Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Ο βασιλιάς της μοναξιάς, ήσουνα φίλε μου για μας...

Τις τελευταίες ημέρες απείχα συνειδητά από τις αναρτήσεις, όχι φυσικά επειδή βρισκόμουν σε διακοπές...Διακοπές είναι ειδικά φέτος μια σχεδόν απαγορευμένη λέξη για μένα...Απείχα επειδή ζήλεψα από αυτά που βλέπω γύρω μου και αποφάσισα, έτσι αυθαίρετα, να απονείμω έναν τίτλο στον εαυτό μου...Να βρω κάτι, τον τίτλο του οποίου να αξίζω... Έψαξα μέρες και νύχτες ολόκληρες και ατελείωτες...Αναζήτησα το τι έκανα και τι όχι όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και πράγματα για τα οποία έχω νιώσει περήφανος ή έχω μετανιώσει...Η απόφαση δύσκολη...Βλέπετε ούτε ιδιαίτερα χαρίσματα έχω (εμφανισιακά ή χαρακτήρα), ούτε ταλέντα έχω που να με κάνουν να ξεχωρίζω...Μετρίως μέτριος που λέει και το άσμα...Στο τέλος όμως βρήκα τη λύση...Και απονέμω στον εαυτό μου, μέσα σε κλίμα συγκίνησης  και μεγάλης χαράς τον τίτλο του βασιλιά της μοναξιάς...Και εξηγούμαι άμεσα...

Είμαι από μικρός ένας μοναχικός άνθρωπος...Θέλετε από άποψη, θέλετε λόγω των συνθηκών (το πιθανότερο νομίζω), έχω μάθει να θέλω την απόλυτη ευθύνη για κάθε τι που κάνω ή δεν κάνω...Έμαθα να λαμβάνω την συντριπτική πλειοψηφία των αποφάσεων που με αφορούν, συνεδριάζοντας και συζητώντας μόνο με τον εαυτό μου...Έμαθα να μένω μόνος, αντιμετωπίζοντας κατάφατσα όλες τις δυσκολίες και τα τρεχάματα που επιφέρει αυτό, αλλά απολαμβάνοντας και τα καλά της όλης φάσης...Έμαθα να περνάω αρκετό από τον λίγο ελεύθερο χρόνο μου, σε ασχολίες μοναχικές και ατομικές...Δεν νομίζω ότι όλα αυτά είναι θέμα εγωισμού, αν και εγώ ίσως να μην είμαι ο καταλληλότερος για να κρίνει...Είναι θέμα ότι βαθιά μέσα μου έχει ριζώσει η ψευδαίσθηση (ναι η ψευδαίσθηση), ότι αυτός είναι ο καλύτερος δυνατός τρόπος για να ζήσει κάποιος τη ζωή του, όπως ακριβώς αυτός επιθυμεί, δίνοντας λογαριασμό σε όσο το δυνατόν λιγότερους ει δυνατόν και σε κανέναν...

Όλα αυτά φυσικά και έχουν αντίκτυπο και στο χαρακτήρα κάθε ανθρώπου και μάλιστα εμφανή...Γίνεσαι κλειστός άνθρωπος, που μπορεί να έχεις αρκετούς φίλους, αλλά διστάζεις για να μην πω απαξιείς να τους πεις ακριβώς αυτό που σκέφτεσαι...Δε θέλεις να γίνεσαι φόρτωμα και να βάζεις στους άλλους, όσο κοντά σου και να είναι, περισσότερα προβλήματα από αυτά που οι ίδιοι έχουν...Αφήστε που κατά βάθος και χωρίς να το λες, φοβάσαι την απόρριψη τους και το ενδεχόμενο να σε αγνοήσουν παντελώς και αυτό είναι το χειρότερο από όλα για σένα...Δε θέλεις να μοιραστείς ούτε τα μεγάλα όνειρα σου, ούτε τους εφιάλτες οι οποίοι κάνουν την εμφάνιση τους, αρκετά συχνά στα βράδια σου...Τα δύσκολα φεγγάρια που περνάς φοβάσαι να τα μοιραστείς με τους άλλους, οι οποίοι μένουν με την ψευδαίσθηση του δεν τρέχει τίποτα...Ντρέπεσαι να εκτεθείς και βλακωδώς φοβάσαι να τσαλακώσεις το είναι σου ζητώντας μια συμβουλή...Παρόλα αυτά τα ερεθίσματα από σένα υπάρχουν και οι σπόντες...Όμως κανείς δε μπορεί να σε καταλάβει και να σου δώσει αυτό που πραγματικά ζητάς...Έτσι καταντάς μοναχικός και δεν ανοίγεις καθόλου τα χαρτιά σου...Μάλιστα το ψεύτικο χαμόγελο σου και η χιλιοειπωμένη ατάκα "όλα καλά", αρκούν για να πιστέψουν οι άλλοι πως πραγματικά όλα καλά...Δεν είναι όμως έτσι η πραγματικότητα μάγκες δυστυχώς...Και το 'όλα καλά' πολλές φορές είναι υπεκφυγή, αδιαφορία και ψέμα...

Το γεγονός όμως που μου απονέμει τον παραπάνω τίτλο αδιαμφισβήτητα είναι κάτι που μου συμβαίνει αρκετά συχνά...Πολλές φορές μπορεί να βρίσκομαι ανάμεσα σε μεγάλη παρέα και μάλιστα αποτελούμενη από ανθρώπους που πραγματικά εκτιμώ και θεωρώ πραγματικούς μου φίλους...Και εκείνη τη στιγμή να αισθάνομαι αφόρητη μοναξιά...Να αισθάνομαι πως η συζήτηση δεν με αφορά, πως η ατμόσφαιρα ξαφνικά παγώνει μπροστά μου και βρίσκομαι να ταξιδεύω σε σκέψεις δικές μου, άσχετες με αυτές που κάνει η παρέα...Νιώθω πως πραγματικά εκπέμπω σε εντελώς άλλο μήκος κύματος από αυτό των άλλων...Ξαφνικά παύουν να με ενδιαφέρουν τα απλά καθημερινά και να με σαγηνεύει η ρουτίνα της συζήτησης όπως συνέβαινε παλιά, ενώ αρχίζω να βαριέμαι αφόρητα τις επαναλαμβανόμενες συζητήσεις που φτάνουν πάντα στο ίδιο αποτέλεσμα, χωρίς όμως να μου φαίνεται πως παράγουν απολύτως καμία ουσία...Σίγουρα οι δικές μου οι συντεταγμένες είναι οι εσφαλμένες, το καταλαβαίνω και το αποδέχομαι αυτό, όμως δεν μπορώ να κάνω πολλά πράγματα για να το μεταβάλλω...Και ειλικρινά δεν ξέρω αν θέλω κιόλας φίλοι μου...Διάβαζα τις προάλλες μια ατάκα του Bucowski στο ίντερνετ και την γράφω και εδώ, επειδή νομίζω πως αντικατοπτρίζει και περιγράφει σε απόλυτο βαθμό αυτό που αισθάνομαι..."Η πραγματική μοναξιά δεν περιορίζεται απαραίτητα όταν είσαι μόνος'...αυτό ακριβώς...

Όλες αυτές οι συμπεριφορές έχουν αποτέλεσμα, ελάχιστοι άνθρωποι να μπορούν να σε καταλάβουν, και ακόμα λιγότεροι να σε γνωρίζουν...Σε γνωρίζουν για την ακρίβεια πολλοί, αλλά σε ξέρουν λίγοι...Ελάχιστοι ξέρουν πως ασχολείσαι με αυτό το blog, και συχνά πυκνά αφιερώνεις κάποιο χρόνο για να γράφεις τις προσωπικές σου ασυναρτησίες...Ακόμα λιγότεροι ξέρουν πως ένα από τα χόμπι σου είναι να σκαρώνεις όμορφα ποιηματάκια, τα οποία όμως ποτέ δεν κάθισες σοβαρά να τα βάλεις σε μια σειρά και να τα καταγράψεις, με αποτέλεσμα σήμερα να μη σώζεται σχεδόν τίποτα, παρά μόνο μερικά μέσα στο μυαλό σου...Λίγοι ξέρουν για πρόσωπα που αγάπησες πολύ, αλλά δίστασες να τους το αποκαλύψεις, φοβούμενος την απόρριψη και σκεπτόμενος πως ίσως και για δικό τους καλό θα ήταν καλύτερα να μην μπλέξουν μαζί σου...Δεν είναι πολλοί αυτοί που ξέρουν τα πραγματικά αγαπημένα σου χόμπι, αλλά και τα πράγματα που βαριέσαι αφόρητα αλλά είσαι υποχρεωμένος να ακολουθήσεις γιατί απλά έτσι πρέπει...Και είναι αμφίβολο αν θα τα μάθουν και ποτέ, όσο κι αν εσύ είσαι διατεθειμένος να κάνεις αρκετές προσπάθειες στο μέλλον για την επιτυχία του σκοπού αυτού-με αβέβαια αποτελέσματα.

Η πεποίθηση που εκφράζω για όλα τα παραπάνω επιτείνεται  όταν συχνά πυκνά κάθομαι και σκέφτομαι τη ζωή μου, κάνοντας απολογισμό για όλα όσα με αφορούν και σκεπτόμενος τις θυσίες που έχω κάνει, όλα όσα έχω πάρει, τα ελάχιστα τα οποία έχω καταφέρει, τα διλήμματα και τις αποφάσεις στα οποία κλήθηκα χωρίς τη βοήθεια του κοινού να απαντήσω, τις φορές που έχω αδικήσει και έχω αδικηθεί αλλά και τις φορές που έχω αδικήσει τον εαυτό μου...Τότε διαπιστώνω, το πόσο μόνος (όχι είμαι) αισθάνομαι...Επίσης η ίδια πεποίθηση επιτείνεται τους τελευταίους μήνες με τα προβλήματα που σχεδόν ξαφνικά (ή όχι) έχουν ανακύψει στη ζωή μου...Προβλήματα που κανείς (ούτε εγώ ο ίδιος ) δεν ξέρει την πραγματική τους έκταση και το κατά πόσο μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή σου ίσως για πάρα πολύ καιρό...Προβλήματα που απαιτούν αποφάσεις οριστικές και ξεκάθαρες, σχεδόν αποφάσεις ζωής θα έλεγα, και που σίγουρα θα ήταν καλύτερο να λαμβάνονταν ύστερα από συνεννόηση και συνεργασία και όχι έτσι, όπως θα γίνει τώρα...

Τα χρόνια περνούν αμείλικτα γρήγορα φίλοι μου και οι ευκαιρίες για να διορθωθούν πράγματα και καταστάσεις που έχουν ξεκινήσει λάθος ευθύς εξαρχής, δεν θα είναι άπειρες στο μέλλον...Όταν μια κατάσταση χτίζεται σε σαθρά θεμέλια, τότε δεν είναι και πολύ εύκολο να έρθει στα ίσια της και να ορθοποδήσει χωρίς να σωριαστεί στο έδαφος και να γκρεμιστεί σαν χάρτινος πύργος...Όμως κανείς δεν έχασε προσπαθώντας...Και αυτό θα κάνω φυσικά και εγώ...Θα παλέψω για την αντιστροφή της κατάστασης, για την αλλαγή των δεδομένων...Περιμένοντας το σημάδι εκείνο που θα με πάρει από το χέρι και θα με οδηγήσει σε καινούργιους δρόμους, αδιάβατους και ανεξερεύνητους, για να τους ζήσουμε μαζί για μια ζωή...Και ας ελπίσουμε ότι αυτό το όνειρο θα γίνει πραγματικότητα, προτού να είναι αρκετά αργά...

Ως εδώ...Ξέρω ότι πιθανώς σας κούρασα με την εσωτερική μου ψυχανάλυση και μπορεί πολλοί να βαρεθήκατε...Όμως αισθανόμουν πως το είχα ανάγκη...Και δε θέλω να κουράσω ούτε με επιλόγους, ούτε με υστερόγραφα, ούτε με τίποτα σχετικό, όπως πράττω συνήθως...Απλά ανεβάζω ένα πανέμορφο σχετικό τραγουδάκι επί του θέματος και επίσης παραθέτω μια ρήση του Άντον Τσέχοφ που θαρρώ πως κολλάει πολύ στην περίσταση και τα λέει όλα..."Οι άνθρωποι που ζουν μοναχική ζωή, πάντα έχουν κάτι στο μυαλό τους, για το οποίο ανυπομονούν να μιλήσουν"...Ισχύει...

Τα σέβη μου...

Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Συχνάζεις σε ένα sports cafe...και εγώ εκεί επίσης...

Μιας και διανύουμε μια σχετικά νεκρή και ζεστή περίοδο, λέω σήμερα να το ελαφρύνω λιγάκι και να μιλήσω για ένα θέμα, κατά τι διαφορετικό...Για τις αθλητικές καφετέριες θέλω να σας πω, που έχουν κατακλύσει την πόλη και τις παρανοήσεις που έχω παρατηρήσει σε σχέση με αυτές. Ο Έλληνας ως γνωστό έχει στο αίμα του το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό...Μπορεί όλοι να διαμαρτυρόμαστε για την κακή ποιότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου και για το χαμηλό επίπεδο των ομάδων μας, όμως όλοι ενδιαφερόμαστε να κουβαληθούμε στην καφετέρια για να παρακολουθήσουμε τα φιλικά των ομάδων μας απέναντι σε αλλοδαπές μπυραρίες, για να αποκτήσουμε ίδια άποψη για τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα - μελλοντικά παλτά...Και όλοι γκρινιάζουμε για την υπερπληθώρα μπάλας με την οποία μας έχουν κατακλύσει, όμως την ίδια στιγμή συρρέουμε στις καφετέριες κατά εκατοντάδες, για να δούμε τις μεγάλες ομάδες του εξωτερικού να δίνουν παραστάσεις στο τσάμπιονς λιγκ όλο το χειμώνα. Και επειδή οικονομικά οι καιροί είναι δύσκολοι και οι περισσότεροι αδυνατούν να έχουν οι ίδιοι κάποια ψηφιακή πλατφόρμα σπίτι τους για να βλέπουν αγώνες, η λύση είναι οι γνωστές μας καφετέριες με τις τηλεοράσεις...

Εγώ τις καφετέριες αυτού του τύπου, τις αποκαλώ sports cafe...Ο όρος ξέρω πως είναι αδόκιμος και ίσως πρόχειρος, όμως δεν ξέρω πως αλλιώς να αποκαλέσω αυτά τα καφέ, με τις πολλές τηλεοράσεις στα οποία μπορείς ανά πάσα στιγμή να παρακολουθήσεις τους αγώνες που εσύ θέλεις, παρέα με αρκετούς ακόμη συναγωνιστές που αισθάνονται την ίδια ακριβώς ανάγκη με εσένα. Επειδή όμως στην Ελλάδα έχουμε μια τάση να συγχέουμε τις έννοιες και να τσουβαλιάζουμε ανόμοια πράγματα, θα ήθελα στο σημείο αυτό να σημειώσω πως για να χαρακτηριστεί ένα τέτοιου είδους κατάστημα ως sports cafe, θα πρέπει να συντρέχουν και να εκπληρώνονται κάποιες σημαντικές προϋποθέσεις...Ναι μη γελάτε φίλοι μου...Εδώ έχουμε κανόνες, δεν είμαστε "μπάτε σκύλοι αλέστε"...Και θα σας τους παραθέσω αμέσως όλους, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις...Προσδεθείτε λοιπόν, γιατί το ταξίδι στα άδυτα των καταστημάτων αυτών, μόλις ξεκινά...

Δεν μπορεί συνεπώς κάθε καφετέρια που στη χάση και στη φέξη δείχνει ένα ντέρμπι Ολυμπιακού Παναθηναϊκού ή τον τελικό του τσάμπιονς λιγκ, να θεωρηθεί sports cafe...Για να αποκτηθεί ο τίτλος, θέλει δουλειά πολλή, όπως λέει και ο ποιητής...Για να θεωρηθεί τέτοια θα πρέπει οπωσδήποτε να δείχνει κάθε αγώνα που διεξάγεται τη στιγμή αυτή...Είτε είναι Πανθρακικός- Πλατανιάς, είτε Γρανάδα- Λεβάντε είτε ακόμα ακόμα Χάκεν-Μπρομαποϊκάρνα από το ένδοξο σουηδικό πρωτάθλημα...Στο κάτω κάτω, το κατάστημα έχει πληρώσει συνδρομές σε νοβα και ΟΤΕ, θα πρέπει επομένως να τις αποσβέσει...Και αυτό θα πρέπει να γίνεται κάθε ημέρα. Ακόμα και ένας πελάτης, να θέλει να δει μπάλα, η τηλεόραση θα πρέπει να είναι συντονισμένη...Για να μην πω, ότι όλο τη νύχτα, που η καφετέρια είναι κλειστή, η τηλεόραση θα πρέπει να είναι ανοιχτή στο nova6 για να μπορούν οι περαστικοί και οι ξενύχτηδες να ρίχνουν ανά πάσα στιγμή μια ματιά στα στιγμιότυπα...Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα υπόλοιπα αθλήματα...Είτε μπάσκετ, είτε στίβος είτε οτιδήποτε άλλο...Δεν έχει σημασία το άθλημα...Σημασία έχει να το μεταδίδεις κανονικά...Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης τις εκπομπές...Δε νοείται αθλητική καφετέρια να κλείνει την τηλεόραση αν δεν έχει τελειώσει η σούπερ μπάλα, για να δουν οι θαμώνες όλα τα γκολ της βραδιάς και να πάνε σπίτια τους ενημερωμένοι και χορτασμένοι...


Επίσης οι καφετέριες αυτές για να θεωρηθούν sports cafe, θα πρέπει να είναι απολύτως προσανατολισμένες προς την τηλεόραση...Πρέπει να το καταλάβουμε μια και καλή, πως η τηλεόραση είναι το κέντρο όλων...Για αυτό τα τραπέζια θα πρέπει να βλέπουν προς αυτή, το ίδιο και όλες οι καρέκλες και όχι να είναι γύρω γύρω από το τραπέζι...Δεν είναι παιχνίδι αυτό, είναι σοβαρό...Είναι σαν το θέατρο, έχετε δει κανέναν να κάθεται πλάτη στη σκηνή; Και πως θα τον χαρακτηρίζατε αυτόν;...Αν είναι δυνατόν, τα έχουμε ισοπεδώσει όλα..Ας γίνει επιτέλους κατανοητό...Σε ένα sports cafe δεν πάμε για να λύσουμε τα προβλήματα μας, ούτε για να χαμουρευτούμε με τη γκομενα μας, ούτε για να τα πούμε με φίλους που έχουμε να δούμε καιρό...Πάμε για να δούμε μπάλα...Μόνο μπάλα...Αποκλειστικά μπάλα...Όποιος θέλει τα υπόλοιπα, ας πάει σε εκείνες τις φλώρικες καφετέριες που οι τηλεοράσεις τους δείχνουν μόδα...Ή ας κάτσει σπίτι του...Όμως μην πάει σε sports cafe...Ενοχλεί τους άλλους που έχουν αφοσιωθεί στο χορτάρι και τους γητευτές-παλτά της στρογγυλής θεάς...Για αυτό και οι τελευταίοι (οι μόνιμοι θαμώνες δηλαδή), έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν παρατήρηση σε όσους μιλούν δυνατά, και αποσπούν την προσοχή των υπολοίπων από τους αγώνες... Σε μια τέτοια καφετέρια την ώρα του αγώνα, ο μόνος που ακούγεται και μάλιστα στη διαπασών είναι ο σπίκερ που μεταδίδει...Όπως στην εκκλησία ο ψάλτης και ο παπάς...Αυτός είναι ο κατάλληλος συνειρμός, για να καταλάβετε δηλαδή τη σοβαρότητα του πράγματος και την ιερότητα των στιγμών...

Στο σημείο αυτό φίλοι μου να μην ξεχάσω να προσθέσω, πως μια τέτοιου είδους καφετέρια θα πρέπει να έχει αρκετές και όχι μία τηλεοράσεις για να καλύπτει τα θεάματα όλα...Αυτονόητο θα μου πείτε, αλλά κάποτε πρέπει να δίνουμε σημασία και σε αυτά...Συχνά παρατηρείται το φαινόμενο πολλοί αγώνες να συμπέφτουν από πλευράς ώρας και οι θαμώνες θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα επιλογής...Άλλος πχ θέλει να δει ΟΦΗ-Βέροια και άλλος Ξάνθη-Κέρκυρα, δεν πρέπει να είναι όλοι ικανοποιημένοι; Τι λέτε...Ή για παράδειγμα, έρχεται το Μουντιάλ, φτάνουμε στην τρίτη αγωνιστική των ομίλων και τα παιχνίδια διεξάγονται παράλληλα...Να μην ξέρει ανά πάσα στιγμή ο μπάρμπα Μήτσος από τα κάτω Πετράλωνα, στην καφετέρια πόσα γκολ χρειάζεται η Παπούα-Νέα Γουινέα για να πετάξει έξω τη Βραζιλία; Να μένει στην άγνοια δηλαδή; Μάνα δεν τον γέννησε και αυτόν; Το θεωρείτε σωστό εσείς αυτό; ..Ή να μην ξέρει ο Ριρής από την Κυψέλη, πχ αν τελικά εκείνο το βολικό  χ του 2,10  στο Πλζεν-Ντνιέπρ, θα έρθει τόσο αβαβά, όσο υποψιάζεται όλος ο ντουνιάς που ασχολείται με το στοίχημα...


Περνώντας σε άλλα χαρακτηριστικά των ορίτζιναλ sports cafe, να πούμε ότι εκεί επιτρέπεται για να μην πω επιβάλλεται το κάπνισμα...Αν δε βρωμάει τσιγαρίλα η ατμόσφαιρα, δεν καταλαβαίνεις αγώνα...Κι αν τα ρούχα σου όταν πας σπίτι δε βρωμάνε από χιλιόμετρα, τότε τσάμπα φίλε μου η επίσκεψη σου στο καφέ...Επίσης όλα τα πραγματικά sports cafe, έχουν όλες τις αθλητικές εφημερίδες διαθέσιμες για τον πελάτη τους...Για να μη πω, ότι έχουν και τις εφημερίδες προηγούμενων ημερών, για ειδήσεις και παραλειπόμενα που ενδεχομένως έχουν ξεφύγει της προσοχής των θαμώνων...Αφήστε πως πρέπει πάντα να υπάρχει κάτι να γεμίσει εκείνο το απαίσιο τέταρτο που ονομάζεται ημίχρονο, και πολλές φορές αισθάνεσαι πως δεν περνά με τίποτε και μοιάζει με αιώνα...Επίσης υπάρχει σίγουρα σύνδεση wi-fi με φουλ σήμα, για να μπορούν ανά πάσα στιγμή οι θαμώνες να βλέπουν τα αποτελέσματα του στοιχήματος και να διαπιστώνουν αν τα δελτία τους για μια ακόμη φορά θα φιλοξενηθούν στην μεγάλη αγκαλιά του θείου-κουβά...Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία, αλλά έχουν ποντάρει άσο ημίχρονο- διπλό τελικό την Κόλτσεστερ, η λύση φυσικά και υπάρχει και ακούει στο όνομα teletext...Ναι, οι σωστές καφετέριες μια πλαϊνή οθόνη τηλεόρασης τη χαραμίζουν για να δείχνουν το teletext με συνεχή ροή αποτελεσμάτων... Για να μην μένει κανείς απολύτως παραπονεμένος...


Επίσης άξια αναφοράς είναι και η πελατεία των καφέ αυτών ιδίως το καλοκαίρι...Περνάς πχ απέξω και βλέπεις σε 10 τραπέζια να κάθονται σύνολο 10 άνθρωποι μόνοι τους...Μη βιαστείτε να τους χαρακτηρίσετε μοναχικούς ή απλά αρρώστους...Το παράξενο θα ήταν μια ολόκληρη παρέα ή ένα ζευγάρι να είχε κουβαληθεί σε μια καφετέρια για να παρακολουθήσει Σταντάρ Λιέγης -Ξάνθη...Άλλωστε, σίγουρα δεν είναι μοναχικοί...Αποτελούν μια παρέα 10 ατόμων...Αφού μετά το πρώτο δεκάλεπτο αρχίζουν να συνομιλούν...πχ Πετάγεται ένας από μπροστά και λέει: "Ρε σεις αυτός με το 5 ποιος είναι;" Λέει ένας από πιο πίσω..."Ο Κουρμπέλης το στόπερ είναι.." "Αυτός που θέλει η ΑΕΚ, λέει ένας πιο δίπλα;" "Ναι αυτός, καλό παιχτάκι είναι, απαντά ο επόμενος, αλλά θα παίξει Γ Εθνική, οι άλλες μεγάλες ομάδες κοιμούνται ήθελα να ήξερα;"..."Από το Σιόβα που έχουμε εμείς, καλύτερος είναι σίγουρα", βγάζει την πίκρα του ένας Ολυμπιακός στο βάθος..."Τι να πούμε και εμείς ρε φίλε, που κάναμε ηγέτη το Σίλντεφελντ το νέο Σαριέγκι" σημειώνει σκωπτικά ένας πράσινος πικραμένος που κάθεται στο μπροστινό τραπέζι..."Κοπελιά πιάνεις ένα ποτήρι μπίρα ακόμη....και φιστίκια έτσι;" λέει ο πρώτος και κάπου εκεί το γαϊτανάκι τελειώνει ώσπου να ξεκινήσει το επόμενο...Σημαντική λεπτομέρεια...Αυτοί οι 10 έχουν ιδωθεί για πρώτη φορά στη ζωή τους εκείνο  το βράδυ, και ίσως να μην ξαναβρεθούν ποτέ μαζί...Όμως για το δίωρο της ποδοσφαιρικής μυσταγωγίας, να είστε σίγουροι πως αποτελούν μια κολλητή παρέα, με τις διαφωνίες και τις διαφορές τους φυσικά...Μια παρέα που σε γνώσεις και ποικιλία απόψεων δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τους πιο διαβασμένους και πολυγραφότατους αθλητικούς δημοσιογράφους και από τις πιο λαοπρόβλητες αθλητικές εκπομπές...


Τέλος ένα χαρακτηριστικό που διαχωρίζει μια απλή τυπική καφετέρια που δείχνει μεταδόσεις μόνο σημαντικών αγώνων, ντέρμπι και τσάμπιονς λιγκ από μια κανονική αθλητική καφετέρια είναι το ακόλουθο...Στην πρώτη, υπάρχει δεν υπάρχει πολύς κόσμος που παρακολουθεί μπάλα, κατά το 75ο με 80ο λεπτό, οι σερβιτόροι-ες βγαίνουν γύρα στα τραπέζια και ζητούν από τους πελάτες να πληρώσουν...Η ενέργεια αυτή, την οποία σίγουρα όλοι έχετε παρατηρήσει να συμβαίνει, αντανακλά το φόβο του αφεντικού-υπευθύνου του καταστήματος πως οι πελάτες στο τέλος του αγώνα, θα εκμεταλλευτούν την πολυκοσμία και το γεγονός ότι όλοι ταυτόχρονα σηκώνονται για αποχώρηση και θα φύγουν χωρίς να πληρώσουν το λογαριασμό...Την ίδια στιγμή σε μια αθλητική καφετέρια, οι σερβιτόρες (γιατί εκεί έχει μόνο σερβιτόρες και μάλιστα με πιασίματα) δεν τρέχουν για το λογαριασμό στο 80, γιατί ξέρουν πως ο αγώνας δεν τελειώνει προτού σφυρίξει το κοράκι τη λήξη...Και δεν υπάρχει ο κίνδυνος να φύγει κανείς έτσι...Διότι οι θαμώνες τέτοιων μαγαζιών, δεν φεύγουν από το μαγαζί τους (έτσι το αισθάνονται), ακόμα και αν χρειαστεί να δώσουν και το τελευταίο τους δεκάευρο, με τον κίνδυνο την επόμενη μέρα να μην έχουν χρήματα να σπρώξουν στο καραμπινάτο όβερ στο Άσκολι-Πάντοβα, που προτείνουν όλοι στο ίντερνετ και παίζει όλη η Ασία...

Δεν θέλω να προσθέσω πολλά περισσότερα...Αυτό που θέλω απλά να πω, είναι ότι όλο το σκεπτικό της ανάρτησης ξεκίνησε μετά από μια κουβέντα που είχα με φίλο άσχετο με τα αθλητικά, που με ρώτησε απορημένος περί τούτου, βλέποντας καφετέριες να είναι γεμάτες με ανθρώπους, που το μόνο που κάνουν είναι να βλέπουν μπάλα σε μεγάλες δόσεις...Έτσι όπως πάνω κάτω τα εξήγησα σε αυτόν, έτσι τα παραθέτω και σε εσάς, φίλοι μου...Και υπάρχουν δύο ενδεχόμενα...Είτε ανήκετε σε αυτούς που πηγαίνουν πολύ σπάνια έως ποτέ σε τέτοια μέρη και βαρεθήκατε αφόρητα με το παραπάνω κείμενο, είτε ανήκετε στους έστω και περιστασιακούς θαμώνες τέτοιων καφέ, που τώρα έχοντας διαβάσει όλα αυτά (έστω και με αρκετή δόση υπερβολής σε κάποια σημεία), είμαι σίγουρος πως τουλάχιστον μειδιάτε σκεπτόμενοι τις στιγμές που ενδεχομένως έχετε περάσει σε τέτοια καφέ, παρέα με τους υπόλοιπους εραστές της στρογγυλής ασπρόμαυρης (και όχι μόνο φυσικά) θεάς...

Νιώθω πολύ τυχερός πραγματικά, που στη γειτονιά μου υπάρχουν δύο μέρη που σύμφωνα με τα παραπάνω αξίζουν τον τιμητικό τίτλο του  sports cafe, συγκεντρώνοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των παραπάνω χαρακτηριστικών...Και δε διστάζω να πω, πως ιδίως τώρα το καλοκαίρι που η πόλη είναι άδεια και οι παρέες έχουν λιγοστέψει, έχω ξοδέψει αρκετά από τα βράδια μου πίνοντας μια μπίρα σε αυτά, χαζεύοντας παράλληλα αδιάφορα φιλικά μεταξύ απροετοίμαστων ομάδων και τα πρώτα επίσημα της χρονιάς, εξάγοντας ποδοσφαιρικά συμπεράσματα παρέα με τα υπόλοιπα τυχαία εννέα μοναχικά φιλαράκια μου...

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Ο βιασμός κάθε έννοιας δημοκρατίας...

Παρατηρώντας τις εξελίξεις στην πατρίδα μας, και όντας απηυδισμένος από το καθεστώς της ανελευθερίας που βιώνουμε, κάθισα σήμερα το απόγευμα και άρχισα να ψάχνω στο διαδίκτυο το τι είναι δημοκρατία...Ένα πολίτευμα που βαυκαλιζόμαστε πως γεννήθηκε στη χώρα μας, όμως πιστεύω πως όπως το εφαρμόζουμε σήμερα, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που πραγματικά σημαίνει...Επειδή όμως μπορεί κάτι να κάνω λάθος, μπήκα να ψάξω για να βεβαιωθώ...Δημοκρατία, λοιπόν σύμφωνα με τη wikipedia, είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από το λαό, ασκείται από το λαό και εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού...Και συνεχίζει παρακάτω εξηγώντας το ρόλο της κυβέρνησης, τα εργαλεία που προάγουν τη δημοκρατία (εκλογές, δημοψήφισμα κλπ), αλλά αναφέροντας επίσης πως το πολίτευμα θα πρέπει να εξυπηρετεί τις ανάγκες των πολλών και όχι των ολίγων εκλεκτών...
Μετά από αυτήν την επιβεβαίωση, οι συνειρμοί μπορούν να γίνουν με μεγαλύτερη ασφάλεια...Δεν ξέρω για εσάς, αλλά στο φτωχό μυαλό μου, έρχονται άμεσα αρκετές περιπτώσεις που όλα τα παραπάνω πάνε περίπατο και εμείς τα θεωρούμε δεδομένα και συνεχίζουμε να κοιμόμαστε...Και γίνομαι άμεσα πιο συγκεκριμένος...

Καθαρή χούντα
Σήμερα είναι μια πολύ δύσκολη ημέρα για όσους κινούμαστε στην πρωτεύουσα...Σήμερα επισκέφθηκε την πόλη μας, όπως όλοι θα έχετε ακούσει ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών...Για να συζητήσει με τους δικούς μας φωστήρες τα προβλήματα της χώρας λένε τα παπαγαλάκια...Για να τονώσει το προφίλ της παράταξης του λίγο πριν τις εκλογές στη Γερμανία λέω εγώ, μετά από τις οποίες οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Έτσι και αλλιώς, η χώρα βρίσκεται υπό (οικονομική και όχι μόνο) κατοχή και αυτοί που κρατούν τις τύχες της στα χέρια τους, βρίσκονται εκτός συνόρων και οι εσωτερικοί είναι τα πειθήνια πιόνια τους...Τελοσπάντων επανέρχομαι...Σήμερα λοιπόν η Αθήνα μοιάζει πραγματικά με φρούριο και όποιος κινήθηκε πέριξ του κέντρου θα το διαπίστωσε εύκολα...Υπάρχουν διάσπαρτοι αστυνομικοί παντού λες και βρισκόμαστε σε πόλεμο...Αλλά το χειρότερο ξέρετε ποιο είναι...Σήμερα και επίσημα απαγορεύονται λέει οι διαδηλώσεις και κάθε είδους δημόσια ή υπαίθρια συνάθροιση...Χούντα δηλαδή και επίσημα και δεν μιλά και δεν αντιδρά ουδείς...Από μια κυβέρνηση εντελώς αυταρχική...Η πλάκα είναι ότι μόλις το 2011 όταν ξαναεφαρμόστηκε το μέτρο αυτό από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία έβγαινε και έσκουζε για χουντικές μεθόδους της κυβέρνησης του μνημονίου...Σήμερα δύο χρόνια μετά, όχι μόνο συγκυβερνούν οι δύο, αλλά εφαρμόζουν και τις ίδιες ακριβώς τακτικές...Και μετά έχουν το θράσος παρότι μειοψηφίες, να θεωρούνται δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, ενώ πρόκειται για κοινά και σκληρά, απολυταρχικά και φασιστικά καθεστώτα...Αφού πάντως αποφάσισαν να απαγορεύσουν τις δημόσιες συναθροίσεις, απορώ πως δεν σκέφτηκαν να αποτρέψουν τις ουρές στα ιατρεία του ΙΚΑ, από τράπεζες, τον κόσμο από τις καφετέριες και γενικά από μέρη που μαζεύονται πολλοί μαζί, όπως επίσης και από τα αστικά λεωφορεία και άλλα μέσα μεταφοράς στα οποία ως γνωστόν καθημερινά συνωστίζεται πολύς κόσμος...Τους έχω ικανούς να το έκαναν και αυτό...Βλέπετε το μυαλό τους είναι τόσο λίγο και φτωχό, και ταυτόχρονα ρυθμισμένο αυτόματα να αποκρούει κάθε ψήγμα κοινής λογικής...

Οι εκλογές ως μέσο εκφοβισμού
Κάθε φορά που κάθε κυβέρνηση, με όποια μορφή αυτή και αν υφίσταται, θέλει να περάσει ένα νομοσχέδιο με επαχθή μέτρα και συνεχείς περικοπές, και κάθε φορά που τα πρόβατα-βουλευτές απειλούν με διαρροές, τότε πάνω από το κεφάλι μας πλανάται φοβερό το φάντασμα των εκλογών...Η κυβέρνηση απειλεί πως αν δεν περάσουν οι νόμοι, θα πάμε άμεσα σε εκλογές...Τότε ξεκινούν δράση τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ που αναλύουν το πόσο οδυνηρές θα είναι οι εκλογές για την κατάσταση της χώρας...Έχουμε δηλαδή φτάσει στο άκρων άωτον της παράνοιας και συνεχώς θέτουμε σε αυτή νέα όρια...Κατ΄ αρχάς οι εκλογές (έστω και με αυτά τα ερμαφρόδιτα εκλογικά συστήματα που ευνοούν κάποια κόμματα) είναι το κατ' εξοχήν εργαλείο που προάγει τη δημοκρατία...Υπό αυτήν την έννοια οι εκλογές δεν είναι απειλή, αλλά είναι μια πάσα στο λαό να πάρει θέση απέναντι στην κατάσταση την οποία βιώνουμε...Αυτοί όμως απειλούν με εκλογές, εκφοβίζοντας πως η κατάσταση τότε θα γίνει χειρότερη, θα οδηγηθούμε σε ακυβερνησία, θα έρθει το χάος, ο εμφύλιος και δεν ξέρω εγώ άλλο τι...Δεν ξέρω πραγματικά τι θα προκύψει μετά από ενδεχόμενες εκλογές για να πω...Αυτό όμως που σίγουρα ξέρω, είναι πως προσωπικά από τα επικοινωνιακά success stories που μας πλασάρουν ενώ η ανεργία καλπάζει, η κατάσταση χειροτερεύει και φως δε φαίνεται με τίποτα στην άκρη του τούνελ, εγώ προτιμώ κάτι άλλο...Και εντέλει προτιμώ να καταστραφώ με εκλογές, παρά να σωθώ, όπως τουλάχιστον εννοούν τη σωτηρία αυτοί, που κρατούν τις τύχες της ζωής μας στα χέρια τους...Επίσης να προσθέσω κάτι άλλο για όλους αυτούς που δε θέλουν εκλογές κάθε τρεις και λίγο και θέλουν να εξαντλείται η τετραετία για να μπορεί μια κυβέρνηση να ολοκληρώσει το έργο της...Θα συμφωνούσα σε αυτό, αν δεν υπήρχαν οι ανακολουθίες που συμβαίνουν αμέσως μετά τις εκλογές...Για παράδειγμα όταν μια κυβέρνηση άλλα υπόσχεται προεκλογικά σαν πρόγραμμα και μετά τις εκλογές εφαρμόζει τα ακριβώς αντίθετα, τότε δεν βλέπω το λόγο να συνεχίσει να κυβερνά...Και δικαιολογίες του τύπου δεν ξέραμε, αλλιώς μας τα είχαν παρουσιάσει οι προηγούμενοι είναι τόσο φτηνές και γελοίες που ούτε τα μικρά παιδιά δεν διανοούνται να χρησιμοποιήσουν...

Οι αλητείες των εθνοπατέρων

Κάτι άλλο που σίγουρα δεν είναι διόλου δημοκρατικό και όχι μόνο αυτό, αλλά εξοργίζει κάθε σκεπτόμενο παρατηρητή, είναι τα προνόμια που διατηρούν οι βουλευτές...Στο δημοκρατικό πολίτευμα κανονικά οι βουλευτές είναι υπηρέτες της λαϊκής βούλησης και σκοπός τους είναι να προασπισθούν τα δικαιώματα των πολιτών, οι οποίοι άλλωστε για το λόγο αυτό τους εξέλεξαν...Στην πράξη όμως για μία ακόμη φορά η έννοια της δημοκρατίας εξευτελίζεται...Οι εθνοπατέρες καλυμμένοι πίσω από την ασυλία τους κάνουν του κεφαλιού τους...Βρίζονται στις αίθουσες της βουλής σαν τους χειρότερους κάφρους...Συμμετέχουν σε εξεταστικές και προανακριτικές επιτροπές και σαν πόρισμα βγάζουν το απόλυτο τίποτα, στοχοποιώντας τα μικρά ψάρια και αφήνοντας τους ιπποπόταμους ανέγγιχτους. Καταστρατηγούν ακόμη και δικαστικές αποφάσεις, αρνούμενοι να τις εφαρμόσουν όπως έγινε πρόσφατα στην περίπτωση της κρατικής τηλεόρασης...Δε διστάζουν να αφήνουν αδικήματα να παραγράφονται για να καλύπτουν το σινάφι τους...Μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια εξετάζοντας ατέλειωτες λίστες φοροφυγάδων, για τις οποίες τα αποτελέσματα τους δεν τα μαθαίνουμε ποτέ..Το παίζουν υπερασπιστές του απλού λαού, τη στιγμή που δεν τόλμησαν  όλα αυτά τα χρόνια να αγγίξουν κανέναν μεγαλοκαρχαρία που λυμαίνεται τη χώρα...Όλες αυτές οι πρακτικές των βουλευτών με την καθοδήγηση των κομμάτων τους, αντιβαίνουν σε κάθε έννοια δημοκρατίας, αλλά αυτοί δε δίνουν σημασία...Δεν τους νοιάζει που δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν χωρίς προστασία γιατί θα γίνουν έρμαια των δίκαιων αντιδράσεων των πολιτών...Τους αρκεί η προστασία των καναλιών, των εφημερίδων, των νταβατζήδων και γενικά της φωτισμένης ολιγαρχίας, τα συμφέροντα της οποίας εξυπηρετεί ξεδιάντροπα κάθε κυβέρνηση μέσα από ένα βρώμικο και υπόγειο δούναι και λαβείν...Και ίσως το χειρότερο είναι πως τέτοιες συμπεριφορές είναι γνώρισμα των βουλευτών όλων των κομμάτων...Γιατί και αυτοί της αντιπολίτευσης μπορεί κάποιες φορές να σκούζουνε για τις αδικίες, αλλά δεν έχω δει ποτέ να αντιδρούν μπροστά στα σκανδαλώδη προνόμια που απολαμβάνουν οι 300 (ασυλία, γραμματείς αποσπασμένους στα γραφεία τους, αυτοκίνητα πανάκριβα, ανταλλάγματα για συμμετοχές σε τηλεοπτικές εκπομπές και πολλά άλλα)...


Δεν έχω να πω κάτι παραπάνω επί του θέματος...Εγώ έτσι τα βλέπω τα πράγματα και ειλικρινά με εξοργίζει όλη αυτή η κατάσταση...Και επίσης με στενοχωρεί που η δημοκρατία που γεννήθηκε στην αρχαία Ελλάδα της έλαχε να πεθάνει ξανά στη χώρα μας...

Αν υπάρχουν λύσεις κατά την άποψη μου, για να αναστραφεί η κατάσταση; Υπάρχουν, θέλουν δουλειά πολλή, αλλά υπάρχουν...Και αφορούν ενέργειες που ευνοούν την άμεση δημοκρατία και τη συνεχή συμμετοχή μας σε κοινωνικά δρώμενα, πράγματα τα οποία θα αναλύσω σε κάποιο επόμενο post. Αυτό που πρέπει απλά όλοι να θυμόμαστε είναι κατά την άποψη μου, ότι αφενός το δημοκρατικό μας δικαίωμα δεν εξαντλείται σε μια απλή συμμετοχή στις κάλπες κάθε φορά που γίνονται εκλογές, και αφετέρου πως δεν μπορούμε να ζητάμε δημοκρατία, όταν στην ατομική μας καθημερινότητα δεν προάγουμε την έννοια αυτή και δεν την εφαρμόζουμε...

Αυτά προς το παρόν...Με την ευχή αν κάποιος είναι λάθος και υπερβολικός αυτός να είμαι εγώ και όχι η wikipedia. Αν και τείνω να πιστέψω πως δυστυχώς αμφότεροι είμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση...

Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

Τα λεφτά, τα λεφτά, ποιος τα ανακάλυψε;

Ευρισκόμενοι στα μέσα του σωτήριου έτους 2013, η κρίση μας έχει αγγίξει όλους για τα καλά και όποιος ισχυριστεί το αντίθετο θαρρώ πως φοβάται να παραδεχθεί την αλήθεια...Η οικονομική κατάσταση της χώρας μοιάζει να βαδίζει από το κακό στο χειρότερο, όσο και αν μερικοί προσπαθούν να κάνουν το μαύρο άσπρο και να μας πείσουν για το αντίθετο και αυτό έχει σίγουρα επιπτώσεις στην οικονομική κατάσταση όλων μας. Το βιώνουμε στην καθημερινότητα μας όλη την τετραετία αυτή, ύστερα από τις διάφορες περικοπές που έχουμε υποστεί και τα δυσβάσταχτα ποσά που καλούμαστε να καταβάλουμε στο κράτος με τη μορφή φόρων, μέτρων και χαρατσιών...Για τα οποία φυσικά θα μιλήσουμε εν καιρώ...

Κοιτάζω τη ζωή μου, την τελευταία τριετία και διαπιστώνω το ίδιο ακριβώς...Προσπαθώ να βρω από που θα εξοικονομήσω χρήματα και πως θα μειώσω το καθημερινό μου εξοδολόγιο...Συνήθειες που ήταν αγαπημένες μου, πλην όμως κόστιζαν αρκετά, έπαψαν να αποτελούν μέρος του εβδομαδιαίου μου προγράμματος. Οι έξοδοι έχουν φυσικά περιοριστεί κυρίως στα Σαββατοκύριακα, ακόμα και οι απλές βόλτες για έναν καφέ..Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως κάπου κάπου δεν πραγματοποιούνται οι περίφημες ανοιχτές βόλτες, που βγαίνεις και ξεχνάς να γυρίσεις σπίτι...Σε γενικές γραμμές πάντως, τα έξοδα έχουν όσο το δυνατόν εξορθολογιστεί και τα περιττά μοιάζουν να πηγαίνουν περίπατο, μαζί με χόμπι και ασχολίες που μου γέμιζαν τον ελεύθερο χρόνο...Επίσης για αγορές ούτε λόγος...Μόνο τα απολύτως απαραίτητα...Πάνε οι εποχές που κάποιοι έκαναν μια βόλτα στα μαγαζιά και επέστρεφαν με δέκα σακούλες ψώνια...Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν φυσικά και οι καλοκαιρινές διακοπές, τις οποίες για φέτος και ίσως για χρόνια τις πήρε ο άνεμος...Η ίδια κατάσταση δηλαδή πάνω κάτω που συμβαίνει στην πλειοψηφία των συνομηλίκων μου...Και το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο, σε σημείο, που η γενιά των τριαντάρηδων να μοιάζει σαν μια χαμένη γενιά..

Παρατηρώ όμως διάφορες συμπεριφορές την περίοδο αυτή, που πραγματικά με ενοχλούν και σε αρκετές περιπτώσεις με βγάζουν από τα ρούχα μου...Κατανοώ την κατάσταση, τη βιώνω άλλωστε και εγώ στην καθημερινότητα μου, η οποία έχει γίνει σχεδόν ανυπόφορη...Όμως, παρά την κρίση και την ομολογουμένως μεγάλη οικονομική στενότητα, δεν μπορώ με τίποτα να δικαιολογήσω συμπεριφορές όπως αυτές που θα περιγράψω αμέσως τώρα...

Γκρίνια και κακομοιριά
Κατ΄αρχάς η δύσκολη οικονομική κατάσταση έχει αναπτύξει μέσα μας μια γκρίνια και μια μεμψιμοιρία που καταντάει πολλές φορές ανυπόφορη...Συνέχεια παρατηρώ ανθρώπους που το παίζουν κακομοίρηδες και κλαίγονται με το παραμικρό για το κακό που τους βρήκε...Την ίδια στιγμή, οι άνθρωποι αυτοί προ κρίσης απολάμβαναν προνόμια εκτός οποιασδήποτε λογικής...Δεν αναφέρομαι σε ανθρώπους που έμειναν άνεργοι ή άστεγοι...Αυτοί έχουν κάθε δικαίωμα να παραπονιούνται, παρότι τις περισσότερες φορές αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν την πεζή πραγματικότητα με αξιοζήλευτη αξιοπρέπεια...Αναφέρομαι σε βολεμένους, που επειδή υπέστησαν μια (μπορεί και σημαντική) μείωση μισθού, χάνουν την αξιοπρέπεια τους γκρινιάζοντας για ένα καθεστώς που σε τελική ανάλυση οι ίδιο στήριζαν όλον αυτόν τον καιρό...Μιλώ για ανθρώπους που όλα αυτά τα χρόνια προκλητικά απολάμβαναν προνόμια, που η συντριπτική πλειοψηφία των απλών εργαζομένων δεν τα είχε δει ούτε στο πιο τρελό της όνειρο...Και αυτοί οι άνθρωποι γκρινιάζουν...Συμφωνώ με την αντίδραση για έναν λαό που έχασε κεκτημένα αιώνων εν μια νυκτί...Όμως με μαχητικότητα και αξιοπρέπεια...Όχι με κακομοιριά και με ψεύτικους οδυρμούς, την ίδια στιγμή που γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά πεινάν και έχουν ανάγκες σοβαρές...

Κρίση και σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων
Φυσικά η κρίση έχει επηρεάσει σοβαρά και τις ανθρώπινες σχέσεις και ιδίως αναφέρομαι στις σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα...Τώρα και τελευταία όλο και περισσότερο γίνομαι μάρτυρας περιπτώσεων που άνδρες και κυρίως γυναίκες επιλέγουν σύντροφο όχι με κριτήριο το χαρακτήρα και τον τύπο ή έστω την εξωτερική εμφάνιση, αλλά με βάση το πορτοφόλι του άλλου...Ειλικρινά, επειδή δεν μου αρέσει να γενικεύω, δεν θα προέβαινα στο σχολιασμό αυτό ποτέ, αν δεν είχα δει περιπτώσεις τέτοιες πάμπολλες τον τελευταίο καιρό, σε σημείο που να αναρωτιέμαι για το που πάει αυτή η κοινωνία...Βλέπω λοιπόν άνδρες να ψάχνουν για τον έρωτα της ζωής τους, αναλογιζόμενοι την οικονομική επιφάνεια των γυναικών και των οικογενειών τους...Βλέπω επίσης άνδρες που πιστεύουν πως το φουσκωμένο πορτοφόλι τους, είναι μια αίσθηση κοινωνικού πρεστίζ και γιατί όχι μια προέκταση του μορίου τους...Και κάνουν πράγματα απίθανα, τα οποία οι γυναίκες αρκετές φορές επικροτούν...Ω της παράνοιας δηλαδή φίλοι μου...Για παράδειγμα βλέπω  μεγάλους ανθρώπους με λεφτά (ηλικία 50 και άνω) να την πέφτουν σε κοριτσάκια σαν τα κρύα τα νερά επιδεικνύοντας την οικονομική τους επιφάνεια, προσφέροντας εντυπωσιακά δώρα...Και το χειρότερο δεν είναι αυτό...Το χειρότερο είναι ότι τα κορίτσια αυτά ενδίδουν τελικά χωρίς πολύ μεγάλη αντίσταση (ναι να ενδίδουν)...Δεν ξέρω, μπορεί να σκέφτονται πως έτσι θα φτιάξουν τη ζωή τους, σκεπτόμενες πως  θα κάνουν την τύχη τους...Μπορεί να σαν φαίνεται παράξενο, αλλά συμβαίνει και σε μάλιστα σε σχετικά ευρεία κλίμακα...Σήμερα όσοι έχουν λεφτά, έχουν στα χέρια τους όλο το παιχνίδι...Δεν παραπονιέμαι για αυτό...Ίσα ίσα που αν είχα λεφτά θα υποψιαζόμουν πως όποια με πλησιάζει το κάνει από συμφέρον...Ενώ τώρα, ξέρει ότι στο μόνο που μπορεί να βασιστεί είναι η καλή μου η καρδιά (λέμε τώρα)...Αυτό είναι και το μόνο καλό στην όλη φάση...Ότι δηλαδή όταν σε πλησιάζει ή πλησιάζεις μια κοπέλα και δέχεται, ξέρεις ότι δεν σε θέλει για τα λεφτά, τα οποία φυσικά από την πρώτη στιγμή έχεις ξεκαθαρίσει πως δεν έχεις...Κάτι άλλο έχει εκτιμήσει πάνω σου, ή απλά είναι τελείως απελπισμένη...Για να μην σας πω, ότι σε αυτό το θέμα είμαι τόσο ανένδοτος, που και λεφτά πολλά να είχα, θα φρόντιζα να το απέκρυπτα επιμελώς στα πρώτα βήματα μιας γνωριμίας, προκειμένου να βεβαιωθώ, πως ο άλλος δεν έρχεται κοντά μου για αυτά...Αξιοπρέπεια λοιπόν φίλοι μου και εδώ...Γιατί όσο και να με πείτε υπερβολικό, έχω δει κάποιες περιπτώσεις τώρα τελευταία που είναι θαύμα που τα μαλλιά μου είναι ακόμη στη θέση τους...Για τόσο ξεδιάντροπο παιχνίδι μιλάμε και κάποιοι το βλέπουν σαν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο...Δυστυχώς κρίμα...Αυτό μόνο και τίποτε άλλο...

Επίδειξη και κοινωνική πρόκληση

Φυσικά κανείς δεν αντιλέγει πως σήμερα όσοι έχουν οικονομική επιφάνεια, μπορούν και επιβάλλονται ενώ γίνονται και εύκολα αντιληπτοί...Ο παράς δεν κρύβεται, όπως λέει και ο σοφός λαός...Για το τελευταίο βάζουν και οι ίδιοι το δαχτυλάκι τους και αυτό πραγματικά με εξοργίζει πολύ...Στον καιρό που σχεδόν το ένα τέταρτο και πάνω του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, το να κάνει κάποιος επίδειξη πλούτου και να ξοδεύει ασύστολα αποτελεί κοινωνική πρόκληση...Τα ακριβά αυτοκίνητα, τα πανάκριβα ρολόγια και κοσμήματα και τα επώνυμα πανάκριβα ρούχα είναι δικαίωμα του καθενός να τα κατέχει, από τη στιγμή που έχει την αντίστοιχη οικονομική επιφάνεια...Ας τα έχει να τα χαίρεται...Όμως όταν κάνει επίδειξη, με σχεδόν ξεδιάντροπο τρόπο, τη στιγμή που δίπλα τους άλλοι πεινούν και φυτοζωούν αυτό παύει να αποτελεί δικαίωμα του και μετατρέπεται σε αφορμή για σφαλιάρα...Ακόμη χειρότερα, όταν κάποιος παριστάνει τον τρανό επιχειρηματία και σκορπά τα χρήματα δεξιά και αριστερά, και την ίδια στιγμή ο ίδιος άνθρωπος, κάνει περικοπές στα μεροκάματα των εργαζομένων του και καθυστερεί τις πληρωμές τους, προφασιζόμενος την κρίση, τότε αυτό ξεφεύγει από τα όρια της λογικής και υπεισέρχεται σε αυτά της οικονομικής παράνοιας, την οποία όλοι βιώνουμε τα τελευταία χρόνια χωρίς δυστυχώς να αντιδρούμε καθόλου...Επειδή λοιπόν οι εποχές είναι περίεργες και επειδή αρκεί μια τόση δα σπίθα για να ανάψει μεγάλη πυρκαγιά, θαρρώ πως καλό θα είναι η επίδειξη του πλούτου να αποφεύγεται επειδή προκαλεί...Με ότι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό...

Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο σε σχέση με το θέμα χρήμα την σήμερον ημέρα...Το χρήμα που σίγουρα δεν φέρνει την ευτυχία, απλά  αποτελεί ένα μέσο για μια καλύτερη ζωή σε λογικά πάντα πλαίσια...Το χρήμα που δεν πρέπει να αποτελεί αυτοσκοπό και μέσο επίδειξης και προβολής, ιδίως σήμερα που πολλοί συνάνθρωποι μας στερούνται ακόμα και τα προς το ζειν...Το χρήμα και τα λεφτά εντέλει που δεν φταίει αυτός που τα ανακάλυψε...Αλλά αυτός που παράλειψε να μας πει, τι παθαίνει ο άνθρωπος με του παρά τη φόλα...Και επίσης, αυτός που τα μοίρασε και ανάγκασε κάποιους να πεθαίνουν της πείνας και άλλους να τα χρησιμοποιούν για να επιβάλλονται πατώντας επί πτωμάτων...

υγ1 Καλώς σας βρήκα φίλοι μου, ξανά μετά από τόσο μεγάλο διάστημα...Θα τα λέμε πλέον πολύ συχνά...