Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Οι καλοκαιρινές διακοπές του Νεοέλληνα..(επανέκδοση)

Προτού αρχίσω και το σημερινό παραλήρημα θα πρέπει να σας εξομολογηθώ κάτι...Πολύ σπάνια αφιερώνω χρόνο για να ξαναδιαβάζω τις παλαιότερες αναρτήσεις που έχω ανεβάσει σε τούτο τον ταπεινό πλην όμως ιστότοπο...Πάντως σε γενικές γραμμές θυμάμαι τι έχω περίπου γράψει, με τα ποια θέματα έχω πραγματευτεί..Σήμερα λοιπόν ξεκίνησα να γράφω κάποιες σκέψεις για την ερημωμένη πόλη που ακούει στο όνομα Αθήνα, αλλά και για την κοσμοσυρροή που παρατηρώ όταν πηγαίνω για μπάνιο στην παραλία...Ένα κείμενο,που θα μιλούσε για την άνετη μετακίνηση πλέον στην πόλη και το χαμό που γίνεται στην παραλία, στις οποίες ο Έλληνας διαπρέπει αυτές τις μέρες...Ώσπου θυμήθηκα, ότι κάτι παρόμοιο είχα γράψει και πέρυσι και ανέτρεξα σε αυτό...Για του λόγου το αληθές το συγκεκριμένο κείμενο βρίσκεται στην ακόλουθη διεύθυνση...http://ftoxos-sigenis.blogspot.com/2009/08/blog-post_11.html...Επειδή εκείνο το κείμενο το θεωρώ ως ένα από τα πιο όμορφα που έχω γράψει (προσωπικό γούστο είναι αυτό...), επειδή είχε συγκεντρώσει πολλά χτυπήματα τότε και κυρίως επειδή το τρέχον κοινό του φτωχού συγγενή είναι εντελώς διαφορετικό από πέρυσι, θεωρώ ανούσιο να ξαναγράψω κάτι από τη στιγμή που το έχω έτοιμο...Για αυτό από την επόμενη παράγραφο κιόλας, μιμούμενος τα κανάλια που έχουν επαναλήψεις αυτόν τον καιρό, θα επαναδημοσιεύσω εκείνο το κείμενο της 11ης Αυγούστου του 2009 (για πρώτη και τελευταία φορά προχωρώ γενικά σε αναδημοσίευση) , βάζοντας μόνο κάποιες μικρές πινελιές και ανεβάζοντας ένα πιο καλοκαιρινό τραγούδι ...Θεωρώ πως αξίζει τον κόπο να θυμηθούμε λοιπόν, τι φιλοσοφίες ανέπτυσσα ένα χρόνο πριν, από αυτό το βήμα...Πάρτε βαθιά ανάσα λοιπόν, πατήστε το play στο βίντεο που βρίσκεται στο τέλος της παρούσας ανάρτησης και κάντε ένα μεγάλο μακροβούτι στο καλοκαιρινό παραλήρημα που ακολουθεί αμέσως τώρα....

"Βρισκόμαστε πλέον, αγαπητοί αναγνώστες του φτωχού συγγενή, λίγες μόνο ημέρες πριν το Δεκαπενταύγουστο και η εικόνα των ερημωμένων πόλεων είναι μια πραγματικότητα. Ειδικά η Αθήνα αυτήν την εβδομάδα που διανύουμε μοιάζει ερειπωμένη πόλη...η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων έχει πάρει τα όρη και τα νησιά και το πεδίο είναι ελεύθερο...Βγαίνεις στο δρόμο στις 10 το πρωί και βλέπεις ελάχιστους ανθρώπους...Παρκάρεις το αυτοκίνητο σου σε οποιαδήποτε από τις τουλάχιστον 10 θέσεις που έχεις μπροστά σου διαθέσιμες...Διασχίζεις τις κεντρικές οδικές αρτηρίες της πόλης με τετάρτη ταχύτητα και τουλάχιστον 100 χιλιόμετρα την ώρα και οι υπόλοιποι οδηγοί σου κορνάρουν και σου ανάβουν τα φώτα, επειδή οδηγείς αργά...!!! Απίστευτα πράγματα, ιδίως για όποιον ζει όλη τη ζωή του εδώ και βλέπει τη διαφορά...Βέβαια, επειδή όλα τα καλά δε διαρκούν για πάντα, μετά τον Δεκαπενταύγουστο οι ορδές και τα καραβάνια των ταξιδιωτών θα πάρουν το δρόμο της επιστροφής προς το κλεινόν άστυ και η Αθήνα θα πάρει ξανά τη μορφή που όλοι λατρέψαμε τόσα χρόνια...Η πολυκοσμία θα επιστρέψει, το πάρκινγκ θα γίνει ξανά δυσεύρετο, το νέφος θα είναι ξανά μαζί μας, ο θόρυβος που τόσο μας έλειψε θα έρθει πίσω,τα κορναρίσματα θα συνοδεύουν την καθημερινότητα μας και γενικά όλα θα πάρουν τη γνωστή τους μορφή...Αλλά και να μην κυκλοφορείς με το αυτοκίνητο, μπορείς εύκολα να καταλάβεις τη διαφορά στην ερημωμένη πόλη...Ξέρετε τι είναι να κατεβαίνεις από την πολυκατοικία για μισή ώρα και να γυρίζεις βρίσκοντας το ασανσέρ στον όροφο που το άφησες, σημάδι πως δεν κυκλοφορεί ψυχή;...Αφήστε που η καθαρίστρια του διαδρόμου, έχει σηκώσει τα πατάκια των εισόδων για να τα καθαρίσει και παραδοσιακά τα αφήνει όρθια...Ε λοιπόν, εδώ και πάνω από 10 μέρες, τα περισσότερα από αυτά παραμένουν όρθια, μιας και οι ιδιοκτήτες τους έχουν ταξιδέψεις για άλλες πολιτείες, πιο δροσερές και πιο υγρές, αφήνοντας πίσω στο κλεινόν άστυ μονάχα τους μη προνομιούχους..

Καμιά φορά κάθομαι και σκέφτομαι πως τελικά οι διακοπές είναι ένα πολύ περίεργο πράγμα στη ζωή του εργαζόμενου Έλληνα...Δουλεύεις 11,5 μήνες το χρόνο σαν το χαμάλη, ενώ η έννοια προσωπική ζωή είναι είδος προς εξαφάνιση, στριμωγμένη ανάμεσα στο βαριά φορτωμένο καθημερινό πρόγραμμα...Και περιμένεις αυτές τις 15 ημέρες κυριολεκτικά σαν μάννα εξ' ουρανού προκειμένου να ξεφύγεις από την καθημερινή ρουτίνα και να αναπαύσεις το ταλαιπωρημένο σου σαρκίο, αλλά και για να ξεδώσεις...Να αλλάξεις παραστάσεις βρε αδερφέ και να ξεφύγεις από τον ανώτερο σου στη δουλειά που σε πρήζει με τις φωνές και τις απαιτήσεις του, αλλά και να γλιτώσεις από το πρωινό ξύπνημα που ποτέ δε συνήθισες όλα αυτά τα χρόνια...Και αντί να βρεις έναν ήσυχο τόπο να ξεκουράσεις το κορμί σου και κυρίως το μυαλό σου από τις σκοτούρες και την καθημερινότητα, κάνεις ότι είναι δυνατό προκειμένου την περίοδο των διακοπών να κουραστείς ακόμη περισσότερο...!! Η έννοια διακοπές για το σύγχρονο Έλληνα είναι συνυφασμένη με ταξιδάκι σε κάποιο από τα ελληνικά νησιά...Τι να μας πει το μνημόνιο, το ΔΝΤ και η τρόικα, από τη στιγμή που ο Έλληνας την εξόρμηση του θα την πραγματοποιήσει με κάθε τρόπο, έστω και για λιγότερες ημέρες...Για αυτόν ακριβώς το λόγο, κάθε Έλληνας εργαζόμενος που σέβεται τον εαυτό του, έχει κλείσει ένα δωμάτιο σε κάποιο πολυσύχναστο νησί για να περάσει εκεί τις λιγοστές ημέρες των διακοπών του...Μάλιστα οι περισσότεροι για να μη χάσουν το κελεπούρι έχουν φροντίσει να το νοικιάσουν και να το καπαρώσουν από το χειμώνα κιόλας...Το ότι το δωμάτιο τις περισσότερες φορές αποδεικνύεται βρώμικο και ανάξιο των χρημάτων που δαπανήθηκαν για αυτό, είναι κάτι που απλά το βάζω στη κουβέντα έτσι για να μην ξεχνιόμαστε...
Η πολυπόθητη ημέρα της φυγής επιτέλους φτάνει και εσύ συνωστίζεσαι στο λιμάνι μαζί με χιλιάδες άλλους θερινούς ταξιδιώτες και υπομένεις την καθυστέρηση της γραμμής κάτω από το λιοπύρι...Επιτέλους το καράβι φτάνει, αλλά ενώ περίμενες ένα σύγχρονο πλοίο βλέπεις ένα σχεδόν σαπιοκάραβο με πολλούς υπεράριθμους επιβάτες...Καταπίνεις το θυμό σου και λες "δε βαριέσαι...διακοπές πηγαίνω ας μην νευριάσω με τα κακώς κείμενα"...Με τα πολλά ύστερα από αρκετές ώρες φτάνεις στον προορισμό σου και ξεφορτώνεις τα πολυάριθμα μπαγκάζια σου (παιδιά, σκυλιά, τσάντες, βαλίτσες και ενίοτε πεθερά...) Αφού τακτοποιείσαι στο δωμάτιο, καταλαβαίνεις πως είναι πλέον μεσημέρι και είναι η ώρα του φαγητού...Άλλωστε πάντα ο Έλληνας τις παραδόσεις που έχουν να κάνουν με το φαγητό τις τηρεί απαρέγκλιτα και με θρησκευτική ευλάβεια...Επιλέγεις μαζί με την παρέα σου ένα εστιατόριο, αλλά για κακή σου τύχη, ο εστιάτορας έχει αποφασίσει πως αυτό το καλοκαίρι θα πουλήσει και θα μαγειρέψει όλα τα αποθέματα των φαγητών και των υλικών που έχει από παλιά, συμπεριλαμβανομένων πολλές φορές των κατοικιδίων του μαγαζιού...Άλλωστε βρισκόμαστε σε περίοδο οικονομικής κρίσης και τα ανοίγματα δεν είναι πολύ συχνά πλέον...Για αυτό και τα μπιφτέκια που τρως είναι από την εποχή που ήταν της μόδας τα παντελόνια καμπάνα και οι μακριές φαβορίτες...Αλλά εσένα λίγο σε νοιάζουν όλα αυτά, αφήστε που δεν τα καταλαβαίνεις και πολύ...Εσένα σε νοιάζει που βρίσκεσαι σε διακοπές και συνεχίζεις να απολαμβάνεις τη μαγεία κάθε στιγμής...
Το απόγευμα απολαμβάνεις το καφεδάκι και το μπανάκι σου σε μια πολυσύχναστη παραλία που έχει τόσο πολύ κόσμο, όσο η λεωφόρος Κηφισίας σε ώρα αιχμής μια εργάσιμη ημέρα με βροχή!!! Ακόμα και η θάλασσα σου μοιάζει αλλοιωμένη με τόσο πολύ κόσμο που έχει μέσα της, ενώ ακόμα και το θαλασσινό νερό έχει μια περίεργη γεύση..."Μα τι στο καλό γίνεται;" αναρωτιέσαι αλλά ποιος σε ακούει...Αφήστε που η θάλασσα άνοιξε την όρεξη της κυρίας στη διπλανή ξαπλώστρα και η μυρωδιά από το παστίτσιο που έχει στο μπολ της είναι το καλύτερο κάλεσμα για όλες τις μύγες του νησιού... Και έφτασε επιτέλους το βράδυ...Η ώρα που κάθε άνθρωπος που κάνει διακοπές μεταμορφώνεται σε ένα άγριο party animal, που δεν βλέπει την ώρα και τη στιγμή που θα λιώσει τις σόλες των παπουτσιών του από το χορό και το κούνημα...Κάνεις ένα μπανάκι λοιπόν, γεμίζεις το μαλλί σου με gel με τον κίνδυνο να σε κυνηγούν όλα τα έντομα του συγκεκριμένου νησιού και των γειτονικών, φοράς και το ακαταμάχητο άρωμα σου (ούτε το άρωμα του γατόπαρδου τόση επιτυχία) και είσαι πλέον έτοιμος να ξεχυθείς στις πίστες και στα κλαμπ του νησιού...Επιλέγετε λοιπόν με την παρέα σου ένα νυχτερινό κλαμπ (για την ακρίβεια ένα σκοτεινό καταγώγιο που αν το έβλεπες φωτισμένο την ημέρα θα σιχαινόσουν να μπεις μέσα) και όλο το βράδυ κουνιέσαι στους ρυθμούς κάποιων ακαταλαβίστικων μπάπα-μπούπα , που χαριστικά και με πολλή γενναιοδωρία στην έκφραση ονομάζονται μουσική.... Αλλά εσένα δε σε νοιάζει τίποτα, εσύ είσαι σε διακοπές και αισθάνεσαι πραγματικός άρχοντας...Πίνεις κάθε μπόμπα που σου προσφέρεται και δεν γυρνάς πίσω στο ξενοδοχείο αν δεν έχει πρώτα ξημερώσει και δεν αισθάνεσαι το κεφάλι σου να πάει να σπάσει από τον πονοκέφαλο...Πέφτεις για ύπνο μαζί με την παρέα σου και δίνεις με αυτόν τον τρόπο τέλος σε μια συναρπαστική ημέρα διακοπών...

Ο ύπνος σου στις διακοπές δε διαρκεί ποτέ πάνω από 3 ώρες για αυτό και ξυπνάς πρωί πρωί...Άλλωστε πρέπει να πάρεις πρωινό, από τη στιγμή μάλιστα που το έχεις προπληρώσει μαζί με το δωμάτιο...Είπαμε το φαγητό για τον Έλληνα και ιδίως το πρωινό είναι απαράβατος κανόνας...Άσχετα αν τα πρωινά αυγά και οι μαρμελάδες, αισθάνεσαι να χορεύουν μέσα στο στομάχι σου, παρέα με το ουίσκι και τα σφηνάκια που ήπιες το προηγούμενο βράδυ και μαζί με τα βαλσαμωμένα μπιφτέκια του βραδινού εστιατορίου... Μετά και από αυτό, αισθάνεσαι σαν κοτόπουλο βγαίνοντας στον ήλιο...Αλλά είπαμε...Είσαι σε διακοπές και παρότι η ώρα είναι 12 το μεσημέρι και ο ήλιος είναι πιο καυτός και από το χέρι του Μπάνε Πρέλεβιτς, είσαι υποχρεωμένος να πας για μπάνιο...Επειδή όμως δεν αισθάνεσαι και τόσο άνετα, αποφασίζεις να θέσεις βέτο στην παρέα σου και να τοποθετήσεις τους δικούς σου όρους..."Θα σας ακολουθήσω, αλλά δεν θα πάμε στην ίδια χθεσινή παραλία, όπου δεν έπεφτε καρφίτσα...Ας πάμε σε μια πιο ήσυχη, με λιγότερο κόσμο και λιγότερη βαβούρα"...Όλοι συμφωνούν και το καραβάνι ξεκινάει...Πράγματι η συγκεκριμένη παραλία σου φαίνεται μια χαρά...Έχει κόσμο, αλλά σε λογικά πλαίσια και το σπουδαιότερο...μπορείς να ανασάνεις και να ξαπλώσεις σαν άνθρωπος....Αλλά δυστυχώς φίλε μου ούτε και σήμερα είναι η τυχερή σου ημέρα...Έχεις την ατυχία η ξαπλώστρα σου να βρίσκεται ανάμεσα σε δύο πολύβουες και θορυβώδεις παρέες...Η μια παρέα στα αριστερά σου, το έχει ρίξει στο beach volley...Αλλά όπως πολύ καλά ξέρεις, πάντα σε μια τέτοια περίπτωση υπάρχει ο γραφικός που την έχει δει Λίμπερμαν Αγκάμεζ και καρφώνει τη μπάλα με τόση δύναμη λες και κάνει δοκιμαστικό για να παίξει στον Ηρακλή...Και εσύ κοιτάς να αποφύγεις τα χτυπήματα της μπάλας...Αλλά και δεξιά σου, το ζευγάρι που βρίσκεται δεν είναι λιγότερο επικίνδυνο...Βλέπεις εκείνοι παίζουν ρακέτες και το αγόρι δυστυχώς για σένα νομίζει πως είναι ο Ρότζερ Φέντερερ (φωτό) και έχει ως στόχο να κάνει την κοπέλα να μη φτάνει να αποκρούσει το μπαλάκι, με αποτέλεσμα αυτό συχνά πυκνά να προσγειώνεται πάνω σου και αυτός να πανηγυρίζει λες και κέρδισε το Ρολάν Γκαρός (που είναι άλλωστε και το αιώνιο απωθημένο του Ελβετού)...Μα πόση γραφικότητα τελοσπάντων μπορεί να αντέξει ακόμα και ένας άνθρωπος που είναι σε διακοπές;

Με αυτό το ρυθμό περίπου κυλούν και οι υπόλοιπες ημέρες των διακοπών και η ημέρα της αποχώρησης φτάνει χωρίς να καταλαβαίνεις πόσο γρήγορα πέρασαν οι διαθέσιμες ημέρες...Είδατε φίλοι μου πως έχουν απόλυτο δίκιο όσοι ισχυρίζονται πως όταν περνάς καλά ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα που δεν τον καταλαβαίνεις..Είδατε που η λαϊκή σοφία μπορεί να περιγράψει όλα τα ανθρώπινα συναισθήματά; Φυσικά όλα όσα γλαφυρότατα περιγράφω παραπάνω, αποτελούν μια τυπική εβδομάδα διακοπών κάθε Νεοέλληνα...Βέβαια αναγνωρίζω πως υπάρχουν και άλλα είδη διακοπών για πολλούς...Υπάρχουν αυτοί που στις διακοπές τους μοιάζουν να θέλουν να μάθουν όλες τις περιοχές και για αυτό διανύουν τόσα πολλά χιλιόμετρα, περισσότερα από νταλικέρη διεθνών δρομολογίων...Αλλά και αυτοί που πηγαίνουν διακοπές με το έτερον ήμισυ και περνούν όλη την ημέρα μέσα στο δωμάτιο, κολλημένοι από τα σιρόπια και τις γλύκες...Ή άλλοι που πληρώνουν χρήματα για να ζήσουν στιγμές survivor, σε ένα κάμπινγκ που είναι γενικά και της μόδας...
Αυτές είναι λοιπόν φίλοι μου, οι διακοπές του νεοέλληνα σήμερα...Μια εβδομάδα στην οποία προσπαθεί να χωρέσει όλα όσα δεν έκανε ολόκληρη τη χρονιά, με την ψευδαίσθηση πως έτσι ξεδίνει και περνάει πραγματικά καλά...Θα μου πείτε και εσένα τι σε νοιάζει, πως σπαταλά ο καθένας τον ελεύθερο χρόνο του;...Αυτό που απλά προσπαθώ να πω, είναι πως θα πρέπει να κάνουμε πράγματα που πραγματικά μας ευχαριστούν και μας αναπαύουν, χωρίς να επηρεαζόμαστε από τα πρότυπα της εποχής, από τις in συμπεριφορές και το φασισμό της μόδας...Διότι σε τέτοιες περιπτώσεις και δεν ευχαριστιόμαστε πραγματικά τη ζωή και τις χαρές της και μοιάζουμε με καρικατούρες που ακολουθούν τις βουλές της εποχής, χωρίς πρωτοβουλία και ακριβή προσανατολισμό...
Τελοσπάντων, επειδή γενικώς με τα κηρύγματα δεν τα πάω και τόσο καλά, αφήνω τον καθένα να απολαύσει τον ελάχιστο ελεύθερο του χρόνο με όποιον τρόπο επιθυμεί, και να γυρίσει πίσω ανανεωμένος, φρέσκος και ξεκούραστος, με λιγότερες έννοιες και περισσότερη ενέργεια..."


υγ1 Και σαν επιστέγασμα όλων των παραπάνω ένα κομμάτι, αρκούντως χιουμοριστικό που σαρκάζει με όμορφο και έξυπνο τρόπο τη συμπεριφορά του Νεοέλληνα στην παραλία...Ένα τραγούδι από ένα γνωστό σε όλους μας ραπ συγκρότημα, το οποίο με τον καυστικό του και συνάμα σπαρταριστό στίχο καυτηριάζει και σατιρίζει τα κακώς κείμενα, την ώρα που οι άλλοι εν Ελλάδι hip-hopάδες, είναι απολύτως ενταγμένοι και υποταγμένοι στο εγχώριο σταρ σίστεμ, μακριά από πράγματα και απόψεις που οι ίδιοι βαυκαλίζονται πως πρεσβεύουν...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου