Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, πολύ ψηλά στην επικαιρότητα βρέθηκαν κάποια αθλητικά γεγονότα. Συγκεκριμένα, το ενδιαφέρον μονοπώλησαν το φάιναλ φορ του μπάσκετ στο Βερολίνο και ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδος στο ποδόσφαιρο. Επικεντρώνοντας στον ελληνικό εμφύλιο ημιτελικό του μπάσκετ και στον τελικό του ποδοσφαιρικού κυπέλλου μου φαίνονται πως και τα δύο αυτά αθλητικά γεγονότα παρουσιάζουν κάποιες σημαντικές ομοιότητες, οι οποίες σε κάνουν να σκέφτεσαι πως ίσως στη ζωή να μην είναι τίποτα τυχαίο. Αυτές τις ομοιότητες θα προσπαθήσω να καταδείξω. Ξεκαθαρίζω a priori και για να αποφύγω τυχόν γκρίνιες πως φυσικά δε θεωρώ τα δύο τρόπαια παρόμοιου βεληνεκούς και αξίας, αλλά από την άλλη πλευρά το ποδόσφαιρο είναι αρκετά περισσότερο δημοφιλές ως άθλημα σε σχέση με το μπάσκετ...Κάνουμε τζάμπολ και ξεκινάμε...
Η κύρια ομοιότητα μεταξύ των δύο γεγονότων είναι πως αγωνίζονταν κάποιες άκρως επιτυχημένες ομάδες με βάση τα τρόπαια, με αντιπάλους που επιθυμούσαν να τους αποκαθηλώσουν και να τους πάρουν τα σκήπτρα..Το αποτέλεσμα δικαίωσε τους ήδη επιτυχημένους εις βάρος των διεκδικητών...
Επικράτησε λοιπόν και στις δύο περιπτώσεις αυτό που συνηθίζουμε να αποκαλούμε ως 'η καρδιά του πρωταθλητή'. Μια έννοια που για κάποιους φαντάζει υπερφίαλη και αφύσικη, να όμως που συχνά επιβεβαιώνεται στους αγωνιστικούς χώρους. Διότι όταν σου έχει γίνει συνήθεια να κερδίζεις δύσκολα παιχνίδια και τρόπαια, είσαι σε θέση να διαχειριστείς κάθε δύσκολη κατάσταση με απόλυτη ψυχραιμία και πίστη στις δυνατότητες σου...Από την άλλη πλευρά για τους ηττημένους (Α.Ε.Κ., Ολυμπιακό μπάσκετ) λείπει η εμπειρία της διαχείρισης των δύσκολων καταστάσεων και αυτό είναι εμφανές σε κάθε κρίσιμο σημείο του παιχνιδιού...
Μια ακόμη ομοιότητα είναι οι εμβληματικοί αρχηγοί των δύο νικητριών ομάδων. Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης και ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς πέρα από όλα τα άλλα έχουν κατορθώσει το εξής εντυπωσιακό και άξιο θαυμασμού...Ο μεν πρώτος έχει κατακτήσει πιθανώς περισσότερα τρόπαια από ότι όλος ο μπασκετικός Ολυμπιακός στην ιστορία του, ενώ ο δεύτερος έχει κατακτήσει περισσότερα πρωταθλήματα από ότι όλη η Α.Ε.Κ...Οπωσδήποτε είναι άξιο θαυμασμού ένα τέτοιο επίτευγμα, αν και ομολογώ πως τους έχω βαρεθεί ως φυσιογνωμίες για να πω την αλήθεια...!!
Περνούμε στο κεφάλαιο διοίκηση. Οι δύο νικήτριες ομάδες έχουν ως αφεντικά παραδοσιακούς προέδρους. Τόσο ο Σωκράτης με το παρασκήνιο όσο και οι Παύλος και Θανάσης με τη γραφικότητα τους, δεν παύουν να αποτελούν ηγέτες - οπαδούς των ομάδων που διοικούν. Την ίδια στιγμή οι νέες, τεχνοκρατικές και άφθαρτες διοικήσεις (Αγγελόπουλοι, Νοτιάς..) δείχνουν προς το παρόν να μην μπορούν να αποκτήσουν τα σκήπτρα. Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει, ως πότε πρόκειται να συνεχιστεί το ίδιο μοτίβο. Αν θέλετε την προσωπική μου άποψη, θεωρώ πως σύντομα τα πράγματα θα αλλάξουν και στα δύο αθλήματα. Αλλά έως τότε θα πρέπει να ανεχόμαστε τις παρδαλές γραβάτες και τη γραφικότητα του Θανάση και το ελαφρώς ειρωνικό χοχοχο του Σωκράτη....!!!
Συνεχίζουμε με το κεφάλαιο προπονητές. Και εδώ τα δύο παιχνίδια παρουσιάζουν ομοιότητα. Από τη μία πλευρά ο πολυνίκης Ομπράντοβιτς που όλοι τον λένε τυχερό, ξεχνώντας πως η τύχη βοηθά τους έξυπνους και τους δυνατούς, και ο Βαλβέρδε ο οποίος έχει ένα σοβαρό όνομα,έχοντας εργαστεί με επιτυχία για τέσσερα χρόνια στο καλύτερο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου της Ευρώπης (Ισπανία...). Προπονητές που είτε λόγω ικανότητας είτε λόγω άστρου, κέρδισαν τους αντιπάλους τους στην προπονητική σκακιέρα. Απέναντι τους ο πολυνίκης Ντούσκο (με πολλούς εγχώριους τίτλους αλλά μηδενική διεθνή επιτυχία,έχοντας εργαστεί μόνο σε Ελλάδα και Σερβία) και ο παντελώς άπειρος και ίσως λίγος Γιαννάκης...(για την ικανότητα του οποίου έχω πολλές επιφυλάξεις, αλλά στο συγκεκριμένο παιχνίδι τα πήγε σχετικά καλά, ενώ στάθηκε άτυχος μη έχοντας τάιμ άουτ στην καθοριστική τελευταία επίθεση...)
Σε συνάρτηση με τους προπονητές έρχεται και η τελευταία αντίδραση των ομάδων. Τόσο η Α.Ε.Κ. όσο και ο μπασκετικός Ολυμπιακός στα τελευταία κρίσιμα λεπτά των αγώνων, με τη συμπεριφορά τους έδειξαν πως φοβήθηκαν να σκοτώσουν το μεγάλο τους αντίπαλο. Η Α.Ε.Κ. με το σκορ στο 4-4 για ένα τέταρτο και τον αντίπαλο με 9 δεν ρίσκαρε καθόλου για να κατακτήσει το τρόπαιο και φάνηκε να προτιμά τα πέναλτι. Από την άλλη πλευρά, ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ αντί να ψάξει το νικητήριο τρίποντο (ιδανική επιλογή κατά την ταπεινή μου άποψη) ανάλωσε την τελευταία επίθεση με ένα σκοτωμένο και υπό ασφυκτική πίεση βίντεο...Και οι δύο αντιδράσεις αυτές, προσωπικά μου φανερώνουν κόμπλεξ κατωτερότητας σε σχέση με το μεγάλο αντίπαλο...δεν ξέρω αν συμφωνείτε...
Μια προτελευταία ομοιότητα κατ'εμέ είναι πως και στα δύο παιχνίδια ξεσκεπάστηκε πλήρως η εσφαλμένη αντίληψη περί φιλίας των αντιπάλων παιχτών και αρμονικής τους συνύπαρξης στην εθνική ομάδα. Το επεισόδιο Αβραάμ - Κυργιάκου, η γενικότερη συμπεριφορά του κιτρινόμαυρου αμυντικού, οι χειρονομίες του Μπουρούση και η προκλητικότητα κάποιων πράσινων μπασκετμπολιστών, καταδεικνύει σε όλους πως το αρμονικό κλίμα πάει πραγματικό περίπατο τη στιγμή που διεκδικούνται βαρυσήμαντα τρόπαια, μελλοντικά παχυλά συμβόλαια και θριαμβευτικά οπαδικά πρωτοσέλιδα...
Έσχατη και πολύ σημαντική ομοιότητα μεταξύ των δύο αθλητικών γεγονότων είναι η κατάπτωση του άλλοθι περί διαιτησίας, μιας καραμέλας με την οποία γαλουχήθηκαν πολλοί οπαδοί...Ο Ολυμπιακός στο ποδόσφαιρο και ο Π.Α.Ο. στο μπάσκετ θεωρούνται πως δημιούργησαν τις δυναστείες των τελευταίων χρόνων και με τη βοήθεια της διαιτησίας. Μια άποψη που με βρίσκει σε πολύ μεγάλο βαθμό σύμφωνο και εμένα. Αλλά στα συγκεκριμένα ματς, αυτή η άποψη πήγε περίπατο...Η διαιτησία του μπασκετικού ημιτελικού ήταν 49-51 υπέρ των κόκκινων κατά την ταπεινή μου άποψη, ενώ στον ποδοσφαιρικό τελικό του κυπέλλου ο Ολυμπιακός σε 3-4 φάσεις αδικήθηκε κατάφωρα. Αυτές οι συνθήκες όμως δεν αποτέλεσαν τροχοπέδη για κανέναν τους, προκειμένου να φτάσουν στον τελικό τους στόχο, απερίσπαστοι, ανεπηρέαστοι και φυσικά θριαμβευτές. Μάλιστα η διαιτησία του τελικού Π.Α.Ο. - ΤΣΣΚΑ ήταν φοβερά και απροκάλυπτα υπέρ των Ρώσων και αυτό σας το λέει ένας αθεράπευτος, αλλά ρομαντικός Ολυμπιακός...!!!
Αυτές ήταν οι κυριότερες ομοιότητες μεταξύ των δύο παιχνιδιών....Σαν πολλές δε μαζεύτηκαν δε νομίζετε; Και να φανταστείτε πως παρέθεσα τις πιο σημαντικές κατά την άποψη μου, χωρίς να επεκταθώ στις πιο λεπτομερείς και εξειδικευμένες εξ' αυτών..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου