Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

Το δράμα της Αϊτής και τα χειρότερα που έρχονται...

Ο πρόσφατος σεισμός στην Αϊτή και η τεράστια καταστροφή που προκάλεσε στη συγκεκριμένη χώρα, δεν μπορεί κανέναν να αφήσει ασυγκίνητο...Και δεν χρειάζεται να δεις τις φρικιαστικές εικόνες που μεταδίδουν τα τηλεοπτικά δίκτυα για να συγκλονιστείς βλέποντας παιδιά καταπλακωμένα μέσα στα χαλάσματα...Δεν ξέρω στην πραγματικότητα αν υφίστανται η έννοια ολική καταστροφή, αλλά αν υπάρχει τότε θα είναι κάπως έτσι όπως τη βλέπουμε τώρα στην Αϊτή...Με εκατοντάδες χιλιάδες να έχουν παραδώσει την ψυχή τους και αυτούς που μένουν πίσω να είναι απολύτως ξεκρέμαστοι και αβοήθητοι...
Τελικά σκέφτομαι πως ίσως και να μην έχει άδικο η λαϊκή ρήση που αναφέρει όπου φτωχός και η μοίρα του...Διότι πραγματικά η συγκεκριμένη νησιωτική χώρα είναι πραγματικά πολύ ταλαιπωρημένη εδώ και αιώνες...Προσωπικά δε στέκομαι στα ευφυολογήματα που ακούγονται δεξιά και αριστερά συνεχώς και αναφέρουν πως 'η Αϊτή είναι η φτωχότερη χώρα του δυτικού ημισφαιρίου'...Ίσως να είναι και έτσι αν κρίνουμε από τα παραπήγματα στα οποία ζούσε η πλειονότητα του λαού και τον τρόπο που κατέρρευσαν ακόμη και τα υποτιθέμενα διεθνή κτίρια σαν χάρτινοι πύργοι...Και για αυτό δεν είναι το μέγεθος του σεισμού το πρόβλημα...Πιθανότατα ο ίδιος σεισμός σε μια πιο ανεπτυγμένη χώρα με στέρεες κατασκευές και καλύτερη υποδομή, να προξενούσε ελάχιστη καταστροφή και όχι το τωρινό χάος της Αϊτής..
Το χειρότερο όμως θαρρώ δεν είναι αυτό...Ακόμη χειρότερο είναι πως η κατά γενική ομολογία πολύ όμορφη νησιωτική χώρα, το Παρίσι της Καραϊβικής εδώ και αιώνες γίνεται μπαλάκι στις διαθέσεις των ισχυρών αυτού του κόσμου, που μαλώνουν για το ποιος θα έχει υπό την κατοχή του, τέτοιου είδους χώρες...Η γεωγραφική θέση της συγκεκριμένης νησιωτικής χώρας ανέκαθεν αποτελούσε δέλεαρ για τις μεγάλες δυνάμεις και έκαναν τα πάντα για να την υποδουλώσουν..Τα λέω όλα αυτά, επειδή λίγο να διαβάσει κανείς πίσω από την κουρτίνα των τελευταίων γεγονότων, θα διαπιστώσει πως συμβαίνει ξανά το ίδιο...Η παροχή βοήθειας προς την δοκιμαζόμενη Αϊτή, γίνεται με γνώμονα την υποδούλωση της...Πως αλλιώς μπορώ να εξηγήσω το γεγονός πως οι ΗΠΑ αντί να στείλουν ουσιαστική ανθρωπιστική βοήθεια, προτίμησαν να αποστείλουν ένοπλους στρατιώτες και μάλιστα πεζοναύτες...Θεωρώ ευθέως πως στόχος τους είναι η κατάληψη της Αϊτής..Είναι ειδικοί σε κάτι τέτοια ο κάτοχος του Νόμπελ Ειρήνης (για να μην ξεχνιόμαστε...) και η χώρα του...Η συνταγή είναι γνωστή, πετυχημένη και αναίμακτη...Άλλωστε πολλές φορές ότι δεν επιτυγχάνεται με τα όπλα και τη βία, επιτυγχάνεται ευκολότερα υπό το μανδύα της πρόφασης της ανθρωπιστικής βοήθειας...Ήδη για την καταχρεωκοποημένη Αϊτή εγκρίθηκε ένα ακόμη τεράστιο δάνειο από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (με πολύ επαχθείς όρους φυσικά...) για να είναι μια ζωή υπόχρεη η συγκεκριμένη χώρα, να χρωστά την ύπαρξη της στους σωτήρες της και το μέλλον της να είναι υποθηκευμένο για πάντα...Θα ακουστεί σκληρό, το ξέρω, αλλά θα το πω...Ειλικρινά, δεν ξέρω τι είναι αυτή τη στιγμή χειρότερο για κάθε κάτοικο....Να αφήσει την τελευταία του πνοή στα χαλάσματα, ή να υποδουλωθεί μια για πάντα το μέλλον του στα χέρια διεθνών αποικιοκρατών (λέγε με ΗΠΑ, Γαλλία, Βραζιλία κλπ), οι οποίοι με το πρόσχημα της βοήθειας, κατακτούν μια χώρα;...Ειλικρινά δε γνωρίζω την απάντηση...
Η σχέση της Ελλάδας με την Αϊτή μοιάζει να είναι καρμική...Όλοι φαντάζομαι πως έχετε πληροφορηθεί πως η Αϊτή ήταν η πρώτη χώρα παγκοσμίως που αναγνώρισε επίσημα το νεοσύστατο ελληνικό κράτος ύστερα από την επανάσταση του 1821 και πολύ πριν δημιουργηθεί το πρώτο υποτυπώδες Ελληνικό κράτος...Είναι απορίας άξιο, πως μια χώρα εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, σε μια εποχή που τα νέα ταξίδευαν με ρυθμούς χελώνας, προέβη στη συγκεκριμένη ενέργεια...Βέβαια και η ίδια η Αϊτή τη συγκεκριμένη εποχή είχε μόλις κερδίσει την ανεξαρτησία της, ύστερα από πολυετείς αγώνες και ίσως για αυτό έδειξε συμπαράσταση και υποστήριξη σε μια χώρα η οποία πάλευε για τα ίδια ιδανικά της ελευθερίας...Και όχι μόνον αυτό, αλλά απέστειλε στον Αδαμάντιο Κοραή 25 τόνους καφέ (το κυριότερο εξαγώγιμο προϊόν της ακόμη και σήμερα...) για να τα πουλήσει και να αγοράσει όπλα για την ελληνική επανάσταση, ενώ απέστειλε και μικρή στρατιωτική δύναμη...Αυτοί είναι κύριοι οι πραγματικοί μας σύμμαχοι και όχι όλοι οι άλλοι που με περισσή ιδιοτέλεια μας βοηθούσαν παροδικά και στη συνέχεια μας έγδερναν και με το παραπάνω...Αλλά βλέπετε η ιστορία που διδασκόμαστε στα σχολεία, άλλα έχει αποφασίσει να μας μάθει...
Όσο για μας, ένα από τα πράγματα που κατά την άποψη μου είναι από τα λίγα ενθαρρυντικά για το μέλλον, είναι το ενδιαφέρον που δείχνει ο απλός λαός σε σχέση με τους πληγέντες...Μπορεί στην καθημερινή μας ζωή να σπαταλάμε φαιά ουσία για χαζομάρες και να ψάχνουμε να βρούμε την παραμικρή αφορμή για παρεξήγηση, αλλά σε κάτι τέτοιες στιγμές είμαστε πάντα παρόντες...Και δεν το λέω μόνο για τους μαραθώνιους αγάπης που γίνονται κάθε φορά που υπάρχουν τραγικά γεγονότα διεθνώς...Μιλώ για το γενικότερο ενδιαφέρον, αφήνοντας στην άκρη κάποιες υπερβολές και κάποιες ψιλοαπατεωνιές...Τι κι αν βρισκόμαστε χιλιόμετρα μακριά; Τι κι αν ακόμη και εμείς οι ίδιοι πάντα αμφισβητούμαι το αν τα χρήματα που μαζεύονται σε τέτοιες περιπτώσεις πηγαίνουν στον τελικό τους προορισμό και όχι στις τσέπες επιτήδειων; Τι κι αν η κρίση κοντεύει να μας γονατίσει; Τι κι αν το συγκεκριμένο ενδιαφέρον είναι παροδικό; Σημασία έχει η χειρονομία και η σκέψη....Είναι σημαντικό η μικρούλα και ταπεινή Ελλάδα να βοηθά έναν λαό, με ανθρωπιστική βοήθεια, χρήματα και φάρμακα και την ίδια στιγμή ολόκληρη η Ευρωπαϊκή ήπειρος να μην έχει συγκεντρώσει καν αντίστοιχες ποσότητες...Μη με ρωτήσετε αν αυτά αρκούν, διότι δεν είμαι αρμόδιος να το απαντήσω...Είναι ένα ερώτημα, που θα πρέπει ο καθένας ατομικά να θέσει στον εαυτό του...Προσωπικά θεωρώ πως δεν αρκεί, αλλά μέσα στον κόσμο της αποχαύνωσης και της χαζομάρας ακόμα και λίγα λεπτά να αφιερώσουμε για να σκεφτούμε τους ανήμπορους και ταλαίπωρους αδερφούς μας, είναι μια πρόοδος...Μικρή μεν, μα πρόοδος σίγουρα...
Δεν θέλω να πω περισσότερα πάνω στο θέμα..Είθε τα βάσανα του λαού της Αϊτής, αλλά και όλων των ταπεινών και καταφρονεμένων του κόσμου τούτου, να τελειώσουν κάπου εδώ...Ξέρω ότι είναι ανέφικτο να δημιουργήσεις κάτι ευθύς εξ' αρχής, όταν έχεις μείνει χωρίς στον ήλιο μοίρα και ακόμη χειρότερα όταν αυτοί που σου τείνουν χείρα βοηθείας θέλουν να σε εκμεταλλευτούν..Αλλά πάντα θα υπάρχει μια χαραμάδα ελπίδας και σωτηρίας, με όποιον τρόπο κι αν εμφανιστούν...Διότι, να ξέρετε φίλοι μου, πως η ελπίδα και η σωτηρία έχουν κάποιες φορές εντελώς διαφορετικό νόημα και σημασία από αυτή που έχει συνηθίσει να τους δίνει ο απλός κόσμος...Και ο νοών νοείτω...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου