Η περίοδος που διανύουμε θεωρείται πολύ σημαντική για χιλιάδες νεαρούς μαθητές, οι οποίοι ρίχνονται στη μάχη για ένα καλό αποτέλεσμα στις πανελλαδικές εξετάσεις. Οι πανελλαδικές εξετάσεις ήταν πάντοτε ένα μεγάλο βάσανο για κάθε μαθητή, ανεξαρτήτως εποχής και εκπαιδευτικού συστήματος. Είτε με τις πάλαι ποτέ τέσσερις δέσμες, είτε τώρα με κατευθύνσεις και τα περισσότερα εξεταζόμενα μαθήματα, ο βραχνάς των πανελληνίων δεν παύει να στοιχειώνει χιλιάδες εφηβικά όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον...
Φέτος συμπληρώνονται ακριβώς 10 χρόνια από την εποχή που ένα γνήσιο τέκνο της τέταρτης δέσμης, ο φτωχός συγγενής, έδωσε τη μάχη των πανελλαδικών. Τότε, εξεταζόμασταν σε μόλις τέσσερα μαθήματα. Με το πέρασμα των ετών, μπορεί ο αριθμός των μαθημάτων να μεταβλήθηκε, δυστυχώς όμως το πνεύμα των εξετάσεων έμεινε ίδιο και απαράλλαχτο.. Εκείνη την εποχή, θεωρούσα τις συγκεκριμένες εξετάσεις σαν μια από τις σπουδαιότερες και δυσκολότερες στιγμές της ζωής μου...Τώρα, ύστερα από μια δεκαετία, η συγκεκριμένη άποψη είναι πέρα για πέρα ουτοπική και ανεδαφική, αναλογιζόμενος την πλειάδα δύσκολων και σημαντικών στιγμών που είχα την τύχη ή την ατυχία να βιώσω...
Ο τρόπος που το εκπαιδευτικό σύστημα χρησιμοποιεί τις πανελλήνιες εξετάσεις είναι πέρα ως πέρα εσφαλμένος κατά την άποψη μου. Και αυτό γιατί, κατά κύριο λόγο επιβραβεύονται η παπαγαλία και οι λεπτομέρειες...Την ίδια στιγμή, τα θέματα είναι έτσι δοσμένα ούτως ώστε να μην απαιτείται κριτική σκέψη ούτε στο ελάχιστο...Το μυαλό και η κριτική σκέψη δεν επιβραβεύονται σε κανένα σημείο και τα παιδιά είναι αναγκασμένα να πειθαρχήσουν σε αυτούς τους κανόνες αν επιθυμούν να επιτύχουν...Ταυτόχρονα, σήμερα όπως και πριν από δέκα χρόνια, ένας μαθητής έχει ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας αν δεν πηγαίνει φροντιστήριο σε όλα τα μαθήματα...Και να θέλει κάποιος να ακολουθήσει άλλον δρόμο, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα καταφέρει κάτι...
Οι έφηβοι λοιπόν, διανύοντας ίσως την πιο ευαίσθητη ηλικία τους είναι εγκλωβισμένοι στις δαγκάνες του σχολείου και του φροντιστηρίου και αισθάνονται αφόρητη πίεση...Ο ελεύθερος χρόνος του μέσου μαθητή τρίτης Λυκείου είναι μια έννοια υπό πλήρη εξαφάνιση...Όλες οι ώρες είναι αφιερωμένες στη μελέτη, την επίλυση ασκήσεων και την κλίση ρημάτων...Εκτός αυτού, η πίεση εκπορεύεται στον μαθητή, εξαιτίας των πολλών εκατομμυρίων που ξοδεύουν οι γονείς του σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα για να εξασφαλίσουν το μέλλον τους...Κι εδώ ξανά μου έρχονται στο μυαλό τα δικά μου...Φοβόμουν την αποτυχία, όχι για μένα αλλά για τα χρήματα που είχαν ξοδέψει οι δικοί μου...Βέβαια η περίπτωση η δική μου χρήζει ιδιαίτερης μελέτης και δεν μπορεί να θεωρηθεί τυπική, αφού πάντα έβρισκα ελεύθερο χρόνο ακόμα και την παραμονή των εξετάσεων...
Γνωρίζω πως είναι εύκολο να κρίνεις εκ του μακρόθεν....Αλλά θεωρώ πως οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι απλά η συνέχεια σε ένα λούκι στο οποίο έχουν μπει όλοι οι μαθητές. Ένα λούκι που υπαγορεύει πως άξιος στη ζωή είναι μόνο όποιος περνάει στο πανεπιστήμιο και που δημιουργεί στα παιδιά την αίσθηση πως το μέλλον τους κρίνεται σε απόλυτο βαθμό από τα αποτελέσματα των πανελλαδικών...Όταν περάσουν και αυτό το εμπόδιο και περάσουν σε μια σχολή ανεργίας, τότε θα δουν πόσο ήσσονος σημασίας τελικά ήταν οι συγκεκριμένες εξετάσεις...Για να μην πω, για τον τρόπο που κάθε μαθητής επιλέγει το πεδίο ενδιαφέροντος του και την πλήρη απουσία σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού...Τεράστιο θέμα με μεγάλες προεκτάσεις, αλλά αν το ξεκινήσω τώρα θα τελειώσω μεθαύριο...Το μόνο σίγουρο είναι το άγχος που νιώθουν τα νέα παιδιά, στο λυκόφως της ενηλικίωσης....
Για αυτό λοιπόν, θα πρέπει να αποφορτιστεί τελείως το κλίμα και σε αυτό τον τομέα οι γονείς είναι αυτοί που θα πρέπει να διαδραματίσουν καίριο και πρωταρχικό ρόλο, στεκόμενοι στο πλάι των παιδιών τους χωρίς να τους φορτώνουν με περίσσιο άγχος και στηρίζοντας τα σε οποιαδήποτε κατάληξη...Διότι δεν πρέπει να ξεχνούμε πως κάθε έφηβος είναι ένα δέντρο με αδύνατο κορμό που είναι εύκολο να παρασυρθεί από τους ανέμους, για αυτό και θα πρέπει να στηριχτεί και να προστατευτεί...
υγ1 Μέσα σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και το θέμα της έκθεσης που τέθηκε προς ανάλυση στους μαθητές την πρώτη ημέρα των πανελλαδικών εξετάσεων και αφορούσε το σκίσιμο των βιβλίων...Με τόση πίεση και άγχος που γεμίζει το σχολείο το μαθητή, ποιος δεν δικαιολογεί τέτοιες έστω ακραίες αντιδράσεις από πλευράς μαθητών;...Με το σκίσιμο των βιβλίων αισθάνονται κατά κάποιο τρόπο πως σπάνε τα δεσμά του απάνθρωπου και αντιπαιδαγωγικού συστήματος...Αλλά βλέπετε δεν μπορεί κανείς να τα γράψει αυτά στην έκθεση του, διότι σαν σωστή απάντηση θεωρείται αποκλειστικά η καθιερωμένη αντίληψη και κάθε παρέκκλιση από αυτή βαθμολογείται αναλόγως...Επομένως, έχω άδικο όταν μιλάω για αναχρονιστικό εκπαιδευτικό σύστημα, που προωθεί την παπαγαλία και την ομοιομορφία, ενώ αποδοκιμάζει την κριτική σκέψη και την ελευθερία της νόησης...; τροφή για σκέψη...
υγ2 Τα έλεγε ο ποιητής παλιότερα, αλλά ποιος τον άκουγε...."τους μαθητές του τρώει το στρες...και η αγωνία αν θα μπούνε στις ανώτατες σχολές..."
Θα συμφωνησω με το αρθρο σου...Εγω πετυχα το συστημα των 6 μαθηματων και πραγματικα,ανεξαρτητως συστηματων,οι πανελλαδικες ειναι ο συγχρονος βραχνας των εφηβων..Θα με ενδιεφερε παντως σε καποιο σχολιο σου να μου διατυπωσεις 2-3 προτασεις για ουσιωδεις αλλαγες στο θεμα των εξετασεων...
ΑπάντησηΔιαγραφή