Ένα από τα ελάχιστα τηλεοπτικά προγράμματα που παρακολουθούσα σχεδόν ανελλιπώς τους προηγούμενους μήνες, είναι η αθλητική αναδρομή που έκανε η τηλεόραση του ΣΚΑΙ στους πρωταγωνιστές των μεγαλύτερων ελληνικών ομάδων του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ από παλιά έως σήμερα...Η συγκεκριμένη αναδρομή αφορούσε τόσο συλλόγους όσο και τις εθνικές ομάδες των δύο αθλημάτων και αφηγούνταν με λεπτομέρειες γνωστές και όχι μόνο πτυχές της αθλητικής ιστορίας τους. Η ώρα προβολής των συγκεκριμένων εκπομπών, η απουσία άλλων αξιόλογων προγραμμάτων αλλά και η αγάπη που έχω για οτιδήποτε σχετίζεται με τον αθλητισμό με έκανε να παρακολουθώ τη συγκεκριμένη σειρά στο σύνολο της, από τη στιγμή που το κανάλι φρόντιζε με συνεχείς επαναλήψεις να μας δίνει ευκαιρίες...
Από ότι κατάλαβα, η συγκεκριμένη σειρά εντασσόταν στη γενικότερη προσπάθεια του συγκεκριμένου καναλιού με προφανείς οικονομικούς σκοπούς, αφού η συγκεκριμένη σειρά εκπομπών συνοδευόταν από την έκδοση αντίστοιχων βιβλίων από αυτούς...Φαντάζομαι μάλιστα, πως και αυτή εντάσσεται σε όλο αυτό το αθλητικό project του σταθμού, που περιλαμβάνει το διαγωνισμό για την καλύτερη πεντάδα μπασκετμπολιστών, την ψηφοφορία για τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών που ήδη νομίζω τρέχει, α
αλλά και διάφορα άλλα τέτοιου ή παρόμοιου είδους events, στα οποία επιδίδεται το κανάλι αυτό...Στόχος της συγκεκριμένης ανάρτησης δεν είναι να πραγματευτώ τα κίνητρα του καναλιού φυσικά ούτε την υφή των αποτελεσμάτων (αυτό θα γίνει εν καιρώ...). Ίσα ίσα που θα έλεγα, πως η συγκεκριμένη ιστορική αναδρομή ήταν πολύ άρτια και καλοδουλεμένη με βάση τα ελληνικά δεδομένα αφού συνοδευόταν από πλούσιο αρχειακό οπτικό υλικό, όσο και από τη συμμετοχή πολλών πρωταγωνιστών διαφόρων εποχών, που τώρα κατέθεταν την άποψη τους για το παρελθόν...Απλά επειδή δεν μπορώ να παρακολουθώ μια οποιαδήποτε εκπομπή χωρίς να προσπαθώ να δω πίσω από την κουρτίνα και να αναλωθώ σε προσωπικές σκέψεις εμβαθύνοντας στα γεγονότα, αυτό έπραξα και στην περίπτωση αυτή...Στη συνέχεια λοιπόν, θα αραδιάσω κάποιες σκόρπιες σκέψεις που γεννήθηκαν στο μυαλό μου, (ξανά)παρακολουθώντας τα παλιά κατορθώματα των αστέρων της στρογγυλής θεάς (ασπρόμαυρης και πορτοκαλί...) καθώς επίσης και κάποια μηνύματα που αναδύονταν από όλα αυτά αβίαστα...
Από ότι κατάλαβα, η συγκεκριμένη σειρά εντασσόταν στη γενικότερη προσπάθεια του συγκεκριμένου καναλιού με προφανείς οικονομικούς σκοπούς, αφού η συγκεκριμένη σειρά εκπομπών συνοδευόταν από την έκδοση αντίστοιχων βιβλίων από αυτούς...Φαντάζομαι μάλιστα, πως και αυτή εντάσσεται σε όλο αυτό το αθλητικό project του σταθμού, που περιλαμβάνει το διαγωνισμό για την καλύτερη πεντάδα μπασκετμπολιστών, την ψηφοφορία για τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών που ήδη νομίζω τρέχει, α
αλλά και διάφορα άλλα τέτοιου ή παρόμοιου είδους events, στα οποία επιδίδεται το κανάλι αυτό...Στόχος της συγκεκριμένης ανάρτησης δεν είναι να πραγματευτώ τα κίνητρα του καναλιού φυσικά ούτε την υφή των αποτελεσμάτων (αυτό θα γίνει εν καιρώ...). Ίσα ίσα που θα έλεγα, πως η συγκεκριμένη ιστορική αναδρομή ήταν πολύ άρτια και καλοδουλεμένη με βάση τα ελληνικά δεδομένα αφού συνοδευόταν από πλούσιο αρχειακό οπτικό υλικό, όσο και από τη συμμετοχή πολλών πρωταγωνιστών διαφόρων εποχών, που τώρα κατέθεταν την άποψη τους για το παρελθόν...Απλά επειδή δεν μπορώ να παρακολουθώ μια οποιαδήποτε εκπομπή χωρίς να προσπαθώ να δω πίσω από την κουρτίνα και να αναλωθώ σε προσωπικές σκέψεις εμβαθύνοντας στα γεγονότα, αυτό έπραξα και στην περίπτωση αυτή...Στη συνέχεια λοιπόν, θα αραδιάσω κάποιες σκόρπιες σκέψεις που γεννήθηκαν στο μυαλό μου, (ξανά)παρακολουθώντας τα παλιά κατορθώματα των αστέρων της στρογγυλής θεάς (ασπρόμαυρης και πορτοκαλί...) καθώς επίσης και κάποια μηνύματα που αναδύονταν από όλα αυτά αβίαστα...Το πρώτο μήνυμα που μπορούσε να εξάγει κανείς παρακολουθώντας την αφήγηση, είναι το πόσο διαφορετικά είναι τα αθλήματα τώρα σε σχέση με π. χ. 20 χρόνια πριν, για να μην πω με ακόμη παλαιότερα....Όλοι το φανταζόμασταν, αλλά όταν το παρακολουθείς συγκεντρωμένο είναι διαφορετικά...Δεν αναφέρομαι σε τακτικά θέματα...Παλιά το ποδόσφαιρο απαιτούσε ως κύριο προσόν του αθλητή την τεχνική κατάρτιση...Σήμερα απαιτεί το καλογυμνασμένο σώμα και την τεράστια φυσική αντοχή...Για την ακρίβεια σήμερα, αν μπορείς και τρέχεις ακούραστα πολλά χιλιόμετρα ακόμη και να μην έχεις κλοτσήσει μπάλα ποτέ στη ζωή σου, έχεις σοβαρές πιθανότητες να γίνεις επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και να κερδίσεις σοβαρά συμβόλαια...Για όποιον διαφωνεί, του συνιστώ να παρακολουθήσει έναν τυπικό αγώνα Α εθνικής και θα πειστεί για του λόγου το αληθές...Για παράδειγμα παρακολουθούσα τη δαντελένια κίνηση του αξεπέραστου Γιώργου Δεληκάρη, την προσωπικότητα του Κούδα, το ξεπέταγμα του Μαύρου ή τις κινήσεις του Δομάζου και αναλογιζόμουν αν υπάρχει αυτή την εποχή Έλληνας παίχτης που να κάνει τα ανάλογα...Ή αν θα γινόταν ποτέ σήμερα επαγγελματίας κάποιος με τη σωματοδομή του Αν
αστόπουλου;Ή αν υπάρχει σύγχρονος μπασκετμπολίστας που μπορεί να κάνει ότι έκανε ο Γκάλης για παράδειγμα έστω στο μισό, ή όσα έκανε με το μυαλό του μόνο ο τεράστιος Φάνης Χριστοδούλου, για τον οποίο ο Συρίγος είπε στην αντίστοιχη εκπομπή πως άναβε το ένα τσιγάρο πίσω από το άλλο...Ουδείς...Σήμερα, όλοι παίζουν με τη δύναμη και το σώμα και εν πολλοίς επενδύουν στο καταστροφικό παιχνίδι...Ξέρω πως τα αθλήματα έχουν αλλάξει κατά πολύ...Αλλά μόνο στην Ελλάδα θαρρώ πως το δημιουργικό ταλέντο έχει εξοβελιστεί μαζί με τη χαρά του παιχνιδιού, για να πάρουν τη θέση τους η δύναμη...Δεν χρειάζονται άλλωστε πολλά πολλά...Ένα απλό ματς παιδικού πρωταθλήματος αν παρακολουθήσει κανείς, αρκεί...
αστόπουλου;Ή αν υπάρχει σύγχρονος μπασκετμπολίστας που μπορεί να κάνει ότι έκανε ο Γκάλης για παράδειγμα έστω στο μισό, ή όσα έκανε με το μυαλό του μόνο ο τεράστιος Φάνης Χριστοδούλου, για τον οποίο ο Συρίγος είπε στην αντίστοιχη εκπομπή πως άναβε το ένα τσιγάρο πίσω από το άλλο...Ουδείς...Σήμερα, όλοι παίζουν με τη δύναμη και το σώμα και εν πολλοίς επενδύουν στο καταστροφικό παιχνίδι...Ξέρω πως τα αθλήματα έχουν αλλάξει κατά πολύ...Αλλά μόνο στην Ελλάδα θαρρώ πως το δημιουργικό ταλέντο έχει εξοβελιστεί μαζί με τη χαρά του παιχνιδιού, για να πάρουν τη θέση τους η δύναμη...Δεν χρειάζονται άλλωστε πολλά πολλά...Ένα απλό ματς παιδικού πρωταθλήματος αν παρακολουθήσει κανείς, αρκεί...Αλλά πέρα από αυτό, η παράνοια μου φτάνει πολλές στο να σκέφτομαι πολλές φορές άκρως αντιφατικά...Να το εξηγήσω λίγο αυτό...Όλοι εμείς που πηγαίνουμε σιγά σιγά να περάσουμε το κατώφλι των 30 χρόνων ζωής, αντλούμε τις αθλητικές παραστάσεις για το παρελθόν, από κάποια ασπρόμαυρα βίντεο με highlights, τα οποία παρουσιάζουν επιλεγμένα στιγμιότυπα...Ελάχιστοι είχαν ποτέ την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ένα ολόκληρο ματς...Με αυτό θέλω να πω, πως ενδεχομένως αυτά τα στιγμιότυπα σε συνδυασμό με τις αφηγήσεις των μεγάλων, μεγαλώνουν στο νου μας μέτριους ποδοσφαιριστές ή μπασκετμπολίστες και τους κάνουν να φαίνονται υπεράνθρωποι...Ίσως αν είχαμε την ευκαιρία να ταξιδέψουμε πίσω στο χρόνο (στη δεκαετία του 70 για παράδειγμα..) για να παρακολουθήσουμε δια ζώσης ένα ματς π.χ. Ολυμπιακού-Παναθηναικού να ανακαλύπταμε πως ο Αντώνης Αντωνιάδης ήταν ένας χειρότερος Πετρόπουλος, ο Σιδέρης κάποιος για αναπληρωματικός του Μήτρογλου, ο Δομάζος κάτι σαν τον Ελίνι Δημούτσο και ο Δεληκάρης ένα κράμα Άρη Σοιλέδη και Γιάννη Φετφατζίδη; Κατανοώ φυσικά το μέγεθος της υπερβολής μου...Όμως, είναι γενική αλήθεια πως κάθε γενιά μιλά στις επόμενες για την εποχή που έζησε, με 
πύρινα λόγια μεγεθύνοντας καταστάσεις και προσωπικότητες για να αποδείξει τη σπουδαιότητα της παλιάς εποχής και την ανωτερότητα της απέναντι στη νεώτερη...Είναι σαν τον κυνηγό ή τον ψαρά που πάντα έχουν να διηγηθούν ένδοξες ιστορίες για τη λεία τους και τις επιτυχίες τους, παρότι από την αφαγία έχουν γίνει σαν ξυλαπόστολοι...Είναι νόμος της ζωής κάτι τέτοιο, ο οποίος σε συνδυασμό με τα highlights μπορεί να δημιουργήσει μια θολή εικόνα για την ακριβή εκτίμηση της αξίας των παλιών πρωταγωνιστών..Δεν συμβαίνει στο μέγεθος το οποίο με γενναία και τεράστια δόση υπερβολής περιέγραψα πριν...Αλλά με το χέρι στην καρδιά, μπορείτε να φανταστείτε τη σκηνή να μιλάμε σε 25 χρόνια στους απογόνους μας και να τους λέμε για το πόσο παιχταράς ήταν ο Ζαϊρί, πόσο γκολτζής ήταν ο Χριστοδουλόπουλος και πόσο τεχνίτης ήταν ο Μπλάνκο, σε αντιδιαστολή με τα μελλοντικά αστέρια; Επειδή όλοι λίγο πολύ θα το κάνουμε λοιπόν το ατόπημα αυτό, ας είμαστε τουλάχιστον φειδωλοί τώρα σε σχέση με το παρελθόν, από τη στιγμή που δεν είχαμε την τύχη να το βιώσουμε...
πύρινα λόγια μεγεθύνοντας καταστάσεις και προσωπικότητες για να αποδείξει τη σπουδαιότητα της παλιάς εποχής και την ανωτερότητα της απέναντι στη νεώτερη...Είναι σαν τον κυνηγό ή τον ψαρά που πάντα έχουν να διηγηθούν ένδοξες ιστορίες για τη λεία τους και τις επιτυχίες τους, παρότι από την αφαγία έχουν γίνει σαν ξυλαπόστολοι...Είναι νόμος της ζωής κάτι τέτοιο, ο οποίος σε συνδυασμό με τα highlights μπορεί να δημιουργήσει μια θολή εικόνα για την ακριβή εκτίμηση της αξίας των παλιών πρωταγωνιστών..Δεν συμβαίνει στο μέγεθος το οποίο με γενναία και τεράστια δόση υπερβολής περιέγραψα πριν...Αλλά με το χέρι στην καρδιά, μπορείτε να φανταστείτε τη σκηνή να μιλάμε σε 25 χρόνια στους απογόνους μας και να τους λέμε για το πόσο παιχταράς ήταν ο Ζαϊρί, πόσο γκολτζής ήταν ο Χριστοδουλόπουλος και πόσο τεχνίτης ήταν ο Μπλάνκο, σε αντιδιαστολή με τα μελλοντικά αστέρια; Επειδή όλοι λίγο πολύ θα το κάνουμε λοιπόν το ατόπημα αυτό, ας είμαστε τουλάχιστον φειδωλοί τώρα σε σχέση με το παρελθόν, από τη στιγμή που δεν είχαμε την τύχη να το βιώσουμε...Πάντως όποια εκδοχή και να επιλέξει κανείς, η παρακολούθηση τέτοιου είδους εκπομπών αποτελεί πρώτης τάξης ευκαιρία, ούτως ώστε κάποιοι νέοι οπαδοί να μάθουν κάποια πράγματα για την ιστορία της ομάδας τους...Έτσι θα αυξηθεί το επίπεδο τους και θα πάψουν να βολεύονται με το σημερινό κατάντημα των ομάδων τους...Όλοι αποφασίσαμε να υποστηρίζουμε μια ομάδα πιθανώς για έναν τυχαίο λόγο ή μια τυχαία επιρροή, καλό όμως είναι να μάθουμε πέντε βασικά πράγματα για το τι πρεσβεύει αυτή και ποιο ήταν το πα
ρελθόν της...Διότι όταν ο οπαδός του ΠΑΟΚ θα συνειδητοποιήσει πως όταν είχε κάποτε στη σύνθεση του π. χ. Παρίδη, Κούδα, Ασλανίδη, Σαράφη κ.α. θα δει πως τη φανέλα αυτή δεν αξίζουν να τη φορούν τα σημερινά παιχτάκια...Όταν ο οπαδός του Ολυμπιακού θα διαβάσει για τις επελάσεις του Μποτίνου, τα κόλπα του Δεληκάρη, την αρχοντική μορφή του Μουράτη που ενσάρκωνε ατόφια την ολυμπιακή ψυχή κ.α. πιθανώς να αντιληφθεί το μέγεθος της σημερινής κοροιδίας...Το ίδιο και οι φίλαθλοι του Παναθηναικού, οι οποίο έμαθαν να ικανοποιούνται με τα ελάχιστα...Καλά για το ένδοξο παρελθόν της ΑΕΚ δεν μιλώ καν...Διότι ακόμα και ένδοξο να μην ήταν, από το σημερινό τίποτα θα ήταν μακράν καλύτερο...
ρελθόν της...Διότι όταν ο οπαδός του ΠΑΟΚ θα συνειδητοποιήσει πως όταν είχε κάποτε στη σύνθεση του π. χ. Παρίδη, Κούδα, Ασλανίδη, Σαράφη κ.α. θα δει πως τη φανέλα αυτή δεν αξίζουν να τη φορούν τα σημερινά παιχτάκια...Όταν ο οπαδός του Ολυμπιακού θα διαβάσει για τις επελάσεις του Μποτίνου, τα κόλπα του Δεληκάρη, την αρχοντική μορφή του Μουράτη που ενσάρκωνε ατόφια την ολυμπιακή ψυχή κ.α. πιθανώς να αντιληφθεί το μέγεθος της σημερινής κοροιδίας...Το ίδιο και οι φίλαθλοι του Παναθηναικού, οι οποίο έμαθαν να ικανοποιούνται με τα ελάχιστα...Καλά για το ένδοξο παρελθόν της ΑΕΚ δεν μιλώ καν...Διότι ακόμα και ένδοξο να μην ήταν, από το σημερινό τίποτα θα ήταν μακράν καλύτερο...Εκεί που όμως δεν χωρά καμία αμφιβολία είναι στη διαφορά του αθλητικού κλίματος κάθε εποχής...Παλιά, υπήρχε ο ερασιτεχνισμός και το αθλητικό πνεύμα τουλάχιστον ως ένα βαθμό...Υπήρχε η αγάπη για τη φανέλα και το χρήμα δεν ήταν το παν, για αυτό και οι παίχτες δένονταν με τις ομάδες και σπάνια τις άλλαζαν, όχι σαν σήμερα που οι ποδοσφαιρικές σημαίες είναι είδος προς εξαφάνιση...Υπήρχε επίσης φανατισμός, ο οποίος όμως σπανίως έφτανε στα άκρα....Υπήρχε και τότε χρήμα για τους πρωταγωνιστές, σε καμία περίπτωση όμως στο ύψος των σημερινών προκλητικών επιπέδων...Ενώ σήμερα; Σήμερα ο φανατισμός έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όποια όρια, ενώ η καφρίλα είναι τόσο ενοχλητικά έντονη, που εύκολα μπορείς να την οσφρηστείς στην ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα..Σήμερα, υπάρχουν επαγγελματίες οπαδοί που πηγαίνουν στα γήπεδα μόνο και μόνο για να βρίσουν και να σπάσουν, σε σημείο που δεν καταλαβαίνουν πότε μπαίνει γκολ...Σήμερα υπάρχουν παίχτες αληθινά δημιουργήματα δημοσιογράφων, οι οποίοι κάνουν το άσπρο μαύρο γράφοντας αγιογραφίες για πολλούς ναι μεν αντικειμενικά άμπαλους, πλην όμως αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης σε ένα άνευ προηγουμένου δούναι και λαβείν...Μια απλή παρατήρηση στα στιγμιότυπα από τους παλιούς αγώνες να ρίξει κανείς, θα δει πως τα γήπεδα ήταν γεμάτα και οι οπαδοί να είναι ανάμεικτοι, σε αντιδιαστολή με τη σημερινή θλιβερή πραγματικότητα που προστάζει να υπάρχουν στο γήπεδο μόνο οπαδοί της γηπεδούχου ομάδας χωρίς όμως να αποφεύγονται τα επεισόδια...
Όλα αυτά και ακόμη περισσότερο μου έρχονται στο μυαλό, κάθε φορά που αντικρύζω το αθλητικό παρελθόν των ελληνικών ομάδων...Μια ιστορία για την οποία είναι δύσκολο να έχει κανείς σφαιρική και κρυστάλλινη άποψη, κρίνοντας από κάποια στιγμιότυπα και κάποιες ενδεχομένως υποκειμενικές απόψεις αυτοπτών μαρτύρων...Όπως και να χει πάντως, το ποδοσφαιρικό παρελθόν θαρρώ πως έχει πολλά να μας διδάξει σε σχέση με το παρόν, για αυτό καλό θα είναι όλοι να ανατρέξουμε σε αυτό και τουλάχιστον να εμβαθύνουμε στην ιστορία της ομάδας που υποστηρίζουμε και να παρατηρήσουμε και να συγκρίνουμε τους ποδοσφαιριστές, τις αντίστοιχες διοικήσεις αλλά και το κλίμα της εποχής...Πως όταν ερωτεύεσαι μια κοπέλα, ζητάς να μάθεις τα πάντα από το παρελθόν της; Κατί παρόμοιο συμβαίνει και με τις ομάδες...Διότι καλώς ή κακώς για κάποιους, η ιστορία των ομάδων έχει αρχίσει να γράφεται πριν εμφανιστεί ο κάθε τυχάρπαστος πρωταθλητής, πράσινη, ώρα, σπορ του βορρά και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις...Όσο κι αν κάποιοι κοντόφθαλμοι οπαδοί έχουν πειστεί δυστυχώς για το αντίθετο...
Όσο για μένα, ένα έχω να πω...Αν ήξερε η τηλεόραση του ΣΚΑΙ όλες αυτές τις σκέψεις που μου προκάλεσε με μια σειρά εκπομπών, θα ήταν απόλυτα ικανοποιημένή για την επίτευξη των στόχων της, πέρα από το προφανές οικονομικό υπόβαθρο...Τι να πω...Ίσως θα πρέπει να το κοιτάξω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου