Τα συνθήματα της στρατιωτικής...υποβρύχιας παρέλασης...

Και ενώ όλοι οι Έλληνες ασχολούνταν με διάφορα θέματα ήσσονος σημασίας και της σειράς όλον αυτόν τον καιρό, ήρθε η ημέρα της εθνικής επετείου για να αναδειχθεί στον αφρό της δημοσιότητας ένα πραγματικά καυτό θέμα...Φυσικά δεν αναφέρομαι στις ευρωπαϊκές εξελίξεις γύρω από την οικονομική κατάσταση και το μέλλον της χώρας...Ποιος ασχολείται με αυτά, όταν προκύπτει θέμα όπως το περίφημο τραγούδι-εμβατήριο που τραγουδούσαν οι ουκ-άδες κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής παρέλασης; Ένα θέμα που απασχόλησε σχεδόν τους πάντες και προκάλεσε εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις και γνώμες...Ως συνήθως δηλαδή...

Μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο πέφτουμε από τα σύννεφα και μένουμε σαστισμένοι κάθε φορά που ακούμε πράγματα, τα οποία συμβαίνουν εδώ και αιώνες...Δεν χρειάζεται να έχεις υπηρετήσει εκεί καν, για να ξέρεις πως η εκπαίδευση στις ειδικές δυνάμεις περιλαμβάνει έναν σωρό τέτοιου είδους δραστηριότητες και ανάλογα συνθήματα...Σε έναν τομέα που απαιτεί τη μέγιστη δυνατή εκπαίδευση, είναι ως ένα βαθμό κατανοητό να προσπαθούν κάποιοι να τους τονώσουν το ηθικό με διαφόρους θεμιτούς αλλά και αθέμιτους τρόπους...Προσπαθούν να τους ανυψώσουν το φρόνημα και να τους διατηρούν σε όσο το δυνατό καλύτερη ψυχική και σωματική κατάσταση...Αν θα χρειαστούν ποτέ στην πραγματικότητα, είναι τουλάχιστον αμφίβολο...Αλλά αν μια στο εκατομμύριο χρειαστούν, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο πως οι συγκεκριμένοι θεωρούνται απόλυτα αναλώσιμοι...Για αυτό το λόγο, προσπαθούν να τους κάνουν να νιώσουν ανώτεροι, όχι μόνο από τους υπόλοιπους στρατευμένους αλλά και από τους υπόλοιπους Έλληνες...

Μπορώ λοιπόν να καταλάβω αυτήν την προσπάθεια ανύψωσης ηθικού, μόνο όμως εάν γινόταν με πολιτισμένα μέσα...Ας τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο, ας έλεγαν κάποιο μη υβριστικό συνθηματάκι, ας έλεγαν το 'Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα', ας έλεγαν 'τη γερακίνα', το 'η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο' ή το 'νάτανε το 21' ...Ότι και να επέλεγαν δεν θα μου καιγόταν καρφάκι...Όμως αυτά που τραγουδούσαν τα θεωρώ κατάπτυστα και απαράδεκτα...Επειδή πολλοί μπορεί να παρακολουθήσατε το σχετικό ρεπορτάζ στα κανάλια, χωρίς όμως να συγκρατήσετε τους στίχους, τους παραθέτω εγώ ενδεικτικά έτσι για να αντιληφθείτε και εσείς...Τραγουδούσαν λοιπόν τα συγκεκριμένα παλικάρια τα εξής...

-Έλληνας γεννιέσαι, δε γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ... και

-Τους λένε Σκοπιανούς, τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω, με δέρματα από αυτούς...

Προσωπικά, μόνο και μόνο διαβάζοντας τα στο internet, με πιάνει αναγούλα έστω και αν ξέρω πως όλα αυτά αποτελούν μια θλιβερή πραγματικότητα εδώ και χρόνια...Αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο είναι το γεγονός πως όλα αυτά τα κατάπτυστα έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της μαθητικής παρέλασης, μπροστά σε παιδιά και σε γονείς που δεν είναι υποχρεωμένοι να ανέχονται το ακατάσχετο φασιστικό υβρεολόγιο του καθενός...Τουλάχιστον ας περιορίζονταν να τα φωνάξουν μέσα στα στρατόπεδα κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης τους...'Η έστω κατά τη διάρκεια της μάχης όταν θα βρεθούν πρόσωπο με πρόσωπο με τον αντίπαλο...Εκεί ας φωνάξουν ότι τραβάει η ψυχή τους και κανείς δεν πρόκειται να τους κατηγορήσει...Όμως, να εξαπολύεται αυτός ο λεκτικός οχετός μπροστά σε ανυποψίαστους πολίτες το θεωρώ απαράδεκτο...Το ότι οι συγκεκριμένοι είναι άρτια εκπαιδευμένοι και μάχιμοι ουδείς το αμφισβητεί...Ποιος είπε όμως ότι η γενναιότητα μετριέται μόνο με τον τρόπο αυτό;

Φυσικά υπάρχουν πολλοί που έσπευσαν να υπερασπιστούν την εν λόγω κίνηση, φουσκώνοντας από υπερηφάνεια ακούγοντας τα συγκεκριμένα εμετικά συνθήματα...Μια πλειάδα από μάχιμους που διαθέτει αυτή η χώρα, που είναι αγωνιστές της πορδής και σπεύσουν να δηλώσουν τη συμφωνία τους μέσω του facebook...Δεν θέλω να κρίνω τις απόψεις τους, άλλωστε σε ελεύθερο κράτος υποτίθεται ζούμε και ο καθένας έχει το δικαίωμα να πρεσβεύει ότι νομίζει...Αλλά θέλω να τους απευθύνω μια απλή και σύντομη ερώτηση; Αν γινόταν κάτι αντίστοιχο σε Αλβανία ή Σκόπια πως θα αισθάνονταν; Όταν οι ελληνικές σημαίες καίγονται εντός εκτός και επί τα αυτά, πως αισθάνονται;...Προσωπικά με ενοχλεί αφάνταστα όταν λαμβάνουν χώρα τα παραπάνω...Αλλά δεν πιστεύω πως τα αντίποινα είναι η λύση, ενώ ούτε τα γελοία συνθήματα προσφέρουν κάτι πέρα από φτηνό μίσος και ξενοφοβία...Και τελοσπάντων σε αυτή τη χώρα από πότε η αγάπη για την πατρίδα έχει γίνει προνόμιο μόνο ορισμένων και μετριέται με φασιστικά και εμετικά συνθήματα και όχι με αγνές πράξεις και συμπεριφορές; Και όχι μόνο αυτό, αλλά μετά το ντόρο που έγινε με το θέμα, βγήκε αυτός ο ανεκδιήγητος πρωθυπουργός των Σκοπίων και ζητούσε και τα ρέστα αποπάνω...Καλά μας κάνουν, αφού στο μυαλό μας δεν έχουμε ίχνος λογικής...

Αν με ρωτήσετε για την άποψη μου, θεωρώ τα παραπάνω φαινόμενα ως απολύτως επικίνδυνα ειδικά τη σημερινή εποχή...Και αυτό γιατί τέτοια φαινόμενα δεν έχουν καμία σχέση ούτε με τα εθνικά θέματα, ούτε με την αγάπη για την πατρίδα...Ίσα ίσα που σε συνδυασμό με την γενικότερα δύσκολη συγκυρία, μπορούν να γεννήσουν παράξενες ιδέες σε κάποιους, οι οποίοι παίζουν το παιχνίδι τους με ιδανικό τρόπο, έχοντας ποντάρει στο φόβο, την ανέχεια και την αγανάκτηση την οποία όντως αισθάνεται στο πετσί του ο απλός πολίτης...Απλή επισήμανση κάνω και κρούω τον κώδωνα του κινδύνου...

Δεν θέλω να το συνεχίσω άλλο, επειδή οι ημέρες που ακολουθούν είναι γιορτινές και δεν είναι ανάγκη να ψυχοπλακωθούμε έτι περισσότερο...Ίσα ίσα που αισθάνομαι την ανάγκη να το κανιβαλίσω κιόλας και να διηγηθώ μερικές προσωπικές εμπειρίες...Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας, υπηρέτησα σε μία από τις πιο μάχιμες αντικειμενικά μονάδες του Έβρου και πέρασα και δύο μήνες σαν εκπαιδευόμενος έφεδρος βαθμοφόρος...Όλα αυτά όπως πιθανώς να καταλαβαίνετε, σήμαιναν αρκετή εκπαίδευση, τουλάχιστον σε σχέση με το μέσο φαντάρο εκείνης της εποχής...Μη φανταστείτε τίποτα τρομερό...Παρέλαση, πορεία, συντονισμός, τροχάδην,τυπικότητα μέχρι αηδίας, παραγγέλματα, ένα στο αριστερό ένα και ένα δυο και λοιπές γραφικότητες..Ήμασταν όμως μάχιμοι τρομάρα μας και αυτό απαιτεί όταν τρέχεις ή όταν κάνεις βήμα να φωνάζεις τα σχετικά συνθήματα, όχι για να τρομάξεις τον εχθρό αλλά για να σε ακούσει μέσα στο γραφείο ο διοικητής...Για αυτό και ξελαρυγγιαζόμασταν να φωνάξουμε 'πρώτη μοίρα δυνατή, πρώτη μοίρα αετοί...!!!' (κάθε ομοιότητα με τους αετούς της Λισαβόνας ή τον αετό του Νότη είναι τυχαία και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα) Αλλά και όταν μαζευόμασταν σε επίπεδο πυροβολαρχίας, το σύνθημα δεν έβγαινε λόγω ομοιοκαταληξίας και για αυτό με μια γερή δόση ποιητικής αδείας φωνάζαμε : 'α πυρχία σημαίνει πειθαρχία, είμαστε η καλύτερη πυροβολαρχία'...Τώρα βέβαια που το ξανασκέφτομαι ύστερα από μερικά χρόνια πάλι καλά που δεν μας έβαζαν να φωνάζουμε: 'είσαι στο μυαλό, κάτι μαγικό, όπου πας εσύ μέσα στο στρατό θα σε ακολουθώ'...Ή μάλλον λόγω και της μεγάλης πλειοψηφίας των παοκτσήδων στρατιωτών καλά που δε φωνάζαμε....'ΩΩΩ διοικητάρα, έχω πάθος με το στρατό, όπου και να βγαίνω εδώ πάντα θα γυρνώ, για σένα θα προσεύχομαι να γίνεις αρχηγός'...στα πρότυπα του κλασσικού 'ωωω παοκάρα έχω τρέλα' με προφανή σκοπό βέβαια να τσιμπήσουμε καμία τιμητική...

Αλλά το καλύτερο ήταν στην εκπαίδευση των λυβ...Εκεί οπωσδήποτε τα στιχάκια και τα συνθήματα ήταν απείρως πιο ποιητικά, μεγαλώνοντας συνάμα και το δείκτη της γελοιότητας...Το πρώτο μας επέβαλλαν να το φωνάζουμε για να σπάσει εντελώς η ψυχολογία κάποιων οπλιτών που είχαν αφήσει την κοπέλα τους πίσω και η σκέψη τους τριγύριζε πάντα σε αυτή...Για αυτό ο εκπαιδευτής ούρλιαζε και εμείς επαναλαμβάναμε..

Θα κόψω τριαντάφυλλα, απ' του στρατού τον κήπο...

για να μετράς αγάπη μου, τις μέρες που θα λείπω...

εσύ στο κρεβατάκι σου και εγώ υπηρεσία...

εσύ κοιμάσαι με άλλονε και εγώ με το λοχία...

Αλλά αυτό που πάντα όταν το φωνάζαμε τρέχοντας με έπιανε νευρικό γέλιο και δε μπορούσα να κρατηθώ με τίποτα ήταν το ακόλουθο τετράστιχο...

Μου πανε λέει πως στο ναυτικό,

έχουν λέει ωραίες στολές...

μα εγώ δε θέλω ναυτάκι να γενώ...

θέλω να πηδώ με αλεξίπτωτο...(Τώρα ποιο αλεξίπτωτο θα μπορούσε να κρατήσει έναν ανθυπολοχαγό πάνω από 120 κιλά, δεν μπορώ να το ξέρω καθώς η τεχνολογία μπορεί να κάνει θαύματα..)

Εν κατακλείδι για να τελειώνουμε, είναι κοινό μυστικό ότι στο στράτευμα και ειδικά στα πιο εκπαιδευμένα σώματα υπάρχουν πάμπολλα παρόμοια φαινόμενα και όποιος δεν το παραδέχεται απλά εθελοτυφλεί...Το να υπάρχουν και να λαμβάνουν χώρα μέσα στα στρατόπεδα τέτοια κατάπτυστα και φασιστικά φαινόμενα, δεν με βρίσκει σύμφωνο αλλά τουλάχιστον δεν μου προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση γνωρίζοντας το πως έχουν καταντήσει κάποιοι τον ελληνικό στρατό...Το να βγαίνουν όμως σε κοινή θέα μπροστά σε απλό κόσμο και παιδιά το βρίσκω κατάπτυστο, ενοχλητικό και εμετικό...