Η προσφορά του Τζόλε...και οι μύθοι που τη συνοδεύουν...

Η φετινή ποδοσφαιρική περίοδος ολοκληρώθηκε για τους απανταχού φιλάθλους του Ολυμπιακού με ένα χαρμόσυνο γεγονός...Φυσικά δε μιλώ για το πρωτάθλημα ή το κύπελλο...Το πιο ευχάριστο είναι ότι ο επί χρόνια αρχηγός και στυλοβάτης της ομάδας Τζόρτζεβιτς κρέμασε (επιτέλους) τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια...Πάνω στην πορεία του ποδοσφαιριστή αυτού στο λιμάνι θα αναφέρω κάποιες προσωπικές σκέψεις...

Προτού αρχίσω να ξεκαθαρίσω τα εξής: Γνωρίζω πως όσα ακολουθήσουν ενδεχομένως να κάνουν κάποιους ομοϊδεάτες μου να αντιδράσουν και να διαφωνήσουν κάθετα...Δεκτό, είμαι ανοιχτός να συζητήσω κάθε διαφωνία...Επίσης αναγνωρίζω πως η ανάλυση και οι κρίσεις που θα ακολουθήσουν ίσως σε κάποια σημεία της να είναι υπερβολικές, αλλά έτσι είμαι εγώ τι να κάνουμε...Η υπερβολή είναι μες στο αίμα μου...Αφού λοιπόν ο Τζόλε διάλεξε την εστία μπροστά από την 7, ο αγώνας είναι έτοιμος να αρχίσει...

Πάνε κοντά 15 χρόνια από την τελευταία φορά που η ομάδα της Κορίνθου ήταν στη β΄ Εθνική κατηγορία....Τη χρονιά που έπεσε, είχα πάει σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια της...Ένα όμως έμεινε χαραγμένο στη μνήμη μου...Ήταν το ματς απέναντι στον πρωτοπόρο της κατηγορίας Πανηλειακό...Ο Πανηλειακός εκείνη την εποχή με τον Αντώνη Γεωργιάδη στον πάγκο είχε φοβερή ομάδα...Εκείνος όμως που ξεχώριζε πραγματικά σαν τη μύγα μες στο γάλα ήταν ένας λεπτοκαμωμένος αριστερός χαφ με υποψία φαλάκρας και αέρινο στυλ...Με το 11 στην πλάτη, όργωνε στην κυριολεξία όλη την πλευρά και κανείς δεν μπορούσε να τον κόψει, ότι μέσο και να χρησιμοποιούσε...Η περιγραφή ίσως φαντάζει υπερβολική, αλλά στα μάτια τότε του 13χρονου φτωχού συγγενή, ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής έμοιαζε τουλάχιστον 5 σκάλες πάνω από τους υπολοίπους...Καλά καταλάβατε, ο ποδοσφαιριστής στον οποίο αναφέρομαι είναι ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς...Γνήσιος Σέρβος, ο οποίος αν δεν είχε γίνει ο πόλεμος ίσως να μην ερχόταν ποτέ στην Ελλάδα και δη στον Πανηλειακό...Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή...Ο Βαρδινογιάννης δεν ήθελε να τον πάρει πακέτο με το Γιαννακόπουλο, εκεί εμφανίστηκε ο Σωκράτης και έκλεισε το deal...Πολλοί λένε πως η συγκεκριμένη μεταγραφή πακέτο ίσως άλλαξε το ρου του ελληνικού πρωταθλήματος και του Ολυμπιακού ειδικότερα...Δεν απέχω πολύ από το να συμφωνήσω, προσθέτοντας όμως και άλλες εξίσου σημαντικές μεταγραφές (Γεωργάτος, Μπάγεβιτς,...Θωμάς...)...Για την ιστορία εκείνο το ματς έληξε 0-1 υπέρ του Πανηλειακού και εις βάρος της Κορίνθου...Στην ομάδα του Πύργου αγωνίζονταν τότε ο Στέλιος Γιαννακόπουλος, το μεγάλο δεκάρι που ακούει στο όνομα Γιώργος Στράντζαλης,ο Ζόραν -Παναγιωταρέα- Σλίσκοβιτς,ο Αλέμης, αλλά και ο κρυφός φορ με το 8 στην πλάτη Θοδωρής Αρμίλαγος(που ήταν και ο σκόρερ του μοναδικού γκολ)....!!!

Είναι αλήθεια φίλοι μου πως ο Τζόλε υπήρξε καταλυτικός παίκτης για τον Ολυμπιακό πάντοτε...Όταν ο Σέρβος βρισκόταν σε καλή ημέρα, τότε όλη η ομάδα ανέβαινε επίπεδο μαζί του...Οι κούρσες του από αριστερά υπήρξαν σήμα κατατεθέν του για πάρα πολλά χρόνια...Ουκ ολίγοι αντίπαλοι δεξιοί αμυντικοί δεινοπάθησαν παίζοντας απέναντι του, απέναντι στην ταχύτητα του αλλά και στους απλωμένους αγκώνες του....Η πλάγια γραμμή υπήρξε για πολλά χρόνια ακούραστος σύντροφος και συνοδοιπόρος του...Στην καλή του ημέρα ο Τζόλε ήταν σε θέση να εκθέσει και να ρεζιλέψει τον προσωπικό του αντίπαλο...Όλοι για παράδειγμα θυμούνται την εμφάνιση του απέναντι στην Α.Ε.Κ. στη Ν. Φιλαδέλφεια στο 2-3, όπου πραγματικά ο συμπαθής Γεωργέας δεινοπαθεί... Ή ποιος ξεχνά το χατ-τρικ που πέτυχε στο 6-2 του Ολυμπιακού απέναντι στη Λεβερκούζεν...Αλλά και σε πολλά ματς απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο ο Τζόλε υπήρξε καθοριστικός....

Στις παλιές εποχές του Ο.Α.Κ.Α. (1999-2002) ο Τζόρτζεβιτς γινόταν συχνά δέκτης παραπόνων στο γήπεδο, όταν η ομάδα δεν απέδιδε καλά...Όλοι όμως του αναγνώριζαν ακόμα και τότε, ότι ποτέ δεν κρύφτηκε και δεν φοβήθηκε να πάρει πρωτοβουλίες μες στο ματς, χωρίς να λογαριάζει τις αποδοκιμασίες του κόσμου...

Σε γενικές γραμμές, ο Τζόλε ήταν όντως η σημαία της ομάδας τα τελευταία 13 χρόνια και βάσει τίτλων ένας από τους πιο επιτυχημένους ποδοσφαιριστές που φόρεσαν την ερυθρόλευκη φανέλα με το δαφνοστεφανωμένο έφηβο στο στήθος...Οι αριθμοί δεν αμφισβητούνται...Συν τοις άλλοις παρότι όλα αυτά τα χρόνια ο Τζόρτζεβιτς σαν ποδοσφαιριστής αμείφθηκε πλουσιοπάροχα, ήταν πολλές φορές άδικο για αυτόν το γεγονός πως άλλοι πολυδιαφημισμένοι ξένοι χωρίς να προσφέρουν τόσα πολλά (Ζάχοβιτς, Ριβάλντο κλπ) έπαιρναν όλη τη λεζάντα και την αγάπη του κόσμου...

Όλα αυτά που έχετε διαβάσει ως τώρα θα μπορούσατε κάλλιστα να τα διαβάσετε σε κάθε εφημερίδα που έκανε αφιέρωμα στην καριέρα του μεγάλου αρχηγού...Η θεμελιώδης διαφορά όμως φίλοι μου είναι πως ο φτωχός συγγενής θα επεκταθεί και στα αρνητικά του σημεία...Πράγματα που δεν γράφτηκαν πουθενά, ή για την ακρίβεια αποσιωπήθηκαν παντελώς και ολοκληρωτικά...Γεγονότα και στοιχεία που κανονικά θα έπρεπε να τα είχαμε διαβάσει, αλλά ας όψεται αυτή η άτυπη ομερτά των αθλητικών ιδίως εφημερίδων και των ρεπόρτερ της ομάδας οι οποίοι δεν κάνουν ποτέ κριτική στις πηγές τους...Πάμε λοιπόν να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους...

Ο Τζόλε λοιπόν φίλοι μου είχε και μειονεκτήματα σαν ποδοσφαιριστής...Με τον καιρό κατάλαβε τι παίζεται στο πρωτάθλημα και άρχισε να κάνει και αυτός τις βουτιές του εκμαιεύοντας σφυρίγματα και κάρτες...Όλοι μιλούσαν για το Γιαννακόπουλο, αλλά και οι βουτιές του αρχηγού δεν πήγαιναν πίσω...Για όλους ο (τρισμέγιστος κατ΄ εμέ) Τζιοβάνι ήταν νευρώδης και όταν νευρίαζε χτυπούσε άγαρμπα τους αντιπάλους...ξεχνούν τεχνηέντως τον περίφημο ανεμόμυλο του Τζόλε που στο πέρασμα του οι αγκώνες του άνοιγαν και χτυπούσαν αδιάκριτα για να ανοίξουν χώρο...Αφήστε που οι άσπονδοι φίλοι του αναγνωρίζουν ως κυριότερο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού του τις εύστοχες εκτελέσεις πέναλτι, χαρακτηριστικό στο οποίο είχε την ευκαιρία να προπονηθεί αρκετά κατά τη θητεία του στο λιμάνι...

Στην τελευταία του συνέντευξη δήλωσε πως αρνήθηκε προτάσεις της Μάντσεστερ και Γιουβέντους...Κατ' αρχάς να αστειευτώ λέγοντας πως αν είχε πάει σε κάποια από τις δύο ομάδες ο Ολυμπιακός θα είχε γλιτώσει την επτάρα ή την τεσσάρα...Εγώ δεν πιστεύω πως είχε προτάσεις από top class ευρωπαϊκές ομάδες. Αν είχε θα είχε φύγει σίγουρα...Αλλά και στην υποθετική περίπτωση που αρνήθηκε τέτοιες προτάσεις, αυτό δείχνει βολεμένο ποδοσφαιριστή με δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, χωρίς πίστη στον εαυτό του και εμπιστοσύνη στα πόδια του...Αφήστε πως μόλις θα αντίκρισε ο Σερ Τσίχλας Φέργκιουσον το πακέτο με τα τσιγάρα θα πάθαινε συγκοπή...!!!!Και μην κάνετε το λάθος να συγκρίνετε την περίπτωση του Τζόλε με αυτή του Γεωργάτου...Ο Γρηγόρης πήγε στην Ίντερ του Μοράτι, του Λίπι, του Ρονάλντο και του Μπόμπο Βιέρι και γύρισε επειδή του έλειπε ο φραπέ, ενώ αποδεδειγμένα η ομάδα ήθελε απεγνωσμένα να τον κρατήσει, ενώ αγωνιζόταν βασικός και αναντικατάστατος...Ο ένας λοιπόν φοβήθηκε το μεγάλο βήμα, ενώ ο άλλος έγραψε στα 'καμπανέλια' του όλο το αφάν γκατέ του καμπιονάτο για να απολαμβάνει τη φραπεδιά και το Marllboro....Δεν είναι το ίδιο...

Αυτό που χρεώνω προσωπικά στο Τζόλε είναι ότι υπήρξε κολλητός τόσο του προέδρου όσο και των περισσότερων μεγαλορεπόρτερ του Θρύλου και αυτό το εξαργύρωσε τόσο με συμβόλαια, όσο και με εξαιρετικές κριτικές αντίστοιχα...Δεν αμφισβητώ την αξία του, αλλά είναι παράλογο τόσα χρόνια να μην έχει γραφτεί ποτέ κάτι εναντίον για αυτόν ενώ άλλοι παίχτες κονιορτοποιούνται από την άδικη και σκληρή κριτική...Δεν είναι δυνατόν να σταματά τη μπάλα τόσο ο Τζόλε όσο και ο Άντζας και ενώ για τον πρώτο γράφονται ύμνοι και αγιογραφίες, η αποχώρηση του χρήσιμου Βούλη να περνάει στο ντούκου μόνο και μόνο επειδή δεν είχε πάρε δώσε με τους ρεπόρτερ και τις εφημερίδες..Δεν είναι δυνατό την επόμενη μέρα της ανεπίσημης αποχώρησης του Τζόλε να γράφονται κείμενα και αναλύσεις για την προσφορά και το μεγαλείο του...Ήθελα να ήξερα εγώ ο αφελής, τα είχαν ήδη γραμμένα; Δεν ξέρω αν ακούγομαι υπερβολικός, αλλά επειδή παρακολουθώ όλες τις αθλητικές εφημερίδες, βλέπω τι παίζεται...

Στα αποδυτήρια μέσα, ο Τζόλε πάντα ήταν αρχηγός με την καλή αλλά και την άλλη έννοια...Πολλές φορές προέταξε τα στήθη του μπροστά, παρακινώντας και συμβουλεύοντας τους συμπαίκτες του Έλληνες και ξένους...Αλλά και πολλές φορές κοντραρίστηκε με παίχτες που ένιωθε πως του παίρνουν τη δόξα, ενώ άλλες φορές πούλησε ολυμπιακοφροσύνη, νομίζοντας πως απευθύνεται σε άβουλα πρόβατα...Προσωπικά ήθελα να φύγει ο Ριβάλντο, αλλά πείτε μου τι δουλειά είχε ο Τζόλε να βγει στη συνέντευξη τύπου και να υπερασπιστεί τον πρόεδρο...Νομίζει πως είμαστε χαζοί και δεν πιάνουμε το νόημα; Στην αποχαιρετιστήρια συνέντευξη τύπου, δήλωσε πως καλύτερο του ματς ήταν το περιβόητο της Ριζούπολης, καθαγιάζοντας τα πάντα...Εκτός αυτού, θεωρείτε τυχαίο πως παρότι ιδίως τα τελευταία χρόνια η ομάδα αγοράζει αριστερά χαφ κανένα δεν αποδίδει τα αναμενόμενα...Δεν ξέρω αν είναι η κατάρα του Τζόλε, οι κλίκες ή απλά η εμπειρία του αλλά από τον Λέτο ως τον Αρτσούμπι και από το Σίσιτς ως τον Λουτσιάνο όλοι σε γενικές γραμμές απέτυχαν....Προσωπικά έχω την ελπίδα ότι ο Λέτο αν μείνει, του χρόνου θα εξελιχθεί σε πολύτιμη μονάδα...Όχι επειδή θα σοβαρευτεί, αλλά επειδή πλέον δεν θα υπάρχει Τζόλε...

Ένα τελευταίο στοιχείο που μουτζούρωσε ως ένα βαθμό την προσφορά του Τζόλε στον Ολυμπιακό είναι το γεγονός πως αποσύρθηκε τόσο αργά...Ήταν προφανές πως τα τελευταία δύο χρόνια δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του...Τα καλά του ματς ήταν σπάνια, ενώ τα κακά του παιχνίδια ήταν πλέον συνηθισμένη κατάσταση... Τα χρόνια της νιότης έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και ο Σέρβος άργησε να καταλάβει το χρυσό κανόνα που υπαγορεύει σε κάθε αθλητή να σταματάει την ενεργό δράση ακμαίος και δυνατός...Ειδικά φέτος αγκομαχούσε στα περισσότερα παιχνίδια που έλαβε μέρος...Ο Νίκος Γεωργέας που κάποτε δεινοπαθούσε από τον Τζόλε φέτος δεν έφαγε ούτε μια ντρίμπλα στα τρια παιχνιδια...Ο Τζόλε δεν μπορούσε να περάσει φέτος ούτε στημένη καρέκλα πόσω μάλλον αντίπαλο...Τουλάχιστον, φέτος το κατάλαβε και αποχωρεί πλήρης τίτλων και δόξας, με γεμάτα τα βιβλιάρια καταθέσεων, με σχετική αποδοχή από την πλειονότητα του κόσμου και με απόλυτη αποδοχή από τους δημοσιογράφους...

Συνοψίζοντας, είναι απώλεια για τον Ολυμπιακό ο Τζόρτζεβιτς...Όχι τόσο αγωνιστικά, άλλωστε τα δύο τελευταία χρόνια η αγωνιστική του κατάσταση θύμιζε βετεράνο...Αλλά σαν φυσιογνωμία...Είναι η τελευταία μορφή που θυμίζει τον Ολυμπιακό της περασμένης δεκαετίας...Μια ομάδα, που σάρωσε τα πάντα στον ελληνικό χώρο (έστω και με μικρές ή μεγαλύτερες άκρες) και που έπαιζε πάντα με πάθος και αυταπάρνηση ιδίως στις καυτές αντίπαλες έδρες...Θα λείψει συνεπώς ο Τζόλε περισσότερο σαν εμβληματική φιγούρα της ομάδας, σαν φυσικός αρχηγός, αλλά όχι σαν αγωνιστική παρουσία...Ο χρόνος είναι αμείλικτος με όλους και δεν αφήνει κανέναν χωρίς να του χαράξει τα σημάδια του....

υγ1 Οπωσδήποτε ο Τζόλε είναι μια μεγάλη μορφή για την ομάδα, αλλά κουταμάρες του στυλ 'ο καλύτερος ξένος που πέρασε ποτέ' ή 'ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία της ομάδας'

με βρίσκουν κάθετα αντίθετο...

υγ2 Στον Ολυμπιακό (και σε όλες τις ομάδες) σύμβολα είναι η φανέλα και ο αγνός κόσμος και κανείς ποδοσφαιριστής ούτε παράγοντας όσο επιτυχημένος και να είναι....Αυτό ας γίνει κατανοητό από όλους...

υγ3 Πως γίνεται σε όλα αυτά τα 15 περίπου χρόνια του Τζόλε, το καλύτερο και ιστορικότερο παιχνίδι της ομάδας να γίνεται με απόντα τον Τζόλε και μακράν καλύτερο παίχτη τον αντικαταστάτη του, μόνο αυτός θα μπορούσε να το πετύχει (στο θρυλικό 1-4 της Λεωφόρου αναφέρομαι φυσικά)...

υγ4 Είμαι πλέον περίεργος να δω ποιον θα χρίσουν οι δημοσιογράφοι χαλίφη στη θέση του χαλίφη....Αν και έχω την υποψία ή μάλλον τη βεβαιότητα, πως άπαντες θα υποκλιθούν στη γοητεία των άσπρων μαλλιών...

υγ5 Κατανοώ πως είναι δύσκολο να βλέπεις τους Βραζιλιάνους να παίρνουν το χειροκρότημα και την αποθέωση, αλλά τι να κάνουμε αφού αυτοί έχουν προικιστεί με το χάρισμα να μιλάνε της μπάλας;

υγ6 Θεωρώ πως ο Γιάννης Γκούμας θα έπρεπε να ρωτήσει το Τζόλε για το πως τα καταφέρνει τόσα χρόνια...Δεν λέω περισσότερα, ο νοών νοείτω...

υγ7 Ο μεγάλος τρελός και ταλαντούχος Γρηγόρης Γεωργάτος όταν πριν κάνα μήνα τον ρώτησαν να κάνει μια δήλωση για την επικείμενη αποχώρηση του Τζόλε...ξέρετε τι αποκρίθηκε...; " Σιγά ρε παιδιά, δε σταμάτησε και ο Μαραντόνα"...Υποκλίνομαι στην τρέλα σου και στις απόψεις σου μεγάλε Γρηγόρη...