Επιστρέφοντας στις αθλητικές δημοσιεύσεις φίλοι μου, ο φτωχός συγγενής θα διχάσει για μία ακόμη φορά...Για το θέμα της απόσυρσης (επιτέλους) από την ενεργό δράση του Τζόρτζεβιτς θα αναφερθώ εκτενώς και αρκετά αναλυτικά τις προσεχείς ημέρες...Θα αναφερθούμε φυσικά και στην όποια προσφορά του αλλά και στα αρνητικά του. Αφήνω αυτό το χρονικό περιθώριο κυρίως για να βεβαιωθούμε πως όλα θα πάνε καλά και η απόφαση δεν πρόκειται να αλλάξει..!! Σε σχέση με αυτό το θέμα, κάποιες εφημερίδες έγραψαν (και το χειρότερο είναι πως το πιστεύουν και οπαδοί) πως θα πρέπει να αποσυρθεί η φανέλα με τον αριθμό 11 του Ολυμπιακού προς τιμήν του Τζόλε...Ντροπή σας κύριοι γλείφτες..Οι υπερβολές έχουν και τα όρια τους...Αν μια φανέλα αξίζει να αποσυρθεί ποτέ από την ομάδα του Ολυμπιακού αυτή δεν είναι άλλη από τον αριθμό 12 και μόνον αυτόν...Και αυτό πρέπει να γίνει προς τιμήν όλων των κόκκινων φιλάθλων ανά τον κόσμο,όλων αυτών που νοιάζονται και αγαπούν την ομάδα και την ιδέα...και ειδικότερα όλων αυτών που....:
-συγκινούνται διαβάζοντας την ιστορία του αξέχαστου Ανδρέα Μουράτη
-θαυμάζουν τον Σάββα Θεοδωρίδη για τα αγωνιστικά κατορθώματα του και όχι φυσικά για τις απαράδεκτες δηλώσεις του
-αγαπούν την ομάδα ως ιδέα με αγνή, ανόθευτη αγάπη και δεν άγονται και φέρονται από τον εκάστοτε πρόεδρο που τη χρησιμοποιεί ως μέσο προσωπικής του προβολής
-τους κορόιδευαν σαν επιστήμονες όταν προσπαθούσαν να διώξουν τα λαμόγια από τη διοίκηση
-μόλις περνούν έξω από το Καραΐσκάκη αισθάνονται ένα ρίγος και δέος
-δεν βγάζουν ποτέ από τη μνήμη τους την αποφράδα εκείνη μέρα του Φεβρουαρίου του 1981, όπου με την τραγωδία της θύρας 7 δάκρυσε ακόμα και ο ίδιος ο Θεός
-θεωρούν ευλογημένο τον αείμνηστο Μιχάλη Κρητικόπουλο που πέθανε στο στάδιο της Καισαριανής με τη φανέλα με το δαφνοστεφανωμένο έφηβο στο στήθος
- δεν συγχώρησαν την προδοσία του αγαπημένου Γιώργου Δεληκάρη
- δεν ξεχνούν ποτέ τον θρυλικό και αείμνηστο(ελ μπούφαλο) Χουάν Χιλμπέρτο Φούντες
-θεωρούν την ομάδα του Γουλανδρή με Γιούτσο, Μποτίνο, Λοσάντα,Βιέρα, Τριαντάφυλλο, Κελεσίδη,Αγγελή κ.λ.π. ως την καλύτερη ever...
-ανατρίχιαζαν όταν άκουγαν την τρομπέτα του θρυλικού Αττίλιο
-όταν πηγαίνουν στο γήπεδο, προτιμούν το πέταλο
-είχαν την τύχη να δουν με τα μάτια τους το γητευτή της μπάλας, τον παρεξηγημένο αρτίστα, τον πραγματικό καλλιτέχνη, τον μοναδικό Τζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα
-δεν αισθάνονται καλά όταν η ομάδα ευνοείται
-αγάπησαν την αλητεία και το πάθος του Νέρι Καστίγιο
-χειροκρότησαν ακόμα και παλτά τύπου Μπόρχα, Αμποάγκουε,
-πίστεψαν πως ο Ρασίντ ο Γεκινί θα έβαζε 30 γκολ τη χρονιά,αλλά βολεύτηκαν με τα μόλις 2 απέναντι σε Ιωνικό και Έδεσσα
-πήγαν να πεθάνουν το βράδυ του περασμένου καλοκαιριού, όταν έμαθαν πως ο Μπασινάς ήταν κοντά στο να έρθει στον Πειραιά
-νευριαζουν όταν ακούν τους αντιπάλους να βρίζουν νεκρούς
-δεν ήθελαν ποτέ τον Κυργιάκο στο λιμάνι
-διαβάζουν το παραδοσιακό ΦΩΣ και όχι τον προεδρικό Πρωταθλητή
-γύρισαν νωρίς την πλάτη στο κανάλι του προέδρου
-θεωρούν ως υπέρτατη σκηνή της τρέχουσας δεκαετίας τη φάση από το ματς της Ριζούπολης με τον Άντζα να καβαλάει τον Κυργιάκο
-δάκρυσαν με το τρίποντο του Τόμπσον στο Τελ Αβίβ
-τους έπιανε η ψυχή τους σε κάθε έξοδο του Ελε (δεν ξέρω πόσοι θυμάστε ένα γκολ που είχαμε φάει από την Λιλ στη Γαλλία στο 3-1), αλλά τον καταλάβαιναν απόλυτα όταν καθυστερούσε να δώσει συνέχεια στο ματς με τη Λίβερπουλ στο ΟΑΚΑ (2-2) δείχνοντας την πίκρα του
-αγάπησαν την πονηράδα και την αλητεία του Μίλαν Τόμιτς
-έβαλαν αμέσως στην καρδιά τους τον φαστ Έντι
-είχαν την τύχη να δουν στην ομάδα τους, τους όντως ξεχωριστούς Μάρκος Μιλίνκοβιτς και Ιβάν Μίλκοβιτς
-θαύμασαν την ασύγκριτη τρέλα και το σερβίς από τα αριστερά του εκρηκτικού Ροντόλφο Σάντσεζ καθώς και την οξυδέρκεια και το μεστό παιχνίδι του έτερου Κουβανού Οσβάλντο Χερνάντεζ
-πίστευαν πως όσα γκολ να ήθελε εκείνο το βράδυ η Λίβερπουλ για να περάσει τελικά θα τα πετύχαινε
-που μπορεί στο ένα ημίχρονο όταν η ομάδα δεν αποδίδει καλά να φωνάζουν παίχτες πουλημένοι ο Θρύλος δεν πεθαίνει και στο δεύτερο όταν η απόδοση αναβαίνει να ζητωκραυγάζουν και να αποθεώνουν
-ανέχτηκαν τα τερτίπια των Οφορίκουε, Τουρέ για το καλό της ομάδας
-αποθέωναν το Νικολαίδη όταν τους έριξε 3 στο Καραΐσκάκη με τη φανέλα του Απόλλωνα πιστεύοντας πως θα έρθει στο λιμάνι
-απεχθάνονται τη βία σε όλες τις εκφάνσεις της
-θέλουν να διατρανώνουν την άποψη τους υπό οποιεσδήποτε συνθήκες
-μπορούν να βρουν πως έχουν αρκετά κοινά σημεία με το λαό του Π.Α.Ο.Κ.
-δάκρυσαν όταν ο Βαίτσης άλωσε το πριγκιπάτο απέναντι στην ακριβοθώρητη Μονακό των Κλίνσμαν και Τζοργκαέφ
-τους πλήγωσε αφάνταστα το φάουλ του Σούκερ
-πίστεψαν πως ο Μπεντ Κρίστενσεν θα απέκλειε μόνος του την Τενερίφη εκείνο το χειμωνιάτικο βράδυ στον Πειραιά
-θεωρούν ως μεγαλύτερη νίκη της τελευταίας δωδεκαετίας το 0-2 απέναντι στον αιώνιο, με τον Ολυμπιακό να παίζει με 10 από το 0-0 και να παίρνει την κούπα με Μαυρογενίδη,Πίπη Οφορίκουε κάνοντας ακόμα και τον τρελά αξύριστο εκείνο το βράδυ Ντούσκο να πανηγυρίσει τρελά
-ντράπηκαν από το περυσινό πρωτάθλημα του Βάλνερ
-εκτιμούν πως πέρα από κάθε νίκη και καλό αποτέλεσμα έχει σημασία η ομάδα να παίζει όμορφα, με πάθος και με αυταπάρνηση τιμώντας τη θρυλική φανέλα με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο
-αναγνωρίζουν ως μόνη γνήσια φανέλα του θρύλου την ερυθρόλευκη και δεν μπορούν να βλέπουν τις κατά καιρούς χρυσές,μαύρες, άσπρες και μπλε εμφανίσεις για εμπορικούς λόγους
Για όλους αυτούς τους λόγους κύριοι και για πολλούς ακόμα, η μόνη φανέλα που πρέπει να αποσυρθεί πάραυτα είναι αυτή με το 12 και καμία άλλη προς τιμήν κανενός πολυεκατομμυριούχου αθλητή...Για όλους τους αγνούς ανθρώπους που αγάπησαν αυτή την ομάδα και για κανέναν άλλον...Τελεία και παύλα...
υγ1 Το ίδιο πρέπει κατά την άποψη μου να ισχύει για όλες τις ομάδες, εκτός από κάποιες ειδικές περιπτώσεις που κάποιοι αθλητές άλλαξαν εντελώς τον ρου της ιστορίας μιας ομάδας (π.χ. Μαραντόνα στη Νάπολη..)
υγ2 Δεν τα λέτε, δεν τα γράφετε όμως και με αναγκάζετε να τα λέω εγώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου