Η λάμψη και η ...δυσωδία του Champions League...

Αναφορικά με το ποδόσφαιρο, οι δύο εβδομάδες που μας πέρασαν ήταν απόλυτα αφιερωμένες στο champions league...Θέλετε η αγωνιστική απραξία των εγχώριων ομάδων, θέλετε η απαξίωση του ελληνικού ποδοσφαίρου, οδήγησαν όλα τα βλέμματα στα γήπεδα της Ευρώπης για τα προημιτελικά του champions league...Με αφορμή λοιπόν τις συγκεκριμένες αναμετρήσεις θεωρώ καλό να αναφέρω μερικές σκέψεις σε σχέση με το συγκεκριμένο θεσμό που τόσο συγκινεί και τραβά τα βλέμματα και κάνει ακόμα και ανθρώπους που υπό κανονικές συνθήκες δεν παρακολουθούν ποτέ ποδόσφαιρο να στήνονται μπροστά στην τηλεόραση...Σκέψεις γενικότερες για την όλη διοργάνωση, τη λάμψη που έχει αλλά και κάποιες δυσάρεστες οσμές που αναδύει...

Καταρχάς, είμαι πολύ περίεργος να μάθω τι σκέφτονται όλοι αυτοί, οι οποίοι πηγαίνουν στα ελληνικά γήπεδα και παρακολουθούν ποδόσφαιρο...Θεωρούν άραγε πως έχει έστω και στο ελάχιστο σχέση το ποδόσφαιρο που παίζεται στην Ευρώπη με το εγχώριο...Σύμφωνοι, το champions league δε μοιάζει με κανένα εγχώριο πρωτάθλημα οποιασδήποτε ευρωπαϊκής χώρας...Αλλά τουλάχιστον σε σχέση με το δικό μας είναι η μέρα με τη νύχτα...Από που να πρωτοξεκινήσω...Από τα άρτια γήπεδα με τις παροχές, ή από το χλοοτάπητα που μοιάζει σαν χαλί...Παρακολουθούσα την περασμένη εβδομάδα το ματς του Παναθηναικού στα Γιάννινα και το ίδιο βράδυ το ματς Μάντσεστερ- Μπάγερν και αισθανόμουν πως δεν πρόκειται για το ίδιο άθλημα...Αλλά και ποδοσφαιρικά όχι μόνο δεν υπάρχει καμία σύγκριση, αλλά ούτε καν έστω ένα κοινό σημείο...Καλά για όλους αυτούς που δημιουργούν τα επεισόδια εδώ δεν έχω να πω κάτι...Αυτοί έτσι και αλλιώς άλλα πράγματα έχουν στο ανύπαρκτο μυαλό τους και δεν ενδιαφέρονται για πεζά πράγματα τύπου καλό ποδόσφαιρο, θέαμα, όμορφα γκολ κλπ...

Προχωρώντας λίγο στα ενδότερα ποδοσφαιρικά έχω να παρατηρήσω πως εδώ στην Ελλάδα κάπου έχουμε παρεξηγήσει κάποια πράγματα...Εδώ έχουμε την τάση να θεωρούμε πως πάντα η έννοια καλό ποδόσφαιρο έχει να κάνει με πολλά γκολ και παιχνίδι ροντέο δηλαδή η μπάλα πάνω κάτω ανεξέλεγκτα...Εδώ στην Ελλάδα δηλαδή, δημοσιογράφοι κυρίως αλλά και φίλαθλοι θεωρούν μεγάλα ματς μόνο όσα τελειώνουν με σκορ 3-3 και πάνω...Και εγώ συμφωνώ πως το γκολ είναι η πεμπτουσία του αθλήματος...Όμως ένα καλό ματς για μένα προσωπικά προϋποθέτει ρυθμό, τακτική, τεχνικές ενέργειες, δυνατές μονομαχίες και πολλές φάσεις...Πέρα από αυτά προϋποθέτει ορθολογισμό, ισορροπία γραμμών και καλή αμυντική λειτουργία...Και ας λήξει και 0-0...Όπως η ποδοσφαιρική παράσταση της Μπαρτσελόνα στο πρώτο ημίχρονο του πρώτου προημιτελικού, η οποία όμως απέφερε ένα στείρο 0-0 για κάποιους...Για παράδειγμα σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια, το ματς Μάντσεστερ - Μπάγερν ήταν ένα κακό ματς, άναρχο και χωρίς ουσιαστική τακτική...Ναι μεν είχε τρελό ρυθμό, κάποιες καλές ενέργειες και κάποια πολύ όμορφα γκολ, αλλά οι αμυντικές συμπεριφορές ήταν επιπέδου ερασιτεχνικού πρωταθλήματος..Καλό το πολύ τρέξιμο, ευπρόσδεκτα τα πολύ όμορφα γκολ, αλλά όταν απουσιάζει η τακτική και το καλό σχέδιο τότε το ματς δεν με ελκύει...Προσωπικά γούστα...

Πάμε παρακάτω στα πιο σπουδαία...Ο ερχομός του Πλατινί στην προεδρία της ΟΥΕΦΑ, χαιρετίστηκε με ικανοποίηση από όλον σχεδόν τον κόσμο...Επιτέλους το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο πέρασε στα χέρια ενός ανθρώπου που έχει παίξει ποδόσφαιρο σε υψηλότατο επίπεδο και έφυγε από τα χέρια καρεκλοκένταυρων παραγόντων...Υπό αυτό το πρίσμα και εγώ ήμουν αισιόδοξος για το μέλλον...Μάλιστα βρήκα την πρωτοβουλία του, να αλλάξει τη διαδικασία των προκριματικών θετική, αφού πέτυχε να διαπλατύνει τη βάση του θεσμού και σε χώρες που ως τώρα δεν είχαν καμία πιθανότητα αντιπροσώπευσης στο champions league...Πέρα από αυτό, η αναβάθμιση του πάλαι ποτέ κυπέλλου ΟΥΕΦΑ υπήρξε κατά την άποψη μου άκρως εντυπωσιακή και αυτό δίχως άλλο πρέπει να πιστωθεί στον Πλατινί...Από κει και πέρα όμως ξεκινούν τα σκοτεινά σημεία...Ναι μεν στο champions league συμμετείχαν νέες ομάδες και υπήρχε μεγαλύτερη και αντιπροσωπευτικότερη διασπορά χωρών, αλλά θεωρώ ότι από τη φάση των ομίλων και έπειτα έπρεπε να προχωρήσουν οι ομάδες που έπρεπε και ο νοών νοείτω...Οι πιο δυνατές ομάδες καθώς και αυτές που έκαναν τα χατίρια της Ουέφα στην φάση των ομίλων...Ποιος ξεχνά τα απαράμιλλα στραβοπατήματα των Μπαρτσελόνα και Ίντερ στον όμιλο, όπου ως δια μαγείας αμφότερες προκρίθηκαν την τελευταία αγωνιστική...Ποιος ξεχνά τη βοήθεια που είχαν οι Γαλλικές ομάδες ελέω Μισέλ; Ολόκληρη Ρεάλ αποκλείστηκε για χάρη της Λιόν...Ποιος ξεχνά την πορεία της Μπάγερν που αφού σκόρπισε βαθμούς παντού εκεί όπου ήταν φαβορί, πέρασε στην επόμενη φάση με ανατροπή μάλιστα μέσα στο Τορίνο...Πιστεύετε πως είναι τυχαία όλα αυτά; Εγώ δεν το πιστεύω...Ίσα ίσα που και οι τέσσερις φιναλίστ σπρώχτηκαν από λίγο ως απροκάλυπτα για να εισέλθουν στα ημιτελικά της διοργάνωσης...Θεωρείτε τυχαίο, πως μόλις το champions league μπήκε στους 16, τα κρίσιμα ματς τα διαιτήτευσαν τα πρωτοπαλίκαρα των ειδικών αποστολών της ΟΥΕΦΑ..Και μιλώ για τον κ. Όβρεμπο, τον κ. Ντε Μπλέκερε, τον κ. Μπουζάκα, τον κ. Χάουαρντ Γουέμπ κτλ κτλ..Δεν με ενδιαφέρει το γεγονός ότι πολλοί θα ισχυριστείτε πως πλάθω με το μυαλό μου σενάρια ανυπόστατα και αβάσιμα...Πιθανώς να είναι και έτσι...Εγώ όμως αυτό που ξέρω πως το αίμα από τη διπλή σφαγή της Φιορεντίνα για χάρη των Βαυαρών ακόμα είναι νωπό...Σπάω το κεφάλι μου και δε βρίσκω παρόμοια σφαγή στη συγκεκριμένη διοργάνωση τα τελευταία χρόνια...Φαίνεται τελικά ότι όσα γκολ και να βάλεις, όσο καθαρά και να μαρκάρεις, όσο καλά και να παίζεις φοβάμαι πως όλα αυτά δεν αρκούν για να διακριθείς στο θεσμό των ισχυρών και του χρήματος...

Με ρωτάνε πολλοί σε προσωπικές συζητήσεις να τους πω την άποψη μου για το ποιος πιστεύω πως θα πάρει το φετινό τρόπαιο του champions league...Μάντης φυσικά δεν είμαι, αλλά θεωρώ πως αν ισχύσουν τα ακόλουθα κριτήρια, τότε το τρόπαιο θα το κατακτήσει η....

-Λιόν....Αν ήταν στο χέρι του Μισέλ, οι Λιονέ θα το είχαν ήδη σηκώσει ήδη...Όχι ότι δεν έχουν καλή ομάδα και κυρίως καλό προπονητή, αλλά οι σφυρίχτρες και φέτος της έχουν δώσει άλλο αέρα..Όταν παίρνουν τα διαιτητικά σπόρια απέναντι στην πανίσχυρη Ρεάλ, τότε ο καθένας μπορεί να καταλάβει που πάει το πράγμα...Η ίδια ομάδα μην ξεχνάτε πως άφησε έξω τη Λίβερπουλ, τη σκιά και τη φανέλα της οποίας τη φοβούνται πολύ εκεί στην ΟΥΕΦΑ από ότι φαίνεται...Και η Μπορντό είχε φοβερά αβανταδόρικες διαιτησίες...Όμως η Λιόν θα πρέπει να κάνει κάτι καλό, για να γίνει ο Πλατινί και τυπικά ο εθνικός ήρωας της πατρίδας του...Και πάλι όσοι θεωρούν όλα αυτά σενάρια, τους καλώ να σκεφτούν ποια ήταν η μεγαλύτερη σφαγή στα προκριματικά του Μουντιάλ...Μήπως στο Γαλλία - Ιρλανδία; Ρε παιδί μου, πολλές συμπτώσεις μαζεμένες...

-Μπάγερν...Είναι κατά την ταπεινή μου άποψη η απόλυτη ομάδα των μπουκ ανά την Ευρώπη τόσο στην Μπουντεσλίγκα όσο και στην Ευρώπη...Κάνει και δέχεται ανατροπές στο πιτς φιτίλι, αποδεικνύοντας την ομορφιά του ποδοσφαίρου...Κανονικά αν η ΟΥΕΦΑ είχε φιλότιμο θα έπρεπε να απονείμει το τρόπαιο στους Βαυαρούς, σκεπτόμενη τα στοιχηματικά χατίρια που της έχει προσφέρει η γερμανική ομάδα...Προσωπική εκτίμηση πάντως είναι ότι η Μπάγερν δεν θα προχωρήσει περαιτέρω...Η τεσσάρα στο Τορίνο, η κατάφωρη αδικία επί της Φιορεντίνα και ο αποκλεισμός της Μάντσεστερ έχουν ξεπληρώσει τα χρωστούμενα...Στο κάτω κάτω και ποδοσφαιρικά να το πάρει κανείς, πόσο παραπάνω να πάει μια ομάδα με τερματοφύλακα χειρότερο του Νικοπολίδη αντικειμενικά και άμυνα χειρότερη από αυτή του πρωταθλητή Παναθηναϊκού;

-Μπαρτσελόνα....Αν το κατακτήσει η καλύτερη ομάδα, τότε η Μπάρτσα το αξίζει, μόνο και μόνο για τη μεγάλη παράσταση απέναντι έστω στην τακτικά αφελή Άρσεναλ...Επίσης επειδή αξίζει τον κόπο να τη δούμε να το σηκώνει μέσα στο άντρο της μισητής Ρεάλ Μαδρίτης...Αλλά προπαντός επειδή έχει στην ομάδα της, τον καλύτερο μακράν αυτή τη στιγμή ποδοσφαιριστή στον κόσμο και φυσικά μιλώ για το συμπαθητικότατο Μέσι...Έχει και παίχτες στο κέντρο που κάνουν τα απλά και τα αυτονόητα να μοιάζουν καλλιτεχνίες...Και μιλώ για τους αντιστάρ Ινιέστα, Μπούσκετς, Πέδρο αλλά κυρίως τον απαράμιλλο Τσάβι, έναν φανταστικό και απίστευτο ποδοσφαιριστή..Κυρίως όμως επειδή έχει στον πάγκο της τον Τάκη Λεμονή των πλουσίων (κατά τον Μέσι των φτωχών...) τον Πεπ Γκουαρντιόλα...Έναν πραγματικό καθηγητή στο κέντρο όταν αγωνιζόταν, έναν πολύ καλό προπονητή που στοιχηματίζω πως σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα και να εργαστεί θα αποτύχει οικτρά...Όχι ότι δεν είναι καλός προπονητής και γνώστης...Είναι όμως πλασμένος μόνο για μία ομάδα...Όπως σχεδόν και ο sir Τάκης...

-Ίντερ....Αν ο Θεός του ποδοσφαίρου θελήσει να απονείμει το κύπελλο στην μεγαλύτερη προσωπικότητα που υπάρχει και στις τέσσερις ομάδες, τότε κάντε όλοι στην μπάντα και δώστε το από τώρα στον Ζοσέ Μουρίνιο και κάντε του λεζάντα που έλεγε και ο Στράτος...Τον άνθρωπο που έχει την τακτική στο αίμα του...Τον άνθρωπο που όταν κάθεται στον πάγκο, όσα αστέρια και να βρίσκονται στον αγωνιστικό χώρο, τα φώτα και οι κάμερες είναι πάντα επάνω του...Τον άνθρωπο που έχει τη δυνατότητα να μεταμορφώσει μια ομάδα looser σε ένα σφριγηλό και δυνατό σύνολο με παίχτες μαχητές...Τον άνθρωπο που με τα χρόνια μπορεί να συμβιβάστηκε τακτικά, αλλά παραμένει μακράν ο καλύτερος προπονητής της υφηλίου κατά την ταπεινή μου άποψη...Τον άνθρωπο που αν ποτέ έρθει στην Ελλάδα θα βρει την υγειά του με την τόση διαιτητολαγνεία και τις δεκαπέντε αθλητικές εφημερίδες...Τον άνθρωπο που μπορεί να κάνει τη συνέντευξη τύπου πιο ενδιαφέρουσα και από ένα ματς με πολλά γκολ και πολύ θέαμα...Εν τέλει τον μοναδικό άνθρωπο που μπορεί να κοντράρει την Μπαρτσα...

Πάντως πέρα από όλα τα άλλα, εγώ βλέπω τελικο Μπαρτσελόνα - Λιόν...Αυτό που δεν ξέρω είναι τι βλέπει ο Μισέλ...