Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

Το πνεύμα της...ευγενούς άμιλλας στην ελληνική επαρχία...

Στο αθλητικό Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, ελάχιστα ήταν τα γεγονότα που μπορούν να χαρακτηριστούν ως σημαντικά και άξια παρακολούθησης. Ακόμα λιγότερα ήταν αυτά που θεωρήθηκαν εκπλήξεις. Μου αρέσει που ειδικά στο ποδόσφαιρο όλοι όταν θέλουμε να αναφέρουμε ως παράδειγμα αναξιόπιστου και φτιαχτού πρωταθλήματος η πρώτη μας σκέψη είναι το καμπιονάτο και δεν βλέπουμε τι συμβαίνει εδώ. Όσοι είχαν ανάγκη τις νίκες κέρδισαν και είμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα...Αυτά είναι όμως χιλιοειπωμένα και στερούνται πραγματικού ενδιαφέροντος και πρωτοτυπίας...Ας αναφέρουμε κάτι πρωτότυπο..
Η είδηση που θα αναφέρω και θα σχολιάσω δεν έγινε ευρέως γνωστή από τα Μ.Μ.Ε., καθώς αφορά ένα άθλημα με λίγους πραγματικούς φίλους στην Ελλάδα, το βόλεϊ. Εμένα η όλη κατάσταση μου κέντρισε ευθύς εξαρχής το ενδιαφέρον για δύο βασικούς λόγους...Επειδή δείχνει την κατάντια του ελληνικού αθλητισμού και επειδή πρωταγωνίστριες είναι δύο ομάδες που προέρχονται από πόλεις πολύ οικείες σε μένα, για διαφορετικούς λόγους (Κόρινθος, Ορεστιάδα)...Η είδηση με απλά λόγια έχει ως εξής: η ομάδα βόλεϊ της Ορεστιάδας προφασιζόμενη οικονομική στενότητα, δεν κατέβηκε στην Καλαμάτα για να δώσει τον τελευταίο αγώνα της κανονικής περιόδου της Α2 βόλεϊ ανδρών. Ο πραγματικός λόγος που δεν κατέβηκε ήταν, ότι με τον μηδενισμό που πρόκειται να χρεωθεί για την απουσία, αλλά και την αφαίρεση βαθμών που προβλέπει ο κανονισμός, η ομάδα της ακριτικής πόλης θα αγωνιζόταν με ευνοϊκότερο αντίπαλο στα πλέι άουτ (Κόρινθος). Μόλις το έμαθαν αυτό οι διοικούντες την Κόρινθο, πήραν την απόφαση να μην καταθέσουν τα δελτία και να μην κατέβουν και αυτοί στο ματς με την Παναχαΐκή Με αυτό τον τρόπο, αφού θα αφαιρούνταν βαθμοί και από τις δύο ομάδες η βαθμολογική κατάσταση θα παρέμενε αμετάβλητη. Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η ιστορία της είδησης όπως την διάβασα στο http://www.gazzetta.gr/
Και να σκεφτεί κανείς πως μόλις το περασμένο Σαββατοκύριακο στο βόλεϊ είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε μια ομάδα μας στον τελικό της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης και συνάμα έναν εκπληκτικό σε θέαμα τελικό εγχώριου κυπέλλου. Από ότι φαίνεται όμως, πίσω από τη βιτρίνα η κατάσταση είναι πολύ βρώμικη και απαίσια. Θιασώτες του ρητού...: "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα", και υποκινούμενοι από άδηλες οικονομικές επιδιώξεις οι παράγοντες των τοπικών ομάδων δεν διστάζουν να θέσουν σε κίνδυνο την υπόληψη όχι μόνο των ομάδων τους, αλλά και των πόλεων από τις οποίες οι τελευταίες προέρχονται...Στην Ελλάδα τη χώρα που υποτίθεται πως γέννησε το αθλητικό πνεύμα, τη σημερινή εποχή ο χώρος του αθλητισμού λυμαίνεται από λαμόγια που προωθούν αποκλειστικά τους σκοπούς τους. Και μην ξεχνάτε πως μιλάμε για ένα επίπεδο, στο οποίο οι προηγμένες αθλητικά χώρες ενδιαφέρονται μόνο για την ανάδειξη νέων αθλητών, ενώ εμείς την ίδια ώρα ενδιαφερόμαστε μόνο για την αγία κρατική επιχορήγηση...
Σκεφτείτε λοιπόν ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί γενικά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και ιδίως στα λεγόμενα μικρά αθλήματα. Εκεί που δεν υπάρχουν τηλεοπτικά φώτα και δημοσιογράφοι. Εκεί που οι αθλητές γίνονται έρμαια των επιδιώξεων των παραγόντων. Όλα αυτά στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, που υποτίθεται πως θα έπρεπε να είναι το υπόδειγμα αθλητικής άμιλλας και συναγωνισμού...
Σε σχέση με τη συγκεκριμένη περίπτωση, είμαι περίεργος να δω ποια θα είναι η αντίδραση της ομοσπονδίας και αν θα συγκινηθεί κάποια αθλητική δικαστική αρχή. Δεν έχω ψευδαισθήσεις, όλα θα εξαντληθούν σε μια απλή τιμωρία και όλα θα συνεχίσουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Θα περάσει ο καιρός, θα ξεχαστούν τα πάντα και η ζωή στο ελληνικό βόλεϊ θα συνεχιστεί χωρίς αξιόλογες μεταβολές...
υγ1 Είναι απίστευτος ο τρόπος με τον οποίο οι Έλληνες παράγοντες επιδιώκουν να κερδίζουν χωρίς αγώνα και συνάμα ντροπιαστικός. Ας βρεθεί κάποιος να τους εξηγήσει πως πραγματικός αθλητισμός σημαίνει προσπάθεια, συναγωνισμός, ιδρώτας,αθλητικό και φίλαθλο πνεύμα και όχι ψεύτικες διακρίσεις, τρόπαια και νίκες στα χαρτιά και απουσία άμιλλας...
υγ2 Τελικά συντάσσομαι με αυτούς που υποστηρίζουν, πως για να ασχολείται κάποιος με τον αθλητισμό σήμερα θα πρέπει να είναι είτε αθεράπευτα ρομαντικός ή μεγάλο λαμόγιο...
υγ3 Καλά από την ομάδα της Κορίνθου δεν έχω ιδιαίτερες απαιτήσεις, διότι δεν έχει και μεγάλη ιστορία στο χώρο. Από μια ομάδα όμως με την ιστορία,τον παλμό, το λαό, τη δίψα για βόλεϊ, τους παλιούς μεγάλους παίχτες (Σαμαράς, Τσακιρόπουλος κλπ) όπως η Ορεστιάδα οφείλω να ομολογήσω πως δεν το περίμενα και απογοητεύτηκα πλήρως...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου