Ο φτωχός συγγενής...πάει Αγγλικά...(part 1)..

Εδώ και έναν περίπου μήνα, ο φτωχός συγγενής συνεχίζει την προσπάθεια του μπας και επιτέλους καταφέρει ποτέ να πάρει το πτυχίο του στα Αγγλικά...Ξέρω πως και η γραφικότητα έχει και τα όρια της, αλλά μετά από διάστημα περίπου μιας δεκαετίας, όπου είχα αφήσει τις γνώσεις παραπεταμένες στο πίσω μέρος του όποιου μυαλού μου, πήρα πέρυσι την απόφαση να συνεχίσω να παιδεύομαι και να παιδεύω καθηγητές και συμμαθητές...Ξέρετε, μετά το πέρας μιας γεμάτης δεκαετίας, είναι παράξενη αίσθηση να επιστρέφεις στην ψυχολογία του μαθητή, στα θρανία και το καθημερινό διάβασμα. Είναι όμως μια εμπειρία που βοηθά να παρατηρήσεις πράγματα που ποτέ δεν έδωσες σημασία μικρός...Για όλους αυτούς τους λόγους πήρα την απόφαση να αναφέρω κάποιες σκέψεις μου για το θέμα, χωρισμένες σε δύο αναρτήσεις...Στην πρώτη (η παρούσα δηλαδή) θα αναφέρω κάποιες παρατηρήσεις που έχουν να κάνουν με την όλη διαδικασία απόκτησης πτυχίου ξένης γλώσσας και οι οποίες αφορούν και την εκπαιδευτική διαδικασία...Η επόμενη που θα ακολουθήσει άμεσα ίσως και αύριο, θα αναφέρεται με γλαφυρό και χιουμοριστικό τρόπο σε κάποια θέματα που έχω βιώσει όλο αυτόν τον καιρό στο μάθημα...Let's start, λοιπόν...

Η διαδικασία απόκτησης πτυχίου Αγγλικών (Proficiency συγκεκριμένα) είναι δεδομένα ένα πολύ ακριβό σπορ στην Ελλάδα...Όχι μόνο σήμερα δηλαδή, πάντα ίσχυε κάτι τέτοιο, αλλά τώρα είμαι σε θέση να το κατανοήσω και στην πράξη, βλέποντας κάθε μήνα το πορτοφόλι μου να δέχεται την αγγλική ή την αμερικάνικη επιδρομή...H τιμή είναι τεράστια, ενώ ακόμη μεγαλύτερη είναι η τιμή των βιβλίων των Αγγλικών...Πριν από λίγο καιρό, στα ψιλά γράμματα κάποιας εφημερίδας διάβασα μια είδηση για κάποια πρόστιμα που έπεσαν σε μεγάλα βιβλιοπωλεία και εκδοτικούς οίκους της Αθήνας για κάποιες παραβάσεις σε θέματα αθέμιτου ανταγωνισμού και υψηλά συμφωνημένης κοινής τιμής...Και τι έγινε τελικά; Τίποτα ουσιαστικό...τα πρόστιμα πληρώθηκαν (αν πληρώθηκαν) και οι τιμές των βιβλίων παραμένουν εξοργιστικά υψηλές...Αλλά ποιος να μιλήσει για όλα αυτά...

Σε όλα αυτά υπεισέρχεται και ο ρόλος του κράτους, το οποίο ακόμη και μέσα στην ελληνική επικράτεια κατέχει βοηθητικό ρόλο και ακολουθεί ότι ακριβώς λένε οι ξένοι...Τι εννοώ; Θα σας εξηγήσω αμέσως...Στη σημερινή κοινωνία όλοι οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να έχουν στα χέρια τους ένα πτυχίο Αγγλικών...Οπουδήποτε και να απευθυνθείς για εργασία, για μεταπτυχιακό ή για οτιδήποτε σχετικό, είναι καλύτερα να μην κάνεις τον κόπο καν αν δεν κατέχεις το περιβόητο πτυχίο Αγγλικών...Ελάχιστες είναι οι εξαιρέσεις και αφορούν κάποιες ειδικές θέσεις, οι οποίες όμως απλά είναι η επιβεβαίωση του κανόνα...Για αυτό και οι γονείς πιέζουν και ωθούν τα παιδιά να πάρουν το proficiency το ταχύτερο δυνατό...Θεωρείται πλέον υποχρεωτική η κατοχή του, για όποιον θέλει να βρει μια δουλειά ή να συμμετέχει σε οποιοδήποτε διαγωνισμό...Πολύ ελάχιστοι είναι αυτοί που το παίρνουν για να τους βοηθήσει σε μελλοντικές σπουδές στο εξωτερικό...Άλλωστε όλα τα πανεπιστήμια του εξωτερικού διενεργούν δικά τους τεστ αγγλικής γλώσσας, τα οποία πρέπει να περάσει ο οιοσδήποτε( που λέει και ο Ιωαννίδης ο ξανθός...) θέλει να σπουδάσει σε αυτά...Που θέλω να καταλήξω;...

Οι Έλληνες βαυκαλίζονται στην ιδέα και μόνο ότι σαν λαός χαρακτηρίζονται από άκρατο αντιαμερικανισμό, ενώ στην πραγματικότητα η Ελλάδα μπορεί να θεωρηθεί ως η 51η πολιτεία των Η.Π.Α. αν αναλογιστούμε τον τρόπο με τον οποίο χωνεύουμε όσα μας περνούν οι Αμερικανοί...Που κολλάει αυτό με την γνώση των Αγγλικών θα μου πείτε...Φυσικά και κολλάει...Ποιος άλλωστε διενεργεί τις εξετάσεις του Proficiency σε συνεργασία με τις τοπικές ελληνοαμερικανικές και ελληνοβρετανικές..Τα ίδια τα ξένα πανεπιστήμια, με το κράτος να διαδραματίζει απλά και μόνο ρόλο παρατηρητή...Πολλοί μπορεί να πείτε πως το ίδιο ακριβώς συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου και όχι μόνο εδώ...Δεν με ενδιαφέρει...Εγώ αυτό που ξέρω, είναι ότι όλα τα χρήματα των σπουδαστών πηγαίνουν κατευθείαν στο εξωτερικό...Από τη στιγμή που το πτυχίο προσφέρει ένα εχέγγυο στον νέο άνθρωπο που αφορά την εσωτερική αγορά εργασίας, γιατί το κράτος δεν δημιουργεί ένα εγχώριο πτυχίο με μεγάλη ισχύ που θα αναγνωρίζεται τόσο από το δημόσιο όσο και από τον ιδιωτικό τομέα και να καθορίσει μια τιμή μικρότερη από αυτή που υπάρχει στις εξετάσεις των Άγγλων και των Αμερικάνων;...Έτσι και το κράτος θα καρπωνόταν έσοδα και εμείς οι Έλληνες θα είχαμε ένα εγχώριο πτυχίο...Βέβαια υπάρχει υποτίθεται το πιστοποιητικό κρατικής γλωσσομάθειας, το οποίο μόνο αναγνωρίζεται αν δεν κάνω λάθος μόνο στο δημόσιο τομέα και ελάχιστοι το προτιμούν...Δείγμα και αυτό της προχειρότητας που υπάρχει παντού, αλλά και της αναποτελεσματικότητας του κράτους να δημιουργήσει κάτι αξιόπιστο και κυρίως εγχώριο...

Το γεγονός ότι είμαστε όλοι εμείς εν δυνάμει αμερικανάκια, φαίνεται από τον τρόπο που μας αντιμετωπίζουν οι ξένοι...Κάνοντας μαθήματα για το αμερικανικό κυρίως proficiency, έχω να παρατηρήσω κάποια θεματάκια επί της εκπαιδευτικής διαδικασίας και επί των εξετάσεων και έχουν να κάνουν με τη θεματολογία...Πρώτα πρώτα η έκθεση...Στον τομέα αυτό, το τεστ σου παρέχει μόνο μισή ώρα διαθέσιμο χρόνο για να αναπτύξεις ένα θέμα έκθεσης σε δύο περίπου σελίδες...Για να σε βοηθήσει, υποτίθεται σου παρέχει τις βοηθητικές απαντήσεις σε μορφή π.χ. πλαγιότιτλων...Για παράδειγμα πρόσφατα ένα θέμα έκθεσης αφορούσε την ανάπτυξη της τρομοκρατίας μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου και σου παρείχε ως υποτιθέμενη βοήθεια κάποιες φράσεις που ήταν σύμφωνες απόλυτα με την αμερικανική θεώρηση των πραγμάτων...Το πιο εξωφρενικό από όλα είναι ότι αν εσύ προτιμήσεις να αναφερθείς και σε άλλες απαντήσεις και σκέψεις θεωρείσαι εκ προοιμίου λάθος και τίθεσαι εκτός θέματος...Υποχρεωτικά θα πρέπει να αναπτύξεις αυτά που σου θέτουν οι ίδιοι...Αντί π.χ. να σου δώσουν μία ώρα χρόνο και να σε αφήσουν ελεύθερο να αναπτύξεις την άποψη σου, σε δεσμεύουν να γράψεις αυτά που θέλουν αυτοί...Αλλά και πολλοί άλλοι τομείς είναι αξιοπερίεργοι..Συνήθως τα θέματα συζήτησης απορρέουν από μια δήλωση του Ομπάμα για παράδειγμα, ή από μια μελέτη ενός αμερικανικού πανεπιστημίου ή από κάτι τέτοιο σχετικό...Όλα αυτά στα μάτια τα δικά μου, που δεν είμαι πλέον ένα 15χρονο παιδάκι, αλλά ένας (υποτίθεται) ώριμος άνθρωπος, φαντάζουν σαν στυγνή πλύση εγκεφάλου...Όλα τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις και αποδεικνύουν την επιρροή των Αμερικανών στους υπόλοιπους λαούς...Και είναι κρίμα να μη μιλάει κανείς για αυτά τα θέματα...

Πέρα από την πλύση εγκεφάλου, που περιέγραψα παραπάνω και η οποία μου κακοφαίνεται ιδιαίτερα, υπάρχει και κάτι άλλο το οποίο με προβληματίζει και με απασχολεί και αφορά τόσο τη διδασκαλία των Αγγλικών και των άλλων γλωσσών όσο και των εγχώριων μαθημάτων...Όλα τα φροντιστήρια δεν έχουν ως κύριο στόχο να σε μάθουν μια ξένη γλώσσα, αλλά απλά και μόνο να αποκτήσεις ένα ξερό πτυχίο....Με αυτό εννοώ, πως δεν σε ωθούν να εμβαθύνεις σε επιμέρους πράγματα, να κατανοήσεις την κουλτούρα του άλλου λαού και να διευρύνεις πραγματικά τους ορίζοντες της γλωσσομάθειας σου...Αντ' αυτού αναλώνεσαι σε χιλιάδες ασκήσεις και δραστηριότητες του ίδιου ακριβώς στυλ με αυτές που θα συναντήσεις στην τελική εξέταση...Ξέρω πως τα φροντιστήρια νοιάζονται μόνο για το όνομα τους και τις επιτυχίες και καλά κάνουν και επικεντρώνονται σε αυτό...Άλλωστε και στο σχολείο το ίδιο ακριβώς σενάριο δεν ακολουθείται; Όλοι προσπαθούν να μάθουν στα παιδιά τα sos με τη βοήθεια της παπαγαλίας, αδιαφορώντας για την καλλιέργεια του νου και τη διεύρυνση της σκέψης και της κριτικής ικανότητας του ανθρώπου...Δεν είμαι αιθεροβάμων και ξέρω επακριβώς σε ποιον κόσμο ζω...Ή για να το θέσω και με διεθνή ιδεολογία..."You may say I am a dreamer, but I am not the only one..." που έλεγε και ο Τζον...Όμως αυτό δε λέγεται επ' ουδενί μόρφωση και εκπαίδευση, έτσι δεν είναι;...Μου θυμίζει η όλη κατάσταση, ποδοσφαιρικές ομάδες που νοιάζονται μόνο για το αποτέλεσμα, το πρωτάθλημα και τις νίκες με μισό-μηδέν, αδιαφορώντας πλήρως για το θέαμα και την πεμπτουσία του αθλήματος...Ας είναι..Έτσι δυστυχώς τον έχουν μάθει τον Έλληνα να λειτουργεί υπό την πίεση της επιτυχίας και του αποτελέσματος και να θέτει όλα τα υπόλοιπα σε δεύτερη και χειρότερη μοίρα...

Αυτά είχα σε γενικές γραμμές να αναφέρω, σαν το πρώτο μέρος ενός θέματος που έχει να κάνει με την εκμάθηση και την τελειοποίηση της ξένης γλώσσας από μένα...Δεν ξέρω γιατί βλέπω τόσα πολλά παράξενα γύρω μου...Ίσως επειδή έχουν περάσει κάποια χρόνια από τότε που άφησα τα θρανία...Ίσως που κακοφαίνεται πως πληρώνω αρκετά χρήματα από την τσέπη μου, τη στιγμή που οι συμμαθητές μου είναι ανέμελοι έχοντας ως χορηγούς τους γονείς τους...Ίσως είναι τελικά η ίδια η φύση μου, που δεν μπορώ να αφήσω τίποτα να περάσει απαρατήρητο, ιδίως όταν αισθάνομαι πως είτε ξεπερνά τη λογική μου είτε υποτιμά τη νοημοσύνη μου...Ότι από τα παραπάνω και να ισχύει, είναι σίγουρο πως δεν είμαι μόνο εγώ ο παράξενος, αλλά και κάτι στραβό υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας...

υγ1 Θα ακολουθήσει πολύ σύντομα και δεύτερο μέρος, με μικρά περιστατικά από την καθημερινότητα μου σαν μαθητής Αγγλικών πλέον...

υγ2 Πολλοί, διαβάζοντας τις παραπάνω σκέψεις ενδεχομένως να σκέφτεστε το ίδιο πράγμα και να ξεπηδά από το μυαλό σας η ίδια ερώτηση...Είναι σαν να ακούω την ερώτηση ήδη στα αυτιά μου..."Καλά ρε φίλε, κάθεσαι και γράφεις όλα αυτά, αντί να κάτσεις να διαβάσεις μπας και γίνει κανένα θαύμα και πάρεις επιτέλους το proficiency, προτού γεράσεις..." Μπορεί να έχετε και δίκιο, αλλά κάποιος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη και να τα πει...Και προτιμώ να χάνω το χρόνο μου, αλλά δεν θα ανεχτώ ποτέ την υποτίμηση της νοημοσύνης μου ως πολίτη...Έτσι όπως τουλάχιστον την αντιλαμβάνεται η ταπεινότητα μου...