Ο αδικημένος,εσωστρεφής και χαρισματικός κύριος Παρασκευάς Άντζας...

Η δύναμη των Μ.Μ.Ε. στη φτωχή ποδοσφαιρικά Ελλάδα είναι τεράστια. Οι αθλητικές εφημερίδες στην πραγματικότητα είναι αυτές που δίνουν τον τόνο και καθορίζουν την επικαιρότητα. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, τις τελευταίες μέρες έγινε γνωστό πως δύο παίχτες του Ολυμπιακού πρόκειται να σταματήσουν φέτος την ποδοσφαιρική τους καριέρα. Και ενώ για τον Τζόρτζεβιτς μας έχουν πρήξει για την προσφορά του και το μεγαλείο του, για τον Παρασκευά Άντζα δεν ακούγεται κουβέντα. Δεν ξεχνώ φυσικά την υπόσχεση μου και πολύ σύντομα θα αναφερθώ στην υποτιθέμενη προσφορά του Τζόλε και τα παραμύθια που τη συνοδεύουν. Αισθάνομαι όμως αυτή τη στιγμή να γράψω κάποιες σκέψεις μου διανθισμένες από γεγονότα για τον χαρισματικό, παρεξηγημένο και εσωστρεφή ποδοσφαιριστή που ακούει στο όνομα Παρασκευάς Άντζας...

Ο Άντζας λοιπόν φίλοι μου, πρωτοέκανε γνωστό το όνομα του στο καλύτερο εργοστάσιο παραγωγής και πώλησης ποδοσφαιρικών ταλέντων που υπάρχει στην Ελλάδα και δεν είναι άλλο από την Ξάνθη του Πανόπουλου...Εκεί τον είδε ο Ολυμπιακός και το 1998 κατάφερε και τον έκανε δικό του, χωρίς πάντως να προκληθεί και φρενίτιδα ενθουσιασμού στους φίλους του...Από την πρώτη στιγμή που είδαμε τον Παρασκευά με την ερυθρόλευκη φανέλα στο γήπεδο, καταλάβαμε όλοι ποιο ήταν το βασικό μειονέκτημα του. Ο Άντζας ανέκαθεν ήξερε πολύ περισσότερη μπάλα, από αυτή που απαιτείται στην Ελλάδα για τη θέση του κεντρικού αμυντικού...Κατά την ταπεινή μου άποψη είναι ο πιο προικισμένος αμυντικός τεχνικά που έχω δει εγώ ποτέ στη ζωή μου στο ελληνικό ποδόσφαιρο, για αυτό και μπορούσε άνετα να αγωνιστεί και ως αμυντικό χαφ. Αυτό το χαρακτηριστικό τον όπλιζε με μια απίστευτη αυτοπεποίθηση, η οποία πολλές φορές κατέληγε σε κακό για την ίδια του την ομάδα. Για παράδειγμα τότε δεν πετούσε ποτέ την μπάλα πλάγιο άουτ, αλλά προτιμούσε να την κατεβάσει και να πάρει το ρίσκο να την προωθήσει με κοντινή πάσα...Από την πρώτη του εξαετία στο λιμάνι ο πολύς κόσμος θυμάται δύο κυρίως στιγμιότυπα, εγώ όμως θα αναφέρω και άλλα δύο που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον, όπως τα θυμάμαι μέσα από το γήπεδο. Ο πολύς κόσμος θυμάται την περιβόητη σκηνή από το ντέρμπι της Ριζούπολης όπου σε μια διεκδίκηση ο Άντζας καβαλάει τον Σωτήρη Κυργιάκο. Αυτό το φωτογραφικό ενσταντανέ θεωρείται από πολλούς ως το κορυφαίο στιγμιότυπο που αποτύπωνε την παντοκρατορία του Ολυμπιακού. Πολλοί επίσης θυμούνται τη μεγάλη του εμφάνιση την ίδια χρονιά στο ντέρμπι του πρώτου γύρου στη Λεωφόρο, όπου επικράτησε ο Παναθηναϊκός ελέω Κατεργιαννάκη για όσους θυμούνται. Σε αυτό το ματς ο Παρασκευάς αγωνίζεται ως αμυντικός μέσος και δημιουργεί το δεύτερο αυτογκόλ, ενώ δεν αφήνει να φανεί στο ελάχιστο η απουσία σε εκείνο το παιχνίδι του Κριστιάν Καρεμπέ...

Εγώ έχω πολύ δυνατά στη μνήμη μου δύο στιγμιότυπα που αποδείκνυαν την επιπολαιότητα του... Δεν ξέρω πόσοι θυμάστε το Ολυμπιακός Α.Ε.Κ. 4-1 στο Ολυμπιακό Στάδιο (όπου έβαλε γκολ μέχρι και ο γύπας Γκαμπριέλ Άλβες...!!!). Σε αυτό το ματς ο Ολυμπιακός έχει κάνει το καλύτερο αρχικό εικοσάλεπτο του σε ντέρμπι. Ο Ατματζίδης έχει πιάσει τα άπιαστα, ο Ολυμπιακός πιέζει ασφυκτικά, ο Άντζας προωθείται πολύ συχνά και σε μια αντεπίθεση ο Νικολαΐδης ανοίγει το σκορ από το πουθενά. Φυσικά ο Άντζας έλειπε από το κέντρο της άμυνας, καθώς είχε απορροφηθεί στο επιθετικό παιχνίδι,αφήνοντας ακάλυπτα τα νώτα της ομάδας. Δεν μπορείτε ειλικρινά να φανταστείτε τις φωνές που του βάζει μετά από αυτό ο Μαντζουράκης....Το δεύτερο περιστατικό ήταν ένα εντελώς ανόητο και χαζό πέναλτι που παραχωρεί στο Βρύζα σε νοκ άουτ ματς με τον Π.Α.Ο.Κ. στο Ο.Α.Κ.Α. (το πρώτο ματς του Μπάγεβιτς κόντρα στο Θρύλο). Οι αποδοκιμασίες του κόσμου ήταν έκδηλες, καθώς ο Άντζας σε μια φαινομενικά ακίνδυνη φάση, κοντά στη γραμμή του άουτ έκανε ένα τάκλιν στα πόδια του Βρύζα και έδωσε την ευκαιρία στο Δικέφαλο να ισοφαρίσει...Όλα αυτά δείχνουν την επιπολαιότητα του εκείνα τα πρώτα χρόνια...

Οι επόμενες χρονιές ήταν σαφώς καλύτερες και πιο ώριμες για αυτόν. Ώσπου φτάνουμε στο φθινόπωρο του 2003!! Σαν βόμβα πέφτει η είδηση ότι ο Άντζας επιθυμεί να αφήσει τον Ολυμπιακό και να γυρίσει στη γενέτειρα του τη Δράμα... Για τα αίτια που τον οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση έχουν ακουστεί πάρα πολλά, αλλά εγώ δεν δίνω βάση σε σκανδαλοθηρικές φήμες και έτσι δεν αναφέρω τίποτα...Άλλωστε ακόμα και ολυμπιακάρες μεγαλοδημοσιογράφοι που αναφέρθηκαν αβάσιμα σχετικά, υποχρεώθηκαν στη συνέχεια να ζητήσουν δημόσια συγνώμη για να αποφύγουν τις αγωγές...Το σίγουρο είναι πως αυτή η απόφαση προϋπέθετε κότσια και τόλμη, τη στιγμή μάλιστα που ο Άντζας ήταν ήδη βασικότατο στέλεχος της εθνικής ομάδας και το ευρωπαϊκό του 2004 απείχε μόλις λίγους μήνες...Στον δε Ολυμπιακό η φυγή του στοίχισε ανεπανόρθωτα αγωνιστικά. Τη θεωρώ ως έναν από τους λόγους που έφεραν μετά από λίγες ημέρες την περιβόητη επτάρα στο Τορίνο...

Ευτυχώς πάντως που δεν κράτησε το λόγο του τότε για την οριστική του αποχώρηση από το ποδόσφαιρο και ύστερα από ένα εξάμηνο στη Δόξα επέστρεψε στην Ξάνθη. Τα χρόνια που αγωνίστηκε εκεί όλοι είδαμε έναν πραγματικά ανανεωμένο, στιβαρό και έμπειρο Παρασκευά Άντζα... Ήταν πλέον μακράν ο καλύτερος αμυντικός του πρωταθλήματος και είχε βελτιωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Για αυτό το λόγο το καλοκαίρι του 2007 συμφώνησε να επιστρέψει στο λιμάνι της καρδιάς του, για να συνεχίσει ότι είχε αφήσει στη μέση το 2003. Μάλιστα ενώ αυτή η μεταγραφή είχε στην ουσία κλείσει καιρό πριν, η διοίκηση ήθελε να την ανακοινώσει μαζί με κάποια άλλη πιο ηχηρή για να την περάσει στα ψιλά. Απίστευτα πράγματα που δείχνουν ανίδεους και άσχετους ανθρώπους που ενδιαφέρονται μόνο για τις πωλήσεις φανέλας και τα εμπορικά ονόματα, ενώ μιλάμε μακράν για τον κορυφαίο κεντρικό αμυντικό του πρωταθλήματος...

Αυτά τα δύο χρόνια ήταν γεμάτα από μεγάλες,στιβαρές και σοβαρές εμφανίσεις. Ο Παρασκευάς έχει αλλάξει και έχει πλέον γίνει σοφότερος. Έχει πάψει πλέον να κάνει ανόητα τάκλιν,το παιχνίδι του χαρακτηρίζεται από αυταπάρνηση,θέληση και πάθος, ενώ δε διστάζει να πετάει την μπάλα πλάγιο άουτ για να μη διακινδυνεύσει η ομάδα του τίποτα χειρότερο...Ήταν πλέον ένας έμπειρος και ώριμος ποδοσφαιριστής. Φυσικά όταν βριζόταν εμετικά και χυδαία πέρυσι στη Λεωφόρο,δεν δίστασε να απευθύνει χειρονομίες στο πλήθος, ενώ φυλούσε και ένα γκολ στο δεύτερο γύρο για τον Παναθηναϊκό στο Καραΐσκάκη...

Εδώ και δύο μήνες ακούγεται πως σκέφτεται να σταματήσει το ποδόσφαιρο, ή τουλάχιστον να συνεχίσει για έναν τελευταίο χρόνο στη Δράμα...Ο ίδιος δεν το έχει πει δημόσια, αλλά φαίνεται πως έχει ήδη λάβει τις αποφάσεις του, αφού δεν πείστηκε ούτε στη σημερινή συνάντηση του με τη διοίκηση του Ολυμπιακού...Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η ιστορία και η ποδοσφαιρική διαδρομή του Παρασκευά Άντζα στο ελληνικό ποδοσφαιρικό στερέωμα....

Θεωρώ πως κάθε πραγματικά σπουδαίος άνθρωπος θα πρέπει να βρίσκει το σωστό και κατάλληλο timing για την αποχώρηση του από την ενεργό δράση. Ο Άντζας ίσως να το παρακάνει αποχωρώντας από την ηλικία των 33 χρονών. Αλλά ο ίδιος σίγουρα ξέρει καλύτερα από τον καθένα το τι είναι καλύτερο και είμαστε όλοι βέβαιοι πως τελικά θα πράξει αυτό που πραγματικά επιθυμεί ο ίδιος... Άλλωστε από το να τον βαρεθούμε (όπως τον Τζόλε) χίλιες φορές καλύτερα να αποχωρήσει ενώ είναι ακμαίος και μπορεί να αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο για τουλάχιστον άλλα δύο ακόμη χρόνια. Το ίδιο άλλωστε έπραξε και το καλοκαίρι με την Εθνική ομάδα και για αυτό αποχώρησε νωρίς, έχοντας ευθιξία και φιλότιμο τη στιγμή που άλλοι δεινόσαυροι συνεχίζουν να εκπροσωπούν τα εθνικά χρώματα...

Εν κατακλείδι, θα πρέπει να αναφέρω το εξής. Ο Άντζας πάντοτε υπήρξε κλειστός χαρακτήρας και εντελώς αντιδημοσιογραφικός τύπος, αλλά και συνάμα καλό παιδί που δε συμμετείχε ποτέ σε κλίκες αποδυτηρίων. Για αυτό αποχώρησε νωρίς από την εθνική ομάδα..Για αυτό δεν θα γραφτούν ποτέ αγιογραφίες για την αξία του στον τύπο. Διότι ο ίδιος επέλεξε να μην έχει σχέσεις με δημοσιογράφους και για αυτό π. χ. η πιθανή αποχώρηση του Ντομί παίζεται πιο πολύ στον τύπο από την αποχώρηση του Άντζα...Αλλά ας είναι...Ελπίζω ακόμη και τώρα να ανακαλέσει την απόφαση του, αλλά ακόμη και έτσι όλοι οι απλοί φίλαθλοι θα τον θυμόμαστε για πάντα και σε κάθε περίπτωση με πολύ μεγαλύτερο σεβασμό από ότι τον κάθε τυχάρπαστο γλείφτη και κλικαδόρο των αποδυτηρίων...

υγ1 Ελπίζω να θυμάστε ποια βασική προϋπόθεση είχε θέσει ο ίδιος πριν δώσει την οριστική του συγκατάθεση για την επιστροφή του στο λιμάνι...

υγ2 Σε μια εποχή που όλοι διψούν για προβολή και συνεντεύξεις, ο Άντζας μιλάει μια φορά κάθε χρόνο. Αλλά αν σκεφτείτε πόσα τράβηξε από τους δημοσιογράφους, θα κατανοήσετε γιατί τον θεωρούν ακατάδεχτο...Ας πρόσεχαν όμως...

υγ3 Την ίδια στιγμή οι δημοσιογράφοι γράφουν διθυραμβικά σχόλια για τον κάθε Τζόρτζεβιτς, Κυργιάκο, Δέλλα, Γιαννακόπουλο κλπ κλπ. Είναι άραγε τυχαία όλα αυτά...;

υγ4 Κάποιοι τον αποκαλούν αυτοκαταστροφικό...Ίσως και να είναι έτσι...Αλλά είναι προτιμότερο πάντοτε να ακολουθείς τα συναισθήματά σου, κόντρα στη λογική με την οποία σε υποχρεώνουν να συμβιβαστείς και να συνυπάρξεις...