Φθάσαμε αισίως στα μέσα του Σεπτέμβρη, μια περίοδος η οποία είναι η χειρότερη για κάθε έφηβο που σέβεται τον εαυτό του...Ο λόγος είναι προφανής...Ξεκινά και επίσημα η νέα σχολική περίοδος και αυτό για όλους τους μαθητές σηματοδοτεί την επανέναρξη μιας περιόδου ταλαιπωρίας, διαβάσματος και συνεχών μαθημάτων...Μια περίοδος, στη διάρκεια της οποίας, η έννοια ελεύθερος χρόνος είναι απαγορευμένος καρπός για τους μαθητές όλων των βαθμίδων του συστήματος εκπαίδευσης...Κρίνω λοιπόν σκόπιμο να αναφέρω κάποιες σκέψεις για το θεσμό του σχολείου και της εκπαίδευσης γενικότερα...
Πέρασε ήδη μια γεμάτη δεκαετία, από την εποχή που ο φτωχός συγγενής άκουσε για τελευταία φορά στη ζωή του το κουδούνι του σχολείου να χτυπά και να σημαίνει την έναρξη του μαθήματος...Μια γεμάτη δεκαετία η οποία δεν στάθηκε ικανή να σβήσει από το μυαλό μου τις αναμνήσεις από τη σχολική ζωή...Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής ακόμα θυμάμαι πολλές στιγμές και περιστατικά από τότε, έτσι για να νοσταλγώ αλλά και να ξανασκέφτομαι τα παλιά...Φαντάζομαι πως και εσείς είστε της άποψης, πως όταν γυρνάς έστω και νοερά στα παλιά, μπορείς με πιο ψύχραιμο βλέμμα να αποφανθείς για τα λάθη του παρελθόντος και να ζυγίσεις τις παλιές σου αποφάσεις...Εγώ πλέον αναπολώ εκείνα τα χρόνια και την ανεμελιά που τα διέκρινε..Βέβαια τότε δεν είχα την ίδια άποψη...Τότε ένιωθα αφόρητο το βάρος των εξετάσεων, των μαθημάτων και των φροντιστηρίων..Τότε ο σκόπελος των πανελληνίων εξετάσεων έμοιαζε σαν τη σημαντικότερη στιγμή της ζωής μου, που υποτίθεται πως θα μου έδινε το διαβατήριο για ένα καλύτερο μέλλον, με περισσότερες προοπτικές και λιγότερα προβλήματα...Τότε αγωνιούσα για ένα πρόχειρο διαγώνισμα...Τότε διάβασα και έμαθα έστω και προσωρινά, χιλιάδες ανούσιες λεπτομέρειες μόνο και μόνο στην προοπτική ενός καλύτερου βαθμού...Τώρα όλα αυτά μοιάζουν αστεία και μειδιώ μόνο και μόνο συγκρίνοντας τα υποτιθέμενα προβλήματα του τότε με τις καταστάσεις του σήμερα...
Το διάστημα που μεσολάβησε από τα δικά μου σχολικά χρόνια ως σήμερα όμως, δεν είναι τόσο μεγάλο για να μη σκέφτομαι την ψυχολογία των σημερινών μαθητών και το πως αυτοί βιώνουν τα τωρινά...Θα προσπαθήσω λοιπόν να μπω, έστω και νοητά, για λίγο στη θέση τους και να δω από τη δική τους οπτική γωνία την καθημερινότητα τους...Δεν θεωρώ πως οι απόψεις αυτές απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα..Διότι μπορεί να μην έχω τον ενθουσιασμό ενός εφήβου, αλλά έχω πλέον καθαρό και ψύχραιμο βλέμμα και πλέον μπορώ να διαχωρίσω καταστάσεις...
Πρώτα πρώτα, οι σημερινοί μαθητές ασφυκτιούν από τις ανούσια πολλές ώρες μαθημάτων...Είτε 17 χρονών να είσαι, είτε 15 είτε 13 είναι φοβερό να μην μπορείς να πάρεις ανάσα ανάμεσα στις συμπληγάδες που δημιουργούν το σχολείο και τα απαραίτητα φροντιστήρια..Η μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών ξοδεύει το σύνολο του διαθέσιμου χρόνου του στις μαθητικές του υποχρεώσεις και δεν του μένει καθόλου ελεύθερος χρόνος για να σκεφτεί, για να ξεκουραστεί, για να αναπτύξει κοινωνικές συναναστροφές...Πράγματα απαραίτητα και απολύτως βασικά για έναν έφηβο με εύπλαστη προσωπικότητα και εύθραυστη ψυχολογία...Μου φαίνεται πως ακούω ήδη στα αυτιά μου, φωνές από κάποιους από εσάς...Πολλοί και ιδίως οι μεγαλύτεροι μπορεί να είστε της άποψης, πως 'αν δεν πιεστεί το παιδί στην εφηβεία, πότε θα πιεστεί;' Η απάντηση είναι ξεκάθαρη...Θα πιεστεί αν περάσει στο πανεπιστήμιο..θα πιεστεί στο στρατό...θα πιεστεί σίγουρα στη δουλειά του...στη συνέχεια θα κάνει οικογένεια και οι υποχρεώσεις τότε θα του δημιουργήσουν πραγματική πίεση και άγχος για το μέλλον...Μια ζωή γεμάτη πίεση προμηνύεται λοιπόν και ελάχιστοι είναι αυτοί που κατορθώνουν να ξεφύγουν από αυτή και να ζήσουν χωρίς αυτή...Επομένως, ας χαλαρώσουμε λίγο την πίεσή όσο τα παιδιά είναι μικρά και ας τα στηρίξουμε, διότι στο τέλος από την πολλή πίεση θα σκάσουν και τότε οι συνέπειες θα είναι πραγματικά απρόβλεπτες...
Στην πίεση αυτή συντείνουν σε μεγάλο βαθμό τόσο οι γονείς,όσο και το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα...Τουλάχιστον οι γονείς έχουν αγνά κίνητρα και επιθυμούν να παρέχουν στο παιδί τους, ότι είναι πραγματικά απαραίτητο για να καταφέρει αυτό να σπουδάσει και να κάνει κάτι καλό στο μέλλον...Για το σκοπό αυτό, μάλιστα προβαίνουν πολλές φορές σε μεγάλες θυσίες (κυρίως οικονομικές), πέρα από τις πραγματικές τους δυνατότητες, για να βοηθήσουν το παιδί τους τόσο στην περίοδο των εισαγωγικών εξετάσεων, όσο και νωρίτερα...Κανείς δεν αμφισβητεί τα αγνά κίνητρα των γονέων..Όλα αυτά όμως δημιουργούν αφόρητη πίεση στο παιδί, ειδικά στην κρίσιμη περίοδο της εφηβείας...Διότι το παιδί τότε, πέρα από άγχος για το μέλλον, αισθάνεται την ανάγκη να επιτύχει οπωσδήποτε υπό το βάρος των οικονομικών θυσιών των γονέων...Αυτό το βάρος πολλές φορές είναι δυσβάσταχτο και επιφέρει ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από αυτά στα οποία αποσκοπεί...
Την καίρια ευθύνη όμως για όλα αυτά την έχει το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, αλλά και όλοι αυτοί που το δημιούργησαν και που ασέλγησαν στη συνέχεια πάνω του, υπό το πρόσχημα των μεταρρυθμίσεων..Όλοι αυτοί που ξεφτίλισαν την έννοια του σχολείου και το απαξίωσαν σε τόσο μεγάλο βαθμό, που πλέον κανείς μαθητής δεν μπορεί να επιτύχει αν δεν υπάρχει συμπληρωματική βοήθεια...Όλοι αυτοί που γιγάντωσαν τόσα χρόνια την παραπαιδεία και έκαναν απαραίτητο το φροντιστήριο σε όλα τα μαθήματα, ως απαραίτητη προϋπόθεση καλών βαθμών...Όλοι αυτοί που αποφάσισαν να επιβραβεύουν την παπαγαλία και την αποστήθιση, αδιαφορώντας για έννοιες όπως κριτική σκέψη, κατανόηση και αληθινή μόρφωση...έννοιες θεμελιώδεις για τη δημιουργία ελεύθερων και σκεπτόμενων ανθρώπων...Διότι, η πραγματική έννοια της παιδείας και συνάμα η μεγάλη χρησιμότητα της πέρα από τα βασικά,είναι να προσφέρει αντικειμενικές γνώσεις, να δημιουργεί κριτική σκέψη, να πλάθει την προσωπικότητα των παιδιών και να δημιουργεί σκεπτόμενους και ανοιχτόμυαλους νέους...Αλλά ποιος να νοιαστεί για τέτοια πράγματα..;Όλοι αυτοί που οδήγησαν στον τάφο την δημόσια παιδεία και την απαξίωσαν σε τόσο μεγάλο βαθμό, ενισχύοντας την ιδιωτική εκπαίδευση...Αυτοί οι άνθρωποι γιγάντωσαν την παραπαιδεία και την ιδιωτική εκπαίδευση, δημιούργησαν στρατιές ανέργων με άχρηστα πτυχία και οδήγησαν το σύστημα στην πλήρη κατάρρευση...Αυτοί οι άνθρωποι, που μειώνουν συνεχώς τις δαπάνες για την παιδεία και αλλάζουν κάθε τόσο εκπαιδευτικά συστήματα κάνοντας πολιτική στου κασίδη το κεφάλι, με πρόσχημα το δημόσιο συμφέρον...Την ίδια στιγμή η παραπαιδεία και η ιδιωτική εκπαίδευση ανθούν παντού, ενώ ακόμη και οι εκπαιδευτικοί που διδάσκουν στο δημόσιο διδάσκουν και ιδιαίτερα μαθήματα...Αλλά ποιος νοιάζεται για όλα αυτά; Όλοι υποσυνείδητα τα έχουμε αποδεχθεί σαν μέρος του παιχνιδιού και κανείς δεν ενδιαφέρεται για την αλλαγή του...Και στη συνέχεια όλοι μιλάμε για το υπέρτατο αγαθό της δωρεάν παιδείας...Και ρωτάω εγώ...που την είδατε άραγε; Στα πανάκριβα φροντιστήρια, στα ιδιαίτερα, στα πανάκριβα βοηθήματα πείτε μου που....Διότι σε ένα σοβαρό εκπαιδευτικό σύστημα ο καθηγητής και ο δάσκαλος θα πληρωνόταν καλά και δεν θα είχε ανάγκη να κάνει ιδιαίτερα, ενώ ο μαθητής θα έπαιρνε όλες τις απαραίτητες γνώσεις από το δημόσιο σχολείο..Ενώ τώρα (όπως και πριν από μια δεκαετία) οι ώρες του σχολείου είναι οι ώρες της χαλάρωσης και του χαβαλέ για κάθε μαθητή, αφού όλη η γνώση τους παρέχεται στα φροντιστήρια..Ποιος ευθύνεται για όλα αυτά; Σε καμία περίπτωση πάντως οι μαθητές...
Οι σημερινοί μαθητές έχουν και δύο θέματα περισσότερα, που δυσχεραίνουν την κατάσταση την οποία καθημερινά ζουν...Κατ' αρχάς έχουν την ατυχία να είμαστε σε προεκλογική περίοδο...Επί της ευκαιρίας αυτής, όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί με αφορμή τον αγιασμό της περασμένης Παρασκευής επισκέφτηκαν σχολεία για να ευχηθούν στους μαθητές και να παραστήσουν τους ανθρώπους που νοιάζονται για την κατάσταση των σχολείων...Ποιοι οι επίσημοι νεκροθάφτες του εκπαιδευτικού συστήματος...Άνθρωποι πολυεκατομμυριούχοι που νοιάζονται μόνο για το θεαθήναι και τις κάμερες και για τίποτε άλλο...Αλλά από αυτούς δεν περιμένω κάτι...Ήθελα όμως να ήξερα οι διευθυντές, οι καθηγητές και οι γονείς τι έκαναν...Το αποδέχτηκαν αυτό και το είδαν ως τιμή, αντί να τους πετάξουν αυγά, ντομάτες και κάθε είδους ζαρζαβατικό; Δυστυχώς όμως υπάρχουν ακόμη πολλοί χειροκροτητές...Και μη με κατηγορήσει κανείς πως τσουβαλιάζω όλους μαζί συλλήβδην τους πολιτικούς...Αφού αυτό τους αξίζει...Και μην πει κανείς για το περιβόητο άρθρο 16 και τις αντιδράσεις μερικών, διότι αυτές οι αντιδράσεις είναι παντελώς υποκριτικές και το ενδιαφέρον ψεύτικο...Και για να το πω και πιο ωμά...Η κατάντια της χώρας αυτής είναι να επισκέπτονται τα σχολεία οι πολιτικοί, τα παιδιά των οποίων φοιτούν σε πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία(αριστερών και δεξιών συμπεριλαμβανομένων) και δε μιλά κανείς για αυτό...Φαίνεται σε όλου φυσικό κάτι τέτοιο...Άνθρωποι οι οποίοι υποστήριξαν με θέρμη το άρθρο 16 στέλνουν τα παιδιά τους στα ακριβότερα ιδιωτικά σχολεία της χώρας...Δεν ξέρω αν φαίνονται αυτά παράξενα μόνο σε εμένα...Ειλικρινά, νευριάζω μόνο που το σκέφτομαι και δεν μπορεί να το χωρέσει ο νους μου...Και δε μιλά κανείς...
Φετος οι μαθητές έχουν έναν περισσότερο βραχνά να αντιμετωπίσουν και αυτός δεν είναι άλλος από το μεγάλο πανικό που δημιουργούν κάποιοι για προφανείς οικονομικούς λόγους για την περιβόητη γρίπη των χοίρων...Δεν ξέρω αν αυτό το θέμα απασχολεί πραγματικά τους μαθητές, αλλά είμαι βέβαιος πως οι γονείς είναι τρομοκρατημένοι ήδη με βάση όσα ακούν...Το έχω προσωπικά διαπιστώσει και εγώ, μιλώντας με ανθρώπους που τους θεωρούσα ανοιχτόμυαλους και σκεπτόμενους..Δεν κατηγορώ φυσικά τους γονείς, αυτοί έχουν κάθε δικαίωμα να ανησυχούν...Θα τους συνιστούσα όμως την προσοχή στο εξής...Πιο επικίνδυνη μορφή γρίπης είναι αυτή που μπορεί να προξενηθεί όταν ένας πολιτικός επισκέπτεται ένα σχολείο...Μετά από κάθε τέτοια επίσκεψη πρέπει να γίνεται απολύμανση στο χώρο...Αυτή είναι η πιο επικίνδυνη μορφή της γρίπης των χοίρων...Διότι όπως είναι γνωστό, οι πολιτικοί είναι τα χειρότερα γουρούνια που υπάρχουν...Εφιστώ την προσοχή λοιπόν σε όλους και ιδίως σε γονείς και μαθητές...
Υπό αυτό το καθεστώς καταπίεσης, στρεβλών λογικών και ανούσιας γνώσης καλούνται οι μαθητές να φοιτήσουν λοιπόν στα ελληνικά σχολεία...Μετά από όλα τα προηγούμενα, μπορεί κάποιος να πει πως οι μαθητικές κινητοποιήσεις που συμβαίνουν ανά τακτά διαστήματα είναι άδικες και χωρίς βάση; Κατανοώ πως πολλές φορές οι αντιδράσεις ξεπερνούν τα όρια και γίνονται και υπερβολές...Άλλες φορές τέτοιου είδους αντιδράσεις καπελώνονται από διάφορους καιροσκόπους επιτήδειους...Με το χέρι στην καρδιά όμως...μπορεί να ρίξει κανείς άδικο στα παιδιά αυτά;...άλλωστε και εμείς δεν περάσαμε τα ίδια...όσα χρόνια και να περάσουν η κατάσταση γίνεται χειρότερη και τα νεύρα τεντώνονται...Είναι αυτός ο θυμός που οδηγεί τα παιδιά στην αντίδραση...Τέτοιου είδους αντιδράσεις, εμένα μου δείχνουν σκεπτόμενους και ώριμους έφηβους και αυτό είναι υγεία για την κοινωνία...Ξέρω πως πολλοί περιχαρακωμένοι στο συντηρητικό καβούκι σας, διαφωνείτε κάθετα με αυτά και αυτό είναι θεμιτό...Αλλά ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αντιστέκονται στην αποχαύνωση και αντιμάχονται τη γενικότερη σαπίλα...Έστω με απλές σφεντόνες, απέναντι σε τανκ...Η μάχη μετράει όμως...Ας μην αδικούμε λοιπόν τους μαθητές όταν άντιστέκονται στο μέλλον που κάποιοι δημιούργησαν σε αυτούς, χωρίς ούτε να τους ρωτήσουν, ούτε να αφουγκραστούν τις πραγματικές τους ανάγκες και φυσικά χωρίς να νοιαστούν για την ψυχή και τα αισθήματα τους...
υγ1 Και η συνέχεια γνωστή...Μπαίνουν οι νέοι στο πανεπιστήμιο και ργανώνονται στις φοιτητικές παρατάξεις...Λάθη πολλά έκανα στη ζωή μου...Ευτυχώς όμως ποτέ αυτό...
υγ2 Το παρακάτω video είναι ένα από τα μεγαλύτερα διεθνή rock τραγούδια...Παρακολουθήστε το συγκλονιστικό videoclip για να συνειδητοποιήσουμε όλοι μαζί τι επιθυμεί το εκπαιδευτικό σύστημα...Μαθητές σε πλήρη τυποποίηση, που βγαίνουν μέσα από την κρεατομηχανή της ομοιομορφίας...Τόσο ωμό και συνάμα τόσο αληθινό σε σχέση με την υπάρχουσα κατάσταση...Απολαύστε λοιπόν το 'another brick in the wall' και κάντε άφοβα τους συνειρμούς σας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου