Φθινόπωρο:αδικημένη αλλά σημαντική εποχή...

Διανύουμε τις τελευταίες ημέρες του πρώτου μήνα του φετινού φθινοπώρου, αλλά φέτος θεωρώ πως υπάρχει μια σημαντική κλιματική διαφοροποίηση...Φέτος ζούμε ένα πραγματικό φθινόπωρο, μια εποχή που επιτέλους δείχνει να μοιάζει με όσα μας έλεγαν τόσα χρόνια στο σχολείο για αυτό...Από όσο μπορώ να θυμάμαι, τα τελευταία χρόνια είχε παρατηρηθεί το φαινόμενο να υπάρχουν στην ουσία μόνο δύο εποχές με βάση το κλίμα...Το καλοκαίρι και ο χειμώνας. Για παράδειγμα, ο καλοκαιρινός καιρός έφτανε περίπου μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου και από κει και μετά έκαναν την εμφάνιση τους ακραία καιρικά χειμωνιάτικα φαινόμενα...Αλλά και από το Μάρτιο και ύστερα, έκανε την εμφάνιση της η ζέστη που έκανε την κατάσταση να θυμίζει καλοκαίρι με την αφόρητη ζέστη για την εποχή.

Φέτος όμως, όλα μοιάζουν διαφορετικά. Για την ακρίβεια, όλο σχεδόν το Σεπτέμβριο ο καιρός είναι ότι πρέπει για την εποχή, δηλαδή είναι και με τη βούλα φθινοπωρινός. Η θερμοκρασία είναι κανονική για την εποχή, υπάρχουν λιακάδες χωρίς όμως ζέστη, υπάρχουν τα πρωτοβρόχια χωρίς μεγάλες καταιγίδες, υπάρχει μια ψύχρα τα πρωινά και τις νύχτες, σε γενικές γραμμές είναι ο κατάλληλος καιρός για την εποχή...Και αν μου κάνει κάτι εντύπωση, είναι ότι είχαμε χρόνια να το δούμε αυτό...

Θεωρώ πως το φθινόπωρο είναι η εποχή που κατ' εξοχής ταιριάζει στη χώρα μας...Ακόμα και ο καιρός που το συνοδεύει είναι ο ιδανικός...Άλλωστε η Ελλάδα δεν είναι ούτε αφρικανική χώρα για να έχει κάθε τρεις και λίγο καύσωνες και ζέστες, ούτε σκανδιναβική χώρα για να έχει χιόνια και μεγάλα κρύα...Ευπρόσδεκτα είναι και αυτά, αλλά ο κανονικός καιρός της χώρας θα έπρεπε να είναι αυτός, φυσικά με κάποιες παρεκκλίσεις...Ή για να το θέσω ακόμη καλύτερα, αυτός ο καιρός θα πρέπει να υπάρχει περίπου για τρεις μήνες...Καλές οι ζέστες, καλά και τα κρύα και οι βροχές, αλλά είναι απαραίτητο το μεταβατικό στάδιο, δηλαδή ο φθινοπωρινός καιρός...Σε γενικές γραμμές το φθινόπωρο και ο καιρός του μου αρέσει επειδή αν και υπάρχουν λιακάδες δεν υπάρχει ζέστη και αν και υπάρχει σχετικό κρύο μπορείς άνετα να καθίσεις έξω...Όλα αυτά γίνονται περισσότερο εμφανή όταν ο καιρός είναι πραγματικά φθινοπωρινός, όπως συμβαίνει πραγματικά φέτος...

Το φθινόπωρο ως εποχή μου αρέσει και για έναν ακόμη επιπρόσθετο λόγο...Και αυτός δεν είναι άλλος, από το ότι είναι ο φτωχός συγγενής ανάμεσα στις τέσσερις εποχές. Το καλοκαίρι είναι συνυφασμένο με θάλασσα, διακοπές και ξενοιασιά για αυτό και στο μυαλό των περισσοτέρων είναι η καλύτερη εποχή του χρόνου...Το ίδιο φαίνεται να πιστεύει και η ελληνική δισκογραφία από τη στιγμή που για το καλοκαίρι, τον καθαρό ουρανό που το συνοδεύει, τα καλοκαιρινά βράδια και τον καυτό ήλιο έχουν γραφτεί χιλιάδες τραγούδια...Από την άλλη πλευρά και ο χειμώνας έχει αρκετούς και πολύ φανατικούς υποστηρικτές, ανάμεσα στους Έλληνες...Βλέπετε τα κρύα και τα χιόνια του χειμώνα είναι ότι πρέπει για οικογενειακές καταστάσεις, ρομαντικά τετ α τετ και γενικά τέτοιου είδους καταστάσεις...Αλλά ακόμα και η άνοιξη έχει και αυτή τους υποστηρικτές της, που τη βλέπουν σαν προάγγελο του καλοκαιριού...Για το φθινόπωρο όμως δε μιλάει κανείς και αυτή την αδικία είμαι εγώ εδώ για να την αναδείξω και να την τονίσω...

Κατανοώ όμως αυτούς που δε συμπαθούν το φθινόπωρο...Όντας η εποχή που ακολουθεί μετά από τον Αύγουστο, είναι φυσικό όλοι να τη βλέπουν σαν την εποχή που κάθε άνθρωπος αφήνει πίσω του τις διακοπές και επιστρέφει στην πεζή καθημερινότητα και στην απάλευτη ρουτίνα..Για αυτό και η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, επιθυμεί να υπάρχει ζέστη αυτήν την περίοδο, για να αισθάνονται δηλαδή πως ακόμη είναι καλοκαίρι...Μετά το πέρας των διακοπών ξεκινά πάντοτε ένας καινούριος Γολγοθάς και για αυτό το λόγο πολλοί αυτήν την εποχή έχουν κακή διάθεση και την ψυχολογία τους σε χαμηλά επίπεδα...Για να το κατανοήσουμε αυτό καλύτερα, μπορούμε να σκεφτούμε το εξής απλό...Δεν είναι τυχαίο ότι οι αρχαίοι θεωρούσαν σαν απαρχή του νέου έτους την 1η του Σεπτέμβρη και όχι την 1η Ιανουαρίου και αυτό θεωρώ πως έχει μεγάλη δόση λογικής...Για να μην σας πω, ότι θα ταίριαζε περισσότερο και στη σημερινή εποχή...Κατ' αρχάς αν η Πρωτοχρονιά ήταν την 1η Σεπτεμβρίου, όλοι οι εργαζόμενοι θα εξασφάλιζαν περισσότερες ημέρες αργίας, ιδίως σε μια δύσκολη εποχή...Πέρα όμως από αυτό, κάτι τέτοιο θα ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα τόσο από πλευράς καιρού, όσο και από πλευράς κοινωνικής.

Το φθινόπωρο είναι όντως μια μελαγχολική εποχή, ιδίως όταν ο καιρός είναι συννεφιασμένος..Πάντα σε βάζει σε σκέψεις και σε προβληματισμούς...Πάντα τέτοιες εποχές, πολλοί κάνουν έναν πρόχειρο απολογισμό για το παρελθόν και προβληματίζονται για το μέλλον...Είναι η ιδανική ευκαιρία και συγκυρία για τους περισσότερους ανθρώπους να αναπροσαρμόσουν τα πλάνα τους για το μέλλον τους...Παράλληλα με τη μελαγχολία που δημιουργείται με το τέλος του καλοκαιριού, το φθινόπωρο είναι η καλύτερη ευκαιρία για σκέψεις και σχέδια, αναπροσαρμογές και απολογισμούς..

Θέλοντας και μη, όμως, τελικά όλοι συμβιβάζονται και προσαρμόζονται στα καινούρια δεδομένα που παρουσιάζονται κάθε φορά...Αυτό που παρουσιάζει πάρα πολύ ενδιαφέρον κατ' εμέ είναι ο τρόπος και τα μέσα με τα οποία αντιλαμβάνεται ο κόσμος το τέλος του καλοκαιριού και την απαρχή του φθινοπώρου...Διότι, τουλάχιστον ως πέρυσι, δεν υπήρχε καμία διαφορά τουλάχιστον ως προς τις καιρικές συνθήκες ανάμεσα π. χ. στις 25 Αυγούστου και στις 10 Σεπτεμβρίου...Επομένως, κάθε άνθρωπος χρειάζεται ένα μέσο ο καθένας για να κατανοήσει την αλλαγή της εποχής και να προσαρμοστεί στα φθινοπωρινά δεδομένα...Οι περισσότεροι κατανοούν την αλλαγή με βάση τα καιρικά κριτήρια, δηλαδή αν δεν πιάσει κρύο δε συμβιβάζονται με την ιδέα πως το καλοκαίρι είναι παρελθόν...Άλλοι κατανοούν την αλλαγή με το άνοιγμα των σχολείων...Τότε αρχίζουν οι ζωές τους να παίρνουν τους κανονικούς ρυθμούς...Άλλοι, πείθονται πως έχουμε φθινόπωρο μόνο όταν πλέον δεν μπορούν να καθίσουν στα έξω τραπεζάκια από τα αστικά στέκια στα οποία συχνάζουν όλο το καλοκαίρι...Άλλοι πάλι, συνειδητοποιούν πως έφτασε το φθινόπωρο, μόνο όταν ξεκινούν οι μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις, τα πρωταθλήματα ποδοσφαίρου και ειδικά το Champions League...Έχω και εγώ φυσικά τον τρόπο μου με τον οποίο καταλαβαίνω τον ερχομό του φθινοπώρου και τον αποχαιρετισμό του καλοκαιριού, τρόπος ο οποίος ξεφεύγει από τα καθιερωμένα και είναι ιδιαίτερος...Ποιος είναι αυτός; Θα σας στον αποκαλύψω...Προσωπικά, καταλαβαίνω ότι τέλειωσε το καλοκαίρι όταν πλέον δεν έχω καμία διάθεση να πιω μπίρα και στρέφομαι ξανά στο αγνό και παραδοσιακό κρασί...Όλο το καλοκαίρι, μια (ή και πολύ περισσότερες για να είμαστε ακριβείς) μπίρα είναι εξαιρετικός σύντροφος για τα ζεστά καλοκαιρινά βράδια...Τώρα, που έπεσε η θερμοκρασία, η πολλή ζέστη είναι παρελθόν και οι βροχές είναι συχνός σύντροφος των βραδιών, δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από το να συντροφεύει τα βράδια μας ένα (ή και πολλά περισσότερα) μπουκάλι κρασί...Όταν πλέον ο οργανισμός μου δεν αποζητεί μπίρα, αλλά αισθάνεται την ανάγκη για κρασί, τότε καταλαβαίνω πως έφτασε το φθινόπωρο και το καλοκαίρι είναι παρελθόν και ανήκει πλέον στο χρονοντούλαπο της ιστορίας...

Αυτά είχα να αναφέρω για την πιο αδικημένη εποχή του χρόνου....Για το φτωχό πλην τίμιο φθινόπωρο. Μια εποχή, για την οποία δεν έχουν γραφτεί τραγούδια που να υμνούν την ομορφιά και το μεγαλείο της...Μια εποχή, η οποία δεν θεωρείται σημαντική για τους περισσότερους..Μια μετριοπαθής εποχή, που δε χαρακτηρίζεται από ακραία (ένθεν κακείθεν) καιρικά φαινόμενα και για αυτό περνά απαρατήρητη...Μια εποχή που εν τέλει είχαμε στην πραγματικότητα πολλά χρόνια να δούμε και για αυτό έχουμε λησμονήσει τη σπουδαιότητα και τη μοναδικότητα της...Αλλά μια εποχή που είναι εξόχως σημαντική, ως μεταβατική περίοδος για τη μετάβαση από το καλοκαίρι στο χειμώνα και από τη μετάβαση από την ανεμελιά του καλοκαιριού στην πεζή πραγματικότητα που ακολουθεί το τέλος της θερινής ραστώνης...Μια εποχή που ενδείκνυται για σκέψεις, για απολογισμούς, για νέα σχέδια και για νέα προγράμματα...Διότι μην ξεχνάμε, αυτό που ανέφερα και πιο πάνω...Το φθινόπωρο είναι η πραγματική απαρχή του χρόνου και οι αρχαίοι δεν ήταν αφελείς που το είχαν ορίσει έτσι...

υγ1 Και όλα αυτά, επειδή όλοι μιλούν για καλοκαίρια και χειμώνες, αρκετοί για την άνοιξη, μα σχεδόν κανείς και το κακόμοιρο το φθινόπωρο...

υγ2 Είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των δύο ακραίων εποχών...Αθόρυβο, χωρίς πολλούς υποστηρικτές αλλά πολύ σημαντικό και ουσιώδες...Κάτι σαν το Λεντέσμα δηλαδή...

υγ3 Και επειδή ο φτωχός συγγενής είναι και του λιμανιού και του σαλονιού, σήμερα θα ανεβάσω ένα ακόμη μουσικό βίντεο έκπληξη...Μια μελωδία που μπορεί να ταξιδέψει ακόμη και τον πιο αδαή σε σχέση με τη μουσική...Απολαύστε λοιπόν το φθινόπωρο από τις 4 εποχές του Αντόνιο Βιβάλντι και αφήστε το μυαλό σας να ταξιδέψει,να σκεφτεί και να νιώσει το απέραντο μεγαλείο της μελωδίας της κλασσικής μουσικής...