Το Χριστουγεννιάτικο σκηνικό στην Αθήνα...

Κατά καιρούς και ιδίως τώρα με ρωτούν να τους πω, για το γενικότερο κλίμα που επικρατεί στην Αθήνα, ιδίως τις ημέρες αυτές που υποτίθεται πως έχουμε εισέλθει σιγά σιγά στην περίοδο των εορτών. Ο φτωχός συγγενής είναι λοιπόν εδώ για να μεταφέρει σε όλους τους φίλους του που δεν έχουν την τύχη να το βιώνουν , το κλίμα της πρωτεύουσας αυτές τις ημέρες, βάζοντας πολλά πράγματα στη θέση τους...Όχι τίποτε άλλο, απλά για να γνωρίζουν όσοι έρχονται στην Αθήνα για λίγες ώρες και απολαμβάνουν τα χριστουγεννιάτικα events, πως αυτό που βιώνουν είναι απλά μια βιτρίνα, η οποία μασκαρεύει για λίγο το ομολογουμένως άσχημο πρόσωπο της πόλης αυτής...

Η Αστυνομία και το αίσθημα της (ανα)ασφάλειας...

Πρώτα πρώτα αισθάνομαι την ανάγκη να αναφέρω, πως καθ όλη τη διάρκεια της διαμονής μου στην πόλη αυτή, ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε τόση πολύ ανασφάλεια στην ατμόσφαιρα και συγχρόνως, ποτέ άλλοτε δεν υπήρχαν τόσοι αστυνομικοί στους δρόμους. Ξέρω πως αυτό για όποιον δεν το βιώνει καθημερινά, ακούγεται κάπως οξύμωρο, αλλά είναι η αλήθεια...Όπου και να γυρίσεις το κεφάλι σου τον τελευταίο καιρό ειδικά με τις πορείες, αντικρίζεις αστυνομικούς της ομάδας ζήτα, δέλτα έψιλον ή ωμέγα, να τριγυρίζουν με αυτό το βλέμμα των χιλίων καρδιναλίων που μοιάζει να αποτελεί το σήμα κατατεθέν τους...Αφήστε την περίπτωση της τρομοκρατίας..Εκεί να δείτε τη πραγματική παρέλαση μπορεί να παρακολουθήσει κανείς, για μια αστυνομία που δυστυχώς μοιάζει να κινείται στη σφαίρα των επικοινωνιακών χειρισμών της ηγεσίας της. Εκεί που ακόμα και οι κινήσεις της μοιάζουν να είναι αρκούντως εντυπωσιακές και προγραμματισμένες ούτως ώστε να ελκύουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης από τα μεγάλα θέματα... Και να οι γιάφκες, να οι συλλήψεις υπόπτων, να οι εξακριβώσεις στοιχείων που παρακολουθώ στο δρόμο τρεις και λίγο, να οι απομονώσεις ολόκληρων περιοχών εξαιτίας μιας ασήμαντης αφορμής...Τρανό παράδειγμα επ'αυτού είναι το χθεσινό, που για να αντιμετωπίσει πιθανά επεισόδια η ελληνική αστυνομία, επέλεξε πρωτοφανώς κατά την ταπεινή μου άποψη να αποκλείσει σχεδόν ολόκληρη την Αθήνα από την κυκλοφορία, μετατρέποντας την χθεσινή ημέρα στο απόλυτο χάος, λες και ζούμε σε άλλες εποχές...Για να μην παρεξηγηθώ, η Αθήνα έχει ανάγκη σοβαρής αστυνόμευσης διότι σοβαρότατες μορφές εγκληματικότητας όπως πχ το εμπόριο ναρκωτικών είναι μπροστά στα μάτια όλων μας καθημερινά, ιδίως σε όσους τριγυρίζουν το κέντρο...Δεν έχει ανάγκη όμως επίδειξης, επικοινωνιακών ενεργειών και παρελάσεων και ανθρώπων που μοναδική τους αρμοδιότητα είναι να κόβουν κλήσεις στα αυτοκίνητα και στις μηχανές...Όλα αυτά τα έχουμε βαρεθεί, αφήστε δε που δε χρησιμεύουν και σε τίποτα πλέον...

Αθήνα...τρελό σκουπιδαριό...

Ένα επίσης σοβαρό θέμα τον τελευταίο μήνα στην Αθήνα είναι η καθαριότητα...Έχουν περάσει πάνω από τρεις εβδομάδες, από την τελευταία απεργία των υπαλλήλων της καθαριότητας και οι τόνοι των σκουπιδιών στα πεζοδρόμια συνεχίζουν να αποτελούν καθημερινό μας σύντροφο...Διαβάζω λέει πως, αρκετών εργαζομένων οι συμβάσεις έληξαν και δεν ανανεώθηκαν και αυτό συντέλεσε στο να μην επαρκούν οι εργαζόμενοι πλέον για να συμμαζέψουν το χάλι αυτό...Μιλάμε για τόνους σκουπιδιών, με την κατάσταση να γίνεται πλέον ανυπόφορη...Σε συνδυασμό φυσικά με την αναλγησία όλων ημών των νεοελλήνων που παράγουμε απορρίμματα με ρυθμούς πολυβόλου, η κατάσταση γίνεται ολοένα και χειρότερη...Έχει απλά γίνει αποκομιδή σε κάποια κεντρικότερα σημεία, ενώ τα στενά έχουν απλά αφεθεί στο έλεος του θεού...Μιλάμε για σκουπίδια τριών εβδομάδων πεταμένα εδώ και εκεί, η μυρωδιά των οποίων γίνεται αισθητή μόλις κάνεις την εμφάνιση σου στη γωνία και κανείς δε νοιάζεται...Ξέρετε τι ωραία αντίθεση που είναι τα πολύχρωμα λαμπιόνια στα μπαλκόνια και τις πλατείες με τους τόνους των σκουπιδιών...Και απορώ πως ο απερχόμενος δήμαρχος, που το όποιο έργο του επεκτείνεται αποκλειστικά και μόνο σε ανούσιους καλλωπισμούς για το θεαθήναι, δε σκέφτηκε να στολίσει με λαμπιόνια και τα βουνά των σκουπιδιών, θα είχε το ενδιαφέρον της μια τέτοια εικαστική προσέγγιση...Σόρι για το άστοχο χιούμορ, όμως η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου και θαρρώ πως κάτι θα πρέπει επιτέλους να γίνει...Α και μην το ξεχάσω...Ας μη μιλάμε και πολύ δυνατά για να μην ξυπνήσουμε όλους αυτούς που ζητούσαν την ψήφο των πολιτών στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές για το δήμο και την περιφέρεια της Αθήνας και υπόσχονταν προσπάθεια για μια Αθήνα καθαρή και ανθρώπινη...Εκτός και αν κανείς πιστεύει πως από τις αρχές του νέου έτους τα πάντα θα αλλάξουν οπότε πάω πάσο και κάνω υπομονή και συνεχίζω να κλείνω τη μύτη μου και ησυχία για να μην σας ξυπνήσω από το λήθαργο...

Οι σίγουρες επενδύσεις στη σύγχρονη Αθήνα...

Θυμάμαι ήταν περίπου πέρυσι τέτοια εποχή, που όταν κάποιοι μιλούσαν για την οικονομική κρίση, κάποιοι άλλοι θυμόσοφα απαντούσαν πως τα επακόλουθα της κρίσης θα φανούν από το τέλος του 2010 και ύστερα...Και είχαν δίκιο...Μια απλή βόλτα στην Αθήνα και τις διάφορες γειτονιές της αρκεί για να το επιβεβαιώσει αυτό ο καθένας...Παντού μαγαζιά κλειστά, παντού λουκέτα, παντού καταστήματα να διαφημίζουν εκπτώσεις και προσφορές και παρόλα αυτά να βαράνε μύγες...Θλίψη πραγματική...Βασικά αυτό βέβαια μπορεί να το κατανοήσει κανείς κοιτώντας τον εαυτό του και την τάση που έχει να μην κάνει κανενός είδους άνοιγμα και καμία αγορά...Να σας πω την αλήθεια, παρατηρώ πως στη σύγχρονη Αθήνα τα μόνα μαγαζιά που είναι γεμάτα από κόσμο είναι δύο...Τα σουβλατζίδικα και τα προποτζίδικα..Τα μεν πρώτα είναι η εύκολη λύση για το καθημερινό φαγητό, από τη στιγμή που πχ με 3 Ευρώ μπορείς να τραφείς εύκολα και απλά, έστω και αν ο μαγαζάτορας έχει φροντίσει να ξεπαστρέψει όλες τις γάτες και τους σκύλους της συνοικίας...Τα πρακτορεία ΠΡΟΠΟ πάντως είναι όλα γεμάτα, από τα πιο σύγχρονα μέχρι μερικές τρύπες...Εκεί μέσα η Ελλάδα αναστενάζει και αναζητεί την επιτυχία...Εκεί μέσα ο κάθε Έλληνας ξοδεύει πραγματικά από το υστέρημα του για να ικανοποιήσει το πάθος του και να ψάξει την πιθανότητα του για ένα καλύτερο μέλλον...Το χω ξαναγράψει και εδώ παλαιότερα...Ο τζόγος και τα τυχερά παιχνίδια είναι περισσότερο ανεπτυγμένα σε χώρες και περιοχές που μαστίζονται από ανέχεια οικονομική και πνευματική, και σε χώρες υπανάπτυκτες και δυστυχώς η χώρα μας είναι ένα τυπικότατο παράδειγμα περί αυτού και όποιος διαφωνεί, συγχωρήστε με αλλά θαρρώ πως εθελοτυφλεί...

Ανθρώπινη αξιοπρέπεια...υπό το μηδέν...

Το πιο σημαντικότερο για μένα που ζω τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα είναι άλλο...Τα σκουπίδια μπορώ να τα ανεχτώ...Την αστυνομία που είναι εκεί που δεν τη θες και απουσιάζει από εκεί που τη χρειάζεσαι, επίσης...Την κατάντια του τζόγου παρομοίως...Εκείνο που δεν μπορώ είναι το γεγονός πως στην Αθήνα του 2010 υπάρχουν άνθρωποι που ζουν και κοιμούνται στα παγκάκια και τρώνε, ψάχνοντας στα σκουπίδια...Το φαινόμενο αυτό δεν με ενοχλεί φυσικά από άποψη αισθητική...Με ενοχλεί αυτή η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής και θαρρώ πως ο δήμος θα πρέπει επιτέλους να νοιαστεί για τους ανθρώπους αυτούς, δημιουργώντας υποδομές και προσφέροντας τους τα στοιχειώδη...Τις προάλλες στα ψιλά των ειδήσεων πέρασε η είδηση πως άστεγος που κοιμόταν μέσα σε κάδο σκουπιδιών, κονιορτοποιήθηκε όταν ο κάδος αδειάστηκε στο σκουπιδιάρα...Επίσης στα ψιλά των εφημερίδων περνούν συχνά οι ειδήσεις που αναφέρουν πως άστεγοι διαπληκτίζονται και αλληλομαχαιρώνονται αρκετές φορές για μια θέση σε ένα παγκάκι...Ειδήσεις που αν είσαι ακόμα άνθρωπος, κανονικά σε συγκλονίζουν..Το ίδιο παθαίνω καθημερινά όταν αντικρίζω ανθρώπους να κοιμούνται σε παγκάκια της γειτονιάς, στην οποία κατοικώ και δε συγκινείται κανείς...Το βράδυ των δημοτικών εκλογών, όταν παρακολουθούσα τους πανηγυρισμούς στην πλατεία Κλαυθμώνος των υποστηρικτών του νέου δημάρχου (ή εκλογή του οποίου όντως είναι ένα βήμα μπροστά για την πόλη), σκεφτόμουν αν κανείς από τα κομματικά στελέχη και τον απλό κόσμο που έσπευσαν για λεζάντα, έριξαν μια ματιά στο πίσω μέρος της πλατεία, εκεί όπου σε όλα τα παγκάκια κοιμούνται άστεγοι άνθρωποι...Φαντάζομαι πως όχι, εκτός και αν για ένα βράδυ τους είχαν διώξει για να μη χαλάνε την εικόνα της γιορτής και του πανηγυριού...Όλα αυτά στην Αθήνα του 2010, για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή...Μια πόλη που έχει χιλιάδες καφετέριες, χιλιάδες αργόμισθους και όχι επαρκείς ξενώνες αστέγων...

Αυτά είχα σε γενικές γραμμές να παραθέσω για την κατάσταση που παρατηρώ να επικρατεί στην πρωτεύουσα, αυτήν την περίοδο..Μια κατάσταση και μια σειρά από φαινόμενα που δεν μπορεί να τα συνηθίσει κανείς, όσα χρόνια και να περάσουν...Με άλλα λόγια, η κατάσταση είναι απόλυτα ανυπόφορη και για αυτόν ακριβώς το λόγο, όλο και περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται το ενδεχόμενο της αποχώρησης από την πόλη αυτή. Για να μην πω, πως θαρρώ πως δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος που να μην περνά από το μυαλό του η σκέψη για φυγή από αυτό το ανυπόφορο κλεινόν άστυ και αυτό πιστέψτε με πως το ακούω συνεχώς στις καθημερινές μου συζητήσεις...Σημάδια των καιρών, για μια Αθήνα απίστευτα ανυπόφορη, μοναχική και εντελώς αφιλόξενη...

υγ1 Το τραγούδι που ακολουθεί κατά την άποψη μου είναι φανταστικό...Γράφτηκε σχεδόν πριν 25 χρόνια και είναι ακόμη και σήμερα τόσο αληθινό για την κατάσταση στην Αθήνα, που σκεφτόμουν πως και τίποτα να μην έγραφα εγώ και απλά να ανέβαζα το τραγουδάκι αυτό, θα αρκούσε...Φανταστικό... Και σε live εκτέλεση για να θυμούνται οι παλιοί, να μαθαίνουν οι νεότεροι και να αλλαξοπιστούν οι αλλόθρησκοι...