Τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στον αθλητικό χώρο κυριαρχεί η μόδα της πoλυμετοχικότητας. Η πολυμετοχικότητα σίγουρα είναι μια εύπεπτη και ευχάριστη στο άκουσμα λέξη και έννοια, καθώς ικανοποιεί τις ανησυχίες μας και ερεθίζει τις δημοκρατικές μας χορδές. Ιδανικά, η πολυμετοχικότητα σε μια ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρεία συνεπάγεται περισσότερη δημοκρατία, ορθολογιστικές αποφάσεις για την πρόοδο της ομάδας ως αποτέλεσμα πλειοψηφίας και πολυσυλλεκτικότητα. Ας διερευνήσουμε, μέσα σε λίγες γραμμές κάποια παραδείγματα για το πως την εφάρμοσαν ή σκέφτονται να την εφαρμόσουν οι κατά τεκμήριο τέσσερις μεγαλύτερες και λαοφιλέστερες ομάδες της χώρας...
Στην Α.Ε.Κ. η προσπάθεια Νικολαίδη να ηγηθεί ενός πολυσυλλεκτικού μοντέλου διοίκησης, θεωρήθηκε και διαφημίστηκε ως η σανίδα σωτηρίας της Π.Α.Ε. Ίσως να είναι και έτσι, αλλά δεν πρέπει να λησμονούμε, πως όταν ανέλαβε τη διοίκηση προχώρησε σε δύο κύριες υποσχέσεις...Να κυνηγήσει δικαστικά όσους έφεραν την ομάδα στο οικονομικό χάλι και τα χρέη και να δημιουργήσει μια ποδοσφαιρική ομάδα απαρτιζόμενη από νέους και γηγενείς ποδοσφαιριστές με τελικό στόχο το πρωτάθλημα στο τέλος της πενταετίας...Πράγματα πέρυσι, να δεχτώ πως ηθικά κατέκτησε το πρωτάθλημα...Αλλά ο μέσος όρος ηλικίας ήταν πολύ πάνω από τα 30...Ανανέωση με τριανταπεντάρηδες, σχεδόν βετεράνους...Φυσικά για διώξεις των παλιών αφεντικών ούτε λόγος...Ας είναι καλά το αθάνατο ντεμοτεχνείο (που λέει πολύ εύστοχα ο Πανούτσος)..Φέτος φτάσαμε στο σημείο να παρακαλούν να βρει η ομάδα έναν ισχυρό επενδυτή λέγε με τίγρη, για να επιστρέψει η ομάδα πάλι σε εποχές μοναρχίας...Επομένως, η πολυμετοχικότητα πήγε περίπατο πλέον...
Στον Παναθηναϊκό, το πολυμετοχικό ανέκδοτο έχει τόσα πολλά σπαρταριστά επεισόδια να επιδείξει που μπροστά του το "Ευτυχισμένοι μαζί" μοιάζει ένα αποτυχημένο σίριαλ...Σε αυτό λαμβάνουν μέρος κατά σειρά εμφανίσεως οι παραδοσιακοί, οι νοσταλγοί του παρελθόντος, οι νεωτεριστές και πολλοί άλλοι...Οι βασικοί πρωταγωνιστές είναι οι τέσσερις επιχειρηματικοί πόλοι και το πως μεταβάλλονται οι επιμέρους συμμαχίες και συμφωνίες είναι πραγματικά απίστευτο. Πίσω από όλα αυτά κατά την άποψη μου κρύβεται η δίψα για εξουσία και γενικότερη επιβολή και προβολή...Μπορεί θεωρητικά όλοι να επιθυμούν το καλό της ομάδας και την επιστροφή της στην κορυφή, αλλά λίγη περισσότερη προσωπική προβολή δεν έβλαψε ποτέ κανέναν...Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό, έρχεται να προστεθεί και η διαμάχη μεταξύ των προσκείμενων στην ομάδα εφημερίδων και έτσι ολοκληρώνεται το παζλ μιας πολυμετοχικότητας που φαίνεται πως θα διαλυθεί πολύ συντομότερα από όσο είχε προβλεφθεί αρχικά...
Στην ομάδα μου τον Ολυμπιακό, ο πρόεδρος φημολογείται πως θα κάνει άνοιγμα σε επιχειρηματίες προκειμένου να συμμετέχουν στο μετοχικό κεφάλαιο της ομάδας. Αφήνεται να εννοηθεί επίσης πως αυτή η όψιμη πολυμετοχικότητα θα φέρει πολλά έσοδα και κεφάλαια στα ταμεία του συλλόγου, γεγονός που θα οδηγήσει σε κάποιες μεταγραφικές βόμβες από πλευράς της ομάδας. Αυτό εμένα μου φαίνεται σε πρώτη φάση ως μια προσπάθεια να χρυσωθεί το χάπι για να χωνευθεί ευκολότερα η επιλογή του Γεωργιανού...Κατά τα άλλα, πιστεύει κανείς πως υπάρχει ποτέ πραγματική πιθανότητα ο πρόεδρος να βάλει μέσα στην ομάδα κάποιους που θα του κάνουν σοβαρή κριτική;...Άλλωστε αν θέλει να ακούει σοβαρή κριτική και διαφωνίες μπορεί να συγκαλέσει το Δ. Σ. (λέμε και κανένα αστείο που και που)...Επί τη ευκαιρία να θυμίσω πως ήδη η ομάδα έχει κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες μέλη που πληρώνουν ετήσια συνδρομή εδώ και κάποια χρόνια και συμμετέχουν σε όλες τις διαδικασίες εκλογής, όντας σε θέση να ελέγχουν και να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων...Ακούω ειρωνικά γέλια ή είναι ιδέα μου...;;; Για αυτό και από τα αρχικά μέλη, ελάχιστα είναι ταμειακώς εντάξει...Ο κόσμος θέλω να πιστεύω πως είναι πλέον υποψιασμένος και αντιδρά με ωριμότητα και σκεπτικισμό σε κάθε προσπάθεια υποτίμησης της νοημοσύνης του από όποιον και να προέρχεται...
Αφήνω τελευταίο τον δικέφαλο του Βορρά, ο οποίος με το Θοδωρή στο τιμόνι συσπειρώθηκε σαν ομάδα και κάνει προσπάθειες προς τα εμπρός...Ο κόσμος στήριξε και στηρίζει αυτήν την προσπάθεια, ακόμα και στις δύσκολες στιγμές. Αλλά εύχομαι να μην βγω αληθινός, αλλά η τελευταία παραγοντική μεταγραφή που έκανε ο Π.Α.Ο.Κ. δεν θα του βγει σε καλό...Μπορεί πρόσκαιρα να υπάρχουν κάποια οφέλη, αλλά από τη νέα σεζόν θεωρώ πως η ομάδα θα έχει προβλήματα σε πολλούς τομείς, ακόμα και στη διαιτησία...Και το χειρότερο όλων είναι ότι οι μισοί θα θεωρούν πως η ομάδα ανήκει στο πράσινο άρμα (χορηγίες κλπ) και οι άλλοι μισοί στο κόκκινο (παραγοντικά)...Αφήστε που πολλοί αφήνουν να εννοηθεί πως σύντομα η καινούρια παραγοντική μεταγραφή θα πάρει και τυπικά στα χέρια της την ομάδα...
Επομένως, το μοντέλο της πολυμετοχικότητας έτσι όπως εφαρμόζεται στη χώρα μας είναι καταδικασμένο να μην μακροημερεύσει πουθενά. Εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει στο μοντέλο του προέδρου δικτάτορα, ο οποίος έχει τον αποκλειστικό λόγο για οτιδήποτε συμβαίνει στην ομάδα. Κανείς δεν αμφισβητεί την κυριαρχία του, έχει τουλάχιστον δύο αθλητικές εφημερίδες να τον στηρίζουν (αυτόν και την ομάδα), έχει δημιουργήσει συνειδητά προσωπικό στρατό οπαδών με ότι αυτό συνεπάγεται και κάνει ότι θεωρεί αυτός πρέπον και σωστό...Είναι αυστηρός και συνάμα συγκαταβατικός με τους ποδοσφαιριστές, απολύει τον προπονητή όποτε νομίζει και σε τελική ανάλυση θεωρεί πως αυτός είναι το σημαντικότερο κεφάλαιο για την ομάδα....Και για να μην ξεχνιόμαστε...χρησιμοποιεί και την ομάδα και τους οπαδούς ως ομπρέλα για τα δικά του, προσωπικά επιχειρηματικά συμφέροντα και τις σχέσεις του με το δημόσιο...Απλά τα περί πολυμετοχικότητας είναι μια ωραία βιτρίνα, για να το παίξουμε δημοκρατικοί, ανοιχτόμυαλοι και ανοιχτοί στην κριτική και τον έλεγχο....
υγ1 Αν θέλουν οι ομάδες να ανήκουν στο λαό τους, ας προχωρήσουν σχέδια για τη δημιουργία εταιρειών λαϊκής βάσης...Εκεί κάθε φίλαθλος θα πληρώνει ετήσια συνδρομή, αλλά θα έχει λόγο στα πάντα και θα μπορεί να κρίνει την εκάστοτε διοίκηση..Ο πρόεδρος θα είναι ένας απλός διαχειριστής της ομάδας σε όλους τους τομείς και ανά πάσα στιγμή θα είναι υπόλογος για τις πράξεις ή τις παραλείψεις του...Το παράδειγμα της Μπαρτσελόνα είναι φωτεινό...Εκεί ο πρόεδρος σε περίπτωση που μαζευτεί ένας συγκεκριμένος αριθμός υπογραφών από τα μέλη κηρύσσεται έκπτωτος και διενεργούνται εκλογές.. Μόνο έτσι, μπορεί να εφαρμοστεί η δημοκρατία σε έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο και μόνο έτσι έχει νόημα η έννοια μέλη του σωματείου...Όλα τα υπόλοιπα είναι για εσωτερική κατανάλωση και μόνο...
υγ2 Αυτός που εφαρμόζει σε ένα βαθμό δημοκρατικό σύστημα διοίκησης στον ελληνικό χώρο είναι μόνο ο Άρης Θεσσαλονίκης...Εκεί ο πρόεδρος εκλέγεται μέσω εκλογών και είναι ένας απλός διαχειριστής κατά κύριο λόγο...
υγ3 Μου αρέσει που ανέφερα αρχικά πως θα περιοριστώ σε λίγες σκέψεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου