Τα λόγια...τα μεγάλα...που χω πει...

Δεν ξέρω τι με έχει πιάσει ξαφνικά απόψε, αλλά αισθάνομαι την ανάγκη να καταθέσω μερικές σκέψεις για ένα χαρακτηριστικό που λίγο πολύ αποτελεί κοινό γνώρισμα του σύγχρονου Έλληνα...Αναφέρομαι φυσικά στην τάση που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος να σπαταλά πολλά λόγια άσκοπα και ανούσια, μιλώντας για σκοπούς, μεγάλα σχέδια και μεγαλεπήβολα επιτεύγματα, τα οποία όμως είναι σχεδόν βέβαιο πως δεν θα γίνουν πραγματικότητα...Όπως καταλαβαίνετε, περισσότερο από όλα έχω διάθεση για αυτοκριτική και προβληματισμό, παρά για οτιδήποτε άλλο...Και επειδή ανακάλυψα πως με πειράζουν τα λόγια, τα παχιά και τα μεγάλα, τα οποία όλοι μας ξοδεύουμε χωρίς σκέψη και χωρίς φειδώ, για αυτό, τώρα θα προσπαθήσω να πραγματευτώ με τους λόγους οι οποίοι μας ωθούν να μην είμαστε συνεπείς με τα λεγόμενα μας, με τις συνήθειες που αλλάζουν συνεχώς και αδιαλείπτως και με πράγματα, τα οποία ορκιζόμαστε πως δεν θα κάνουμε ποτέ... Παραλήρημα κανονικό δηλαδή για μια ακόμη φορά...

Είμαι από τη φύση μου ένας άνθρωπος, που του αρέσει να κάνει σχέδια για το μέλλον, άσχετα αν τις περισσότερες φορές δεν τα εξωτερικεύω και άσχετα αν μέσα μου ξέρω πως στην πραγματικότητα ελάχιστα από αυτά θα γίνουν πράξη...Θα αναρωτηθείτε φυσικά, πως το γνωρίζω αυτό από τη στιγμή που το μέλλον ουδείς δεν δύναται να το προδικάσει...Μα είναι πολύ απλό, από τη στιγμή που πολλά από αυτά τα λόγια και τα σχέδια λέγονται απλά για εντυπωσιασμό..Υπάρχουν κάποιες φορές, που κάθομαι με μια παρέα και θέλοντας να εντυπωσιάσω ως ένα βαθμό τους μιλώ για τέτοιου είδους σχέδια και στόχους...Και όλα αυτά, παρότι η ζωή έως τώρα μου έχει αποδείξει με αρκετά σκληρό τρόπο, πως όταν ένας άνθρωπος κάνει μεγαλεπήβολα και μακροπρόθεσμα σχέδια, υπάρχει πάντα κάποιος εκεί στον ουρανό που ξεκαρδίζεται και διασκεδάζει...Παρόλα αυτά, στις περιπτώσεις αυτές, πολλές φορές οι άλλοι μένουν με το στόμα ανοιχτό , ενώ άλλες παίρνουν ένα βλέμμα απορίας, που εγώ συνήθως το μεταφράζω σαν κατανόηση παρέα με περιφρόνηση...Το άσχημο είναι ότι παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα, τα λόγια μένουν και αυτά όπως και τα γραπτά...Πολλές φορές, μια κουβέντα ή μια φράση, μπορεί να μείνει στη μνήμη όσων την ακούν για πάρα πολλά χρόνια και αυτό θαρρώ πως λίγο ως πολύ συμβαίνει με όλους... Πέρα από αυτό και για να μην είμαι άδικος με τον εαυτό μου, το να θέτει κάποιος στόχους και να λέει μεγάλα λόγια, οι οποίοι σχεδόν ποτέ δεν επιτυγχάνονται είναι και θέμα συγκυριών...Αν έχουμε όμως προηγουμένως αποφύγει τα μεγάλα λόγια. τότε το σώζουμε ως ένα βαθμό...Ειδάλλως στα μάτια των αντικειμενικών παρατηρητών φαντάζουμε σαν ασόβαροι άνθρωποι, τα λόγια των οποίων τις περισσότερες φορές δεν έχουν καμία λογική βάση...
When it comes to me, που λένε και οι πραγματικοί αγγλομαθείς, έχω ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σαν άνθρωπος...Και αυτό δεν είναι άλλο από τα συνεχώς εναλλασσόμενα γούστα και ως ένα βαθμό κυκλοθυμική συμπεριφορά...Για να το απλοποιήσω έτι περισσότερο, ελάχιστα είναι τα πράγματα τα οποία μου αρέσουν σταθερά εδώ και πολλά χρόνια...Όντως ένας άνθρωπος που η διάθεση του εναλλάσσεται κάθε τρεις και λίγο και είναι πιο αλλοπρόσαλλη ακόμα και απ' το χαρακτήρα του Ζοσέ Μουρίνιο, είναι λογικό να έχω πολλές διαταραχές στα γούστα και τις συνήθειες...Για να είμαι ειλικρινής,στην αρχή μόλις ανακαλύπτω μια καινούρια συνήθεια ή ένα καινούριο αντικείμενο και μια καινούρια γνωριμία, ενθουσιάζομαι σφόδρα και αισθάνομαι πως θα διαρκέσει για πάντα, διατρανώνοντας το μάλιστα σε όλους τους τόνους...Φυσικά αυτό το πάντα μπορεί να διαρκέσει από λίγες ώρες έως το πολύ λίγους μήνες...Όσο εύκολα ενθουσιάζομαι με κάτι, το ίδιο εύκολα απογοητεύομαι με το ίδιο και αυτή η ισορροπία του τρόμου, λαμβάνει χώρα σχεδόν καθημερινά στα μαρμαρένια αλώνια της ζωής. Είναι πάμπολλες οι φορές που μου συμβαίνει αυτό κατά τη διάρκεια της ημέρας, και για αυτόν ακριβώς το λόγο πιθανώς θα πρέπει κάποτε να κόψω τα μεγάλα λόγια για να μην εκτίθεμαι κιόλας...Πάντως, επειδή έχω καθίσει και το έχω φιλοσοφήσει το πράγμα αρκετές φορές, κατέληξα στο εξής αισιόδοξο συμπέρασμα...Ίσως αυτά τα λίγα πράγματα και πρόσωπα, και συνήθεις που έχουν απομείνει σταθερά κατά το ταξίδι της ζωής μου, είναι στην πραγματικότητα αυτά που αγαπώ και θέλω πραγματικά...Όλα τα άλλα έρχονται και παρέρχονται ίσως επειδή είναι πρόσκαιρες συνήθειες που ποτέ πραγματικά δεν αγάπησα αλλά κυρίως...δε με αγάπησαν...

Φυσικά τα λόγια τα μεγάλα και τα ψεύτικα δεν αφορούν μόνο μεγαλεπήβολα σχέδια που έμειναν επί χάρτου, ούτε τις μεταβολές στις επιθυμίες και στα θέλω μας...Αφορά κυρίως πράγματα, τα οποία πολλοί από εμάς ανερυθρίαστα δηλώνουμε πως δε θα επιχειρήσουμε ποτέ...Ομολογώ πως το συγκεκριμένο είναι ένα παραστράτημα, το οποίο το κάνω πάρα μα πάρα πολύ συχνά,...Όλη μου η ζωή είναι γεμάτη τέτοιου είδους συνήθειες, για τις οποίες έβαζα το χέρι μου στη φωτιά πως δεν θα τις κάνω ποτέ...Τσάμπα έκαιγα το χέρι μου, όπως μπορείτε να καταλάβετε...Όλες μα όλες οι συνήθειες που είχα κατά καιρούς στη ζωή μου, από την πιο ωφέλιμη ως την πιο βλαβερή, έχουν περάσει από το αρχικό στάδιο όπου εμφανιζόταν το προσωπικό μου πορτρέτο, που με εμφάνιζε να διαρρηγνύω τα ιμάτια μου πως δεν θα τις δοκιμάσω ποτέ... Λόγια που τα παίρνει πάντοτε ο αέρας, είτε άμεσα είτε μετά από κάμποσο χρονικό διάστημα...Τι να πρωτοθυμηθώ άραγε; Θυμάμαι τον εαυτό μου να δηλώνει με στόμφο και σχεδόν να ορκίζεται, πως πλέον θα κυνηγά και θα διεκδικεί τα θέλω του, πως θα αρχίσει να λέει πολλά όχι, πως θα πάψει να αδικεί εμένα υπέρ των άλλων, πως δεν θα χρησιμοποιήσει ποτέ κανενός είδους βύσμα στη ζωή του, πως δε θα δοκιμάσει ποτέ στη ζωή του αλκοόλ, πως δε θα ακολουθήσει ποτέ όσα επιτάσσουν τα πρότυπα της εποχής, πως δεν θα γίνει ποτέ στη ζωή του δήθεν, πως θα κάνει από δω και πέρα όσα πραγματικά επιθυμεί ο ίδιος, πως δε θα βάλει ποτέ στο στόμα του τσιγάρο ούτε για αστείο, πως δεν θα ακολουθήσει ποτέ αυτά που κοροϊδεύει, πως δεν θα ασχοληθεί ποτέ μα ποτέ με διαδικτυακές κουταμάρες τύπου facebook, πως δεν θα ξαναοδηγήσει νυσταγμένος και κουρασμένος, πως θα γίνει επιτέλους πιο κοινωνικός και συμβατικός, πως θα προσέχει τον εαυτό του και δεν θα ξεπερνά τα όρια αντοχής του, πως θα αποβάλει από τη ζωή του όσα τον ενοχλούν και τον χαλούν, πως θα βρει το θάρρος να διατυπώσει σκέψεις και απόψεις που δεν τόλμησε ποτέ...πως...πως...πως...χιλιάδες πως...και πάει λέγοντας...Λίγα από αυτά τήρησα τελικά...Σας τα λέω όλα αυτά, για να σας προϊδεάσω και να σας προετοιμάσω, ούτως ώστε την επόμενη φορά που θα με ακούσετε να λέω με στόμφο πως δεν θα κάνω κάτι ποτέ, να περιμένετε ακριβώς το αντίθετο...Το ποτέ μη λες ποτέ, παλαιότερα δεν πίστευα πως θα μπορούσε να αποδειχθεί τόσο σοφή παροιμία στη ζωή μας και μάλιστα όχι μία, αλλά πολύ περισσότερες φορές...

Εν κατακλείδι, πάμπολλες φορές στη ζωή μου έχω διαπιστώσει πως τα μεγάλα λόγια είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της μεγάλης πλειοψηφίας των συμπολιτών μας...Ειλικρινά δεν ξέρω, τι έχει στο μυαλό του ο καθένας όταν τα εκστομίζει, αλλά αυτό που γνωρίζω με απόλυτη βεβαιότητα είναι πως αν η κυβέρνηση αποφάσιζε να φορολογήσει τον Έλληνα για τα μεγάλα λόγια του, τότε το κρατικό έλλειμμα θα εξαφανιζόταν εν ριπή οφθαλμού..Πάντως, δεν είμαι σίγουρα εγώ αυτός που θα υποδείξω σε όλους τους άλλους το σωστό, αφήστε που με τα ηθικοπλαστικά κηρύγματα από παιδί δεν τα πήγαινα καλά στην πραγματικότητα. Εδώ καλά καλά, δεν μπορώ να κάνω καλά και να χειριστώ τον εαυτό μου, με τις παραξενιές του, τα καλά του και τα κακά του, θα τα καταφέρω σε άλλους; ...Αυτά δε γίνονται ποτέ...Και αυτό το ποτέ, πιστέψτε με, ισχύει σε απόλυτο βαθμό αυτή τη φορά και δεν αποτελεί μια ακόμα υπερβολή...

υγ1 Τα λόγια τα μεγάλα που χω πει...στέκονται εκεί και με χαζεύουν...και ύστερα μου δίνουν σαπούνι και σκοινί...και ύστερα σηκώνονται και φεύγουν...Τι φοβερό κομμάτι και αυτό, δε νομίζετε; ...Γεμάτο σκέψη, αυτοκριτική και καθαρή αλήθεια...
υγ2 Σήμερα 6 Σεπτέμβρη είναι τα γενέθλια μου...Σήμερα...Για αυτό μου αφιερώνω το ακόλουθο κομμάτι, το οποίο είναι ένα από αυτά που μου αρέσουν πολύ τελευταία, εκτελεσμένο από μια φωνή που τη συμπαθούσα πολύ από μικρός...Ένα τραγούδι που μιλά για τα ανεκπλήρωτα θέλω του καθενός μας, για τα όνειρα που δε θα γίνουν ποτέ πραγματικότητα, για όλους αυτούς που στη ζωή τους δεν κατόρθωσαν να σκίσουν τη θολή γραμμή των οριζόντων και που τα ταξίδια που είχαν ονειρευτεί τα είδαν μόνο σε χάρτες...Για όλους αυτούς, που οι νεανικές του λόξες δεν έχουν περάσει, όσο και αν άπαντες είναι πεπεισμένοι για το αντίθετο...Για όλους αυτούς και για μένα προσωπικά...