Μια πρώτη ανάγνωση του επερχόμενου Μουντιάλ...

Επανερχόμενος στα αθλητικά αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω κάποιες σκέψεις για το επερχόμενο Μουντιάλ...Ξέρω πολλοί περιμένετε να γράψω για τα ελληνικά εγχώρια ποδοσφαιρικά δρώμενα, αλλά αυτό θα το κάνω μετά το πέρας του πρώτου γύρου την προσεχή Κυριακή...Το Μουντιάλ είναι ένα θέμα που θα μας απασχολήσει και θα μας γεμίσει το ερχόμενο καλοκαίρι...Θεωρώ όμως χρήσιμο, ιδίως μετά τη διενέργεια της κλήρωσης και αφού έχουν περάσει αρκετές ημέρες και τοποθετήθηκαν όλοι οι ντεμέκ ειδήμονες, να αναλώσω λίγο χρόνο για να πω κάποια πράγματα περί αυτού...Σκέψεις τόσο αγωνιστικές, όσο εξωαγωνιστικές, που έχουν να κάνουν τόσο με το σύστημα διεξαγωγής, τους πρωταγωνιστές αλλά και τη δική μας Εθνική ομάδα...

H απήχηση του Μουντιάλ και τα οφέλη που απορρέουν από αυτό...

Κατά την ταπεινή μου άποψη η διεξαγωγή του Μουντιάλ κάθε τέσσερα χρόνια είναι το μεγαλύτερο γεγονός που σχετίζεται με το βασιλιά των σπορ...Ακόμα και η απήχηση του Champions League δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή του παγκοσμίου κυπέλλου...Είναι η εθνική εκπροσώπηση, η οποία συναρπάζει όλους τους φιλάθλους ανά τον κόσμο και τους κάνει πολλές φορές να ταυτίζουν την ποδοσφαιρική ομάδα της χώρας με το ίδιο το κράτος...Βλέπετε, δεν είμαστε μόνο εμείς οι Έλληνες οι οποίοι βλέπουμε στα πρόσωπα των διεθνών μας να καθρεφτίζεται η ψυχή του Ελληνικού λαού, μαζί με όλα τα χαρακτηριστικά της φυλής μας, ενώ κρίνουμε τη θέση της χώρας σε σχέση με τα ποδοσφαιρικά αποτελέσματα..Το ίδιο κάνουν και πολλές άλλες χώρες...Ποιος ξεχνά την Αργεντινή του 2002 π.χ., η πορεία της οποίας ήταν έντονα συνυφασμένη με την οικονομική κατάρρευση της εν λόγω χώρας εκείνη την εποχή;...(κάτι μου θυμίζει αυτό...)...Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν πάμπολλα...Αυτή την απήχηση εκμεταλλεύονται πολλές κυβερνήσεις και ασκούν πολιτική μέσω του ποδοσφαίρου...Αυτήν την απήχηση εκμεταλλεύεται και η παγκόσμια ομοσπονδία, σκοπεύοντας στη μεγιστοποίηση των κερδών και στη διεύρυνση της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής αγοράς σε νέους πελάτες...Τυχαία νομίζετε τους έπιασε ο πόνος να δώσουν τη διοργάνωση στη Νότια Αφρική ή π. χ. παλαιότερα στην Κορέα και την Ιαπωνία, ή ακόμα παλαιότερα σε Μεξικό και Η.Π.Α.; Τα πάντα είναι στοχευμένα σημεία μιας προκαθορισμένης αναπτυξιακής πολιτικής...

Η ασύγκριτη γραφικότητα του προέδρου της Fifa...

Το Μουντιάλ σαν διοργάνωση έχει την ατυχία να το διαχειρίζεται σε όλες τις εκφάνσεις του (οικονομικές, αγωνιστικές, κλπ) μια ομοσπονδία σαν τη Fifa, τα ηνία της οποίας κατέχει εδώ και πολλά χρόνια κάποιος κύριος που έχει ξεπεράσει προ πολλού κάθε όριο γραφικότητας...Μιλώ φυσικά για τον αξιότιμο κύριο Μπλάτερ...Δεν τον θεωρώ χαζό...Απλά ενδιαφέρεται αποκλειστικά για τα οικονομικά οφέλη για την ομοσπονδία και οι προτάσεις του αποσκοπούν μόνο σε αυτόν τον τομέα...Πλάι σε αυτό, υπάρχει και το γεγονός ότι μιλάμε για έναν άνθρωπο που δεν έχει πατήσει χορτάρι ποτέ στη ζωή του,συνεπώς δεν πρέπει να μας προξενούν εντύπωση οι προτάσεις που φέρνει στη δημοσιότητα ο συγκεκριμένος Ελβετός κύριος...Πριν λίγα χρόνια είπε πως το Παγκόσμιο Κύπελλο θα πρέπει να τελείται κάθε δύο χρόνια...Πριν λίγο καιρό ανέλυσε την πρόταση του για την προσωρινή αποβολή παικτών για 5 ή 10 λεπτά, σαν το πόλο περίπου δηλαδή...Από το στόμα του επίσης ακούστηκε η πρόταση για επέκταση της ανάπαυλας του ημιχρόνου κατά 5 λεπτά ακόμη με το πρόσχημα πως η απόσταση που διανύουν οι ποδοσφαιριστές από τον αγωνιστικό χώρο έως τα αποδυτήρια σε πολλά στάδια είναι αρκετά μεγάλη...Τελευταίο του μαργαριτάρι, η πρόταση να διεξαχθεί το προσεχές Μουντιάλ με 33 ομάδες (συμπεριλαμβανομένης και της σφόδρα αδικημένης Ιρλανδίας, λες και δεν υπήρχε κάποιος που ευνοήθηκε σκανδαλωδώς...). Προτάσεις ανέκδοτα μόνο και μόνο για το θεαθήναι που ευτυχώς δεν εφαρμόζονται ποτέ, διότι στην αντίθετη περίπτωση το ποδόσφαιρο σαν άθλημα θα μας είχε ήδη αφήσει χρόνους...

Η ιδανική γεωγραφική κατανομή των ομάδων του Μουντιάλ...

Μια πιθανή αλλαγή σε μια πραγματική αδικία που λαμβάνει χώρα εδώ και χρόνια και για την οποία δεν μιλάει κανείς υπεύθυνος, είναι η εκπροσώπηση των πέντε ηπείρων στο Παγκόσμιο Κύπελλο...Κύριοι, η συμμετοχή στο Μουντιάλ δεν θα πρέπει να έχει σχέση ούτε με πληθυσμιακούς λόγους, ούτε με τις χώρες που απαρτίζουν κάθε ήπειρο, ούτε φυσικά με οικονομικά κριτήρια και αποφάσεις και στρατηγικές χορηγών...Είναι λοιπόν εντελώς ανήκουστο να εκπροσωπείται η ήπειρος της Αυστραλίας με 2 χώρες, η Ασία με 3 χώρες η Βόρεια Αμερική με 3 χώρες και η Λατινική Αμερική μόλις με 4 χώρες συν μία αν περάσει από τα μπαράζ...Δεν είναι δυνατόν στο όνομα της εμπορευματοποίησης και της περαιτέρω επέκτασης του θεσμού να υπάρχουν 6!! ομάδες από την Αφρική και να μένουν έξω από το χορό ομάδες και χώρες που προέρχονται από την ήπειρο που στην ουσία γέννησε το πραγματικό ποδόσφαιρο...Για αυτό λοιπόν η Νότια Αμερική θα έπρεπε να εκπροσωπούνταν τουλάχιστον με 7 ομάδες...Αργεντινή, Ουρουγουάη, Παραγουάη, Χιλή, Βραζιλία, Κολομβία και Περού είναι ανήκουστο να μην είναι πάντα παρούσες, τουλάχιστον αυτές...Μιλάμε για χώρες που διδάσκουν πως παίζεται το πραγματικό ποδόσφαιρο, που προσφέρουν πάντα θέαμα, συναρπαστικές και δυναμικές μονομαχίες, σκληρά μαρκαρίσματα, φοβερές φάσεις και πάντα γεννούν μεγάλους ποδοσφαιριστές..Ομάδες που δίνουν πάντα ιδιαίτερο χρώμα σε τέτοιες διοργανώσεις και δεν είναι επ' ουδενί άχρωμες και άοσμες σαν μερικές άλλες.. Αλλά και οι 13 θέσεις για την Ευρώπη είναι λίγες...Για να το τελειώσω η ιδανική κατανομή κατ' εμέ για να αυξηθεί το επίπεδο είναι η εξής: Ευρώπη 16 ομάδες, Λατινική Αμερική 7 (και η 8η μπαράζ με την Αυστραλία), Βόρεια Αμερική 2, Ασία 2, Αφρική 4 και Αυστραλία 1(με μπαράζ με την 8η της Λατινικής Αμερικής)...Αν θέλουμε να βλέπουμε πραγματική μπάλα επιπέδου και όχι εμπορευματοποιημένο κλοτσοσκούφι υπό την αιγίδα των μεγάλων χορηγών...Τόσο απλά...

Η ευκαιρία της μαύρης ηπείρου...

Στο επερχόμενο παγκόσμιο κύπελλο πάντως, μάλλον θα λάμψει το άστρο των εκπροσώπων της μαύρης ηπείρου...Αποτελεί πάγια τακτική της ομοσπονδίας να προωθεί με διάφορους τρόπους και να πριμοδοτεί τόσο τις διοργανώτριες χώρες, όσο και τις χώρες της αντίστοιχης ηπείρου...Το εξόφθαλμο σπρώξιμο της Νότιας Κορέας το 2002 είναι ακόμη πολύ νωπό και δεν πρόκειται να ξεχαστεί εύκολα...Ποιος ξεχνά ότι τότε σφάχτηκαν στυγνά μεγάλες παραδοσιακές δυνάμεις του ποδοσφαίρου όπως η Ιταλία και η Ισπανία, για χάρη των σχιστών ματιών της Νοτίου Κορέας...Κάτι παρόμοιο αναμένω να συμβεί και το προσεχές καλοκαίρι, τόσο με τη Νότιο Αφρική όσο και με τις άλλες εκπροσώπους της συγκεκριμένης ηπείρου..Πάντως για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, πολλές Αφρικανικές ομάδες έχουν ανεβάσει κατά πολύ το επίπεδο τους και αργά ή γρήγορα θα πρωταγωνιστούν στο διεθνές ποδοσφαιρικό στερέωμα, με βάση τα αγωνιστικά τους προσόντα και μόνο...Ίσως να είναι οι παραδοσιακές δυνάμεις Καμερούν και Νιγηρία, αλλά πολλές περισσότερες πιθανότητες συγκεντρώνει η εξαιρετική Ακτή Ελεφαντοστού που σε επίπεδο ποδοσφαιριστών δεν έχει απολύτως τίποτα να ζηλέψει από τις μεγάλες ποδοσφαιρικές δυνάμεις..Υπό αυτό το πρίσμα κάνουν λάθος όσοι θεωρούν τη συγκεκριμένη ομάδα άτυχη επειδή κληρώθηκε με Βραζιλία και Πορτογαλία...Μάλλον οι τελευταίοι θα αποδειχθούν άτυχοι, αν υποτιμήσουν τους ελέφαντες...

Ο όμιλος της Εθνικής μας ομάδας...

Δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να πω λίγα πράγματα και για την κλήρωση της Εθνικής, η οποία επανέρχεται σε Παγκόσμιο Κύπελλο μετά από το ρεζιλίκι του 94 (και δεν αναφέρομαι αγωνιστικά φυσικά)...Αυτό που με κάνει να αισιοδοξώ είναι το άστρο του Ρεχάγκελ που όσο γερνάει τόσο αυτό μεγαλώνει...Πάντως γενικά το κλίμα είναι αισιόδοξο και όλοι πιστεύουν πως η ομάδα θα πάει καλά...Μάλιστα έχουν δημιουργήσει ήδη το ιδανικό σενάριο..Πρώτο ματς οι Κορεάτες τρέχουν χωρίς ουσία, εμείς όμως σε μια στημένη φάση θα εκμεταλλευτούμε το ύψος μας και θα νικήσουμε και στη συνέχεια απέναντι στους υπερφίαλους και ανούσιους Νιγηριανούς θα είμαστε άνετοι...Τρίτο ματς με αδιάφορη την Αργεντινή, ματς "amigos para siempre", ισοπαλία και φύγαμε για τους 16, όπου έρχεται είτε το Μεξικό είτε η Γαλλία, είτε η Νότια Αφρική, είτε η Ουρουγουάη...Δεν λέω καλό το σενάριο αλλά κάπου χάνει...Ειδικά αν η ομάδα δεν προετοιμαστεί επαρκώς στον τομέα της φυσικής κατάστασης και αρκεστεί στο πρόγραμμα του Γερμανού...Στην περίπτωση αυτή θα πάει περίπατο το μοναδικό ίσως πλεονέκτημα που έχει η Εθνική μας σε σχέση με πολλές άλλες εθνικές ομάδες, δηλαδή το γεγονός ότι απαρτίζεται από ποδοσφαιριστές που είναι ζήτημα αν μέσα στη σεζόν αγωνιστούν σε 30-35 ματς το πολύ εκ των οποίων σοβαρά είναι τα 5, σε αντίθεση με τα 70-75 απαιτητικά ματς τη σεζόν παιχτών άλλων εθνικών ομάδων...Συμπερασματικά, ναι μεν η εθνική μας ομάδα είναι πολύ περισσότερο ποδοσφαιρικά έξυπνη από τους ποδοσφαιρικά αφελείς και ανούσιους Κορεάτες και Νιγηριανούς, αλλά αυτό δεν είναι πάντα αρκετό ειδικά αν συνοδεύεται από τακτική αναρχία, απουσία φρεσκάδας, απειθαρχία και ποδοσφαιρικές αλχημείες...Αφήστε που δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως μέχρι το τρίτο παιχνίδι η Αργεντινή θα έχει 6 βαθμούς...Ίσα ίσα που υποψιάζομαι πως ξανά θα πέσει όλως τυχαίως καμιά πιστολιά όπως συνέβη και το 94, ιδίως το 98 αλλά και το 2002...Ειδικά η παρουσία του άπειρου Ντιέγκο στον πάγκο της Αργεντινής σε συνδυασμό με όσα κατά κατά καιρούς έχει σούρει στους επαΐοντες (να αγιάσει το στόμα του...), θα παίξουν και αυτά το ρόλο τους...

Αυτά λοιπόν φίλοι μου σαν ένα πρώτο ορεκτικό του επερχόμενου Μουντιάλ, το οποίο θα μας απασχολήσει πολύ περισσότερο στο εγγύς μέλλον...

υγ1 Σε όσους βρίσκουν τη συγκυρία να κληρωθεί η Εθνική μας ξανά με Αργεντινή και Νιγηρία, ως ευκαιρία για αγωνιστική εκδίκηση έχω να πω τούτο...Πολλές φορές, η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα...

υγ2 Συμφωνώ ότι ο Μαραντόνα δεν είναι κανονικός προπονητής...Αλλά ποιος δεν θα γούσταρε να δει τη σκηνή να κερδίζει την κούπα η Αργεντινή σε τελικό με τη Βραζιλία και ο Ντιέγκο να πανηγυρίζει και να κάνει χειρονομίες μπροστά στους εμβρόντητους Μπλάτερ και Πελέ...Ξέρω πως δεν πρόκειται να το επιτρέψουν ποτέ να συμβεί κάτι τέτοιο...Αλλά ποτέ δεν ξέρεις...