"Ονειρεμένος" Τελικός...!!!

Λοιπόν ακούστε αγαπητοί αναγνώστες του φτωχού συγγενή, τι μου συνέβη προχθές Τετάρτη το βράδυ, ημέρα διαξαγωγής του τελικού του Champions League ανάμεσα σε Μπαρτσελόνα και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ....Προερχόμενος από μια κουραστική ημέρα εργασίας και έχοντας ξυπνήσει από τις 6 η ώρα το πρωί, το πρόγραμμα μου συνεχίστηκε με ένα γεμάτο δίωρο στο φροντιστήριο της ξένης γλώσσας...Μπήκα στο σπίτι, σκάρτη μία ώρα πριν ξεκινήσει το μεγάλο ματς...Βλέπετε, κάθε χρόνο ο συγκεκριμένος τελικός αποτελεί το επιστέγασμα μιας ολόκληρης ποδοσφαιρικής χρονιάς...Πόσο μάλλον φέτος, που αναμετρήθηκαν δύο πολύ καλές και εξαιρετικά λαοφιλείς ομάδες στο ολυμπιακό στάδιο της Ρώμης...
Μπαίνοντας σπίτι ήξερα πως έπρεπε να βιαστώ, καθώς ο χρόνος λιγόστευε επικίνδυνα...Τελικά εν τάχει πρόλαβα να κάνω ένα μπάνιο και να τσιμπήσω κάτι στα πεταχτά..Ήμουν έτοιμος λίγα λεπτά πριν την έναρξη του ματς...Ευτυχώς η συγκεκριμένη βραδιά ήταν εξαιρετικά δροσερή και ευχάριστη...Γέμισα ένα μεγάλο ποτήρι λευκό κρασί με πάγο και ξάπλωσα στο κρεβάτι έτοιμος να απολαύσω το υπερθέαμα...Πάλι καλά που πρόλαβα..Όταν άνοιξα την τηλεόραση, είχε μόλις ξεκινήσει το μικρό τελετουργικό που προηγήθηκε του αγώνα...Θεε μου, σκέφτηκα...Τι ωραία που θα ήταν αν έπαιρναν το κύπελλο οι Καταλανοί...Όχι μόνο επειδή είναι σχετικά συμπαθητική και θεαματική ομάδα, αλλά για να ηττηθεί η αντιπαθητική προς εμένα Μάντσεστερ...Η ώρα έφτασε...Οι ομάδες εισέρχονται στον αγωνιστικό χώρο και μετά το χαιρετισμό οι δύο αρχηγοί Πουγιόλ και Γκιγκς μαζί με τους διαιτητές επιλέγουν εστίες...Όλα είναι έτοιμα και τα πάντα μοιάζουν ιδανικά...Αν υπήρχε και άλλος εκφωνητής στην κρατική τηλεόραση ενδεχομένως θα ήταν ακόμη καλύτερα, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας...Αισθάνομαι τα βλέφαρα μου να βαραίνουν και τον ύπνο να με περιτριγυρίζει...Δεν είναι δυνατόν να χάσω έναν τέτοιο τελικό για να κοιμηθώ σκέφτομαι...Το ματς μόλις ξεκίνησε...Δυστυχώς οι Άγγλοι φαίνεται να μπήκαν καλύτερα...Ο Ρονάλντο εκτελεί φάουλ, ο Βαλντέζ αποκρούει ενστικτωδώς και ευτυχώς ο Παρκ εξ' επαφής μπλοκάρεται από τους αμυντικούς και αποτυγχάνει να σκοράρει από κοντά...Τα βλέφαρα μου συνεχίζουν να βαραίνουν...Έχουν περάσει ήδη τα πρώτα 6-7 λεπτά του ματς και η Μάντσεστερ έχει επιχειρήσει ήδη 5 σουτ, φαίνεται να είναι καλύτερη...Αχ πρέπει οπωσδήποτε να κρατηθώ ξύπνιος...Το ματς συνεχίζεται...Τα χρώματα της ομάδας μου μοιάζουν να αλλάζουν...Παρατηρώ την ενδεκάδα μας, μα τι έκανε πάλι ο Πραντέλι, αναρωτιέμαι...Πάλι μόνο του τον Τζιλαρντίνο προωθημένο, πως θα βγάλει η ομάδα φάσεις σε ένα τέτοιο παιχνίδι; ΟΚ ο Μούτου είναι ανέτοιμος και καλώς έμεινε στον πάγκο για να μπει αν υπάρξει μεγάλη ανάγκη αργότερα...Αλλά για πείτε μου, γιατί εκνευρίζομαι...Ο Πατσίνι δεν μας έκανε, και τον πουλήσαμε;..Βλέπω και τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές μας...Μα γιατί να προτιμάται ο Νταινέλι από τον Κρόλντρουπ, ο δανεικός Ζάουρι από τον Κομότο και ο Σεμιόλι από τον Κουζμάνοβιτς...Ας είναι, ας ελπίσουμε πως ο προπονητής μας κάτι καλό έχει σχεδιάσει για να αντιμετωπίσει τους Άγγλους...Τα λεπτά κυλούν και οι Άγγλοι δείχνουν ολοένα και περισσότερο απειλητικοί...

Φτάσαμε στο 25ο λεπτό αισίως...Ο ανεκδιήγητος κύριος Μπουζάκα καταλογίζει ένα φάουλ υπέρ τους, που μοιάζει ανύπαρκτο...Είναι μακριά από το τέρμα, αλλά όλοι ξέρουμε τις δυνατότητες του Κ. Ρονάλντο...Εκτελεί το φάουλ, η μπάλα κοντράρει στο τείχος, αλλάζει πορεία, ξεγελάει τον Φρέι και καταλήγει στα δίχτυα...Μάντσεστερ - Φιορεντίνα 1-0...Οι Άγγλοι πανηγυρίζουν έξαλλα στις εξέδρες, ενώ οι δικοί μας οπαδοί μένουν βουβοί...Πάμε παιδιά δεν χάθηκε τίποτα...

Φτάνουμε στο 40ο λεπτό και η εικόνα του ματς δεν δείχνει να αλλάζει δυστυχώς...Ίσα ίσα που οι Άγγλοι πιέζουν ενώ οι δικοί μας κάνουν σκληρά φάουλ, όντας προφανώς εκνευρισμένοι και απογοητευμένοι...Η μισή ομάδα είναι φορτωμένοι με κίτρινες κάρτες...ειδικά ο Φελίπε Μέλο μοιάζει να είναι εκτός εαυτού με τα σφυρίγματα του διαιτητή...Ημίχρονο...Είμαστε πίσω στο σκορ, αλλά το ένα γκολ μπορεί να ισοφαριστεί...Απλά πρέπει οι παίχτες μας να μπουν μέσα στο δεύτερο με ενθουσιασμό, αυταπάρνηση και καθαρό μυαλό και τότε όλα είναι πιθανά...

Ξεκινάει το δεύτερο ημίχρονο...Μοιάζουμε να έχουμε μπει με περισσότερη πίστη για την ολική ανατροπή...Παίρνει την μπάλα ο Γιόβετιτς, μεγάλο ταλέντο ο Μαυροβούνιος, περνάει τους πάντες και τα πάντα, ανατρέπεται στην περιοχή, πέναλτι, όχι λέει ο διαιτητής...παίζετε...μα είναι δυνατόν αναρωτιέμαι και νευριάζω...βγαίνει η Μάντσεστερ σε κόντρα επίθεση...Ρούνει δίνει στον Γκιγκς, αυτός στον Άντερσον από εκεί στον Παρκ, ο Κορεάτης τετ α τετ,πλασάρει...2-0....όλα μοιάζουν τελειωμένα...δυστυχώς...

Επιτέλους ξύπνησε ο Πραντέλι και ρισκάρει, έξω ο Ντοναντέλ μέσα ο Μούτου...σε αυτόν προσωπικά στηρίζω πολλά, αν και τα πράγματα είναι δύσκολα αν όχι ακατόρθωτα....Βγαίνουμε μπροστά κατά κύματα, τα παίζουμε όλα για όλα, έτσι και αλλιώς πλέον δεν έχουμε τίποτα περισσότερο να χάσουμε...Η Φιορεντίνα αλλάζει όμορφα την μπάλα εκτός περιοχής...Γιόβετιτς σε Μούτου, από εκεί στον Μέλο, κόντρα η μπάλα κυλά εκτός περιοχής, Ρικάρντο Μοντολίβο σουτ....στο Γάμα....2-1...Γκολάρα...πάντα το έλεγα πως ο συγκεκριμένος είναι απλά παιχταράς πέρα πάσης αμφιβολίας...Γρήγορα παιδιά, μαζέψτε την μπάλα να την στήσετε στη σέντρα...Το ρολόι σημαδεύει το 60ο λεπτό του αγώνα...

Παιχνίδι κέντρου,σκοπιμότητας και σπατάλης χρόνου από τους Άγγλους, περάσαμε το 80 λεπτό, τα παίζουμε όλα για όλα πλέον και κυνηγούμε την ισοφάριση με αποννενοημένα διαβήματα και σέντρες...

88ο λεπτό...Κερδίζουμε κόρνερ από αριστερά...Όλοι μέσα μπας και γίνει κάτι...Εκτελεί ο Γιόβετις, κεφαλιά πάσα του Μέλο στον Τζιλαρντίνο, αυτος κεφαλιά στη γωνία....ναι είναι το 2-2....Το Ολίμπικο παίρνει φωτιά στην κυριολεξία και οι τιφόζι δίνουν ένα ξεχωριστό χρώμα στην κερκίδα με τις εκδηλώσεις και τις φωνές τους...Τουλάχιστον μοιάζουμε να διασφαλίζουμε την παράταση...Αν και με τους Άγγλους δεν πρέπει να έχεις ποτέ το κεφάλι σου ήσυχο και ειδικά με την Μάντσεστερ, η οποία είναι μάστερ του ανατροπής...Για αυτό λοιπόν άμυνα, παιχταράδες μου και στην παράταση ή τα πέναλτι βλέπουμε...

Ωχ 93ο λεπτό κόρνερ για τη Γιουνάιτεντ...Όλοι πίσω εκτός από το Μούτου...Εκτελείται πολύ καλά από τον Σκόουλς, ευτυχώς ο Φρέι κάνει καλή έξοδο και διώχνει με ασφάλεια με τις γροθιές...Άγιο είχαμε...Η μπάλα φτάνει στον Μοντολίβο που αδειάζει τον Τέβες και μοιράζει έξοχα το παιχνίδι αριστερά στον Βάργκας...Έλα Περουβιανό μου άτι, ανέβα...Ανεβαίνει από αριστερά, σέντρα στην καρδιά της άμυνας, απομακρύνει ο Βίντιτς, στα πόδια του Μούτου εκτός περιοχής με αντίπαλο τον Εβρά...Έλα αρτίστα Ρουμάνε άδειασε τον ειρωνικό Γάλλο, μπορείς...Όντως τον ξεπερνά ο Μούτου, τάκλιν ο Εβρά, δεν φαίνεται να βρίσκει μπάλα, βρίσκει πόδια, πρέπει να είναι πέναλτι, ο Μπουζάκα κοντοστέκεται, μοιάζει αναποφάσιστος, τελικά δείχνει τη βούλα του πέναλτι....Ναιιι πέναλτι στην τελευταία φάση, φωνάζω τόσο δυνατά, που ακούστηκα σχεδόν σε ολόκληρη τη συνοικία...

Εκτελεστής ο ίδιος ο Μούτου...Ο Εβρά τον πλησιάζει και μοιάζει με τα λεγόμενα του να θέλει να του αποσπάσει την προσοχή, την αυτοπεποίθηση και να του σπάσει την ψυχολογία...Παίρνει φόρα ο Ρουμάνος...Θεούλη μου, μακάρι να το εκτελέσει με λόμπα αλα Πανένκα, όπως συνηθίζει να κάνει ο Μούτου συχνά πυκνά...Θα είναι η μέγιστη ηδονή για όλους εμάς τους φιλάθλους της Φιορεντίνα...Όντως λόμπα, το θαύμα έγινε, η μπάλα αργά, βασανιστικά και ψηλοκρεμαστά πηγαίνει στα δίχτυα...3-2...ένα βήμα από την κούπα...Ο Φαν ντερ Σααρ περίλυπος μαζεύει τη μπάλα από το πλεχτό...ο Μούτου έχει πνιγεί στις αγκαλιές όλων των παιχτών...πνιγόμαστε από χαρά που έλεγε και ο Χελάκης...Έληξε κύριε διαιτητά....

Όντως τέλος...ο Μπουζάκα με το τριπλό σφύριγμα δίνει τέλος στον συγκλονιστικότερο τελικό όλων των εποχών που φέρνει τη Φιορεντίνα στο υψηλότερο σκαλί της Ευρώπης... Ταυτόχρονα, παίρνουμε έστω και ετεροχρονισμένα ρεβάνς από τη Μάντσεστερ για το αβαβα 0-0 με τη Βαλένθια πριν καμιά δεκαριά χρόνια που μας στέρηση την πρόκριση στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης τότε....

Έχω δακρύσει από χαρά και συγκίνηση...Κάνω μια απότομη κίνηση για να σηκωθώ από το κρεβάτι για να πάρω το μοβ κασκόλ και να πανηγυρίσω το τρόπαιο...χτυπάω λίγο το κεφάλι μου στο ξύλο του κρεβατιού....Ξυπνάω γρήγορα ιδρωμένος....Βλέπω στην τηλεόραση τους Μέσι, Ινιέστα, Τσάβι αγκαλιά με την κούπα να κάνουν το γύρο του θριάμβου...Η Μπαρτσελόνα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης λέει ο Βερνίκος για τρίτη φορά...Καταλανικές σημαίες παντού και παντού στο στάδιο Ισπανοί φίλαθλοι να γιορτάζουν....

Τελικά, όνειρο ήτανε (που λέει και ο Αλκίνοος)... Όνειρο πως η μεγάλη Φιορεντίνα κατέκτησε το βαρύτιμο τρόπαιο του Champions League απέναντι στη Μάντσεστερ με 3-2... Ένα όνειρο πολύ όμορφο, με πολλή δράση, εναλλαγές συναισθημάτων και όμορφο θέαμα...Ένα όνειρο που εύχομαι ολόψυχα να βγει και στην πραγματικότητα και η ταλαιπωρημένη μα αξιοπρεπής και αξιόλογη ομάδα μου η Φιορεντίνα να το κατακτήσει σύντομα...Άλλωστε, τα όνειρα είναι δωρεάν και δεν απαγορέυονται...Πολύ όμορφη βραδιά, που το όνειρο την έκανε ακόμη ομορφότερη και φανταστική...Συμπέρασμα...Αξίζει φίλε (της Φιορεντίνα) να υπάρχεις για ένα όνειρο, και ας μην πραγματοποιηθεί ποτέ...λίγο με ενδιαφέρει στην πραγματικότητα...