Σήμερα φίλοι μου, για όσους δεν το έχουν πληροφορηθεί, είναι μια τραγική επέτειος για την Ελλάδα. Σαν σήμερα πριν από έξι ακριβώς χρόνια, στις 13 Απριλίου του 2003, 21 αθώοι μαθητές άφησαν την τελευταία τους πνοή στα Τέμπη, όταν μια νταλίκα φορτωμένη με νοβοπάν δίπλωσε και παρέσυρε το σχολικό λεωφορείο στο οποίο επέβαιναν. Ήταν Κυριακή βράδυ σαν σήμερα όταν έσβησε το γέλιο από τα παιδικά χείλη τόσο ξαφνικά, τόσο άδικα μόλις λίγα χιλιόμετρα από το σπίτι τους. Με την αφορμή του Πάσχα και επειδή λίγο ως πολύ όλοι θα επισκεφτούμε κάποια εκκλησία τις προσεχείς ημέρες, ας ανάψουμε ένα κεράκι στη μνήμη αυτών των παιδιών, αλλά και τόσων άλλων αθώων συνανθρώπων μας που έχασαν τη ζωή τους στην άσφαλτο... 
Δεν το συνεχίζω άλλο διότι δεν θέλω να δραματοποιώ την κατάσταση, όπως πιθανόν να πράξουν τα τηλεοπτικά δίκτυα με την αφορμή της επετείου του τραγικού γεγονότος. Αυτό που επιθυμώ εγώ προσωπικά να καυτηριάσω, είναι η κατάσταση που επικρατεί στους δρόμους της χώρας μας, αλλά και τα μέτρα που θα έπρεπε να λαμβάνονται για την αποφυγή τέτοιου είδους περιστατικών.
Γνωρίζω πως όλοι συγκλονιζόμαστε όταν βλέπουμε εικόνες στην τηλεόραση από βομβαρδισμούς και ξεκληρισμούς ολόκληρων πόλεων, γεγονότα που δυστυχώς συμβαίνουν πολύ συχνά τελευταία (Ιράκ, Αφγανιστάν, Παλαιστίνη...). Όλοι θλιβόμαστε και συμπονούμε αυτούς τους ανθρώπους...Αλλά την ίδια στιγμή κάθε χρόνο στην Ελλάδα ξεκληρίζεται μια πόλη αν προσθέσουμε τα τροχαία ατυχήματα που λαμβάνουν χώρα σε καθημερινή βάση...Είναι απίστευτα μακάβριο και συγκλονιστικό το γεγονός πως η χώρα μας τα τελευταία χρόνια καταλαμβάνει την πρώτη θέση πανευρωπαϊκά, όσον αφορά τα τροχαία ατυχήματα. Αυτή η θλιβερή πρωτιά προέρχεται από μια σειρά από αίτια, ενάντια στα οποία θα πρέπει κάποια στιγμή επιτέλους να αντιδράσουμε και να τα σταματήσουμε ει δυνατόν...
Ας ξεκινήσουμε από την προσωπική μας ευθύνη η οποία είναι μεγάλη. Είτε το αποδεχόμαστε είτε όχι, ο Έλληνας δεν έχει αποκτήσει οδηγική συμπεριφορά και οδηγική παιδεία. Μοιάζει πολλές φορές να αισθάνεται απόλυτος κυρίαρχος στο οδόστρωμα και δεν σέβεται ούτε τα άλλα οχήματα, ούτε καν τους πεζούς. Την ίδια στιγμή ο Έλληνας οδηγός είναι ποτισμένος με την καθόλα στρεβλή αντίληψη πως το ζήτημα των τροχαίων παραβάσεων έχει να κάνει με την αποφυγή παραβάσεων και προστίμων. Λάθος 100%. Θα πρέπει να τηρούμε τους κανόνες οδικής συμπεριφοράς όχι για το φόβο του προστίμου, αλλά για τη δική μας προστασία και ασφάλεια. Αλλά δυστυχώς ο Έλληνας δε βάζει μυαλό και συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο. Την ίδια στιγμή το κράτος έχει εξ' ολοκλήρου στραμμένη την προσοχή του σε εισπρακτικά μέτρα, αδιαφορώντας πλήρως για την βελτίωση της οδηγικής μας συμπεριφοράς και γενικότερης παιδείας. Και παρακαλώ πολύ, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Όλοι μας, ενδιαφερόμαστε να μην δεχτούμε κλήση και όταν απομακρυνόμαστε συνεχίζουμε τα ίδια..
Όλα αυτά αφορούν (ίσως και σε μεγαλύτερο βαθμό) τους επαγγελματίες οδηγούς, διότι αυτοί ενδέχεται να προξενήσουν τεράστιες ζημιές. Δεν ξέρω αν θυμάστε αλλά το τραγικό περιστατικό των Τεμπών συνέβη, διότι η φόρτωση της νταλίκας ήταν εγκληματικά λανθασμένη και πρόχειρη. Ευθύνες φυσικά έχουν και οι εταιρείες ιδιοκτήτριες των φορτηγών, αλλά αυτές παίρνουν έναν ικανό δικηγόρο και ξεμπερδεύουν. Το ξέρω πως ακούγομαι κυνικός, αλλά πολλές φορές η ίδια η πραγματικότητα είναι περισσότερο κυνική.
Και ερχόμαστε στο σημαντικότερο όλων..Η κατάσταση στους ελληνικούς δρόμους (εθνικούς και επαρχιακούς) είναι απίστευτα κακή σε γενικές γραμμές. Πρόσφατα επέστρεφα από Θεσσαλονίκη προς Αθήνα οδικώς. Μερικά τμήματα του δρόμου είναι πολύ καλά, κάποια άλλα όμως είναι πολύ επικίνδυνα. Η Ελλάδα στα Τέμπη και στο πέταλο του Μαλιακού έχει πληρώσει βαρύ φόρο αίματος, αλλά ουδείς φαίνεται να συγκινείται. Φυσικά δεν χρειάζεται να αναφερθώ στην κατάσταση της εθνικής οδού Κορίνθου Πατρών ή σε άλλα οδικά δίκτυα της Βορείου Ελλάδας. Ειδικά η Κορίνθου Πατρών αποτελεί ένα μεγάλο 'νεκροταφείο', λόγω και της τεράστιας επικινδυνότητας του δρόμου,αλλά και των αμέτρητων καντηλιών που υπάρχουν στη διαδρομή για να θυμίζουν τους αδικοχαμένους συνανθρώπους μας.
Την ίδια στιγμή μια διαδρομή Αθήνα Θεσσαλονίκη κοστίζει γύρω στα 30 Ευρώ πήγαινε έλα μόνο στα διόδια. Απορώ που πηγαίνουν τόσα χρήματα, που συλλέγονται σε όλα τα διόδια ανά την Ελλάδα. Βέβαια θα μου πείτε πως πηγαίνουν στα μεγάλα έργα της χώρας, τα οποία όμως τα έχουμε πληρώσει εμείς οι Έλληνες φορολογούμενοι πολλαπλάσιες φορές σε σχέση με την πραγματική τους αξία. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως για κάθε (όντως εντυπωσιακή) Αττική Οδό ή Εγνατία υπάρχουν χιλιάδες δρόμοι καρμανιόλες ανά την ελληνική επικράτεια, οι οποίες αποτελούν στέκια κινδύνου. Και να προσθέσω σε αυτό το σημείο πως δεν αρκεί ένα μεγάλο οδικό έργο...εξίσου σπουδαίο είναι και ο χρόνος που θα γίνει. Διότι όλοι θυμόμαστε τις πολιτικές δεσμεύσεις για το πέταλο του Μαλιακού ή για την Κορίνθου-Πατρών π. χ. αλλά έχουν παρέλθει τόσα χρόνια, τα λόγια έμειναν λόγια και οι υποσχέσεις χάθηκαν αμέσως μετά τις εκλογικές αναμετρήσεις. Την ίδια στιγμή η Ελλάδα συνεχίζει να θρηνεί τα παιδιά της στους δρόμους....
Για όλους αυτούς τους λόγους, δικαιούμαστε να απαιτούμε πολύ καλύτερες οδικές συνθήκες και είμαστε υποχρεωμένοι να εναντιωθούμε στον πόλεμο της ασφάλτου. Και σε τελική ανάλυση αν δεν δούμε αποτελέσματα, ας βρούμε κάποιο τρόπο κοινής δράσης, ούτως ώστε να μην ξαναπληρώσουμε διόδια ώσπου να δούμε ενέργειες με γνώμονα το κοινό συμφέρον. Δεν μπορεί, κάποιος θα σκεφτεί μια φόρμουλα για την εφαρμογή του σχεδίου αυτού. Οι απαιτήσεις μας θα πρέπει να αφορούν τη δημιουργία σύγχρονων δρόμων χωρίς λακκούβες αλλά με πολλές και πλατιές λωρίδες κυκλοφορίας,δίχως επικίνδυνες παρακάμψεις, αχρείαστα έργα κάθε λίγο και λιγάκι, με απαραίτητη ταυτόχρονη κατασκευή προστατευτικών διαζωμάτων και με ευκρινή και λογική σήμανση. Ταυτόχρονα, όλοι οι οδηγοί (επαγγελματίες και μη) θα πρέπει να εντείνουν την προσοχή τους και να κάνουν κτήμα τους, πως ο σεβασμός στον άλλον και η αποφυγή τραβηγμένων και ασυλλόγιστων ενεργειών στο δρόμο είναι κεφαλαιώδης αρχή της σωστής οδηγικής συμπεριφοράς. Και τέλος οι εποπτικές αρχές του δρόμου, θα πρέπει να τελούν στο ακέραιο τα καθήκοντα τους με γνώμονα το κοινό καλό και την γενική ασφάλεια όλων στους δρόμους...
υγ1 Συγχωρήστε μου το παραληρηματικό ύφος και τη συναισθηματική φόρτιση, αλλά το συγκεκριμένο θέμα με αφορά και με αγγίζει πολύ (και για προσωπικούς λόγους)...
υγ2 Κάθε φορά που περνώ από τα Τέμπη και το πέταλο του Μαλιακού σφίγγεται η καρδιά μου και φαντάζομαι πως το ίδιο συμβαίνει με όλους μας....
υγ3 Αλλά βλέπετε δυστυχώς ότι η Ελλάδα συγκλονίζεται για λίγες ημέρες ύστερα από ένα τέτοιο περιστατικό και στη συνέχεια αλλάζει η επικαιρότητα και άπαντες το ξεχνούν, ,μέχρι να ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο και φτου και από την αρχή...
υγ4 Για τη δίκη παρωδία σε σχέση με το περιστατικό των Τεμπών και την ασέβεια στη μνήμη των παιδιών, ας μη μιλήσω καλύτερα...Όσοι το γνωρίζουν, θυμούνται...
υγ5 Η συγκλονιστική φωτογραφία είναι από το http://www.zougla.gr/
υγ6 Καλό είναι όλοι να έχουμε στο νου μας αυτές τις επετείους κάθε μέρα και στιγμή, αυτό ίσως θα ήταν το ιδανικό και θα βοηθούσε και εμάς του ίδιους...
14.3.2003: 21 παιδιά... Αξία: 476 ευρώ η κάθε ψυχή... Αξία ζωής: Ανεκτίμητη. Θα σας θυμόμαστε.
ΑπάντησηΔιαγραφή