Η εβδομάδα που διανύσαμε αγαπητοί μου φίλοι, για πολλούς ήταν σημαδεμένη εδώ και πολύ καιρό, λόγω της διεξαγωγής του διαγωνισμού της Eurovision στην Μόσχα. Η Ελλάδα ενδεχομένως να είναι η χώρα που πανευρωπαϊκά ενδιαφέρεται περισσότερο για το συγκεκριμένο θεσμό, αναλογικά με τον πληθυσμό της. Διάβαζα πως τις τελευταίες ημέρες στο διαδίκτυο τα περισσότερα κλικ αναζήτησης σε σχέση με το θεσμό προέρχονται από τη χώρα μας. Προσωπικά δεν μου καίγεται καρφί, για έναν θεσμό χαμηλής ποιότητας που εξυπηρετεί συμφέροντα και δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτα. Έναν θεσμό που στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα διεθνές πανηγύρι κακογουστιάς με ολίγη από μουσική...Δεν παραγνωρίζω όμως το γεγονός, πως οι περισσότεροι συμπατριώτες μας ενδιαφέρονται για αυτό και το παρακολουθούν φανατικά. Πάνω σε αυτό ακριβώς το θέμα, θα ήθελα χωρίς να σας κουράσω να αναφέρω κάποιες σκέψεις μου...γιατί δηλαδή ο Έλληνας δείχνει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για έναν τέτοιο θεσμό...
Κατά την προσωπική μου άποψη και χωρίς να διεκδικώ κανενός είδους αλάθητο, θεωρώ πως κάθε Έλληνας έστω και υποσυνείδητα αισθάνεται πως σε πανευρωπαϊκό επίπεδο είναι πρωτοπόρος παντού και απορεί γιατί κανείς δεν του το αναγνωρίζει. Για να θέσω το ζήτημα κάπως καλύτερα, ο Έλληνας αισθάνεται εγκλωβισμένος στη σύγχρονη κοινωνία, η οποία δεν τον αφήνει να αναδείξει τις αρετές και τα πλεονεκτήματά του...Θεωρώντας την Ελλάδα ως γενέτειρα του πολιτισμού, της δημοκρατίας, της ιατρικής, των τεχνών και των επιστημών ο σύγχρονος Έλληνας πασχίζει να αποδείξει πρώτα στον ίδιο του τον εαυτό, πως και τη σημερινή εποχή το ελληνικό στοιχείο συνεχίζει να λάμπει και να οδηγεί...Δυστυχώς όμως σήμερα το μόνο που μας έχει μείνει για να υπερηφανευόμαστε είναι η Eurovision, ο αθλητισμός και κάποιοι άλλοι παρόμοιοι ήσσονος σημασίας θεσμοί. Διότι στα σοβαρά ζωτικής σημασίας θέματα, αυτοί που εκπροσωπούν τη χώρα μας είναι επιεικώς για τα μπάζα...Επομένως είναι λογικό και θεμιτό να πιστεύουμε πως ο Σάκης και ο κάθε Σάκης είναι ο αντιπρόσωπος της χώρας στο εξωτερικό και να πανηγυρίζουμε τρελά σε κάθε επιτυχία, ή να τα βάφουμε μαύρα στην αντίθετη περίπτωση λες και ρεζιλεύτηκε το όνομα της χώρας...Το όνομα της χώρας ρεζιλεύεται κατά τη δική μου κρίση, όταν σε θεωρούν άπαντες πρωταθλητή της διαφθοράς και όχι όταν αποτυγχάνεις στη Eurovision, ή χάνεις από την Τουρκία στο ποδόσφαιρο...
Το ενδιαφέρον του Έλληνα για όλα αυτά οδηγεί τα κανάλια να προβαίνουν σε απίστευτες υπερβολές και να φτάνουν στο σημείο κάθε ένα από αυτά να στέλνει απεσταλμένους στη χώρα τέλεσης του διαγωνισμού. Την ίδια στιγμή, όλα τα μέσα την εβδομάδα που τελείωσε αφιέρωσαν πάρα πολύ χρόνο για να καλύψουν και να μας ενημερώσουν για την κάθε απίστευτη και ασήμαντη λεπτομέρεια σε σχέση με αυτό...Μας παρουσιάζουν έναν ιλουστρασιόν κόσμο, ο οποίος υπάρχει μόνο στα παραμύθια και στην σκέψη κάποιων ανθρώπων...Όχι τίποτα άλλο, αλλά έφυγαν και τα φώτα της δημοσιότητας από τα πολιτικά σκάνδαλα έστω και για λίγο...Βέβαια, οι πολιτικοί μας φαντάζομαι θα επιθυμούσαν μια περήφανη νίκη για τα ελληνικά χρώματα, προκειμένου ο λαός να βγει στους δρόμους, να πανηγυρίσει και να ξεχάσει τα σημαντικά...Γιατί νομίζετε πως η κρατική τηλεόραση σκορπά τόσα πολλά χρήματα για έναν διαγωνισμό που στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως πανηγύρι; Εδώ ολόκληρος Βλαδίμηρος κάθε τρεις και λίγο επέβλεπε προσωπικά τις πρόβες για να είναι ο διαγωνισμός απόλυτα άρτιος και τέλειος, δίχως κανένα ψεγάδι. Ήταν και για αυτόν μια μεγάλη ευκαιρία να επιδείξει το πολιτιστικό και ανθρώπινο προφίλ του στον έξω κόσμο...Μην λέμε λοιπόν μόνο για τους δικούς μας, τη στιγμή που όλοι έχουν την ίδια νοοτροπία και χρησιμοποιούν μέσα που αποχαυνώνουν το λαό...
Και λίγες σκέψεις και συμπεράσματα για το διαγωνιστικό μέρος, το οποίο παρακολούθησα ως ένα βαθμό χτες το βράδυ και εγώ...Ξεκαθαρίζω πως με τη μουσική σαν τέχνη δεν έχω μεγάλη σχέση τεχνικά, απλά θεωρώ πως ξέρω να επιλέγω τις περισσότερες φορές ποιοτική μουσική. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει από το να πιστεύω πως η πλειονότητα των κομματιών ήταν απλά...μία από τα ίδια...δύο τρεις συγχορδίες, μια τυπική μελωδία, ένα χορευτικό,έξω οι κοιλιακοί ή τα γυναικεία πόδια και έχουμε τη συνταγή...η αυτοκρατορία του κιτς και του βλαχομπαρόκ σε όλο της το μεγαλείο, απενοχοποιημένη και έτοιμη για νέα βήματα στο μέλλον. Κάποια τραγουδάκια ξέφυγαν από αυτή τη μέθοδο και τραγουδήθηκαν από ωραίες φωνές, σε τοπικές γλώσσες και με βάση την παράδοση κάθε χώρας και για αυτό ακριβώς ξεχώρισαν σαν παρουσίες και θεωρήθηκαν αξιοπρεπείς...
Για μένα προσωπικά κάθε χρόνο, οδηγός είναι το παράδειγμα της Ιταλίας...Μια χώρα με τεράστια μουσική παράδοση, που έχει βγάλει μερικούς από τους μεγαλύτερους μουσικούς και ερμηνευτές στον κόσμο σε πολλά μουσικά είδη. Λοιπόν όπως ξέρετε, η συγκεκριμένη χώρα προτιμά να απέχει από αυτό το ετήσιο πανηγύρι και πολύ καλά πράττει...Επειδή όμως θεωρώ πως και εμείς έχουμε τεράστια μουσική παράδοση, καλό θα ήταν αν όχι να απέχουμε, τουλάχιστον να στέλνουμε μια ποιοτική συμμετοχή με ελληνικό χρώμα και υψηλό επίπεδο, ανεξάρτητα από την τελική κατάταξη...Διότι ο Σάκης μπορεί να έχει ένα κοινό που τον αγαπά στη χώρα μας, αλλά είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι αυτό το είδος της εύπεπτης μουσικής δεν μπορεί να εκπροσωπεί μια χώρα με την παράδοση μας...Και όσες τούμπες και άλματα να κάνει κάποιος και όσο και να σκίσει το πουκάμισό του, το υποτιθέμενο τραγούδι παραμένει απαράδεκτο, χωρίς μελωδία, με παντελή απουσία ελληνικού στοιχείου και με στίχους που ακόμη και ένα παιδάκι δευτέρας δημοτικού θα έγραφε καλύτερους και σημαντικότερους...
Αυτό ήταν λοιπόν...Πέρασε και η Eurovision και πλέον μένει να δούμε με τι θέμα θα ασχολείται η κοινή γνώμη από εδώ και πέρα...Κάτι θα βρουν, δεν αγχώνομαι...Ας είναι καλά οι τηλεθεατές, για τους οποίους τα κακόμοιρα τα μέσα προσπαθούν πάντα για το καλύτερο...Το γνωρίζουν το παιχνίδι καλύτερα από τον καθένα μας...
Κατά την προσωπική μου άποψη και χωρίς να διεκδικώ κανενός είδους αλάθητο, θεωρώ πως κάθε Έλληνας έστω και υποσυνείδητα αισθάνεται πως σε πανευρωπαϊκό επίπεδο είναι πρωτοπόρος παντού και απορεί γιατί κανείς δεν του το αναγνωρίζει. Για να θέσω το ζήτημα κάπως καλύτερα, ο Έλληνας αισθάνεται εγκλωβισμένος στη σύγχρονη κοινωνία, η οποία δεν τον αφήνει να αναδείξει τις αρετές και τα πλεονεκτήματά του...Θεωρώντας την Ελλάδα ως γενέτειρα του πολιτισμού, της δημοκρατίας, της ιατρικής, των τεχνών και των επιστημών ο σύγχρονος Έλληνας πασχίζει να αποδείξει πρώτα στον ίδιο του τον εαυτό, πως και τη σημερινή εποχή το ελληνικό στοιχείο συνεχίζει να λάμπει και να οδηγεί...Δυστυχώς όμως σήμερα το μόνο που μας έχει μείνει για να υπερηφανευόμαστε είναι η Eurovision, ο αθλητισμός και κάποιοι άλλοι παρόμοιοι ήσσονος σημασίας θεσμοί. Διότι στα σοβαρά ζωτικής σημασίας θέματα, αυτοί που εκπροσωπούν τη χώρα μας είναι επιεικώς για τα μπάζα...Επομένως είναι λογικό και θεμιτό να πιστεύουμε πως ο Σάκης και ο κάθε Σάκης είναι ο αντιπρόσωπος της χώρας στο εξωτερικό και να πανηγυρίζουμε τρελά σε κάθε επιτυχία, ή να τα βάφουμε μαύρα στην αντίθετη περίπτωση λες και ρεζιλεύτηκε το όνομα της χώρας...Το όνομα της χώρας ρεζιλεύεται κατά τη δική μου κρίση, όταν σε θεωρούν άπαντες πρωταθλητή της διαφθοράς και όχι όταν αποτυγχάνεις στη Eurovision, ή χάνεις από την Τουρκία στο ποδόσφαιρο...
Το ενδιαφέρον του Έλληνα για όλα αυτά οδηγεί τα κανάλια να προβαίνουν σε απίστευτες υπερβολές και να φτάνουν στο σημείο κάθε ένα από αυτά να στέλνει απεσταλμένους στη χώρα τέλεσης του διαγωνισμού. Την ίδια στιγμή, όλα τα μέσα την εβδομάδα που τελείωσε αφιέρωσαν πάρα πολύ χρόνο για να καλύψουν και να μας ενημερώσουν για την κάθε απίστευτη και ασήμαντη λεπτομέρεια σε σχέση με αυτό...Μας παρουσιάζουν έναν ιλουστρασιόν κόσμο, ο οποίος υπάρχει μόνο στα παραμύθια και στην σκέψη κάποιων ανθρώπων...Όχι τίποτα άλλο, αλλά έφυγαν και τα φώτα της δημοσιότητας από τα πολιτικά σκάνδαλα έστω και για λίγο...Βέβαια, οι πολιτικοί μας φαντάζομαι θα επιθυμούσαν μια περήφανη νίκη για τα ελληνικά χρώματα, προκειμένου ο λαός να βγει στους δρόμους, να πανηγυρίσει και να ξεχάσει τα σημαντικά...Γιατί νομίζετε πως η κρατική τηλεόραση σκορπά τόσα πολλά χρήματα για έναν διαγωνισμό που στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως πανηγύρι; Εδώ ολόκληρος Βλαδίμηρος κάθε τρεις και λίγο επέβλεπε προσωπικά τις πρόβες για να είναι ο διαγωνισμός απόλυτα άρτιος και τέλειος, δίχως κανένα ψεγάδι. Ήταν και για αυτόν μια μεγάλη ευκαιρία να επιδείξει το πολιτιστικό και ανθρώπινο προφίλ του στον έξω κόσμο...Μην λέμε λοιπόν μόνο για τους δικούς μας, τη στιγμή που όλοι έχουν την ίδια νοοτροπία και χρησιμοποιούν μέσα που αποχαυνώνουν το λαό...
Και λίγες σκέψεις και συμπεράσματα για το διαγωνιστικό μέρος, το οποίο παρακολούθησα ως ένα βαθμό χτες το βράδυ και εγώ...Ξεκαθαρίζω πως με τη μουσική σαν τέχνη δεν έχω μεγάλη σχέση τεχνικά, απλά θεωρώ πως ξέρω να επιλέγω τις περισσότερες φορές ποιοτική μουσική. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει από το να πιστεύω πως η πλειονότητα των κομματιών ήταν απλά...μία από τα ίδια...δύο τρεις συγχορδίες, μια τυπική μελωδία, ένα χορευτικό,έξω οι κοιλιακοί ή τα γυναικεία πόδια και έχουμε τη συνταγή...η αυτοκρατορία του κιτς και του βλαχομπαρόκ σε όλο της το μεγαλείο, απενοχοποιημένη και έτοιμη για νέα βήματα στο μέλλον. Κάποια τραγουδάκια ξέφυγαν από αυτή τη μέθοδο και τραγουδήθηκαν από ωραίες φωνές, σε τοπικές γλώσσες και με βάση την παράδοση κάθε χώρας και για αυτό ακριβώς ξεχώρισαν σαν παρουσίες και θεωρήθηκαν αξιοπρεπείς...
Για μένα προσωπικά κάθε χρόνο, οδηγός είναι το παράδειγμα της Ιταλίας...Μια χώρα με τεράστια μουσική παράδοση, που έχει βγάλει μερικούς από τους μεγαλύτερους μουσικούς και ερμηνευτές στον κόσμο σε πολλά μουσικά είδη. Λοιπόν όπως ξέρετε, η συγκεκριμένη χώρα προτιμά να απέχει από αυτό το ετήσιο πανηγύρι και πολύ καλά πράττει...Επειδή όμως θεωρώ πως και εμείς έχουμε τεράστια μουσική παράδοση, καλό θα ήταν αν όχι να απέχουμε, τουλάχιστον να στέλνουμε μια ποιοτική συμμετοχή με ελληνικό χρώμα και υψηλό επίπεδο, ανεξάρτητα από την τελική κατάταξη...Διότι ο Σάκης μπορεί να έχει ένα κοινό που τον αγαπά στη χώρα μας, αλλά είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι αυτό το είδος της εύπεπτης μουσικής δεν μπορεί να εκπροσωπεί μια χώρα με την παράδοση μας...Και όσες τούμπες και άλματα να κάνει κάποιος και όσο και να σκίσει το πουκάμισό του, το υποτιθέμενο τραγούδι παραμένει απαράδεκτο, χωρίς μελωδία, με παντελή απουσία ελληνικού στοιχείου και με στίχους που ακόμη και ένα παιδάκι δευτέρας δημοτικού θα έγραφε καλύτερους και σημαντικότερους...
Αυτό ήταν λοιπόν...Πέρασε και η Eurovision και πλέον μένει να δούμε με τι θέμα θα ασχολείται η κοινή γνώμη από εδώ και πέρα...Κάτι θα βρουν, δεν αγχώνομαι...Ας είναι καλά οι τηλεθεατές, για τους οποίους τα κακόμοιρα τα μέσα προσπαθούν πάντα για το καλύτερο...Το γνωρίζουν το παιχνίδι καλύτερα από τον καθένα μας...
υγ1 Ο εκπρόσωπος της Νορβηγίας ήταν απλά καλύτερος, ποιοτικότερος και κανονικός, όσο κι αν δεν αρέσει σε κάποια κρατικοδίαιτα στελέχη και λοιπούς....
υγ2 Το γεγονός πως ο νικητής είναι συντοπίτης και συμπατριώτης του τρισμέγιστου Μαξίμ Τσιγκάλκο τα λέει όλα...Άξιος νικητής...
υγ3 Διάβασα απόψε στο internet μια δήλωση του νικητή ύστερα από το διαγωνισμό...Αν την είχε κάνει πριν από αυτόν, τότε πιθανόν να μην έπαιρνε την πρώτη θέση...Ο άνθρωπος όμως είπε πολύ μεγάλες αλήθειες, αξίζει τον κόπο να την αναζητήσετε και να την διαβάσετε...
υγ4 Η ψηφοφορία και οι συνεργασίες στο συγκεκριμένο θεσμό είναι τόσο ...καθαρές και αδιάβλητες, που μπροστά τους οι ψηφοφορίες της ελληνικής βουλής μοιάζουν απαυγάσματα δημοκρατίας...
υγ5 Αισθάνομαι...θετική ενέργεια...παγωτό...μπέμπα...
υγ6 Αρκετά ασχοληθήκαμε με αυτό το πανηγυράκι...δώσαμε περισσότερη σημασία από αυτή που αρμόζει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου