Μιας και διανύουμε μια σχετικά νεκρή και ζεστή περίοδο, λέω σήμερα να το ελαφρύνω λιγάκι και να μιλήσω για ένα θέμα, κατά τι διαφορετικό...Για τις αθλητικές καφετέριες θέλω να σας πω, που έχουν κατακλύσει την πόλη και τις παρανοήσεις που έχω παρατηρήσει σε σχέση με αυτές. Ο Έλληνας ως γνωστό έχει στο αίμα του το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό...Μπορεί όλοι να διαμαρτυρόμαστε για την κακή ποιότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου και για το χαμηλό επίπεδο των ομάδων μας, όμως όλοι ενδιαφερόμαστε να κουβαληθούμε στην καφετέρια για να παρακολουθήσουμε τα φιλικά των ομάδων μας απέναντι σε αλλοδαπές μπυραρίες, για να αποκτήσουμε ίδια άποψη για τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα - μελλοντικά παλτά...Και όλοι γκρινιάζουμε για την υπερπληθώρα μπάλας με την οποία μας έχουν κατακλύσει, όμως την ίδια στιγμή συρρέουμε στις καφετέριες κατά εκατοντάδες, για να δούμε τις μεγάλες ομάδες του εξωτερικού να δίνουν παραστάσεις στο τσάμπιονς λιγκ όλο το χειμώνα. Και επειδή οικονομικά οι καιροί είναι δύσκολοι και οι περισσότεροι αδυνατούν να έχουν οι ίδιοι κάποια ψηφιακή πλατφόρμα σπίτι τους για να βλέπουν αγώνες, η λύση είναι οι γνωστές μας καφετέριες με τις τηλεοράσεις...
Εγώ τις καφετέριες αυτού του τύπου, τις αποκαλώ sports cafe...Ο όρος ξέρω πως είναι αδόκιμος και ίσως πρόχειρος, όμως δεν ξέρω πως αλλιώς να αποκαλέσω αυτά τα καφέ, με τις πολλές τηλεοράσεις στα οποία μπορείς ανά πάσα στιγμή να παρακολουθήσεις τους αγώνες που εσύ θέλεις, παρέα με αρκετούς ακόμη συναγωνιστές που αισθάνονται την ίδια ακριβώς ανάγκη με εσένα. Επειδή όμως στην Ελλάδα έχουμε μια τάση να συγχέουμε τις έννοιες και να τσουβαλιάζουμε ανόμοια πράγματα, θα ήθελα στο σημείο αυτό να σημειώσω πως για να χαρακτηριστεί ένα τέτοιου είδους κατάστημα ως sports cafe, θα πρέπει να συντρέχουν και να εκπληρώνονται κάποιες σημαντικές προϋποθέσεις...Ναι μη γελάτε φίλοι μου...Εδώ έχουμε κανόνες, δεν είμαστε "μπάτε σκύλοι αλέστε"...Και θα σας τους παραθέσω αμέσως όλους, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις...Προσδεθείτε λοιπόν, γιατί το ταξίδι στα άδυτα των καταστημάτων αυτών, μόλις ξεκινά...
Δεν μπορεί συνεπώς κάθε καφετέρια που στη χάση και στη φέξη δείχνει ένα ντέρμπι Ολυμπιακού Παναθηναϊκού ή τον τελικό του τσάμπιονς λιγκ, να θεωρηθεί sports cafe...Για να αποκτηθεί ο τίτλος, θέλει δουλειά πολλή, όπως λέει και ο ποιητής...Για να θεωρηθεί τέτοια θα πρέπει οπωσδήποτε να δείχνει κάθε αγώνα που διεξάγεται τη στιγμή αυτή...Είτε είναι Πανθρακικός- Πλατανιάς, είτε Γρανάδα- Λεβάντε είτε ακόμα ακόμα Χάκεν-Μπρομαποϊκάρνα από το ένδοξο σουηδικό πρωτάθλημα...Στο κάτω κάτω, το κατάστημα έχει πληρώσει συνδρομές σε νοβα και ΟΤΕ, θα πρέπει επομένως να τις αποσβέσει...Και αυτό θα πρέπει να γίνεται κάθε ημέρα. Ακόμα και ένας πελάτης, να θέλει να δει μπάλα, η τηλεόραση θα πρέπει να είναι συντονισμένη...Για να μην πω, ότι όλο τη νύχτα, που η καφετέρια είναι κλειστή, η τηλεόραση θα πρέπει να είναι ανοιχτή στο nova6 για να μπορούν οι περαστικοί και οι ξενύχτηδες να ρίχνουν ανά πάσα στιγμή μια ματιά στα στιγμιότυπα...Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα υπόλοιπα αθλήματα...Είτε μπάσκετ, είτε στίβος είτε οτιδήποτε άλλο...Δεν έχει σημασία το άθλημα...Σημασία έχει να το μεταδίδεις κανονικά...Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης τις εκπομπές...Δε νοείται αθλητική καφετέρια να κλείνει την τηλεόραση αν δεν έχει τελειώσει η σούπερ μπάλα, για να δουν οι θαμώνες όλα τα γκολ της βραδιάς και να πάνε σπίτια τους ενημερωμένοι και χορτασμένοι...
Επίσης οι καφετέριες αυτές για να θεωρηθούν sports cafe, θα πρέπει να είναι απολύτως προσανατολισμένες προς την τηλεόραση...Πρέπει να το καταλάβουμε μια και καλή, πως η τηλεόραση είναι το κέντρο όλων...Για αυτό τα τραπέζια θα πρέπει να βλέπουν προς αυτή, το ίδιο και όλες οι καρέκλες και όχι να είναι γύρω γύρω από το τραπέζι...Δεν είναι παιχνίδι αυτό, είναι σοβαρό...Είναι σαν το θέατρο, έχετε δει κανέναν να κάθεται πλάτη στη σκηνή; Και πως θα τον χαρακτηρίζατε αυτόν;...Αν είναι δυνατόν, τα έχουμε ισοπεδώσει όλα..Ας γίνει επιτέλους κατανοητό...Σε ένα sports cafe δεν πάμε για να λύσουμε τα προβλήματα μας, ούτε για να χαμουρευτούμε με τη γκομενα μας, ούτε για να τα πούμε με φίλους που έχουμε να δούμε καιρό...Πάμε για να δούμε μπάλα...Μόνο μπάλα...Αποκλειστικά μπάλα...Όποιος θέλει τα υπόλοιπα, ας πάει σε εκείνες τις φλώρικες καφετέριες που οι τηλεοράσεις τους δείχνουν μόδα...Ή ας κάτσει σπίτι του...Όμως μην πάει σε sports cafe...Ενοχλεί τους άλλους που έχουν αφοσιωθεί στο χορτάρι και τους γητευτές-παλτά της στρογγυλής θεάς...Για αυτό και οι τελευταίοι (οι μόνιμοι θαμώνες δηλαδή), έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν παρατήρηση σε όσους μιλούν δυνατά, και αποσπούν την προσοχή των υπολοίπων από τους αγώνες... Σε μια τέτοια καφετέρια την ώρα του αγώνα, ο μόνος που ακούγεται και μάλιστα στη διαπασών είναι ο σπίκερ που μεταδίδει...Όπως στην εκκλησία ο ψάλτης και ο παπάς...Αυτός είναι ο κατάλληλος συνειρμός, για να καταλάβετε δηλαδή τη σοβαρότητα του πράγματος και την ιερότητα των στιγμών...
Στο σημείο αυτό φίλοι μου να μην ξεχάσω να προσθέσω, πως μια τέτοιου είδους καφετέρια θα πρέπει να έχει αρκετές και όχι μία τηλεοράσεις για να καλύπτει τα θεάματα όλα...Αυτονόητο θα μου πείτε, αλλά κάποτε πρέπει να δίνουμε σημασία και σε αυτά...Συχνά παρατηρείται το φαινόμενο πολλοί αγώνες να συμπέφτουν από πλευράς ώρας και οι θαμώνες θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα επιλογής...Άλλος πχ θέλει να δει ΟΦΗ-Βέροια και άλλος Ξάνθη-Κέρκυρα, δεν πρέπει να είναι όλοι ικανοποιημένοι; Τι λέτε...Ή για παράδειγμα, έρχεται το Μουντιάλ, φτάνουμε στην τρίτη αγωνιστική των ομίλων και τα παιχνίδια διεξάγονται παράλληλα...Να μην ξέρει ανά πάσα στιγμή ο μπάρμπα Μήτσος από τα κάτω Πετράλωνα, στην καφετέρια πόσα γκολ χρειάζεται η Παπούα-Νέα Γουινέα για να πετάξει έξω τη Βραζιλία; Να μένει στην άγνοια δηλαδή; Μάνα δεν τον γέννησε και αυτόν; Το θεωρείτε σωστό εσείς αυτό; ..Ή να μην ξέρει ο Ριρής από την Κυψέλη, πχ αν τελικά εκείνο το βολικό χ του 2,10 στο Πλζεν-Ντνιέπρ, θα έρθει τόσο αβαβά, όσο υποψιάζεται όλος ο ντουνιάς που ασχολείται με το στοίχημα...
Περνώντας σε άλλα χαρακτηριστικά των ορίτζιναλ sports cafe, να πούμε ότι εκεί επιτρέπεται για να μην πω επιβάλλεται το κάπνισμα...Αν δε βρωμάει τσιγαρίλα η ατμόσφαιρα, δεν καταλαβαίνεις αγώνα...Κι αν τα ρούχα σου όταν πας σπίτι δε βρωμάνε από χιλιόμετρα, τότε τσάμπα φίλε μου η επίσκεψη σου στο καφέ...Επίσης όλα τα πραγματικά sports cafe, έχουν όλες τις αθλητικές εφημερίδες διαθέσιμες για τον πελάτη τους...Για να μη πω, ότι έχουν και τις εφημερίδες προηγούμενων ημερών, για ειδήσεις και παραλειπόμενα που ενδεχομένως έχουν ξεφύγει της προσοχής των θαμώνων...Αφήστε πως πρέπει πάντα να υπάρχει κάτι να γεμίσει εκείνο το απαίσιο τέταρτο που ονομάζεται ημίχρονο, και πολλές φορές αισθάνεσαι πως δεν περνά με τίποτε και μοιάζει με αιώνα...Επίσης υπάρχει σίγουρα σύνδεση wi-fi με φουλ σήμα, για να μπορούν ανά πάσα στιγμή οι θαμώνες να βλέπουν τα αποτελέσματα του στοιχήματος και να διαπιστώνουν αν τα δελτία τους για μια ακόμη φορά θα φιλοξενηθούν στην μεγάλη αγκαλιά του θείου-κουβά...Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία, αλλά έχουν ποντάρει άσο ημίχρονο- διπλό τελικό την Κόλτσεστερ, η λύση φυσικά και υπάρχει και ακούει στο όνομα teletext...Ναι, οι σωστές καφετέριες μια πλαϊνή οθόνη τηλεόρασης τη χαραμίζουν για να δείχνουν το teletext με συνεχή ροή αποτελεσμάτων... Για να μην μένει κανείς απολύτως παραπονεμένος...
Επίσης άξια αναφοράς είναι και η πελατεία των καφέ αυτών ιδίως το καλοκαίρι...Περνάς πχ απέξω και βλέπεις σε 10 τραπέζια να κάθονται σύνολο 10 άνθρωποι μόνοι τους...Μη βιαστείτε να τους χαρακτηρίσετε μοναχικούς ή απλά αρρώστους...Το παράξενο θα ήταν μια ολόκληρη παρέα ή ένα ζευγάρι να είχε κουβαληθεί σε μια καφετέρια για να παρακολουθήσει Σταντάρ Λιέγης -Ξάνθη...Άλλωστε, σίγουρα δεν είναι μοναχικοί...Αποτελούν μια παρέα 10 ατόμων...Αφού μετά το πρώτο δεκάλεπτο αρχίζουν να συνομιλούν...πχ Πετάγεται ένας από μπροστά και λέει: "Ρε σεις αυτός με το 5 ποιος είναι;" Λέει ένας από πιο πίσω..."Ο Κουρμπέλης το στόπερ είναι.." "Αυτός που θέλει η ΑΕΚ, λέει ένας πιο δίπλα;" "Ναι αυτός, καλό παιχτάκι είναι, απαντά ο επόμενος, αλλά θα παίξει Γ Εθνική, οι άλλες μεγάλες ομάδες κοιμούνται ήθελα να ήξερα;"..."Από το Σιόβα που έχουμε εμείς, καλύτερος είναι σίγουρα", βγάζει την πίκρα του ένας Ολυμπιακός στο βάθος..."Τι να πούμε και εμείς ρε φίλε, που κάναμε ηγέτη το Σίλντεφελντ το νέο Σαριέγκι" σημειώνει σκωπτικά ένας πράσινος πικραμένος που κάθεται στο μπροστινό τραπέζι..."Κοπελιά πιάνεις ένα ποτήρι μπίρα ακόμη....και φιστίκια έτσι;" λέει ο πρώτος και κάπου εκεί το γαϊτανάκι τελειώνει ώσπου να ξεκινήσει το επόμενο...Σημαντική λεπτομέρεια...Αυτοί οι 10 έχουν ιδωθεί για πρώτη φορά στη ζωή τους εκείνο το βράδυ, και ίσως να μην ξαναβρεθούν ποτέ μαζί...Όμως για το δίωρο της ποδοσφαιρικής μυσταγωγίας, να είστε σίγουροι πως αποτελούν μια κολλητή παρέα, με τις διαφωνίες και τις διαφορές τους φυσικά...Μια παρέα που σε γνώσεις και ποικιλία απόψεων δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τους πιο διαβασμένους και πολυγραφότατους αθλητικούς δημοσιογράφους και από τις πιο λαοπρόβλητες αθλητικές εκπομπές...
Τέλος ένα χαρακτηριστικό που διαχωρίζει μια απλή τυπική καφετέρια που δείχνει μεταδόσεις μόνο σημαντικών αγώνων, ντέρμπι και τσάμπιονς λιγκ από μια κανονική αθλητική καφετέρια είναι το ακόλουθο...Στην πρώτη, υπάρχει δεν υπάρχει πολύς κόσμος που παρακολουθεί μπάλα, κατά το 75ο με 80ο λεπτό, οι σερβιτόροι-ες βγαίνουν γύρα στα τραπέζια και ζητούν από τους πελάτες να πληρώσουν...Η ενέργεια αυτή, την οποία σίγουρα όλοι έχετε παρατηρήσει να συμβαίνει, αντανακλά το φόβο του αφεντικού-υπευθύνου του καταστήματος πως οι πελάτες στο τέλος του αγώνα, θα εκμεταλλευτούν την πολυκοσμία και το γεγονός ότι όλοι ταυτόχρονα σηκώνονται για αποχώρηση και θα φύγουν χωρίς να πληρώσουν το λογαριασμό...Την ίδια στιγμή σε μια αθλητική καφετέρια, οι σερβιτόρες (γιατί εκεί έχει μόνο σερβιτόρες και μάλιστα με πιασίματα) δεν τρέχουν για το λογαριασμό στο 80, γιατί ξέρουν πως ο αγώνας δεν τελειώνει προτού σφυρίξει το κοράκι τη λήξη...Και δεν υπάρχει ο κίνδυνος να φύγει κανείς έτσι...Διότι οι θαμώνες τέτοιων μαγαζιών, δεν φεύγουν από το μαγαζί τους (έτσι το αισθάνονται), ακόμα και αν χρειαστεί να δώσουν και το τελευταίο τους δεκάευρο, με τον κίνδυνο την επόμενη μέρα να μην έχουν χρήματα να σπρώξουν στο καραμπινάτο όβερ στο Άσκολι-Πάντοβα, που προτείνουν όλοι στο ίντερνετ και παίζει όλη η Ασία...
Δεν θέλω να προσθέσω πολλά περισσότερα...Αυτό που θέλω απλά να πω, είναι ότι όλο το σκεπτικό της ανάρτησης ξεκίνησε μετά από μια κουβέντα που είχα με φίλο άσχετο με τα αθλητικά, που με ρώτησε απορημένος περί τούτου, βλέποντας καφετέριες να είναι γεμάτες με ανθρώπους, που το μόνο που κάνουν είναι να βλέπουν μπάλα σε μεγάλες δόσεις...Έτσι όπως πάνω κάτω τα εξήγησα σε αυτόν, έτσι τα παραθέτω και σε εσάς, φίλοι μου...Και υπάρχουν δύο ενδεχόμενα...Είτε ανήκετε σε αυτούς που πηγαίνουν πολύ σπάνια έως ποτέ σε τέτοια μέρη και βαρεθήκατε αφόρητα με το παραπάνω κείμενο, είτε ανήκετε στους έστω και περιστασιακούς θαμώνες τέτοιων καφέ, που τώρα έχοντας διαβάσει όλα αυτά (έστω και με αρκετή δόση υπερβολής σε κάποια σημεία), είμαι σίγουρος πως τουλάχιστον μειδιάτε σκεπτόμενοι τις στιγμές που ενδεχομένως έχετε περάσει σε τέτοια καφέ, παρέα με τους υπόλοιπους εραστές της στρογγυλής ασπρόμαυρης (και όχι μόνο φυσικά) θεάς...
Νιώθω πολύ τυχερός πραγματικά, που στη γειτονιά μου υπάρχουν δύο μέρη που σύμφωνα με τα παραπάνω αξίζουν τον τιμητικό τίτλο του sports cafe, συγκεντρώνοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των παραπάνω χαρακτηριστικών...Και δε διστάζω να πω, πως ιδίως τώρα το καλοκαίρι που η πόλη είναι άδεια και οι παρέες έχουν λιγοστέψει, έχω ξοδέψει αρκετά από τα βράδια μου πίνοντας μια μπίρα σε αυτά, χαζεύοντας παράλληλα αδιάφορα φιλικά μεταξύ απροετοίμαστων ομάδων και τα πρώτα επίσημα της χρονιάς, εξάγοντας ποδοσφαιρικά συμπεράσματα παρέα με τα υπόλοιπα τυχαία εννέα μοναχικά φιλαράκια μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου