Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

Η εργατική Πρωτομαγιά...

Απέχουμε αγαπητοί μου αναγνώστες, πλέον λίγες δεκάδες ώρες από το ξημέρωμα της ημέρας της Πρωτομαγιάς. Μιας ημέρας που για άλλους συμβολίζει πολλά και για άλλους απολύτως τίποτα. Ή μάλλον για να θέσω το θέμα σε σωστότερη βάση, για όλους συμβολίζει κάτι διαφορετικό...Θα προσπαθήσω να αναλύσω κάποιες παραμέτρους της συγκεκριμένης ημέρας και να τοποθετήσω κάποια πράγματα στην πραγματική τους διάσταση, σύμφωνα με τα προσωπικά μου κριτήρια...Το ξεκαθαρίζω πάντως ευθύς εξαρχής...: Μία ακόμα φορά αν ακούσω στην τηλεόραση το σλόγκαν...: "Η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία, είναι απεργία" θα φτάσω ένα βήμα από το να φρικάρω οριστικά....
Η έννοια της Πρωτομαγιάς είναι συνυφασμένη από πολύ παλιά με τις εργατικές διεκδικήσεις και την προσπάθεια της εργατικής τάξης να προασπίσει τα δικαιώματα της σε συνθήκες σκληρής εργασίας. Πολλά από τα προνόμια που κάποιοι από εμάς απολαμβάνουν σήμερα, είναι αποτελέσματα εργατικών αγώνων που διενεργήθηκαν από ανθρώπους που πίστεψαν στην ιδέα ενός καλύτερου αύριο. Και σήμερα ενδεχομένως οι συγκεκριμένες διεκδικήσεις είναι πιο σύγχρονες και επίκαιρες από ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Σε καιρούς ανασφάλειας και εργασιακού αδιεξόδου και ολοένα και αυξανόμενης ανεργίας, κάποια κεκτημένα εργατικά δικαιώματα έχουν τεθεί προ πολλού σε πλήρη αμφισβήτηση. Έννοιες και καταστάσεις όπως π. χ. το πενθήμερο, το ωράριο, το δικαίωμα στην ασφάλιση δεν είναι πλέον αυτονόητες για ένα μέρος του εργατικού δυναμικού. (Τα έχω περάσει όλα αυτά στο παρελθόν και τα ξέρω...). Από όλα αυτά ένα συμπέρασμα που απορρέει είναι πως κανονικά θα έπρεπε όλοι να ορθώσουμε το όποιο ανάστημα μας και να αντισταθούμε....υποτίθεται...
Αλλά για σταθείτε μισό λεπτό...ποιος να αντισταθεί...ο Έλληνας.;; Δεν μιλάτε σοβαρά φαντάζομαι... Ο Έλληνας είναι πάρα πολύ χαρούμενος που φέτος η 1η Μαΐου πέφτει Παρασκευή και έτσι δημιουργείται μια μεγάλη ευκαιρία για μια τριήμερη απόδραση, δεκαπέντε ημέρες μετά το Πάσχα περίπου...Φυσικά δεν παριστάνω τον ήρωα ούτε τον κριτή των πάντων...Άλλωστε και εγώ θα βρεθώ για τριήμερο στην ελληνική επαρχία, όπως και τόσος άλλος κόσμος. Με στόχο να πιάσουμε το Μάη, έστω με τη συνδρομή ...του Παπαλουκά, του Διαμαντίδη, του la bomba Ναβάρο και του Σισκάουσκας... ή του Γκαλέτι και του Μπλάνκο (για να θυμηθούμε και τα αθλητικά γεγονότα του Σαββατοκύριακου). Οι περισσότεροι συμπατριώτες μας θα βρεθούν στην ίδια ή σε ανάλογη κατάσταση διακοπών και αυτό δεν είναι ανακάλυψη αλλά μια πραγματικότητα...
Το γεγονός αυτό όμως δεν με αποτρέπει από τα αναφέρω λίγες σκόρπιες σκέψεις για το εργατικό κίνημα και το συνδικαλισμό στην Ελλάδα...Με τα λίγα που μπορώ και αντιλαμβάνομαι, είμαι της άποψης πως το συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε μια από τις χειρότερες καταστάσεις των τελευταίων δεκαετιών. Και το μεγαλύτερο ρόλο σε αυτήν την κατάντια τον έχουν διαδραματίσει τα πολιτικά κόμματα. Σε κάθε υπηρεσία, δημόσια κυρίως, υπάρχουν κομματικά στελέχη που υπό το μανδύα του συνδικαλιστή απολαμβάνουν τους μισθούς τους, χωρίς να παράγουν κανενός τύπου έργο. Συνδικαλιστές όλων των κομμάτων, που έχουν γραμμένους εκεί που δεν πιάνει μελάνι τους εργαζόμενους που εκπροσωπούν και ενδιαφέρονται μόνο για την τήρηση της κομματικής γραμμής και για την προσωπική τους ανέλιξη στην εσωτερική ιεραρχία του εκάστοτε κόμματος. Γαλάζια, πράσινα, κόκκινα και πορτοκαλί κομματόσκυλα που δε βλέπουν τίποτα πέρα από την αλήθεια του κόμματος. Άνθρωποι που έχουν λησμονήσει πλήρως τον υποτιθέμενο ρόλο τους και μοιάζουν να είναι υποχείρια των κομματικά εντεταλμένων και διορισμένων διευθυντών και προϊσταμένων Με βρίσκετε υπερβολικό και αντισυμβατικό; Ενδεχομένως και να είμαι, αλλά τουλάχιστον θέλω να πιστεύω πως παραμένω ειλικρινής...
Το άκρων άωτο του κομματικού συνδικαλισμού είναι φυσικά η διενέργεια ξεχωριστών πορειών διαμαρτυρίας την προσεχή Παρασκευή από τα πολιτικά κόμματα. Θα μου πείτε, πως εκφράζουν διαφορετικές απόψεις και εν μέρει θα συμφωνήσω. Αλλά θα ήταν σίγουρα καλύτερη η διοργάνωση μιας παλλαϊκής πορείας, που θα εξέφραζε την λαϊκή αγανάκτηση για την κοινωνική ανισότητα, την οικονομική ανέχεια και την ασκούμενη πολιτική και δεν θα ήταν καπελωμένη από κανένα πολιτικό κόμμα; Φαντάζομαι δε διαφωνεί κανείς ως προς αυτό το σκέλος. Βέβαια θα μου πείτε πως μετά το πέρας κάθε πορείας όλοι μαζί πίνουν ουζάκια και τσίπουρα στου Ψειρή ή σε άλλα στέκια, καθώς εκεί είναι πάντα όλοι ενωμένοι. Τα τελευταία χρόνια, τη συγκεκριμένη μόδα της Αθήνας την εφαρμόζουν πιστά και διάφορες πόλεις της επαρχίας με τη διοργάνωση ξεχωριστών συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας... Και η ζωή συνεχίζει να κυλά ανέμελα και ιδανικά....
Όλα αυτά δεν μας απενοχοποιούν, όλους εμάς σαν άτομα. Είναι σημαντικό, ο καθένας προσωπικά να διενεργεί τον προσωπικό του αγώνα και να μην είναι βολεμένος και άνετος. Το ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο και τη γενικότερη κατάσταση θα πρέπει να βρίσκεται σε πρώτο πλάνο πάντοτε...(το λέω πρώτα για μένα...).Αλλά θα πρέπει να κατανοήσουν άπαντες πως όσο σε αυτή τη δύσμοιρη χώρα τα πάντα είναι σε σχέση και συνάρτηση με τα πολιτικά κόμματα, το μέλλον θα διαγράφεται ζοφερό. Μόνο ενωμένοι μπορούμε να προχωρήσουμε...
Αυτά τα λίγα σκόρπια και ασήμαντα από το φτωχό συγγενή με αφορμή την επέτειο της Πρωτομαγιάς, τα οποία δεν διεκδικούν δάφνες ανάλυσης, αλλά είναι προσωπικές σκέψεις...Και έτσι για να αναπολήσουμε και να σκεφτούμε, στο τέλος της ανάρτησης θα παραθέσω ένα συμβολικό video με ένα τραγουδάκι του Μάνου Λοΐζου..Έτσι τιμής ένεκεν...Φυσικά τα χρόνια πέρασαν, τίποτα δεν μοιάζει όπως παλιά, ο Μάνος έφυγε νωρίς, ο Βασίλης σχεδόν συμβιβάστηκε, αλλά ο Φεντερίκο, η Κατρίν,η Σιμόν και η Μαρία είναι ακόμα εκεί ενωμένοι μέσα στο πλήθος και συνεχίζουν να ονειρεύονται...
υγ1 Καλά καταλάβατε οι πιο μυημένοι...Γράφω από σήμερα για την Πρωτομαγιά, διότι το τριήμερο ενδέχεται να απέχω από τις δημοσιεύσεις...Είπα ενδέχεται, δεν είναι βέβαιο αλλά σας προετοιμάζω από τώρα....
υγ2 Δυστυχώς φίλοι μου, ο δαίμονας των blogs έκανε την εμφάνιση του και έτσι δεν μπορώ να ανεβάσω το video που σας υποσχέθηκα. Ας είναι...Μπορείτε να το δείτε κλικάροντας στη διεύθυνση....http://www.youtube.com/watch?v=cFzG5DgCmRk&feature=related

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Οι ..αγίες...δημοσκοπήσεις... (μέρος 2ο)

Όπως θα έχετε ίσως παρατηρήσει καθ όλη τη διαδρομή του ιστολογίου τούτου, δεν συνηθίζω να δευτερολογώ πάνω στο ίδιο θέμα. Συνήθως αναφέρω αυτά που επιθυμώ και κλείνω κάθε επιμέρους θέμα σε μια δημοσίευση. Θα αναγκαστώ όμως να αναφερθώ ξανά στο θέμα των δημοσκοπήσεων, λόγω κάποιων αποριών που δημιουργήθηκαν. Κάποιοι από εσάς μέσω e-mail και ένας άγνωστος φίλος με σχόλιο εδώ, εξέφρασαν κάποιες απορίες σε σχέση με αυτά που ανέφερα και κάποια από αυτά τα βρήκαν και αυθαίρετα ως συμπεράσματα. Κατ' αρχάς γουστάρω πάρα πολύ όταν, η όλη υπόθεση εδώ γίνεται interactive. Δηλαδή όταν διαφωνούμε, αλλά ως ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι που θέλω να πιστεύω πως είμαστε, μπορούμε να συζητούμε δημοκρατικά και ανοιχτά.
Πρώτα πρώτα, θα πρέπει να αναφέρω πως καταλαβαίνω τις απόψεις των φίλων. Και εμένα το συγκεκριμένο κείμενο ξαναδιαβάζοντας το δεν μου φαίνεται απόλυτα άρτιο. Για την ακρίβεια δεν έχω αναφερθεί σε συγκεκριμένα παραδείγματα δημοσκοπήσεων που να στηρίζουν τις απόψεις που παρέθεσα. Πιθανώς δεν έγιναν απόλυτα κατανοητά αυτά που ήθελα να αναφέρω και αυτό είναι αποκλειστικά δική μου ευθύνη...Αρχίζουμε λοιπόν τις επεξηγήσεις...
Το μόνο αυθαίρετο συμπέρασμα που υπάρχει όντως, είναι αυτό που ανέφερε ότι το δείγμα των ερωτηθέντων είναι σχεδόν πάντα το ίδιο ή παρόμοιο. Όντως αυτό να δεχτώ ότι δεν προκύπτει, ενώ σε καμία περίπτωση γνώμονα δεν μπορεί να αποτελεί ο προσωπικός μου περίγυρος...
Ότι οι περισσότερες δημοσκοπήσεις είναι κατά παραγγελία των κομμάτων και στα ίδια τα κόμματα επαφίεται η παρουσίαση των αποτελεσμάτων, αποτελεί για μένα πραγματικότητα. Όπως πιθανόν να γνωρίζετε, κάθε κόμμα διενεργεί μυστικές κυλιόμενες δημοσκοπήσεις για να ξέρει την πραγματική εικόνα, αποτελέσματα των οποίων σπάνια βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Αντιθέτως στη δημοσιότητα βγαίνει συνήθως ότι συμφέρει. Για παράδειγμα πως γίνεται οι φιλοπασοκικές εφημερίδες με δημοσκοπήσεις που δημοσίευαν, πριν τις εκλογές του 2007 να παρουσιάζουν τη διαφορά των δύο κομμάτων ως τη μικρότερη δυνατή; Την ίδια στιγμή οι δεξιές εφημερίδες παρουσίαζαν τη νίκη των μπλε ως απόλυτα σίγουρη...Τώρα παρατηρείται το ίδιο φαινόμενο με αντιστραμμένα κόμματα...
Συνεχίζω επίσης να πιστεύω πως τα κανάλια κάποιες φορές χρησιμοποιούν τα γκάλοπ ως μοχλό πίεσης προς τα κόμματα. Πολύ πρόσφατα, μεγάλο φιλοκυβερνητικό εκδοτικό συγκρότημα παρουσίασε δημοσκόπηση με αναγωγή των αναποφάσιστων, τα αποτελέσματα της οποίας έδιναν καθαρή και άνετη αυτοδυναμία στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Σύσσωμος ο τύπος και οι πολιτικοί χαρακτήρισαν τη συγκεκριμένη δημοσκόπηση σαν ένα μήνυμα του συγκροτήματος προς την κυβέρνηση πως αυτοί είναι οι κυρίαρχοι της κεντροδεξιάς παράταξης...Δεν θεωρώ πως είχαν άδικο...Άλλο παράδειγμα...Ενώ το ΠΑ.ΣΟ.Κ έχει προβάδισμα στην πρόθεση ψήφου, υπάρχουν ερωτήματα τόσο πονηρά τοποθετημένα που βγάζουν μια σειρά από αντίθετα αποτελέσματα(π. χ. ο καταλληλότερος πρωθυπουργός..). Όλοι το ερμηνεύουν(και μαζί τους και εγώ) σαν ένα μοχλό πίεσης προς το Γιώργο προκειμένου,να έχει πάντα στο νου του πως θα πρέπει να συνεργαστεί με συγκεκριμένα κέντρα αν θέλει να κυβερνήσει αυτοδύναμα...
Για τους Οικολόγους είπα θα αναφερθώ προσεχώς. Γενικά θεωρώ πως κάποιοι τους προωθούν, αλλά δεν ξέρω για ποιους λόγους. Έχω ακούσει πάρα πολλά σενάρια, αλλά δεν θέλω να τα αναπαράγω σε αυτόν τον τόπο. Θα πω μόνον αυτό. Ακόμα και τηλεφωνική να είναι μια δημοσκόπηση, ο ερωτών σε ρωτά π. χ. ποιο κόμμα θα ψηφίζατε;...Αλλά δεν σε αφήνει να απαντήσεις αυθόρμητα, αφού σου διαβάζει τα έξι ονόματα κομμάτων. Ναι καλά καταλάβατε, διαβάζει και τους Οικολόγους. Εγώ προσωπικά είμαι μεγάλος υπέρμαχος της Οικολογίας, αλλά θεωρώ πως αν στην έκτη θέση διάβαζαν π. χ. το Λεβέντη, τότε ασυναίσθητα ο κόσμος (με δεδομένη την καθολική τεράστια απογοήτευση που επικρατεί) θα του έδινε ένα σοβαρό ποσοστό..Θα ήταν πραγματικό πιστεύετε;...
Άλλο παράδειγμα...Πριν ένα χρόνο ακουγόταν έντονα το σενάριο για νέο κόμμα επιχειρηματιών στην Ελλάδα (Γιάννα,Βγενό...κλπ), σενάριο που δεν διαψεύστηκε. Σε δημοσκοπήσεις που διενεργούσε το ίδιο το υπό ίδρυση κόμμα, τοποθετούσε το όνομα του τρίτο στη σειρά, δηλαδή μετά από Ν. Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ασυναίσθητα ο κόσμος που συμμετέχει στο γκάλοπ θεωρεί πως η δύναμη του κόμματος είναι η τρίτη στην Ελλάδα. Δεν λέω μπορεί όντως να είναι, αλλά με αυτόν τον εύσχημο και έξυπνο τρόπο επηρεάζεται ψυχολογικά ο συμμετέχων. Όλα αυτά είναι τεχνάσματα του marketing και θεωρώ πως είναι θεμιτά...Δεν ξέρω όμως αν είναι ουσιαστικά και αν προσφέρουν κάτι στη ...φουκαριάρα τη χώρα μας...
Αυτά είχα να προσθέσω, ξεκαθαρίζοντας πως επ' ουδενί δεν διεκδικώ κανενός είδους αλάθητο, προς Θεού. Άλλωστε στις προσωπικές απόψεις του καθενός σπάνια υπάρχει γενική αλήθεια, αφού ο καθένας δικαιούται να πιστεύει ότι θέλει, αρκεί να το τεκμηριώνει όσο μπορεί και να είναι δεκτικός και ανοιχτός στις απόψεις των άλλων...Για αυτό λοιπόν προέβην σε αυτές τις διευκρινήσεις, για να σας γίνουν σαφή και καθαρά αυτά που εννοούσα....
υγ1 Σε όσους φαίνονται κινέζικα όλα αυτά, να τους δώσω τη χρηστική πληροφορία πως το συγκεκριμένο κομμάτι αποτελεί συνέχεια αυτού που δημοσίευσα πριν λίγες ημέρες με τίτλο 'οι αγίες δημοσκοπήσεις'...
υγ2 Φυσικά δεν τσουβαλιάζω όλες τις εταιρείες. Υπάρχουν και σοβαρές, εγώ απλά προσπαθώ να δώσω τη γενική εικόνα έτσι όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ...
υγ3 Ο φτωχός συγγενής είναι πάντα στις επάλξεις και δε συμβιβάζεται ποτέ...Το λέω για όσους ανησυχούν με κάποιες μικρές αποχές που κάνω από τις δημοσιεύσεις. Τα έχουν αυτά ξέρετε οι μαχητικές πένες...!!!(χαχαχα)
υγ4 Ξέρω πως κάποιοι από εσάς μπορεί να με χαρακτηρίσουν ως άπιστο Θωμά (γιορτάζει και σήμερα)...Δεν είμαι ούτε παράξενος,ούτε άπιστος και πόσο μάλλον ούτε και πολύ έξυπνος....αλλά τρελαίνομαι όταν κάποιοι με θεωρούν βλάκα, ή ότι τρώω κουτόχορτο...Στους κρατούντες αναφέρομαι φυσικά...

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

Το φαινόμενο...Σίλβιο Μπερλουσκόνι...

Μέχρι πρότινος θεωρούσα πως η Ελλάδα έχει τους χειρότερους πολιτικούς αρχηγούς στην Ευρώπη. Ανθρώπους που προσπαθούν να μας πείσουν πως ενδιαφέρονται για το καλό του τόπου και της χώρας και που υποτίθεται πως εκφράζουν τελείως διαφορετικές ιδεολογίες και πολιτικές. Στα μάτια τα δικά μου, οι Ευρωπαίοι ηγέτες, παρόλα τα φοβερά λάθη κάποιων εξ αυτών, φάνταζαν περισσότερο δραστήριοι και οξυδερκείς και τουλάχιστον προωθούσαν κάποιες πολιτικές χρήσιμες για το κοινωνικό σύνολο. Φαίνεται πως και εγώ είχα διαπράξει σοβαρό λάθος και δεν εκτίμησα σωστά το φαινόμενο που ονομάζεται Σίλβιο Μπερλουσκόνι...
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι τόσο απαράδεκτος και αντιπαθητικός προς εμένα, που μπροστά του οι δικοί μας ειλικρινά μοιάζουν με πολιτικούς φωστήρες και καθοδηγητές. Δεν ξέρω αν είμαι υπερβολικός, αλλά ο Σίλβιο είναι ο χειρότερος όλων. Θα μου πείτε πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι δημοκρατικά εκλεγμένος από τον Ιταλικό λαό και θα συμφωνήσω, προσθέτοντας όμως όλες τις πολιτικές ταραχές και αναταράξεις (με σκάνδαλα,τρομοκρατία, φασισμό κλπ) που έχει περάσει η Ιταλία τον προηγούμενο αιώνα. Μπορώ λοιπόν να δικαιολογήσω στην περίπτωση αυτή τον ιταλικό λαό, όμως αυτό δεν μου αλλάζει την άποψη για τον Καβαλιέρε...
Κατ' αρχάς ο Μπερλουσκόνι είναι ένας μεγάλος επιχειρηματίας στην Ιταλία με πολλές κερδοφόρες επιχειρήσεις σε διαφόρους τομείς. Έξυπνος γαρ, εκτός όλων των άλλων έχει στην κατοχή του κανάλια και μια μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα, τη Μίλαν. Είναι προφανές πως χρησιμεύουν και τα δύο σαν μέσα, για να μπορεί ο Σίλβιο να είναι αυτή τη στιγμή ο πρώτος πολίτης της Ιταλίας. Ξεπερνώντας την αντιπάθεια μου για τη Μίλαν (φανατικός με τη Φιορεντίνα γαρ), αξίζει να σημειώσω και να υπογραμμίσω τη δύναμη που έχει το ποδόσφαιρο ως μέσο επιβολής στον απλό λαό (το ίδιο ακριβώς ισχύει και στην Ελλάδα με τις μεγάλες ομάδες, αλλά δεν είναι της παρούσης). Είναι το μοντέλο του πολιτικού- επιτυχημένου επιχειρηματία που ξαφνικά ενδιαφέρεται για το κοινό καλό και θεωρεί πως μπορεί να πετύχει ως κυβερνήτης της χώρας με βάση τις διοικητικές του ικανότητες. Μοντέλο που σιγά σιγά μας πασάρουν κάποιοι και εδώ στην Ελλάδα...
Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να παραδεχτούμε, πως μόνο η Ιταλία ως γενέτειρα και πρωτοπόρος της παγκοσμίου μόδας θα μπορούσε να είχε στο τιμόνι της έναν άνθρωπο με κομοδινί χρώμα μαλλιών. Δεν ξέρω πόσοι το έχετε παρατηρήσει, αλλά το χρώμα μαλλιών του Καβαλιέρε είναι πραγματικό έργο τέχνης. Φανταστείτε μια ανάλογη εικόνα στην Ελλάδα...Μιλάμε ότι πάσης φύσεως σατιρικές εκπομπές θα είχαν βρει θέμα για χρόνια. Εδώ γίνεται αντικείμενο σχολιασμού και κριτικής η βαφή των μαλλιών του Ότο Ρεχάγκελ που είναι 75 χρονών χωρίς ίχνος άσπρης τρίχας, πόσο μάλλον ενός πρωθυπουργού. Βέβαια ο Μπερλουσκόνι υποτίθεται πως είναι μεγάλος καρδιοκατακτητής, για αυτό και πρέπει να είναι πάντα άψογος και καλαίσθητος στην εμφάνιση του...Δεν ξέρω αν είδατε πρόσφατα πίνακα που φιλοτέχνησε ζωγράφος στη γειτονική χώρα με τον Σίλβιο γυμνό; Πολύ γέλιο, όλα τα λεφτά....
Στα πιο σοβαρά τώρα... Η πολιτική που ασκεί προκαλεί μεγάλες αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας, μια πολιτική αντιλαϊκή που συμβαδίζει με τις πολιτικές που ασκεί το σύνολο των μεγάλων ιδίως κρατών της γηραιάς ηπείρου. Για το επίπεδο του στις συζητήσεις και τις συναντήσεις κορυφής τι να πει κανείς; Συνηθίζει να βρίζει και να συκοφαντεί τους πολιτικούς του αντιπάλους, να κάνει ρατσιστικά σχόλια και να ειρωνεύεται αυτούς που του ασκούν οποιαδήποτε μορφής κριτική. Τώρα τελευταία και όχι μόνο, το κόμμα του έχει προσεταιριστεί την άκρα δεξιά προκειμένου ο κυβερνητικός συνασπισμός πιο σταθερός και σίγουρος στην εξουσία. Αλλά η Ιταλία τα τελευταία χρόνια είναι μια χώρα με πολλές πολιτικές ανακατατάξεις και καμία κυβέρνηση δεν μένει στην εξουσία για πολύ καιρό. Το σίγουρο είναι πάντως, πως ο Μπερλουσκόνι κατά βάθος είναι ένας πονηρός και υποχθόνιος άνθρωπος, όσο και αν αυτά κρύβονται κάτω από τη μάσκα του ατακαριστού του λόγου, των αστείων που εκστομίζει και του αφόρητου Lifestyle που αντιπροσωπεύει. Η πολιτική του περί μεταναστών καταδεικνύει σε πολύ μεγάλο βαθμό του λόγου το αληθές (όσο κι αν θεωρώ πως καλώς ή κακώς στην Ελλάδα θα έβρισκε πολλούς σύμφωνους, παρότι εγώ δεν συντάσσομαι με αυτό).
Ακόμη και η σημερινή του πρόταση έκπληξη να γίνουν οι εργασίες της επερχόμενης συνόδου της G-8 στην προσφάτως σεισμόπληκτη Λ' Ακουίλα κρύβει πίσω της πολύ παρασκήνιο. Υποτίθεται πως το πρότεινε για να πετύχει την οικονομική βοήθεια της σεισμόπληκτης περιοχής. Αλλά δεν παύει να είναι μια κίνηση εντυπωσιασμού για να μειώσει τις αντιδράσεις για την κρίση, να δώσει ψεύτικες εικόνες και κυρίως να αποφύγει τις τεράστιες διαδηλώσεις και πορείες διαμαρτυρίας τύπου Γένοβας....
Τελειώνοντας, δε θα πρέπει να παραλείψω να κάνω ειδική μνεία στις τερατώδεις και απίστευτες γκάφες και ατάκες τις οποίες έχει κατά καιρούς πραγματοποιήσει αφήνοντας σύξυλους τους συμπατριώτες του να αναρωτιούνται για το επίπεδο του πολιτικού που ψήφισαν. Τον περασμένο Νοέμβρη ύστερα από την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα εκστόμισε το αμίμητο : «Ο Ομπάμα είναι όλα εκείνα για τα οποία θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε μαζί του: Είναι νέος, όμορφος και μαυρισμένος από τον ήλιο». Κατά καιρούς έχει αναφερθεί με επικριτικά και ρατσιστικά σχόλια για διάφορες λαούς όπως τους Κινέζους και τους Αμερικανούς. Παλιότερα δε δίστασε σε επίσημη φωτογράφηση συνόδου κορυφής να κάνει κερατάκια πίσω από το κεφάλι Ισπανού υπουργού. Ακόμη πιο παλιά ισχυρίστηκε πως 'ο Μουσολίνι έστελνε κόσμο διακοπές στην εξορία...!!! Αλλά και πιο πρόσφατα μετά το σεισμό στην Ιταλία είπε στους σεισμόπληκτους που έμεναν σε πρόχειρους καταυλισμούς, να αισθανθούν σαν να βρίσκονται σε πικ νικ...!!!Απίστευτα πράγματα...
Δεν ξέρω ειλικρινά, αν θα μπορούσε ποτέ να σταθεί τέτοιος πρωθυπουργός εδώ στην Ελλάδα σαν τον Καβαλιέρε...Πιστεύω πως όχι...Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πόση απογοήτευση νιώθουν οι γείτονες μας για να ξαναδώσουν τα ηνία της χώρας τους στον Μπερλουσκόνι...Φαίνεται πως οι αντίπαλοι του είναι ακόμα χειρότεροι, δεν ξέρω τι άλλο να σκεφτώ...
υγ1 Να μου πείτε εδώ στη συμπρωτεύουσα ψηφίζουν νομάρχη τον καταγγέλλοντα το αθηνοκεντρικό κράτος, τον άνθρωπο που έχει εισιτήριο διαρκείας στις μεσημεριανές εκπομπές, που τραγουδάει και το παίζει λαϊκός βάρδος, που χαϊδεύει αυτιά των συμπολιτών του, τον μόνο άνθρωπο στην Ελλάδα που υποστηρίζει ΠΑΟΚ και Άρη ταυτόχρονα...Εδώ στο μεγάλο λιμάνι ο δήμαρχος ανακηρύσσεται με βάση τα οπαδικά του αισθήματα... και εμένα με πειράζει ο Καβαλιέρε και τα κριτήρια ψήφου των Ιταλών...Δεν έχετε και άδικο αν το ισχυριστείτε αυτό...Πάω πάσο...

Οι ..αγίες...δημοσκοπήσεις...

Όπως έχουν ισχυριστεί άνθρωποι κατά πολύ σοφότεροι από εμένα, οι αριθμοί, η στατιστική και τα ποσοστά είναι ο ευκολότερος και ο ασφαλέστερος τρόπος για να πει κάποιος ψέματα και να παρουσιάσει μια κατάσταση, εντελώς διαφορετική από την πραγματική. Με την εξαίρεση ίσως του μπάσκετ, συντάσσομαι σε απόλυτο βαθμό με τη συγκεκριμένη άποψη...Θα ρωτήσετε εύλογα, γιατί κάνω έναν τέτοιου είδους πρόλογο και τι υπαινίσσομαι...Ο σκοπός μου είναι να ασχοληθώ με τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες κυριαρχούν στην πολιτική και όχι μόνο ζωή του κακόμοιρου τούτου τόπου.
Λοιπόν αγαπητοί μου αναγνώστες ξεκινώντας ας εκφράσω μια απορία που έχω εδώ και χρόνια. Εγώ ζω περίπου 10 χρόνια και στην Αθήνα και σε διάφορα κεντρικά σημεία. Είναι τυχαίο που δεν μου έχει τύχει ποτέ να με καλέσουν για μια δημοσκόπηση είτε στο δρόμο, είτε τηλεφωνικώς, είτε στα exit-polls, είτε οπουδήποτε αλλού. Αναφέρομαι κατά μείζονα λόγο σε δημοσκοπήσεις που αφορούν το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Για να πω την αλήθεια κανείς από τους ανθρώπους τους οποίους γνωρίζω έστω και κατ΄ ελάχιστο δεν έχει λάβει μέρος σε τέτοιες διαδικασίες. Θα με χαρακτηρίσετε καχύποπτο και πονηρό αν σας αναφέρω πως πιστεύω πως οι εταιρείες ρωτούν τους ίδιους και τους ίδιους ή τελοσπάντων επιλέγουν μέσα από έναν πολύ συγκεκριμένο κύκλο; Δεν με ενδιαφέρει όπως και να με πείτε, η άποψη μου δεν αλλάζει με τίποτα...
Από αυτά εξάγω το συμπέρασμα πως οι εταιρείες δημοσκοπήσεων μαγειρεύουν τα ποσοστά κατά το δοκούν κάθε φορά. Μερικές φορές ευνοούν το ένα κόμμα, άλλες φορές το άλλο ανάλογα με τα συμφέροντα τους αλλά και ανάλογα και με το ποιος παρήγγειλε τη δημοσκόπηση. Διότι θα πρέπει να ξέρετε πως εδώ στην Ελλάδα η δημοσκόπηση έχει καταντήσει σαν την πίτσα. Την παραγγέλνεις όπως επιθυμείς, την πληρώνεις και έχεις το δικαίωμα να επιλέξεις τα χαρακτηριστικά της. Αυτό που δεν μπορείς πάντα να προβλέψεις είναι τα πραγματικά αποτελέσματα που ακολουθούν, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία...Για αυτό παρατηρούμε το λυπηρό φαινόμενο να υπάρχουν γύρω στις 10 (!!) δημοσκοπήσεις ανά εβδομάδα σε εφημερίδες, κανάλια και ραδιόφωνο.
Ακόμα όμως και να μην μαγειρευτούν τα ποσοστά, υπάρχει άλλος τρόπος εξίσου αποτελεσματικός και καλυμμένος και αυτός είναι ο τρόπος και η μέθοδος παρουσίασης αλλά και το περιεχόμενο των ερωτήσεων που τίθενται. Όλοι ξέρουμε πως το νόημα μιας ερώτησης μπορεί να αλλάξει άρδην, μεταβάλλοντας μόλις μία ή δύο λέξεις. Αλλά και ο τρόπος που τοποθετούνται τα κόμματα σε ένα ερωτηματολόγιο μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά. Για παράδειγμα, τη δεδομένη χρονική συγκυρία ο κόσμος είναι απογοητευμένος συνολικά από όλα τα κόμματα και αυτό είναι γενικό φαινόμενο. Έτσι λοιπόν όταν σε μια δημοσκόπηση βλέπει το όνομα ΄Οικολόγοι' αβίαστα το επιλέγει. Εγώ θεωρώ πως τα ίδια ποσοστά θα έπαιρνε στις δημοσκοπήσεις οποιοδήποτε άλλο μικρό κόμμα έμπαινε ως έκτο ονομαστικά π. χ. Ένωση Κεντρώων κλπ. Το θέμα είναι ποιος είναι αυτός που αποφασίζει ποια μικρά κόμματα θα βγουν στον αφρό (για τα ποσοστά των οικολόγων στα γκάλοπ θα αναφερθώ προσεχώς με αυτούσια δημοσίευση..)
Κατά καιρούς από διάφορες αδέσμευτες δημόσιες φωνές (ναι υπάρχουν και κάποιες τέτοιες) έχουν ακουστεί τρομερές καταγγελίες σε σχέση με τις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Έχει ακουστεί ότι κάποιες από αυτές είχαν άνομες σχέσεις με κόμματα, άλλες ότι είχαν μετοχική συγγένεια με διαφημιστικές εταιρείες που έπαιρναν άφθονη κρατική διαφήμιση και άλλες ότι ανήκουν σε επιχειρηματίες που ταυτόχρονα κατέχουν μέσα μαζικής ενημέρωσης. Μάλιστα οι τελευταίοι αρκετές φορές με στημένες δημοσκοπήσεις εκβιάζουν τα κόμματα για να επιτύχουν τους στόχους τους (πολύ πρόσφατα παραδείγματα το καταδεικνύουν). Όλα αυτά είναι σοβαρά ζητήματα (κυρίως ηθικά...) και οι απαντήσεις ακόμη αναζητούνται...Αλλά βλέπετε αγαπητοί μου, στην Ελλάδα όλοι ακολουθούν τον κανόνα της επικαιρότητας. Αφήνουν το θέμα να ξεχαστεί και σιγά σιγά να φύγει από την καθημερινή επικαιρότητα και μετά από λίγες ημέρες δεν το θυμάται πλέον κανείς...
Πέρα από τις εταιρείες, ένας παράγοντας που έχει μεγάλη ευθύνη είναι τα ίδια τα πολιτικά κόμματα, που έχουν ανακηρύξει τις δημοσκοπήσεις ως το βασικό γνώμονα άσκησης πολιτικής. Προτού ληφθεί κάποιο μέτρο παραγγέλνουν μυστικές δημοσκοπήσεις για να διερευνήσουν τις διαθέσεις του λαού. Μέσω των αποτελεσμάτων αυτών κινούνται άπαντα τα γρανάζια του σάπιου πολιτικού συστήματος. Όλοι φοβούνται να πουν καθαρά την άποψη τους, φοβούμενοι τον αντίκτυπο που μπορεί να έχουν τα λόγια τους. Προτιμούν όλοι να στέκονται σαν το Βούδα ακίνητοι, νωθροί και αμίλητοι ή να μιλούν με γενικότητες παρά να δραστηριοποιηθούν για το καλό του τόπου. Αυτό το ρημάδι το πολιτικό κόστος είναι ο φόβος κάθε σημερινού πολιτικού και για αυτό η Ελλάδα δεν θα πάει ποτέ μπροστά..(και όχι μόνο για αυτό...)
Έχω βαρεθεί ειλικρινά αυτήν την κατάσταση με τις δημοσκοπήσεις στη σημερινή πολιτική σκηνή και για αυτό αναλώνω το χρόνο μου με αυτό το άρθρο. Δεν είναι δυνατό σε μία χώρα με μυριάδες άλυτα προβλήματα να έχουν αναγορευτεί οι δημοσκοπήσεις σαν το 'Ευαγγέλιο' της πολιτικής, αλλά και το κυριότερο μέσο άσκησης της. Αυτό είναι ντροπή για την Ελλάδα, τους πολιτικούς της, αλλά και για όλους εμάς που επηρεαζόμαστε από στημένα και πληρωμένα γκάλοπ...
υγ1 Όλα τα παραπάνω αφορούν κατά κύριο λόγο τις δημοσκοπήσεις με ποσοστά των κομμάτων...Διότι αν αρχίσω να αναφέρομαι και στις δημοσκοπήσεις που αφορούν πολιτικά πρόσωπα, στις οποίες υπεισέρχεται και ο προσωπικός ανταγωνισμός δεν πρόκειται να τελειώσω ποτέ...
υγ2 Οι δημοσκοπήσεις είναι όντως ένα χρήσιμο εργαλείο για να φανούν κάποιες τάσεις της κοινωνίας...Ως εκεί...Το να χρησιμοποιούνται κατά κόρον ως κύριο μέσο άσκησης πολιτικής είναι κατάντια με όλη τη σημασία της λέξεως...

Τρίτη 21 Απριλίου 2009

Απεργία πείνας...χωρίς προβολή...

Εδώ και 68 ημέρες στο κέντρο της Αθήνας, συμβαίνει ένα πολύ σημαντικό γεγονός με πολλές προεκτάσεις, το οποίο όμως τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης αποκρύπτουν επιμελώς. Βλέπετε δυστυχώς υπάρχει ακόμη ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού που εξακολουθεί και ενημερώνεται από την τηλεόραση. Η τελευταία όμως χαλιναγωγεί τις συνειδήσεις μας και μας παρέχει τις ειδήσεις που αυτή καθορίζει κάθε φορά. Για αυτό το λόγο μου αρέσει ο κόσμος του Internet. Διότι μέσα στις υπερβολές του, δεσπόζει ακόμη η ελευθερία της σκέψης και της πληροφόρησης, πέρα από δεσμεύσεις και περιορισμούς.
Το γεγονός στο οποίο αναφέρομαι φυσικά είναι η επί 68 ημέρες απεργία πείνας που διενεργεί στο κέντρο της Αθήνας ένας επιχειρηματίας που ονομάζεται Θεόδωρος Τενέζος. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε πριν κάποια χρόνια μια βιομηχανική επιχείρηση στην Ελλάδα, η οποία όμως βλέπετε έκανε το λάθος να ανταγωνιστεί με τους μεγαλοκαρχαρίες του τομέα. Οι πανίσχυροι αντίπαλοι του με άνομες και ύπουλες μεθόδους φρόντισαν να καταστρέψουν τον εν λόγω άνθρωπο και να του διαλύσουν την επιχείρηση. Βλέπετε φίλοι μου στην Ελλάδα οι μεγαλοεπιχειρηματίες εξουσιάζουν τα πάντα και έχουν τη δυνατότητα με κάθε τρόπο να επιβάλουν τα θέλω και τις επιδιώξεις τους πατώντας κυριολεκτικά επί πτωμάτων. Όσοι επιθυμούν περισσότερες πληροφορίες για την συγκεκριμένη υπόθεση, ας απευθυνθούν στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις που θα παραθέσω στο τέλος της δημοσίευσης.
Αυτό το γεγονός το έχουν αποκρύψει παντελώς άπαντα τα ελληνικά κανάλια πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ενώ το ίδιο φυσικά πράττει και η κρατική τηλεόραση. Την ίδια στιγμή μας παρουσιάζουν κάθε απαράδεκτη είδηση για να μας αποχαυνώσουν και να μας κοιμίσουν Στα δελτία ειδήσεων υπάρχει χώρος για στημένες συνεντεύξεις, προσποιητούς διαξιφισμούς, lifestyle θέματα, αγιογραφίες άχρηστων ανθρώπων, καλυμμένες και γκρίζες διαφημίσεις, απόψεις αστήρικτες και επικίνδυνες. Όλα αυτά υπάρχουν σε μεγάλη αφθονία στα πλαίσια των δελτίων ειδήσεων. Σε γενικές γραμμές, εμείς παρακολουθούμε ότι ακριβώς εξυπηρετεί τον εκάστοτε επιχειρηματία καναλάρχη, ο οποίος για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του χρησιμοποιεί την πληροφόρηση κατά το δοκούν. Αλλά ήθελα να ήξερα, οι μεγαλοδημοσιογράφοι που υποτίθεται ασκούν κριτική και νοιάζονται για το λαό, γιατί δεν αναφέρουν τέτοια θέματα...; Αλλά θα μου πείτε, πως αυτοί νοιάζονται μόνο για τις βίλες τους, τα κότερα τους και την ακριβή και χλιδάτη ζωή τους, αδιαφορώντας για την ενημέρωση και το κοινό καλό...Την ίδια στιγμή έχουν μεταδώσει το γεγονός μια σειρά από διεθνή δίκτυα παγκόσμιας εμβέλειας, ενώ τα εγχώρια μέσα σιωπούν...
Θα με ρωτήσετε ενδεχομένως αν είμαι σίγουρος πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει δίκιο...Δεν ξέρω...Αυτό που γνωρίζω είναι πως για 68η ημέρα, συνεχίζει την απεργία πείνας θέλοντας να περάσει ένα μήνυμα, το οποίο κανείς δεν μεταφέρει στον ελληνικό λαό, εκτός από τα ελληνικά blogs!! Αυτά που καταγγέλλει ο συγκεκριμένος άνθρωπος για επιχειρηματίες, πολιτικούς και ανεξάρτητες αρχές (επιτροπή ανταγωνισμού) είναι πρωτοφανή και ανήκουστα. Φυσικά όλες οι καταγγελίες είναι επώνυμες. Εκτός όλων των άλλων καταγγέλλει αθέμιτο ανταγωνισμό, συμφωνίες τιμών και μια σειρά από άλλες παράνομες κινήσεις. Αν ισχύουν έστω και στο ελάχιστο θα πρέπει να λογοδοτήσουν πάρα πολλοί άνθρωποι. Αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει συγκινηθεί καμία δικαστική αρχή, ούτως ώστε να τον ρωτήσει αν αυτά που καταγγέλλει μπορεί να τα αποδείξει κιόλας. Ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να μιλά για ύποπτες συναλλαγές με τη συνδρομή δικαστικών αρχών και δεν μου μοιάζει για τρελός, άρα κάπου υπάρχει αλήθεια σε όλα αυτά, ειδάλλως οι θιγόμενοι θα πρέπει να προχωρήσουν σε αγωγές για συκοφαντική δυσφήμιση. Αλλά δεν κινείται κανείς και αυτό σίγουρα κάτι δείχνει...
Αλλά και για τον καθένα μας ξεχωριστά μια τέτοια κίνηση μπορεί να προσφέρει μια σειρά από διδάγματα και νοήματα, για αυτό και πολύς απλός κόσμος συρρέει για συμπαράσταση στον απεργό πείνας. Μας δίνει το μήνυμα της αντίστασης κατά της παρανομίας, του μουδιάσματος της συνείδησης μας, του βολέματος και της προσωπικής καλοπέρασης... Διότι κάποιοι μας έχουν υποσχεθεί ισονομία και κοινωνική δικαιοσύνη, μα δυστυχώς όλα αυτά έχουν μείνει στα λόγια. Αντιθέτως όλοι παρατηρούμε να συγκεντρώνονται όλα τα κεφάλαια στα χέρια ολίγων εκλεκτών, την ίδια στιγμή που οι ίδιοι άνθρωποι δε λογοδοτούν ποτέ στη δικαιοσύνη ότι και να πράξουν. Βλέπετε οι περισσότεροι έχουν φροντίσει παράλληλα με την επιχείρηση τους να έχουν στην κατοχή τους μέσα μαζικής ενημέρωσης και να είναι κύριοι χορηγοί πολιτικών κομμάτων. Με όλες αυτές τις ενέργειες καταφέρνουν να βουλώνουν όλα τα στόματα και να κρατούν τον ελληνικό λαό σε πλήρη μεσάνυχτα, για να συνεχίζουν να προωθούν τα συμφέροντα τους...
υγ1 Κάποιοι θεωρούν τέτοιες ενέργειες ως ανούσιες και υποκριτικές. Εγώ απλά θεωρώ πως μας παρέχουν φωτεινά παραδείγματα για το μέλλον. Διότι αν δεν αντιδράσουμε τότε το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο...
υγ2 Αν δεν υπήρχαν τα blogs και ελάχιστοι δημοσιογράφοι (κυρίως μικρών καναλιών) δεν θα ήξερε κανείς αυτό το περιστατικό. Η χούντα της ενημέρωσης και ο φυλακισμός των συνειδήσεων σε όλο τους το μεγαλείο...
υγ3 Για όσους θέλουν περισσότερες πληροφορίες για την υπόθεση ας απευθυνθούν στις εξής ιστοσελίδες...: http://tenezos.blogspot.com/, http://www.stopcartel.org/gr/en.php
υγ4 Την ίδια στιγμή κάποιοι μεγαλοδημοσιογράφοι υποτίθεται πως διενεργούν έρευνες για τις αυξημένες τιμές και τη λειτουργία των καρτέλ...Ήθελα να ήξερα ποιον νομίζουν πως κοροϊδεύουν..

Ο αδικημένος,εσωστρεφής και χαρισματικός κύριος Παρασκευάς Άντζας...

Η δύναμη των Μ.Μ.Ε. στη φτωχή ποδοσφαιρικά Ελλάδα είναι τεράστια. Οι αθλητικές εφημερίδες στην πραγματικότητα είναι αυτές που δίνουν τον τόνο και καθορίζουν την επικαιρότητα. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, τις τελευταίες μέρες έγινε γνωστό πως δύο παίχτες του Ολυμπιακού πρόκειται να σταματήσουν φέτος την ποδοσφαιρική τους καριέρα. Και ενώ για τον Τζόρτζεβιτς μας έχουν πρήξει για την προσφορά του και το μεγαλείο του, για τον Παρασκευά Άντζα δεν ακούγεται κουβέντα. Δεν ξεχνώ φυσικά την υπόσχεση μου και πολύ σύντομα θα αναφερθώ στην υποτιθέμενη προσφορά του Τζόλε και τα παραμύθια που τη συνοδεύουν. Αισθάνομαι όμως αυτή τη στιγμή να γράψω κάποιες σκέψεις μου διανθισμένες από γεγονότα για τον χαρισματικό, παρεξηγημένο και εσωστρεφή ποδοσφαιριστή που ακούει στο όνομα Παρασκευάς Άντζας...
Ο Άντζας λοιπόν φίλοι μου, πρωτοέκανε γνωστό το όνομα του στο καλύτερο εργοστάσιο παραγωγής και πώλησης ποδοσφαιρικών ταλέντων που υπάρχει στην Ελλάδα και δεν είναι άλλο από την Ξάνθη του Πανόπουλου...Εκεί τον είδε ο Ολυμπιακός και το 1998 κατάφερε και τον έκανε δικό του, χωρίς πάντως να προκληθεί και φρενίτιδα ενθουσιασμού στους φίλους του...Από την πρώτη στιγμή που είδαμε τον Παρασκευά με την ερυθρόλευκη φανέλα στο γήπεδο, καταλάβαμε όλοι ποιο ήταν το βασικό μειονέκτημα του. Ο Άντζας ανέκαθεν ήξερε πολύ περισσότερη μπάλα, από αυτή που απαιτείται στην Ελλάδα για τη θέση του κεντρικού αμυντικού...Κατά την ταπεινή μου άποψη είναι ο πιο προικισμένος αμυντικός τεχνικά που έχω δει εγώ ποτέ στη ζωή μου στο ελληνικό ποδόσφαιρο, για αυτό και μπορούσε άνετα να αγωνιστεί και ως αμυντικό χαφ. Αυτό το χαρακτηριστικό τον όπλιζε με μια απίστευτη αυτοπεποίθηση, η οποία πολλές φορές κατέληγε σε κακό για την ίδια του την ομάδα. Για παράδειγμα τότε δεν πετούσε ποτέ την μπάλα πλάγιο άουτ, αλλά προτιμούσε να την κατεβάσει και να πάρει το ρίσκο να την προωθήσει με κοντινή πάσα...Από την πρώτη του εξαετία στο λιμάνι ο πολύς κόσμος θυμάται δύο κυρίως στιγμιότυπα, εγώ όμως θα αναφέρω και άλλα δύο που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον, όπως τα θυμάμαι μέσα από το γήπεδο. Ο πολύς κόσμος θυμάται την περιβόητη σκηνή από το ντέρμπι της Ριζούπολης όπου σε μια διεκδίκηση ο Άντζας καβαλάει τον Σωτήρη Κυργιάκο. Αυτό το φωτογραφικό ενσταντανέ θεωρείται από πολλούς ως το κορυφαίο στιγμιότυπο που αποτύπωνε την παντοκρατορία του Ολυμπιακού. Πολλοί επίσης θυμούνται τη μεγάλη του εμφάνιση την ίδια χρονιά στο ντέρμπι του πρώτου γύρου στη Λεωφόρο, όπου επικράτησε ο Παναθηναϊκός ελέω Κατεργιαννάκη για όσους θυμούνται. Σε αυτό το ματς ο Παρασκευάς αγωνίζεται ως αμυντικός μέσος και δημιουργεί το δεύτερο αυτογκόλ, ενώ δεν αφήνει να φανεί στο ελάχιστο η απουσία σε εκείνο το παιχνίδι του Κριστιάν Καρεμπέ...
Εγώ έχω πολύ δυνατά στη μνήμη μου δύο στιγμιότυπα που αποδείκνυαν την επιπολαιότητα του... Δεν ξέρω πόσοι θυμάστε το Ολυμπιακός Α.Ε.Κ. 4-1 στο Ολυμπιακό Στάδιο (όπου έβαλε γκολ μέχρι και ο γύπας Γκαμπριέλ Άλβες...!!!). Σε αυτό το ματς ο Ολυμπιακός έχει κάνει το καλύτερο αρχικό εικοσάλεπτο του σε ντέρμπι. Ο Ατματζίδης έχει πιάσει τα άπιαστα, ο Ολυμπιακός πιέζει ασφυκτικά, ο Άντζας προωθείται πολύ συχνά και σε μια αντεπίθεση ο Νικολαΐδης ανοίγει το σκορ από το πουθενά. Φυσικά ο Άντζας έλειπε από το κέντρο της άμυνας, καθώς είχε απορροφηθεί στο επιθετικό παιχνίδι,αφήνοντας ακάλυπτα τα νώτα της ομάδας. Δεν μπορείτε ειλικρινά να φανταστείτε τις φωνές που του βάζει μετά από αυτό ο Μαντζουράκης....Το δεύτερο περιστατικό ήταν ένα εντελώς ανόητο και χαζό πέναλτι που παραχωρεί στο Βρύζα σε νοκ άουτ ματς με τον Π.Α.Ο.Κ. στο Ο.Α.Κ.Α. (το πρώτο ματς του Μπάγεβιτς κόντρα στο Θρύλο). Οι αποδοκιμασίες του κόσμου ήταν έκδηλες, καθώς ο Άντζας σε μια φαινομενικά ακίνδυνη φάση, κοντά στη γραμμή του άουτ έκανε ένα τάκλιν στα πόδια του Βρύζα και έδωσε την ευκαιρία στο Δικέφαλο να ισοφαρίσει...Όλα αυτά δείχνουν την επιπολαιότητα του εκείνα τα πρώτα χρόνια...
Οι επόμενες χρονιές ήταν σαφώς καλύτερες και πιο ώριμες για αυτόν. Ώσπου φτάνουμε στο φθινόπωρο του 2003!! Σαν βόμβα πέφτει η είδηση ότι ο Άντζας επιθυμεί να αφήσει τον Ολυμπιακό και να γυρίσει στη γενέτειρα του τη Δράμα... Για τα αίτια που τον οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση έχουν ακουστεί πάρα πολλά, αλλά εγώ δεν δίνω βάση σε σκανδαλοθηρικές φήμες και έτσι δεν αναφέρω τίποτα...Άλλωστε ακόμα και ολυμπιακάρες μεγαλοδημοσιογράφοι που αναφέρθηκαν αβάσιμα σχετικά, υποχρεώθηκαν στη συνέχεια να ζητήσουν δημόσια συγνώμη για να αποφύγουν τις αγωγές...Το σίγουρο είναι πως αυτή η απόφαση προϋπέθετε κότσια και τόλμη, τη στιγμή μάλιστα που ο Άντζας ήταν ήδη βασικότατο στέλεχος της εθνικής ομάδας και το ευρωπαϊκό του 2004 απείχε μόλις λίγους μήνες...Στον δε Ολυμπιακό η φυγή του στοίχισε ανεπανόρθωτα αγωνιστικά. Τη θεωρώ ως έναν από τους λόγους που έφεραν μετά από λίγες ημέρες την περιβόητη επτάρα στο Τορίνο...
Ευτυχώς πάντως που δεν κράτησε το λόγο του τότε για την οριστική του αποχώρηση από το ποδόσφαιρο και ύστερα από ένα εξάμηνο στη Δόξα επέστρεψε στην Ξάνθη. Τα χρόνια που αγωνίστηκε εκεί όλοι είδαμε έναν πραγματικά ανανεωμένο, στιβαρό και έμπειρο Παρασκευά Άντζα... Ήταν πλέον μακράν ο καλύτερος αμυντικός του πρωταθλήματος και είχε βελτιωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Για αυτό το λόγο το καλοκαίρι του 2007 συμφώνησε να επιστρέψει στο λιμάνι της καρδιάς του, για να συνεχίσει ότι είχε αφήσει στη μέση το 2003. Μάλιστα ενώ αυτή η μεταγραφή είχε στην ουσία κλείσει καιρό πριν, η διοίκηση ήθελε να την ανακοινώσει μαζί με κάποια άλλη πιο ηχηρή για να την περάσει στα ψιλά. Απίστευτα πράγματα που δείχνουν ανίδεους και άσχετους ανθρώπους που ενδιαφέρονται μόνο για τις πωλήσεις φανέλας και τα εμπορικά ονόματα, ενώ μιλάμε μακράν για τον κορυφαίο κεντρικό αμυντικό του πρωταθλήματος...
Αυτά τα δύο χρόνια ήταν γεμάτα από μεγάλες,στιβαρές και σοβαρές εμφανίσεις. Ο Παρασκευάς έχει αλλάξει και έχει πλέον γίνει σοφότερος. Έχει πάψει πλέον να κάνει ανόητα τάκλιν,το παιχνίδι του χαρακτηρίζεται από αυταπάρνηση,θέληση και πάθος, ενώ δε διστάζει να πετάει την μπάλα πλάγιο άουτ για να μη διακινδυνεύσει η ομάδα του τίποτα χειρότερο...Ήταν πλέον ένας έμπειρος και ώριμος ποδοσφαιριστής. Φυσικά όταν βριζόταν εμετικά και χυδαία πέρυσι στη Λεωφόρο,δεν δίστασε να απευθύνει χειρονομίες στο πλήθος, ενώ φυλούσε και ένα γκολ στο δεύτερο γύρο για τον Παναθηναϊκό στο Καραΐσκάκη...


Εδώ και δύο μήνες ακούγεται πως σκέφτεται να σταματήσει το ποδόσφαιρο, ή τουλάχιστον να συνεχίσει για έναν τελευταίο χρόνο στη Δράμα...Ο ίδιος δεν το έχει πει δημόσια, αλλά φαίνεται πως έχει ήδη λάβει τις αποφάσεις του, αφού δεν πείστηκε ούτε στη σημερινή συνάντηση του με τη διοίκηση του Ολυμπιακού...Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η ιστορία και η ποδοσφαιρική διαδρομή του Παρασκευά Άντζα στο ελληνικό ποδοσφαιρικό στερέωμα....
Θεωρώ πως κάθε πραγματικά σπουδαίος άνθρωπος θα πρέπει να βρίσκει το σωστό και κατάλληλο timing για την αποχώρηση του από την ενεργό δράση. Ο Άντζας ίσως να το παρακάνει αποχωρώντας από την ηλικία των 33 χρονών. Αλλά ο ίδιος σίγουρα ξέρει καλύτερα από τον καθένα το τι είναι καλύτερο και είμαστε όλοι βέβαιοι πως τελικά θα πράξει αυτό που πραγματικά επιθυμεί ο ίδιος... Άλλωστε από το να τον βαρεθούμε (όπως τον Τζόλε) χίλιες φορές καλύτερα να αποχωρήσει ενώ είναι ακμαίος και μπορεί να αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο για τουλάχιστον άλλα δύο ακόμη χρόνια. Το ίδιο άλλωστε έπραξε και το καλοκαίρι με την Εθνική ομάδα και για αυτό αποχώρησε νωρίς, έχοντας ευθιξία και φιλότιμο τη στιγμή που άλλοι δεινόσαυροι συνεχίζουν να εκπροσωπούν τα εθνικά χρώματα...
Εν κατακλείδι, θα πρέπει να αναφέρω το εξής. Ο Άντζας πάντοτε υπήρξε κλειστός χαρακτήρας και εντελώς αντιδημοσιογραφικός τύπος, αλλά και συνάμα καλό παιδί που δε συμμετείχε ποτέ σε κλίκες αποδυτηρίων. Για αυτό αποχώρησε νωρίς από την εθνική ομάδα..Για αυτό δεν θα γραφτούν ποτέ αγιογραφίες για την αξία του στον τύπο. Διότι ο ίδιος επέλεξε να μην έχει σχέσεις με δημοσιογράφους και για αυτό π. χ. η πιθανή αποχώρηση του Ντομί παίζεται πιο πολύ στον τύπο από την αποχώρηση του Άντζα...Αλλά ας είναι...Ελπίζω ακόμη και τώρα να ανακαλέσει την απόφαση του, αλλά ακόμη και έτσι όλοι οι απλοί φίλαθλοι θα τον θυμόμαστε για πάντα και σε κάθε περίπτωση με πολύ μεγαλύτερο σεβασμό από ότι τον κάθε τυχάρπαστο γλείφτη και κλικαδόρο των αποδυτηρίων...

υγ1 Ελπίζω να θυμάστε ποια βασική προϋπόθεση είχε θέσει ο ίδιος πριν δώσει την οριστική του συγκατάθεση για την επιστροφή του στο λιμάνι...
υγ2 Σε μια εποχή που όλοι διψούν για προβολή και συνεντεύξεις, ο Άντζας μιλάει μια φορά κάθε χρόνο. Αλλά αν σκεφτείτε πόσα τράβηξε από τους δημοσιογράφους, θα κατανοήσετε γιατί τον θεωρούν ακατάδεχτο...Ας πρόσεχαν όμως...
υγ3 Την ίδια στιγμή οι δημοσιογράφοι γράφουν διθυραμβικά σχόλια για τον κάθε Τζόρτζεβιτς, Κυργιάκο, Δέλλα, Γιαννακόπουλο κλπ κλπ. Είναι άραγε τυχαία όλα αυτά...;
υγ4 Κάποιοι τον αποκαλούν αυτοκαταστροφικό...Ίσως και να είναι έτσι...Αλλά είναι προτιμότερο πάντοτε να ακολουθείς τα συναισθήματά σου, κόντρα στη λογική με την οποία σε υποχρεώνουν να συμβιβαστείς και να συνυπάρξεις...


Δευτέρα 20 Απριλίου 2009

Έλληνες οδηγοί vs Απόντες υπεύθυνοι

Κατευθυνόμενος προς τον προορισμό μου για το τριήμερο του Πάσχα, διέσχισα την εθνική οδό Αθηνών Κορίνθου και στην αναχώρηση και στην επιστροφή. Και τις δύο φορές κινήθηκα σε αυτή σε ώρες μέγιστης αιχμής και κυκλοφοριακού οργασμού και αυτό μου προσέφερε την δυνατότητα να γίνω αυτόπτης μάρτυρας κάποιων καταστάσεων, σε σχέση με τη γενικότερη συμπεριφορά του Έλληνα. Αυτές τις παρατηρήσεις σκοπεύω να παραθέσω στη συγκεκριμένη δημοσίευση, για να καυτηριάσω κάποιες συμπεριφορές, τις οποίες βρίσκω αχαρακτήριστες και επιεικώς απαράδεκτες. Βέβαια όσοι είστε τακτικοί αναγνώστες του φτωχού συγγενή, θα γνωρίζετε πως τις περισσότερες φορές η κριτική μου εστιάζεται στα κακώς κείμενα του κράτους και άλλων παραγόντων. Αυτή τη διαφορά θα αναφερθώ κατά κύριο λόγο στη συμπεριφορά του Έλληνα πολίτη και στην απαράμιλλη έλλειψη κοινής λογικής που τον διακρίνει...
Το μεγαλύτερο πρόβλημα και στις δύο διαδρομές εντοπιζόταν στα διόδια. Και τη Μ. Παρασκευή αλλά και σήμερα, παρατηρήθηκε μια ανάσχεση της κυκλοφορίας για περίπου 45 λεπτά στις συγκεκριμένες περιοχές. Προσωπικά, το βρίσκω εξωφρενικό και απαράδεκτο να πληρώνουμε το αντίτιμο των 2,80 Ευρώ στα διόδια για μια διαδρομή Αθήνα Κόρινθος και τούμπαλιν. Σε σχέση με την ποιότητα του δρόμου και τις λοιπές υπηρεσίες, η συγκεκριμένη τιμή αποτελεί καθαρή κλοπή. Από τη στιγμή που δεν έχει εφευρεθεί ακόμη κάποιος τρόπος για να γλιτώσουμε το χαράτσι αυτό, θα πρέπει οι υπεύθυνοι να ψάξουν να βρουν άμεσα τρόπους για να πάψει να υφίσταται ο κόσμος μια τόσο μεγάλη ταλαιπωρία. Κατανοώ πως με την ιδιωτικοποίηση των πάντων οι καινούριοι ιδιοκτήτες έχουν ως γνώμονα μόνο το κέρδος και δεν είναι σε θέση να ανοίξουν τα διόδια. Ας βρουν τότε άλλες λύσεις διότι η οργή του κόσμου έχει ξεχειλίσει. Σήμερα, σαν να δόθηκε ένα αόρατο σύνθημα και όλοι οι οδηγοί ξεκίνησαν να κορνάρουν μπροστά στα διόδια μπας και ιδρώσει το αυτί κάποιου υπευθύνου, διότι φυσικά οι εργαζόμενοι δεν έχουν ευθύνη. Άλλωστε ο Β. Παπακωνσταντίνου το έχει πει από παλιά σε ένα τραγούδι του:.."Οδός Ελλήνων...οδός απόντων υπευθύνων..." . Τις επόμενες φορές όμως φαντάζομαι πως οι αντιδράσεις δεν θα περιοριστούν σε ένα απλό κορνάρισμα...
Αυτά για τους υπευθύνους...Περνάμε τώρα στην ατομική ευθύνη του καθενός από εμάς και τον τρόπο που κινείται στο οδόστρωμα...Ξεκινώντας, θα πρέπει να αναφέρω πως η χρήση μοτοσικλέτας στην εθνική οδό, όπως και στην πόλη είναι ένας τρόπος αποφυγής της κίνησης. Φυσικά η όλη διαδικασία ενέχει μια σειρά από κινδύνους για τους οποίους είναι ενήμερος ο κάθε ένας, για αυτό και τουλάχιστον η χρήση κράνους θεωρείται δεδομένη...Αμ δε...Είδα με τα μάτια μου τρεις περιπτώσεις (δύο στην εθνική οδό και μία στα πρόθυρα της), όπου μοτοσικλετιστές ναι μεν φορούσαν κράνος, αλλά είχαν συνεπιβάτη τους παιδιά χωρίς κράνος. Δεν υπάρχει περισσότερο εγκληματική ανοησία από αυτό το γεγονός. Το να θέτεις σε τέτοιο κίνδυνο μια ζωή ενός πρώιμου εφήβου είναι ειδεχθές έγκλημα κατά την άποψη μου, αλλά δυστυχώς φαίνεται πως υπάρχουν κάποιοι που δεν μπορούν ή δε θέλουν να το κατανοήσουν...Δυστυχώς, έρχονται πρώτα τα χειρότερα και στη συνέχεια συμμορφωνόμαστε, αλλά τότε είναι πολύ αργά...
Μια άλλη έκφανση καθημερινής οδηγικής τρέλας είναι η χρήση της βοηθητικής λωρίδας εκτάκτου ανάγκης(τέρμα δεξιά..) από πλήθος οδηγών, γεγονός που αποτελεί παράβαση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Κατανοώ πως πολλοί προσπαθούν να βρουν τρόπους να αποφύγουν την κίνηση και για αυτό προβαίνουν σε αυτή την ενέργεια. Όπως επίσης και για μας που δεν την χρησιμοποιούμε ποτέ, τέτοιες ενέργειες από άλλους είναι πολλές φορές ευεργετικές καθώς αυξάνουν και επεκτείνουν το ωφέλιμο πλάτος του δρόμου...Αλλά πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε όλοι πως η συγκεκριμένη λωρίδα είναι βοηθητική σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Μου χει τύχει παλιότερα να έχει συμβεί ένα ατύχημα 2 χιλιόμετρα μπροστά μου στην εθνική οδό και να μην μπορούν τα ασθενοφόρα και η άμεση δράση να προσεγγίσουν το σημείο, λόγω του ότι κάποιοι έξυπνοι βρίσκονταν στην λωρίδα ασφαλείας...
Η τελευταία παρατήρηση αφορά μια είδηση που διάβασα περίπου πριν καμιά ώρα και αναφέρει πως στην έξοδο για το Πάσχα τα περισσότερα θανατηφόρα δυστυχήματα συνέβησαν μέσα στις πόλεις, που ήταν άδειες λόγω της μεγάλης φυγής των εκδρομέων. Όλοι όσοι ταλαιπωρούμαστε καθημερινά στους δρόμους της Αθήνας, σε κάποιες τέτοιες περιπτώσεις θέλουμε να βγάλουμε το άχτι μας. Αλλά είναι λυπηρό να το παρακάνουμε σε τέτοιο βαθμό, που να προκαλούνται τόσα πολλά ατυχήματα στους αστικούς δρόμους, από ανθρώπους που μεθούν και σκορπούν τον τρόμο, καταστρέφοντας τη ζωή τους μια για πάντα...
Αυτές οι λίγες παρατηρήσεις από εμένα, που προέκυψαν από γεγονότα που παρατήρησα τις τελευταίες μέρες...Δεν παριστάνω τον κριτή των πάντων, αφού και εγώ δεν είμαι διαφορετικός από το μέσο όρο των Ελλήνων οδηγών, το παραδέχομαι. Αλλά θα πρέπει κάποτε να κατανοήσουμε πως η συμμόρφωση στους οδικούς κανόνες είναι εκ των ουκ άνευ...Θα μου πείτε όλα τα άλλα είναι τέλεια καμωμένα στους ελληνικούς δρόμους; Φυσικά και όχι, άλλωστε αναφέρθηκα σχετικά σε ανάλογη δημοσίευση πριν από περίπου μία εβδομάδα...Αλλά μαζί με τα άλλα, ας αναλογιστούμε την προσωπική μας ευθύνη...
υγ1 Μόλις πριν λίγα λεπτά (και ενώ είχα σχεδόν ολοκληρώσει το κείμενο) διάβασα πως σταδιακά στην Αθηνών Κορίνθου οι υπεύθυνοι προβαίνουν σε μικρές απελευθερώσεις των διοδίων για να αποσυμφορηθεί η κατάσταση. Κάτι είναι και αυτό. Φαίνεται πως τα έντονα κορναρίσματα και παράπονα έπιασαν κάποιο τόπο...
υγ2 Όλες αυτές οι σκέψεις δεν αποτελούν σοφίες σε καμία περίπτωση, αλλά γεγονότα που συμβαίνουν καθημερινά στους ελληνικούς δρόμους...
υγ3 Δεν περιμένω να αλλάξουν πολλά πράγματα. Από τη στιγμή που το ίδιο κράτος δεν ασχολείται με τη βελτίωση της εκπαίδευσης των οδηγών και ενδιαφέρεται μόνο για εισπρακτικά μέτρα (διπλώματα, κλήσεις, διόδια), είναι μαθηματικά βέβαια πως όλα θα μείνουν ως έχουν...Για αυτό δίνω και τόση μεγάλη έμφαση στην προσωπική ευθύνη, καθώς ίσως και να είναι ο μοναδικός τρόπος διαφυγής από το αδιέξοδο...
υγ4 Προσεχώς (σε 10 περίπου ημέρες) είναι το τριήμερο της Πρωτομαγιάς, όπου επίσης αναμένεται μεγάλη έξοδος. Για να δούμε, θα βάλουν επιτέλους μυαλό οι υπεύθυνοι ή η κατάσταση θα παραμείνει ίδια και απαράλλαχτη;

Τέρμα το διάλλειμμα...τα κεφάλια μέσα...

Ο φτωχός συγγενής φίλοι μου είναι ξανά πίσω στις επάλξεις ύστερα από ένα πολύ όμορφο αλλά και κουραστικό τριήμερο... Από αύριο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και τα κεφάλια μέσα...Μπορεί το διάστημα των διακοπών να υπήρξε μικρής διάρκειας, αλλά ομολογουμένως ήταν πολύ ευχάριστο και διασκεδαστικό. Για να πούμε την αλήθεια ήταν το καλύτερο τονωτικό για να μπούμε όλοι στην τελική ευθεία για το καλοκαίρι με όρεξη και δύναμη. Μη φανταστείτε φυσικά ότι επιδόθηκα σε τίποτα έξαλλα πράγματα, ή ότι συμμετείχα σε φοβερές και παράξενες δραστηριότητες...Άλλωστε δεν είμαστε πλέον για τέτοια...Αλλά να ξέρετε πως οι ομορφότερες στιγμές και αναμνήσεις προέρχονται από απλά καθημερινά πράγματα, ίσως και επαναλαμβανόμενα, τα οποία δεν τα βαριέσαι με τίποτα όσα χρόνια και να περάσουν...Μιλώ από προσωπική πείρα, ύστερα από χρόνια μελέτης και περιπλανήσεων...!!!
Φυσικά για μια ακόμη φορά δεν αποφεύχθηκαν οι υπερβολές και οι καταχρήσεις...Αφού να φανταστείτε πως ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, αισθάνομαι πως η χοληστερίνη έχει ανεβάσει τόσο θεαματικά τα ποσοστά της στον οργανισμό μου, όπως ανέβηκαν τα ποσοστά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α όταν ανέλαβε την προεδρία του ο cool Αλέξης...Ας ελπίσουμε πως αυτή η αύξηση θα είναι παροδική όπως συνέβη και στη συγκεκριμένη περίπτωση. Για το αλκοόλ ας μην αναφερθούμε καλύτερα...
Αλλά φίλοι μου, αυτή είναι η ομορφιά και η γοητεία του ελληνικού παραδοσιακού Πάσχα...Με τις υπερβολές και τις καταχρήσεις του ο Έλληνας βρίσκει συνήθως τον τρόπο να περνά καλά, ξεπερνώντας έστω και παροδικά όλες τις σκοτούρες και τους προβληματισμούς που τον ταλαιπωρούν το υπόλοιπο διάστημα του έτους. Πέρα από αυτό, οι συγκεκριμένες ημέρες, που συνήθως συνοδεύονται από καλοκαιρινό καιρό, αποτελούν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Έλληνα να αποδράσει για λίγες ημέρες στην επαρχία..
Μακριά από όλα τα άλλα, ένας ακόμη λόγος που μου αρέσει το Πάσχα είναι αυτή η μεταβολή των συναισθημάτων και των καταστάσεων από σταύρωση σε ανάσταση...Τι εννοώ με αυτό;Ότι αποτελεί μια προσομοίωση της καθημερινής μας ζωής κατά κάποιο τρόπο (έστω και με μια γενναία δόση ποιητικής αδείας...). Όλοι μας ζούμε σκηνές Σταύρωσης στην καθημερινότητα μας. Στιγμές που νιώθουμε τα προβλήματα να μας απειλούν, στιγμές που η διάθεση μας βρίσκεται στο ναδίρ και στιγμές που τα εμπόδια της καθημερινότητας φαντάζουν ανυπέρβλητα και δυσβάσταχτα...Αλλά ευτυχώς συνήθως συμβαίνει μια ανάσταση, που αφήνει ακτίνες αισιοδοξίας και μας παρέχει ελπίδες και χαμόγελα για το μέλλον...
Αυτά τα ολίγα και ασήμαντα, ως πρώτη δημοσίευση του φτωχού συγγενή ύστερα από την ολιγοήμερη αποχή του...Ας έχουμε όλοι υγεία αλλά και υπομονή για να αντιμετωπίζουμε τα παράξενα που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας και να μην τα αφήνουμε να μας καταστρέφουν τη διάθεση...
υγ1 Συγχωρήστε μου το ολίγον γλυκανάλατο ύφος...Από την επόμενη κιόλας δημοσίευση ξεκινούμε δυναμικά και αγωνιστικά ξανά...
υγ2 Σκέφτομαι πως δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω Πάσχα μακριά από το χωριό...Βέβαια ισχύει και το ρητό : "μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες..."(και πιστέψτε με αγαπητοί μου αναγνώστες, το εφαρμόζω αυτό το ρητό στην κυριολεξία...!!!)
υγ3 Τις προσεχείς ημέρες, θα υπάρξουν και κάποιες βελτιώσεις στο χώρο αυτό, που έχουν σκοπό να τον κάνουν πιο όμορφο στο μάτι και πιο εύκολο στην ανάγνωση...Σύντομα...

Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Ο φ.σ. ..σας εύχεται Καλό Πάσχα...!!!

Ο φτωχός συγγενής σας αποχαιρετά προσωρινά και σας ανακοινώνει πως τις τρεις προσεχείς ημέρες θα απέχει από τις δημοσιεύσεις. Βλέπετε, θα εκδράμω και εγώ για την επαρχία για να περάσω τις ημέρες του Πάσχα κοντά στην ελληνική φύση. Η διακοπή μπορεί να είναι πολύ μικρή, αλλά είναι απαραίτητη για να πάρω μια μικρή ανάσα και εγώ σαν άνθρωπος. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως θα έχω τους δέκτες μου κλειστούς. Όπως έχουμε ξαναπεί, εμείς εδώ κάνουμε ...αληθινό και μάχιμο ρεπορτάζ... Αυτό σημαίνει πως οποιοδήποτε θέμα και να πέσει στην αντίληψη μου, θα το θίξω από Δευτέρα. Άλλωστε εδώ δεν είναι ειδησεογραφικό σάιτ για να με ενδιαφέρει να είμαι απόλυτα μέσα στην επικαιρότητα. Κύριο μέλημα μου είναι να σχολιάζω ειδήσεις και γεγονότα που είτε δεν γίνονται ευρέως γνωστά, είτε δεν σχολιάζονται με τον τρόπο που θα έπρεπε κατά την άποψη μου. Για αυτό να είστε βέβαιοι πως οι κεραίες είναι ανοιχτές και τα πάντα σημειώνονται....
Ας έχουμε όλοι μια ευτυχισμένη και χαρούμενη ανάσταση περνώντας καλά με τους φίλους και τους γνωστούς μας. Μα πάνω από όλα ας ευχηθούμε να συμβεί και στη ζωή μας μια ανάσταση, ούτως ώστε να βελτιωθούν οι συνθήκες επιβίωσης για όλους μας. Και να μην παραπονιόμαστε και μιζεριάζουμε μέρες που είναι...ας σκεφτούμε πως υπάρχουν και χειρότερα (μα θα στα πω αργότερα...), αλλά και αυτούς που δεν είναι πλέον κοντά μας. Καλό Πάσχα λοιπόν αγαπητοί αναγνώστες του διαδικτυακού τούτου τόπου, με υγεία και χαρά και χωρίς υπερβολές (αυτό το λέω κυρίως για μένα...)
υγ1 Σκεφτόμουν να ανεβάσω μια ανάρτηση με τους τίτλους από τα προσεχώς...Αλλά στη συνέχεια σκέφτηκα πως κάτι τέτοιο θα χαλούσε όλη τη μαγεία και την ομορφιά. Είναι άλλο να ξέρεις τι σε περιμένει και άλλο να μπαίνεις στο blog και να σκέφτεσαι..: για να δω, με τι θέμα ασχολείται πάλι αυτός ο παράξενος γκρινιάρης, δε συμφωνείτε φίλοι μου;
υγ2 Ξέρω πως γίνομαι βαρετός. Αλλά επειδή πολλοί μου ζητάτε διάφορες διευκρινήσεις μέσω e-mail και επειδή είναι δύσκολο να απαντώ ξεχωριστά σας προτείνω τούτο: Αν έχετε χρόνο, διαβάστε τις αρχικές αναρτήσεις του Φεβρουαρίου. Μέσα εκεί θα βρείτε αρκετές απαντήσεις για όλα αυτά...
υγ3 Πάσχα στα Εβραϊκά (τη γλώσσα του Γιοτάμ Χαλπερίν...) σημαίνει πέρασμα. Όντως για μένα προσωπικά αυτή η περίοδος είναι ως ένα βαθμό μεταβατική, καθώς σηματοδοτεί ένα πέρασμα σε καινούριες προσωπικές καταστάσεις και συνθήκες. Ας απολαύσουμε ήρεμα αυτές τις ημέρες και θα τα πούμε όλα εν καιρώ χωρίς διάθεση απόκρυψης...
υγ4 Σήμερα ήταν και μια προσωπική μου επέτειος (όχι ευχάριστη), αλλά ευτυχώς η μέρα πέρασε χωρίς προβλήματα....
υγ5 Ειλικρινά εύχομαι ότι καλύτερο σε όλους και εις το επανιδείν Δευτέρα απόγευμα, με τα μυαλά γεμάτα από καθαρό αέρα εξοχής και τα σώματα γεμάτα από χοληστερίνη...

Επίσκεψη στο ...Άγιο Όρος...

Βρισκόμαστε πλέον φίλοι μου μόλις λίγα βήματα πριν την Ανάσταση, καθώς σιγά σιγά η Μεγάλη εβδομάδα πλησιάζει την κορύφωση της και ολοκληρώνεται μαζί με αυτή μια ολόκληρη περίοδος. Κάτι τέτοιες μέρες, μου δημιουργείται μεγάλος προβληματισμός σε σχέση με τα θέματα στα οποία πρέπει να αναφερθώ. Για να πω την αλήθεια υπάρχει στον προγραμματισμό του φτωχού συγγενή μια πλειάδα πολυσυλλεκτικών θεμάτων, στα οποία σκοπεύω να αναφερθώ σύντομα. Αυτές τις μέρες όμως μου είναι δύσκολο να ασχοληθώ με πεζά πράγματα και για αυτόν ακριβώς το λόγο θα αναφερθώ σε κάτι σχετικά επίκαιρο και σύμφωνο με το κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδας...
Περίπου πριν από 20-25 ημέρες είχα την τύχη και συνάμα την ευλογία να βρεθώ για δεύτερη φορά στη ζωή μου για λίγες ημέρες στο Άγιο Όρος σαν επισκέπτης. Είναι πάντα μια έντονη εμπειρία να βρίσκεσαι στο συγκεκριμένο τόπο και προσωπικά συστήνω ανεπιφύλακτα ακόμα και σε αυτούς που δεν πιστεύουν, να επιδιώξουν να κάνουν μια επίσκεψη στο συγκεκριμένο τόπο. Μόνο οφέλη μπορεί να έχει μια τέτοιου είδους επίσκεψη. Στη συγκεκριμένη δημοσίευση μην περιμένετε από μένα θεολογική και πνευματική ανάλυση, ούτε και τους λόγους που με οδήγησαν εκεί. Άλλωστε στο...κήρυγμα πάντοτε ήμουν άχρηστος, ενώ όλα αυτά θεωρώ πως είναι καλύτερο να τα ανακαλύπτει ο καθένας μόνος του. Αυτό που θα προσπαθήσω να πράξω στις επόμενες γραμμές είναι να αναφερθώ σε μια σειρά από πράγματα και γεγονότα που είδα εκεί πέρα και που τα θεωρώ άξια αναφοράς και σχολιασμού...΄
Αυτό που μπορεί πρώτον να θαυμάσει στο συγκεκριμένο τόπο είναι η φυσική ομορφιά που το περιβάλλει...Μια ομορφιά τόσο ανεπιτήδευτη και τόσο παράξενη που σε βάζει σε αρκετές σκέψεις και σε περισυλλογή. Και τα λέει αυτά ένας άνθρωπος που έχει την τύχη και την τιμή να κατάγεται από το ...ομορφότερο χωριό της Ελλάδας. Πέρα από τις καλλιεργούμενες εκτάσεις υπάρχουν μια σειρά από παρθένα και απείραχτα δάση, τα οποία είναι άκρως εντυπωσιακά και χαίρεσαι να τα διασχίζεις πεζός, πηγαίνοντας από το μέρος στο άλλο...Αλλά και τα στενά μονοπάτια και τα πέτρινα δρομάκια που ενώνουν τους προορισμούς και περνούν πάνω από γέφυρες και δίπλα σε ρυάκια προσφέρουν μια αίσθηση άλλης διάστασης...Και το σπουδαιότερο το άφησα τελευταίο: είναι πραγματικά εντυπωσιακό και ανεξήγητο για μένα πως μπορούν να συνυπάρχουν στο ίδιο μέρος η θάλασσα και μια σειρά από δέντρα που αναπτύσσονται μόνο στα βουνά...Αυτός ο συνδυασμός φαντάζει παράξενος για κάθε απλό άνθρωπο που το παρατηρεί...
Ένας βασικός κανόνας που πρέπει να έχει στο νου του καθένας καλοπροαίρετος άνθρωπος που επισκέπτεται το Άγιο Όρος είναι πως θα δει τόσο φωτεινά όσο και άσχημα παραδείγματα. Μια απλή περιήγηση σε σκήτες και κελιά είναι ικανή να σου δώσει την ευκαιρία της γνωριμίας και της συνομιλίας με ανθρώπους πραγματικά φωτισμένους και ενάρετους. Ανθρώπους που μπορεί να είναι αγράμματοι ή γεροντάκια, αλλά έχουν ένα χάρισμα να σου μεταφέρουν συμβουλές και επισημάνσεις σε σχέση με τρέχοντα ζητήματα, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι από που προέρχεται όλη αυτή η ικανότητα. Τέτοιες φωτεινές περιπτώσεις υπάρχουν αρκετές εκεί πέρα αρκεί να μπορείς να τις ανακαλύψεις. Συνάμα με όλα αυτά, μπορείς να δεις και πολλά άσχημα παραδείγματα που είναι ικανά να σε σκανδαλίσουν και να σου δημιουργήσουν σκεπτικισμό και διάθεση απορίας. Για παράδειγμα σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να δει κανείς φαινόμενα εμπορευματοποίησης και να αισθανθεί πως υπάρχουν κάποιοι που έχουν ως κύριο μέλημα τα χρήματα. Αλλά στην περίπτωση αυτή ταιριάζει απόλυτα η ρήση ενός παλιού μου φίλου...το Άγιο Όρος μοιάζει σαν ένα μεγάλο περιβόλι. Στο περιβόλι μπορείς να βρεις δροσερά και ολόφρεσκα φρούτα και λαχανικά δίπλα σε ξερόχορτα και αγκάθια...Το θέμα είναι είναι να ξέρεις να επιλέγεις. Και να είσαι καλοπροαίρετος...Η τελευταία φράση δεν είναι του φίλου μου αλλά του φτωχού συγγενή..
Μεγάλη εντύπωση μου προξένησαν τόσο οι νεαροί μοναχοί στα μοναστήρια όσο και οι ταξιδιώτες που συνάντησα εκεί πέρα...Στον πολύ κόσμο έξω επικρατεί η στρεβλή άποψη πως κατά κύριο λόγο μοναχοί γίνονται άνθρωποι τους οποίους έχει αποβάλλει η κοινωνία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο..Εγώ αντιθέτως συνάντησα παιδιά πολύ ώριμα και συνειδητοποιημένα που θα μπορούσαν έξω να ζουν μια άνετη ζωή. Παρόλα αυτά προτίμησαν να αφοσιωθούν στον αγώνα της προσφοράς, της προσευχής και της υπακοής σε κάθε απλό αλλά και περίεργο επισκέπτη. Αυτοί επέλεξαν το δύσκολο δρόμο, κάτι που στους περισσότερους από εμάς μοιάζει με παραίτηση από τις δυσκολίες της ζωής, αλλά για αυτούς ίσως είναι μια λυτρωτική κατάσταση για την ψυχή τους.
Αξίζει στο σημείο αυτό να αναφέρω και δύο κουβέντες σε σχέση με τους επισκέπτες του Αγίου Όρους, τουλάχιστον όσο μπόρεσα εγώ να παρατηρήσω. Λοιπόν εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις οι περισσότεροι επεδείκνυαν πολύ μεγάλο σεβασμό στο χώρο αλλά και στο πρόγραμμα. Συνάμα, επικρατούσε μια κατάσταση μέσα στην οποία όλοι αισθάνονταν φίλοι με όλους. Είχα την τύχη να το διαπιστώσω και εγώ αυτό, αν και το φαινόμενο αυτό είχε επίδραση σε όλους. Φυσικά οι περισσότεροι εκ των επισκεπτών κατάγονταν από τη Βόρεια Ελλάδα και αυτό λέει πολλά. Ανάμεσα σε αυτούς που είδα, υπήρχαν αρκετά νέα παιδιά και έφηβοι. Ειλικρινά δεν περίμενα ότι θα υπήρχαν τόσοι νέοι άνθρωποι εκεί για επίσκεψη. Νέοι άνθρωποι με όνειρα και φιλοδοξίες, με προβλήματα και δυσκολίες που αναζητούσαν μια χείρα βοηθείας και μια κουβέντα συμβουλής και παρηγοριάς.
Τέλος η ηρεμία και η γαλήνη που αναβλύζει στο χώρο γενικότερα είναι άξια μνημόνευσης. Εκτός από τους ανθρώπους, το αξιοπρόσεκτο είναι πως αυτή η κατάσταση έχει περάσει και στο ζωικό βασίλειο. Τα πάντα κινούνται σε ρυθμούς καλοκουρδισμένου ρολογιού και το άγχος παραμένει απών. Αυτό μπορεί να το αντιληφθεί ο καθένας καθώς μένοντας έστω και για δύο ημέρες εκεί, χάνεις την αίσθηση του έξω κόσμου και σκέφτεσαι χωρίς να σε βασανίζουν και να σου τυραννούν το νου τα καθημερινά βάρη. Μόνο όταν παίρνεις το δρόμο του γυρισμού στην πεζή πραγματικότητα, αρχίζεις να κινείσαι ξανά στους γνώριμους σου ρυθμούς...
Αυτά σε γενικές γραμμές αισθανόμουν την ανάγκη να αναφέρω. Όπως ίσως θα παρατηρήσατε δεν αναφέρθηκα καθόλου στα κειμήλια του Αγίου Όρους,στις αγιασμένες μορφές του παρελθόντος, στις ακολουθίες που λαμβάνουν χώρα, ούτε και στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων εκεί, πράγματα που είναι πολύ πιο σημαντικά από αυτά που ανέφερα. Σκοπίμως πάντως το έπραξα αυτό, διότι ξεκαθάρισα από την αρχή πως αυτή η δημοσίευση δεν διεκδικεί σε καμία περίπτωση δάφνες θεολογικής ποιότητας και ανάλυσης. Σκοπός ήταν να αναφέρω κάποιες λεπτομέρειες ήσσονος σημασίας ενδεχομένως, οι οποίες μου προξένησαν εντύπωση προσωπικά.
Κλείνοντας να αναφέρω πως αξίζει πραγματικά για κάποιον να επισκεφτεί το Άγιο Όρος έστω και για πολύ λίγες ημέρες, καθώς τέτοιες επισκέψεις σου αφήνουν ανεξίτηλες εικόνες και παραστάσεις. Το φοβερό πάντως που συμβαίνει με εμένα είναι το ακόλουθο...: όταν βρίσκομαι εκεί έχω το νου μου στο πότε θα γυρίσω πίσω...και όταν γυρίζω πίσω, τότε αναπολώ τις αναμνήσεις της επίσκεψης μου εκεί...οξύμωρο θα μου πείτε, αλλά μήπως υπάρχει και κάτι φυσιολογικό και κανονικό σε σχέση με εμένα τον ίδιο...;;;

Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

Το αίσθημα της προσφοράς...

Επειδή το Πάσχα είναι πλέον προ των πυλών, αποφάσισα για λίγες ημέρες να συμμετέχω και εγώ στο εορταστικό κλίμα των ημερών και να αναφερθώ σε θέματα λίγο πιο ανάλαφρα από το συνηθισμένο ύφος και στυλ του φτωχού συγγενή, το οποίο έχετε συνηθίσει αυτούς τους μήνες. Επειδή λοιπόν οι μέρες είναι γιορτινές και επειδή δυστυχώς γύρω μας επικρατεί πολύ δυστυχία και ανέχεια, την περίοδο αυτή παρατηρείται μια αύξηση των εκδηλώσεων συμπαράστασης (οικονομικής και όχι μόνο) προς τους ανήμπορους και τους μη έχοντες ούτε τα βασικά. Και μη σας κάνει καμία εντύπωση φίλοι μου, διότι υπάρχουν πάρα πολλοί τέτοιοι άνθρωποι και ιδίως στην Αθήνα η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη και το μέλλον δυστυχώς δυσοίωνο. Είθισται λοιπόν τέτοιες μέρες να παρατηρούνται φαινόμενα φιλανθρωπίας και πολλά από αυτά λαμβάνουν χώρα από τους λεγόμενους επώνυμους και γνωστούς ανθρώπους της χώρας τούτης. Σε κάποια από αυτά θα επικεντρωθώ σε αυτήν την ανάρτηση, θίγοντας τις θετικές τους πτυχές αλλά και τις αρνητικές. Βλέπετε είναι στο αίμα μου η κριτική των κακώς κειμένων, τι να κάνω...
Θα ξεκινήσω με τις προσφορές που κάνουν αυτές τις ημέρες (αλλά και τις ημέρες των Χριστουγέννων) αθλητικοί σύλλογοι, γνωστοί ηθοποιοί ,καλλιτέχνες αλλά και διάφορες άλλες ομάδες διάσημων προσωπικοτήτων. Όλοι αυτοί είναι άνθρωποι με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, των οποίων η προσφορά αποτελεί ένα πενιχρό μέρος των συνολικών τους απολαβών. Καμιά φορά τέτοιου είδους προσφορές αγγίζουν τα όρια της κοροϊδίας, αλλά ...δε βαριέστε φίλοι μου, από το τίποτα.... Για παράδειγμα είναι λιγάκι προκλητικό μια ποδοσφαιρική ομάδα να προσφέρει 10000 Ευρώ σε ένα ίδρυμα παιδιών, τη στιγμή που αυτό το ποσό αφορά μόλις το ημερομίσθιο κάποιων εκ των μελών της. Όλοι θα επιθυμούσαμε φαντάζομαι, οι προσφορές να ήταν αρκετά υψηλότερες και πιο χρήσιμες. Αυτό που με πειράζει εμένα είναι κάτι άλλο. Είναι υποκριτικό (για να μην πω τίποτα βαρύτερο μέρες που είναι) σε κάθε βήμα τους αυτοί οι άνθρωποι να καλούν τις τηλεοπτικές κάμερες. Καταλαβαίνω το ενδιαφέρον των δημοσιογράφων για τους ανθρώπους του θεάματος, αλλά μια προσφορά δεν έχει και τόση μεγάλη αξία όταν διαφημίζεται σε τόσο μεγάλο βαθμό. Άλλωστε όπως προστάζει και η λαϊκή σοφία..."κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό". Φυσικά δεν αποτελεί πρόθεση μου να γενικεύσω την κατάσταση, όπως επίσης γνωρίζω ότι πίσω από αυτές τις προσφορές υπάρχουν και άλλες καλυμμένες και κρυφές για το ευρύ κοινό...Ακόμη περισσότερο με ενοχλούν οι μεγάλοι επιχειρηματίες και οι κοσμικές κυρίες τους που διοργανώνουν εκδηλώσεις κατά της φτώχειας με τη συμμετοχή των κρατούντων του τόπου, αλλά και πολιτικών. Τις περισσότερες φορές τέτοιες εκδηλώσεις αποσκοπούν σε προβολή και τίποτα περισσότερο. Διότι αν μη τι άλλο, το βρίσκω οξύμωρο να έχεις αμέτρητες βίλες και σπίτια, έναν στόλο από κότερα, να κολυμπάς στις πισίνες σου και ταυτόχρονα να λες πως νοιάζεσαι για την καταπολέμηση της φτώχειας και της ανέχειας. Διότι τέτοιες δηλώσεις μπορούν να καλλιεργούν ένα φτιασιδωμένο φιλολαϊκό και κοινωνικό προφίλ, αλλά είναι σφόδρα επικίνδυνες για τα νεύρα και την ψυχική υγεία μας...Και όπως λέει και ο Μαχαιρίτσας σε ένα τραγούδι του ιδίως για τις κυρίες..."μέχρι να γίνεις η θεά που ονειρευόσουνα παιδούλα,να βάλεις σ'όλους τα γυαλιά, εσύ η αγία των φτωχών, η πιο ακριβοπληρωμένη τσούλα..."
Μια προσφορά χωρίς διαφήμιση και προβολή είναι αυτή που διενεργεί εδώ και κάποιες ημέρες το μεγαλύτερο ελληνικό blog, το γνωστό μας http://troktiko.blogspot.com/ . Σε συνεργασία με το Δήμο Αθηναίων (που γενικά του καταλογίζω πολλά, αλλά εδώ του βγάζω το καπέλο) προσφέρει πεντακόσιες μερίδες φαγητού στους αστέγους της Αθήνας καθημερινά. Η συγκεκριμένη κίνηση υπήρξε πρωτοποριακή, αν και διαφημίστηκε ελάχιστα για λόγους ανταγωνισμού από τα μεγάλα εκδοτικά συμφέροντα. Τέτοιες κινήσεις, αν και δεν επιλύουν σε καμία περίπτωση το πρόβλημα, συμβάλλουν στη βελτίωση της κατάστασης και δίνουν την απαραίτητη ώθησε σε ακόμη περισσότερους να ακολουθήσουν το παράδειγμα. Διότι μόνο ύστερα από συντονισμένες και κοινές ενέργειες είναι δυνατόν να αρχίζει να αλλάζει η κατάσταση. Το φοβερό σε σχέση με την περίπτωση αυτή, είναι το γεγονός πως οι μερίδες του φαγητού αποδεικνύονται καθημερινά πολύ λίγες και εξαντλούνται σε λίγα μόλις λεπτά. Και αυτό είναι ένας δείκτης της υπάρχουσας κατάστασης και της ανάγκης για βοήθεια...
Ύστερα από την αναφορά για κάποιες αξιέπαινες κατά τη γνώμη μου πρωτοβουλίες, αλλά και για κάποιες άλλες που υποτιμούν τη νοημοσύνη και το νοητικό μας επίπεδο, ας αναφέρω ελάχιστες σκέψεις σε σχέση με την προσωπική ευθύνη του καθενός Προς Θεού σκοπός μου δεν είναι να κάνω κήρυγμα, ίσα ίσα που όλα όσα γράφω αφορούν πρωτίστως εμένα τον ίδιο και στη συνέχεια τους άλλους. Είναι λοιπόν ανάγκη και εμείς να βοηθούμε τους συνανθρώπους μας, στο μέτρο φυσικά του δυνατού και όσο μας επιτρέπουν οι δύσκολοι καιροί που ζούμε. Διότι τέτοιες ενέργειες έχουν όφελος και σε εμάς τους ίδιους, καθώς μας παρέχουν εσωτερική ικανοποίηση και γαλήνη...
Κλείνοντας ας αναφέρω ένα προσωπικό παράδειγμα, που συνάμα αποτελεί και μία από τις φορές που ένιωσα περισσότερο χαρούμενος και ικανοποιημένος στη ζωή μου. Τα Χριστούγεννα του 2005 εργαζόμουν σε μια επιχείρηση με φρούτα και λαχανικά. Το αφεντικό την παραμονή των αργιών και αφού έβλεπε πως υπήρχαν αρκετά φρούτα που υπήρχε το ενδεχόμενο να χαλάσουν σε λίγες ημέρες, μας υπέδειξε να τα μοιράσουμε σε μια σειρά από κοινωφελή ιδρύματα της περιοχής (χαμόγελο του παιδιού κλπ).Φυσικά όλα τα πράγματα ήταν σε άριστη κατάσταση... Λοιπόν δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά των παιδιών και το βλέμμα τους όταν τους τα πήγαμε εκεί...Οι παιδικές φωνές, τα γέλια και τα ευχαριστήρια τόσο αυτών όσο και των ειδικών δεν είχαν τελειωμό...Ακόμα και τώρα, εγώ που είμαι πολυγραφότατος, αδυνατώ να περιγράψω τις στιγμές που εκτυλίχθηκαν μπροστά στα μάτια μου. Αυτά τα παιδικά χαρούμενα βλέμματα ήταν μια από τις πιο όμορφες στιγμές που έχω ζήσει ποτέ....Βέβαια τα συγχαρητήρια δεν ανήκουν σε εμάς, αφού εμείς το μόνο που κάναμε ήταν η διανομή, αλλά όπως και να χει τα παιδιά εμάς έβλεπαν(το μέλλον μου βέβαια στα φρούτα δεν ήταν ρόδινο και ανθηρό,αλλά δεν είναι της παρούσης αυτό το θέμα)...Βλέπετε λοιπόν τι συναισθήματα μπορεί να σου δημιουργήσει μια πράξη αφιλοκερδούς προσφοράς και πως κάποια πράγματα που μπορεί να είναι τελείως άχρηστα για σένα ενδέχεται να είναι ζωτικής σημασίας για τους άλλους. Αυτό μόνο ας αναλογιστούμε και ας μην μιζεριάζουμε μέρες που είναι...

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

Επέτειος θλίψης,αναμνήσεων και προβληματισμού...

Σήμερα φίλοι μου, για όσους δεν το έχουν πληροφορηθεί, είναι μια τραγική επέτειος για την Ελλάδα. Σαν σήμερα πριν από έξι ακριβώς χρόνια, στις 13 Απριλίου του 2003, 21 αθώοι μαθητές άφησαν την τελευταία τους πνοή στα Τέμπη, όταν μια νταλίκα φορτωμένη με νοβοπάν δίπλωσε και παρέσυρε το σχολικό λεωφορείο στο οποίο επέβαιναν. Ήταν Κυριακή βράδυ σαν σήμερα όταν έσβησε το γέλιο από τα παιδικά χείλη τόσο ξαφνικά, τόσο άδικα μόλις λίγα χιλιόμετρα από το σπίτι τους. Με την αφορμή του Πάσχα και επειδή λίγο ως πολύ όλοι θα επισκεφτούμε κάποια εκκλησία τις προσεχείς ημέρες, ας ανάψουμε ένα κεράκι στη μνήμη αυτών των παιδιών, αλλά και τόσων άλλων αθώων συνανθρώπων μας που έχασαν τη ζωή τους στην άσφαλτο...

Δεν το συνεχίζω άλλο διότι δεν θέλω να δραματοποιώ την κατάσταση, όπως πιθανόν να πράξουν τα τηλεοπτικά δίκτυα με την αφορμή της επετείου του τραγικού γεγονότος. Αυτό που επιθυμώ εγώ προσωπικά να καυτηριάσω, είναι η κατάσταση που επικρατεί στους δρόμους της χώρας μας, αλλά και τα μέτρα που θα έπρεπε να λαμβάνονται για την αποφυγή τέτοιου είδους περιστατικών.
Γνωρίζω πως όλοι συγκλονιζόμαστε όταν βλέπουμε εικόνες στην τηλεόραση από βομβαρδισμούς και ξεκληρισμούς ολόκληρων πόλεων, γεγονότα που δυστυχώς συμβαίνουν πολύ συχνά τελευταία (Ιράκ, Αφγανιστάν, Παλαιστίνη...). Όλοι θλιβόμαστε και συμπονούμε αυτούς τους ανθρώπους...Αλλά την ίδια στιγμή κάθε χρόνο στην Ελλάδα ξεκληρίζεται μια πόλη αν προσθέσουμε τα τροχαία ατυχήματα που λαμβάνουν χώρα σε καθημερινή βάση...Είναι απίστευτα μακάβριο και συγκλονιστικό το γεγονός πως η χώρα μας τα τελευταία χρόνια καταλαμβάνει την πρώτη θέση πανευρωπαϊκά, όσον αφορά τα τροχαία ατυχήματα. Αυτή η θλιβερή πρωτιά προέρχεται από μια σειρά από αίτια, ενάντια στα οποία θα πρέπει κάποια στιγμή επιτέλους να αντιδράσουμε και να τα σταματήσουμε ει δυνατόν...
Ας ξεκινήσουμε από την προσωπική μας ευθύνη η οποία είναι μεγάλη. Είτε το αποδεχόμαστε είτε όχι, ο Έλληνας δεν έχει αποκτήσει οδηγική συμπεριφορά και οδηγική παιδεία. Μοιάζει πολλές φορές να αισθάνεται απόλυτος κυρίαρχος στο οδόστρωμα και δεν σέβεται ούτε τα άλλα οχήματα, ούτε καν τους πεζούς. Την ίδια στιγμή ο Έλληνας οδηγός είναι ποτισμένος με την καθόλα στρεβλή αντίληψη πως το ζήτημα των τροχαίων παραβάσεων έχει να κάνει με την αποφυγή παραβάσεων και προστίμων. Λάθος 100%. Θα πρέπει να τηρούμε τους κανόνες οδικής συμπεριφοράς όχι για το φόβο του προστίμου, αλλά για τη δική μας προστασία και ασφάλεια. Αλλά δυστυχώς ο Έλληνας δε βάζει μυαλό και συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο. Την ίδια στιγμή το κράτος έχει εξ' ολοκλήρου στραμμένη την προσοχή του σε εισπρακτικά μέτρα, αδιαφορώντας πλήρως για την βελτίωση της οδηγικής μας συμπεριφοράς και γενικότερης παιδείας. Και παρακαλώ πολύ, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Όλοι μας, ενδιαφερόμαστε να μην δεχτούμε κλήση και όταν απομακρυνόμαστε συνεχίζουμε τα ίδια..
Όλα αυτά αφορούν (ίσως και σε μεγαλύτερο βαθμό) τους επαγγελματίες οδηγούς, διότι αυτοί ενδέχεται να προξενήσουν τεράστιες ζημιές. Δεν ξέρω αν θυμάστε αλλά το τραγικό περιστατικό των Τεμπών συνέβη, διότι η φόρτωση της νταλίκας ήταν εγκληματικά λανθασμένη και πρόχειρη. Ευθύνες φυσικά έχουν και οι εταιρείες ιδιοκτήτριες των φορτηγών, αλλά αυτές παίρνουν έναν ικανό δικηγόρο και ξεμπερδεύουν. Το ξέρω πως ακούγομαι κυνικός, αλλά πολλές φορές η ίδια η πραγματικότητα είναι περισσότερο κυνική.
Και ερχόμαστε στο σημαντικότερο όλων..Η κατάσταση στους ελληνικούς δρόμους (εθνικούς και επαρχιακούς) είναι απίστευτα κακή σε γενικές γραμμές. Πρόσφατα επέστρεφα από Θεσσαλονίκη προς Αθήνα οδικώς. Μερικά τμήματα του δρόμου είναι πολύ καλά, κάποια άλλα όμως είναι πολύ επικίνδυνα. Η Ελλάδα στα Τέμπη και στο πέταλο του Μαλιακού έχει πληρώσει βαρύ φόρο αίματος, αλλά ουδείς φαίνεται να συγκινείται. Φυσικά δεν χρειάζεται να αναφερθώ στην κατάσταση της εθνικής οδού Κορίνθου Πατρών ή σε άλλα οδικά δίκτυα της Βορείου Ελλάδας. Ειδικά η Κορίνθου Πατρών αποτελεί ένα μεγάλο 'νεκροταφείο', λόγω και της τεράστιας επικινδυνότητας του δρόμου,αλλά και των αμέτρητων καντηλιών που υπάρχουν στη διαδρομή για να θυμίζουν τους αδικοχαμένους συνανθρώπους μας.
Την ίδια στιγμή μια διαδρομή Αθήνα Θεσσαλονίκη κοστίζει γύρω στα 30 Ευρώ πήγαινε έλα μόνο στα διόδια. Απορώ που πηγαίνουν τόσα χρήματα, που συλλέγονται σε όλα τα διόδια ανά την Ελλάδα. Βέβαια θα μου πείτε πως πηγαίνουν στα μεγάλα έργα της χώρας, τα οποία όμως τα έχουμε πληρώσει εμείς οι Έλληνες φορολογούμενοι πολλαπλάσιες φορές σε σχέση με την πραγματική τους αξία. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως για κάθε (όντως εντυπωσιακή) Αττική Οδό ή Εγνατία υπάρχουν χιλιάδες δρόμοι καρμανιόλες ανά την ελληνική επικράτεια, οι οποίες αποτελούν στέκια κινδύνου. Και να προσθέσω σε αυτό το σημείο πως δεν αρκεί ένα μεγάλο οδικό έργο...εξίσου σπουδαίο είναι και ο χρόνος που θα γίνει. Διότι όλοι θυμόμαστε τις πολιτικές δεσμεύσεις για το πέταλο του Μαλιακού ή για την Κορίνθου-Πατρών π. χ. αλλά έχουν παρέλθει τόσα χρόνια, τα λόγια έμειναν λόγια και οι υποσχέσεις χάθηκαν αμέσως μετά τις εκλογικές αναμετρήσεις. Την ίδια στιγμή η Ελλάδα συνεχίζει να θρηνεί τα παιδιά της στους δρόμους....
Για όλους αυτούς τους λόγους, δικαιούμαστε να απαιτούμε πολύ καλύτερες οδικές συνθήκες και είμαστε υποχρεωμένοι να εναντιωθούμε στον πόλεμο της ασφάλτου. Και σε τελική ανάλυση αν δεν δούμε αποτελέσματα, ας βρούμε κάποιο τρόπο κοινής δράσης, ούτως ώστε να μην ξαναπληρώσουμε διόδια ώσπου να δούμε ενέργειες με γνώμονα το κοινό συμφέρον. Δεν μπορεί, κάποιος θα σκεφτεί μια φόρμουλα για την εφαρμογή του σχεδίου αυτού. Οι απαιτήσεις μας θα πρέπει να αφορούν τη δημιουργία σύγχρονων δρόμων χωρίς λακκούβες αλλά με πολλές και πλατιές λωρίδες κυκλοφορίας,δίχως επικίνδυνες παρακάμψεις, αχρείαστα έργα κάθε λίγο και λιγάκι, με απαραίτητη ταυτόχρονη κατασκευή προστατευτικών διαζωμάτων και με ευκρινή και λογική σήμανση. Ταυτόχρονα, όλοι οι οδηγοί (επαγγελματίες και μη) θα πρέπει να εντείνουν την προσοχή τους και να κάνουν κτήμα τους, πως ο σεβασμός στον άλλον και η αποφυγή τραβηγμένων και ασυλλόγιστων ενεργειών στο δρόμο είναι κεφαλαιώδης αρχή της σωστής οδηγικής συμπεριφοράς. Και τέλος οι εποπτικές αρχές του δρόμου, θα πρέπει να τελούν στο ακέραιο τα καθήκοντα τους με γνώμονα το κοινό καλό και την γενική ασφάλεια όλων στους δρόμους...
υγ1 Συγχωρήστε μου το παραληρηματικό ύφος και τη συναισθηματική φόρτιση, αλλά το συγκεκριμένο θέμα με αφορά και με αγγίζει πολύ (και για προσωπικούς λόγους)...
υγ2 Κάθε φορά που περνώ από τα Τέμπη και το πέταλο του Μαλιακού σφίγγεται η καρδιά μου και φαντάζομαι πως το ίδιο συμβαίνει με όλους μας....
υγ3 Αλλά βλέπετε δυστυχώς ότι η Ελλάδα συγκλονίζεται για λίγες ημέρες ύστερα από ένα τέτοιο περιστατικό και στη συνέχεια αλλάζει η επικαιρότητα και άπαντες το ξεχνούν, ,μέχρι να ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο και φτου και από την αρχή...
υγ4 Για τη δίκη παρωδία σε σχέση με το περιστατικό των Τεμπών και την ασέβεια στη μνήμη των παιδιών, ας μη μιλήσω καλύτερα...Όσοι το γνωρίζουν, θυμούνται...
υγ5 Η συγκλονιστική φωτογραφία είναι από το http://www.zougla.gr/
υγ6 Καλό είναι όλοι να έχουμε στο νου μας αυτές τις επετείους κάθε μέρα και στιγμή, αυτό ίσως θα ήταν το ιδανικό και θα βοηθούσε και εμάς του ίδιους...

Το πνεύμα της...ευγενούς άμιλλας στην ελληνική επαρχία...

Στο αθλητικό Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, ελάχιστα ήταν τα γεγονότα που μπορούν να χαρακτηριστούν ως σημαντικά και άξια παρακολούθησης. Ακόμα λιγότερα ήταν αυτά που θεωρήθηκαν εκπλήξεις. Μου αρέσει που ειδικά στο ποδόσφαιρο όλοι όταν θέλουμε να αναφέρουμε ως παράδειγμα αναξιόπιστου και φτιαχτού πρωταθλήματος η πρώτη μας σκέψη είναι το καμπιονάτο και δεν βλέπουμε τι συμβαίνει εδώ. Όσοι είχαν ανάγκη τις νίκες κέρδισαν και είμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα...Αυτά είναι όμως χιλιοειπωμένα και στερούνται πραγματικού ενδιαφέροντος και πρωτοτυπίας...Ας αναφέρουμε κάτι πρωτότυπο..
Η είδηση που θα αναφέρω και θα σχολιάσω δεν έγινε ευρέως γνωστή από τα Μ.Μ.Ε., καθώς αφορά ένα άθλημα με λίγους πραγματικούς φίλους στην Ελλάδα, το βόλεϊ. Εμένα η όλη κατάσταση μου κέντρισε ευθύς εξαρχής το ενδιαφέρον για δύο βασικούς λόγους...Επειδή δείχνει την κατάντια του ελληνικού αθλητισμού και επειδή πρωταγωνίστριες είναι δύο ομάδες που προέρχονται από πόλεις πολύ οικείες σε μένα, για διαφορετικούς λόγους (Κόρινθος, Ορεστιάδα)...Η είδηση με απλά λόγια έχει ως εξής: η ομάδα βόλεϊ της Ορεστιάδας προφασιζόμενη οικονομική στενότητα, δεν κατέβηκε στην Καλαμάτα για να δώσει τον τελευταίο αγώνα της κανονικής περιόδου της Α2 βόλεϊ ανδρών. Ο πραγματικός λόγος που δεν κατέβηκε ήταν, ότι με τον μηδενισμό που πρόκειται να χρεωθεί για την απουσία, αλλά και την αφαίρεση βαθμών που προβλέπει ο κανονισμός, η ομάδα της ακριτικής πόλης θα αγωνιζόταν με ευνοϊκότερο αντίπαλο στα πλέι άουτ (Κόρινθος). Μόλις το έμαθαν αυτό οι διοικούντες την Κόρινθο, πήραν την απόφαση να μην καταθέσουν τα δελτία και να μην κατέβουν και αυτοί στο ματς με την Παναχαΐκή Με αυτό τον τρόπο, αφού θα αφαιρούνταν βαθμοί και από τις δύο ομάδες η βαθμολογική κατάσταση θα παρέμενε αμετάβλητη. Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η ιστορία της είδησης όπως την διάβασα στο http://www.gazzetta.gr/
Και να σκεφτεί κανείς πως μόλις το περασμένο Σαββατοκύριακο στο βόλεϊ είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε μια ομάδα μας στον τελικό της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης και συνάμα έναν εκπληκτικό σε θέαμα τελικό εγχώριου κυπέλλου. Από ότι φαίνεται όμως, πίσω από τη βιτρίνα η κατάσταση είναι πολύ βρώμικη και απαίσια. Θιασώτες του ρητού...: "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα", και υποκινούμενοι από άδηλες οικονομικές επιδιώξεις οι παράγοντες των τοπικών ομάδων δεν διστάζουν να θέσουν σε κίνδυνο την υπόληψη όχι μόνο των ομάδων τους, αλλά και των πόλεων από τις οποίες οι τελευταίες προέρχονται...Στην Ελλάδα τη χώρα που υποτίθεται πως γέννησε το αθλητικό πνεύμα, τη σημερινή εποχή ο χώρος του αθλητισμού λυμαίνεται από λαμόγια που προωθούν αποκλειστικά τους σκοπούς τους. Και μην ξεχνάτε πως μιλάμε για ένα επίπεδο, στο οποίο οι προηγμένες αθλητικά χώρες ενδιαφέρονται μόνο για την ανάδειξη νέων αθλητών, ενώ εμείς την ίδια ώρα ενδιαφερόμαστε μόνο για την αγία κρατική επιχορήγηση...
Σκεφτείτε λοιπόν ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί γενικά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και ιδίως στα λεγόμενα μικρά αθλήματα. Εκεί που δεν υπάρχουν τηλεοπτικά φώτα και δημοσιογράφοι. Εκεί που οι αθλητές γίνονται έρμαια των επιδιώξεων των παραγόντων. Όλα αυτά στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, που υποτίθεται πως θα έπρεπε να είναι το υπόδειγμα αθλητικής άμιλλας και συναγωνισμού...
Σε σχέση με τη συγκεκριμένη περίπτωση, είμαι περίεργος να δω ποια θα είναι η αντίδραση της ομοσπονδίας και αν θα συγκινηθεί κάποια αθλητική δικαστική αρχή. Δεν έχω ψευδαισθήσεις, όλα θα εξαντληθούν σε μια απλή τιμωρία και όλα θα συνεχίσουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Θα περάσει ο καιρός, θα ξεχαστούν τα πάντα και η ζωή στο ελληνικό βόλεϊ θα συνεχιστεί χωρίς αξιόλογες μεταβολές...
υγ1 Είναι απίστευτος ο τρόπος με τον οποίο οι Έλληνες παράγοντες επιδιώκουν να κερδίζουν χωρίς αγώνα και συνάμα ντροπιαστικός. Ας βρεθεί κάποιος να τους εξηγήσει πως πραγματικός αθλητισμός σημαίνει προσπάθεια, συναγωνισμός, ιδρώτας,αθλητικό και φίλαθλο πνεύμα και όχι ψεύτικες διακρίσεις, τρόπαια και νίκες στα χαρτιά και απουσία άμιλλας...
υγ2 Τελικά συντάσσομαι με αυτούς που υποστηρίζουν, πως για να ασχολείται κάποιος με τον αθλητισμό σήμερα θα πρέπει να είναι είτε αθεράπευτα ρομαντικός ή μεγάλο λαμόγιο...
υγ3 Καλά από την ομάδα της Κορίνθου δεν έχω ιδιαίτερες απαιτήσεις, διότι δεν έχει και μεγάλη ιστορία στο χώρο. Από μια ομάδα όμως με την ιστορία,τον παλμό, το λαό, τη δίψα για βόλεϊ, τους παλιούς μεγάλους παίχτες (Σαμαράς, Τσακιρόπουλος κλπ) όπως η Ορεστιάδα οφείλω να ομολογήσω πως δεν το περίμενα και απογοητεύτηκα πλήρως...