Ο θάνατος του ερασιτεχνικού αθλητισμού...

Ανάμεσα στον κυκεώνα των πρωτοσέλιδων των αθλητικών εφημερίδων, τα θέματα των οποίων κυμαίνονται μεταξύ των ανούσιων δηλώσεων του Ριέρα και του Σισέ, τα ξενύχτια του Γκοβού, της ανακάλυψης του μεγαλείου του Μανόλο Χιμένεθ από πολλούς αδαείς και του κλάματος των αιωνίων αντιπάλων για τις τιμωρίες τους, υπάρχουν αθλητικά θέματα πολύ περισσότερο σημαντικά, τα οποία άπτονται του γενικότερου ενδιαφέροντος πολύ περισσότερο από τα πεζά και τα ανούσια...Αναφέρομαι φυσικά στην κατάρρευση του ερασιτεχνικού αθλητισμού στην Ελλάδα, όπως αυτή ξεκινά μέσα από την κατάρρευση πολλών ερασιτεχνικών τμημάτων μεγάλων συλλόγων και επεκτείνεται στην αποδόμηση ολόκληρου του αθλητισμού, έτσι όπως αυτός παρέχεται και εμφανίζεται στις αλάνες, στα ξερά γήπεδα και στα γυμναστήρια...

Μέχρι τώρα στις ειδήσεις αυτές, ελάχιστοι έδιναν πραγματική σημασία...Βλέπετε τους περισσότερους από εμάς τους (υποτιθέμενους) φιλάθλους δεν μας νοιάζει, αν ένας υποτιθέμενος επιχειρηματίας εκμεταλλευτεί πρώτα όλα τα προνόμια, από την κατοχή μιας αθλητικής ομάδας και στη συνέχεια την αφήσει σαν στυμμένη λεμονόκουπα, γεμάτη από χρέη και οικονομικές ατασθαλίες...Αρκεί η ομαδάρα μας να κερδίζει τίτλους...Ούτε μας νοιάζει αν οι μικρές ομαδούλες τριγύρω βουλιάζουν η μία μετά την άλλη, μένοντας χωρίς οικονομικούς πόρους, εγκαταστάσεις και στήριξη...Τώρα όμως,που τα γεγονότα αφορούν την κορυφή του αθλητικού παγόβουνου της χώρας, όλοι μοιάζουν να ξυπνούν σιγά σιγά...Τα μεγάλα και ως τώρα ανυπέρβλητα προβλήματα που αντιμετωπίζουν το τμήμα πόλο του Ολυμπιακού και το τμήμα βόλεϋ του Παναθηναϊκού, έρχονται να προστεθούν στις μεγάλες περιπέτειες της ερασιτεχνικής ΑΕΚ, στην σχεδόν κατάρρευση του μπασκετικού οικοδομήματος του Αμαρουσίου και σε μια σειρά άλλων αντίστοιχων περιπτώσεων...Αυτά τα παραδείγματα αφορούν, όπως προείπα την κορυφή του παγόβουνου...Διότι ποιος αλήθεια ξέρει την κατάσταση που επικρατεί στα υπόλοιπα ερασιτεχνικά τμήματα των αιωνίων αντιπάλων; Βλέπετε, αυτά δεν αποτελούν αντικείμενο προπαγάνδας από τις αδηφάγες φυλλάδες...

Η περίπτωση πάντως Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον κατά την ταπεινή μου άποψη...Τόσο από την πλευρά των παραγόντων όσο και από την δική μας πλευρά, δηλαδή των απλών φιλάθλων...Θα περίμενε κανείς από παράγοντες που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες των ποδοσφαιρικών και μπασκετικών τμημάτων των δύο αιωνίων, και που υποτίθεται πως πονάνε και αγαπούν τους συλλόγους, να δείξουν ενδιαφέρον και για τα άλλα τμήματα που φυτοζωούν και αργοπεθαίνουν..Άνθρωποι που για να παίζουν το επικοινωνιακό παιχνίδι, να κάνουν δηλώσεις επί δηλώσεων για τη διαιτησία και για να τροφοδοτούν με εμπρηστικές δηλώσεις τα πρωτοσέλιδα των φυλλάδων είναι πάντα πρόθυμοι...Διστάζουν όμως να ενισχύσουν τα ερασιτεχνικά τμήματα και τις υποδομές, διότι αυτά τα κακόμοιρα τι λεζάντα έχουν να δώσουν στα λαοπρόβλητα αφεντικά;..Για αυτούς τους ανθρώπους, η δόξα και η τιμή ως έννοιες δε λένε τίποτα αν δε μεταφράζονται σε έσοδα, κέρδη και προσωπική προβολή...Δυστυχώς...

Ο τρόπος φυσικά για να βοηθήσει ένας μεγαλοπαράγοντας το σύλλογο που υποτίθεται πως υπηρετεί, δεν είναι φυσικά να κάνει μια ηχηρή μεταγραφή ή ένα μεγάλο δώρο, μέσω μιας χορηγίας ή οτιδήποτε άλλο, με στόχο ένα ακόμη πρωτάθλημα...Για παράδειγμα, δε θεωρώ πως η ενίσχυση του Πατέρα στο τμήμα πόλο του Παναθηναϊκού που περιλάμβανε τη μεταγραφή του Γιώργου Αφρουδάκη, ή παλιότερα η μεταγραφή δώρο του όντως σπουδαίου Ιβάν Μίλκοβιτς από τους Αγγελόπουλους στο βόλεϋ του Ολυμπιακού, αποτελούν λύση στα προβλήματα των συλλόγων...Το ζητούμενο για μένα, δεν είναι για την κάθε ομάδα να κατακτά το πρωτάθλημα σε αυτά του τύπου τα αθλήματα, για να κερδίσει το παιχνίδι των εντυπώσεων...Το ζητούμενο θα έπρεπε να είναι, η δημιουργία άρτιων υποδομών και συνθηκών, ούτως ώστε ο κάθε σύλλογος να μπορέσει να λειτουργήσει σαν ένας φορέας παροχής υπηρεσιών άθλησης για τη νεολαία και σαν ένας μηχανισμός ανάπτυξης εγχώριων ταλέντων στα διάφορα αθλήματα...Θαρρώ επίσης πως αν ένα μέρος του πακτωλού των χρημάτων που δαπανήθηκαν και φέτος από τους αιωνίους αντιπάλους σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ για την απόκτηση παιχτών αμφιβόλου αξίας, πήγαιναν στη δημιουργία γηπέδων μπάσκετ, ποδοσφαίρου και πισινών για την άθληση των νέων, αυτό θα ήταν πιο χρήσιμο τόσο για την κοινωνία, όσο και για την ανάπτυξη των συλλόγων μακροπρόθεσμα..Θα μου πείτε, ποιος νοιάζεται για μακροπρόθεσμους στόχους και οράματα, όταν όλοι έχουν ασπαστεί το σύνθημα: "πρωτάθλημα εδώ και τώρα, με κάθε τρόπο".... Ίσως όμως έτσι να είχαν την ευκαιρία τα μεγάλα κεφάλια των ομάδων, να πείσουν όλους εμάς που ναι μεν αγαπάμε μια ομάδα,αλλά προσπαθούμε να βλέπουμε τα πράγματα σφαιρικά, πως αγαπάνε πραγματικά μια ομάδα και δεν επιδιώκουν αποκλειστικά και μόνο την προβολή, τη λεζάντα, και ίσως την προώθηση παράπλευρων δραστηριοτήτων τους...

Για να το επεκτείνω ακόμη περισσότερο και να φύγω από τους μεγάλους συλλόγους περνώντας στα πιο σημαντικά, αισθάνομαι την ανάγκη να πω πως σαν χώρα υστερούμε πάρα πολύ στον ερασιτεχνικό αθλητισμό...Θα περίμενε κανείς από το κράτος, να εστιάσει στο σωστό σημείο, αλλά δυστυχώς δε γίνεται τίποτα...Ο κρατικός τζόγος για παράδειγμα προτιμά να σκορπά χορηγίες στις ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες, αντί να ενδιαφερθεί για τη δημιουργία χώρων άθλησης σε μια χώρα που ασφυκτιά...Δημιουργία χώρων, στους οποίους θα μπορεί ελεύθερα να αθληθεί ο κάθε έφηβος αλλά και ο κάθε 30άρης ή 50άρης, προκειμένου να βελτιώσει τη φυσική του κατάσταση και να βιώσει τα πλεονεκτήματα της γυμναστικής και της φυσικής σωματικής άθλησης, μέσα στη ζούγκλα της σύγχρονης πόλης που μας περιστοιχίζει από τσιμέντο και πέτρες...Πέρα από αυτό, θα περίμενε κανείς το κράτος να βοηθά όσα ερασιτεχνικά σωματεία ανά την Ελλάδα προάγουν το αθλητικό πνεύμα (ναι υπάρχουν και κάποια τέτοια...) και όχι να μοιράζει επιχορηγήσεις με κριτήρια ψηφοθηρικά και κομματικά...Για το σχολικό αθλητισμό, ας μη μιλήσουμε καλύτερα, διότι όσες φορές και να έχει εξαγγελθεί από επίσημα χείλη η ανάπλαση του, τόσες φορές έχει καταλήξει σε ένα ακόμη ανέκδοτο της εξουσίας, η οποία ως γνωστό δε φείδεται ποτέ των μεγάλων λόγων...

Φυσικά η εσφαλμένη νοοτροπία όλων ημών των φιλάθλων, συντηρεί το πρόβλημα...Διότι όταν εμείς έχουμε εσφαλμένα κριτήρια και κοντόφθαλμη λογική, τόσο το κράτος και οι μεγαλοπαράγοντες θα ακολουθούν λανθασμένη ρότα και θα οδηγούν το καράβι του ερασιτεχνικού αθλητισμού ολοταχώς προς τα βράχια...Όταν εμείς αποζητούμε από το κράτος να χαρίζει γήπεδα και χρέη στις ανώνυμες εταιρείες, όταν απαιτούμε από το κράτος να μοιράζει επιχορηγήσεις και να χαϊδεύει τα αυτιά των συλλόγων μας, όταν επικροτούμε ενέργειες όπως π.χ. τη διάλυση πριν από 15 χρόνια του τμήματος πόλο του Παναθηναϊκού για τη μεταγραφή ενός μπασκετμπολίστα, όταν αθλητές που βγαίνουν και μιλούν για τα χρήματα που τους οφείλονται στοχοποιούνται από τον τύπο και εμάς τους ίδιους, όταν στα πλαίσια μιας αγάπης για μια ιδέα-φανέλα καταστρατηγούμε την κάθε κοινή λογική, τότε να είμαστε βέβαιοι πως ο ερασιτεχνικός αθλητισμός έχει πεθάνει μια και καλή...Άλλωστε για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό και ακόμη περισσότερο για το δικαίωμα όλων μας στην άθληση, κανείς δεν πρόκειται ποτέ να κάνει πορείες διαμαρτυρίας στη βουλή, ή να ξεσηκώσει τον κόσμο όπως γίνεται όταν μια μεγάλη ομάδα ενώ καταστρατηγεί τους νόμους και κάθε έννοια ηθικής, θέλει να δικαιωθεί και αποπάνω...

Δε θέλω να το κουράσω άλλο...Άλλωστε είμαι βέβαιος πως όλους λίγο πολύ μας απασχολούν αυτά τα θέματα, αλλά στην πρώτο διαιτητικό λάθος, ή στην πρώτη μεγάλη μεταγραφή τα ξεχνάμε...Όμως όπως και να χει, το δικαίωμα του καθενός μας στην δωρεάν άθληση και στην εκγύμναση, και η καλλιέργεια του ερασιτεχνικού αθλητισμού στους συλλόγους για να μπορούν τα παιδιά να καλλιεργούν τις αθλητικές τους δυνατότητες και τα ταλέντα, είναι έννοιες κατά πολύ σημαντικότερες από ένα πρωτάθλημα ή ένα τρόπαιο, όσο και αν αυτό αποτελεί νερό στο μύλο της κατάκτησης των εντυπώσεων και της επιβολής έναντι των αντιπάλων...Και αυτό, τουλάχιστον για μένα είναι αδιαπραγμάτευτο...Ελπίζω και για τους περισσότερους από εσάς...