Ένας πραγματικός ασυμβίβαστος...

Σαν σήμερα, πριν από 19 ακριβώς χρόνια, άφησε το μάταιο τούτο κόσμο μια και καλή, ένας από τους μεγαλύτερους ροκ καλλιτέχνες που γέννησε αυτή η χώρα...Για την ακρίβεια ο μεγαλύτερος, χωρίς καμία αμφισβήτηση...Ήταν 6 Δεκεμβρίου του 1990, όταν έπεσε για τελευταία φορά η αυλαία για τον Παύλο Σιδηρόπουλο...Έναν άνθρωπο, που κατ' εμέ ήταν ο μοναδικός σε αυτή τη χώρα, που μπορεί να θεωρηθεί ως ροκ σταρ και που αποτέλεσε προπομπό για όλους τους μετέπειτα εκπροσώπους του συγκεκριμένου στυλ μουσικής, ενώ κύριο χαρακτηριστικό της όλης πορείας του υπήρξε το γεγονός πως ήταν πραγματικά ασυμβίβαστος..

Σκοπός της συγκεκριμένης ανάρτησης δεν είναι η στείρα παράθεση βιογραφικών στοιχείων για τη ζωή και τη μουσική πορεία του Παύλου...Πολλοί πιθανώς από εσάς να τα γνωρίζετε, ενώ για τους υπόλοιπους αρκεί μια ολιγόλεπτη αναζήτηση στο διαδίκτυο και θα μπορέσουν να διαβάσουν πάρα πολλά...Απλά επειδή προσωπικά, εμβάθυνα στη μουσική του όντας μεγάλος και ανακάλυψα το μεγαλείο της σχετικά αργά, θα επικεντρωθώ σε κάποιες σκόρπιες σκέψεις που μου γεννιούνται στο μυαλό...Ξέρετε πολλές φορές το να γνωρίζεις πράγματα μεγάλος είναι καλύτερο από το να τα γνωρίζεις όταν είσαι π. χ. έφηβος...Διότι όταν είσαι μεγάλος είσαι σε θέση να εμβαθύνεις περισσότερο, να αποκτήσεις κριτική διάθεση, να συγκρίνεις και να αντιληφθείς την πραγματική αξία κάποιων πραγμάτων...

Ο Παύλος έχω την αίσθηση πως ήταν πάρα πολύ μπροστά από την εποχή, την οποία ζούσε και για αυτόν ακριβώς το λόγο, ελάχιστοι ήταν αυτοί που μπορούσαν να τον καταλάβουν κανονικά...Αναφέρομαι αρχικά μουσικά, από τη στιγμή που πολλά κομμάτια του, έλαβαν την αναγνώριση που τους άρμοζε, μετά από το θάνατο του. Οι δυνατοί ήχοι, οι παράξενες μελωδίες αλλά κυρίως οι δυνατοί, σκληροί και γεμάτοι νόημα στίχοι των τραγουδιών του ήταν δύσκολο να γίνουν κατανοητοί στην Ελλάδα εκείνης της εποχής...Για την ακρίβεια, θεωρώ πως με τον Παύλο ισχύει σε απόλυτο βαθμό το "πολλοί τον άκουσαν, μα λίγοι τον κατάλαβαν"...Καθώς ο ίδιος δε δίστασε να αναφερθεί με τα τραγούδια του σε θέματα που εκείνη την εποχή η ελληνική κοινωνία δεν ήταν έτοιμη να τα ακούσει...Ναρκωτικά, πολιτική κατάντια,οργή και απέχθεια για τη γενικότερη κατάσταση και αυτούς που την εκπροσωπούσαν,σκληρή κριτική για την αριστερή υποκρισία, αδιέξοδοι έρωτες και άλλα, ήταν κάποια από τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε ο Παύλος, όμως η ελληνική κοινωνία δεν ήταν ώριμη να τα αφουγκραστεί..Θέματα που αποτελούσαν ταμπού και κανείς δεν τολμούσε να αναφερθεί σε αυτά...Το γεγονός ότι λογοκρίθηκαν τραγούδια του, τη δεκαετία του 1980 αποδεικνύει το προφανές...Φυσικά αν ρωτάτε για την άποψη μου, θα σας πω πως τα θέματα τα οποία πραγματεύτηκε ο Παύλος, είναι ακόμη και σήμερα φοβερά επίκαιρα και παρόλα αυτά ξανά η σύγχρονη κοινωνία εθελοτυφλεί και δεν ασχολείται μαζί τους...Και αυτό αποδεικνύει πόσο μπροστά ήταν ο Παύλος...Ακόμα και η απαισιοδοξία που απορρέει από πολλά από τα τραγούδια του, αποδείχτηκε με τα χρόνια πως ήταν απόλυτα σωστή...

Συζητούσα, τις προάλλες σε μια παρέα από όχι πολύ κοντινούς μου ανθρώπους (εννοώ δηλαδή με ανθρώπους που δε γνωρίζω τις απόψεις τους...) για τον Παύλο...Μάλιστα κάποιος που την εποχή πού έφυγε ο Παύλος ήταν περίπου 30 χρονών, μου είπε πως τα μέσα της εποχής δεν τολμούσαν να γράψουν ότι ο Παύλος έφυγε λόγω των ναρκωτικών...Ήταν ένα θέμα ταμπού για την εποχή εκείνη...Τι κι αν ο ίδιος με το τραγούδι του με τίτλο 'Η' και όχι μόνο για αυτό, διαπραγματεύεται το όλο θέμα και το τοποθετεί στην πραγματική του βάση, μιλώντας για τον εαυτό του, την πάλη του, την εναλλαγή των συναισθημάτων του, την ψεύτικη αίσθηση που έχουν κάποιοι ότι ελέγχουν την όλη κατάσταση, και το πως μια στιγμή μπορεί να στιγματίσει και να τερματίσει μια ολόκληρη ζωή...Αυτό το τραγούδι λογοκρίθηκε, ενώ στην πραγματικότητα θα μπορούσε κανείς να πει πως έχει ακόμα και εκπαιδευτικό χαρακτήρα...Μάλιστα δε δίστασε να χαρακτηρίσει τον εαυτό του σαν κουλό με χρυσαφένια πένα και να αστειευτεί με το πρόβλημα του...Πέρα από όλα αυτά, το μόνο βέβαιο είναι πως ο Παύλος δεν ήταν ένας απλός ναρκομανής, όπως επίσης μου ανέφεραν...Ήταν ένας αντικομφορμιστής σίγουρα, με πάθη, με λάθη, αλλά με μεγαλείο ψυχής, και με πηγαίο ταλέντο...Και στο κάτω κάτω κάθε άνθρωπος έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να ξοδέψει τη ζωή του όπως επιθυμεί, με την ιστορία να έρχεται και να κρίνει αργότερα...

Πολλές φορές, κάθομαι και σκέφτομαι τι θα γινόταν, αν η ιστορία γραφόταν με άλλο τρόπο ακολουθώντας διαφορετικό σενάριο...Το κάνω πολύ συχνά, θα προσπαθήσω να το πράξω και τώρα...Ξεκαθαρίζω πως τα συμπεράσματα είναι προσωπικά, υποκειμενικά και ενδεχομένως και αυθαίρετα...Τι θα γινόταν λοιπόν σήμερα, αν ζούσε ο Παύλος και δεν έφευγε από κοντά μας τόσο νωρίς, ή τουλάχιστον αν μπορούσε να γυρίσει έστω και για λίγο...Κατ' αρχάς θα ανακάλυπτε και θα ξαφνιαζόταν ακόμα και αυτός, για το πόσους φίλους έχει...Μπορεί εκείνη την εποχή να ήταν αποκομμένος και μοναχικός πρίγκηπας, όμως μετά το θάνατο του, είναι πάρα πολλοί αυτοί που ισχυρίζονται πως υπήρξαν καλοί του φίλοι...Βλέπετε είμαστε πλέον στην εποχή που πολλοί κάνουν ακόμη και καριέρα και κερδίζουν πράγματα και χρήματα, λέγοντας πως είναι φίλοι του πρίγκηπα...Πιστεύω πως και ο ίδιος ο Παύλος θα παραξενευόταν με όλη αυτή την κατάσταση...

Όπως είναι επίσης βέβαιο, πως ο Παύλος θα παραξενευόταν όταν θα ανακάλυπτε πως τα τραγούδια που άφησε ως παρακαταθήκη του, επανεκτελέστηκαν και κακοποιήθηκαν..Από τη στιγμή που έφυγε, οι δίσκοι του που κυκλοφόρησαν είναι περισσότεροι από όσους κυκλοφόρησαν όσο βρισκόταν στη ζωή...Πολλοί ανύπαρκτοι και ατάλαντοι υποτιθέμενοι τραγουδιστές εκτέλεσαν τα τραγούδια του χωρίς οίκτο...Αρκετές δισκογραφικές εταιρείες αποκόμισαν πολλά κέρδη μετά το θάνατο του Παύλου επανεκδίδοντας πολλά από τα τραγούδια του σε αυτούσιους δίσκους και συλλογές, ποντάροντας στην αγάπη του κόσμου για τον πρίγκιπα...Αυτό λέγεται στυγνή εμπορευματοποίηση, κύριοι, τη στιγμή που την πνευματική ιδιοκτησία κάποιου, την εμπορεύεστε για να αποκομίσετε κέρδη, χωρίς καμία έγκριση...Όπως στυγνή εμπορευματοποίηση είναι το να πωλούνται τα τραγούδια του Παύλου μαζί με κυριακάτικες εφημερίδες (παλιότερα, αλλά και τώρα..) στο μεγάλο αυτό σουπερμάρκετ των εφημερίδων, πλάι σε τσόντες, περιοδικά μαγειρικής, lifestyle έντυπα, ψεύτικες και τρομοκρατικές ειδήσεις, αγιογραφίες κάποιων μηδενικών, αλλά και ελάχιστες σοβαρές απόψεις...Όλα αυτά μαζί συνυπάρχουν σε κάθε κυριακάτικη εφημερίδα (αλλά και καθημερινή) και μέσα σε αυτόν το βόθρο πωλούνται και τα τραγούδια του Παύλου...

Αλλά και ο ίδιος ο Παύλος, με την όλη σημερινή κατάσταση, αν ζούσε πιθανώς να είχε και ο ίδιος συμβιβαστεί, τουλάχιστον αν κρίνουμε από τη γενικότερη πορεία και συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων που ξεκίνησαν μαζί του και σήμερα απέχουν πάρα πολύ από τα αρχικά τους εφαλτήρια...Από το να ζει ο Παύλος και να δίνει συναυλίες στο μέγαρο, από το να είναι κριτής σε φτηνά μουσικά reality, από το να κάνει πάρτι γενεθλίων και μέσα από την τούρτα να εμφανίζονται κοπελίτσες, από το να εμφανίζεται σε δήθεν μουσικές σκηνές με τραπέζια, μετρ, μπράβους και 200 Ευρώ το μπουκάλι που δε διαφέρουν σε τίποτα από τα κοινά μπουζουκομάγαζα, από τα τραγουδά τα ίδια και τα ίδια 30 χρόνια τώρα, από το να είναι ένας ακόμη πολυεκατομμυριούχος αριστερός με δεξιά τσέπη, τότε είναι 100% καλύτερο να τον θυμόμαστε σαν μια φωτεινή ανάμνηση...Ίσως για αυτό και ο ίδιος να έφυγε νωρίς...Άλλωστε εδώ δεν άντεχε ο ίδιος την κατάσταση της δεκαετίας του 80, πιστεύετε πως θα άντεχε σήμερα που η κατάσταση είναι πολλές φορές χειρότερη; Για αυτό και παραιτήθηκε από αυτόν τον σάπιο κόσμο, παραμένοντας ασυμβίβαστος μια για πάντα...

Με αφορμή την επέτειο αυτή, καλό είναι κάνουμε τέτοιου είδους σκέψεις...Σκέψεις που πολλές φορές μέσα στην υπερβολή και την παράνοια τους, μπορούν να σε βοηθήσουν να προβείς σε αυθόρμητες και εξαιρετικά χρήσιμες συγκρίσεις και διαπιστώσεις, να εκτιμήσεις κάποια πράγματα διαφορετικά και να κατανοήσεις πολλά από τα ψέματα που υπάρχουν γύρω σου...Ας είναι...Ο Παύλος θα παραμένει για πάντα μεγάλος και θα μεγαλώνει όσο περνούν τα χρόνια, όσο και να τον ξεπουλούν ασύστολα...Και όσο θα γίνεται αυτό, τόσο θα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο και οι φίλοι του...Τι να πω...Είμαι βέβαιος πως ο ίδιος τα βλέπει από ψηλά όλα αυτά...

υγ1 Δεν έχει νόημα να πω ποιο κατά την άποψη μου είναι το καλύτερο τραγούδι του πρίγκηπα...Όλα αυτά αποτελούν προσωπικές απόψεις και γούστα του καθενός...Άλλωστε είναι τόσα πολλά τα εξαιρετικά του κομμάτια που αν προσπαθήσει κανείς να επιλέξει θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση...Εγώ θα ανεβάσω ένα κομμάτι που μου αρέσει υπερβολικά...Άλλωστε τους στίχους του, τους βλέπετε σε μόνιμη βάση στη δεξιά στήλη του blog αυτού...Είναι εξαιρετικό και μιλάει για όλους αυτούς τους φιλήσυχους ανθρώπους που ψάχνουν κάτι να δημιουργήσουν σε αυτή τη ζωή χωρίς να ενοχλούν κανέναν αλλά πάντα κάτι τυχαίνει και όλα πάνε στραβά...Και στο τέλος απογοητεύονται και αρχίζουν να πιστεύουν πως το πρόβλημα βρίσκεται στους ίδιους...Το κομμάτι τιτλοφορείται 'απογοήτευση' και αποτελεί μια από τις πολλές εξαιρετικές στιγμές του πρίγκιπα...Από τα πιο παλιά του τραγούδια αλλά από τα καλύτερα κατά την ταπεινή μου άποψη...Απολαύστε το και αναλογιστείτε και εσείς το μεγαλείο του ανδρός και την σκληρή αλήθεια...