Στους κόλπους του ελληνικού τραγουδιού εδώ και χρόνια, υποβόσκει μια διαμάχη ανάμεσα στους έντεχνους καλλιτέχνες και τους λαϊκούς ή εμπορικούς...Μια διαμάχη που ωθεί αρκετές φορές κάποιους εκατέρωθεν σε ακραίες απόψεις και δηλώσεις που πυροδοτούν το κλίμα και ανεβάζουν τους τόνους, με προφανή
οικονομικά κίνητρα...Από τη μία υπάρχουν οι μεν οι οποίοι θεωρούν τον εαυτό και το είδος που υπηρετούν ως ποιοτικό και καλλιτεχνικό, τη στιγμή που οι θιασώτες της απέναντι όχθης αισθάνονται πως εκπροσωπούν τη λαϊκή φύση του ελληνικού τραγουδιού... Τη διαμάχη αυτή τη συντηρούν επίσης τα μουσικά ραδιόφωνα, κάποια εκ των οποίων θεωρούν τον εαυτό τους ως οιονεί ποιοτικό και έντεχνο και κάποια άλλα συντάσσονται στην απέναντι όχθη...Με την ευχή και την απαίτηση όλα τα ραδιόφωνα ένθεν κακείθεν, να πάψουν να συντηρούν τη χούντα της playlist σε όλα τα τραγούδια και να αφήσουν τα υπόλοιπα κατά μέρος, προχωρούμε στο παρασύνθημα...
οικονομικά κίνητρα...Από τη μία υπάρχουν οι μεν οι οποίοι θεωρούν τον εαυτό και το είδος που υπηρετούν ως ποιοτικό και καλλιτεχνικό, τη στιγμή που οι θιασώτες της απέναντι όχθης αισθάνονται πως εκπροσωπούν τη λαϊκή φύση του ελληνικού τραγουδιού... Τη διαμάχη αυτή τη συντηρούν επίσης τα μουσικά ραδιόφωνα, κάποια εκ των οποίων θεωρούν τον εαυτό τους ως οιονεί ποιοτικό και έντεχνο και κάποια άλλα συντάσσονται στην απέναντι όχθη...Με την ευχή και την απαίτηση όλα τα ραδιόφωνα ένθεν κακείθεν, να πάψουν να συντηρούν τη χούντα της playlist σε όλα τα τραγούδια και να αφήσουν τα υπόλοιπα κατά μέρος, προχωρούμε στο παρασύνθημα...Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται μια προσπάθεια των εμπορικών και λαϊκών τραγουδιστών να μπουν στα χωράφια του έντεχνου, νιώθοντας πιθανώς με αυτό
ν τον τρόπο πως ανεβάζουν τις μετοχές και το επίπεδο τους. Τρανό παράδειγμα ο Αντώνης Ρέμος, ο οποίος σιγά σιγά από κάποιους θεωρείται ποιοτικός...Το ίδιο και η Πέγκυ Ζήνα, η οποία κάνει φιλότιμες προσπάθειες να γίνει ποιοτική με την απαραίτητη συνδρομή...Αλλά κλασσικότερο παράδειγμα είναι ο Βασίλης Καρράς, ο οποίος με την απόφαση του να εκτελέσει (!!!) την πριγκιπέσα του Σωκράτη Μάλαμα άνοιξε νέους δρόμους...Τουλάχιστον όμως ο Καρράς, δεν προφασίζεται τον ποιοτικό, αλλά κάνει διάφορα πειράματα...Και όσοι ξινίζουν τα μούτρα ακούγοντας την πριγκιπέσα αλά λαϊκά, ας αναλογιστούν δύο πράγματα...Πρώτον, ότι λογικά ο ίδιος ο Σωκράτης έδωσε τη συγκατάθεση του για την επανεκτέλεση (αν και εδώ που τα λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις οι εταιρείες αποφασίζουν και η γνώμη του καλλιτέχνη περισσεύει...) και δεύτερον ότι ο ίδιος ο Βασίλης Καρράς κάποτε συμμετείχε σε δίσκο των Πυξ-Λαξ με το ανεπανάληπτο "άστη να λέει"...
ν τον τρόπο πως ανεβάζουν τις μετοχές και το επίπεδο τους. Τρανό παράδειγμα ο Αντώνης Ρέμος, ο οποίος σιγά σιγά από κάποιους θεωρείται ποιοτικός...Το ίδιο και η Πέγκυ Ζήνα, η οποία κάνει φιλότιμες προσπάθειες να γίνει ποιοτική με την απαραίτητη συνδρομή...Αλλά κλασσικότερο παράδειγμα είναι ο Βασίλης Καρράς, ο οποίος με την απόφαση του να εκτελέσει (!!!) την πριγκιπέσα του Σωκράτη Μάλαμα άνοιξε νέους δρόμους...Τουλάχιστον όμως ο Καρράς, δεν προφασίζεται τον ποιοτικό, αλλά κάνει διάφορα πειράματα...Και όσοι ξινίζουν τα μούτρα ακούγοντας την πριγκιπέσα αλά λαϊκά, ας αναλογιστούν δύο πράγματα...Πρώτον, ότι λογικά ο ίδιος ο Σωκράτης έδωσε τη συγκατάθεση του για την επανεκτέλεση (αν και εδώ που τα λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις οι εταιρείες αποφασίζουν και η γνώμη του καλλιτέχνη περισσεύει...) και δεύτερον ότι ο ίδιος ο Βασίλης Καρράς κάποτε συμμετείχε σε δίσκο των Πυξ-Λαξ με το ανεπανάληπτο "άστη να λέει"...Κατά την προσωπική μου άποψη, στη μουσική δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές, ή τουλάχιστον αν υπάρχουν είναι εντελώς δυσδιάκριτες τις οποίες μπορούν να διακρίνουν μόνο οι ειδήμονες του χώρου...Για όλους τους υπόλοιπους, που δεν έχουν μουσικό αυτί και μουσική παιδεία, που δεν έχουν ιδέα από μουσικές νότες, πεντάγραμμο και παρτιτούρες, απλά και μόνο γουστάρουν να ακούν ελληνική μουσική, η επιλογή του είδους είναι θέμα στιγμής και διάθεσης. Αν εξαιρέσουμε κάποιους υποτιθέμενους καλλιτέχνες της μιας εβδομάδας και τραγουδίστριες από φωνή κορμάρα, όλα τα υπόλοιπα είδη είναι ανεκτά και το άκουσμα τους εξαρτάται από την ώρα της ημέρας και την ψυχολογική διάσταση. Η απουσία διαχωριστικών γραμμών αποδεικνύεται και από το γεγονός πως υπάρχουν πολλοί ροκάδες ή έντεχνοι που έχουν ερμηνεύσει με συγκλονιστικό τρόπο μεγάλα κλασσικά λαϊκά άσματα, την ίδια στιγμή που λαϊκοί τραγουδιστές τόλμησαν να ροκάρουν και κολύμπησαν στα βαθιά...Και μην κάνετε το λάθος να πιστέψετε πως τέτοια άλματα, τα επιχείρησαν μόνο λαϊκοί τραγουδιστές που επιχείρησαν να τραγουδήσουν έντεχ
νο, διότι πολλοί από την άλλη όχθη έκαναν το αντίθετο...Και δε μιλώ π. χ. για το Νταλάρα που έχει τραγουδήσει και εκτελέσει (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) όλα τα είδη που υπάρχουν και ακόμη περισσότερο...Μιλώ π. χ. για τον εξαιρετικά ταλαντούχο Μάνο Ξυδού, που εκτός από το 'άστη να λέει' έχει γράψει το φανταστικό 'θέλω τα μάτια της να τα ξεχάσω'...Αλλά και για το μεγάλο ποιητή Μάνο Ελευθερίου, ο οποίος έγραψε τους στίχους της καινούριας επιτυχίας της Πέγκυς Ζήνα με τίτλο 'αναθεώρησα', αλλά και το 'έχω πρόβλημα υγείας' που είπε κάποτε σε μια εκδήλωση ο γνωστός και μη εξαιρετέος Ηλίας Ψινάκης...Μετά από όλα αυτά, είναι ανούσιο και ανώφελο να μιλάμε για τεράστιες διαφορές ανάμεσα σε έντεχνο και λαϊκό τραγούδι...Πρόκειται για διαφορές κατασκευάσματα κάποιων..Στο κάτω κάτω, τη σημερινή εποχή κυριαρχεί η μετριότητα και δεν υπάρχουν πια ούτε μεγάλοι λαϊκοί βάρδοι (Καζαντζίδης, Διονυσίου π.χ.) ούτε μεγάλοι ροκ σταρ (Παύλος Σιδηρόπουλος π.χ.), ενώ ελάχιστοι είναι αυτοί που ξεχωρίζουν από τη γενική μετριότητα...Αλλά και πάλι μεγάλες διαχωριστικές γραμμές δεν υπάρχουν...Αλλά ούτε φυσικά μπορεί κανείς να απαγορεύσει στον καθένα να πειραματιστεί σε όποιο είδος και τραγούδι επιθυμεί, από τη στιγμή που ο κόσμος είναι ο μοναδικός κριτής με το χειροκρότημα και τη γενικότερη αποδοχή του... Στην πραγματικότητα,κανείς δε μπορεί να κρίνει τι πραγματικά έχει μέσα του κάθε τραγουδιστής..Μπορεί κατά βάθος να θαυμάζουν άλλο είδος μουσικής από αυτό που υπηρετούν (ή κακοποιούν...)...Αυτό είναι θεμιτό...Αυτή τη διαφορά εσωτερική και εξωτερικής κατάστασης την αποδίδει ο Σωκράτης πολύ χαρακτηριστικά...''Έξω φυσάει αέρας όμως μέσα μου...το φως σου και το φως χορεύουν...''
νο, διότι πολλοί από την άλλη όχθη έκαναν το αντίθετο...Και δε μιλώ π. χ. για το Νταλάρα που έχει τραγουδήσει και εκτελέσει (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) όλα τα είδη που υπάρχουν και ακόμη περισσότερο...Μιλώ π. χ. για τον εξαιρετικά ταλαντούχο Μάνο Ξυδού, που εκτός από το 'άστη να λέει' έχει γράψει το φανταστικό 'θέλω τα μάτια της να τα ξεχάσω'...Αλλά και για το μεγάλο ποιητή Μάνο Ελευθερίου, ο οποίος έγραψε τους στίχους της καινούριας επιτυχίας της Πέγκυς Ζήνα με τίτλο 'αναθεώρησα', αλλά και το 'έχω πρόβλημα υγείας' που είπε κάποτε σε μια εκδήλωση ο γνωστός και μη εξαιρετέος Ηλίας Ψινάκης...Μετά από όλα αυτά, είναι ανούσιο και ανώφελο να μιλάμε για τεράστιες διαφορές ανάμεσα σε έντεχνο και λαϊκό τραγούδι...Πρόκειται για διαφορές κατασκευάσματα κάποιων..Στο κάτω κάτω, τη σημερινή εποχή κυριαρχεί η μετριότητα και δεν υπάρχουν πια ούτε μεγάλοι λαϊκοί βάρδοι (Καζαντζίδης, Διονυσίου π.χ.) ούτε μεγάλοι ροκ σταρ (Παύλος Σιδηρόπουλος π.χ.), ενώ ελάχιστοι είναι αυτοί που ξεχωρίζουν από τη γενική μετριότητα...Αλλά και πάλι μεγάλες διαχωριστικές γραμμές δεν υπάρχουν...Αλλά ούτε φυσικά μπορεί κανείς να απαγορεύσει στον καθένα να πειραματιστεί σε όποιο είδος και τραγούδι επιθυμεί, από τη στιγμή που ο κόσμος είναι ο μοναδικός κριτής με το χειροκρότημα και τη γενικότερη αποδοχή του... Στην πραγματικότητα,κανείς δε μπορεί να κρίνει τι πραγματικά έχει μέσα του κάθε τραγουδιστής..Μπορεί κατά βάθος να θαυμάζουν άλλο είδος μουσικής από αυτό που υπηρετούν (ή κακοποιούν...)...Αυτό είναι θεμιτό...Αυτή τη διαφορά εσωτερική και εξωτερικής κατάστασης την αποδίδει ο Σωκράτης πολύ χαρακτηριστικά...''Έξω φυσάει αέρας όμως μέσα μου...το φως σου και το φως χορεύουν...''Την ίδια στιγμή τα κριτήρια του απλού κόσμου αποδεικνύουν την ανυπαρξία διαχωριστικών γραμμών στην ελληνική μουσική...Όλοι μας κάνοντας ζάπινγκ στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου π. χ. μπορούμε άνετα μετά από ένα ροκ κομμάτι, να ακούσουμε ένα βαρύ λαϊκό..Πέρα από αυτό, ξέρω πολλούς πολλούς που μπορούν κάλλιστα να αρχίσουν το Σαββατόβραδο τους σε μια μουσική σκηνή με έντεχνους καλλιτέχνες και τις πρώτες πρωινές ώρες να συνεχίσουν σε ένα τελειωμένο μαγαζί της παραλιακής...Δύσκολα μπορεί κάποιος να βρει άκρη με τον Έλληνα και τις συνήθειες του...Πέρα από αυτό, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που όλοι εμείς πραγματικά δεν ξέρουμε τι θέλουμε και η κατάσταση αυτή είναι πλέον αργά για να αλλάξει...Πως το λέει ο Σωκράτης; ''Άλλα θέλω και άλλα κάνω, πως να σου το πω....Έλεγα περνούν τα χρόνια, θα συμμορφωθώ''...Αμ δε που θα συμμορφωθώ...
Επανερχόμενος στην πριγκιπέσα, έχω να αναφέρω πως το άκουσμα της εξαρτάται
τόσο από την ώρα της ημέρας, όσο από την ψυχολογική κατάσταση και τη γενικότερη διάθεση...Αν είναι απογευματάκι και γουστάρω να χαλαρώσω η μοναδική λύση είναι η εκτέλεση από το Σωκράτη Μάλαμα, για να αισθανθούμε το νόημα...Αν μιλάμε για νύχτα, τότε είναι απόλυτα αποδεκτή και η ερμηνεία από το Βασίλη Καρρά...Όσο η νύχτα βαίνει προς το τέλος της και το ποτό ρέει άφθονο τότε η κακόμοιρη η πριγκιπέσα μπορεί να μετατραπεί σε ένα φανταστικό ζεϊμπέκικο..Ο καθένας όπως αισθάνεται...Αυτό που πάντα παραμένει σταθερό, είναι το γεγονός πως η πριγκιπέσα σαν άτομο παραμένει πανέμορφη σαν οπτασία, ακαταμάχητη και καθισμένη στο θρόνο, τον οποίο έχει στήσει ο καθένας μόνο για αυτή...Όλα τα άλλα είναι μεταβαλλόμενα και χωρίς μεγάλη σημασία...Πολλοί μπορεί να διαφωνείτε...Ας έχετε όμως στο νου σας πως στην περίπτωση αυτή, δεν υφίστανται η έννοια ''τσάμπα σωστός με το στανιό'', άρα τσάμπα κρατάτε λογαριασμό και προσπαθείτε να βρείτε άκρη με εμένα...
τόσο από την ώρα της ημέρας, όσο από την ψυχολογική κατάσταση και τη γενικότερη διάθεση...Αν είναι απογευματάκι και γουστάρω να χαλαρώσω η μοναδική λύση είναι η εκτέλεση από το Σωκράτη Μάλαμα, για να αισθανθούμε το νόημα...Αν μιλάμε για νύχτα, τότε είναι απόλυτα αποδεκτή και η ερμηνεία από το Βασίλη Καρρά...Όσο η νύχτα βαίνει προς το τέλος της και το ποτό ρέει άφθονο τότε η κακόμοιρη η πριγκιπέσα μπορεί να μετατραπεί σε ένα φανταστικό ζεϊμπέκικο..Ο καθένας όπως αισθάνεται...Αυτό που πάντα παραμένει σταθερό, είναι το γεγονός πως η πριγκιπέσα σαν άτομο παραμένει πανέμορφη σαν οπτασία, ακαταμάχητη και καθισμένη στο θρόνο, τον οποίο έχει στήσει ο καθένας μόνο για αυτή...Όλα τα άλλα είναι μεταβαλλόμενα και χωρίς μεγάλη σημασία...Πολλοί μπορεί να διαφωνείτε...Ας έχετε όμως στο νου σας πως στην περίπτωση αυτή, δεν υφίστανται η έννοια ''τσάμπα σωστός με το στανιό'', άρα τσάμπα κρατάτε λογαριασμό και προσπαθείτε να βρείτε άκρη με εμένα...Η μουσική είναι ένα μέσο για χαλάρωση και ψυχαγωγία, ίσως μάλιστα ένα από τα σημαντικότερα τέτοια...Και όταν αναλωνόμαστε σε ανούσιες διαμάχες, έχω την αίσθηση πως χάνουμε την ουσία της. Άλλωστε και στη μουσική, όπως και σε πολλά άλλα πράγματα στη ζωή ελάχιστα πράγματα είναι αντικειμενικά σωστά ή λάθος...Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, αυτό που διαφοροποιεί τα πάντα είναι η οπτική γωνία από την οποία βλέπουμε τα πράγματα αλλά και ο προσωπικός χαρακτήρας του καθενός...Και όσον αφορά τον χαρακτήρα μην προσπαθείτε να ανακαλύψετε κανόνες και συνηθισμένες πρακτικές...Το λέει και ο Σωκράτης πολύ χαρακτηριστικά..''Απίστευτος ο κόσμος και ο χαρακτήρας μας....''
υγ1 Η ύπαρξη ελάχιστων διαφορών αποδεικνύεται από τις δισκογραφικές εταιρείες που όλες έχουν στο ρόστερ τους τραγουδιστές όλων των ειδών και όλων των επιπέδων...
υγ2 Αν ισχύει αυτό που κάπου διάβασα και δεν είναι φήμη, ότι δηλαδή την επανεκτέλεση της πριγκιπέσσας τη ζήτησαν ο Καρράς και ο Νταλάρας και ο Σωκράτης επέλεξε Καρρά, αυτός είναι από μόνος του ένας λόγος για να ανεβεί ακόμη περισσότερο στην εκτίμηση μου ο Μάλαμας...Αν ισχύει, πρόκειται για κίνηση ματ...
υγ3 Δεν θα μπορούσα να ολοκληρώσω την παρούσα ανάρτηση χωρίς να ανεβάσω βίντεο με το συγκεκριμένο τραγούδι.. Ένα τραγούδι, το οποίο είναι εκπληκτικό, και εκπληκτικό σίγουρα παραμένει όποιος και να το εκτελέσει και στον μέλλον...Ο καθένας έχει το δικαίωμα να το αντιληφθεί με τον τρόπο που γουστάρει...Απολαύστε λοιπόν το άσμα χωρίς αναστολές και χωρίς περιττές σκέψεις και χαζούς τεχνητούς διαχωρισμούς, μέσα από μια Live εμφάνιση του Σωκράτη Μάλαμα με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη και τη Χαρούλα Αλεξίου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου