Το τέλος του τύπου...

Η κρίση στον τύπο και ιδίως στα έντυπα μέσα είναι πλέον γεγονός...Όσοι έβλεπαν μακριά ενδεχομένως να το περίμεναν...Μετά το λουκέτο στον Ελεύθερο Τύπο, ακόμα και οι πιο δύσπιστοι πείστηκαν για την ύπαρξη του προβλήματος αλλά και για τις δύσκολες ημέρες που είναι μπροστά...Όλες αυτές τις ημέρες σε όλα τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης έχουν γίνει συζητήσεις επί συζητήσεων, συνεντεύξεις επί συνεντεύξεων και εκπομπές επί εκπομπών προκειμένου να αναλυθεί το φαινόμενο, οι αιτίες και οι επιπτώσεις που επιφέρει...Δημοσιογράφοι, εκδότες, παρασιτικά όντα, πανελίστες, πνευματικοί άνθρωποι, πολιτικοί και πολλά άλλα είδη ανθρώπων έχουν ήδη εκφέρει τις απόψεις τους πάνω στο θέμα...Καιρός είναι να ακούσετε και την άποψη του φτωχού συγγενή...Οι αναλύσεις μου σε σχέση με τα αίτια της καθίζησης των εντύπων μπορεί να μη διεκδικούν όσκαρ αντικειμενικότητας και αρτιότητας, αλλά σε αντίθεση με τους ειδήμονες της TV, εγώ θα αναφερθώ σε πτυχές του θέματος που σκοπίμως και τεχνηέντως συνήθως αποκρύπτονται παντελώς...

Ξεκινώντας ας θέσουμε ένα απλό ερώτημα...Τι κίνητρο πιστεύετε πως έχει ένας οποιοσδήποτε επιχειρηματίας σε όποιον επιχειρηματικό τομέα και να δραστηριοποιείται, να έχει στην κατοχή του μια εφημερίδα ή ένα ηλεκτρονικό μέσο...Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το να χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο μέσο σαν μοχλό πίεσης προς τους πολιτικούς άρχοντες του τόπου και τους κατέχοντες την εξουσία ειδικότερα και να απορροφά κρατικό χρήμα...Δεν χωρά καμία αμφισβήτηση, από τη στιγμή που το σύνολο των μέσων χαρακτηρίζονται από τέτοιου είδους ιδιοκτησιακά συμφέροντα...Επομένως κύριοι για ποια αδέσμευτη δημοσιογραφία μιλάμε;Ποιον κοροϊδεύετε;Πως απαιτείται από τον απλό κόσμο να δίνει 1 ευρώ για να αγοράσει μια εφημερίδα, από τη στιγμή που από χιλιόμετρα μακριά φαίνονται οι πραγματικοί σκοποί της εφημερίδας αυτής...Ο κόσμος έχει ξυπνήσει πλέον και καταλαβαίνει πλέον τι παίζεται...Εκτός αυτού όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες διάφορων γεγονότων που αποδεικνύουν του λόγου του αληθές, δηλαδή τη συναλλαγή εκδοτών και δημοσιογράφων με την πολιτική εξουσία...Να θυμίσω στημένα ρεπορτάζ, να θυμίσω συνεντεύξεις αγιογραφίες, να θυμίσω ύπουλες και υπόγειες συναλλαγές (σου δίνω αυτό, μου δίνεις εκείνο...), τι να πρωτοθυμηθώ άραγε...Βέβαια υπάρχουν και οι πιο περπατημένοι, οι οποίοι επιθυμώντας να εξασφαλίσουν το πάνω χέρι ή ακόμα και την επιβίωση τους στο χάρτη των Μ.Μ.Ε. με οποιοδήποτε κυβερνητικό σχήμα και αν υπάρξει, επιδίδονται στη γνωστή δραστηριότητα...: "πατάω με το ένα πόδι στη μια βάρκα και με το άλλο στην άλλη"..Για παράδειγμα, υπάρχει επιχειρηματικός όμιλος που ενώ η εφημερίδα που εκδίδει είναι λιβανιστήρι για τη σημερινή κυβέρνηση και ιδίως τον πρωθυπουργό, το δελτίο ειδήσεων του καναλιού που ανήκει στον ίδιο όμιλο ασκεί σκληρότατη κριτική σε αυτόν και εκθειάζει την αξιωματική αντιπολίτευση...Παράδειγμα απτό, που παρουσιάζει τη νέα μορφή την οποία έχει πάρει το παιχνίδι...

Η κρατική διαφήμιση και ο τρόπος που διανέμεται αυτή στα διάφορα έντυπα είναι κατά την ταπεινή μου άποψη μεγάλο σκάνδαλο...Σε οποιαδήποτε ευνομούμενη χώρα (ακόμα και στην αγαπημένη μου Ουρουγουάη, την οποία πολλοί χλευάζουν αλλά πρόσφατα μας έβαλε τα γυαλιά...) η κρατική διαφήμιση διανέμεται στα μέσα με βάση κάποια σχετικά αντικειμενικά κριτήρια..Δεν ξέρω ακριβώς ποια είναι αυτά, αλλά φαντάζομαι πως είναι η κυκλοφορία των φύλλων, η παρέμβαση που ασκούν, η αρτιότητα τους κλπ...Όποιος έχει δει τον πίνακα της κρατικής διαφήμισης θα διαπιστώσει πως τα κριτήρια είναι σκανδαλώδη..Παρατηρούμε εφημερίδες με πανελλαδική κυκλοφορία 2000 φύλλα να είναι ψηλά στη λίστα, άλλες φιλοκυβερνητικές επίσης και στη συνέχεια έπονται οι άλλες...Αλλά ποιος να μιλήσει για σκάνδαλο...Η αντιπολίτευση; Μα αυτή έκανε και θα κάνει τα αντίστοιχα...Οι αντικειμενικές εφημερίδες; Μα οι περισσότερες από αυτές τα παίρνουν από αλλού, ενώ παράλληλα προσδοκούν οφέλη και δεν επιθυμούν να κόψουν τον ομφάλιο λώρο με κανέναν...Τα μικρά κόμματα; Μα και αυτά είναι ευνοούμενα κάποιων συγκροτημάτων...Μένουν να μιλούν κάποιοι γραφικοί, κυρίως μέσω διαδικτύου...Α και μια υποσημείωση σε σχέση με τις κυκλοφορίες, που αφορά κυρίως τα free-press έντυπα...Αν εγώ τυπώσω 1 εκατομμύριο έντυπα και τα μοιράσω σε διάφορα μέρη σε όλη την πόλη, αυτό σημαίνει πως δικαιούμαι να λέω πως η κυκλοφορία του εντύπου μου είναι 1 εκ...Μην τρελαθούμε...Επίσης, αν εγώ κάθομαι όλη την ημέρα και κλικάρω, (ή βάζω γνωστούς μου και το κάνουν) σε αυτό εδώ το ταπεινό blog, δικαιούμαι να λέω πως η επισκεψιμότητα μου πλησιάζει αυτή του troktikou; Άλλοι τα κάνουν αυτά και εκτίθενται ακόμα και διαδικτυακά...
Σημαντικό μερίδιο στην αποκαθήλωση των εντύπων έχει και η τεράστια άνοδος του διαδικτύου, αλλά και η αμεσότητα που αυτό προσφέρει...Βρείτε μου ειλικρινά έναν λόγο, για τον οποίο να αγοράσει κάποιος εφημερίδα και να ενημερωθεί αύριο το πρωί για κάτι που συνέβη απόψε...Από τη στιγμή που υπάρχουν blogs, portals και ραδιόφωνα (εξαιρώ την τηλεόραση που μόνο ενημέρωση δεν προσφέρει)που παρέχουν άμεση ενημέρωση, τότε οι εφημερίδες είναι καταδικασμένες...Το επιχείρημά ότι υπάρχουν παραδοσιακοί αναγνώστες που έχουν μάθει να διαβάζουν εφημερίδες θα σβήνει ολοένα όσο ανεβαίνει η ηλικία των αναγνωστών αυτών και η νεολαία αποκτήσει κυρίαρχο ρόλο...
Ένα ακόμη φαινόμενο που πολλοί το θεωρούν φυσιολογικό, αλλά εμένα με εξοργίζει είναι η ύπαρξη παραταξιακού τύπου για όλα τα κόμματα...Το να υφίσταται οπαδικός τύπος στον αθλητισμό είναι επίσης πρόβλημα, αλλά μπορώ να το ανεχτώ...Το να υπάρχουν όμως εφημερίδες που παραδοσιακά θα στηρίξουν όποια κουταμάρα μας παρουσιάσουν οι πολιτικοί, είναι νοσηρό φαινόμενο...Θυμίζω πως δεν βρισκόμαστε πλέον στη δεκαετία του 80 που τα καφενεία χωρίζονταν σε πράσινα και μπλε και οι ομιλίες των πολιτικών αρχηγών γέμιζαν πλατείες...Σήμερα ο κόσμος είναι αποστασιοποιημένος και όσο οι εφημερίδες δεν το καταλαβαίνουν αυτό, θα τους φτύνουν οι αναγνώστες και αυτές θα νομίζουν πως βρέχει...Έτσι απλά...
Για όλους αυτούς τους λόγους έχουμε φτάσει στο φαινόμενο σε καθημερινή βάση οι αθλητικές εφημερίδες αθροιστικά να πουλάνε περισσότερα φύλλα από όσα όλες οι πολιτικές μαζί...Ο Έλληνας ενδιαφέρεται για άρτον και θεάματα και αδιαφορεί για τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται..Όσο για τα κυριακάτικα φύλλα που κάποιοι νομίζουν πως κρατούν τη σημαία ψηλά, έχω να πω μόνον τούτο...Αν τολμούν οι ιδιοκτήτες ας κάνουν ένα πείραμα...Μια Κυριακή ας κυκλοφορήσει μόνο η εφημερίδα, χωρίς καμία προσφορά, κανένα cd, κανένα dvd, κανένα δώρο, απλά και μόνο η κυριακάτικη εφημερίδα με ειδησεογραφία Παρασκευής...Αν την αγοράσει έστω και το 1/20 όσων την αγοράζουν τώρα, εγώ θα βγω και θα παραδεχτώ πως γράφω μπαρούφες...Στοιχηματίζει κανείς;
Τελειώνοντας ας αναφέρω το εξής, με αφορμή το κλείσιμο του Ελεύθερου τύπου, που όπως οι περισσότεροι συνομολογούν αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου σε σχέση με τα προβλήματα του τύπου...Εκφράζω τη συμπαράσταση μου στους απλούς δημοσιογράφους και τους τεχνικούς του ραδιοφώνου...αλλά δεν μου καίγεται καρφί για όλους αυτούς τους μεγαλοκαρχαρίες που δουλεύουν σε 10 διαφορετικά μέσα και τα παίρνουν από παντού...Αυτούς τους διευθυντές, που παίρνουν τη γραμμή από τον επιχειρηματία και δίνουν το ρυθμό...Αυτούς που παράλληλα είναι αργόμισθοι σε διάφορες κρατικές υπηρεσίες και γραφεία τύπου...Αυτούς που μπροστά από το δράμα των εργαζομένων προτάσσουν τις προσωπικές γνωριμίες και τις επιδιώξεις...Αυτούς που σε άλλους τομείς της καλλιτεχνικής τους δραστηριότητας είναι αντισυμβατικοί και εκτός συστήματος υποτίθεται και τώρα σιωπούν...Αυτούς που δε φτάνουν τα ακατάσχετα λογύβρια τους που ακούμε από εδώ και από κει συνέχεια, τους είχε δοθεί βήμα και εκεί, αλλά τώρα τσιμουδιά όλοι...Όλες αυτές οι κατηγορίες εργαζομένων έβγαζαν το παντεσπάνι τους εκεί...Ωραία είναι τα λόγια, αλλά στην κρίσιμη στιγμή απαιτούνται πράξεις...
υγ1 Νευριάζω όταν εξ' ονόματος των εργαζομένων του τύπου που μένουν στο δρόμο, μιλούν άνθρωποι οι οποίοι με παλαιότερες και τωρινές πράξεις και παραλείψεις τους είναι μέρος του προβλήματος...Ο καθένας πρέπει να υφίσταται τις συνέπειες για αυτά που έχει κάνει,ή τουλάχιστον να μην βγαίνει και από πάνω σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά να το βουλώνει...
υγ2 Για μένα όλες οι πολιτικές εφημερίδες στην Ελλάδα ανήκουν σε δύο κατηγορίες...Είτε στις κομματικές-παραταξιακές είτε σε αυτές που κατευθύνουν την ειδησεογραφία με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετούν τα συμφέροντα του ιδιοκτήτη ή των ευνοουμένων του...Ξέρω ακούγεται δογματικό, αλλά θεωρώ πως ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα κατά τη δική μου θεώρηση των πραγμάτων...
υγ3 Για όσους ψάχνουν αντικειμενική και ψύχραιμη ενημέρωση και σοβαρές απόψεις, προτείνω να ρίξουν μια ματιά στη μπλογκόσφαιρα...Θα βρουν και σοβαρές ειδήσεις και ειδήσεις που άλλα μέσα κρύβουν επιμελώς και απόψεις σοβαρές και τεκμηριωμένες...Άλλωστε στα blogs δεν διανέμεται κρατική διαφήμιση...
υγ4 Για όλα τα παραπάνω ελάχιστα πράγματα ακούστηκαν σε δημόσιες συζητήσεις, οι οποίες αναλώθηκαν σε ανούσιες μικρολεπτομέρειες χωρίς πραγματικό ενδιαφέρον και χωρίς πρωτίστως κανείς να ασχοληθεί με θέματα...που καίνε...