Μία ημέρα κατάφαση..για 364 ημέρες άρνηση...Αρκεί;

Μεθαύριο θα ξημερώσει μια πάρα πολύ σημαντική ημέρα για το μέλλον της ανθρωπότητας και όλου του κόσμου...Μεθαύριο διοργανώνεται ένα εγχείρημα, από την επιτυχία του οποίου εξαρτάται το μέλλον πολλών πραγμάτων....Αλλά και η γενικότερη εικόνα της Ελλάδος στο εξωτερικό περνάει σε πολύ μεγάλο βαθμό από αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός και τη συμμετοχή των κατοίκων αυτής της χώρας...Δεν σας κρατώ άλλο σε αγωνία...Το Σάββατο από 7 μέχρι 8 το βράδυ, η Ελλάδα σβήνει τα φώτα και συμμετέχει στην παγκόσμια κίνηση αυτή...Κι αν σας τα γράφω αυτά σήμερα είναι επειδή αύριο τέτοια ώρα, θα έχω σβήσει τα φώτα και δεν θα μπορώ να δω το πληκτρολόγιο..Και μην ξεχάσω, όσοι θα είστε στο αυτοκίνητο μην ξεχαστείτε και σβήσετε και εσείς τα φώτα, διότι τότε θα έχουμε συγκρούσεις και αγκαλιάσματα..

Συγχωρήστε μου το ειρωνικό ύφος, αλλά ειλικρινά πιστέψτε με πως δεν διαθέτω άλλη άμυνα απέναντι σε ανούσιες αντιδράσεις, ελληνικής αλλά και διεθνούς επινόησης και πατέντας...Αντιδράσεις, οι οποίες στο μέσο παρατηρητή φαντάζουν γραφικές και φαιδρές...Για να μη σας πω, πως αν ποτέ διοργανωνόταν μουντιάλ γραφικότητας θα το κατακτούσαμε περίπατο...Όλα αυτά, γιατί αφού χάνουμε που χάνουμε πάντα το δάσος, δεν κοιτάμε καν ούτε το δέντρο, αλλά κοιτούμε ένα απλό χορταράκι...Διότι δε βάζουμε το μυαλό μας σε λειτουργία για να βρούμε βιώσιμες, ουσιώδεις και σοβαρές λύσεις και κυρίως διότι δεν κοιτάμε ποτέ, ο καθένας ατομικά, την ατομική του ευθύνη, αλλά κοιτούμε να τις αποποιηθούμε...

Το πρόβλημα του κατεστραμμένου περιβάλλοντος από τη μόλυνση και την ανθρώπινη δραστηριότητα, αλλά και το θέμα της εξοικονόμησης ενέργειας αποτελούν κεφαλαιώδους σημασία θέμα για την ανθρωπότητα...Δυστυχώς όμως κανείς μας δεν δείχνει να κατανοεί κάτι τέτοιο...Την ίδια στιγμή, η έννοια της πράσινης ανάπτυξης και της προστασίας του περιβάλλοντος έχει γίνει μοντέρνα καραμέλα στο στόμα κάθε ισχυρού κυβερνώντα στον κόσμο τούτο...Φυσικά όλοι αυτοί ξεχνούν πως με πράξεις και παραλείψεις τους επέκτειναν το πρόβλημα και έκαναν την κατάσταση δυσχερέστατη..Απέναντι σε όλα αυτά, απομένει η δύναμη των απλών ανθρώπων, οι οποίοι αν αλλάξουν τις συνήθειες τους, μπορεί κάποτε να φέρουν κάποιο αποτέλεσμα ή έστω κάποια θετική οριακή ένδειξη...Αντί λοιπόν, να αλλάξουμε όλοι μια για πάντα τις επιβλαβείς για το περιβάλλον συνήθειες μας, προτιμούμε να στρουθοκαμηλίζουμε σβήνοντας τα φώτα για μία ώρα...

Τέτοιες ενέργειες δε θα με πείραζαν αν απλά αποτελούσαν το κερασάκι στην τούρτα και έρχονταν ως επιστέγασμα μιας συνολικής γενικότερης προσπάθειας. Αλλά όταν δε δίνουμε δεκάρα για τις πόλεις σκουπιδότοπους και για τις πόλεις τσιμεντένια κλουβιά, όταν χρησιμοποιούμε αλόγιστα ηλεκτρικές και διάφορες άλλες συσκευές,όταν δε σεβόμαστε το περιβάλλον, όταν χρησιμοποιούμε το αυτοκίνητο ακόμα και όταν πηγαίνουμε στο περίπτερο για εφημερίδα, όταν δεν ανακυκλώνουμε επαρκώς, όταν εμείς οι ίδιοι καταπατούμε το περιβάλλον σε πρώτη ευκαιρία, όταν χτίζουμε κάθε πιθαμή γης, όταν..όταν...όταν... τότε οι η όποια αισιοδοξία είναι αβάσιμη...Όταν λοιπόν, κάνουμε όλα αυτά και ακόμη περισσότερα τότε ναι μπορούμε να σβήσουμε και τα φώτα για μια ώρα...Αν όμως σβήσουμε τα φώτα από τις 7 μέχρι τις 8, και από τις 8 και μετά συνεχίσουμε το προηγούμενο βιολί τότε ο χαρακτηρισμός γραφικότητα ίσως είναι εξαιρετικά μετριοπαθής για να χαρακτηρίσει τη συγκεκριμένη κατάσταση...

Το event αυτό όμως συμπίπτει με το τελευταίο Σάββατο του Νοέμβρη, το οποίο έχει καθιερωθεί ως η παγκόσμια ημέρα του αντικαταναλωτισμού (Buy nothing day)...Οι παγκόσμιες ημέρες είναι και αυτές μια παγκόσμια εθιμοτυπική γραφικότητα, από τη στιγμή που υπάρχει μια παγκόσμια ημέρα για οτιδήποτε απίθανο φανταστεί κανείς...Η μέρα αυτή, πάντως μας προτρέπει να μην προβούμε σε καμία αγορά, για να περάσουμε το μήνυμα πως όλοι εμείς οι άνθρωποι έχουμε δύναμη και πυγμή...Αφήνω στην άκρη το γεγονός πως με την κρίση που υπάρχει πλέον οι παντός είδους αγορές έχουν μειωθεί...Αυτό που έχει σημασία είναι η καταναλωτική συμπεριφορά, την οποία δυστυχώς θεωρώ πως η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν την έχει (συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της αφεντιάς μου). Ελάχιστοι είναι αυτοί που αγοράζουν με βάση συγκεκριμένα λογικά κριτήρια, χωρίς να επηρεάζονται από τα παρελκόμενα κάθε προϊόντος..Ελάχιστοι είναι αυτοί που επίσης, αγοράζουν αγαθά και υπηρεσίες τις οποίες έχουν πραγματική ανάγκη...Οι περισσότεροι αρεσκόμαστε ή απλά αναγκαζόμαστε να καλύπτουμε ψεύτικες ανάγκες, δημιουργημένες από διάφορους εξωγενείς παράγοντες...Ζώντας στην εποχή, του άκρατου καταναλωτισμού και του 'αγοράζω άρα υπάρχω', θεωρώ αναγκαία τη δημιουργία καταναλωτικής συνείδησης...Καλά είναι τα καινούρια τεχνολογικά προϊόντα, ή τα μοδάτα ρούχα και είδη καλλωπισμού π. χ. αλλά έχουμε άραγε αναλογιστεί ποτέ αν τα χρειαζόμαστε πραγματικά; Ξέρω πως πολλοί θα υπερτονίσουν τη σημασία της κατανάλωσης ως μέτρο ευημερίας και ως κινητήριο μοχλό της οικονομικής δραστηριότητας..Μα εγώ δε μιλώ κατ' ανάγκη για μείωση της κατανάλωσης, αλλά για καλλιέργεια και δημιουργία καταναλωτικής συμπεριφοράς.Μιας συμπεριφοράς που αν εφαρμοστεί τότε σίγουρα είναι σε θέση να βελτιώσει το επίπεδο της ζωής μας, αλλά και να μας βγάλει από τον πλανευτικό πλην όμως στρεβλό δρόμο της καταναλωτικής ζούγκλας... Ένα σύγχρονο άσμα αναφέρει...'οτι δεν έχεις, είναι αυτό που δε χρειάζεσαι'...Φυσικά μια μέρα δεν αρκεί...Με αφορμή όμως τη συγκεκριμένη ημέρα, είναι μια καλή αφορμή να σκεφτούμε τη συμπεριφορά μας, να ιεραρχήσουμε τις ανάγκες μας σε σοβαρές και ψεύτικες και να πάψουμε να αποτελούμε έρμαια μιας κοινωνίας που δημιουργεί ψεύτικες ανάγκες, ψεύτικες υποσχέσεις και ψεύτικη ευτυχία πολλές φορές...

Σαν επιστέγασμα της συγκεκριμένης ανάρτησης έχω να αναφέρω τούτο...Είναι μαθηματικά βέβαιο πως με αφορμή τόσο το συμβολικό σβήσιμο των φώτων όσο και την ημέρα του αντικαταναλωτισμού, είναι ανάγκη να τονιστεί πως δεν αρκούν αυτά ούτε για την αλλαγή συμπεριφορών και στρεβλών αντιλήψεων, ούτε για εγκλήματα χρόνων και αιώνων...Χαρακτηριστικά, δεν αρκεί επ' ουδενί μια ημέρα κατάφασης για να εξαλείψει ή για να αντισταθμίσει 364 ημέρες άρνησης, πόσο μάλλον 1 ώρα δεν μπορεί να αποτελέσει κολυμβήθρα του Σιλωάμ για όλα τα προηγούμενα...Αν θεωρήσουμε τις συγκεκριμένες αντιδράσεις ως συμβολικές, που θα μας ωθήσουν στην αλλαγή αντιλήψεων και συμπεριφορών, τότε ναι ίσως έχουν κάποιο νόημα...Αν όμως συμμετέχουμε σε αυτές εθιμοτυπικά, απλά και μόνο για να ησυχάσουμε τις τύψεις και τις ενοχές μας και από την επόμενη κιόλας στιγμή συνεχίζουμε όπως πριν, τότε είναι βέβαιο πως στραβά αρμενίζουμε και πως συνεχίζουμε να ζούμε στο μικρόκοσμο μας....

υγ1 Δεν παριστάνω τον κριτή των πάντων...Όλα τα παραπάνω αφορούν πρωτίστως εμένα και στη συνέχεια όλους τους υπόλοιπους...

υγ2 Έχω βαρεθεί τις συμβολικές ενέργειες...όλες αυτές στις οποίες εθιμοτυπικά προβαίνουμε μια στο τόσο, χωρίς στην πραγματικότητα να κάνουμε καμία προσπάθεια για ουσιαστική βελτίωση...