Το νέο καθεστώς στην Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου...

Το πρώτο δείγμα γραφής της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου με τον Πορτογάλο Φερνάντο Σάντος στο τιμόνι είναι πλέον υπαρκτό, μετά από τέσσερα επίσημα ματς τους τελευταίους δύο μήνες. Χωρίς τα ματς αυτά, αλλά και το φιλικό του Αυγούστου να είναι απολύτως ενδεικτικά του τι μέλλει γενέσθαι, θεωρώ πως κάποια σημάδια είναι ορατά στον ορίζοντα και για αυτό αξίζει να τα σχολιάσουμε...Εκμεταλλευόμενος του γεγονότος πως το επόμενο επίσημο παιχνίδι της Εθνικής ομάδας είναι με τον καινούριο χρόνο, θεωρώ πως είναι απόψε μια καλή ευκαιρία για να πούμε πέντε πραγματάκια για το νέο καθεστώς και τις αλλαγές που αυτό επιφέρει σε σχέση με όσα συνέβαιναν επί εποχής Ρεχάγκελ και Τοπαλίδη βεβαίως βεβαίως...

Η πιο σημαντική αλλαγή κατ΄ εμέ είναι η ανανέωση των προσώπων που απαρτίζουν την ελληνική ομάδα. Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, αλλά πλέον από την Εθνική, που αγωνίστηκε στα γήπεδα της Πορτογαλίας μόνο δύο ποδοσφαιριστές αγωνίζονται και λογίζονται ως βασικοί και μιλώ για τους Καραγκούνη και Κατσουράνη...Και αυτοί οι δύο σώζονται ακόμη εξαιτίας της εμπειρίας τους, αλλά και λόγω του γεγονότος ότι στο νευραλγικό χώρο του κέντρου το ελληνικό ποδόσφαιρο πάσχει και αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια..Πάσχουμε από τρεχαλατζήδες αμυντικούς μέσους που να μαρκάρουν σκληρά και να ενώνουν τις γραμμές...Όλοι οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές που έχουν τώρα καθιερωθεί, επί Ρεχάγκελ είχαν απλά και μόνο σποραδικές συμμετοχές, ή απλά κόντρα σε κάθε ποδοσφαιρική λογική αγωνίζονταν σε παράταιρες θέσεις (βλέπε Τοροσίδης αριστερό μπακ, Παπασταθόπουλος αμυντικό χαφ κ.ο.κ.)...Για να είμαστε ειλικρινείς, ο Γερμανός εμπιστευόταν τυφλά μια σειρά από παίχτες και δεν τους άλλαζε ο κόσμος να χαλάσει, ακόμη και όταν οι παίχτες αυτή δεν αγωνίζονταν σε καμία ομάδα...Επίσης ιδιαίτερη εκτίμηση είχε σε αυτούς που αγωνίζονταν στη Γερμανία, λες και το ποδόσφαιρο που παίζεται εκεί είναι το καλύτερο στην Ευρώπη...Τι κι αν υπήρχαν κι άλλοι ποδοσφαιριστές αρκούντως φορμαρισμένοι κατά περιόδους...Ο Γερμανός δεν άλλαζε άποψη...Φτάσαμε στο σημείο να αγωνίζεται στην Εθνική ο Πλιάτσικας και να αγνοείται ο Μανιάτης, μόνο και μόνο επειδή ο πρώτος υποτίθεται πως αγωνίζεται σε Γερμανική ομάδα...Ακόμη και ο Τοροσίδης έπρεπε να πάρει μεταγραφή από την Ξάνθη στον Ολυμπιακό για να κληθεί στην Εθνική ομάδα, το ίδιο και ο Αβραάμ...Λες και οι ξένες εθνικές που καλούν παίχτες από τις διάφορες Πόρτσμουθ, Σαμπντόρια, Μπιλμπάο και Μπράγκα είναι χαζοί και αδαείς...

Με την έλευση του Σάντος, περάσαμε σε πράγματα αυτονόητα που όμως τόσο είχαν λείψει σε όλους εμάς τους αγνούς ποδοσφαιρόφιλους..Βλέπουμε πλέον τον ομοσπονδιακό προπονητή να παρακολουθεί κάθε Κυριακή αγώνες της Σούπερ Λίγκα και όχι μόνο τα ντέρμπι...Έχουμε πλέον έναν προπονητή, ο οποίος μένει μόνιμα στην Ελλάδα και δεν έρχεται μόνο δύο τρεις ημέρες πριν τα ματς της Εθνικής, υποτιμώντας τη νοημοσύνη μας και δρώντας σαν να μας κάνει χάρη...Έχουμε πλέον ένα ολοκληρωμένο τεχνικό τιμ, με γυμναστές, τεχνικούς διευθυντές και μοιάζουμε να λειτουργούμε σαν μια σύγχρονη ομάδα και δεν βρισκόμαστε πια στη μοναρχία του Τοπαλίδη...Βλέπουμε ένα λογικό rotation, από αγώνα σε αγώνα με βάση τις ανάγκες που υπάρχουν...Πέρα από όλα αυτά, στις κλήσεις των παιχτών επικρατεί η κοινή ποδοσφαιρική λογική...Όταν ένας ποδοσφαιριστής ξέρει πως σε όποια ομάδα και να αγωνίζεται, όταν είναι φορμαρισμένος θα καλείται στην Εθνική, τότε είναι δεδομένο πως αισθάνεται πως του φέρονται δίκαια...Μέχρι τώρα για να κληθεί κάποιος στην Εθνική έπρεπε να αγωνίζεται ή στο εξωτερικό ή στους τρεις μεγάλους του κέντρου...Ο Σάντος δε διστάζει να καλεί παίχτες από τον Πανιώνιο και είναι βέβαιο πως αν δει πως κάποιος από πχ τη Λάρισα, τον Ατρόμητο, τον Ηρακλή κλπ είναι φορμαρισμένος θα τον καλέσει...Επίσης ο Σάντος δε διστάζει να δώσει ευκαιρίες στους νέους παίχτες...Μέχρι πρότινος όταν καλούνταν ένας νέος στην Εθνική έπρεπε πρώτα να περάσει από το σύστημα Ρεχάγκελ που προέβλεπε τουλάχιστον 10 κλήσεις, χωρίς να μπαίνουν στην αποστολή...Έχει και αυτό μια λογική, αλλά εμένα προσωπικά μου φαινόταν στρεβλή...Ο κακομοίρης ο Νίνης έφαγε ατέλειωτους πάγκους επί Ρεχάγκελ, ενώ ήταν φανερό πως το παιδί αξίζει να επενδύσει μια ομάδα πάνω του...Καλά δε μιλάω για το Φετφατζίδη...Αυτός δεν υπήρχε περίπτωση να παίξει στην Εθνική του Ρεχάγκελ, αν δεν έκλεινε πρώτα τα 25, ή αν δεν έπαιρνε καμιά μεταγραφή στην Μπουντεσλίγκα...Αφού οι θέσεις ήταν κατειλημμένες και μπορούσε να μαντέψει τη σύνθεση ακόμη και ο πιο αδαής...Δεξιά Χαριστέας, κορυφή Γκέκας, και αριστερά όποιος περισσέψει..Χιλιοπαιγμένο το έργο...

Το προηγούμενο διάστημα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Σάντος, η Εθνική ταλανίστηκε από τις αποχωρήσεις κάποιων παιχτών...Όλοι όσοι αποχώρησαν,άφηναν υπονοούμενα στις δηλώσεις τους...Κυργιάκος, Γκέκας, ενώ ακούστηκαν σενάρια και για άλλους παίχτες ιδίως του Παναθηναϊκού, οι οποίοι δεν άντεξαν τον πάγκο...Όταν βρέξει χιονίσει επί Ρεχάγκελ έπαιζαν κάποιοι συγκεκριμένοι, τότε δεν άκουσα κανέναν να μιλάει...Μόνο ο απλός κόσμος και εν μέρει ο τύπος έκαναν κριτική και τότε οι ακριβοθώρητοι διεθνείς έβγαιναν και δήλωναν με περισσή αλαζονεία ότι δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν...Όλοι υπαινίχθηκαν πως το πρόβλημα τους ήταν ένας συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής (όλοι έγραφαν πως πρόκειται για τον Κατσουράνη), ο οποίος μέσα στον αγώνα μιλάει συνεχώς και το παίζει προπονητής...Ίσως να έχουν δίκιο, άλλωστε όποιος παρακολουθεί ματς της Εθνικής και του Παναθηναϊκού αλλά και των ΑΕΚ, Μπενφίκα παλαιότερα, μπορεί ακόμη και από την τηλεόραση πως ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής έχει την τάση να μιλάει και να υποδεικνύει διάφορα στους συμπαίχτες του...Κάτι τέτοιο το βρίσκω λογικό και γίνεται σχεδόν σε όλες τις ομάδες του κόσμου, επομένως εμένα δεν με ενοχλεί καθόλου...Μπορώ όμως να καταλάβω κάποιους ποδοσφαιριστές που ενοχλούνται από αυτή τη συμπεριφορά και με φήμες και διαρροές αφήνουν οι ίδιοι να αιωρούνται διάφορα πράγματα στον αέρα που άπτονται και του ίδιου του Σάντος..Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι γιατί οι ίδιοι ποδοσφαιριστές για παράδειγμα δε μιλούσαν για τους περίφημους τσακωμούς Ρεχάγκελ Τοπαλίδη στον πάγκο κατά καιρούς, γιατί δε μιλούσαν για τον τελευταίο καιρό του Ρεχάγκελ που είναι κοινό μυστικό (όλες οι εφημερίδες το έγραφαν) ότι οι παίχτες ανεξαρτητοποιούνταν από αυτά που τους έλεγε ο Γερμανός και σχεδίαζαν τα συστήματα και την τακτική σύμφωνα με τα δικά τους πιστεύω για τα παιχνίδια...Θυμίζω πως για όλα αυτά μιλούσε μόνο ο Τσάρτας και όλοι τον θεωρούσαν γραφικό...Ρωτώ λοιπόν γιατί δε μιλούσαν για όλα αυτά και άρχισαν να παραπονιούνται και να κελαηδάνε όταν έχασαν τη σίγουρη σχεδόν δημοσιοϋπαλληλική θέση τους στην Εθνική και άρχιζαν να γυαλίζουν τον πάγκο και την εξέδρα; Για μένα λοιπόν ισχύει το ίδιο κριτήριο και παλιά αλλά και τώρα...Όποιος δε γουστάρει να παίζει στην Εθνική, στο καλό...Κανείς δεν μας κάνει χάρη, παίζοντας στην Εθνική...Ας παίξουν τα μικρά παιδιά, που δεν είναι πολυεκατομμυριούχοι και κορεσμένοι, τουλάχιστον ακόμα..

Η εποχή Σάντος βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα της και ο ίδιος ο προπονητής θα κριθεί στο βάθος του χρόνου από όλους μας...Φυσικά ευρωπαϊκό κύπελλο αποκλείεται να ξαναφέρει, αλλά προσωπικά για μένα δεν είναι το ζητούμενο αυτό...Δε λέω πως και εγώ δε χάρηκα το 2004, αλλά μέσα από όλη αυτήν την επιτυχία τελικά κερδισμένοι βγήκαν μόνο κάποιοι ποδοσφαιριστές, αντίθετα το ελληνικό ποδόσφαιρο βούλιαξε ακόμη περισσότερο στη μιζέρια και τον οπαδισμό. Για μένα το ζητούμενο για την Εθνική ομάδα είναι να παίζει όποιος αξίζει και όποιος γουστάρει πραγματικά, καθώς επίσης και το γεγονός να προσπαθεί η ομάδα να παίζει καλή μπάλα όταν μπορεί...Τα αποτελέσματα και οι προκρίσεις φυσικά και αποτελούν επίσης ζητούμενο, αλλά για μένα προσωπικά ελάχιστα πράγματα λένε αν συνοδεύονται από αντιποδόσφαιρο ακόμη και με υποδεέστερους αντιπάλους...Καταλαβαίνω να παίξεις αμυντικά μέσα στην Κροατία και να γυρίσει όλη η ομάδα πίσω για να διατηρήσει το μηδέν...Βαρέθηκα όμως να κερδίζουμε τις Μάλτες, τις Μολδαβίες και τις Λετονίες με 1-0 με γκολ από πέναλτι ή από στημένη φάση, χωρίς ίχνος δημιουργικού παιχνιδιού...Βαρέθηκα μια ομάδα που να κακοποιεί το ποδόσφαιρο και να μην έχει δουλέψει κανέναν αυτοματισμό...Για όλα τα παραπάνω στηρίζω τη νέα προσπάθεια με τον Πορτογάλο στον πάγκο...Γιατί είδα παίχτες νέους και κυρίως παίχτες διψασμένους μετά από πολύ πολύ καιρό...Επειδή είδα την Εθνική ναι μεν να κερδίζει 1-0 τη Λετονία, αλλά να παίζει τόσο καλή μπάλα που ειλικρινά δε θυμάμαι να έχω ξαναδεί πρόσφατα από την εθνική μας ομάδα...Επειδή που και που μου αρέσει να βλέπω ματς ροντέο όπως αυτό με το Ισραήλ και χάνει και ο αντίπαλος ευκαιρίες...Επειδή πλέον τα παιχνίδια της Εθνικής θα μπορείς να τα παρακολουθείς χωρίς να πονούν τα μάτια σου και να κοιμάσαι στον καναπέ...Και από κει και πέρα, η πρόκριση αν έρθει έχει καλώς...Διότι προσωπικά ο εφιάλτης του Euro 2008, με τον Κυργιάκο να αλλάζει με το Δέλλα και αυτός με τον Άντζα έχει μείνει στη μνήμη μου ανεξίτηλος και δε θέλω να τον ξαναζήσω ποτέ...

Τελειώνοντας λίγες κουβέντες καθαυτές για τον προπονητή...Σαν προπονητή το Φερνάντο Σάντος γενικά τον συμπαθώ...Μπορεί να μη φημίζεται ως τώρα για το επιθετικό παιχνίδι που αποδίδουν στο χορτάρι οι ομάδες που κοουτσάρει, όμως οι ομάδες του πάντα αγγίζουν τις δυνατότητες τους στο έπακρο όποιες και να είναι αυτές...Είναι επίσης αρκετά έξυπνος για να γνωρίζει πότε οι ομάδες του φτάνουν στο πικ των δυνατοτήτων τους...Πέρυσι όταν έφυγε από τον ΠΑΟΚ, όλοι παραξενεύτηκαν και απόρησαν...Ο ίδιος όμως γνώριζε πως η δεύτερη θέση για τους Θεσσαλονικείς με το υπάρχον έμψυχο υλικό ήταν το απόλυτο ταβάνι και προτίμησε πολύ έξυπνα να αποχωρήσει ξέροντας πως φέτος ένας ΠΑΟΚ χωρίς ουσιαστικές προσθήκες και με δύο αγωνιστικές υποχρεώσεις την εβδομάδα θα πάτωνε αγωνιστικά σε συνδυασμό μάλιστα με την ενίσχυση των υπολοίπων μεγάλων που έκανε τα πράγματα για το Δικέφαλο ακόμη πιο δύσκολα...Αλλά και από την ΑΕΚ του προέδρου Ντέμη, όταν πίστεψε πως έδωσε ότι είχε να δώσει δε δίστασε να αποχωρήσει προς έκπληξη πολλών...Και για μένα είναι ευλογημένος ο άνθρωπος που σε αυτή τη ζωή γνωρίζει ποια είναι η κατάλληλη στιγμή για να αποχωρήσει, χωρίς να προλάβουν να τον βαρεθούνε..Πάντως εδώ που τα λέμε είναι και λίγο γκαντέμης ο ίδιος...Κάποτε έχοντας τα ηνία της Πόρτο με Ζαρντέλ και Ζάχοβιτς μέσα και με το σκορ 2-0 μέσα στο Ντας Άντας, είδε τον ανύπαρκτο επί 90 λεπτά Ολυμπιακό να ισοφαρίζει στις καθυστερήσεις με Γκόγκιτς και Γιαννακόπουλο...Στο δεύτερο γύρο στο ΟΑΚΑ, είδε το Ζάχοβιτς να χάνει πέναλτι και τον Ντρούλοβιτς να σουτάρει συνεχώς στα πουλιά...Στην πρώτη του θητεία στην ΑΕΚ με πρόεδρο Ψωμιάδη, κατάφερε να χάσει 4-3 από τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ σε ένα ματς που ενώ προηγήθηκε, και παρότι βολευόταν και με την ισοπαλία πλήρωσε εντέλει το κόλλημα του να έχει δίπλα στον Γκαμάρα βασικό το Φερούζεμ και όχι το Μιχάλη Καψή...Στη δεύτερη θητεία του στην ΑΕΚ, με βασικούς παίχτες το Μάλμπασα, τον Κρασσά και το Σοάρες, κατάφερε να διεκδικήσει το πρωτάθλημα ως το τέλος και να το χάσει σε εκείνο το περίφημο ματς με τον Ιωνικό, όπου σκόραρε ο Νατσούρας στο τέλος και ο Κύπριος τερματοφύλακας Σιημητράς έκανε το ματς της ζωής του...Πολλές οι αφορμές για τον χαρακτηρίσουν κάποιοι γκαντέμη, αλλά εμένα δε με νοιάζει και ιδιαίτερα αυτό, διότι πιστεύω πως τις περισσότερες φορές την τύχη σου τη δημιουργείς μόνος σου...

Αυτά είχα να παραθέσω για την νέα Εθνική ομάδα και για τον Φερνάντο Σάντος...Και ανυπομονώ να μπει επιτέλους για τα καλά ο χειμώνας για να ξαναφορέσει επιτέλους ο συμπαθής Πορτογάλος το γούρικο του καφέ μπουφάν, που στην μυθολογία του ελληνικού ποδοσφαίρου τείνει να φτάσει το κοντομάνικο κόκκινο μπλουζάκι του Αλέφαντου, το κομπολόι του Ντούσκο και το πούρο του Μάκαρου...Ελπιζω ειλικρινά να μην μας απογοητεύσει...