Ο φτωχός συγγενής φίλοι μου είναι ξανά πίσω στις επάλξεις ύστερα από ένα πολύ όμορφο αλλά και κουραστικό τριήμερο... Από αύριο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και τα κεφάλια μέσα...Μπορεί το διάστημα των διακοπών να υπήρξε μικρής διάρκειας, αλλά ομολογουμένως ήταν πολύ ευχάριστο και διασκεδαστικό. Για να πούμε την αλήθεια ήταν το καλύτερο τονωτικό για να μπούμε όλοι στην τελική ευθεία για το καλοκαίρι με όρεξη και δύναμη. Μη φανταστείτε φυσικά ότι επιδόθηκα σε τίποτα έξαλλα πράγματα, ή ότι συμμετείχα σε φοβερές και παράξενες δραστηριότητες...Άλλωστε δεν είμαστε πλέον για τέτοια...Αλλά να ξέρετε πως οι ομορφότερες στιγμές και αναμνήσεις προέρχονται από απλά καθημερινά πράγματα, ίσως και επαναλαμβανόμενα, τα οποία δεν τα βαριέσαι με τίποτα όσα χρόνια και να περάσουν...Μιλώ από προσωπική πείρα, ύστερα από χρόνια μελέτης και περιπλανήσεων...!!!
Φυσικά για μια ακόμη φορά δεν αποφεύχθηκαν οι υπερβολές και οι καταχρήσεις...Αφού να φανταστείτε πως ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, αισθάνομαι πως η χοληστερίνη έχει ανεβάσει τόσο θεαματικά τα ποσοστά της στον οργανισμό μου, όπως ανέβηκαν τα ποσοστά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α όταν ανέλαβε την προεδρία του ο cool Αλέξης...Ας ελπίσουμε πως αυτή η αύξηση θα είναι παροδική όπως συνέβη και στη συγκεκριμένη περίπτωση. Για το αλκοόλ ας μην αναφερθούμε καλύτερα...
Αλλά φίλοι μου, αυτή είναι η ομορφιά και η γοητεία του ελληνικού παραδοσιακού Πάσχα...Με τις υπερβολές και τις καταχρήσεις του ο Έλληνας βρίσκει συνήθως τον τρόπο να περνά καλά, ξεπερνώντας έστω και παροδικά όλες τις σκοτούρες και τους προβληματισμούς που τον ταλαιπωρούν το υπόλοιπο διάστημα του έτους. Πέρα από αυτό, οι συγκεκριμένες ημέρες, που συνήθως συνοδεύονται από καλοκαιρινό καιρό, αποτελούν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Έλληνα να αποδράσει για λίγες ημέρες στην επαρχία..
Μακριά από όλα τα άλλα, ένας ακόμη λόγος που μου αρέσει το Πάσχα είναι αυτή η μεταβολή των συναισθημάτων και των καταστάσεων από σταύρωση σε ανάσταση...Τι εννοώ με αυτό;Ότι αποτελεί μια προσομοίωση της καθημερινής μας ζωής κατά κάποιο τρόπο (έστω και με μια γενναία δόση ποιητικής αδείας...). Όλοι μας ζούμε σκηνές Σταύρωσης στην καθημερινότητα μας. Στιγμές που νιώθουμε τα προβλήματα να μας απειλούν, στιγμές που η διάθεση μας βρίσκεται στο ναδίρ και στιγμές που τα εμπόδια της καθημερινότητας φαντάζουν ανυπέρβλητα και δυσβάσταχτα...Αλλά ευτυχώς συνήθως συμβαίνει μια ανάσταση, που αφήνει ακτίνες αισιοδοξίας και μας παρέχει ελπίδες και χαμόγελα για το μέλλον...
Αυτά τα ολίγα και ασήμαντα, ως πρώτη δημοσίευση του φτωχού συγγενή ύστερα από την ολιγοήμερη αποχή του...Ας έχουμε όλοι υγεία αλλά και υπομονή για να αντιμετωπίζουμε τα παράξενα που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας και να μην τα αφήνουμε να μας καταστρέφουν τη διάθεση...
υγ1 Συγχωρήστε μου το ολίγον γλυκανάλατο ύφος...Από την επόμενη κιόλας δημοσίευση ξεκινούμε δυναμικά και αγωνιστικά ξανά...
υγ2 Σκέφτομαι πως δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω Πάσχα μακριά από το χωριό...Βέβαια ισχύει και το ρητό : "μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες..."(και πιστέψτε με αγαπητοί μου αναγνώστες, το εφαρμόζω αυτό το ρητό στην κυριολεξία...!!!)
υγ3 Τις προσεχείς ημέρες, θα υπάρξουν και κάποιες βελτιώσεις στο χώρο αυτό, που έχουν σκοπό να τον κάνουν πιο όμορφο στο μάτι και πιο εύκολο στην ανάγνωση...Σύντομα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου