Δημόσιο forever...και με παραδείγματα...

Σήμερα λοιπόν είναι Κυριακή των Βαΐων και ενώ αρκετός κόσμος έχει ήδη ξεκινήσει τις πασχαλινές διακοπές του, εμείς συνεχίζουμε κατά τα γνωστά, παρόντες στις επάλξεις...Σήμερα θα αναφερθώ σε έναν τομέα, τον οποίο όλοι οι Έλληνες κατηγορούμε, αλλά την ίδια στιγμή όλοι θέλουν να κερδίσουν μια θέση αυτόν...Για την ακρίβεια έναν τομέα τον οποίο όλοι ανεξαιρέτως λατρεύουμε να μισούμε...Μιλώ φυσικά για το δημόσιο τομέα στην Ελλάδα, έναν τομέα που αναλογικά σίγουρα είναι από τους μεγαλύτερους σε όλες τις χώρες της Ευρώπης...Και μπορεί να είναι παγκοσμίως γνωστό σε όλους το περίφημο αμερικανικό όνειρο, αλλά θεωρώ πως ήρθε πλέον η στιγμή να μάθουν όλοι το ελληνικό όνειρο...Το οποίο φυσικά δεν είναι άλλο από την κατάληψη μιας θέσης στο ελληνικό δημόσιο, με έναν καλό μισθό και μια δουλειά η οποία θα απαιτεί να κάνεις όσο το δυνατόν λιγότερα...Απλά καθημερινά πράγματα δηλαδή...

Ο Έλληνας εδώ και πολλά χρόνια έχει μάθει να αγαπά να μισεί το δημόσιο τομέα...Σε οποιαδήποτε κουβέντα σχετική και να βρεθώ αυτήκοος μάρτυρας, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μη συμφωνούν όλοι στο γεγονός πως το δημόσιο είναι άντρο διαφθοράς, με υπαλλήλους που δεν κάνουν τίποτα...Αφήστε που όλοι διαμαρτύρονται, επειδή όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι ίδιοι πληρώνουν μέσω των φόρων τους δημοσίους υπαλλήλους...Δεν έχει σχέση σε ποιον τομέα αναφέρονται...Εφορίες, δημόσιες τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, ερτ και γενικά οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου...Την ίδια στιγμή βέβαια, όλοι κάνουμε αμάν για μια (ή και περισσότερες βρε αδερφέ..) θέση στο δημόσιο, αλλά αυτό είναι από άλλο ανέκδοτο...Μας αρκεί που βρίζουμε αυτό που πραγματικά επιζητούμε και έτσι ησυχάζουμε τη συνείδηση μας...

Όλα αυτά θαρρώ πως ήλθαν στο προσκήνιο ξανά ύστερα από την απόφαση της πεφωτισμένης κυβέρνησης να περικόψει προς το παρόν στην ουσία τον 14ο μισθό στο δημόσιο τομέα...Λέω προς το παρόν γιατί το μέλλον πιθανώς να επιφυλάσσει και άλλες εκπλήξεις...Φυσικά απέναντι στη συγκεκριμένη απόφαση θα πρέπει να είμαστε συγκρατημένοι, διότι το μέλλον δεν ξέρουμε τι πρόκειται να επιφυλάξει για όλους μας...Και το χειρότερο που έχουμε να κάνουμε σαν απλοί εργαζόμενοι είναι να χωριζόμαστε σε κατηγορίες, η μία εκ των οποίων να φθονεί τις άλλες και να επιθυμεί να περικοπούν τα προνόμια των άλλων...Διότι στην περίπτωση αυτή, άπαντα τα εργασιακά δικαιώματα μας θα πάνε περίπατο και εμείς θα μείνουμε να φιλονικούμε...Τελοσπάντων ξέφυγα...

Πέρα λοιπόν από τις ανεκδιήγητες κυβερνήσεις όλων των χρόνων, ο γιγαντιαίος δημόσιος τομέας σε αυτή τη χώρα είναι ένα θέμα, το οποίο κάποτε θα πρέπει να επιλυθεί...Φυσικά η επίλυση δεν μπορεί να έρθει με μαζικές απολύσεις και περικοπές, αλλά με διαφόρων ειδών κίνητρα για να απορροφηθούν οι εργαζόμενοι σε άλλους τομείς...Στο κάτω κάτω τα ίδια τα κόμματα είναι αυτά που δημιούργησαν το πρόβλημα, δημιουργώντας στρατιές δημοσίων υπαλλήλων για ψηφοθηρικούς και μόνο λόγους...Για αυτό λοιπόν οι περικοπές αλλά και οι τυχόν προσλήψεις θα πρέπει να γίνονται όχι με γνώμονα κομματικά κριτήρια, αλλά με κριτήρια παραγωγικότητας..Έτσι όπως κάθε απλός ιδιωτικός υπάλληλος κρίνεται ανα πάσα στιγμή και μπορεί να βρεθεί στο δρόμο χωρίς να το καταλάβει, έτσι θα πρέπει κάποτε να μπουν και σε αυτό το ρημάδι το δημόσιο τα κριτήρια παραγωγικότητας, μπας και δουλέψει ποτέ αυτή η χαλασμένη μηχανή που ονομάζεται ελληνικό κράτος...Δεν τρέφω πάντως πραγματικές ελπίδες, πως θα γίνει ποτέ κάτι τέτοιο...Εδώ η νέα κυβέρνηση αφού μας έπρηξε τα αρ..συκώτια με την ανοιχτή διακυβέρνηση και τη διαδικασία αποστολής βιογραφικών, στο τέλος διόρισε στις θέσεις γραμματέων και προϊσταμένων δημοσίου, πολιτικάντηδες της κακιάς ώρας, κομματικά όργανα, συνδικαλιστές και κομματικά όργανα...

Δεν έχω σκοπό να τσουβαλιάσω όλους τους δημόσιους υπαλλήλους, ούτε έχω σαφή και ξεκάθαρη άποψη για το τι πρέπει να γίνει...Αυτό που ξέρω είναι πως τα κριτήρια παραγωγικότητας είναι η μόνη λύση...Όλοι μας, στις συναλλαγές με τις δημόσιες υπηρεσίες έχουμε συναντήσει ανθρώπους που απροκάλυπτα κάθονται και γράφουν τον πολίτη στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και άλλους που αγωνίζονται πραγματικά για να εξυπηρετήσουν τον πολίτη, καλύπτοντας δουλειά που θα έπρεπε να κάνουν και άλλοι...Δεν μπορώ φυσικά να αποφανθώ ποιο είναι το ποσοστό της πρώτης κατηγορίας και ποιο της δεύτερης...Το μόνο βέβαιο είναι ότι υπάρχουν και οι δύο και κάποτε θα πρέπει και στο δημόσιο μια τάξη...

Χαρακτηριστικά, θα αναφέρω δύο περιστατικά που μου συνέβησαν τον τελευταίο καιρό, για να δείτε πως αντιλαμβάνονται το ρόλο τους ως δημόσιοι υπάλληλοι και υπηρέτες του απλού πολίτη, κάποιοι άνθρωποι...Παρόμοια παραδείγματα φυσικά όλοι φαντάζομαι πως έχουμε πάμπολλα...

Έγινα που λέτε και εγώ μάρτυρας της τεράστιας εγκληματικότητας που ταλανίζει αυτή τη χώρα όταν κάποιοι έξυπνοι μου αφαίρεσαν διάφορα προσωπικά έγγραφα...Αν το δει πρακτικά κανείς και κρίνοντας από όλα αυτά που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας, θα δει πως μου πήραν απλά κάποια προσωπικά έγγραφα άνευ ουσιαστικής σημασίας...Όμως όταν γίνεσαι αντικείμενο κλοπής, δεν παύει η ψυχολογία σου να πέφτει πολύ χαμηλά...Έπρεπε λοιπόν να πάω να αναγγείλω το γεγονός στην αρμόδια υπηρεσία, που είναι επιφορτισμένη με την προστασία του πολίτη...Από κει και πέρα ξεκινά η θεατρική παράσταση και τα κωμικοτραγικά περιστατικά διαδέχονταν το ένα το άλλο...Για λίγες στιγμές, ένιωσα πως ήμουν πρωταγωνιστής σε σκετσάκι του ΑΜΑΝ, αφού να φανταστείτε για να καλμάρω τα νεύρα μου, σκεφτόμουν πως δε μπορεί από κάπου θα ξεπεταχτεί και ο Σερβετάς για να λάβει επιτέλους τέλος το αστείο...Πηγαίνω που λέτε στην κεντρική είσοδο της υπηρεσίας και αναφέρω το λόγο για τον οποίο τους επισκέφτηκα...Εκεί ήταν ένα παιδάκι, που μου ανέφερε πως θα έπρεπε να ξαναπεράσω σε μία με δύο ώρες γιατί οι υπεύθυνοι, βρίσκονταν έξω καθώς είχε τύχει κάτι επείγον...Δε βαριέσαι λέω..επείγον, επείγον και αποφάσισα να περπατήσω λίγο μπας και συνέλθω...Στο δρόμο περιδιαβαίνοντας τα μαγαζιά, είδα δύο τύπους της υπηρεσίας του πολίτη να τρώνε σουβλάκια σε ένα σουβλατζίδικο..Σκέφτομαι από μέσα μου τότε...'έχει γούστο να είναι αυτό το επείγον περιστατικό...Τουλάχιστον να μου το λέγανε και θα έδειχνα κατανόηση και ίσως να τους κερνούσα και καμιά μπίρα...Η πείνα είναι όντως επείγουσα ανάγκη'...Τελοσπάντων μετά από μια ώρα, επέστρεψα και ώ του θαύματος, όντως οι υπεύθυνοι ήταν αυτοί που έτρωγαν τα σουβλάκια...Μόλις τους ανέφερα το συμβάν, η αντίδραση τους ήταν άμεση...Έχουμε πολύ δουλειά, να έρθεις αύριο το πρωί, αλλά καλύτερα είναι να πας στην υπηρεσία που είναι κοντά στον τόπο του συμβάντος, διότι εμείς εδώ πνιγόμαστε στη δουλειά...Λέω δεν μπορεί, αυτοί οι τύποι με δουλεύουν, αλλά και τι να έκανα;...Η επόμενη ημέρα ήταν Σάββατο, ξύπνησα πρωί πρωί, οπλίστηκα με υπομονή και ξεκίνησα για νέες περιπέτειες...Πράγματι έφτασα στον τόπο και με οδήγησαν στον υπεύθυνο...Πήγα να μπω μέσα στο γραφείο και αυτός με βλοσυρό ύφος, μου είπε...'θα σου πω εγώ πότε θα μπεις'...Βλέπετε παρακολουθούσε τηλεόραση και δεν μπορούσε ένας τυχάρπαστος να του διακόψει την παρακολούθηση, έτσι δεν είναι; Μην φανταστείτε κανέναν ψαρωτικό τύπο...Ένας αξύριστος νεαρός ήταν, ίσως και πιο μικρός από εμένα, αλλά βλέπετε δυστυχώς η δημόσια εξουσία είναι όπλο για όποιον την κατέχει...Με τα πολλά, με δέχτηκε στο γραφείο, του εξήγησα τι είχε συμβεί (αφού μας διέκοψε δυο τρεις φορές το κινητό του...) και τότε μου είπε το αμίμητο..."Θα σου μιλήσω σαν φίλος...Μην μπλέξεις με την υπηρεσία μας, οι διαδικασίες είναι γραφειοκρατικές και δεν πρόκειται να πετύχεις κάτι (σώπα λες και δεν το είχα καταλάβει...) δήλωσε απλά μια απώλεια και σταμάτησε εκεί, γιατί άδικα θα ταλαιπωρηθείς...Πήγαινε βγάλε καινούρια έγγραφα και μην ασχολείσαι...Δεν στα λέω αυτά επειδή βαριέμαι (μπα, προς Θεού, ούτε μου πέρασε από το μυαλό κάτι τέτοιο...), εγώ για το καλό σου το λέω..."Έμεινα άφωνος...Τον χαιρέτησα τυπικά και βγήκα έξω, φεύγοντας όσο πιο γρήγορα μπορούσα, βρίζοντας από μέσα μου τόσο για την προθυμία με την οποία με υποδέχτηκαν όλοι οι τύποι αυτές τις δύο ημέρες, όσο και για την ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών...Σιχάθηκα...Να φανταστείτε πως τόσο καιρό μετά και ακόμα δεν έχω κινήσει τις διαδικασίες αντικατάστασης..Αθάνατη Ελλάδα με τις δημόσιες υπηρεσίες...(Ξέρω ότι πολλοί μπορεί να είστε δύσπιστοι στα παραπάνω...Αλλά σας ορκίζομαι πως διηγήθηκα μόνο το 30% από τα όσα συνέβησαν ενδεικτικά για να καταλάβετε χωρίς κανενός είδους υπερβολής...Δεν προχωρώ περαιτέρω τη διήγηση για ευνόητους λόγους, αλλά να είστε σίγουροι πως αν το κάνω θα φρίξετε, όπως έφριξα και εγώ...Το αφήνω λοιπόν εδώ...)

Αλλά το νόμισμα όπως λένε έχει πάντοτε δύο όψεις...Για το ίδιο θέμα και συγκεκριμένα για τα απαιτούμενα έγγραφα για την έκδοση νέων χαρτιών, αναγκάστηκα να επισκεφθώ ένα κέντρο εξυπηρέτησης πολιτών...Φυσικά μπήκα μέσα προκατειλημμένος και έτοιμος να ακούσω τα πάντα και το κυριότερο: προετοιμασμένος για το χειρότερο...Πλέον τίποτα δεν επρόκειτο να με ταράξει και να με εκπλήξει...Μπήκα μέσα λοιπόν και αντίκρισα έναν υπάλληλο πίσω από το γκισέ με γένια, κοτσίδα καθήμενο σε αναπηρικό καροτσάκι...Σαν κλασσικός ανεγκέφαλος Έλληνας, δεν θα αρνηθώ πως στιγμιαία σκέφτηκα πως τον έχουν τοποθετήσει εκεί χαριστικά λόγω της πάθησης...Μόλις όμως ήρθε η σειρά μου να εξυπηρετηθώ, ο συγκεκριμένος άνθρωπος με έκανε να αισθανθώ ηλίθιος και γελοίος για τη σκέψη που είχα προηγουμένως πραγματοποιήσει και να θέλω να καταπιώ τη γλώσσα μου...Η εξυπηρέτηση που έτυχα ήταν με λίγα λόγια υπέροχη...Ο άνθρωπος με καθοδήγησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, μου πρότεινε τις καλύτερες λύσεις και μου πρότεινε επίσης την καλύτερη κατά την προσωπική του άποψη διαδικασία για να ταλαιπωρηθώ όσο το δυνατόν λιγότερο και να πληρώσω όσο το δυνατόν λιγότερα...Αξίζει να σημειωθεί η πώρωση και το πάθος με τα οποία μου εξηγούσε όλα αυτά. Μου υπέδειξε επίσης, την σειρά την οποία θα πρέπει να ακολουθήσω καθώς και το που θα πρέπει να απευθυνθώ για το κάθε χαρτί χωριστά...Εκμεταλλευόμενος το γεγονός πως δεν περίμενε κανείς πίσω από μένα, μου αφιέρωσε τουλάχιστον 10 λεπτά εξηγώντας μου το καθετί...Στην ουσία απλά ενημερώθηκα που θα πρέπει να απευθυνθώ, δεν τελείωσα εκεί τη διαδικασία...Απλά, ειλικρινά αυτός ο άνθρωπος με τη συμπεριφορά του και τις οδηγίες του με σκλάβωσε...Και άλλοι έχουν χρόνο, αλλά προτιμούν να κάνουν τσιγάρο, να διαβάσουν εφημερίδα και σε ξεπετούν στο λεπτό...Φεύγοντας έκανα κάτι που δε συνηθίζω να κάνω συχνά στη ζωή μου...Σχετικά μεγαλόφωνα, για να το ακούσουν τόσο οι υπόλοιποι υπάλληλοι όσο και οι απλοί πολίτες που βρίσκονταν εκεί, του είπα..."Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις πληροφορίες, την καθοδήγηση και το ενδιαφέρον...Είσαστε πολύ εξυπηρετικός"..Και έφυγα...Απλά σαν αναγνώριση για έναν άνθρωπο ο οποίος επιτελούσε το καθήκον του με απόλυτο επαγγελματισμό και πρωτοφανή εξυπηρέτηση για τα ελληνικά δεδομένα...Μάλιστα λογικά, ο συγκεκριμένος άνθρωπος πιθανώς να ήταν ένας απλός συμβασιούχος και αυτό τον έκανε στα μάτια μου ακόμη περισσότερο συμπαθητικό και αξιοθαύμαστο...

Δεν επιθυμώ να αναφερθώ περαιτέρω επί του θέματος...Αν οι ιθύνοντες επιθυμούν να βάλουν τάξη δεν έχουν παρά να παραδειγματιστούν από συμπεριφορές σαν τις παραπάνω ένθεν κακείθεν...Είναι σίγουρο πως υπάρχουν πλήθος από τέτοιες συμπεριφορές σε κάθε δημόσια υπηρεσία...Το μόνο που απομένει είναι να εκτιμηθούν όλες αυτές αναλόγως...Προσωπικά, δεν ντρέπομαι να πω πως τύπους σαν της πρώτης κατηγορίας δε γουστάρω να τους πληρώνω...Όπως επίσης για τη δεύτερη περίπτωση, θα στενοχωρηθώ αν γίνουν οποιεσδήποτε περικοπές στον ούτως ή άλλως (λογικά) μικρό μισθό του δεύτερου ανθρώπου...Και μη μου πει κανείς, πως οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι δεν έχουν τα απαιτούμενα μέσα για να εργαστούν...Διότι προσωπικά για μένα, αυτό που κυρίως μετρά είναι η διάθεση για προσφορά, η επαγγελματική ευσηνειδησία και η διάθεση να τιμάς κάθε ευρώ που λαμβάνεις από τον κρατικό κορβανά...Αυτά και το αφήνω εδώ...

υγ1 Σήμερα το πρόγραμμα περιλαμβάνει και τραγούδι, για να συνοδεύσει την ανάγνωση...Ένα τραγούδι απόλυτα σχετικό με όλα τα παραπάνω...Ο περίφημος "δημόσιος φορέας", που αν και γραμμένος σχεδόν είκοσι χρόνια πριν παραμένει επίκαιρος όσο ποτέ...Και πέρα από αυτό μας θυμίζει άλλες εποχές...Τότε που τα πράγματα ήταν καλύτερα, τότε που το μέλλον προδιαγραφόταν ευοίωνο, τότε που ο Τσακνής ήταν περισσότερο μαχητικός και αγριεμένος και τότε που ο Λάκης έκανε πραγματική σάτιρα και όχι στοχευμένη κριτική...Δικό σας...