Λίγο έως πολύ, θεωρώ πως η πλειονότητα των ανθρώπων ενδιαφέρονται για τη φυσική τους και τη σωματική κατάσταση. Η φυσική άσκηση επιζητείται από ολοένα και περισσότερους ανθρώπους τη σημερινή εποχή. Ειδικά οι άνθρωποι που μένουν στις μεγαλουπόλεις και περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας καθισμένοι σε ένα γραφείο, είναι ανάγκη να εξασκούνται σωματικά. Ο τρόπος και η μορφή της σωματικής άσκησης καθώς και τα κριτήρια με τα οποία την αντιλαμβάνεται ο καθένας ποικίλλουν και διαφέρουν...Η όλη κατάσταση μου θυμίζει ένα παλιό ανέκδοτο στο οποίο ρωτάει ο γιατρός τον ασθενή: "συμμετέχετε σε αθλητικές δραστηριότητες στην ύπαιθρο;" και απαντά αφοπλιστικά ο άλλος: "βεβαίως κάθε βράδυ με τους φίλους μου μαζευόμαστε και παίζουμε χαρτιά στην ταράτσα...!!!" Αλλά δε βαριέστε φίλοι μου, ότι μπορεί ο καθένας και μαζί και εγώ...
Οι φίλοι και γνωστοί μου ισχυρίζονται πως είμαι ένας ανάποδος άνθρωπος που κάνει ότι του κατεβάσει το κεφάλι, ξεφεύγοντας από τα κοινά...Σας διαβεβαιώ, πως έχουν απόλυτο δίκιο....Η γενική πρακτική προστάζει τους ανθρώπους να ξεκινούν κάποια μορφής σωματική άσκηση κατά την περίοδο της άνοιξης (ίσως και νωρίτερα), προκειμένου όταν φτάσει το καλοκαίρι, να βγουν στην παραλία με ένα καλό σώμα...Εγώ αντιθέτως ξεκινάω την άσκηση το καλοκαίρι...Για την ακρίβεια σήμερα, δόθηκε το εναρκτήριο λάκτισμα για μένα και θα βγω στην παραλία έτσι όπως ακριβώς είμαι...Είναι να τα έχεις βρει με το σώμα σου, ή απλά κατά γενική ομολογία να έχεις σωματάρα που δεν επιδέχεται καμία βελτίωση...!!(άκουσα γέλια ή είναι ιδέα μου;)...
Η άσκηση που προτιμώ εγώ και που τη θεωρώ μακράν την ωφελιμότερη είναι το περπάτημα...Βέβαια δεν είμαι γυμναστής για να μπορώ να κρίνω τη σημασία και τη χρησιμότητα κάθε είδους άσκησης, αλλά με τα δικά μου υποκειμενικά κριτήρια το περπάτημα είναι ότι καλύτερο...Περπάτημα με γρήγορο ρυθμό και χωρίς καμία στάση και όχι περπάτημα σαν αυτό που κάνουν οι γυναίκες, οι οποίες κάνουν στάση σε κάθε βιτρίνα για να χαζέψουν...Περπάτημα με μοναδική παρέα τον εαυτό μου, διότι αν θέλω κουβέντα μπορώ να πάω για καφέ ή για ποτό, το περπάτημα δεν ενδείκνυται για συζήτηση...Φυσικά περπάτημα χωρίς αυτά τα γελοία ακουστικά στα αυτιά, τα οποία δυστυχώς εδώ στην Αθήνα αποτελούν μια γελοία μόδα, καθώς οι πάντες περπατούν στο δρόμο ακούγοντας μουσική...Πέρα από το ότι αυτό συντελεί στην αποξένωση, υπάρχουν και πρακτικοί λόγοι...Αν σου κορνάρει κάποιος, ή αν σου μιλήσει κάποιος στο δρόμο, πείτε μου πως θα ακούσεις με τα ακουστικά στα αυτιά...
Η καθημερινή μου πεζοπορία διαρκεί περίπου 7 με 8 χιλιόμετρα και διαρκεί γύρω στα 70 με 80 λεπτά ανάλογα με τη διαδρομή που θα επιλέξω...Κι αυτό γιατί περπατώ κανονικά στο πεζοδρόμιο και δεν πηγαίνω σε πάρκα για περπάτημα...Το να περπατάς κάνοντας γύρους σε ένα μικρό δασάκι το βρίσκω ανούσιο...Εγώ περπατώ έξω στο δρόμο και αυτό με βοηθά πολύ ψυχολογικά καθώς αλλάζω παραστάσεις, ανακαλύπτω καινούρια μέρη και γειτονιές των οποίων την ύπαρξη σχεδόν αγνοούσα και ασκούμαι κιόλας...Έχει ένα ενδιαφέρον η όλη φάση...Διότι, να περπατώ σε ένα διάδρομο σε ένα γυμναστήριο το θεωρώ μέγιστη κοροϊδία..Θεωρητικά έχει τα ίδια αποτελέσματα με την υπαίθρια πεζοπορία, αλλά προσωπικά μου φαίνεται χαζό να περπατάς και να μένεις συνεχώς στο ίδιο σημείο...Δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό για περισσότερες από δύο φορές...Θα βαριόμουνα και θα το σταματούσα...Εδώ να φανταστείτε πως καθημερινά αλλάζω τμήματα της διαδρομής και προσθέτω καινούρια μονοπάτια για να ανανεώνω το ενδιαφέρον...Και φυσικά ποτέ δεν επιστρέφω ακριβώς από το δρόμο που πήγα...
Σε γυμναστήριο δεν έχω πάει ποτέ στη ζωή μου (φαίνεται, θα πουν οι κακεντρεχείς...είμαι σίγουρος)....Όντας μεγαλωμένος στην ύπαιθρο, μου φαίνεται απίστευτα δύσκολο να κλειστώ σε έναν χώρο και να ασκούμαι κοιτώντας τέσσερις τοίχους ή έστω οθόνες τηλεόρασης..Δεν αντιλέγω πως τα γυμναστήρια μπορούν να σου παρέχουν κατάλληλο τεχνικό εξοπλισμό καθώς και εξειδικευμένες συμβουλές και προτάσεις από ειδικούς και επαγγελματίες του χώρου...Αλλά φαντάζομαι πως εκεί μέσα θα αισθανόμουν σαν ένα θηρίο στο κλουβί, αφήστε που για αυτή τη δέσμευση πρέπει και να πληρώνεις...Για αυτό και προτιμώ την πεζοπορία στους δρόμους της πρωτεύουσας, έστω σταματώντας κάθε λίγο στα φανάρια και διασχίζοντας τις διαβάσεις των πεζών...
Έτσι και αλλιώς, η όλη διαδικασία δεν γίνεται με γνώμονα την εντατική άσκηση, για αυτό και δεν επιθυμώ να έχω επαγγελματική επίβλεψη...Άλλωστε ο ελεύθερος χρόνος είναι ούτως ή άλλως λίγος για να τον σπαταλάς βάζοντας πάνω στο κεφάλι σού ανθρώπους που να σου θέτουν όρια και περιορισμούς...Εγώ γουστάρω ελευθερία και ανοιχτούς ορίζοντες...Καλή είναι η άσκηση, ακόμα καλύτερο το περπάτημα, αλλά χωρίς καμία δέσμευση...Και άμα λάχει γυρνάω σπίτι και πίνω και δύο μπίρες έτσι για να γουστάρω...Και αυτό άσκηση σωματική είναι κατά μια έννοια...Υπό την έννοια ότι μπορώ άνετα να κατεβάσω 5-6...Οπότε με τις δύο εξασκώ την υπομονή μου και θέτω όρια στον εαυτό μου...
Θα μου πείτε τώρα, γιατί σας τα αναφέρω όλα αυτά...Δεν επιζητώ καμία επιβεβαίωση, ούτε οι κρίσεις αυτές είναι αντικειμενικές...Αλλά επειδή μόλις επέστρεψα από την παρθενική φετινή πεζοπορία, νιώθω την ανάγκη να σας γράψω τις εντυπώσεις μου...Εσείς συνεχίζετε να πηγαίνετε σε γυμναστήρια και διαιτολόγους...Και εγώ όποτε πίνω καμία μπίρα (αραιά και που), θα πίνω στην υγειά σας....!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου