Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

Τα μέτρα, η κρίση...και το ζοφερό μέλλον...

Με ρωτούν συχνά τώρα τελευταία, αρκετοί από τους γνωστούς μου, για ποιο λόγο ο φτωχός συγγενής έχει αραιώσει τις δημοσιεύσεις για τα πολιτικά θέματα...Τον πρώτο καιρό και ιδίως μέχρι τις περυσινές εκλογές πολύ συχνά αφιέρωνα διάφορα κείμενα για τους εθνοπατέρες μας και το στρεβλό πολιτικό σύστημα, που οι ίδιοι με την ανοχή μας έχουν δημιουργήσει..Πλέον έχει πάψει να με εξιτάρει το συγκεκριμένο θέμα αφού και η παραμικρή ελπίδα που μπορεί να είχα για βελτίωση, σβήστηκε και αυτή μέσα στον πρώτο χρόνο της νέας πράσινης διακυβέρνησης...Είμαι εντελώς απογοητευμένος από την κατάσταση και το χειρότερο όλων είναι φυσικά το γεγονός πως κάθε τρεις και λίγο ανακαλύπτουμε ότι εκεί που νομίζαμε πως πιάσαμε πάτο, ανακαλύπτουμε πως υπάρχει και ακόμα παρακάτω...
Είμαι απογοητευμένος από όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς..Είμαι απογοητευμένος από μια υποτυπώδη κυβέρνηση, η οποία παρέδωσε τα ηνία της χώρας σε εξωτερικά χέρια και υποθήκευσε το μέλλον της δικής μας γενιάς, αλλά και των επόμενων...Είμαι απογοητευμένος από μια κυβέρνηση, η οποία το μόνο που ξέρει είναι να λαμβάνει μέτρα εις βάρος των μη προνομιούχων..Την δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας, φαντάζομαι πως όλοι λίγο πολύ την υποψιαζόμασταν εδώ και καιρό...Απλά όλοι θα περιμέναμε μια πιο συνετή διαχείριση και τη χρήση περισσότερης κοινής λογικής...Αντ' αυτού, η κυβέρνηση λαμβάνει εισπρακτικά μέτρα, κοιτάζοντας να μαζέψει χρήματα εδώ και τώρα, αδιαφορώντας για το μέλλον...Έτσι κόβει μισθούς, δώρα και συντάξεις από τους χαμηλόμισθους, χωρίς όμως να πειράζει τους μεγαλοκαρχαρίες...Ανεβάζει συνεχώς και αδιαλείπτως το ΦΠΑ, ο οποίος όπως διδάσκεται και ο κάθε πρωτοετής μιας οικονομικής σχολής ως έμμεσος φόρος, είναι ο κατ' εξοχήν άδικος φόρος, αφού πλήττει περισσότερο τα μικρά εισοδήματα, ενώ παράλληλα αφορά κυρίως τα είδη πρώτης ανάγκης...Φέρνει ξαφνικά το νομοσχέδιο για την περιβόητη περαίωση, ως ένα επιπρόσθετο χαράτσι για τους μικρομεσαίους και παράλληλα ως μάννα εξ ουρανού για μερικούς μεγαλοοφειλέτες που βρίσκουν την ευκαιρία αντί ευτελούς τιμήματος να καθαρίσουν από παλιές αμαρτίες και παρανομίες τους...Την ίδια στιγμή, η ανεργία καλπάζει και τα κοινωνικά προβλήματα ολοένα και αυξάνονται για τον απλό κόσμο...Φαντάζομαι, την ξέρετε την παροιμία με το Χότζα και το μουλάρι, έτσι δεν είναι; Κάπως έτσι θα γίνουμε και εμείς...
Ειδικός δεν είμαι επί των μέτρων, αλλά οφείλω να σημειώσω δύο πράγματα σε σχέση με αυτά, τουλάχιστον έτσι όπως τα κατανοεί η αφεντιά μου...Κατ' αρχάς, τα μέτρα αυτά ήταν η πρόφαση, ούτως ώστε εν μια νυκτί, να κοπούν και να μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας μια και καλή, κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων, όπως τα δώρα, η σύνταξη κλπ...Εκτός κι αν πιστεύει κανείς, πως υπάρχει ποτέ περίπτωση στο μέλλον, εφόσον καλυτερεύσουν τα πράγματα να επανέλθουν τα συγκεκριμένα προνόμια, διότι εγώ το αποκλείω προσωπικά...Αλλά ποιος να μιλήσει, όταν όλος ο κόσμος αισθάνεται ανακούφιση και ικανοποίηση όταν έχει μια δουλειά και δε βγάζει κουβέντα για τίποτα παραπάνω; Και το δεύτερο σε σχέση με τα μέτρα, είναι το γεγονός πως η κυβέρνηση μοιάζει να λαμβάνει τα μέτρα, όχι με στόχο προοπτικής αλλά μόνο και μόνο για να μη σκάσει η βόμβα της χρεωκοπίας στα χέρια τους...Το ίδιο δηλαδή που πράττουν όλες οι κυβερνήσεις, που έχουν περάσει από το δύσμοιρο τούτο τόπο...Ειδάλλως πως να εξηγήσει κανείς, την προείσπραξη όσο το δυνατόν περισσότερων εσόδων από τα επόμενα χρόνια, τις άρπα κόλα επιδρομές για να μαζέψουν όσο το δυνατόν περισσότερο ρευστό στα ταμεία, αλλά και το ξεπούλημα των κρατικών φιλέτων όσο όσο...Και όποιος διαφωνεί επ' αυτού δεν έχει παρά να σκεφτεί, πως δεν υπάρχει κανένα μα κανένα μέτρο με γνώμονα την ανάπτυξη, κανένα μέτρο που να προβλέπει κίνητρα σε όσους κάνουν πραγματικές επενδύσεις και δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας...Ίσα ίσα δηλαδή που με τις συνθήκες που επικρατούν, όλοι αυτοί εξωθούνται να φύγουν...
Ένας τομέας όμως στον οποίο η κυβέρνηση κυριολεκτικά σκίζει είναι αυτό των επικοινωνιακών τρικ...Δεν ξέρω αν παρακολουθείτε γενικά ειδήσεις και δημοσιογραφικές εκπομπές...Προσωπικά όσο μπορώ, το αποφεύγω...Αλλά είναι απίστευτο το πόσο ενορχηστρωμένη προσπάθεια γίνεται για να γίνει το άσπρο μαύρο και να πιστέψουμε σε μια πραγματικότητα, εντελώς διαφορετική από αυτή που αντικρίζουν καθημερινά τα μάτια μας. Κάθε κοινωνική ομάδα που κάνει αγώνα για τα αιτήματά της, παρουσιάζεται από τους δημοσιογράφους σαν εχθρός του πολιτεύματος και της κοινωνικής γαλήνης...Όλα τα κανάλια, δείχνουν και ξαναδείχνουν τον πρωθυπουργό-ταξιδιώτη να βραβεύεται στο εξωτερικό ως σωτήρας της εγχώριας οικονομίας και το βλέπεις και αισθάνεσαι πως κάποιοι υποτιμούν βάναυσα τη νοημοσύνη μας...Οι δημοσιογράφοι ξέρουν καλά να διευθύνουν το παιχνίδι των εντυπώσεων... Βρίσκουν μερικές κραυγαλέες περιπτώσεις (που όντως υφίστανται) και θέλουν να μας περάσουν ότι αυτές είναι απολύτως αντιπροσωπευτικές ολόκληρων κοινωνικών ομάδων...Αλλά οι ενορχηστρωμένες τους προσπάθειες μοιάζουν να δικαιώνονται απολύτως, καθώς τους αποφέρουν πολλά πράγματα...Πέρα από τις απολαβές τους, νομίζω πως ξέρετε ποιο είναι το ασφαλιστικό ταμείο τα προνόμια του οποίου δεν πειράχτηκαν καθόλου, καθ όλη τη διάρκεια της λαίλαπας του νέου ασφαλιστικού; Φυσικά, ήταν το ταμείο των δημοσιογράφων..Τυχαίο; Μπορεί...
Αλλά και στα άλλα κόμματα, η κατάσταση δεν είναι διαφορετική...Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης λέει πως θα βγάλει τη χώρα από το μνημόνιο, και συναγωνίζεται σε γελοιότητα το "λεφτά υπάρχουν" του πρωθυπουργού πριν τις εκλογές (αν και παρεπιμπτόντως, λεφτά υπάρχουν αλλά στις τσέπες κάποιων)...Βρίσκονται σχεδόν ένα χρόνο εκτός εξουσίας και θεωρούν πως έβαλαν μυαλό και είναι πάλι έτοιμοι να πάρουν τα ηνία της χώρας στα χέρια τους...Λες και πέρασαν από καμία κολυμβήθρα του Σιλωάμ και εξαγνίστηκαν από τις αμαρτίες τους...Λες και αυτοί δεν ήταν συμμέτοχοι στην προηγούμενη κυβέρνηση , η οποία έβαλε και αυτή σημαντικό λιθαράκι στην καταστροφή της χώρας...Και εμείς συνεχίζουμε όχι μόνο να τους ανεχόμαστε όλους, αλλά και να συνεχίζουμε να πιστεύουμε τα κραυγαλέα ψέματα τους, στο βωμό πεθαμένων ιδεολογιών και του προσωπικού μας συμφέροντος...Αντί να τους στείλουμε άπαντες στον αγύριστο, μια και καλή...
Το θέμα της χρεωκοπίας της χώρας πάντως, είναι μια καραμέλα που συχνά την πιπιλίζουν όσοι θέλουν να εκφοβίσουν το λαό, για να λουφάξει στη γωνιά του και να μην αντιδρά για τίποτα...Μάντης προσωπικά δεν είμαι για να πω, αν υπάρχει ρεαλιστική πιθανότητα χρεωκοπίας της Ελλάδας...Εξάλλου φαντάζομαι πως θα γίνει, ότι έχει προαποφασιστεί από τα μεγάλα κεφάλια... Εγώ αυτό που θέλω απλά είναι να καταθέσω είναι το εξής: Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι μεγαλύτερο και δε λύνεται ούτε με τις ασπιρίνες του ΔΝΤ, ούτε με ευχολόγια και απειλές...Ζούμε σε μια χώρα που δεν παράγει τίποτα, και τα λίγα που παράγει (πχ αγροτικά προϊόντα), τα απαξιώνει μόνη της, με απίστευτο τρόπο...Ζούμε σε μια χώρα που στηρίζετε στις υπηρεσίες και τον απαξιωμένο από εμάς τους ίδιους και τους αρμόδιους, τουρισμό. Μόνο με αυτά, όμως μια χώρα δε μπορεί να βαδίσει στο δρόμο της ανάπτυξης...Ας υποθέσουμε, ότι έρχεται κάποιος θεόσταλτος άνθρωπος αύριο το πρωί και δηλώσει πως αυτόματα μηδενίζει το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα της Ελλάδας...Με το χέρι στην καρδιά και λαμβάνοντας υπόψιν τον τρόπο λειτουργίας όλης της χώρας, πιστεύει κανείς πως θα αργήσουμε πάρα πολύ να ξαναχρεωθούμε;....Ζώντας σε μια χώρα που δεν παράγει στην ουσία τίποτα, την οποία κυβερνούν ξανά και ξανά αυτοί που ευθύνονται για τα οικονομικά δεινά της, και κατοικείται από ανθρώπους που μπροστά στο προσωπικό τους βόλεμα δε λογαριάζουν καμία έννοια εθνικής ανάπτυξης...Προσωπικά πιστεύω πως το να αναπτυχθεί ξανά το δημόσιο χρέος είναι ζήτημα ενός χρόνου το πολύ...Δύο, τρία σκανδαλάκια να γίνουν μόνο, λίγα δημόσια έργα, και είμαστε έτοιμοι...
Λένε πως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...Αρκεί να μην την δολοφονήσεις εσύ ο ίδιος...Διότι, για την Ελλάδα η ελπίδα μοιάζει να αργοσβήνει μεταξύ των δελτίων των 8, των επικοινωνιακών τρικ, του βολέματος και της αποχαύνωσης...

υγ1 Πάντως, αφού η κυβέρνηση του μνημονίου επιμένει πως θα ανοίξει όλα τα λεγόμενα κλειστά επαγγέλματα, έχω να προτείνω την εξής ιδέα...Γιατί δεν ανοίγει και το επάγγελμα του βουλευτή, αλλά και του πρωθυπουργού; Γιατί να είμαστε αναγκασμένοι να τρώμε στη μάπα εδώ και δεκαετίες τις ίδιες φάτσες και γιατί να υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες οικογένειες που ορίζουν τις τύχες της καημένης τούτης χώρας, κατά το δοκούν;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου