Το κάζο της 'επίσημης αγαπημένης'...

Ενώ το Μουντομπάσκετ έχει περάσει στην τελική του φάση, κρίνω σκόπιμο να αναφέρω μερικές σκέψεις για την αποτυχημένη φετινή πορεία της Εθνικής μας ομάδας στο θεσμό...Η "επίσημη αγαπημένη", όπως χαρακτηριστικά λέγεται η Εθνική, έμεινε εκτός της οκτάδας και εκεί που πήγαινε για τα πολλά τελικά έχασε και τα λίγα...Για τα αίτια της αποτυχίας πολλά μπορεί να πει κανείς...Άλλωστε άπαντες οι ειδικοί επί του θέματος τοποθετήθηκαν ήδη με βαρύγδουπες ανακοινώσεις και βαθυστόχαστες αναλύσεις...Ειδικός επί του θέματος φυσικά και δεν είμαι, οπότε μην περιμένετε αναλύσεις για τα πικ εν ρολ, τα ματς απ, τα μις ματς και τα ζον πρες...Αυτά που θα διαβάσετε είναι απλές σκέψεις, ενός ανθρώπου που αγαπά τον αθλητισμό, αγαπά πολύ το μπάσκετ, αλλά δεν ψήνεται από αυτά που του σερβίρουν οι επαΐοντες του χώρου και εμπιστεύεται μόνο τα μάτια του...

Ο λάθος δρόμος της Ομοσπονδίας...
Δυστυχώς, η λέξη αθλητική παιδεία είναι έννοια άγνωστη για όλους εμάς τους Έλληνες και αυτό περιλαμβάνει και την αγάπη μας για την Εθνική ομάδα...Η παιδεία μας υφίστανται σαν έννοια όταν κερδίζουμε αγώνες, μετάλλια και διακρίσεις...Για αυτόν ακριβώς το λόγο, η ομοσπονδία του μπάσκετ, είναι απολύτως προσανατολισμένη στο στόχο των διακρίσεων, αφήνοντας στην άκρη κάποιες θεμελιώδεις έννοιες του αθλητισμού...Ο στόχος είναι μετάλλιο με κάθε κόστος...Φαίνεται άλλωστε αυτό, αν δει κανείς τις μικρές εθνικές ομάδες νέων και εφήβων, στις οποίες στόχος δεν είναι να βγουν παίχτες με ταλέντο και αθλητική παιδεία, αλλά μετάλλιο με κάθε κόστος και προβολή...Η ίδια νοοτροπία φυσικά έχει περάσει και σε επίπεδο ανδρών...Και έχει ως επακόλουθα, κάποια φαινόμενα που μόνο ως τραγελαφικά μπορούν να χαρακτηριστούν...Το πρώτο ήταν φυσικά η περίφημη κλοτσοπατινάδα στο φιλικό ματς με τη Σερβία...Δεν εξετάζω ούτε τα αίτια, ούτε τις προκλήσεις των Σέρβων, ούτε τις δικαιολογίες που ειπώθηκαν...Οι τιμωρίες όμως θα έπρεπε να ήταν σοβαρές...Για να μην σας πω ότι θα έπρεπε μόνοι μας να τιμωρήσουμε παίχτες που υποτίθεται πως αποτελούν εθνικά σύμβολα...Αντ' αυτού η ομοσπονδία θεώρησε πως η ποινή χάδι ήταν απαράδεκτη και βγήκε να διαμαρτυρηθεί κιόλας...Στο βωμό του μεταλλίου και της διάκρισης θυσιάζουμε την κοινή λογική και την αθλητική παιδεία και δίνουμε και όμορφο παράδειγμα στη νεολαία...Αλλά το αποκορύφωμα θαρρώ πως ήταν η περίφημη ηθελημμένη ήττα από τη Ρωσία, πριν λίγες ημέρες...Στο σημείο αυτό αισθάνομαι την ανάγκη να ξεκαθαρίσω κάτι...Δε συμμερίζομαι τις υστερικές φωνές περί εθνικής ντροπής και εθνικής ξεφτίλας, που είπαν αρκετοί ξεχνώντας τεχνηέντως πως το τουρνουά είναι από μόνο του φτιαγμένο με άδικο τρόπο και ευνοεί τέτοιου είδους εξυπνάδες...Από την άλλη όμως δε μπορώ με τίποτα να ανεχθώ, το γεγονός πως η συντριπτική πλειοψηφία των αντικειμενικών μπασκετικών δημοσιογράφων, εξέφραζε την άποψη πως πρέπει να χάσουμε όπως και να χει...Και ξέρετε, εμένα δεν με αφορούν ούτε οι δηλώσεις του Μπλατ (κόουτς μιας εθνικής Ρωσίας που στα προηγούμενα τουρνουά, είχε στη σύνθεση της Αμερικάνο), ούτε η ειρωνεία του Τάνιεβιτς (κόουτς της διοργανώτριας Τουρκίας, για την οποία φτιάχτηκε σκανδαλωδώς ένα ευνοικότατο ταμπλό για να φτάσει αέρα ως τον τελικό, πράγμα για το οποίο κανείς δικός μας δεν παραπονέθηκε αφού πίστευαν πως η Ελλάδα θα κέρδιζε την Τουρκία και θα αποκτούσαμε εμείς το μεγάλο σκανδαλώδες πλεονέκτημα...)..Εμένα με αφορούν και με νοιάζουν οι δικές μας ενέργειες...Και ξέρετε για μένα προσωπικά, ξεφτίλα δεν είναι να χάνεις από την Τουρκία με 15 πόντους εύκολα, ούτε να σε έχουν πελάτη οι Ισπανοί....αυτά είναι αγωνιστικά θέματα...Ξεφτίλα είναι όμως, να σουτάρεις επίτηδες για να αστοχήσεις, να αφήνεις επίτηδες τα ριμπάουντ να περνούν, και να κουρελιάζεις κάθε έννοια φερ πλέι...Όσο φερ πλέι μπορεί φυσικά να υπάρξει σε αυτές τις σημαδεμένες διοργανώσεις...Για όλους αυτούς τους λόγους, η πολιτική του μεταλλίου με κάθε κόστος, με βρίσκει κάθετα αντίθετο...

Η καραμέλα της εχθρικής διαιτησίας...
Και περνάμε στη διαιτησία που είναι ένα θέμα, που εξιτάρει κάθε Έλληνα φίλαθλο...Η διαιτησία ήταν όντως συντριπτικά εναντίον μας, και ιδίως στο ματς με την Ισπανία όπου πολλά σφυρίγματα ήταν εξόφθαλμα και μπορούσε να τα δει κανείς από την τηλεόραση...Είχαμε καλομάθει για αρκετά χρόνια να έχουμε καλά και υποφερτά σφυρίγματα, επί ελληνικής κυριαρχίας στη διοίκηση της Φίμπα και τώρα μας κακοφαίνεται και δικαίως...Άλλωστε η δική μας εύνοια δεν ήταν ποτέ τόσο εξόφθαλμη...Άσχετα αν για παράδειγμα μια τεράστια μπασκετική αδικία στον τελικό του μουντομπάσκετ της Ινδιανάπολης το 2002 εις βάρος της Αργεντινής, ήρθε από ελληνική σφυρίχτρα...Αλλά ρωτώ εγώ με το φτωχό μου το μυαλό...Εμείς κάναμε κάτι για να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο αυτό ή όχι; Και φυσικά δε μιλώ παρασκηνιακά..Μιλώ για μια υποτυπώδη σχετική προετοιμασία στα φιλικά...Εμείς αντ' αυτού δώσαμε φιλικά προπόνησης στην Κύπρο, διοργανώσαμε ένα πανηγυράκι στο φιλικό με τις Η.Π.Α. τρεις ημέρες πριν την έναρξη του τουρνουά και φυσικά πήραμε μέρος και στο τουρνουά Ακρόπολις...Το τουρνουά αυτό το παρακολούθησα και ειλικρινά δεν κατάλαβα τι σκοπό είχε...Να κερδίσουμε με 30 πόντους τους ασόβαρους Σλοβένους και την ελλιπή Ρωσία; Ή να μας σφυρίζουν 3 Έλληνες διαιτητές παίζοντας μας τουλάχιστον 80-20...Με αποκορύφωμα το ματς με τους Σέρβους...Όπου αποβλήθηκε κατά γενική ομολογία ένας σοβαρός προπονητής, από έναν Έλληνα διαιτητή έτσι σαν επίδειξη δύναμης...Σαν τι; Σαν ανταπόδοση για τα παλιά...Και εγώ θυμάμαι το σπρώξιμο των Γιουγκοσλάβων την περασμένη δεκαετία...Αλλά τόσο σπρώξιμο για ένα φιλικό ματς...Λες και αν χάναμε θα παθαίναμε τίποτα...Να σας πω εγώ τι θα έκανα...Θα έπαιζα φιλικό με ξένους διαιτητής..Μέ τους Ισπανόφωνους που μας αδίκησαν στο μουντομπάσκετ, με τον Λα Μόνικα, τον Πορτορικάνο και τον Ισπανό Αρτεάγκα...Και όχι μόνο αυτό...Αλλά θα τους έλεγα να μας αδικήσουν στα φιλικά όσο περισσότερο μπορούν...Μόνο έτσι μπορεί να σφυρηλατηθεί μια ομάδα και να πάψει να επηρεάζεται από τις στραβοτιμονιές των διαιτητών στα επίσημα...Ειδάλλως στο πρώτο στραβό σφύριγμα θα βγαίνουν οι παίχτες μας εκτός εαυτού, αφού αλλιώς έχουν συνηθίσει, και δεν θα σταυρώνουν ούτε σουτ... ΄

Το επίπεδο των Ελλήνων παιχτών...
Και μιας και φτάσαμε ως εδώ, λέω να πούμε και δύο κουβέντες για τους Έλληνες παίχτες...Κουβέντες που δεν έχω ακούσει ποτέ από επίσημα και επώνυμα χείλη και πένες, χωρίς φυσικά να παραγνωρίζω όλες τις μεγάλες χαρές που μας έχουν χαρίσει όλα αυτά τα χρόνια...Αλλά οι υπερβολές δεν καταπίνονται εύκολα...Σταμάτησε λ. χ. ο Διαμαντίδης από την εθνική και όλοι εμείς οι αγνοί φίλαθλοι τον ευχαριστούμε για κάποιες στιγμές που μας χάρισε...Αλλά το να συγκρίνεται ο Διαμαντίδης με το Γκάλη, για το ποιος είναι ο καλύτερος Έλληνας μπασκετμπολίστας ever, να με συμπαθάτε αλλά είναι τουλάχιστον ιεροσυλία...Όσο για αυτούς που διατυπώνουν την άποψη πως ο Διαμαντίδης ήταν ο πληρέστερος παίχτης της Εθνικής, θέλω απλά να τους ευχηθώ καλή σχολική χρονιά, για αυτήν που ξεκινά τη Δευτέρα...Διότι, όποιος είναι από 18 και πάνω αποκλείεται να μην έχει ακούσει τίποτα για το φαινόμενο Φάνης Χριστοδούλου, έναν παίχτη που με την ίδια ευκολία και αποτελεσματικότητα που έπαιζε σε όλες τις θέσεις, άδειαζε και το πακέτο...Καλές είναι λοιπόν οι υπερβολές τους, αλλά ας τις κρατήσουν για όσους δεν ξέρουν τίποτα από το ένδοξο μπασκετικό παρελθόν...
Πέρα όμως από αυτό, επιτρέψτε μου και ένα σχόλιο για τις ικανότητες των παιχτών μας, σε συνάρτηση με διάφορους ξένους που παρακολούθησα στο τρέχον τουρνουά...Όλα αυτά τα χρόνια όλοι κοροϊδεύαμε το Μαρκ Γκασόλ και λέγαμε πως παίζει με μέσον λόγω του αδελφού του...Όμως το παιδί χρόνο με το χρόνο βελτιώνεται και αυτή η βελτίωση φαίνεται με γυμνό μάτι...Κάνει τουλάχιστον τα βασικά, εκμεταλλεύεται το σώμα του και έχει βελτιώσει κατά πολύ την τεχνική του...Τον Λουίς Σκόλα τον ξέραμε σαν ένα καλό παίχτη όσο έπαιζε στην Ταού...Φέτος έχει βελτιωθεί ακόμη περισσότερο και ιδίως στο σουτ του...Φαντάζομαι πως αυτό το παλικάρι έχει εκτελέσει άπειρα σουτ στην προπόνηση τον τελευταίο καιρό για να τελειοποιήσει την ευστοχία του...Αλλά και άλλοι φτασμένοι παίχτες, χρόνο με το χρόνο παρουσιάζονται καλύτεροι, δείγμα της δουλειάς τους πάνω στις αδυναμίες τους...Αναφέρω χαρακτηριστικά τους Ντράγκιτς, Ντελφίνο, Λεάντρο Μπαρμπόσα, Ούκιτς ακόμα και τον Ναβάρο...Από την άλλη πλευρά οι δικοί μας παίχτες παραμένουν στάσιμοι, για να μην πω ότι χειροτερεύουν..Ο Φώτσης ήταν κάποτε ένα ταλέντο με φαρμακερό σουτ...Τόσα χρόνια έμεινε στάσιμος και φέτος το σουτ του ήταν για κλάματα...Ο Μπουρούσης όταν εμφανίστηκε ήταν ένα ακατέργαστο ταλέντο με φυσικά προσόντα...Σήμερα είναι ένας άνθρωπος πάνω από 2,10 που δεν μπορεί ακόμα να παίξει με πλάτη και είναι ικανός να κοπεί στα ίσα από έναν κατά πολύ κοντύτερο αντίπαλο και κατά τα άλλα παριστάνει το σουτέρ...Ο Σοφοκλής παραμένει εδώ και χρόνια ένας παίχτης με δύο φριχτά μειονεκτήματα τα οποία ποτέ δεν προσπάθησε να τα αλλάξει και να τα βελτιώσει...Μιλώ φυσικά για την αστοχία στις βολές, και την αδυναμία του να πασάρει τη λεγόμενη έξτρα πάσα, όταν τον κλείνουν δύο αντίπαλοι....Ο Περπέρογλου μετριότητά ήταν, μετριότητα παραμένει και πάει λέγοντας...Να το θέσω και αλλιώς; Πείτε μου έναν Έλληνα παίχτη που να μπορεί να κάνει τις απλές κινήσεις του Σέρβου Σαβάνοβιτς, ή να σουτάρει τόσο καλά όταν η μπάλα καίει όσο ο Αργεντινός Ερνάν Γιάσεν...Ουδείς φίλοι μου..και πήρα ως παραδείγματα δύο απλούς παγκίτες, γιατί αν πχ μιλήσω για τις κινήσεις του Κρίστιτς και του Σκόλα, ή για τα σουτ του Ντελφίνο, του Κλέιζα και του Χουέρτας εκεί η διαφορά είναι απλά χαώδης...Φτάσαμε στο σημείο να βάζει ο Νίκος Ζήσης 4-5 σουτάκια από τα 4-5 μέτρα και εμείς να πανηγυρίζουμε για το αυτονόητο...Τέτοιο ήταν φέτος το επίπεδο μας και για αυτό και δικαίως μείναμε εκτός οκτάδας..


Αυτά είχα να καταθέσω για τη φετινή πορεία της Εθνικής μας ομάδας στη διοργάνωση της Τουρκίας και το αφήνω εδώ...Με την ελπίδα η συγκεκριμένη αποτυχία να αποτελέσει τροφή για σκέψη για όλους εμάς, για τους διεθνείς μας, αλλά κυρίως για τα κεφάλια της ελληνικής ομοσπονδίας μπάσκετ και τα παπαγαλάκια της...

υγ1 Πέρυσι από το βήμα αυτό, είχα ασκήσει έντονη κριτική στην απόφαση Παπαλουκά και Διαμαντίδη να μην ακολουθήσουν την ομάδα στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας...Τότε τα περισσότερα ΜΜΕ ενώ έκραζαν ασύστολα τον Παπαλουκά, δεν είπαν κουβέντα για το Διαμαντίδη και σε έκαναν να αναρωτιέσαι ποιος τους δίνει τη γραμμή...Φέτος που ο Διαμαντίδης σταμάτησε όλοι τον αποθεώνουν και σωστά πράττουν...Για τον Παπαλουκά όμως που στο κάτω κάτω είναι και 3-4 χρόνια μεγαλύτερος κανείς δεν είπε τίποτα...Μάλιστα η ομοσπονδία και τα παπαγαλάκια της, που για ένα μετάλλιο πουλάνε και την ψυχή τους στον έξω από δω, όταν ο Παπαλουκάς εν μέσω της προετοιμασίας της Εθνικής, ζήτησε να επιστρέψει στην ομάδα του το αρνήθηκαν με το σκεπτικό ότι θα χαλούσε το κλίμα της ομάδας...Θα παρεξηγιόταν δηλαδή ποιος; Ο Καλάθης; γιατί τη θέση του θα έπαιρνε ο Παπαλουκάς και θα προσέφερε 15 πολύ ποιοτικά λεπτά στην ομάδα...Μα ο Καλάθης φίλοι μου δεν παρεξηγήθηκε όταν πέρυσι στην εθνική ομάδα των νέων του έκαναν μερικά τσογλάνια το βίο αβίωτο, ή μήπως και αυτό έχει ξεχαστεί τόσο σύντομα; Δε θέλω να είμαι υπερβολικός...Και ο Παπαλουκάς έχει ακούσει ύμνους...Παλαιότερα όμως...Πριν πάρει τη λανθασμένη απόφαση (για κάποιους λειτουργούς του τύπου) να επαναπατριστεί και μάλιστα στη λάθος ομάδα κατ' αυτούς....

Το καθεστώς της ψευδοελευθερίας...

Επανερχόμενος στις αναρτήσεις και βιώνοντας μια περίοδο, που μόνο ως στενάχωρη και λυπηρή μπορεί να χαρακτηριστεί για όλους τους Έλληνες bloggers και τα μέσα γενικότερα, αισθάνομαι την ανάγκη να αναφέρω δύο κουβέντες σε σχέση με κάποιες έννοιες, οι οποίες στην Ελλάδα του 2010 αντί να μοιάζουν αυτονόητες, αντίθετα έχουν κακοποιηθεί με το χειρότερο τρόπο...Δεν πρόκειται να αναφέρω ούτε σοφίες, ούτε πράγματα που δεν έχουν ξαναειπωθεί από πολύ κόσμο ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω...Αντίθετα, είναι έννοιες που θαρρώ πως λίγο πολύ το νόημα τους το έχουμε κάνει λάστιχο ανάλογα με το συμφέρον μας, ξεχνώντας πως έχουμε απομακρυνθεί χιλιόμετρα από την πραγματική τους σημασία...

Ξεκινάμε από τους λειτουργούς του τύπου και την έννοια της δημοσιογραφίας, η οποία όπως χαρακτηριστικά λένε είναι ένα λειτούργημα και όχι επάγγελμα...Για ποια δημοσιογραφία όμως μιλάμε φίλοι μου; Δημοσιογραφία σημαίνει έρευνα και ρεπορτάζ, δε σημαίνει να έχεις απλά κολλητούς στο σύστημα που να σου παρέχουν πληροφορία μαζί με εκδούλευση. Δημοσιογραφία σημαίνει να βγάζεις στο φως της δημοσιότητας όποιο θέμα νομίζεις και όχι μόνο αυτά που δεν αγγίζουν τον επιχειρηματία χορηγό σου και πλήττουν τους αντιπάλους του...Ειδάλλως κάνεις εργολαβία...Δημοσιογραφία δεν είναι φυσικά τα παράθυρα των δελτίων των 8 ούτε οι στημένοι και προσχεδιασμένοι καυγάδες των μεγαλοκαρχαριών σε ζωντανή σύνδεση με το πανελλήνιο...Αυτό μπορεί κανείς άφοβα να το χαρακτηρίσει παράσταση θεάτρου σκιών, τσίρκο ή ότι άλλο νομίζει αλλά σε καμία περίπτωση δημοσιογραφία..Φυσικά δημοσιογραφία δεν είναι οι δισεκατομμυριούχοι μεγαλοδημοσιογράφοι με τα πολυτελή σπίτια, σκάφη και όλα τα συναφή, εις βάρος κάποιων συναδέλφων τους...Μετά από όλα αυτά, πιστεύω πως έχει καταστεί σαφές πως αυτό που βιώνουμε σήμερα στις μέρες μας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δεν αξίζει να λέγεται δημοσιογραφία..Νταβατζιλίκι ναι...Πληρωμένη έρευνα ίσως...Εργολαβία επίσης...Συμβόλαιο παροχής υπηρεσιών ίσως...Αλλά με τίποτα δημοσιογραφία..

Στη σύγχρονη Ελλάδα έχει επίσης παντελώς καταστρατηγηθεί το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψη του για τα κοινά, με τον τρόπο που επιθυμεί... Η ελευθερία της γνώμης από κεκτημένο δικαίωμα, έχει γίνει είδος προς εξαφάνιση...Οι κρατούντες επιθυμούν απλά να ακούν την άποψη μας κάθε τέσσερα χρόνια χαρίζοντας τους την ψήφο μας και από κει και ύστερα σιωπή...Ένας τρόπος έκφρασης άποψης, πλήρως εναρμονισμένος με τα σύγχρονα μέσα είναι και τα blogs το θέλουν δεν το θέλουν κάποιοι μεγαλοκαρχαρίες του τόπου τούτου...Τα blogs είναι η σύγχρονη εκκλησία του δήμου κατά μια ευρύτερη έννοια...Είναι το μόνο μέσο με το οποίο μπορεί ο κάθε απλός άνθρωπος να εκφράσει την άποψη του και να ακουστεί από λίγους ή περισσότερους ανθρώπους, οι οποίοι μπορεί να συμφωνούν ή να διαφωνούν παντελώς, αλλά πάντα μεγαλύτερη σημασία έχει η συμμετοχή...Με τις υπερβολές και τα λάθη του ο καθένας...Δυστυχώς άλλον τρόπο δεν έχει πλέον κανείς για να εκφράσει την άποψη του...Ή μάλλον έχει, τώρα που το ξανασκέφτομαι καλύτερα...Να πετάει αυγά και να γιαουρτώνει κάθε κοράκι που τρώει τις σάρκες του λαού και υποτιμά τη νοημοσύνη του...Κάποιοι το έχουν ήδη αρχίσει και είναι και αυτός ένας τρόπος με απτά και εντυπωσιακά αποτελέσματα..

Φυσικά,όπως έχω ξαναπεί η χρήση των blogs στην Ελλάδα ξεφτιλίστηκε παντελώς από τους ίδιους τους δημοσιογράφους, όχι πάντως όλους...Διότι πλάι σε όλους αυτούς που διατηρούν ένα blog απλά και μόνο για εκβιασμό και για να βρίζουν ανώνυμα, υπάρχουν και άλλοι που ασφυκτιούν από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και βρίσκουν τη blogόσφαιρα ως το μόνο μέρος για να φέρουν στη δημοσιότητα θέματα, που κανένα άλλο μέσο δεν θα έπαιζε ποτέ...Και ο άνθρωπος που δεν είναι πια μαζί μας, θεωρώ πως ήταν ένας από τους τελευταίους και για αυτό έμπαινε στα ρουθούνια κάποιων...Γενικά πάντως τα blogs είναι απλά ένα εργαλείο που σε βοηθά να επικοινωνήσεις με τον έξω κόσμο, η χρησιμότητα του όμως έγκειται στις προθέσεις του κατόχου του...Εργαλείο είναι και αυτό όπως πχ η τηλεόραση, το internet και πολλά άλλα...Αν κάποιοι το χρησιμοποιούν ως μέσο εκβιασμού, τότε δε φταίει το μέσο αλλά οι εγκληματίες που το εκμεταλλεύονται για να εξυπηρετήσουν τα δόλια συμφέροντα τους...Για αυτό λοιπόν είμαι κάθετα αντίθετος στη στοχευμένη δαιμονοποίηση του μέσου, που επιχειρείται με εν χορώ επιθέσεις από τα παπαγαλάκια των δελτίων ειδήσεων...

Αφορμή λοιπόν βρήκαν τα παπαγαλάκια των νταβατζήδων σε κανάλια και εφημερίδες να ανοίξουν ξανά τη συζήτηση περί ανωνυμίας των blogs, αραδιάζοντας για να μας πείσουν έναν σωρό σαχλαμάρες, οι οποίες κατά την ταπεινή μου άποψη έχουν τον έτι περαιτέρω περιορισμό της ελευθερίας του ατόμου...Τα αντεπιχειρήματα φυσικά είναι πολλά...Πρώτα πρώτα, είμαι απολύτως βέβαιος πως η ανωνυμία τους καίει, ιδίως για όσους ανώνυμους έχουν την κακή συνήθεια να εκφράζουν ενοχλητικές απόψεις και για όσους παίζουν εκτός από το προκαθορισμένο σενάριο...Λένε λοιπόν οι μεγαλοδημοσιογράφοι πως εμείς βάζουμε την υπογραφή μας σε κάθε ρεπορτάζ που κάνουμε, λες και έχει βγει ποτέ σοβαρό θέμα από την τηλεόραση αν δεν αφορά αντίπαλα επιχειρηματικά συμφέροντα ή διαφωνία στη μοιρασιά..Πέρα από αυτά όμως ακόμη και στις εφημερίδες οι μόνες στήλες που έχουν κάποιο ενδιαφέρον είναι οι ανώνυμες ή αυτές που υπογράφονται με ψευδώνυμα και μιλούν αόριστα...Πόσες φορές δεν ακούμε φράσεις τύπου κύκλοι του τάδε υπουργείου, ή σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές κλπ...Και για να τελειώνει μια και καλή το παραμύθι, ο καθένας κρίνεται από την αξιοπιστία των λεγόμενων του...Και αν υπάρχει έστω ένας που να θεωρεί αξιόπιστα και αντικειμενικά τα κανάλια και τις εφημερίδες, τότε του εκφράζω την ειλικρινή μου συμπάθεια και συμπόνοια...

Το μεγάλο πρόβλημα φίλοι μου είναι ένα και μοναδικό και όποιος δεν το αναφέρει εθελοτυφλεί κατ' εμέ...Σε αυτή τη χώρα, κανείς δεν κοιτάζει τι είναι αυτό που αναφέρει κάποιος έστω και ανώνυμα...Να το εξετάσει βρε αδερφέ, να το αξιολογήσει και να δει αν υπάρχει έστω μια δόση αλήθειας...Αντίθετα είναι εύκολο να απαξιώνεται και να λοιδορείται ή ακόμα χειρότερα να απειλείται μια ανώνυμη πηγή, επειδή τόλμησε να αναφέρει κάτι εκτός από την καθιερωμένη ειδησεογραφία...Στη χώρα της κατευθυνόμενης πληροφόρησης, του υποκόσμου και των εργολάβων παπαγάλων δημοσιογράφων κανείς δεν βάζει το μυαλό του σε λειτουργία για να κρίνει και να αξιολογήσει αυτά που λένε και γράφουν οι ασήμαντοι τούτης της χώρας...

Εν κατακλείδι, όλα μοιάζουν να ξαναπαίρνουν τους φυσιολογικούς τους ρυθμούς, από τη στιγμή που οι φωνές που ενοχλούσαν έκλεισαν και αυτοί που έπρεπε να τρομοκρατηθούν, τρομοκρατήθηκαν για τα καλά...Κατά τα άλλα εμείς συνεχίζουμε να βαυκαλιζόμαστε πως ζούμε σε μια χώρα, η οποία γέννησε έννοιες όπως ελευθερία του λόγου, η ελευθεροτυπία και κυρίως η δημοκρατία...Ομολογουμένως μπορεί η χώρα μας να είναι όντως η γενέτειρα όλων των παραπάνω...Αλλά είναι συνάμα και ο δολοφόνος και νεκροθάφτης αυτών των εννοιών, όπως αποδεικνύει με το χειρότερο τρόπο η σύγχρονη ιστορία της...Τόσο απλά και τόσο κυνικά...

Το τέλος του τύπου...

Η κρίση στον τύπο και ιδίως στα έντυπα μέσα είναι πλέον γεγονός...Όσοι έβλεπαν μακριά ενδεχομένως να το περίμεναν...Μετά το λουκέτο στον Ελεύθερο Τύπο, ακόμα και οι πιο δύσπιστοι πείστηκαν για την ύπαρξη του προβλήματος αλλά και για τις δύσκολες ημέρες που είναι μπροστά...Όλες αυτές τις ημέρες σε όλα τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης έχουν γίνει συζητήσεις επί συζητήσεων, συνεντεύξεις επί συνεντεύξεων και εκπομπές επί εκπομπών προκειμένου να αναλυθεί το φαινόμενο, οι αιτίες και οι επιπτώσεις που επιφέρει...Δημοσιογράφοι, εκδότες, παρασιτικά όντα, πανελίστες, πνευματικοί άνθρωποι, πολιτικοί και πολλά άλλα είδη ανθρώπων έχουν ήδη εκφέρει τις απόψεις τους πάνω στο θέμα...Καιρός είναι να ακούσετε και την άποψη του φτωχού συγγενή...Οι αναλύσεις μου σε σχέση με τα αίτια της καθίζησης των εντύπων μπορεί να μη διεκδικούν όσκαρ αντικειμενικότητας και αρτιότητας, αλλά σε αντίθεση με τους ειδήμονες της TV, εγώ θα αναφερθώ σε πτυχές του θέματος που σκοπίμως και τεχνηέντως συνήθως αποκρύπτονται παντελώς...

Ξεκινώντας ας θέσουμε ένα απλό ερώτημα...Τι κίνητρο πιστεύετε πως έχει ένας οποιοσδήποτε επιχειρηματίας σε όποιον επιχειρηματικό τομέα και να δραστηριοποιείται, να έχει στην κατοχή του μια εφημερίδα ή ένα ηλεκτρονικό μέσο...Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το να χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο μέσο σαν μοχλό πίεσης προς τους πολιτικούς άρχοντες του τόπου και τους κατέχοντες την εξουσία ειδικότερα και να απορροφά κρατικό χρήμα...Δεν χωρά καμία αμφισβήτηση, από τη στιγμή που το σύνολο των μέσων χαρακτηρίζονται από τέτοιου είδους ιδιοκτησιακά συμφέροντα...Επομένως κύριοι για ποια αδέσμευτη δημοσιογραφία μιλάμε;Ποιον κοροϊδεύετε;Πως απαιτείται από τον απλό κόσμο να δίνει 1 ευρώ για να αγοράσει μια εφημερίδα, από τη στιγμή που από χιλιόμετρα μακριά φαίνονται οι πραγματικοί σκοποί της εφημερίδας αυτής...Ο κόσμος έχει ξυπνήσει πλέον και καταλαβαίνει πλέον τι παίζεται...Εκτός αυτού όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες διάφορων γεγονότων που αποδεικνύουν του λόγου του αληθές, δηλαδή τη συναλλαγή εκδοτών και δημοσιογράφων με την πολιτική εξουσία...Να θυμίσω στημένα ρεπορτάζ, να θυμίσω συνεντεύξεις αγιογραφίες, να θυμίσω ύπουλες και υπόγειες συναλλαγές (σου δίνω αυτό, μου δίνεις εκείνο...), τι να πρωτοθυμηθώ άραγε...Βέβαια υπάρχουν και οι πιο περπατημένοι, οι οποίοι επιθυμώντας να εξασφαλίσουν το πάνω χέρι ή ακόμα και την επιβίωση τους στο χάρτη των Μ.Μ.Ε. με οποιοδήποτε κυβερνητικό σχήμα και αν υπάρξει, επιδίδονται στη γνωστή δραστηριότητα...: "πατάω με το ένα πόδι στη μια βάρκα και με το άλλο στην άλλη"..Για παράδειγμα, υπάρχει επιχειρηματικός όμιλος που ενώ η εφημερίδα που εκδίδει είναι λιβανιστήρι για τη σημερινή κυβέρνηση και ιδίως τον πρωθυπουργό, το δελτίο ειδήσεων του καναλιού που ανήκει στον ίδιο όμιλο ασκεί σκληρότατη κριτική σε αυτόν και εκθειάζει την αξιωματική αντιπολίτευση...Παράδειγμα απτό, που παρουσιάζει τη νέα μορφή την οποία έχει πάρει το παιχνίδι...

Η κρατική διαφήμιση και ο τρόπος που διανέμεται αυτή στα διάφορα έντυπα είναι κατά την ταπεινή μου άποψη μεγάλο σκάνδαλο...Σε οποιαδήποτε ευνομούμενη χώρα (ακόμα και στην αγαπημένη μου Ουρουγουάη, την οποία πολλοί χλευάζουν αλλά πρόσφατα μας έβαλε τα γυαλιά...) η κρατική διαφήμιση διανέμεται στα μέσα με βάση κάποια σχετικά αντικειμενικά κριτήρια..Δεν ξέρω ακριβώς ποια είναι αυτά, αλλά φαντάζομαι πως είναι η κυκλοφορία των φύλλων, η παρέμβαση που ασκούν, η αρτιότητα τους κλπ...Όποιος έχει δει τον πίνακα της κρατικής διαφήμισης θα διαπιστώσει πως τα κριτήρια είναι σκανδαλώδη..Παρατηρούμε εφημερίδες με πανελλαδική κυκλοφορία 2000 φύλλα να είναι ψηλά στη λίστα, άλλες φιλοκυβερνητικές επίσης και στη συνέχεια έπονται οι άλλες...Αλλά ποιος να μιλήσει για σκάνδαλο...Η αντιπολίτευση; Μα αυτή έκανε και θα κάνει τα αντίστοιχα...Οι αντικειμενικές εφημερίδες; Μα οι περισσότερες από αυτές τα παίρνουν από αλλού, ενώ παράλληλα προσδοκούν οφέλη και δεν επιθυμούν να κόψουν τον ομφάλιο λώρο με κανέναν...Τα μικρά κόμματα; Μα και αυτά είναι ευνοούμενα κάποιων συγκροτημάτων...Μένουν να μιλούν κάποιοι γραφικοί, κυρίως μέσω διαδικτύου...Α και μια υποσημείωση σε σχέση με τις κυκλοφορίες, που αφορά κυρίως τα free-press έντυπα...Αν εγώ τυπώσω 1 εκατομμύριο έντυπα και τα μοιράσω σε διάφορα μέρη σε όλη την πόλη, αυτό σημαίνει πως δικαιούμαι να λέω πως η κυκλοφορία του εντύπου μου είναι 1 εκ...Μην τρελαθούμε...Επίσης, αν εγώ κάθομαι όλη την ημέρα και κλικάρω, (ή βάζω γνωστούς μου και το κάνουν) σε αυτό εδώ το ταπεινό blog, δικαιούμαι να λέω πως η επισκεψιμότητα μου πλησιάζει αυτή του troktikou; Άλλοι τα κάνουν αυτά και εκτίθενται ακόμα και διαδικτυακά...
Σημαντικό μερίδιο στην αποκαθήλωση των εντύπων έχει και η τεράστια άνοδος του διαδικτύου, αλλά και η αμεσότητα που αυτό προσφέρει...Βρείτε μου ειλικρινά έναν λόγο, για τον οποίο να αγοράσει κάποιος εφημερίδα και να ενημερωθεί αύριο το πρωί για κάτι που συνέβη απόψε...Από τη στιγμή που υπάρχουν blogs, portals και ραδιόφωνα (εξαιρώ την τηλεόραση που μόνο ενημέρωση δεν προσφέρει)που παρέχουν άμεση ενημέρωση, τότε οι εφημερίδες είναι καταδικασμένες...Το επιχείρημά ότι υπάρχουν παραδοσιακοί αναγνώστες που έχουν μάθει να διαβάζουν εφημερίδες θα σβήνει ολοένα όσο ανεβαίνει η ηλικία των αναγνωστών αυτών και η νεολαία αποκτήσει κυρίαρχο ρόλο...
Ένα ακόμη φαινόμενο που πολλοί το θεωρούν φυσιολογικό, αλλά εμένα με εξοργίζει είναι η ύπαρξη παραταξιακού τύπου για όλα τα κόμματα...Το να υφίσταται οπαδικός τύπος στον αθλητισμό είναι επίσης πρόβλημα, αλλά μπορώ να το ανεχτώ...Το να υπάρχουν όμως εφημερίδες που παραδοσιακά θα στηρίξουν όποια κουταμάρα μας παρουσιάσουν οι πολιτικοί, είναι νοσηρό φαινόμενο...Θυμίζω πως δεν βρισκόμαστε πλέον στη δεκαετία του 80 που τα καφενεία χωρίζονταν σε πράσινα και μπλε και οι ομιλίες των πολιτικών αρχηγών γέμιζαν πλατείες...Σήμερα ο κόσμος είναι αποστασιοποιημένος και όσο οι εφημερίδες δεν το καταλαβαίνουν αυτό, θα τους φτύνουν οι αναγνώστες και αυτές θα νομίζουν πως βρέχει...Έτσι απλά...
Για όλους αυτούς τους λόγους έχουμε φτάσει στο φαινόμενο σε καθημερινή βάση οι αθλητικές εφημερίδες αθροιστικά να πουλάνε περισσότερα φύλλα από όσα όλες οι πολιτικές μαζί...Ο Έλληνας ενδιαφέρεται για άρτον και θεάματα και αδιαφορεί για τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται..Όσο για τα κυριακάτικα φύλλα που κάποιοι νομίζουν πως κρατούν τη σημαία ψηλά, έχω να πω μόνον τούτο...Αν τολμούν οι ιδιοκτήτες ας κάνουν ένα πείραμα...Μια Κυριακή ας κυκλοφορήσει μόνο η εφημερίδα, χωρίς καμία προσφορά, κανένα cd, κανένα dvd, κανένα δώρο, απλά και μόνο η κυριακάτικη εφημερίδα με ειδησεογραφία Παρασκευής...Αν την αγοράσει έστω και το 1/20 όσων την αγοράζουν τώρα, εγώ θα βγω και θα παραδεχτώ πως γράφω μπαρούφες...Στοιχηματίζει κανείς;
Τελειώνοντας ας αναφέρω το εξής, με αφορμή το κλείσιμο του Ελεύθερου τύπου, που όπως οι περισσότεροι συνομολογούν αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου σε σχέση με τα προβλήματα του τύπου...Εκφράζω τη συμπαράσταση μου στους απλούς δημοσιογράφους και τους τεχνικούς του ραδιοφώνου...αλλά δεν μου καίγεται καρφί για όλους αυτούς τους μεγαλοκαρχαρίες που δουλεύουν σε 10 διαφορετικά μέσα και τα παίρνουν από παντού...Αυτούς τους διευθυντές, που παίρνουν τη γραμμή από τον επιχειρηματία και δίνουν το ρυθμό...Αυτούς που παράλληλα είναι αργόμισθοι σε διάφορες κρατικές υπηρεσίες και γραφεία τύπου...Αυτούς που μπροστά από το δράμα των εργαζομένων προτάσσουν τις προσωπικές γνωριμίες και τις επιδιώξεις...Αυτούς που σε άλλους τομείς της καλλιτεχνικής τους δραστηριότητας είναι αντισυμβατικοί και εκτός συστήματος υποτίθεται και τώρα σιωπούν...Αυτούς που δε φτάνουν τα ακατάσχετα λογύβρια τους που ακούμε από εδώ και από κει συνέχεια, τους είχε δοθεί βήμα και εκεί, αλλά τώρα τσιμουδιά όλοι...Όλες αυτές οι κατηγορίες εργαζομένων έβγαζαν το παντεσπάνι τους εκεί...Ωραία είναι τα λόγια, αλλά στην κρίσιμη στιγμή απαιτούνται πράξεις...
υγ1 Νευριάζω όταν εξ' ονόματος των εργαζομένων του τύπου που μένουν στο δρόμο, μιλούν άνθρωποι οι οποίοι με παλαιότερες και τωρινές πράξεις και παραλείψεις τους είναι μέρος του προβλήματος...Ο καθένας πρέπει να υφίσταται τις συνέπειες για αυτά που έχει κάνει,ή τουλάχιστον να μην βγαίνει και από πάνω σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά να το βουλώνει...
υγ2 Για μένα όλες οι πολιτικές εφημερίδες στην Ελλάδα ανήκουν σε δύο κατηγορίες...Είτε στις κομματικές-παραταξιακές είτε σε αυτές που κατευθύνουν την ειδησεογραφία με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετούν τα συμφέροντα του ιδιοκτήτη ή των ευνοουμένων του...Ξέρω ακούγεται δογματικό, αλλά θεωρώ πως ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα κατά τη δική μου θεώρηση των πραγμάτων...
υγ3 Για όσους ψάχνουν αντικειμενική και ψύχραιμη ενημέρωση και σοβαρές απόψεις, προτείνω να ρίξουν μια ματιά στη μπλογκόσφαιρα...Θα βρουν και σοβαρές ειδήσεις και ειδήσεις που άλλα μέσα κρύβουν επιμελώς και απόψεις σοβαρές και τεκμηριωμένες...Άλλωστε στα blogs δεν διανέμεται κρατική διαφήμιση...
υγ4 Για όλα τα παραπάνω ελάχιστα πράγματα ακούστηκαν σε δημόσιες συζητήσεις, οι οποίες αναλώθηκαν σε ανούσιες μικρολεπτομέρειες χωρίς πραγματικό ενδιαφέρον και χωρίς πρωτίστως κανείς να ασχοληθεί με θέματα...που καίνε...