Η "κακοποίηση και εκτέλεση" της πριγκιπέσας...

Στους κόλπους του ελληνικού τραγουδιού εδώ και χρόνια, υποβόσκει μια διαμάχη ανάμεσα στους έντεχνους καλλιτέχνες και τους λαϊκούς ή εμπορικούς...Μια διαμάχη που ωθεί αρκετές φορές κάποιους εκατέρωθεν σε ακραίες απόψεις και δηλώσεις που πυροδοτούν το κλίμα και ανεβάζουν τους τόνους, με προφανή οικονομικά κίνητρα...Από τη μία υπάρχουν οι μεν οι οποίοι θεωρούν τον εαυτό και το είδος που υπηρετούν ως ποιοτικό και καλλιτεχνικό, τη στιγμή που οι θιασώτες της απέναντι όχθης αισθάνονται πως εκπροσωπούν τη λαϊκή φύση του ελληνικού τραγουδιού... Τη διαμάχη αυτή τη συντηρούν επίσης τα μουσικά ραδιόφωνα, κάποια εκ των οποίων θεωρούν τον εαυτό τους ως οιονεί ποιοτικό και έντεχνο και κάποια άλλα συντάσσονται στην απέναντι όχθη...Με την ευχή και την απαίτηση όλα τα ραδιόφωνα ένθεν κακείθεν, να πάψουν να συντηρούν τη χούντα της playlist σε όλα τα τραγούδια και να αφήσουν τα υπόλοιπα κατά μέρος, προχωρούμε στο παρασύνθημα...

Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται μια προσπάθεια των εμπορικών και λαϊκών τραγουδιστών να μπουν στα χωράφια του έντεχνου, νιώθοντας πιθανώς με αυτόν τον τρόπο πως ανεβάζουν τις μετοχές και το επίπεδο τους. Τρανό παράδειγμα ο Αντώνης Ρέμος, ο οποίος σιγά σιγά από κάποιους θεωρείται ποιοτικός...Το ίδιο και η Πέγκυ Ζήνα, η οποία κάνει φιλότιμες προσπάθειες να γίνει ποιοτική με την απαραίτητη συνδρομή...Αλλά κλασσικότερο παράδειγμα είναι ο Βασίλης Καρράς, ο οποίος με την απόφαση του να εκτελέσει (!!!) την πριγκιπέσα του Σωκράτη Μάλαμα άνοιξε νέους δρόμους...Τουλάχιστον όμως ο Καρράς, δεν προφασίζεται τον ποιοτικό, αλλά κάνει διάφορα πειράματα...Και όσοι ξινίζουν τα μούτρα ακούγοντας την πριγκιπέσα αλά λαϊκά, ας αναλογιστούν δύο πράγματα...Πρώτον, ότι λογικά ο ίδιος ο Σωκράτης έδωσε τη συγκατάθεση του για την επανεκτέλεση (αν και εδώ που τα λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις οι εταιρείες αποφασίζουν και η γνώμη του καλλιτέχνη περισσεύει...) και δεύτερον ότι ο ίδιος ο Βασίλης Καρράς κάποτε συμμετείχε σε δίσκο των Πυξ-Λαξ με το ανεπανάληπτο "άστη να λέει"...

Κατά την προσωπική μου άποψη, στη μουσική δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές, ή τουλάχιστον αν υπάρχουν είναι εντελώς δυσδιάκριτες τις οποίες μπορούν να διακρίνουν μόνο οι ειδήμονες του χώρου...Για όλους τους υπόλοιπους, που δεν έχουν μουσικό αυτί και μουσική παιδεία, που δεν έχουν ιδέα από μουσικές νότες, πεντάγραμμο και παρτιτούρες, απλά και μόνο γουστάρουν να ακούν ελληνική μουσική, η επιλογή του είδους είναι θέμα στιγμής και διάθεσης. Αν εξαιρέσουμε κάποιους υποτιθέμενους καλλιτέχνες της μιας εβδομάδας και τραγουδίστριες από φωνή κορμάρα, όλα τα υπόλοιπα είδη είναι ανεκτά και το άκουσμα τους εξαρτάται από την ώρα της ημέρας και την ψυχολογική διάσταση. Η απουσία διαχωριστικών γραμμών αποδεικνύεται και από το γεγονός πως υπάρχουν πολλοί ροκάδες ή έντεχνοι που έχουν ερμηνεύσει με συγκλονιστικό τρόπο μεγάλα κλασσικά λαϊκά άσματα, την ίδια στιγμή που λαϊκοί τραγουδιστές τόλμησαν να ροκάρουν και κολύμπησαν στα βαθιά...Και μην κάνετε το λάθος να πιστέψετε πως τέτοια άλματα, τα επιχείρησαν μόνο λαϊκοί τραγουδιστές που επιχείρησαν να τραγουδήσουν έντεχνο, διότι πολλοί από την άλλη όχθη έκαναν το αντίθετο...Και δε μιλώ π. χ. για το Νταλάρα που έχει τραγουδήσει και εκτελέσει (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) όλα τα είδη που υπάρχουν και ακόμη περισσότερο...Μιλώ π. χ. για τον εξαιρετικά ταλαντούχο Μάνο Ξυδού, που εκτός από το 'άστη να λέει' έχει γράψει το φανταστικό 'θέλω τα μάτια της να τα ξεχάσω'...Αλλά και για το μεγάλο ποιητή Μάνο Ελευθερίου, ο οποίος έγραψε τους στίχους της καινούριας επιτυχίας της Πέγκυς Ζήνα με τίτλο 'αναθεώρησα', αλλά και το 'έχω πρόβλημα υγείας' που είπε κάποτε σε μια εκδήλωση ο γνωστός και μη εξαιρετέος Ηλίας Ψινάκης...Μετά από όλα αυτά, είναι ανούσιο και ανώφελο να μιλάμε για τεράστιες διαφορές ανάμεσα σε έντεχνο και λαϊκό τραγούδι...Πρόκειται για διαφορές κατασκευάσματα κάποιων..Στο κάτω κάτω, τη σημερινή εποχή κυριαρχεί η μετριότητα και δεν υπάρχουν πια ούτε μεγάλοι λαϊκοί βάρδοι (Καζαντζίδης, Διονυσίου π.χ.) ούτε μεγάλοι ροκ σταρ (Παύλος Σιδηρόπουλος π.χ.), ενώ ελάχιστοι είναι αυτοί που ξεχωρίζουν από τη γενική μετριότητα...Αλλά και πάλι μεγάλες διαχωριστικές γραμμές δεν υπάρχουν...Αλλά ούτε φυσικά μπορεί κανείς να απαγορεύσει στον καθένα να πειραματιστεί σε όποιο είδος και τραγούδι επιθυμεί, από τη στιγμή που ο κόσμος είναι ο μοναδικός κριτής με το χειροκρότημα και τη γενικότερη αποδοχή του... Στην πραγματικότητα,κανείς δε μπορεί να κρίνει τι πραγματικά έχει μέσα του κάθε τραγουδιστής..Μπορεί κατά βάθος να θαυμάζουν άλλο είδος μουσικής από αυτό που υπηρετούν (ή κακοποιούν...)...Αυτό είναι θεμιτό...Αυτή τη διαφορά εσωτερική και εξωτερικής κατάστασης την αποδίδει ο Σωκράτης πολύ χαρακτηριστικά...''Έξω φυσάει αέρας όμως μέσα μου...το φως σου και το φως χορεύουν...''

Την ίδια στιγμή τα κριτήρια του απλού κόσμου αποδεικνύουν την ανυπαρξία διαχωριστικών γραμμών στην ελληνική μουσική...Όλοι μας κάνοντας ζάπινγκ στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου π. χ. μπορούμε άνετα μετά από ένα ροκ κομμάτι, να ακούσουμε ένα βαρύ λαϊκό..Πέρα από αυτό, ξέρω πολλούς πολλούς που μπορούν κάλλιστα να αρχίσουν το Σαββατόβραδο τους σε μια μουσική σκηνή με έντεχνους καλλιτέχνες και τις πρώτες πρωινές ώρες να συνεχίσουν σε ένα τελειωμένο μαγαζί της παραλιακής...Δύσκολα μπορεί κάποιος να βρει άκρη με τον Έλληνα και τις συνήθειες του...Πέρα από αυτό, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που όλοι εμείς πραγματικά δεν ξέρουμε τι θέλουμε και η κατάσταση αυτή είναι πλέον αργά για να αλλάξει...Πως το λέει ο Σωκράτης; ''Άλλα θέλω και άλλα κάνω, πως να σου το πω....Έλεγα περνούν τα χρόνια, θα συμμορφωθώ''...Αμ δε που θα συμμορφωθώ...

Επανερχόμενος στην πριγκιπέσα, έχω να αναφέρω πως το άκουσμα της εξαρτάται τόσο από την ώρα της ημέρας, όσο από την ψυχολογική κατάσταση και τη γενικότερη διάθεση...Αν είναι απογευματάκι και γουστάρω να χαλαρώσω η μοναδική λύση είναι η εκτέλεση από το Σωκράτη Μάλαμα, για να αισθανθούμε το νόημα...Αν μιλάμε για νύχτα, τότε είναι απόλυτα αποδεκτή και η ερμηνεία από το Βασίλη Καρρά...Όσο η νύχτα βαίνει προς το τέλος της και το ποτό ρέει άφθονο τότε η κακόμοιρη η πριγκιπέσα μπορεί να μετατραπεί σε ένα φανταστικό ζεϊμπέκικο..Ο καθένας όπως αισθάνεται...Αυτό που πάντα παραμένει σταθερό, είναι το γεγονός πως η πριγκιπέσα σαν άτομο παραμένει πανέμορφη σαν οπτασία, ακαταμάχητη και καθισμένη στο θρόνο, τον οποίο έχει στήσει ο καθένας μόνο για αυτή...Όλα τα άλλα είναι μεταβαλλόμενα και χωρίς μεγάλη σημασία...Πολλοί μπορεί να διαφωνείτε...Ας έχετε όμως στο νου σας πως στην περίπτωση αυτή, δεν υφίστανται η έννοια ''τσάμπα σωστός με το στανιό'', άρα τσάμπα κρατάτε λογαριασμό και προσπαθείτε να βρείτε άκρη με εμένα...

Η μουσική είναι ένα μέσο για χαλάρωση και ψυχαγωγία, ίσως μάλιστα ένα από τα σημαντικότερα τέτοια...Και όταν αναλωνόμαστε σε ανούσιες διαμάχες, έχω την αίσθηση πως χάνουμε την ουσία της. Άλλωστε και στη μουσική, όπως και σε πολλά άλλα πράγματα στη ζωή ελάχιστα πράγματα είναι αντικειμενικά σωστά ή λάθος...Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, αυτό που διαφοροποιεί τα πάντα είναι η οπτική γωνία από την οποία βλέπουμε τα πράγματα αλλά και ο προσωπικός χαρακτήρας του καθενός...Και όσον αφορά τον χαρακτήρα μην προσπαθείτε να ανακαλύψετε κανόνες και συνηθισμένες πρακτικές...Το λέει και ο Σωκράτης πολύ χαρακτηριστικά..''Απίστευτος ο κόσμος και ο χαρακτήρας μας....''

υγ1 Η ύπαρξη ελάχιστων διαφορών αποδεικνύεται από τις δισκογραφικές εταιρείες που όλες έχουν στο ρόστερ τους τραγουδιστές όλων των ειδών και όλων των επιπέδων...

υγ2 Αν ισχύει αυτό που κάπου διάβασα και δεν είναι φήμη, ότι δηλαδή την επανεκτέλεση της πριγκιπέσσας τη ζήτησαν ο Καρράς και ο Νταλάρας και ο Σωκράτης επέλεξε Καρρά, αυτός είναι από μόνος του ένας λόγος για να ανεβεί ακόμη περισσότερο στην εκτίμηση μου ο Μάλαμας...Αν ισχύει, πρόκειται για κίνηση ματ...

υγ3 Δεν θα μπορούσα να ολοκληρώσω την παρούσα ανάρτηση χωρίς να ανεβάσω βίντεο με το συγκεκριμένο τραγούδι.. Ένα τραγούδι, το οποίο είναι εκπληκτικό, και εκπληκτικό σίγουρα παραμένει όποιος και να το εκτελέσει και στον μέλλον...Ο καθένας έχει το δικαίωμα να το αντιληφθεί με τον τρόπο που γουστάρει...Απολαύστε λοιπόν το άσμα χωρίς αναστολές και χωρίς περιττές σκέψεις και χαζούς τεχνητούς διαχωρισμούς, μέσα από μια Live εμφάνιση του Σωκράτη Μάλαμα με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη και τη Χαρούλα Αλεξίου...

Μία ημέρα κατάφαση..για 364 ημέρες άρνηση...Αρκεί;

Μεθαύριο θα ξημερώσει μια πάρα πολύ σημαντική ημέρα για το μέλλον της ανθρωπότητας και όλου του κόσμου...Μεθαύριο διοργανώνεται ένα εγχείρημα, από την επιτυχία του οποίου εξαρτάται το μέλλον πολλών πραγμάτων....Αλλά και η γενικότερη εικόνα της Ελλάδος στο εξωτερικό περνάει σε πολύ μεγάλο βαθμό από αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός και τη συμμετοχή των κατοίκων αυτής της χώρας...Δεν σας κρατώ άλλο σε αγωνία...Το Σάββατο από 7 μέχρι 8 το βράδυ, η Ελλάδα σβήνει τα φώτα και συμμετέχει στην παγκόσμια κίνηση αυτή...Κι αν σας τα γράφω αυτά σήμερα είναι επειδή αύριο τέτοια ώρα, θα έχω σβήσει τα φώτα και δεν θα μπορώ να δω το πληκτρολόγιο..Και μην ξεχάσω, όσοι θα είστε στο αυτοκίνητο μην ξεχαστείτε και σβήσετε και εσείς τα φώτα, διότι τότε θα έχουμε συγκρούσεις και αγκαλιάσματα..

Συγχωρήστε μου το ειρωνικό ύφος, αλλά ειλικρινά πιστέψτε με πως δεν διαθέτω άλλη άμυνα απέναντι σε ανούσιες αντιδράσεις, ελληνικής αλλά και διεθνούς επινόησης και πατέντας...Αντιδράσεις, οι οποίες στο μέσο παρατηρητή φαντάζουν γραφικές και φαιδρές...Για να μη σας πω, πως αν ποτέ διοργανωνόταν μουντιάλ γραφικότητας θα το κατακτούσαμε περίπατο...Όλα αυτά, γιατί αφού χάνουμε που χάνουμε πάντα το δάσος, δεν κοιτάμε καν ούτε το δέντρο, αλλά κοιτούμε ένα απλό χορταράκι...Διότι δε βάζουμε το μυαλό μας σε λειτουργία για να βρούμε βιώσιμες, ουσιώδεις και σοβαρές λύσεις και κυρίως διότι δεν κοιτάμε ποτέ, ο καθένας ατομικά, την ατομική του ευθύνη, αλλά κοιτούμε να τις αποποιηθούμε...

Το πρόβλημα του κατεστραμμένου περιβάλλοντος από τη μόλυνση και την ανθρώπινη δραστηριότητα, αλλά και το θέμα της εξοικονόμησης ενέργειας αποτελούν κεφαλαιώδους σημασία θέμα για την ανθρωπότητα...Δυστυχώς όμως κανείς μας δεν δείχνει να κατανοεί κάτι τέτοιο...Την ίδια στιγμή, η έννοια της πράσινης ανάπτυξης και της προστασίας του περιβάλλοντος έχει γίνει μοντέρνα καραμέλα στο στόμα κάθε ισχυρού κυβερνώντα στον κόσμο τούτο...Φυσικά όλοι αυτοί ξεχνούν πως με πράξεις και παραλείψεις τους επέκτειναν το πρόβλημα και έκαναν την κατάσταση δυσχερέστατη..Απέναντι σε όλα αυτά, απομένει η δύναμη των απλών ανθρώπων, οι οποίοι αν αλλάξουν τις συνήθειες τους, μπορεί κάποτε να φέρουν κάποιο αποτέλεσμα ή έστω κάποια θετική οριακή ένδειξη...Αντί λοιπόν, να αλλάξουμε όλοι μια για πάντα τις επιβλαβείς για το περιβάλλον συνήθειες μας, προτιμούμε να στρουθοκαμηλίζουμε σβήνοντας τα φώτα για μία ώρα...

Τέτοιες ενέργειες δε θα με πείραζαν αν απλά αποτελούσαν το κερασάκι στην τούρτα και έρχονταν ως επιστέγασμα μιας συνολικής γενικότερης προσπάθειας. Αλλά όταν δε δίνουμε δεκάρα για τις πόλεις σκουπιδότοπους και για τις πόλεις τσιμεντένια κλουβιά, όταν χρησιμοποιούμε αλόγιστα ηλεκτρικές και διάφορες άλλες συσκευές,όταν δε σεβόμαστε το περιβάλλον, όταν χρησιμοποιούμε το αυτοκίνητο ακόμα και όταν πηγαίνουμε στο περίπτερο για εφημερίδα, όταν δεν ανακυκλώνουμε επαρκώς, όταν εμείς οι ίδιοι καταπατούμε το περιβάλλον σε πρώτη ευκαιρία, όταν χτίζουμε κάθε πιθαμή γης, όταν..όταν...όταν... τότε οι η όποια αισιοδοξία είναι αβάσιμη...Όταν λοιπόν, κάνουμε όλα αυτά και ακόμη περισσότερα τότε ναι μπορούμε να σβήσουμε και τα φώτα για μια ώρα...Αν όμως σβήσουμε τα φώτα από τις 7 μέχρι τις 8, και από τις 8 και μετά συνεχίσουμε το προηγούμενο βιολί τότε ο χαρακτηρισμός γραφικότητα ίσως είναι εξαιρετικά μετριοπαθής για να χαρακτηρίσει τη συγκεκριμένη κατάσταση...

Το event αυτό όμως συμπίπτει με το τελευταίο Σάββατο του Νοέμβρη, το οποίο έχει καθιερωθεί ως η παγκόσμια ημέρα του αντικαταναλωτισμού (Buy nothing day)...Οι παγκόσμιες ημέρες είναι και αυτές μια παγκόσμια εθιμοτυπική γραφικότητα, από τη στιγμή που υπάρχει μια παγκόσμια ημέρα για οτιδήποτε απίθανο φανταστεί κανείς...Η μέρα αυτή, πάντως μας προτρέπει να μην προβούμε σε καμία αγορά, για να περάσουμε το μήνυμα πως όλοι εμείς οι άνθρωποι έχουμε δύναμη και πυγμή...Αφήνω στην άκρη το γεγονός πως με την κρίση που υπάρχει πλέον οι παντός είδους αγορές έχουν μειωθεί...Αυτό που έχει σημασία είναι η καταναλωτική συμπεριφορά, την οποία δυστυχώς θεωρώ πως η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν την έχει (συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της αφεντιάς μου). Ελάχιστοι είναι αυτοί που αγοράζουν με βάση συγκεκριμένα λογικά κριτήρια, χωρίς να επηρεάζονται από τα παρελκόμενα κάθε προϊόντος..Ελάχιστοι είναι αυτοί που επίσης, αγοράζουν αγαθά και υπηρεσίες τις οποίες έχουν πραγματική ανάγκη...Οι περισσότεροι αρεσκόμαστε ή απλά αναγκαζόμαστε να καλύπτουμε ψεύτικες ανάγκες, δημιουργημένες από διάφορους εξωγενείς παράγοντες...Ζώντας στην εποχή, του άκρατου καταναλωτισμού και του 'αγοράζω άρα υπάρχω', θεωρώ αναγκαία τη δημιουργία καταναλωτικής συνείδησης...Καλά είναι τα καινούρια τεχνολογικά προϊόντα, ή τα μοδάτα ρούχα και είδη καλλωπισμού π. χ. αλλά έχουμε άραγε αναλογιστεί ποτέ αν τα χρειαζόμαστε πραγματικά; Ξέρω πως πολλοί θα υπερτονίσουν τη σημασία της κατανάλωσης ως μέτρο ευημερίας και ως κινητήριο μοχλό της οικονομικής δραστηριότητας..Μα εγώ δε μιλώ κατ' ανάγκη για μείωση της κατανάλωσης, αλλά για καλλιέργεια και δημιουργία καταναλωτικής συμπεριφοράς.Μιας συμπεριφοράς που αν εφαρμοστεί τότε σίγουρα είναι σε θέση να βελτιώσει το επίπεδο της ζωής μας, αλλά και να μας βγάλει από τον πλανευτικό πλην όμως στρεβλό δρόμο της καταναλωτικής ζούγκλας... Ένα σύγχρονο άσμα αναφέρει...'οτι δεν έχεις, είναι αυτό που δε χρειάζεσαι'...Φυσικά μια μέρα δεν αρκεί...Με αφορμή όμως τη συγκεκριμένη ημέρα, είναι μια καλή αφορμή να σκεφτούμε τη συμπεριφορά μας, να ιεραρχήσουμε τις ανάγκες μας σε σοβαρές και ψεύτικες και να πάψουμε να αποτελούμε έρμαια μιας κοινωνίας που δημιουργεί ψεύτικες ανάγκες, ψεύτικες υποσχέσεις και ψεύτικη ευτυχία πολλές φορές...

Σαν επιστέγασμα της συγκεκριμένης ανάρτησης έχω να αναφέρω τούτο...Είναι μαθηματικά βέβαιο πως με αφορμή τόσο το συμβολικό σβήσιμο των φώτων όσο και την ημέρα του αντικαταναλωτισμού, είναι ανάγκη να τονιστεί πως δεν αρκούν αυτά ούτε για την αλλαγή συμπεριφορών και στρεβλών αντιλήψεων, ούτε για εγκλήματα χρόνων και αιώνων...Χαρακτηριστικά, δεν αρκεί επ' ουδενί μια ημέρα κατάφασης για να εξαλείψει ή για να αντισταθμίσει 364 ημέρες άρνησης, πόσο μάλλον 1 ώρα δεν μπορεί να αποτελέσει κολυμβήθρα του Σιλωάμ για όλα τα προηγούμενα...Αν θεωρήσουμε τις συγκεκριμένες αντιδράσεις ως συμβολικές, που θα μας ωθήσουν στην αλλαγή αντιλήψεων και συμπεριφορών, τότε ναι ίσως έχουν κάποιο νόημα...Αν όμως συμμετέχουμε σε αυτές εθιμοτυπικά, απλά και μόνο για να ησυχάσουμε τις τύψεις και τις ενοχές μας και από την επόμενη κιόλας στιγμή συνεχίζουμε όπως πριν, τότε είναι βέβαιο πως στραβά αρμενίζουμε και πως συνεχίζουμε να ζούμε στο μικρόκοσμο μας....

υγ1 Δεν παριστάνω τον κριτή των πάντων...Όλα τα παραπάνω αφορούν πρωτίστως εμένα και στη συνέχεια όλους τους υπόλοιπους...

υγ2 Έχω βαρεθεί τις συμβολικές ενέργειες...όλες αυτές στις οποίες εθιμοτυπικά προβαίνουμε μια στο τόσο, χωρίς στην πραγματικότητα να κάνουμε καμία προσπάθεια για ουσιαστική βελτίωση...

Η Εθνική Ελλάδος στο Μουντιάλ...

Η πρόκριση της Εθνικής Ομάδας ποδοσφαίρου στην τελική φάση του Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής, που επικυρώθηκε μετά το διπλό της περασμένης Τετάρτης μέσα στην Ουκρανία, είναι αναμφισβήτητα ένα σημαντικό γεγονός για το μίζερο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και μόνο το γεγονός, πως αυτή θα είναι η δεύτερη μόλις συμμετοχή μας στη μεγαλύτερη διοργάνωση εθνικών ομάδων, φανερώνει το κατόρθωμα της ομάδας και τη σημασία της επιτυχίας. Δεν έχει σημασία που η πρόκριση επετεύχθη μέσω της ψυχοφθόρας διαδικασίας των μπαράζ και όχι απευθείας...Σημασία έχει ότι ο στόχος που είχε τεθεί εξ' αρχής έγινε πραγματικότητα και έτσι το επόμενο καλοκαίρι, το Μουντιάλ θα το παρακολουθήσουν όλοι οι Έλληνες και όχι μόνο οι ακραιφνείς ποδοσφαιρικοί σαν και την αφεντιά μου...Αλλά τέλος το πανηγύρι και ο ενθουσιασμός..Καιρός να πούμε μερικές αλήθειες, έστω και αν είναι σκληρές...Θεωρώ πως τώρα που όλοι πετούν στα σύννεφα, είναι η κατάλληλη στιγμή για κριτική...Αν αποκλειόμασταν, να είστε σίγουροι πως δεν θα έγραφα τίποτα...Το 'δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται' είναι πολύ εύκολο...Το να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα όμως είναι αυτό που έχει πραγματική αξία...Πάμε λοιπόν να πούμε κάποιες σκέψεις για προπονητή, παίχτες, ομοσπονδία και φιλάθλους...

Ο Ότο Ρεχάγκελ είναι αναμφισβήτητα ένας άνθρωπος που ανέβασε επίπεδο την Εθνική μας ομάδα...Και μόνο το γεγονός πως κατάφερε να μας πάει στα τελικά των τριών από τις τέσσερις διοργανώσεις, στα προκριματικά των οποίων η Εθνική έλαβε μέρος (2 Ευρωπαϊκά και 1 Μουντιάλ) είναι πρωτοφανές, αν αναλογιστούμε τι συνέβαινε προηγουμένως. Αφήνω στην άκρη την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού του 2004, γεγονός το οποίο δεν μπορούσε να προβλέψει ούτε ο πιο αισιόδοξος υποστηρικτής της Εθνικής ομάδας...Μιας Εθνικής που από διεθνής ποδοσφαιρικός περίγελος, έφτασε στο σημείο να θεωρείται υπολογίσιμη δύναμη, να αποκτήσει σεβασμό, αλλά και να μισηθεί από κάποιους ξένους που δε μπορούσαν να διανοηθούν το γεγονός πως η μικρούλα και ποδοσφαιρικά ανυπόληπτη Ελλάδα θα σήκωνε την κούπα...Αν δε με πιστεύετε, δεν έχετε να σκεφτείτε το κόμπλεξ των φλεγματικών Άγγλων που η μόνη κούπα που σήκωσαν ποτέ είναι αυτή του τσαγιού (για Ευρωπαϊκό μιλώ,καθώς έχουν σηκώσει ένα πέτσινο Μουντιάλ το 66), αλλά και το κλάμα των Πορτογάλων και ιδίως του αχώνευτου Κριστιάνο Ρονάλντο, του οποίου τα δάκρυα ακόμα να στεγνώσουν από το ιστορικό Ντα Λουζ...Αλλά μήπως τελικά, όλη αυτή η κριτική που δέχτηκε η Εθνική μας διεθνώς είχε κάποια βάση τελικά;

Απέναντι στο πρόσωπο του Ρεχάγκελ και της Εθνικής γενικότερα, οι απόψεις των Ελλήνων φιλάθλων μπορούν να χωριστούν σε 3 κύριες συνιστώσες...Υπάρχουν οι μεν, οι οποίοι έχουν αναγορεύσει τον προπονητή και τους παίχτες σε μικρούς θεούς από το 2004 και θεωρούν πως μετά την κατάκτηση του Euro, δεν δικαιούται κανένας να τους κάνει κριτική...Υπάρχουν οι δε, οι οποίοι κάνουν κριτική για τα πάντα, δε συμφωνούν με τίποτα και θεωρούν το 2004 και τη γενικότερη πορεία σαν μια φωτοβολίδα με μεγάλη δόση τύχης...Τέλος υπάρχουν και αυτοί οι οποίοι αποθεώνουν στις επιτυχίες και κράζουν στις αποτυχίες...Στην κατηγορία αυτή ανήκει η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων. Όλοι αυτοί που σήμερα αποθεώνουν, και ανεβάζουν στα ουράνια παίχτες και προπονητή, ενώ αν η ομάδα χτες έχανε θα έκραζαν ασύστολα και χωρίς αιδώ...Άνθρωποι που η όποια κριτική τους, βασίζεται σε μια στραβοκλοτσιά, σε ένα χαμένο ματς και σε μια λάθος απόφαση αντί να αφουγκράζονται τη γενική εικόνα.

Κατ' εμέ ο Ότο ακόμα και τώρα κάνει πράγματα, τα οποία αντιβαίνουν σε κάθε έννοια ποδοσφαιρικής λογικής...Παίζει εντελώς αναχρονιστικά με 3 κεντρικούς αμυντικούς (προχθές θα έπαιζε και με παραπάνω στο τέλος, αλλά δεν είχε κανέναν διαθέσιμο στον πάγκο...), καλεί παίχτες χωρίς ομάδα και χωρίς καθόλου παιχνίδια,η ομάδα πέρα από γιόμες και στημένες φάσεις δεν έχει κανένα αγωνιστικό πλάνο, δε δίνει καθόλου ευκαιρίες σε νέους, βασίζεται αποκλειστικά στους ξενιτεμένους και στους ποδοσφαιριστές από τους τρεις μεγάλους, παίζουν πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι, έρχεται στην Ελλάδα μόνο για να δει τα ντέρμπι, δε δίνει καθόλου σημασία στις μικρές εθνικές, εμπιστεύεται τυφλά σε βαθμό παρεξηγήσεως παίχτες που παίζουν στην αγαπημένη του Μπουντεσλίγκα, δεν έχει η ομάδα γυμναστή και σοβαρούς σκάουτερς και έχει κάποια γεροντικά κολλήματα που δεν εξηγούνται με βάση την απλή λογική...Αλλά πάντα τα ίδια δεν έκανε ο Ρεχάγκελ από παλιά; Παλιά ήταν ο Τσιάρτας και ο Μπασινάς χωρίς ομάδα και παιχνίδια, τώρα είναι ο Τζιόλης και ο Γιούρκας...Πολλοί παίχτες αν δεν έπαιρναν μεταγραφή σε μεγάλη ομάδα ή στο εξωτερικό, είναι βέβαιο πως δεν θα έβλεπαν Εθνική ποτέ με κυριότερα παραδείγματα τους Αβραάμ, Τοροσίδη, Μόρα, Τζόρβα κλπ...Ο Γερμανός πάντοτε είχε κολλήματα και όχι μόνον τώρα...Πάντα υπήρχαν παίχτες, που δεν έβγαιναν από την ενδεκάδα, ούτε με σφαίρες...Και όσο για αυτούς που λένε πως ο Ρεχάγκελ έκανε ανανέωση στην Εθνική και αναφέρουν ως επιχείρημα το γεγονός πως από την ομάδα του 2004 έχουν μείνει 3-4 παίχτες έχω να τους πω το εξής...Αν οι Νικοπολίδης, Δέλλας, Καψής, Μπασινάς δεν σταματούσαν οικειοθελώς από την Εθνική, και οι Βρύζας, Ζαγοράκης, Ντέμης, Τσιάρτας, Φύσσας δε σταματούσαν το ποδόσφαιρο, αμφιβάλλει κανείς πως θα έπαιζαν ακόμη και τώρα στην Εθνική; Ή πιστεύει κανείς πως θα υπάρξουν εκπλήξεις στην αποστολή της Νοτίου Αφρικής; Αλλά αυτός ήταν πάντα ο Ότο και δεν πρόκειται να αλλάξει τώρα που βαδίζει ολοταχώς προς τα 80 με το μαλλί πιο σκούρο από ποτέ...Προσωπικά αν ήμουν στη θέση του θα είχα παραιτηθεί την επομένη του θριάμβου του 2004, στο απόγειο της δόξας και μέσα σε καθολική αναγνώριση...Και για όσους στο σημείο αυτό αντιτείνουν πως και τώρα υπάρχει καθολική αναγνώριση στο πρόσωπο του Όθωνα, έχω να τους πω πως στην Ελλάδα, αρκεί ένα στραβό αποτέλεσμα για να μετατραπείς από εθνικό ήρωα σε αποδιοπομπαίο τράγο...Ας το έχουμε αυτό στο νου μας, ενόψει του προσεχούς καλοκαιριού...

Το ποδόσφαιρο που παίζει η Εθνική του Ρεχάγκελ απέχει πάρα πολύ από το να θεωρηθεί ελκυστικό, αλλά σκίζει από αποτελεσματικότητα..Το προχθεσινό ματς βέβαια δεν αποτελεί κριτήριο...Ο αγώνας στην Ουκρανία ήταν ένας τελικός, στον οποίο μετρούσε μόνο η πρόκριση και το αποτέλεσμα και έτσι μπορώ να καταλάβω και τις ηρωικές μάχες και τις απομακρύνσεις όπου όπου, όπως τόσο τις δημοσιογραφικές κορώνες και όλες τις άλλες υπερβολές..Όταν λαμβάνεις μέρος στα μπαράζ πρόκρισης, αυτό που μετράει είναι η πρόκριση με κάθε μέσο..Δε μετράει ούτε το καλό ποδόσφαιρο, ούτε οι περίτεχνες ενέργειες, ούτε τα εντυπωσιακά γκολ, ούτε τα διαφόρων ειδών μαγικά...Μετράει η πρόκριση και μόνον αυτή και τα γκολ ας μπαίνουν με το καλάμι...Θα μου πείτε βέβαια, γιατί σας σκοτίζω με πράγματα αυτονόητα...Διότι μπορεί να είναι αυτονόητα για όλους εμάς, αλλά για κάποιους φαίνεται να είναι ανώτερα μαθηματικά, οι οποίοι δεν δείχνουν να καταλαβαίνουν πως η κριτική γίνεται για τη συνολική εικόνα της ομάδας στα προκριματικά και όχι για τα ματς με την Ουκρανία...

Αναφέρομαι κυρίως στους δημοσιογράφους που ασχολούνται με τα αθλητικά...Όλοι αυτοί που όλον αυτόν τον καιρό περνούσαν από πριονοκορδέλα (και καλά έκαναν) τους διεθνείς και τον Ότο με αφορμή τις κάκιστες εμφανίσεις και το αντικειμενικά χάλια ποδόσφαιρο...Όλους αυτούς που αν η Εθνική αποκλειόταν από την Ουκρανία, θα τους σταύρωναν όλους...Όλους αυτούς, των οποίων η κριτική και οι απόψεις βασίζονται στο αν το πλασέ του Σαλπιγγίδη πήγαινε στο δοκάρι ή πήγαινε στα δίχτυα (όπως ευτυχώς πήγε...), αν ο Τζόρβας έκανε την απόκρουση ή έκανε λάθος...Όλους αυτούς, οι οποίοι έχουν γραμμένα διπλά κείμενα και εμφανίζουν όποιο ταιριάζει με το αποτέλεσμα κάθε φορά...Μετά την πρόκριση της εθνικής, όλοι αυτοί αποθεώνουν την Εθνική, τον Ότο και τους παίχτες (που μέχρι πρότινος απαξίωναν), κάνουν κρα για μια συνέντευξη, αφιερώνουν διθυράμβους στην ομάδα και είναι εμφανές ότι έχουν προχωρήσει σε μια άνευ προηγουμένου ιστορική κωλοτούμπα...Πλέον ούτε ίχνος κριτικής, καμία διαφωνία απλά και μόνο αγιογραφίες και φωτοστέφανα...

Καταλαβαίνω επίσης και την μεγάλη χαρά τόσο της ομοσπονδίας όσο και των φιλάθλων. Για την μεν ομοσπονδία είναι ζωτικής σημασίας η συγκεκριμένη πρόκριση τόσο για λόγους γοήτρου, όσο κυρίως για λόγους οικονομικούς. Διότι είναι πολλά τα οφέλη που μπορεί να αποκομίσει μια ομοσπονδία από μια τόσο μεγάλη, διεθνή και εμπορική ποδοσφαιρική διοργάνωση. Η μεγάλη ικανοποίηση όμως δεν θα πρέπει να τους οδηγήσει σε λανθασμένες και βιαστικές αποφάσεις, και αναφέρομαι στην εκπεφρασμένη πρόθεση τους να ανανεώσουν το συμβόλαιο του Γερμανού και για μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά αυτό θα έχουμε το χρόνο να το συζητήσουμε στο εγγύς μέλλον...Η μεγάλη επιτυχία της πρόκρισης σκεπάζει τα πάντα και είναι πάνω από όλα...Αρκεί φυσικά, να μην επαναληφθεί το απαράμιλλο καραγκιοζιλίκι του 1994...Διότι, μην ξεχνάτε πως και στη Νότια Αφρική υπάρχουν και ζουν αρκετοί Έλληνες μετανάστες, οι οποίοι είναι λογικό να διψούν για να δουν από κοντά τους παίχτες της Εθνικής...Πάντως, για να είμαστε δίκαιοι, η παρουσία στον πάγκο του Ρεχάγκελ αποτελεί εχέγγυο πως δεν θα επαναληφθούν όλα αυτά τα τραγελαφικά...

Τελειώνοντας, να πούμε δύο λόγια και για τους παίκτες, στους οποίους ανήκει μεγάλο μερίδιο της πρόκρισης...Για πολλούς από αυτούς, η συμμετοχή στο Μουντιάλ είναι όνειρο καριέρας και ζωής...Αυτό όμως δεν επιτρέπει υπερβολές, ούτε αλαζονικές δηλώσεις...Να ξέρουν πως ο κόσμος τους αγαπάει και τους εκτιμά για όλα αυτά που μας έχουν προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια...Να ξέρουν όμως επίσης, πως και οι ίδιοι χρωστούν πάρα πολλά (για να μην πω τα πάντα...) στην Εθνική ομάδα...Διότι μέσω αυτής κέρδισαν αναγνώριση, πολλά χρήματα, καθολική αποδοχή, μεγάλες μεταγραφές και παχυλά συμβόλαια...Μέσω της Εθνικής τα κατάφεραν όλα αυτά και φυσικά όχι μέσω των συλλόγων τους και του ανυπόληπτου ελληνικού πρωταθλήματος..Για αυτό, λίγη (ή ακόμα περισσότερη) σύνεση, ποτέ δεν έβλαψαν κανέναν...

Αυτά ως πρώτη ανάγνωση της μεγάλης πρόκρισης της Εθνικής, με τις υπερβολές και τις κωλοτούμπες που τη συνόδευσαν...Έχουμε καιρό μέχρι τη διεξαγωγή της διοργάνωσης να πούμε και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα..Εν καιρώ όλα αυτά...

υγ1 Οι δηλώσεις του Αντώνη Νικοπολίδη σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων είναι κατά βάση σωστές, αν και μονοδιάστατες..Αν και όλα αυτά, είναι πρακτικές τις οποίες εφαρμόζουν όλες οι ομάδες ανεξαιρέτως...Ποιος ξεχνάει τις αλησμόνητες μπουλντόζες του Ρέντη;...Αν και το γεγονός, ότι πάντα τέτοιες δηλώσεις γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από πολύχρωμους δημοσιοκάφρους ένθεν κακείθεν, είναι ίδιον της εποχής που ζούμε...

υγ2 Δεν σας κρύβω, ότι όλες αυτές τις μέρες σκέφτομαι αν για το ίδιο το Μουντιάλ είναι καλή και χρήσιμη η παρουσία της Εθνικής Ελλάδος...Τους αρχικούς μου ενδοιασμούς ξεδιάλυνε, η ανάγνωση των 32 συμμετεχουσών ομάδων...Ανάμεσα στις οποίες, υπάρχουν πολλές ομάδες, πολύ μα πολύ χειρότερες από εμάς...

υγ3 Βρίσκω αφόρητα υποκριτική και εκνευριστική, τη στάση των και καλά διαφορετικών Γάλλων...Τέτοια πρόκριση φάντασμα, δεν έχει ξαναγίνει στα χρονικά, αλλά ο Μισέλ και οι συμπατριώτες του δε βγάζουν άχνα...Είναι οι ίδιοι ακριβώς, οι οποίοι πριν 3 χρόνια στον τελικό του περασμένου Μουντιάλ και ενώ ηττήθηκαν κατά κράτος και δικαιότατα από την Ιταλία, μας έπρηξαν για το πόσο αλήτης είναι ο Ματεράτσι, για το τι είπε στον Ζιντάν, ξεχνώντας πως η ενέργεια του Ζιντάν ήταν όχι μία αλλά δύο φορές αποβολή...Τουλάχιστον, ο Ματεράτσι δεν έπαιξε βόλευ στην περιοχή των κακόμοιρων Ιρλανδών και δεν καταστρατήγησε τους κανόνες του ποδοσφαίρου...

υγ4 Χάρηκα για τον αποκλεισμό των υπερφίαλων Ρώσων...Ελπίζω να κατανόησαν πως ο νεοπλουτισμός δεν μπορεί να αγοράσει τα πάντα και επίσης να κατάλαβαν τη μεγάλη ποδοσφαιρική προπονητική απάτη που ακούει στο όνομα Γκους Χίντινγκ...Θυμίζω πως εκφράζω προσωπικές απόψεις και είμαι ανοιχτός σε διαφωνίες...

υγ5 Σήμερα έχει και τραγουδάκι ξανά...Και επειδή όλοι λέτε πως ανεβάζω τραγουδάκια έντεχνα και ποιοτικά, σήμερα θα αλλάξω το μοτίβο...Όχι δεν θα ανεβάσω κανένα βιντεάκι με ιστορικά γκολ της Εθνικής...Ούτε καμία περιγραφή αγώνων από ανθρώπους που έκαναν στυγνό εμπόριο στην πλάτη της Εθνικής...Σήμερα ανεβάζω ένα άσμα, το οποίο αναφέρεται στις ετοιμασίες που κάνουν οι Έλληνες φίλαθλοι για να ακολουθήσουν την Εθνική το καλοκαίρι στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής...Έστω και νοητά...Δεύτερη εκτέλεση Γιώργος Γιαννιάς και "ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη σου..."

Λίγες σκέψεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου...

Σήμερα, όπως όλοι γνωρίζετε είναι η 36η επέτειος από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και είναι σίγουρα μια ημέρα, την οποία όλοι πάντα τη θυμόμαστε, o καθένας ίσως για εντελώς διαφορετικούς λόγους από τον άλλο. Φέτος όπως και κάθε χρόνο τέτοια ημέρα είναι απολύτως βέβαιο ότι θα γραφούν πάμπολλα κείμενα, ο καθένας για μια ακόμη φορά θα πει το μακρύ και το κοντό του, θα γίνουν πολλά αφιερώματα, θα γίνει η καθιερωμένη πορεία με επιδόρπιο λίγο ξύλο, θα ειπωθούν πολλά και στο τέλος θα περάσει το βράδυ, θα αλλάξει η ημέρα, θα έρθει η αυριανή και οι μνήμες και τα πύρινα λόγια θα μπουν στο χρονοντούλαπο της επικαιρότητας μέχρι να ξαναβγούν του χρόνου την ίδια ημέρα...

Όταν έγινε η εξέγερση του Πολυτεχνείου, εγώ δεν ήμουν γεννημένος...Και για αυτό δεν είναι δυνατόν να έχω προσωπική άποψη για τα γεγονότα...Υπάρχουν όμως πολλά αδιάσειστα, ιστορικά πλέον στοιχεία, τα οποία αποδεικνύουν τα εγκλήματα της εποχής, το ρόλο και την ευθύνη των διεθνών υποτιθέμενων συμμάχων, τις δολοφονίες και διηγούνται με γλαφυρό τρόπο τα γεγονότα...Προσωπικά, για μένα είναι πολύ αξιόπιστες κάποιες μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν από πολύ κοντά και είχαν οπτική επαφή με τα γεγονότα και είχα την τύχη να τους ακούσω να μιλούν για τότε...Μιλώ για ανθρώπους που δεν έχουν κανένα απολύτως συμφέρον και όφελος, ούτε να παραποιήσουν τα γεγονότα ούτε να πουλήσουν ηρωισμό...Ανθρώπους που παρότι μάλλον συντηρητικούς τους λες τώρα, δεν είχαν κανένα δισταγμό να παραδεχθούν τα στυγνά εγκλήματα εκείνης της ταραγμένης περιόδου...

Στο σημείο αυτό, αξίζει για μια ακόμη φορά να ξεκαθαρίσω κάτι, αν και όσοι διαβάζετε αυτόν τον ιστότοπο έστω και αραιά και που, θα έχετε κατανοήσει πως ο φτωχός συγγενής αρέσκεται πάντα να μην περιορίζεται στα καθιερωμένα...Μην περιμένετε λοιπόν από εμένα, με αφορμή τον εορτασμό του Πολυτεχνείου να διαβάσετε στείρα πράγματα και τυπικότητες...Μου αρέσει πάντα να βλέπω τα πράγματα από ενδότερη σκοπιά και αυτό θα προσπαθήσω να πράξω για ακόμη μια φορά...

Κατά την άποψή μου, σε κάθε εθνική εορτή, κοινωνική επέτειο και θα πρέπει να μην αναλωνόμαστε σε ξερά γεγονότα και να προβαίνουμε σε εκδηλώσεις μνήμης τυπολατρικές και ανούσιες χωρίς να εμβαθύνουμε. Ποιο το νόημα να γίνεται η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου χωρίς να πάρουμε ούτε ένα μήνυμα από τα γεγονότα του τότε;...Ποιο είναι εν τέλει το νόημα της πορείας του Πολυτεχνείου αν δεν καθίσουμε να σκεφτούμε τι επακολούθησε στη συνέχεια;...Όλα πια για το θεαθήναι και για το έθιμο, έτσι μόνο για να βγάλουμε την υποχρέωση και να ικανοποιήσουμε τη συνείδηση μας, χωρίς να σκεφτούμε τίποτα περαιτέρω...

Στην περίπτωση του Πολυτεχνείου, υπήρξε μια παλλαϊκή εξέγερση σε πολλά μέτωπα (και όχι μόνο στο Πολυτεχνείο), όπου ο απλός λαός και οι φοιτητές έδωσαν μια μάχη και κατάφεραν να πετύχουν να δώσουν ένα ισχυρό πλήγμα στην κατάπτυστη χούντα των συνταγματαρχών, που όμοιο του κανείς δεν κατάφερε να δώσει κανείς κατά τη διάρκεια της μαύρης επταετίας...Μια ενωμένη φοιτητική νεολαία που δε δείλιασε μπροστά στα γεμάτα όπλα και στα θεόρατα τανκ και σηματοδότησε την αρχή του τέλους και την έναρξη μετά από λίγο της περιβόητης μεταπολίτευσης..Η σύγκριση του φοιτητικού κινήματος του τότε με το τώρα προκαλεί στενοχώρια και προβληματισμό..Σήμερα, η φοιτητική νεολαία ενδιαφέρεται για τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών, για τα μελλοντικά κομματικά αξιώματα, για το ποιος θα διοργανώσει το πιο γκλαμουράτο πάρτι, ή για το ποιος θα κουβαλήσει τη σημαία του Πολυτεχνείου για να κάνει εφέ και να πουλήσει μούρη στους άλλους...

Αν καθίσουμε και παρατηρήσουμε την πορεία της χώρας, σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, θεωρώ πως άπαντες θα διαπιστώσουμε πως τα πράγματα δεν πήγαν όπως οι απλοί Έλληνες τα ονειρεύτηκαν εκείνη την περίοδο...Όλος ο απλός κόσμος και η νεολαία που έδωσε μάχες για το διωγμό της χούντας, φαντάζομαι είχε κατά νου τη μετάβαση της χώρας σε ένα κράτος δικαίου, με ελευθερία και ισότητα για όλους, με δικαίωμα στην παιδεία και την ελεύθερη μόρφωση, με κοινωνική δικαιοσύνη με ίσες ευκαιρίες εργασίας για όλους και με εξαφάνιση της προνομιούχου της ολιγαρχίας...Σήμερα, 36 χρόνια μετά αποδεικνύεται η τέλεια κατάρρευση των ιδεών της μεταπολίτευσης και όλες οι προσδοκίες έχουν διαψευσθεί πλήρως...Σήμερα ξανά μια ευνοούμενη ολιγαρχία κυβερνάει, η εξουσία είναι στα χέρια αστικών κομμάτων και δήθεν αριστερών, η διαφθορά βρίσκεται παντού, η δωρεάν παιδεία αποτελεί ανέκδοτο, η ανεργία μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο και η κοινωνική αδικία αποτελεί καθημερινή πραγματικότητα..Με απλά λόγια και χωρίς περιστροφές, θεωρώ πως οι προσδοκίες της μεταπολίτευσης διαψεύστηκαν με το χειρότερο τρόπο, ενώ το κράτος της μεταπολίτευσης έχει χρεοκοπήσει προ πολλού...Ξέρω πως πολλοί μπορεί να διαφωνείτε με όλα αυτά και να εξακολουθείτε να γοητεύεστε με την υπάρχουσα κατάσταση...Κάθε άποψη είναι αποδεκτή...Εγώ αυτό που έχω να σημειώσω, είναι πως ούτε ο πιο απαισιόδοξος παρατηρητής του 1973 θα περίμενε μια τέτοια κατάντια και θα πρέπει να μας βάλει σε προβληματισμό το γεγονός πως η ευκαιρία του 1973 πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων...Όταν ακούω σήμερα από παλιούς προοδευτικούς ανθρώπους την άποψη πως "τουλάχιστον επί βασιλιά κατέτρωγε τις σάρκες του λαού μόνον ένας, ενώ επί χούντας κάποιοι...Σήμερα, τις σάρκες του λαού τις κατατρώνε πάμπολλοι, προοδευτικοί μαζί και συντηρητικοί" ΄θλίβομαι και μπαίνω σε σκέψεις και αναλογίζομαι τη χαμένη ευκαιρία του Πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης..

Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να αναφερθούμε και σε κάτι άλλο...Πόσους άραγε χωρούσε τότε το Πολυτεχνείο; Η ερώτηση φυσικά είναι ρητορική και ελαφρώς ειρωνική και αφορά σε όλους εκείνους τους αγωνιστές της πορδής, οι οποίοι πωλούν αγωνιστικό φρόνημα και αντιστασιακή στάση και καπηλεύονται αξίες και σύμβολα, ενώ στην πραγματικότητα εκείνη την ταραγμένη περίοδο είτε σπούδαζαν στο Παρίσι ή στο Λονδίνο, είτε έκαναν μπάνιο στα λεφτά του μπαμπά τους...Ποντάρουν στη λήθη που επέρχεται με τα χρόνια, και εμφανίζονται σήμερα να παριστάνουν τους αγωνιστές και τους μαχητές...Αλλά υπάρχει και η άλλη κατηγορία...Αυτή περιλαμβάνει όλους αυτούς και αυτές που ναι μεν βρίσκονταν τότε στις επάλξεις κατά της δικτατορίας, αλλά φάνηκαν αρκετά έξυπνοι και εξαργύρωσαν στο ακέραιο την αντιστασιακή τους δράση με πολλά χρήματα, κρατικά αξιώματα, τεράστια προβολή και μεγάλες και υπέρλαμπρες καριέρες, αποδεικνύοντας πως τα πάντα σε αυτή τη ζωή τα μετρούν με βάση το χρήμα, τη δόξα και την προσωπική φήμη...Όλα αυτά δεν τα θεωρώ απαραιτήτως κακά για έναν άνθρωπο...Είναι όμως κακά, όταν κάποιοι εκμεταλλεύονται τα αγωνιστικά τους ένσημα, ξεπούλησαν τις παλιές τους ιδεολογίες, εξαργύρωσαν τα πάντα και πέτυχαν μεγάλες προσωπικές επιτυχίες...Βλέπετε, φίλοι μου σε αυτή τη χώρα, καλώς ή κακώς, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που επειδή αρχικά προσέφεραν κάτι μεγάλο και σπουδαίο, στη συνέχεια το εκμεταλλεύονται μια ζωή, προβαίνουν σε ιδεολογικές και προσωπικές παλινωδίες και ξεπουλούν τα πάντα στο βωμό της δόξας...Δυστυχώς για αυτούς τους ανθρώπους, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ακόμα είναι σε θέση να θυμούνται τα παλιά, να παρατηρούν τα γεγονότα και να κρίνουν εκ του μακρόθεν και σφαιρικά...Εν κατακλείδι...αξίζει όλοι να θυμόμαστε για πάντα, όλους εκείνους τους απλούς ανώνυμους που αγωνίστηκαν για τα ιδανικά τους, χωρίς ιδιοτέλεια και χωρίς τα επόμενα χρόνια να επιδεικνύουν τα γαλόνια τους...Για όλους τους άλλους, έχω να πω απλά κρίμα...Όπως λέει και ο ποιητής "που ήσουν νιότη, που φαινόσουν πως θα γινόσουν άλλος"...Είναι τόσο μεγάλη η καπηλεία του Πολυτεχνείου ειδικά, που μια ομάδα δολοφόνων χρησιμοποίησαν για όνομα της οργάνωσης τους, την ημερομηνία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου..Όλοι καπηλεύονται σύμβολα και αγώνες...

Στο τέλος της παρούσας ανάρτησης αισθάνομαι την ανάγκη να αναφέρω τα ακόλουθα, όσο και αν ξενίσουν μερικούς...Θέλω απλά να μιλήσω για τις διαφορές του τότε και του τώρα...Τότε η χούντα ήταν άγρια, επέφερε διωγμούς και βασανιστήρια, εθνικές προδοσίες, εμφανή εγκλήματα και χαοτικές καταστάσεις, ενώ απλά προσέφερε κάποια ψίχουλα παροχών στον απλό λαό..Σήμερα, υπάρχει η χούντα των δημοσιογράφων και της κατευθυνόμενης ενημέρωσης, η χούντα του lifestyle, η χούντα της χαζομάρας και της υποτίμησης της νοημοσύνης μας, η χούντα του κουτόχορτου, η χούντα του φανατισμού και του άρτον και θεάματα, η χούντα του βύσματος και του μέσου, η χούντα της χαμηλής ποιότητας και η χούντα των αγωνιστών του γλυκού νερού...Διότι κατά τα άλλα, χούντα είχαμε τότε, χούντα έχουμε και τώρα...

υγ1 Το μήνυμα "ψωμί, παιδεία, ελευθερία" είναι και σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ...Τουλάχιστον τότε υπήρχε ελπίδα, σήμερα μπορεί άραγε να ισχυριστεί κανείς το αντίθετο;

υγ2 Σήμερα, κλείνω την ανάρτηση με ένα αγαπημένο τραγουδάκι που αφορά στην ημέρα...Υπάρχουν πάμπολλα, που έχουν ακούγονται παντού κάθε χρόνο τέτοια μέρα...Εγώ όμως θα ανεβάσω το απίστευτο κομμάτι του Τσακνή, που ακούει στο όνομα Νοέμβρης 90 και αναφέρεται σε όλους αυτούς που καπηλεύτηκαν την εξέγερση του Πολυτεχνείου, σε αυτούς που στη συνέχεια συμβιβάστηκαν, γαντζώθηκαν στα κόμματα και έκαναν καριέρες και κατέλαβαν αξιώματα...Αλλά και για τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε κάθε επέτειο σαν και αυτή..."σημαίες και γαρίφαλα, εμπόριο και απάτη και λόγοι επισήμων στο κενό"...Τουλάχιστον, ας ελπίσουμε πως υπάρχουν ακόμα κάποιοι που αντέχουν να αντιστέκονται, που δεν ξοφλήσανε, που δε συμβιβάστηκαν ποτέ και των οποίων τα όνειρα ποτέ δε σβήνουν όσα χρόνια και να περάσουν...Ακούστε και εσείς όπως και εγώ το άσμα και αφεθείτε ελεύθερα στις θύμησες...

Η 'avant premiere' του εμβολίου της νέας γρίπης...

Η αυριανή ημέρα είναι εξόχως σημαδιακή και σημαντική και θεωρώ πως αξίζει να αφήσουμε λίγο στην άκρη την προγραμματισμένη θεματολογία και να πούμε λίγες κουβέντες για αυτό...Αύριο, στις 16 Νοεμβρίου λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα η πρεμιέρα του εμβολίου της νέας γρίπης των χοίρων...Είναι ένα θέμα με το οποίο έχουν ασχοληθεί άπαντες σε αυτή τη χώρα εδώ και μήνες, δημιουργώντας ένα απίστευτο γαϊτανάκι παραπληροφόρησης..Ειδικός δεν είμαι, απλά παρακολουθώντας το θέμα και τις διάφορες απόψεις που το περικλείουν αισθάνομαι την ανάγκη για μια ακόμη φορά να εκφράσω κάποιες αντιρρήσεις...Τα συνηθισμένα δηλαδή...

Το εμβόλιο είναι πλέον διαθέσιμο από αύριο και τους τελευταίους μήνες υπάρχουν συνεχή δημοσιεύματα που προσπαθούν να μας πείσουν για την χρησιμότητα και την απόλυτη αναγκαιότητα του εμβολιασμού...Φυσικά, δεν μπορώ να ξεχάσω πως στην αρχή είχε ξεφύγει έστω και ανεπίσημα από χείλη αρμοδίων η δήλωση πως για τον εμβολιασμό θα απαιτείται η έγγραφη συναίνεση αυτού που εμβολιάζεται..Αυτό ξεχάστηκε μετά από το σάλο που δημιούργησε...Άραγε όλο αυτό το διάστημα έχει αλλάξει κάτι δραστικά; Διότι οι φωνές που διατείνονται πως το εμβόλιο είναι αδοκίμαστο και πειραματικό πληθαίνουν και αισθάνομαι πως κανείς δε μπορεί άκριτα να τις αγνοήσει...Και αφορούν και διακεκριμένους επιστήμονες που βγαίνουν δημόσια και επώνυμα και διατυπώνουν τις μεγάλες τους επιφυλάξεις...Μόλις σήμερα, διάβαζα στην Ελευθεροτυπία ένα ιδιότυπο debate απόψεων μεταξύ ιατρών και καθηγητών πανεπιστημίου για τους κινδύνους του εμβολιασμού...Κάποιοι το θεωρούν απόλυτα ασφαλές και κάποιοι άλλοι όχι...Σέβομαι τόσο τα επιχειρήματα όσο και την επιστημονική επάρκεια όλων...Αλλά, θα έπρεπε να υπάρχει πλήρη συμφωνία σε ένα τόσο σοβαρό θέμα...Και από τη στιγμή που υπάρχουν τόσες επιφυλάξεις, είναι λογικό και επόμενο όλοι να σκεφτούμε πως απλά κάποιοι χρησιμοποιούν τον απλό λαό ως πειραματόζωα..Μπορεί να πει κανείς αβίαστα πως έχουν άδικο; Δε νομίζω...

Από όλη αυτή την ιστορία είναι βέβαιο ποιοι θα είναι οι απόλυτα ωφελημένοι και κερδισμένοι..Μιλάω για τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες που "ξαφνικά" θα δουν τα κέρδη τους να εκτινάσσονται σε δυσθεώρητα ύψη για μια ακόμη φορά...Αυτές οι εταιρείες δεν έχουν ποτέ κανένα πρόβλημα από οποιαδήποτε μορφής οικονομική και άλλων μορφών κρίση...Άλλωστε για αυτές τις εταιρείες, εμφανίζεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα μια καινούρια ευκαιρία...Πριν λίγα χρόνια υπήρξε η γρίπη των πτηνών...Παλιότερα άλλες μορφές...τώρα η γρίπη των χοίρων..στο μέλλον ποιος ξέρει τι θα προκύψει; Ποιος ξέρει ποιο κακόμοιρο ζωάκι έχει σειρά στο μέλλον να πάρει στις πλάτες του και να φορτωθεί όλα τα δεινά του κόσμου τούτου; Θα φανεί σίγουρα στην πορεία...

Και ερχόμαστε στα σπουδαία, τα οποία θα τα γράφω και θα τα ξαναγράφω, όσο καιρός και να περάσει...Το υπουργείο (το εκάστοτε), ως καθ' ύλην αρμόδιο είναι υποχρεωμένο να χαράσσει πολιτική και να λαμβάνει υπ' όψιν ακόμα και το μακράν χειρότερο σενάριο...Ακόμη και αυτό της καθολικής πανδημίας και να προετοιμάζεται για το χειρότερο σενάριο...Αυτό είναι θεμιτό και αφορά κάθε κυβέρνηση και κάθε δημόσια αρχή και αφορά όλα τα θέματα...Εκείνο όμως που αποτελεί πρόβλημα για μια ακόμη φορά και συνάμα κατάντια είναι η στάση των μέσων μαζικής ενημέρωσης, πάνω στο συγκεκριμένο θέμα...Αντί να παραθέτουν απόψεις ειδικών, τεκμηριωμένες και βάσιμες, αυτά ποντάρουν στην τρομοκράτηση του απλού κόσμου...Με πηχυαία πρωτοσέλιδα, με δραματικά οπτικά ρεπορτάζ και με αστήρικτες απόψεις καφενείου φροντίζουν να καλλιεργήσουν κλίμα πανικού σε όλους εμάς..Όλον αυτόν τον καιρό, τα μέσα στο βωμό της υποτιθέμενης ενημέρωσης του πολίτη και της δημόσιας υγείας, επιδίδονται σε πλειστηριασμό νεκρών και σε αναπαραγωγή σεναρίων επιστημονικής φαντασίας...Η πολιτική της τρομολαγνείας πιάνει πάντοτε στην Ελλάδα, όπου η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων πιάνεται από κάθε αστήρικτο ρεπορτάζ και το θεωρεί σαν εξ' αρχής αξιόπιστο αντί να το πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων...Όλο αυτό το διάστημα από την άνοιξη ως τώρα, υπάρχουν πάμπολλα γεγονότα που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές...Μόλις σήμερα, συγκεκριμένα το Πρώτο Θέμα προσέφερε στο αναγνωστικό κοινό μάσκες για την αποφυγή του ιού...Όσο περνά ο καιρός, η γραφικότητα θα μεγαλώνει και είναι βέβαιο ότι πρόκειται τις προσεχείς εβδομάδες να γίνουμε μάρτυρες ενός πλειστηριασμού γραφικότητας και τρομολαγνείας...

Για όλους αυτούς τους λόγους, δεν πρέπει να ανησυχούμε όλοι εμείς οι απλοί πολίτες και φυσικά δεν πρέπει να παρασυρόμαστε..Ότι είναι να γίνει, είναι βέβαιο ότι θα γίνει ενώ με τα δημιουργικά εργαστήρια των μεγάλων υπερδυνάμεων κανείς δε μπορεί να τα βάλει...Για αυτό ας είμαστε ήρεμοι και ας αποφύγουμε τα εμβόλια...Στην περίπτωση αυτή, και όσον αφορά εμένα προσωπικά, ισχύει κατά γράμμα το κομμάτι που είχα αναρτήσει πριν από 5-6 μήνες και παραμένει επίκαιρο και το αναδημοσιεύω αυτούσιο...."Για τον εαυτό μου δεν πολυενδιαφέρομαι να σας πω την αλήθεια...Παρότι κινούμαι σε πολυσύχναστα μέσα μαζικής μεταφοράς και σε χώρους με πολύ κόσμο από πολλές χώρες, δεν αισθάνομαι κανενός είδους φόβο...Ούτως ή άλλως, το βρίσκω αφόρητα υποκριτικό και ανούσιο να φοβάμαι για τη γρίπη των χοίρων, την ίδια στιγμή που αναπνέω τον πεντακάθαρο αττικό ουρανό, δεν γνωρίζω την προέλευση κανενός φαγητού που μου σερβίρεται, και είμαι μέσα στο άγχος και την ανασφάλεια για την καθημερινή μου επιβίωση..."

υγ1 Την ώρα που είχα ολοκληρώσει την ανάρτηση και τσέκαρα τα τυχόν λάθη, χάζευα παράλληλα το δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 στο οποίο ένας γιατρός δήλωσε ξεκάθαρα πως η συγκεκριμένη πανδημία είχε προαναγγελθεί από το 2005...Άκουσον άκουσον...Μετά έχουν άδικο όσοι μιλούν για ιό κατασκευασμένο από διεθνή ιατρικά εργαστήρια;

υγ2 Πριν από λίγες ημέρες διάβαζα στο troktiko ένα γερμανικό δημοσίευμα που έλεγε πως τα ίδια τα εμβόλια θα είναι δύο ή και τριών ταχυτήτων και θα είναι διαφορετικά για τον απλό λαό και διαφορετικά για τους αξιωματούχους..Δεν το υιοθετώ, απλά το καταθέτω και αυτό σαν προβληματισμό..

υγ3 Στη μεγάλη γραφικότητα των τελευταίων ημερών, εντάσσεται και η άποψη που εκφράζεται από κάποιους πως το εμβόλιο θα μας πειράξει το dna...

υγ4 Ένα εμβόλιο θέλω μόνο να εφευρεθεί κάποτε...Μιλώ για το εμβόλιο ενάντια στην υποτίμηση της νοημοσύνης μας, απέναντι στην σαχλαμάρα, και απέναντι στην προπαγάνδα των κυβερνήσεων και των μέσων μαζικής ενημέρωσης...

Προτάσεις για τρία νέα Ολυμπιακά αγωνίσματα...

Είναι κοινώς αποδεκτό, πως ιδίως τα τελευταία χρόνια, το ιδεώδες των Ολυμπιακών αγώνων έχει ξεφτίσει εντελώς...Το Ολυμπιακό πνεύμα έχει πάει περίπατο, ενώ παράλληλα το ενδιαφέρον έχει μειωθεί πάρα πολύ...Η κατάσταση είναι ίδια και χειρότερη και σε αγωνιστικό επίπεδο, με το επίπεδο να έχει μειωθεί κατακόρυφα και την κατάσταση να χειροτερεύει όλο και περισσότερο...Και καλά οι ξένοι δικαιολογούνται..Εμείς ως Ελλάδα, που θέλουμε να καυχιόμαστε πως είμαστε η γενέτειρα χώρα των αγώνων, τι κάνουμε άραγε για να αντιστρέφουμε την κατάσταση; Στο σημείο αυτό ως από μηχανής Θεός εμφανίζεται ο φτωχός συγγενής και προτείνει τη λύση για να βγούμε από το τέλμα. Θα πρέπει λοιπόν η Ελλάδα να προτείνει κάποια καινούρια αγωνίσματα για να προστεθούν στο καλεντάρι των αγώνων για να αναζωογονηθεί το ενδιαφέρον. Αγωνίσματα προσανατολισμένα στη συμπεριφορά και τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των Ελλήνων, τα οποία θα μας φέρουν κάμποσα μετάλλια και διακρίσεις...Άλλωστε, τα μετάλλια είναι ο πλήρης αυτοσκοπός, έτσι δεν είναι;...Καιρός λοιπόν να παραθέσω μια σειρά από προτάσεις για νέα και φρέσκα αγωνίσματα....

Άλμα από τα σύννεφα...
Το συγκεκριμένο άθλημα θα προστεθεί σε αυτά του στίβου, πλάι στο άλμα εις μήκος, εις ύψος και επί κοντό...Είναι ένα άθλημα στο οποίο είναι μαθηματικά βέβαιο πως διακρινόμαστε όλοι οι Έλληνες ανεξαιρέτως...Άλλωστε όλοι όταν συμβαίνει το παραμικρό, δηλώνουμε ξαφνιασμένοι πως "πέσαμε από τα σύννεφα", έτσι δεν είναι ή μήπως κάνω λάθος;...Όλοι οι Έλληνες καθημερινά έχουμε άπειρες αφορμές, με τις οποίες πέφτουμε από τα σύννεφα και μένουμε άναυδοι...Πέφτουμε από τα σύννεφα όταν ανακαλύπτουμε το άλλο πρόσωπο ενός προσφιλούς μας ανθρώπου, πέφτουμε από τα σύννεφα όταν κάποιος που τον έχουμε αναγορεύσει σε Θεό εκπίπτει και συντρίβεται, πέφτουμε από τα σύννεφα όταν ανακαλύπτουμε πως οι πολιτικοί που μας κυβερνούν μας κλέβουν ασύστολα, πέφτουμε από τα σύννεφα κάθε φορά που διαπιστώνουμε πως σε τούτη τη ρημάδα τη χώρα τα πάντα για να γίνουν χρειάζονται μεσολάβηση και βύσμα, πέφτουμε από τα σύννεφα όταν ανακαλύπτουμε πως ζούμε σε μια κοινωνία πρέζας, φοβίας και αδικίας, πέφτουμε από τα σύννεφα όταν βγαίνουν στην επιφάνεια πράγματα και καταστάσεις μπροστά στις οποίες εμείς οι ίδιοι εθελοτυφλούμε πάμπολλα χρόνια, πέφτουμε από τα σύννεφα όταν κάποιος μας βλάπτει ξεχνώντας πως πριν τον έχουμε βλάψει εμείς, και τα λοιπά και τα λοιπά...Για να μην τα πολυλογώ δηλαδή, δόξα το Θεό όλοι μας έχουμε καθημερινά άπειρες ευκαιρίες για να πέσουμε από τα σύννεφα...Τουλάχιστον, στο συγκεκριμένο άθλημα όλοι προπονούμαστε καθημερινά και αισθάνομαι πως είμαστε έτοιμοι για να διαπρέψουμε στο στίβο των αγώνων...Δεν ξέρω αν σας ακούγεται υπερβολικό, αλλά θεωρώ πως σε γενικές γραμμές αντικατοπτρίζει την πεζή πραγματικότητα..Είναι γενικά ίδιον του Έλληνα να εμπιστεύεται τυφλά ανθρώπους που δεν το αξίζουν και να παρασύρεται αρχικά σε λανθασμένα συμπεράσματα, ενώ όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια ξαφνιάζεται...Πάντως αν ρωτάτε εμένα προσωπικά, δεν θεωρώ πως στο συγκεκριμένο άθλημα έχω μεγάλες πιθανότητες διάκρισης...Και αυτό γιατί, πλέον δύσκολα εμπιστεύομαι τυφλά, ακόμα δυσκολότερα αποδέχομαι κάτι άκριτα και σχεδόν πάντα κρατώ έστω και μια μικρή πισινή...Όχι ότι πάντα ήμουν έτσι, η ζωή με έκανε...

Κουτσομπολιό και κοινωνική κριτική...
Ειλικρινά δεν πιστεύω πως υπάρχει ουδείς από όσους διαβάζετε τις γραμμές αυτές, που να πιστεύει πως αν το κουτσομπολιό ήταν ολυμπιακό άθλημα, όλο το βάθρο δεν θα ήταν γεμάτο από Έλληνες...Αρχικά υπάρχει έμφυτη σε όλους μας η τάση να κρίνουμε τα πάντα...Αυτό το θεωρώ φυσιολογικό και υγιές, πλην όμως είναι κεφαλαιώδους σημασίας να συνοδεύεται και από αυστηρή αυτοκριτική...Αυτό δημιουργεί αντικειμενικότητα..Ξέχωρα όμως από αυτό, ο Έλληνας έχει φτάσει στο άλλο άκρο και είναι μια αυθεντία στο κουτσομπολιό..Γυναίκες και άντρες ξοδεύουν πολλές ώρες συζητώντας, κρίνοντας και επικρίνοντας τη ζωή και τις συνήθειες των άλλων και και τους όρισε κάποιος σαν κριτές των πάντων...Το φαινόμενο διογκώθηκε υπερβολικά στη σύγχρονη Ελλάδα σε σχέση με τις αμφιβόλου ποιότητας διασημότητες των οποίων η ζωή και τα καπρίτσια γίνονται αντικείμενο κοινωνικού σχολιασμού και κουτσομπολιού ακόμη και από την κουτσή Μαρία...Φυσικά δε συμπονώ καθόλου, τέτοιου είδους διασημότητες Γ' εθνικής που θέλουν να βγαίνουν καθημερινά στα μέσα και να γίνονται γνωστές και να επιπλέουν στις πρώτες σελίδες των κουτσομπολίστικων...Ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει το βούρκο στον οποίο θα ζει...Άλλωστε, οι φελλοί είναι αυτοί που επιπλέουν...Αυτόν που συμπονώ είναι την απλή Ελληνίδα και τον απλό Έλληνα που σαν να μην έχει άλλη δουλειά να κάνει και άλλο πρόβλημα να επιλύσει ασχολείται με το τι φόρεσε η τάδε, με ποιον τα έχει ο τάδε, ποιος βρίστηκε με ποιον, τι μάρκα εσώρουχο φοράει ο τάδε, πόσες πλαστικές επεμβάσεις έχει κάνει η δείνα και γενικά με ειδήσεις του κώλου...Όσα για τα ίδια τα μέσα, γιατί να αλλάξουν το τροπάριο τους, αφού έχουν βρει τη μαγική συνταγή που αποχαυνώνει και ευνουχίζει τους πάντες...

Θεωρίες συνωμοσίας..
Εκεί όμως που πραγματικά δεν παιζόμαστε εμείς οι Έλληνες είναι στη δημιουργία σεναρίων και στην ανάλυση διαφόρων συνωμοσίας..Και σε αυτούς τους τομείς, το μετάλλιο είναι σίγουρο και οι πιθανότητες διάκρισης πολύ μεγάλες...Σε οποιονδήποτε τομέα και να στραφούμε, θα διαπιστώσουμε εύκολα πως οι Έλληνες είναι μάστορες στο να εξυφαίνουν ιστορίες και γεγονότα για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και να εφησυχάσουν τον εαυτό τους...Πάρτε παράδειγμα τη γενικότερη άποψη που επικρατεί πως όλοι οι ξένοι μας φθονούν και μας έχουν στη μπούκα, λόγω του ότι είμαστε ντεμέκ ανώτεροι και καλύτεροι...Αλλά και σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων και αν κοιτάξουμε θα δούμε πως πολλές φορές προτιμούμε να δημιουργήσουμε χίλια δύο ευφάνταστα σενάρια για κάποιον κρίνοντας τις συμπεριφορές του, ενώ κάλλιστα θα μπορούσαμε να τον ρωτήσουμε κατάμουτρα και να λήξει η όποια παρεξήγηση...Επίσης, όλοι όταν παρατηρούμε κάποιον άνθρωπο απόλυτα και αντικειμενικά επιτυχημένο, δεν λέμε να παραδεχτούμε την αναμφισβήτητη αξία του, αλλά προτιμούμε να πιστεύουμε σε θεωρίες συνωμοσίας και διάφορα άλλα παραμύθια...Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει, όταν δεν μπορούμε με κανέναν τρόπο να επιτύχουμε τους βασικούς στόχους που έχουμε θέσει στη ζωή μας...Στην περίπτωση αυτή, αντί να δούμε ψύχραιμα και νηφάλια τι φταίει και τι μπορεί να γίνει, προτιμούμε αντ' αυτού να βαυκαλιζόμαστε πιστεύοντας πως κάποιοι μας φθονούν, μας μισούν και μας αντιπαθούν εξυφαίνοντας διάφορα τερατώδη παραμύθια και αλλοπρόσαλλες θεωρίες συνωμοσίας μπροστά στα οποία ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν μοιάζει με έναν απλό παραμυθά της σειράς...Αλλά και αν στραφούμε στον αθλητισμό, πόσοι δεν είναι της άποψης πως τα πάντα είναι στημένα και προκαθορισμένα, με σκοπό να μας πάρουν τα χρήματα και να μας εξαπατήσουν;..Θέλετε μήπως και άλλα παραδείγματα..Είμαι σε θέση να αναφέρω και άλλα πολλά, βγαλμένα είτε από προσωπικά βιώματα, είτε από παρατήρηση διαφόρων συμπεριφορών..Δεν έχει σημασία, άλλωστε θεωρώ πως έχετε καταλάβει σε τι αναφέρομαι και μάλιστα είναι σαν να βλέπω ήδη στα μάτια μου το νεύμα της συμφωνίας...Το μόνο βέβαιο είναι πως, ο Ολυμπιονίκης του αθλήματος των θεωριών συνωμοσίας και της μανίας καταδίωξης, αν υπήρχε τέτοιο άθλημα, όχι μόνο απλά θα ήταν Έλληνας, αλλά Ελληναράς αν μπορείτε να αισθανθείτε τη διαφορά...
Αυτά είναι σε πρώτη φάση, οι αρχικές προτάσεις του φτωχού συγγενή σε σχέση με το ποια αθλήματα θα πρέπει να προστεθούν στο ολυμπιακό πρόγραμμα αγωνισμάτων...Αθλήματα στα οποία είναι αναμφισβήτητο πως οι Έλληνες έχουν το know how, τα εξασκούν εδώ και πολλά χρόνια και επομένως έχουν τεράστιες πιθανότητες διάκρισης και μεταλλίων...Άλλωστε και στα καθαρά αθλητικά και αγωνιστικά όπως προείπα, η επιλογή δε γίνεται με αποκλειστικό κριτήριο τα μετάλλια και τα χρήματα, ή κάτι τέτοιο μόνον εγώ το θεωρώ; Δε νομίζω...
Ξέρω πως πολλοί, δεν θεωρούν τα παραπάνω χαρακτηριστικά ούτε καν αρνητικά, συμβιβασμένοι και αυτοί σε όλα αυτά που μας πωλούν...Ας είναι...Εγώ θα επιμένω και θα υποστηρίζω, χωρίς να διεκδικώ κανενός είδους αλάθητο, πως τα τρία παραπάνω χαρακτηριστικά είναι μεταξύ άλλων, μερικά από τα γνωρίσματα του σύγχρονου Έλληνα, που τον κρατούν δέσμιο των παθών του και τον αποπροσανατολίζουν και δεν τον αφήνουν να μετατραπεί σε ανοιχτόμυαλο ον, με καθαρότητα στο νου και ψυχραιμία σκέψης, πράγματα που μόνο καλό μπορούν να κάνουν σε κάθε άνθρωπο...Και όλα τα χαρακτηριστικά αυτά συναντώνται στη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων...Του εαυτού μου συμπεριλαμβανομένου, φυσικά...
Εν κατακλείδι...προσωπικά έπεσα από τα σύννεφα όταν άκουσα πως ο χ τραγουδιστής πιάστηκε με ναρκωτικά, αν και εγώ πιστεύω πως του την είχανε στημένη λόγω της μεγάλης του επιτυχίας και δημοφιλίας....Αλήθεια κύριε προπονητά, θεωρείτε πως έχω ελπίδες να διεκδικήσω το χρυσό μετάλλιο και στα τρία καινούρια αγωνίσματα ή να εντατικοποιήσω την προπόνηση ακόμη περισσότερο;...

Ο φτωχός συγγενής...πάει Αγγλικά...(part 1)..

Εδώ και έναν περίπου μήνα, ο φτωχός συγγενής συνεχίζει την προσπάθεια του μπας και επιτέλους καταφέρει ποτέ να πάρει το πτυχίο του στα Αγγλικά...Ξέρω πως και η γραφικότητα έχει και τα όρια της, αλλά μετά από διάστημα περίπου μιας δεκαετίας, όπου είχα αφήσει τις γνώσεις παραπεταμένες στο πίσω μέρος του όποιου μυαλού μου, πήρα πέρυσι την απόφαση να συνεχίσω να παιδεύομαι και να παιδεύω καθηγητές και συμμαθητές...Ξέρετε, μετά το πέρας μιας γεμάτης δεκαετίας, είναι παράξενη αίσθηση να επιστρέφεις στην ψυχολογία του μαθητή, στα θρανία και το καθημερινό διάβασμα. Είναι όμως μια εμπειρία που βοηθά να παρατηρήσεις πράγματα που ποτέ δεν έδωσες σημασία μικρός...Για όλους αυτούς τους λόγους πήρα την απόφαση να αναφέρω κάποιες σκέψεις μου για το θέμα, χωρισμένες σε δύο αναρτήσεις...Στην πρώτη (η παρούσα δηλαδή) θα αναφέρω κάποιες παρατηρήσεις που έχουν να κάνουν με την όλη διαδικασία απόκτησης πτυχίου ξένης γλώσσας και οι οποίες αφορούν και την εκπαιδευτική διαδικασία...Η επόμενη που θα ακολουθήσει άμεσα ίσως και αύριο, θα αναφέρεται με γλαφυρό και χιουμοριστικό τρόπο σε κάποια θέματα που έχω βιώσει όλο αυτόν τον καιρό στο μάθημα...Let's start, λοιπόν...

Η διαδικασία απόκτησης πτυχίου Αγγλικών (Proficiency συγκεκριμένα) είναι δεδομένα ένα πολύ ακριβό σπορ στην Ελλάδα...Όχι μόνο σήμερα δηλαδή, πάντα ίσχυε κάτι τέτοιο, αλλά τώρα είμαι σε θέση να το κατανοήσω και στην πράξη, βλέποντας κάθε μήνα το πορτοφόλι μου να δέχεται την αγγλική ή την αμερικάνικη επιδρομή...H τιμή είναι τεράστια, ενώ ακόμη μεγαλύτερη είναι η τιμή των βιβλίων των Αγγλικών...Πριν από λίγο καιρό, στα ψιλά γράμματα κάποιας εφημερίδας διάβασα μια είδηση για κάποια πρόστιμα που έπεσαν σε μεγάλα βιβλιοπωλεία και εκδοτικούς οίκους της Αθήνας για κάποιες παραβάσεις σε θέματα αθέμιτου ανταγωνισμού και υψηλά συμφωνημένης κοινής τιμής...Και τι έγινε τελικά; Τίποτα ουσιαστικό...τα πρόστιμα πληρώθηκαν (αν πληρώθηκαν) και οι τιμές των βιβλίων παραμένουν εξοργιστικά υψηλές...Αλλά ποιος να μιλήσει για όλα αυτά...

Σε όλα αυτά υπεισέρχεται και ο ρόλος του κράτους, το οποίο ακόμη και μέσα στην ελληνική επικράτεια κατέχει βοηθητικό ρόλο και ακολουθεί ότι ακριβώς λένε οι ξένοι...Τι εννοώ; Θα σας εξηγήσω αμέσως...Στη σημερινή κοινωνία όλοι οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να έχουν στα χέρια τους ένα πτυχίο Αγγλικών...Οπουδήποτε και να απευθυνθείς για εργασία, για μεταπτυχιακό ή για οτιδήποτε σχετικό, είναι καλύτερα να μην κάνεις τον κόπο καν αν δεν κατέχεις το περιβόητο πτυχίο Αγγλικών...Ελάχιστες είναι οι εξαιρέσεις και αφορούν κάποιες ειδικές θέσεις, οι οποίες όμως απλά είναι η επιβεβαίωση του κανόνα...Για αυτό και οι γονείς πιέζουν και ωθούν τα παιδιά να πάρουν το proficiency το ταχύτερο δυνατό...Θεωρείται πλέον υποχρεωτική η κατοχή του, για όποιον θέλει να βρει μια δουλειά ή να συμμετέχει σε οποιοδήποτε διαγωνισμό...Πολύ ελάχιστοι είναι αυτοί που το παίρνουν για να τους βοηθήσει σε μελλοντικές σπουδές στο εξωτερικό...Άλλωστε όλα τα πανεπιστήμια του εξωτερικού διενεργούν δικά τους τεστ αγγλικής γλώσσας, τα οποία πρέπει να περάσει ο οιοσδήποτε( που λέει και ο Ιωαννίδης ο ξανθός...) θέλει να σπουδάσει σε αυτά...Που θέλω να καταλήξω;...

Οι Έλληνες βαυκαλίζονται στην ιδέα και μόνο ότι σαν λαός χαρακτηρίζονται από άκρατο αντιαμερικανισμό, ενώ στην πραγματικότητα η Ελλάδα μπορεί να θεωρηθεί ως η 51η πολιτεία των Η.Π.Α. αν αναλογιστούμε τον τρόπο με τον οποίο χωνεύουμε όσα μας περνούν οι Αμερικανοί...Που κολλάει αυτό με την γνώση των Αγγλικών θα μου πείτε...Φυσικά και κολλάει...Ποιος άλλωστε διενεργεί τις εξετάσεις του Proficiency σε συνεργασία με τις τοπικές ελληνοαμερικανικές και ελληνοβρετανικές..Τα ίδια τα ξένα πανεπιστήμια, με το κράτος να διαδραματίζει απλά και μόνο ρόλο παρατηρητή...Πολλοί μπορεί να πείτε πως το ίδιο ακριβώς συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου και όχι μόνο εδώ...Δεν με ενδιαφέρει...Εγώ αυτό που ξέρω, είναι ότι όλα τα χρήματα των σπουδαστών πηγαίνουν κατευθείαν στο εξωτερικό...Από τη στιγμή που το πτυχίο προσφέρει ένα εχέγγυο στον νέο άνθρωπο που αφορά την εσωτερική αγορά εργασίας, γιατί το κράτος δεν δημιουργεί ένα εγχώριο πτυχίο με μεγάλη ισχύ που θα αναγνωρίζεται τόσο από το δημόσιο όσο και από τον ιδιωτικό τομέα και να καθορίσει μια τιμή μικρότερη από αυτή που υπάρχει στις εξετάσεις των Άγγλων και των Αμερικάνων;...Έτσι και το κράτος θα καρπωνόταν έσοδα και εμείς οι Έλληνες θα είχαμε ένα εγχώριο πτυχίο...Βέβαια υπάρχει υποτίθεται το πιστοποιητικό κρατικής γλωσσομάθειας, το οποίο μόνο αναγνωρίζεται αν δεν κάνω λάθος μόνο στο δημόσιο τομέα και ελάχιστοι το προτιμούν...Δείγμα και αυτό της προχειρότητας που υπάρχει παντού, αλλά και της αναποτελεσματικότητας του κράτους να δημιουργήσει κάτι αξιόπιστο και κυρίως εγχώριο...

Το γεγονός ότι είμαστε όλοι εμείς εν δυνάμει αμερικανάκια, φαίνεται από τον τρόπο που μας αντιμετωπίζουν οι ξένοι...Κάνοντας μαθήματα για το αμερικανικό κυρίως proficiency, έχω να παρατηρήσω κάποια θεματάκια επί της εκπαιδευτικής διαδικασίας και επί των εξετάσεων και έχουν να κάνουν με τη θεματολογία...Πρώτα πρώτα η έκθεση...Στον τομέα αυτό, το τεστ σου παρέχει μόνο μισή ώρα διαθέσιμο χρόνο για να αναπτύξεις ένα θέμα έκθεσης σε δύο περίπου σελίδες...Για να σε βοηθήσει, υποτίθεται σου παρέχει τις βοηθητικές απαντήσεις σε μορφή π.χ. πλαγιότιτλων...Για παράδειγμα πρόσφατα ένα θέμα έκθεσης αφορούσε την ανάπτυξη της τρομοκρατίας μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου και σου παρείχε ως υποτιθέμενη βοήθεια κάποιες φράσεις που ήταν σύμφωνες απόλυτα με την αμερικανική θεώρηση των πραγμάτων...Το πιο εξωφρενικό από όλα είναι ότι αν εσύ προτιμήσεις να αναφερθείς και σε άλλες απαντήσεις και σκέψεις θεωρείσαι εκ προοιμίου λάθος και τίθεσαι εκτός θέματος...Υποχρεωτικά θα πρέπει να αναπτύξεις αυτά που σου θέτουν οι ίδιοι...Αντί π.χ. να σου δώσουν μία ώρα χρόνο και να σε αφήσουν ελεύθερο να αναπτύξεις την άποψη σου, σε δεσμεύουν να γράψεις αυτά που θέλουν αυτοί...Αλλά και πολλοί άλλοι τομείς είναι αξιοπερίεργοι..Συνήθως τα θέματα συζήτησης απορρέουν από μια δήλωση του Ομπάμα για παράδειγμα, ή από μια μελέτη ενός αμερικανικού πανεπιστημίου ή από κάτι τέτοιο σχετικό...Όλα αυτά στα μάτια τα δικά μου, που δεν είμαι πλέον ένα 15χρονο παιδάκι, αλλά ένας (υποτίθεται) ώριμος άνθρωπος, φαντάζουν σαν στυγνή πλύση εγκεφάλου...Όλα τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις και αποδεικνύουν την επιρροή των Αμερικανών στους υπόλοιπους λαούς...Και είναι κρίμα να μη μιλάει κανείς για αυτά τα θέματα...

Πέρα από την πλύση εγκεφάλου, που περιέγραψα παραπάνω και η οποία μου κακοφαίνεται ιδιαίτερα, υπάρχει και κάτι άλλο το οποίο με προβληματίζει και με απασχολεί και αφορά τόσο τη διδασκαλία των Αγγλικών και των άλλων γλωσσών όσο και των εγχώριων μαθημάτων...Όλα τα φροντιστήρια δεν έχουν ως κύριο στόχο να σε μάθουν μια ξένη γλώσσα, αλλά απλά και μόνο να αποκτήσεις ένα ξερό πτυχίο....Με αυτό εννοώ, πως δεν σε ωθούν να εμβαθύνεις σε επιμέρους πράγματα, να κατανοήσεις την κουλτούρα του άλλου λαού και να διευρύνεις πραγματικά τους ορίζοντες της γλωσσομάθειας σου...Αντ' αυτού αναλώνεσαι σε χιλιάδες ασκήσεις και δραστηριότητες του ίδιου ακριβώς στυλ με αυτές που θα συναντήσεις στην τελική εξέταση...Ξέρω πως τα φροντιστήρια νοιάζονται μόνο για το όνομα τους και τις επιτυχίες και καλά κάνουν και επικεντρώνονται σε αυτό...Άλλωστε και στο σχολείο το ίδιο ακριβώς σενάριο δεν ακολουθείται; Όλοι προσπαθούν να μάθουν στα παιδιά τα sos με τη βοήθεια της παπαγαλίας, αδιαφορώντας για την καλλιέργεια του νου και τη διεύρυνση της σκέψης και της κριτικής ικανότητας του ανθρώπου...Δεν είμαι αιθεροβάμων και ξέρω επακριβώς σε ποιον κόσμο ζω...Ή για να το θέσω και με διεθνή ιδεολογία..."You may say I am a dreamer, but I am not the only one..." που έλεγε και ο Τζον...Όμως αυτό δε λέγεται επ' ουδενί μόρφωση και εκπαίδευση, έτσι δεν είναι;...Μου θυμίζει η όλη κατάσταση, ποδοσφαιρικές ομάδες που νοιάζονται μόνο για το αποτέλεσμα, το πρωτάθλημα και τις νίκες με μισό-μηδέν, αδιαφορώντας πλήρως για το θέαμα και την πεμπτουσία του αθλήματος...Ας είναι..Έτσι δυστυχώς τον έχουν μάθει τον Έλληνα να λειτουργεί υπό την πίεση της επιτυχίας και του αποτελέσματος και να θέτει όλα τα υπόλοιπα σε δεύτερη και χειρότερη μοίρα...

Αυτά είχα σε γενικές γραμμές να αναφέρω, σαν το πρώτο μέρος ενός θέματος που έχει να κάνει με την εκμάθηση και την τελειοποίηση της ξένης γλώσσας από μένα...Δεν ξέρω γιατί βλέπω τόσα πολλά παράξενα γύρω μου...Ίσως επειδή έχουν περάσει κάποια χρόνια από τότε που άφησα τα θρανία...Ίσως που κακοφαίνεται πως πληρώνω αρκετά χρήματα από την τσέπη μου, τη στιγμή που οι συμμαθητές μου είναι ανέμελοι έχοντας ως χορηγούς τους γονείς τους...Ίσως είναι τελικά η ίδια η φύση μου, που δεν μπορώ να αφήσω τίποτα να περάσει απαρατήρητο, ιδίως όταν αισθάνομαι πως είτε ξεπερνά τη λογική μου είτε υποτιμά τη νοημοσύνη μου...Ότι από τα παραπάνω και να ισχύει, είναι σίγουρο πως δεν είμαι μόνο εγώ ο παράξενος, αλλά και κάτι στραβό υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας...

υγ1 Θα ακολουθήσει πολύ σύντομα και δεύτερο μέρος, με μικρά περιστατικά από την καθημερινότητα μου σαν μαθητής Αγγλικών πλέον...

υγ2 Πολλοί, διαβάζοντας τις παραπάνω σκέψεις ενδεχομένως να σκέφτεστε το ίδιο πράγμα και να ξεπηδά από το μυαλό σας η ίδια ερώτηση...Είναι σαν να ακούω την ερώτηση ήδη στα αυτιά μου..."Καλά ρε φίλε, κάθεσαι και γράφεις όλα αυτά, αντί να κάτσεις να διαβάσεις μπας και γίνει κανένα θαύμα και πάρεις επιτέλους το proficiency, προτού γεράσεις..." Μπορεί να έχετε και δίκιο, αλλά κάποιος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη και να τα πει...Και προτιμώ να χάνω το χρόνο μου, αλλά δεν θα ανεχτώ ποτέ την υποτίμηση της νοημοσύνης μου ως πολίτη...Έτσι όπως τουλάχιστον την αντιλαμβάνεται η ταπεινότητα μου...