Εθνική Ελλάδος...γεια σου...

Τώρα που καταλάγιασε σιγά σιγά η σκόνη από τα δύο παιχνίδια της Εθνικής ομάδας απέναντι στο Ισραήλ ήρθε η ώρα να γράψουμε δύο σοβαρές κουβέντες για τη συγκεκριμένη ομάδα. Η σημερινή απεργία των δημοσιογράφων συντέλεσε στο να μην μας ζαλίσουν τα αυτιά για την ομάδα μας οι δημοσιογράφοι. Προτού αρχίσω, να σημειώσω πως το ματς του Σαββάτου δεν το παρακολούθησα, αλλά ενημερώθηκα πλήρως για την "εκθαμβωτική" για μια ακόμη φορά εμφάνιση της ομάδας μας. Ξεκινάμε λοιπόν....

Στη ζωή, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα που θεωρώ πως πρέπει να έχει ένας καθόλα επιτυχημένος άνθρωπος είναι να γνωρίζει τη στιγμή που θα αποσυρθεί. Όλα κατά την άποψη μου είναι θέμα timing. Και αυτό το timing πολλές φορές είναι ο παράγοντας που καθορίζει την όλη κατάσταση, καθώς η διαφορά της επιτυχίας από την κουραστική και μονότονη παρουσία δεν είναι παρά μια κλωστή. Για την Εθνική ομάδα του Ρεχάγκελ έχω πολλές ενστάσεις. Αγωνιστικές (που αφορούν την ίδια την ομάδα) και εξωαγωνιστικές (που αφορούν κυρίως τον τρόπο που την αντιμετωπίζουν οι Έλληνες).

Ξεκινώντας από τα αγωνιστικά θέματα, δεν ξέρει κανείς τι να πρωτοπιάσει. Το ποδόσφαιρο που έπαιξε η ομάδα το 2004 ήταν κάτι που σόκαρε όλη την Ευρώπη με την αποτελεσματικότητα αλλά και την κυνικότητα του. Μετά την κατάκτηση του κυπέλλου (που πανηγυρίστηκε δικαίως), υπήρξαν πολλές φωνές από το εξωτερικό που κραύγαζαν δημόσια. Όλες αυτές οι φωνές κατέληγαν σε μια κοινή επωδό..."Σταματήστε την Ελληνική ομάδα...καταστρέφει το ποδόσφαιρο". Πολλοί μίλησαν για πικραμένους ανθέλληνες αρχικά. Με τον καιρό όμως αρχίζω και αναρωτιέμαι μήπως τελικά αυτές οι φωνές ήταν δίκαιες και λογικές. Όσοι με βρίσκετε υπερβολικό, ακολουθήστε με να κάνουμε ένα απλό τεστ. Φανταστείτε πως παρακολουθείτε ένα ματς της Εθνικής...Τώρα αφαιρέστε από την ομάδα μας τη μπλε φανέλα και το εθνόσημο και θεωρήστε ότι είναι μια άγνωστη ομάδα...Λοιπόν...με το χέρι στην καρδιά, θα μπορούσατε ποτέ να παρακολουθήσετε αυτόν τον ποδοσφαιρικό αγώνα; Εγώ που θεωρούμαι ακραιφνής ποδοσφαιρικός (που μπορώ να παρακολουθήσω ματς γ εθνικής Ιταλίας) σας λέω ειλικρινά πως αδυνατώ...What about you?? ...Τι να πω...η μπάλα που παίζει η εθνική μας ομάδα είναι άκρως αναχρονιστική. Ψηλές μπαλιές, γιόμες, στημένες φάσεις, παντελής απουσία κάθετου ποδοσφαίρου, παίχτες χωρίς ιδιαίτερο κίνητρο, αργή ανάπτυξη,σέντρες σέντρες και ξανά μανά σέντρες και γενικά καταστροφικό ποδόσφαιρο. Αυτό το είδος του ποδοσφαίρου πολλές φορές είναι αποτελεσματικό, αλλά η πεμπτουσία του αθλήματος είναι το θέαμα και η ευχαρίστηση για όσους το λησμονούν..Για να μην πάμε στον προπονητή...Αξιοσέβαστε κύριε Ρεχάγκελ...Σε ευχαριστούμε για τη μεγάλη χαρά που μας έδωσες το 2004. Θα σε θυμόμαστε πάντα και θα σε μνημονεύουμε για πάντα. Αλλά δε βλέπεις ότι κοντεύεις τα 80; Αλήθεια η λέξη ανανέωση πως είναι στα Γερμανικά;Οι περιπτώσεις κάποιων παιχτών (Χαριστέας,Δέλλας κλπ) είναι σκανδαλώδεις... Εσείς κύριε Τοπαλίδη αλλά και εσείς της ομοσπονδίας τι ρόλο ακριβώς έχετε. Ο Γερμανός δεν είχε την οξυδέρκεια να φύγει όταν όλα ήταν καλώς καμωμένα...Τι θέλετε να μας φτάσετε στο αμήν;

Και περνάμε στους παίχτες Σε αυτούς που τεχνηέντως στις δηλώσεις τους λένε ξεκάθαρα πως παίζουν για να δώσουν χαρά στον κόσμο και για να τιμήσουν το εθνόσημο. Ήθελα να ήξερα σε ποιους νομίζετε ότι απευθύνεστε...Μήπως παίζετε δωρεάν και δεν το γνωρίζω, διότι αν είναι έτσι να ζητήσουμε να μας επιβληθεί ένας επιπλέον φόρος (που είναι και της μόδας) για να ενισχύσουμε το δικό σας εισόδημα...Αν είναι έτσι τότε γιατί δημιουργήθηκε το τεράστιο θέμα με τα πριμ μετά την κατάκτηση του κυπέλλου το 2004. Δεν ξέρω πόσοι το θυμούνται αυτό...Α και κάτι άλλο...Εσείς κύριοι, πως καταφέρατε και κάνατε τις μεταγραφές στο εξωτερικό;Μέσω του αναξιόπιστου ελληνικού πρωταθλήματος, ή μέσω της Εθνικής ομάδας...

Για να μην τα πολυλογώ, η κατάσταση στην ομάδα μου δείχνει πως η δύναμη της κλίκας των παιχτών είναι ανυπέρβλητα ισχυρή. Η όλη φάση έχει τα χαρακτηριστικά μιας...στοάς.Ο Γερμανός είναι στον κόσμο του και οι παλιοί αλωνίζουν και επιβάλουν την άποψη τους. Φτάνει να δει κανείς τις χθεσινές αντιδράσεις από τον πάγκο στα τελευταία λεπτά των Δέλλα,Καραγκούνη. Σε καμία σοβαρή ομάδα του κόσμου δεν γίνονται αυτά, μόνον εδώ..Όταν τα έλεγε ο Τσιάρτας πριν κάποια χρόνια, κάποιοι πήγαν να τον βγάλουν παλαβό..Εκεί όμως που το ποτήρι πραγματικά ξεχείλισε ήταν στη φάση του πέναλτι. Ένα έχω να πω...Τιμή και δόξα στον Γιώργο Σαμαρά, που ξέρει όση μπάλα ξέρει η υπόλοιπη ελληνική ενδεκάδα μαζί, που πήρε τη μπάλα με το έτσι θέλω και εκτέλεσε το πέναλτι γνωρίζοντας πως τυχόν ατυχία θα συντελούσε στο τέλος του από την Εθνική. Του παιδιού του κάνουν πόλεμο και αυτό είναι εμφανές από χιλιόμετρα. Φτάνει να δει κάποιος την αντίδραση του κατά τα άλλα σοβαρού Πατσατζόγλου στη φάση αυτή και θα καταλάβει πολλά...Μόνο με τέτοιες ενέργειες μπορεί να δούμε φως στο τούνελ και φρέσκο αίμα στην ομάδα. Ειδάλλως θα βλέπουμε τον πρώην ποδοσφαιριστή Χαριστέα, τους βετεράνους Χαλκιά, Μπασινά, Κατσουράνη,Καραγκούνη,Σειταρίδη, Πατσατζόγλου κλπ κλπ...Μην παραξενευτείτε...κάποιοι από αυτούς δεν είναι καν 30 και όμως συμπεριφέρονται σαν βετεράνοι και φαντάζομαι δεν υπάρχουν πολλοί που να διαφωνούν με αυτό το συμπέρασμα...Ας τους βαλσαμώσουμε λοιπόν και μαζί τους και το Γερμανό για να δούμε τι θα γίνει...

Λίγες σκέψεις τώρα για εμάς τους κοινούς θνητούς που παρακολουθούμε την Εθνική ομάδα. Το όλο θέμα πρέπει να τεθεί στην πραγματική του βάση και καλό είναι οι υπερβολές να τεθούν στο περιθώριο. Φυσικά και εγώ αισθάνομαι ένα δέος όταν ακούω τον εθνικό ύμνο πριν το ματς, ή όταν βλέπω τη γαλανόλευκη να κυματίζει..Αλλά ως εδώ. Το να θεωρώ πως είναι εθνικό ζήτημα όταν 11 ακριβοπληρωμένοι αθλητές παίζουν για να προσελκύσουν τα μάτια του κόσμου το θεωρώ κατάντια. Επίσης το να πάρω το κύπελλο Ευρώπης ίσως είναι εθνική επιτυχία ως ένα βαθμό δεν αντιλέγω. Πόσοι όμως Έλληνες θυμούνται ποιος πήρε το προηγούμενο Ευρωπαϊκό πέρυσι...Δεν μιλάω για τους ποδοσφαιρόφιλους,γενικά μιλάω. Με αυτό θέλω να καταδείξω πως το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα και μόνο και δεν έχει σχέση με πολιτική και διεθνή καταξίωση σαν χώρα. Απλά επειδή εμείς ως χώρα είμαστε αντικειμενικά φτωχοί συγγενείς της Ευρώπης, βρίσκουμε διέξοδο σε ανούσια θέματα (αθλητισμός, Eurovision) να να αισθανθούμε σημαντικοί ως έθνος... Δεν πρέπει να μας πιάνει όμως αυτή η μανία αφού η Ελλάδα είναι γνωστή διεθνώς για πολύ σπουδαιότερα πράγματα (πολιτισμός,κουλτούρα,Έλληνες καλλιτέχνες με σπουδαία πορεία, δημοκρατία,ελληνική διανόηση, ελληνική επανάσταση κλπ). Αφήστε που το να φανατιζόμαστε πολύ με την Εθνική ομάδα εγκυμονεί μια σειρά από ορατούς κινδύνους. Στο σημείο αυτό να αναφέρω ένα προσωπικό παράδειγμα. Το 2004 υπηρετούσα τη θητεία μου στον Έβρο και την ημέρα του τελικού όλοι οι φαντάροι μαζί παρακολουθούσαμε το ματς με την Πορτογαλία στο Κ.Ψ.Μ. Είχαμε αρκετή αγωνία όπως όλοι και στο τέλος πανηγυρίσαμε τραγουδώντας αγκαλιασμένοι την κατάκτηση του τροπαίου. Μετά την απονομή, ασυναίσθητα ξεκινήσαμε να ψάλλουμε τον εθνικό ύμνο. Στη συνέχεια ήταν η ώρα της βραδινής αναφοράς. Ο αξιωματικός υπηρεσίας ξέρετε τι μας είπε κατά τη διάρκεια της: "μπράβο στα παιδιά που κατέκτησαν την κορυφή. Διότι πρέπει να ξέρετε πως μόνο ο αθλητισμός και ο στρατός μπορούν να κάνουν την Ελλάδα γνωστή σε όλο τον κόσμο και μόνο αυτές θα πρέπει να είναι οι αξίες που να εμπνέουν τον Έλληνα". Σε αυτό το σημείο πάγωσε αυτόματα το αίσθημα της εθνικής υπερηφάνειας μέσα μου.
Για να τελειώνω σιγά σιγά, θα πρέπει να αναφέρω πως λογικά η εθνική μας ομάδα θα καταφέρει να προκριθεί στο Μουντιάλ. Δεν με νοιάζει όμως και πάρα πολύ το όλο ζήτημα. Πιο πολύ ενδιαφέρει τους ποδοσφαιριστές και ειδικά όλον τον περιφερόμενο θίασο (όπως ακριβώς συνέβη το 1994, που ζητούσαν εισητήρια από τους ομογενείς για να δουν τους παίχτες) που θα ταξιδέψει στη Ν. Αφρική για να κάνει δημόσιες σχέσεις με τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου. Πιο πολύ σημασία κατά τη δική μου άποψη έχουν οι ακόλουθοι δύο παράγοντες...α)να ανανεωθεί η ομάδα στο ποδοσφαιρικό κομμάτι και να αποκτήσει φρεσκάδα και νιάτα, απαγκιστρωμένη από κλίκες, συμπάθειες και κολλημένα μυαλά και β) να πάψουμε επιτέλους να θεωρούμε εθνικό ζήτημα το ποδόσφαιρο και κάθε είδους αθλητική-εμπορική αναμέτρηση

υγ1 όλα αυτά τα λέει ένας τύπος που αφιερώνει πολύ χρόνο από τη ζωή του στο ποδόσφαιρο..

υγ2φαντάζομαι πολλοί διαφωνείτε μαζί μου, αλλά προσωπικά θεωρώ πως η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο
υγ3 "δεν τα εξηγώ καλά...ε τότε μάθε μπαλίτσα από τον άρχοντα"

υγ4 όσο για τον κάθε πολιτικάντη που ασχολείται με την εθνική και πανηγυρίζει ή κάνει κριτική ανάλογα με το αποτέλεσμα τι να πω; και η κατάντια όπως και η γελοιότητα έχει και τα όρια της....

υγ5 η εικόνα από το ματς με τη Σουηδία στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό, όπου η μπάλα από τον Δέλλα πήγαινε στον Άντζα, από κει στον Κυργιάκο και τον Νικοπολίδη μας έκανε ποδοσφαιρικώς ρεζίλι..δεν το συζητώ αυτό...τουλάχιστον ο Παρασκευάς αποδείχτηκε πως έχει φιλότιμο...