Η περίπτωση των Δημητρού - παπαΛουκά...

Την άποψη μου για τις Ελληνικές εθνικές ομάδες όλων των αθλημάτων, φαντάζομαι πως την έχετε καταλάβει...Όλες τις παρακολουθώ, όλες τις υποστηρίζω όταν αγωνίζονται, αλλά ως εκεί...Δεν αισθάνομαι πως με αντιπροσωπεύουν ως Έλληνα, σε κάτι περισσότερο από ένα απλό άθλημα..Επίσης μου ακούγονται υποκριτικά τα λόγια που εκστομίζουν πολλές φορές τα μέλη των εθνικών ομάδων, από τη στιγμή που λαμβάνουν μέρος σε διεθνείς διοργανώσεις για τα συμβόλαια τους, τις υποχρεώσεις τους με τους χορηγούς, τα μάτια των scouters και όχι φυσικά για να τιμήσουν το εθνόσημο...Κάποιοι ενδεχομένως να έχουν στο νου τους και αυτό, αλλά σε πάρα πολύ χαμηλή προτεραιότητα..Ιδιαίτερη θέση πάντως στην καρδιά κάθε Έλληνα φιλάθλου έχει οπωσδήποτε η Εθνική ομάδα μπάσκετ, πιο γνωστή και ως "επίσημη αγαπημένη"...Μια ομάδα που είναι πάντα συνεπής στο ραντεβού της με τις μεγάλες εμφανίσεις, σε ένα άθλημα που είναι ίσως το μοναδικό στο οποίο είμαστε σταθερά καλοί και έχουμε δημιουργήσει μια υποτυπώδη σχολή...Πολλές εμφανίσεις της Εθνικής μπάσκετ θα είναι σημείο αναφοράς για πάρα πολλά χρόνια, όπως π. χ. η επική ανατροπή με τη Σλοβενία το 2007, καθώς και η νίκη επί των Η.Π.Α...

Τον προσεχή Σεπτέμβριο, στην Πολωνία διεξάγεται το Ευρωμπάσκετ, στο οποίο η Εθνική ομάδα θα λάβει μέρος με καινούριο προπονητή, αλλά με σοβαρές απουσίες...Αφήνω στην άκρη τις απουσίες Τσαρτσαρή και Βασιλόπουλου και επικεντρώνομαι σε αυτές των Παπαλουκά και Διαμαντίδη...Για τις δύο συγκεκριμένες απουσίες, έχουν χυθεί τόνοι μελάνι στην προσπάθεια να εξηγηθούν...Ο μεν Παπαλουκάς επικαλέστηκε λόγους ξεκούρασης, ενώ ο Διαμαντίδης λόγους τραυματισμού..Προτού κάνω τις διαπιστώσεις μου για τις συγκεκριμένες απουσίες και τις πραγματικές τους αιτίες, κρίνω σκόπιμο να αναφέρω δύο πράγματα...Είναι φανερό πως ο προσανατολισμός της ομοσπονδίας του μπάσκετ είναι οι διακρίσεις σε όλα τα επίπεδα με οποιοδήποτε κόστος...Αρκεί να δει κανείς πως κάθε χρόνο διεξάγονται διοργανώσεις νέων, εφήβων και ανδρών στον ελληνικό χώρο...Για αυτό και τα σχόλια του προέδρου ήταν καυστικά για τις δύο αυτές απουσίες...Εκτός εαυτού, το όλο οικοδόμημα του ελληνικού μπάσκετ το στηρίζουν με νύχια και με δόντια όλοι οι μπασκετικοί δημοσιογράφοι..Κάποτε τους αποκαλούσαν μασόνους για την αφοσίωση τους και την απουσία κριτικής...Αν εξαιρέσουμε τον οπαδικό τύπο, όλοι οι υπόλοιποι μπασκετικοί κάνουν κριτική για το φανατισμό που επικρατεί στο μπάσκετ, στους συλλόγους ενίοτε, αλλά ποτέ στην ομοσπονδία την οποία στηρίζουν άκριτα και με κλειστά μάτια...Αυτό αφορά κυρίως κάποια μεγάλα και ηχηρά ονόματα του μπασκετικού χώρου...Αυτά τα δύο στοιχεία πρέπει οπωσδήποτε να τα έχουμε στη μνήμη μας...

Προσωπικά μπορώ να δικαιολογήσω Παπαλουκά και Διαμαντίδη...Από τη στιγμή που αντιλαμβάνομαι την εθνική μπάσκετ σαν μια απλή ομάδα, θεωρώ πως είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους να καθορίζουν τις προτεραιότητες τους και να επιλέγουν πότε θα κατεβούν σε αγώνες και πότε όχι...Άλλωστε έχουν αμφότεροι μαζέψει τόσα χρήματα, που είναι ικανά να θρέψουν πλουσιοπάροχα ακόμη και τα εγγόνια τους, και πλέον κρίνουν πως η εθνική δεν μπορεί να τους προσφέρει τίποτα περισσότερο...Προτού βιαστείτε να με χαρακτηρίσετε είρωνα, ας αναλογιστούμε όλοι μαζί τι έχει προσφέρει η ίδια η Εθνική ως οντότητα σε όλους αυτούς τους παίχτες...Θεωρώ πως η αξία τους έχει κατά κύριο λόγο διαμορφωθεί μέσω της Εθνικής ομάδας μπάσκετ...Οι Διαμαντίδης και Παπαλουκάς άρχισαν να συγκαταλέγονται στους top class Ευρωπαίους παίχτες, μετά από τις μεγάλες τους εμφανίσεις με τη γαλανόλευκη και όχι μέσω συλλόγων...Ο Σπανούλης κέρδισε επάξια το διαβατήριο για το Ν.Β.Α. μετά από τις εκκωφαντικές του εμφανίσεις στο παγκόσμιο του 2006...Ο Ζήσης αν δεν υπήρχαν οι αναμνήσεις των εθνικών του εμφανίσεων, πιθανώς να αγωνιζόταν σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο αν συνυπολογιστούν οι μετριότατες εμφανίσεις του τα τελευταία χρόνια στους συλλόγους που ήταν...Ο Σχορτσανίτης, προκαλεί ακόμη κάποιο ενδιαφέρον, καθώς όλοι θυμούνται το παγκόσμιο του 2006...Οι περισσότεροι παίχτες εν γένει οφείλουν μεγάλο μέρος από το παντεσπάνι που κερδίζουν τώρα στην Εθνική ομάδα...Ελάχιστοι είναι αυτοί που έκαναν καλό όνομα μόνο μέσω συλλόγων...

Δεν κακίζω Παπαλουκά και Διαμαντίδη για την απόφαση τους...είναι δικαίωμα τους...Αλλά θέλω να είναι ειλικρινείς και να μην το παίζουν εθνικά σύμβολα...Διότι να θεωρείσαι εθνικό κεφάλαιο και ταυτόχρονα να υποδαυλίζεις το φανατισμό είναι οξύμωρο...Αυτός πιστεύω πως είναι ο κύριος λόγος άρνησης τους...Τους έφαγε και αυτούς ο οπαδικός φανατισμός, ο οποίος τα τελευταία χρόνια και ιδίως μετά την περίπτωση του Γιαννάκη, έχει φουντώσει σε τόσο μεγάλο βαθμό, που τσαλακώνει φιλίες και αξιοπρέπειες...Σου λέει π. χ. ο Διαμαντίδης ή ο Παπαλουκάς "που να τρέχω με την εθνική, ας καθίσω να ξεκουραστώ και να κάνω κανονική προετοιμασία με την ομάδα μου, διότι το χειμώνα θα σέρνομαι και οι κάφροι θα με ξεσκίσουν...Αφήστε που πρέπει να δικαιολογήσω και το τεράστιο συμβόλαιό μου στα αφεντικά μου, που ζητούν τίτλους και νίκες και μόνο"...Μου έκανε φέτος εντύπωση, πως π. χ. ο μέχρι πρότινος σεμνός Διαμαντίδης ήταν θηρίο ανήμερο και διαμαρτυρόταν σαν μικρό παιδί σε κάθε ντέρμπι αιωνίων...Το ίδιο και ο Παπαλουκάς...Συμπέρασμα...Το ερυθρο-πράσινο δίπολο στο μπάσκετ έχει κάνει ακόμα και παίχτες που θεωρούνταν εθνικά κεφάλαια να συμπεριφέρονται σαν κάφροι..

Την αλήθεια της προηγούμενης διαπίστωσης μου, μπορείτε να τη διαπιστώσετε ακόμη και οι πιο δύσπιστοι, αν αναλογιστείτε τα ακόλουθα...Κατά τη διάρκεια του τρίτου τελικού των πλέι οφ ο Παπαλουκάς υπέστη σοβαρό διάστρεμμα και αποχώρησε από το ματς άμεσα...Πίεσε τον εαυτό του τόσο πολύ, που σε δύο μέρες στον επόμενο τελικό έδωσε το παρόν και αγωνίστηκε για αρκετό χρόνο...Πριν τον τελικό του κυπέλλου, ο Διαμαντίδης είχε υποστεί παρόμοιο τραυματισμό και θεωρούνταν εξαιρετικά αμφίβολος για να αγωνιστεί...Τελικά όχι μόνο έπαιξε σχεδόν όλο το ματς, αλλά έκρινε και τον τελικό...Επομένως κύριοι μην μας λέτε ψεύτικες δικαιολογίες..Άλλωστε τα πλέι οφ ολοκληρώθηκαν αρχές Ιουνίου και είχατε σχεδόν 2 μήνες χαλάρωσης και ξεκούρασης...Το ίδιο και ο Διαμαντίδης που τώρα θυμήθηκε να κάνει επέμβαση...Φυσικά κανείς δεν μπορεί να του επιβάλλει τι θα κάνει με την υγεία του, αλλά οι συγκρίσεις με τον τελικό του κυπέλλου είναι καταλυτικές και δείχνουν τη διαφορά θέλησης...

Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα σε τέτοιου είδους αρνήσεις πρωτοκλασάτων παιχτών όχι μόνο στο μπάσκετ, αλλά σε όλα τα αθλήματα...Οι αυτόκλητοι υπερασπιστές δημοσιογράφοι έσπευσαν να μας αναφέρουν το παράδειγμα της Λιθουανίας και της Σερβίας που κατεβαίνουν χωρίς τα μεγάλα τους αστέρια στο προσεχές Ευρωμπάσκετ και όχι μόνο..(Σισκάουσκας, Γιασικεβίτσιους...Στογιάκοβιτς,Ρακόσεβιτς, Μίλισιτς...κλπ)...Για κάθε τέτοιο παράδειγμα που μας αναφέρουν όμως υπάρχει π.χ. η περίπτωση του Ντιρκ Νοβίτσκι (Γερμανοπολωνός για όσους δεν ξέρουν) που κάθε χρόνο παίζει περίπου 100 ματς στο Ν.Β.Α. και παρόλα αυτά κατεβαίνει να ενισχύσει την εθνική Γερμανίας ενώ δεν υπάρχει καμία πιθανότητα διάκρισης...Ή του εξαίσιου Πάου Γκασόλ που παρότι έπαιξε πάνω από 100 ματς φέτος και παρότι πρωταθλητής του Ν.Β.Α. ,κατεβαίνει για να παίξει με την εθνική ομάδα, συνεπικουρούμενος από όλους τους συμπαίχτες του πλην του Καλντερόν...Ή του ξεχωριστού Τόνι Πάρκερ, που όχι μόνο θα κατέβει με τους τρικολόρ, αλλά θα μπει και στη διαδικασία των προκριματικών..Και φανταστείτε πως μιλάμε για τρεις top class παίχτες, παγκοσμίου επιπέδου...Επειδή λοιπόν υπάρχουν παραδείγματα εκατέρωθεν, ας μην υποτιμούν τη νοημοσύνη μας...

Παρόλα αυτά μπορώ να καταλάβω Παπαλουκά και Διαμαντίδη για τη φετινή άρνηση τους...Τους κατανοώ πλήρως...Απλά θέλω να καταλάβουν και οι κοντόφθαλμοι εθνικοί υποστηρικτές και υπερασπιστές των εθνικών χρωμάτων δημοσιογράφοι και απλοί φίλαθλοι (δεν αναφέρομαι στους εξαιρετικούς πελαργούς...),πως εν προκειμένω οι μπασκετμπολίστες δεν είναι εθνικά σύμβολα και κεφάλαια, είναι απλά επαγγελματίες με παχυλά συμβόλαια και χορηγούς, τα οποία τοποθετούν σε πρώτη προτεραιότητα και έχουν την εθνική σε δεύτερη τουλάχιστον προτεραιότητα...Για να ξέρουμε τι συζητάμε δηλαδή...

Έχει σίγουρα και τα καλά της η όλη υπόθεση...Είναι ίσως μια ευκαιρία για να δούμε αν μπορούν να ανοίξουν τα φτερά τους και να είναι ανταγωνιστικοί παίχτες που κινδυνεύουν να θεωρηθούν ως αιώνια ταλέντα...Και αναφέρομαι κατά κύριο λόγο στους Παπαμακάριο, Τσαλδάρη και Καλαμπόκη...Είναι επίσης μια ευκαιρία να δούμε τον εξαιρετικό Βασίλη Σπανούλη σε ρόλο οργανωτή και να δούμε αν μπορεί να κολυμπήσει στα βαθιά, το γεμάτο ταλέντο παλικαράκι που ακούει στο όνομα Νικ Καλάθης....Κυρίως όμως είναι η πρώτη εμφάνιση στο παλκοσένικο της Εθνικής του εξαιρετικά χαρισματικού και του μοναδικού Έλληνα μπασκετμπολίστα που μπορεί να γίνει πραγματικός σούπερ σταρ του Ν.Β.Α. και σημείο αναφοράς για την Ελλάδα (ισάξιο των Κιριλένκο, Γκασόλ, Νοβίτσκι, Πάρκερ,Στογιάκοβιτς,Τούρκογλου κλπ)...Φυσικά αναφέρομαι στον εξαιρετικά ταλαντούχο Κώστα Κουφό, ο οποίος δείχνει να έχει τα εχέγγυα για μια λαμπρή καριέρα...Τέλος, στο προσεχές Ευρωμπάσκετ, η Εθνική έχοντας στον πάγκο της έναν θιασώτη του γρήγορου μπάσκετ (Καζλάουσκας) θα πρέπει να αποδείξει σε όλους εμάς, αν μπορεί να προσφέρει θέαμα και γρήγορο μπάσκετ, πέρα από την ουσία και την άμυνα...

Δύο τελευταίες υποσημειώσεις για την περίπτωση Παπαλουκά - Διαμαντίδη...Με ενοχλεί η συμμετοχή τους σε διαφημίσεις και σε διάφορα άλλα τέτοιου είδους events...Ξέρω ότι τα συμβόλαια των χορηγών πρέπει να τηρούνται στο ακέραιο και μέχρι κεραίας...Αλλά το momentum δεν είναι καλό για αυτούς...Διότι βλέποντας τους ασυναίσθητα κάνουμε τη σκέψη "για να κάνεις διαφήμιση δεν ήσουν κουρασμένος / τραυματίας...Για την Εθνική όμως...."

Και το τελευταίο έχει να κάνει με τη βεβαιότητα ορισμένων μπασκετικών δημοσιογράφων, ότι του χρόνου στο παγκόσμιο της Τουρκίας, τα δύο αστέρια μας θα δηλώσουν ξανά παρών για μια τελευταία παράσταση...Επειδή η Εθνική είναι πάνω από μετάλλια και διακρίσεις, εγώ θέλω και του χρόνου αν πάμε εκεί, (είτε μέσω πρόκρισης στην Πολωνία, είτε μέσω wild card) να πάμε με τους φετινούς...Δεν το κατάλαβα δηλαδή...Του χρόνου θα είναι ξεκούραστοι που τα φώτα της δημοσιότητας θα είναι στραμμένα όλα εκεί;...Ευχαριστώ δε θα πάρω...προτιμώ Γιάννη Καλαμπόκη και Παπαμακάριο...

υγ1 Καταλαβαίνω πως για τους αθλητές ισχύει το "γέλα παλιάτσο", όπου όλοι περιμένουν από αυτούς να είναι πάντα παρόντες...Πάντως περίμενα μια πιο ειλικρινή αντιμετώπιση από την πλευρά τους...

υγ2 Το πόσο μεγάλη είναι η οπαδική προπαγάνδα ακόμη και σε σχέση με το θέμα αυτό, φαίνεται από τη διαφορετική αντιμετώπιση που είχαν οι δύο παίχτες από τον τύπο...Εγώ τα λέω και για τους 2, αλλά ο τύπος (αναφέρομαι στον αντικειμενικό...) τα έχωσε στον Παπαλουκά, ενώ ελάχιστα ακούστηκαν για το Διαμαντίδη...Για να ξέρετε δηλαδή πως παίζεται το παιχνίδι φίλοι μου...

υγ3 Άνθρωποι μπασκετικοί με άποψη για όλους και για όλα και σκληρή κριτική για το καθετί, είναι να απορεί κανείς πως περνούν το συγκεκριμένο θέμα τόσο απαλά...

υγ4 Δεν αναφέρομαι σε Τσαρτσαρή και Βασιλόπουλο...ο μεν Κώστας το είχε δηλώσει πολύ καιρό πριν, ενώ ο Παναγιώτης έχει να παίξει σχεδόν 6 μήνες και δε ζορίστηκε να αγωνιστεί ούτε στα πλέι οφ, ούτε ακόμα και στον ημιτελικό του Βερολίνου...

υγ5 Πάντως μια δωδεκάδα με Σπανούλη, Ζήση, Παπαμακάριο,Καλάθη, Περπέρογλου, Πρίντεζη, Καλαμπόκη, Μπουρούση, Κουφό, Σοφοκλή,Φώτση και Μαυροκεφαλίδη ή Τσαλδάρη ή Καϊμακόγλου τη βρίσκω εξαιρετική...Και για φέτος και για του χρόνου..."Λές;" που λέει και η διαφήμιση;

υγ6 Πάντως, παρόλα αυτά τους καταλαβαίνω...