώνια...Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν φυσικά και οι καλοκαιρινές διακοπές, τις οποίες για φέτος και ίσως για χρόνια τις πήρε ο άνεμος...Η ίδια κατάσταση δηλαδή πάνω κάτω που συμβαίνει στην πλειοψηφία των συνομηλίκων μου...Και το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο, σε σημείο, που η γενιά των τριαντάρηδων να μοιάζει σαν μια χαμένη γενιά..

Παρατηρώ όμως διάφορες συμπεριφορές την περίοδο αυτή, που πραγματικά με ενοχλούν και σε αρκετές περιπτώσεις με βγάζουν από τα ρούχα μου...Κατανοώ την κατάσταση, τη βιώνω άλλωστε και εγώ στην καθημερινότητα μου, η οποία έχει γίνει σχεδόν ανυπόφορη...Όμως, παρά την κρίση και την ομολογουμένως μεγάλη οικονομική στενότητα, δεν μπορώ με τίποτα να δικαιολογήσω συμπεριφορές όπως αυτές που θα περιγράψω αμέσως τώρα...

Γκρίνια και κακομοιριά

Κατ΄αρχάς η δύσκολη οικονομική κατάσταση έχει αναπτύξει μέσα μας μια γκρίνια και μια μεμψιμοιρία που καταντάει πολλές φορές ανυπόφορη...Συνέχεια παρατηρώ ανθρώπους που το παίζουν κακομοίρηδες και κλαίγονται με το παραμικρό για το κακό που τους βρήκε...Την ίδια στιγμή, οι άνθρωποι αυτοί προ κρίσης απολάμβαναν προνόμια εκτός οποιασδήποτε λογικής...Δεν αναφέρομαι σε ανθρώπους που έμειναν άνεργοι ή άστεγοι...Αυτοί έχουν κάθε δικαίωμα να παραπονιούνται, παρότι τις περισσότερες φορές αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν την πεζή πραγματικότητα με αξιοζήλευτη αξιοπρέπεια...Αναφέρομαι σε βολεμένους, που επειδή υπέστησαν μια (μπορεί και σημαντική) μείωση μισθού, χάνουν την αξιοπρέπεια τους γκρινιάζοντας για ένα καθεστώς που σε τελική ανάλυση οι ίδιο στήριζαν όλον αυτόν τον καιρό...Μιλώ για ανθρώπους που όλα αυτά τα χρόνια προκλητικά απολάμβαναν προνόμια, που η συντριπτική πλειοψηφία των απλών εργαζομένων δεν τα είχε δει ούτε στο πιο τρελό της όνειρο...Και αυτοί οι άνθρωποι γκρινιάζουν...Συμφωνώ με την αντίδραση για έναν λαό που έχασε κεκτημένα αιώνων εν μια νυκτί...Όμως με μαχητικότητα και αξιοπρέπεια...Όχι με κακομοιριά και με ψεύτικους οδυρμούς, την ίδια στιγμή που γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά πεινάν και έχουν ανάγκες σοβαρές...

Κρίση και σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων

Φυσικά η κρίση έχει επηρεάσει σοβαρά και τις ανθρώπινες σχέσεις και ιδίως αναφέρομαι στις σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα...Τώρα και τελευταία όλο και περισσότερο γίνομαι μάρτυρας περιπτώσεων που άνδρες και κυρίως γυναίκες επιλέγουν σύντροφο όχι με κριτήριο το χαρακτήρα και τον τύπο ή έστω την εξωτερική εμφάνιση, αλλά με βάση το πορτοφόλι του άλλου...Ειλικρινά, επειδή δεν μου αρέσει να γενικεύω, δεν θα προέβαινα στο σχολιασμό αυτό ποτέ, αν δεν είχα δει περιπτώσεις τέτοιες πάμπολλες τον τελευταίο καιρό, σε σημείο που να αναρωτιέμαι για το που πάει αυτή η κοινωνία...Βλέπω λοιπόν άνδρες να ψάχνουν για τον έρωτα της ζωής τους, αναλογιζόμενοι την οικονομική επιφάνεια των γυναικών και των οικογενειών τους...Βλέπω επίσης άνδρες που πιστεύουν πως το φουσκωμένο πορτοφόλι τους, είναι μια αίσθηση κοινωνικού πρεστίζ και γιατί όχι μια προέκταση του μορίου τους...Και κάνουν πράγματα απίθανα, τα οποία οι γυναίκες αρκετές φορές επικροτούν...Ω της παράνοιας δηλαδή φίλοι μου...Για παράδειγμα βλέπω  μεγάλους ανθρώπους με λεφτά (ηλικία 50 και άνω) να την πέφτουν σε κοριτσάκια σαν τα κρύα τα νερά επιδεικνύοντας την οικονομική τους επιφάνεια, προσφέροντας εντυπωσιακά δώρα...Και το χειρότερο δεν είναι αυτό...Το χειρότερο είναι ότι τα κορίτσια αυτά ενδίδουν τελικά χωρίς πολύ μεγάλη αντίσταση (ναι να ενδίδουν)...Δεν ξέρω, μπορεί να σκέφτονται πως έτσι θα φτιάξουν τη ζωή τους, σκεπτόμενες πως  θα κάνουν την τύχη τους...Μπορεί να σαν φαίνεται παράξενο, αλλά συμβαίνει και σε μάλιστα σε σχετικά ευρεία κλίμακα...Σήμερα όσοι έχουν λεφτά, έχουν στα χέρια τους όλο το παιχνίδι...Δεν παραπονιέμαι για αυτό...Ίσα ίσα που αν είχα λεφτά θα υποψιαζόμουν πως όποια με πλησιάζει το κάνει από συμφέρον...Ενώ τώρα, ξέρει ότι στο μόνο που μπορεί να βασιστεί είναι η καλή μου η καρδιά (λέμε τώρα)...Αυτό είναι και το μόνο καλό στην όλη φάση...Ότι δηλαδή όταν σε πλησιάζει ή πλησιάζεις μια κοπέλα και δέχεται, ξέρεις ότι δεν σε θέλει για τα λεφτά, τα οποία φυσικά από την πρώτη στιγμή έχεις ξεκαθαρίσει πως δεν έχεις...Κάτι άλλο έχει εκτιμήσει πάνω σου, ή απλά είναι τελείως απελπισμένη...Για να μην σας πω, ότι σε αυτό το θέμα είμαι τόσο ανένδοτος, που και λεφτά πολλά να είχα, θα φρόντιζα να το απέκρυπτα επιμελώς στα πρώτα βήματα μιας γνωριμίας, προκειμένου να βεβαιωθώ, πως ο άλλος δεν έρχεται κοντά μου για αυτά...Αξιοπρέπεια λοιπόν φίλοι μου και εδώ...Γιατί όσο και να με πείτε υπερβολικό, έχω δει κάποιες περιπτώσεις τώρα τελευταία που είναι θαύμα που τα μαλλιά μου είναι ακόμη στη θέση τους...Για τόσο ξεδιάντροπο παιχνίδι μιλάμε και κάποιοι το βλέπουν σαν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο...Δυστυχώς κρίμα...Αυτό μόνο και τίποτε άλλο...

Επίδειξη και κοινωνική πρόκληση

Φυσικά κανείς δεν αντιλέγει πως σήμερα όσοι έχουν οικονομική επιφάνεια, μπορούν και επιβάλλονται ενώ γίνονται και εύκολα αντιληπτοί...Ο παράς δεν κρύβεται, όπως λέει και ο σοφός λαός...Για το τελευταίο βάζουν και οι ίδιοι το δαχτυλάκι τους και αυτό πραγματικά με εξοργίζει πολύ...Στον καιρό που σχεδόν το ένα τέταρτο και πάνω του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, το να κάνει κάποιος επίδειξη πλούτου και να ξοδεύει ασύστολα αποτελεί κοινωνική πρόκληση...Τα ακριβά αυτοκίνητα, τα πανάκριβα ρολόγια και κοσμήματα και τα επώνυμα πανάκριβα ρούχα είναι δικαίωμα του καθενός να τα κατέχει, από τη στιγμή που έχει την αντίστοιχη οικονομική επιφάνεια...Ας τα έχει να τα χαίρεται...Όμως όταν κάνει επίδειξη, με σχεδόν ξεδιάντροπο τρόπο, τη στιγμή που δίπλα τους άλλοι πεινούν και φυτοζωούν αυτό παύει να αποτελεί δικαίωμα του και μετατρέπεται σε αφορμή για σφαλιάρα...Ακόμη χειρότερα, όταν κάποιος παριστάνει τον τρανό επιχειρηματία και σκορπά τα χρήματα δεξιά και αριστερά, και την ίδια στιγμή ο ίδιος άνθρωπος, κάνει περικοπές στα μεροκάματα των εργαζομένων του και καθυστερεί τις πληρωμές τους, προφασιζόμενος την κρίση, τότε αυτό ξεφεύγει από τα όρια της λογικής και υπεισέρχεται σε αυτά της οικονομικής παράνοιας, την οποία όλοι βιώνουμε τα τελευταία χρόνια χωρίς δυστυχώς να αντιδρούμε καθόλου...Επειδή λοιπόν οι εποχές είναι περίεργες και επειδή αρκεί μια τόση δα σπίθα για να ανάψει μεγάλη πυρκαγιά, θαρρώ πως καλό θα είναι η επίδειξη του πλούτου να αποφεύγεται επειδή προκαλεί...Με ότι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό...

Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο σε σχέση με το θέμα χρήμα την σήμερον ημέρα...Το χρήμα που σίγουρα δεν φέρνει την ευτυχία, απλά  αποτελεί ένα μέσο για μια καλύτερη ζωή σε λογικά πάντα πλαίσια...Το χρήμα που δεν πρέπει να αποτελεί αυτοσκοπό και μέσο επίδειξης και προβολής, ιδίως σήμερα που πολλοί συνάνθρωποι μας στερούνται ακόμα και τα προς το ζειν...Το χρήμα και τα λεφτά εντέλει που δεν φταίει αυτός που τα ανακάλυψε...Αλλά αυτός που παράλειψε να μας πει, τι παθαίνει ο άνθρωπος με του παρά τη φόλα...Και επίσης, αυτός που τα μοίρασε και ανάγκασε κάποιους να πεθαίνουν της πείνας και άλλους να τα χρησιμοποιούν για να επιβάλλονται πατώντας επί πτωμάτων...

υγ1 Καλώς σας βρήκα φίλοι μου, ξανά μετά από τόσο μεγάλο διάστημα...Θα τα λέμε πλέον πολύ συχνά...